Μπάρα

Κυριακή 30 Ιουλίου 2017

Οι διόπτρες των «ΘΕΩΝ» γιατί σε …Υπερδιπλάσια τιμή για τις Ε.Δ; (Τι απαντά το ΥΠΕΘΑ & Τweet ΥΕΘΑ)

X6iMkz1

Μπορεί η κρίση να σαρώνει τα πάντα και η κοινωνία να μην αντέχει πλέον τα πρόσθετα βάρη που επέβαλε η κυβέρνηση αλλά αυτό δεν ισχύει παντού. Για παράδειγμα σε ορισμένες προμήθειες του υπουργείου Εθνικής Αμυνας φαίνεται να υπάρχει μια απίστευτη άνεση που αγγίζει ενδεχομένως τα όρια της γενναιοδωρίας για συγκεκριμένο προμηθευτή, ο οποίος έχει καταφέρει το ακατόρθωτο.

TheonSpecFor 
Ορισμένοι μιλούν ευθέως για σκάνδαλο στην εν λόγω υπόθεση, αν και μπορεί να έχουν τηρηθεί ώς έναν βαθμό οι τυπικές διαδικασίες. Φαίνεται όμως ότι για την εν λόγω περίπτωση έχει συνωμοτήσει το σύμπαν ώστε να προκύψει το τελικό αποτέλεσμα που παραπέμπει σε καλοστημένο παιχνίδι.

Από το γεγονός και μόνον ότι ξεθάφτηκε από το μακρινό 2002 μια υπόθεση προμήθειας που ατύχησε για δεύτερη φορά το 2009 και φθάσαμε στον Δεκέμβριο του 2016 να επανασυσταθεί αρμόδια επιτροπή για να καταλήξει με συνοπτικές διαδικασίες στην κατακύρωση σε ιδιώτη αρκεί για να κινήσει υποψίες.

Ακόμη χειρότερα όταν στις 22 Μαΐου του 2017 το υπουργείο Εθνικής Αμυνας αναθέτει στην κρατική εταιρεία Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα την εν λόγω προμήθεια και αυθημερόν τα ΕΑΣ υπογράφουν σύμβαση με τον ιδιώτη κατασκευαστή, τότε πρόκειται πράγματι για θαύμα. 
o-yetha-panos-kammenos-me-ton-ceo-tis-pindad-abraham-mose
Αν μάλιστα σε αυτό το… θαύμα προστεθεί ότι οι τιμές στις οποίες αγοράζει το Δημόσιο είναι σχεδόν τριπλάσιες της αγοράς, μόνον ένας Θεός ξέρει τι μεσολάβησε!

Ως εκ τούτου πρόκειται για περίεργη, όσο και περίπλοκη υπόθεση απευθείας ανάθεσης έργου του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Οι γνωρίζοντες κάνουν λόγο για μεγάλη οικονομική ζημίς εις βάρος του Δημοσίου που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αλλά και για πρωτοφανείς μεθοδεύσεις.

Συγκεκριμένα, στις 22 Μαΐου του 2017, τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα υπέγραψαν με τη Γενική Διεύθυνση Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων (ΓΔΑΕΕ) και την εταιρεία ΘΕΩΝ Αισθητήρες ΑΕΒΕ, του γνωστού για την πολύπλευρη δράση του στον χώρο της αμυντικής βιομηχανίας Κρίστιαν Χατζημηνά, την οριστική σύμβαση για την κατασκευή 1.950 διοπτρών νυκτερινής παρατήρησης – σκόπευσης (ΟΝΥΠΑΣ) για τα αντιαρματικά όπλα Calr Gustav, αντί του ποσού των 17 εκατομμυρίων ευρώ.
Πρόκειται για την κατάληξη μιας μακράς πορείας με ουκ ολίγες σκοτεινές διαδρομές, ανεξήγητες επιλογές, καθώς και μία αλληλουχία γεγονότων που αν μη τι άλλο προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον και πολλά ερωτήματα.
Οπως επισημαίνουν οι ειδικοί περί τα αμυντικά, η σχετική παραγγελία αφορούσε διόπτρες τρίτης γενιάς όπως λέγονται χαρακτηριστικά, η καθεμία εκ των οποίων στοίχισε κάτι παραπάνω από 8.700 ευρώ. Ωστόσο, πέραν των ενστάσεων σε ό,τι αφορά το καθαρά επιχειρησιακό σκέλος καθώς η συγκεκριμένη τεχνολογία θεωρείται από τους ειδικούς κατά βάση ξεπερασμένη, σοβαρές απορίες γεννά και η επιλογή της ΘΕΩΝ για την κατασκευή τους, δεδομένης της εξόφθαλμα υψηλής τιμής που προσέφερε η εταιρεία συμφερόντων Χατζημηνά.

Αν ρίξει κανείς μια πρόχειρη ματιά σε διαδικτυακές πλατφόρμες πώλησης, θα διαπιστώσει ότι μία ίδιου τύπου και τεχνολογίας διόπτρα όπως αυτές που ανέλαβε να κατασκευάσει η εν λόγω εταιρεία δεν κοστίζει περισσότερο από 3.800 ευρώ! 
37371EDDD98A016F3BDDE825AAFABEB2
Δηλαδή ΕΑΣ και ΓΔΑΕΕ έδωσαν τη δουλειά – και μάλιστα με απευθείας ανάθεση – σ’ έναν κατασκευαστή που χρέωνε την κατασκευή του ίδιου προϊόντος σε υπερδιπλάσια τιμή.

Για την ιστορία δε και μόνο αξίζει να σημειωθεί πως η διόπτρα της ΘΕΩΝ που προοριζόταν για το αντιαρματικό όπλο Carl Gustav κυκλοφορεί ευρέως στη διεθνή διαδικτυακή αγορά για τον απλούστατο λόγο ότι εξαιτίας της παρωχημένης τεχνολογικής της δομής δόθηκε από τις αρμόδιες Αρχές άλλων κρατών εντός κι εκτός Ευρώπης η απαραίτητη άδεια, ώστε να πωλείται ελεύθερα στο εμπόριο.
Οπως γίνεται αντιληπτό, εύλογα μπορεί κανείς να αναρωτηθεί γιατί δεν έλαβε χώρα κάποιος διεθνής μειοδοτικός διαγωνισμός ως είθισται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αλλά ακολουθήθηκε ο δρόμος της απευθείας ανάθεσης. Για να συμβεί βέβαια αυτό, έπρεπε να συντρέξουν μια σειρά από προϋποθέσεις και να βρεθούν νομικά παραθυράκια, που όπως φαίνεται κάποιοι προθυμοποιήθηκαν από την πρώτη στιγμή να «ανοίξουν».

Ποιος ξέρει; Ισως το γεγονός ότι ο γνωστός έμπορος όπλων διαθέτει τις κατάλληλες σχέσεις εκεί που χρειάζονται και πάντως «βλέπει» μακριά ακόμη και στο σκοτάδι όπως οι εν λόγω διόπτρες.
Άλλωστε ο ίδιος δεν φείδεται καλών λόγων για τον υπουργό Εθνικής Αμυνας και αυτό προφανώς είναι μια απλή σύμπτωση.
Η ολοκλήρωση του deal και η επίσημη ανακοίνωσή του επισφραγίστηκε, εκτός των άλλων, με μια ασυνήθιστη για τέτοιες συμφωνίες αναμνηστική φωτογραφία, στην οποία φιγουράρει περιχαρής ο επιχειρηματίας, για τον οποίο και ο κ. Καμμένος, όπως λένε οι γνωρίζοντες, τρέφει τα καλύτερα των αισθημάτων.
 Zoom στην υπόθεση
kyalia
Ο διαγωνισμός για την προμήθεια των συγκεκριμένων διοπτρών βρίσκεται σε εξέλιξη από το 2002, όταν και προκηρύχθηκε, χωρίς όμως να υπάρξει αποτέλεσμα. Το επόμενο επεισόδιο του σίριαλ παίχτηκε το 2009, όταν και απεστάλη πρόσκληση από τα ΕΑΣ προς κάθε ενδιαφερόμενο, για την υποβολή προσφορών όσον αφορά την προμήθεια 1.500 διοπτρών νυκτερινής παρατήρησης – σκόπευσης.

Ωστόσο, οι σχετικές διαδικασίες ουδέποτε ολοκληρώθηκαν στο πέρασμα όλων αυτών των χρόνων, με αποτέλεσμα να «παγώσουν» μέχρι και τα τέλη του 2016. Τότε – και συγκεκριμένα στις 12 Δεκεμβρίου – η ΓΔΑΕΕ προχώρησε αίφνης στην ανασυγκρότηση της επιτροπής διαπραγματεύσεων ώστε να συμφωνηθούν με τα ΕΑΣ οι όροι για την προμήθεια των υλικών.
34
Οι διαπραγματεύσεις μάλιστα κράτησαν μόλις δύο ημέρες, «χρόνος – ρεκόρ» σύμφωνα με ανθρώπους που παρακολουθούν επί σειρά ετών τα τεκταινόμενα στον χώρο. 
Εκτός των άλλων, τα όσα συνέβησαν στο παρελθόν γύρω από την προμήθεια των διοπτρών αυξάνουν και τις απορίες για την υιοθέτηση της λογικής της απευθείας ανάθεσης.

Πώς λοιπόν τις προηγούμενες φορές έλαβαν χώρα διαγωνιστικές διαδικασίες – έστω και ανολοκλήρωτες – και σ’ αυτή τη φάση επελέγη η… απλοποίηση της όλης υπόθεσης με τελικό αποδέκτη της προμήθειας τον κ. Χατζημηνά;

Παραθυράκια

Για να καταλήξει όμως ο διαγωνισμός στα ΕΑΣ και μέσω αυτών στη ΘΕΩΝ, χρησιμοποιήθηκε μία εξαιρετικά βολική παράμετρος του Πολυνομοσχεδίου Ν.4446/2016 (ΦΕΚ Α΄ 240) που ψηφίστηκε στις 22 Δεκεμβρίου του 2016 και επέτρεπε – υπό συγκεκριμένες συνθήκες – τη χορήγηση αποδεικτικών φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας και Πιστοποιητικών Φόρου Ακίνητης Περιουσίας και Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων, σε εταιρείες που βρίσκονταν ακόμη και σε καθεστώς πτώχευσης.!!

Χωρίς το «παραθυράκι» αυτό τα ΕΑΣ δεν θα μπορούσαν να υπογράψουν τη σύμβαση με τη ΓΔΑΕΕ αφού από τις αρχές του 2016 τελούν υπό καθεστώς ουσιαστικής πτώχευσης.

Ακόμα όμως κι αν προβάλει κανείς το επιχείρημα ότι τα ΕΑΣ είναι μία κρατική εταιρεία, αντικρούεται αυτομάτως από το γεγονός ότι την ίδια ακριβώς ημέρα που υπεγράφη με τη ΓΔΑΕΕ η σύμβαση 002Α/17 για την προμήθεια των διοπτρών νυκτερινής παρατήρησης – σκόπευσης, υπεγράφη και η αντίστοιχη σύμβαση με την εταιρεία ΘΕΩΝ Αισθητήρες ΑΕΒΕ για την κατασκευή τους, παρουσία – όπως προαναφέρθηκε – του προέδρου της Κρίστιαν Χατζημηνά, χωρίς να ανακοινώνονται οι λεπτομέρειες της σύμβασης, ώστε να διαπιστωθεί αν και κατά πόσο βγαίνει κερδισμένη η ιδιωτική εταιρεία, έναντι της κρατικής.
Το βασικότερο ερώτημα που προκύπτει γύρω από τη συμφωνία της ΓΔΑΕΕ με τα ΕΑΣ και εν συνεχεία των ΕΑΣ με την εταιρεία ΘΕΩΝ Αισθητήρες αφορά το κόστος των ΟΝΥΠΑΣ.
main
Οπως ανακοινώθηκε, αυτό ανέρχεται σε 17 εκατ. ευρώ, κάτι που μεταφράζεται σε πάνω από 8.700 ευρώ για την κάθε διόπτρα, ένα ποσό το οποίο, όπως αποδεικνύεται, είναι υπέρογκο σε σχέση με τις τιμές που όχι μόνο υπάρχουν γενικότερα στην αγορά, αλλά και είχαν προσφερθεί στο παρελθόν από την εταιρεία του Κρίστιαν Χατζημηνά σε άλλους πελάτες.
Μάλιστα, όπως επισημαίνεται και παραπάνω, οι τιμές για διόπτρες νυκτερινής σκόπευσης τρίτης γενιάς, ανά τον κόσμο, δεν ξεπερνούν τις 3.800 ευρώ, ποσό υποδιπλάσιο από τις 8.700 ευρώ που πληρώνει εν τέλει το ελληνικό κράτος.
Το όλο θέμα αποκτά ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, αν σκεφτεί κανείς ότι η τιμή που προσφέρεται από εταιρείες κατασκευής διεθνώς για έναν απλό πολίτη μειώνεται σημαντικά όταν η παραγγελία είναι μαζική, πόσο μάλλον για τις ανάγκες του στρατού ενός κράτους.

Η απόδειξη έρχεται από τη μακρινή Ινδία καθώς όπως προκύπτει από τις τελωνειακές Αρχές της χώρας, τον Ιούνιο του 2016 έγινε εξαγωγή από την εταιρεία «ΘΕΩΝ» του Κρίστιαν Χατζημηνά διοπτρών νυχτερινής όρασης τρίτης γενιάς (τύπου NS-467C) που προσαρμόζονται και στα Carl Gustav έναντι μόλις 2.465 ευρώ εκάστη.
Τα ερωτηματικά γίνονται αμείλικτα από τη στιγμή που η ΘΕΩΝ, συμμετέχοντας σε διεθνείς εκθέσεις, όπως του Αμπου Ντάμπι, παρουσίαζε την ίδια διόπτρα που προμηθεύει στις ένοπλες δυνάμεις σε τιμή πάνω από δύο φορές χαμηλότερη εκείνης που προβλέπει η συμφωνία με τον Ελληνικό Στρατό.
Η ίδια εταιρεία είχε συμφωνήσει για την προμήθεια των ίδιων διοπτρών με τη Σουηδία και την Ινδονησία, σε πολύ χαμηλότερη τιμή από εκείνη που συμφωνήθηκε με τους εγχώριους αρμόδιους φορείς.
Υπερδιπλάσια τιμή
Για ποιον λοιπόν λόγο οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις προμηθεύονται από τη ΘΕΩΝ του Κρίστιαν Χατζημηνά ένα προϊόν σε τιμή η οποία είναι υπερδιπλάσια από εκείνη που μπορεί να προμηθευτεί ακριβώς το ίδιο προϊόν ένας οποιοσδήποτε απλός πολίτης; Επίσης γιατί η εν λόγω εταιρεία λανσάρισε και πούλησε το ίδιο προϊόν σε άλλες χώρες σε τιμές προφανώς χαμηλότερες από εκείνη της Ελλάδας;

791286_h0281201.limghandler
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι όπως φαίνεται από την απάντηση του τότε υφυπουργού Εθνικής Αμυνας Κώστα Τασούλα σε ερώτηση βουλευτών για τις επενδύσεις των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων, στην αρχική πρόσκληση υποβολής προσφοράς του 2009 για την προμήθεια των διοπτρών, το συνολικό κόστος ανερχόταν σε 7.492.500 ευρώ (5.300 ευρώ ανά μονάδα).

Δηλαδή, όπως λένε γνώστες του χώρου των εξοπλισμών, οκτώ χρόνια αργότερα και εν μέσω οικονομικής κρίσης δαπανήθηκαν συνολικά 10 εκατομμύρια ευρώ περισσότερα σε σχέση με τις τιμές που ίσχυαν το 2009 των παχιών αγελάδων, για ένα «εργαλείο» ξεπερασμένης ήδη τεχνολογίας.
Σημαντικές απορίες ανακύπτουν και για την ίδια την προμήθεια διοπτρών νυκτερινής όρασης εν έτει 2017. Η απόφαση για τη συγκεκριμένη προμήθεια χρονολογείται από το 2002, δηλαδή 15 ολόκληρα χρόνια πριν. Στην ανακοίνωση των ΕΑΣ για την υπογραφή της σύμβασης με τη ΓΔΑΕΕ και την εταιρεία ΘΕΩΝ αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «το έργο είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις Ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις γιατί αναμένεται να αναβαθμίσει τις υπηρεσιακές τους δυνατότητες, ιδιαίτερα στον τομέα των αντιαρματικών επιχειρήσεων, της νυκτερινής αναγνώρισης και της αντιμετώπισης απειλών από τεθωρακισμένα μέσα».
 X6iMkz1
Ομως, την ίδια στιγμή, σε παγκόσμια κλίμακα, τα συστήματα νυκτερινής όρασης αντικαθίστανται σταδιακά από αντίστοιχα θερμικής απεικόνισης, τα οποία θεωρούνται πολύ πιο σύγχρονα πιο αποτελεσματικά. Ενδεικτικό είναι ότι το βεληνεκές του αντιαρματικού Carl Gustav, για το οποίο αγοράζονται οι διόπτρες, είναι 500 μ. – 2 χλμ. και η διόπτρα φτάνει οριακά τα 500 μ. Και ως εκ τούτου καθίσταται αναποτελεσματική, από την ώρα που δεν μπορεί να αξιοποιήσει τις πραγματικές δυνατότητες του όπλου.

Option
Τέλος, ένα ακόμη ζήτημα που τίθεται, είναι το γεγονός ότι με βάση την απόφαση για την ανασυγκρότηση της επιτροπής διαπραγματεύσεων, η προμήθεια θα αφορούσε 1.500 ΟΝΥΠΑΣ. Ομως ξαφνικά η σύμβαση που υπεγράφη περιελάμβανε επιπλέον 450 κομμάτια. Πρόκειται προφανώς για μία… προκαταβολική ενεργοποίηση της σχετικής option που περιλαμβανόταν στη συμφωνία μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών.
Σχόλιο: Το ΥΠΕΘΑ πρέπει να απαντήσει άμεσα ή να διαψεύσει το δημοσίευμα των Νέων!

Πριν από λίγο ο ΥΕΘΑ Πάνος Καμμένος ανέβασε ένα tweet!



Η Απάντηση του ΥΠΕΘΑ!
                                                                               
IMAGE
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Η επιχειρησιακή απαίτηση για την προμήθεια Οργάνων Νυχτερινής Παρατήρησης Σκόπευσης Carl Gustav ξεκίνησε με αρχική έγκριση προμήθειας που εκδόθηκε από το ΓΕΣ το 2008.
Στη συνέχεια προσυπεγράφη από όλες τις κυβερνήσεις ακόμη και τις υπηρεσιακές και τον Δεκέμβριο του 2016 μετά από έγκριση του Ελεγκτικού Συνεδρίου κατοχυρώθηκε στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα.

Σχόλιο: Για την Ταμπακιέρα το ταμείο δεν τα λέει όμως….



Πηγή: VETERANOS



.


Τα σέξι κορίτσια του Esquire




Τα σέξι κορίτσια του Esquire που καταγγέλθηκαν ότι διέφθειραν την κοινωνία και τον στρατό. Τα ταχυδρομεία μήνυσαν το περιοδικό! Η δίκη που προκάλεσε σκληρή πολιτική διαμάχη στις ΗΠΑ
 Από το 1943 έως το 1946, η αμερικάνικη κοινωνία παρακολουθούσε με προσήλωση τις δίκες που θα αποφάσιζαν, αν το «πονηρό» περιεχόμενο του περιοδικού Esquire διέφθειρε τον κόσμο. vargas-girl Η «πηγή του κακού» ήταν τα σκίτσα του Περουβιανού Αλμπέρτο Βάργκας. Το 1940, ο Βάργκας δούλευε για το περιοδικό Esquire και ζωγράφιζε διάσημες καλλονές της εποχής. 


Κάθε μήνα, μία καινούρια «καλλιπλόκαμη» δεσποσύνη κοσμούσε τις σελίδες του εντύπου. 
Τα σκίτσα απέκτησαν ένα αφοσιωμένο κοινό και γρήγορα επεκτάθηκαν πέρα από τις σελίδες του περιοδικού. Έβγαιναν σε αυτοκόλλητα, σε τραπουλόχαρτα και σε μεγάλες αφίσες, που κάλυπταν τους τοίχους των δωματίων νεαρών αγοριών. Alberto-Vargas-02 Η φήμη τους ταξίδεψε και πέρα από τον Ατλαντικό Ωκεανό, με την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. 


Οι αμερικάνοι αεροπόροι ζωγράφιζαν τα «Κορίτσια του Βάργκας» πάνω στα αεροσκάφη τους για να τους θυμίζουν τα κορίτσια που είχαν αφήσει πίσω. 
Τα σκίτσα με τα αποκαλούμενα «κορίτσια pin up» ήταν ένα θεόσταλτο δώρο για το ηθικό των ξενιτεμένων στρατιωτών. noseart Το περιοδικό Esquire έκανε «χρυσές δουλειές». Έστελνε περιοδικά στα νοσοκομεία όπου νοσηλεύονταν τραυματισμένοι στρατιώτες για να «χαζεύουν» όσο ανάρρωναν. 


Είχαν δημιουργηθεί μέχρι και πακέτα πρώτων βοηθειών, τα οποία περιείχαν τα τραπουλόχαρτα με τα σκίτσα του Βάργκας. Vargas Clubs 1c Όμως, δεν χαίρονταν όλοι με τις ερωτικές ζωγραφιές. Το 1943 το Αμερικάνικο Ταχυδρομείο έκανε μήνυση στο περιοδικό Esquire για το «ανήθικο» περιεχόμενό του. 


Ο διευθυντής του ταχυδρομείου, Φρανκ Γουόκερ, θεωρούσε ότι έπρεπε να απαγορευτούν οι συνδρομές του περιοδικού. 
Μαζί του τάχθηκαν κοινότητες Χριστιανών και πολλές φεμινίστριες, οι οποίες θεωρούσαν ότι τα «κορίτσια pin up» ενίσχυαν την εντύπωση ότι οι γυναίκες υπάρχουν μόνο ως αντρική σεξουαλική φαντασίωση. vargas_e44jun Η πρώτη δίκη έληξε υπέρ του Esquire, αλλά ο Γουόκερ ακύρωσε αυθαίρετα τις συνδρομές του περιοδικού. 
Ο κόσμος εξαγριώθηκε και ο Τύπος παρουσίασε τη λογοκρισία του Γουόκερ ως αντιδημοκρατική. Μέχρι και πολιτικοί πήραν μέρος στη διαμάχη. 


Ο γερουσιαστής των Δημοκρατικών, Ντένις Τσάβεζ, δήλωσε: «Πιστεύω ότι τα αγόρια μας στο στρατό θα υπερασπιστούν το Esquire, με την ίδια προθυμία και ενέργεια που υπερασπίζονται την πατρίδα τους. 
Διασκεδάζουν με το περιοδικό και έτσι όπως είναι η ανθρώπινη φύση, ο Γουόκερ πρέπει να προσέχει μη τον βομβαρδίσουν κι αυτόν μαζί με τους Γιαπωνέζους». varga-girl-as-waac 
Η τελική δίκη έγινε τον Φεβρουάριο του 1946 και η απόφαση δικαίωσε για ακόμα μία φορά τα «κορίτσια του Βάργκας». Ο σεμνότυφος Γουόκερ παραιτήθηκε απ’ τη διεύθυνση του ταχυδρομείου και το Esquire συνέχισε ακάθεκτο την πορεία του. 


Οι αμερικάνοι στρατιώτες επέστρεψαν απ’ το μέτωπο και βρέθηκαν στην αγκαλιά των τρισδιάστατων κοριτσιών που τους περίμεναν. noseart (1) Μπορεί τα σέξι κορίτσια του Βάργκας να διατήρησαν ψηλά το ηθικό των στρατιωτών, αλλά δεν βοήθησαν καθόλου τον αγώνα για τη χειραφέτηση των γυναικών. 


Τα κορίτσια «pin up» εξελίχθηκαν στο πρότυπο της γυναικείας ομορφιάς, το οποίο φυσικά δεν είχε καμία σχέση με την εικόνα της μέσης γυναίκας....

Πηγή: mixanitouxronou.



.. 

Σάββατο 29 Ιουλίου 2017

Ο τάφος της Λουίζας Άρμανσμπεργκ στη Ψυττάλεια.




Ο τάφος της Λουίζας Άρμανσμπεργκ στη Ψυττάλεια. Ήταν η πρώτη αγαπημένη του Όθωνα και κόρη του μισητού αντιβασιλέα που φυλάκισε τον Κολοκοτρώνη. Παντρεύτηκε έναν Καταζουζηνό αλλά πέθανε εν πλω στο γαμήλιο ταξίδι από πανώλη

Η Κόμισσα Άρμανσμπεργκ ήταν η σύζυγος του Βαυαρού Κόμη Ιωσήφ Άρμανσμπεργκ, ενός άκαμπτου και ψυχρού γραφειοκράτη, που είχε διοριστεί αντιβασιλιάς, στο νεοσύστατο Ελληνικό Βασίλειο μέχρι την ενηλικίωση του βασιλιά Όθωνα. 
Ο κόμης στράφηκε αμέσως κατά των βετεράνων αγωνιστών του ’21 και έστειλε σε δίκη τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη με την κατηγορία της εθνικής προδοσίας. 
Η κόμισσα στάθηκε στο πλευρό του αντιβασιλέα και φρόντισε να εκμεταλλευτεί την εξουσία της για να καλοπαντρέψει τις κόρες της. Επρόκειτο για μια γυναίκα πνευματώδη, ηλικίας περίπου 40 ετών, εύσωμη, αλλά ελκυστική. 
Οι καλοί της τρόποι εντυπωσίαζαν όσους έκαναν παρέα μαζί της, αλλά υπερνικούσε πάντοτε το πάθος της που ήταν η τάση της για δόξα και πολιτική δύναμη. 
Είχε ήδη τέσσερις κόρες από τις οποίες οι τρεις ήταν σε ηλικία γάμου, σύμφωνα με τη ήθη της εκείνης εποχής (η μεγαλύτερη όλων η Λουίζα αλλά κι αυτή ήταν κάτω των 20 ετών). 
Δηλαδή σχετικά κοντινής ηλικίας με τον Όθωνα, γι’ αυτό και οι κόρες της αποτελούσαν την μόνιμη παρέα του. 


Ο Όθωνας ερωτεύτηκε τη Λουίζα  

Ο Όθωνας ερωτεύτηκε τη Λουίζα αλλά ο πατέρας του είχε άλλη γνώμη. 
Από την εποχή ακόμα που το Ναύπλιο ήταν Πρωτεύουσα της Ελλάδας, η Κόμισσα προέβαλε τις κόρες της καθώς τις έπαιρνε μαζί της σε «επιθεωρήσεις» που ενεργούσε αυτοβούλως σε Φρουραρχεία και Στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Σε μια από αυτές τις εξορμήσεις είχε επισκεφθεί και τον Βαυαρό Φρούραρχο του Παλαμηδίου Χριστόφορο Νέζερ. 
Η Κόμισσα είχε πληροφορηθεί για την στρατηγική σημασία του Φρουρίου και τον ρόλο του Φρουράρχου αυτού και αποφάσισε να ανέβει τα ατέλειωτα σκαλιά του κάστρου του Ναυπλίου, παρότι επικρατούσε άνεμος ισχυρός. Σε τέτοιου είδους επισκέψεις, έρχονταν σε επαφή με τους Αξιωματικούς ερευνώντας διαρκώς για τους κατάλληλους συζύγους.
 Όταν η Αθήνα έγινε η νέα Πρωτεύουσα της Ελλάδας, η Κόμισσα με τον Άρμανσμπεργκ και τις τέσσερις κόρες της, μετακόμισαν σε οικία στην οδό Πειραιώς, στην άλλοτε οικία Βλαχούτση που έμοιαζε με ένα μικρό ανάκτορο. 
Δεν έλειπε ούτε το πιάνο, που είχε μεταφερθεί από την Τεργέστη, με μια από τις πολλές διαδρομές του πλοίου «Μαδαγασκάρη» , που είχε φέρει τον Όθωνα στην Ελλάδα την πρώτη φορά στο Ναύπλιο τον Ιανουάριο του 1833. Αυτό το σπίτι επισκεπτόταν σχεδόν κάθε απόγευμα ο Όθωνας. Έτσι έγινε γνωστό ότι ο Όθωνας ήταν ερωτευμένος με την μεγαλύτερη κόρη την Λουΐζα. Αυτός ο έρωτας όμως διακόπηκε ξαφνικά, όταν το τέλος του 1835 κατέφθασε στην Ελλάδα ο πατέρας του Όθωνα, Βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος Α΄. 
Εκείνος ήταν που υπέδειξε ουσιαστικά την Πριγκίπισσα που θα νυμφευόταν ο Όθωνας και την θέση του Παλατιού του, που χτίστηκε στην μετέπειτα Πλατεία Συντάγματος. 
Τότε ήταν που οι επισκέψεις του Όθωνα αραίωσαν και έπαψε να βλέπει πλέον την Λουΐζα. Η Κόμισσα όμως κατάλαβε καλά, πως ο νεαρός βασιλιάς προοριζόταν για γάμο, με κάποια γαλαζοαίματη των ευρωπαϊκών βασιλικών οίκων. Έτσι σταδιακά στράφηκε εναντίον του και έφτασε να τον κατηγορεί με επιστολές στην Αγγλική Κυβέρνηση. 
Η Κόμισσα φρόντιζε να ερευνά διαρκώς ώστε οι κόρες της καλοπαντρευτούν κάποιους αντάξιους των προσδοκιών της. 
Με χορούς και δεξιώσεις κατάφερε να φέρει σε επαφή τις δύο μεγαλύτερες κόρες της με τους αδελφούς Κατακουζηνούς που μόλις είχαν καταφθάσει από την Ρουμανία. Αυτοί αντικατέστησαν τις επισκέψεις του Όθωνα και τελικά η Κόμισσα κατάφερε να φέρει σε γάμο, τις Λουίζα και Σοφία, με τα δύο αδέλφια αρχοντικής καταγωγής, αφού προέρχονταν από την Βυζαντινή Βασιλική οικογένεια των Κατακουζηνών. 
Η Λουίζα πήρε τον Μιχαήλ και η Σοφία-Καρολίνα τον Δημήτριο Κατακουζηνό. 
Αλλά και οι δύο γάμοι υπήρξαν ατυχείς. Η μεν Λουίζα πέθανε αιφνιδίως και η δε Σοφία χώρισε αργότερα… 


Ο τάφος της Λουίζας στην Ψυττάλεια. 

Η Λουίζα 16 ετών παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Μιχαήλ Καντακουζηνό. Γιο του πρίγκιπα Αλέξανδρου Καντακουζηνού και Έλληνα πολιτικού. 
Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε στο Ιάσιο και ήταν γιος του Ματθαίου Καντακουζηνού, μεγάλου βορνίκου της Μολδαβίας συμβούλου επικρατείας της Ρωσίας και γόνου της αρχοντικής Βυζαντινής οικογένειας των Καντακουζηνών. 
Η μεγαλύτερη κόρη η Λουίζα Άρμανσμπεργκ αμέσως μετά το γαμήλιο ταξίδι της στην Κωνσταντινούπολη, αρρώστησε από πανώλη και κατά την επάνοδό της με πλοίο στον Πειραιά, πέθανε κατά τη διάρκεια της καραντίνας του πλοίου. 
Τάφηκε το 1835, όπως αναφέρει ο Χριστόφορος Νέζερ στα απομνημονεύματά του «επί τινος νήσου, εξ ευωνύμων, τω εισπλέοντι τον λιμένα τούτον». 
Η ταφή έγινε στην νήσο της Ψυττάλεια* στο Σαρωνικό ανάμεσα στο λιμάνι του Πειραιά και τη Σαλαμίνα. 
Εκεί συνήθιζαν να θάβουν όσους ξένους ή Έλληνες ναυτικούς πέθαιναν πάνω στα πλοία, εξαιτίας μολυσματικών ασθενειών. Γι’ αυτό και μέχρι σήμερα στην Ψυττάλεια εκτός του τάφου της Λουίζας Άρμπανσμπεργκ υπάρχουν και τάφοι ξένων ναυτικών. 
Η αδελφή της Σοφία, μετά από λίγο καιρό χώρισε και επέστρεψε στην Βαυαρία. 
Η τρίτη κόρη της Κόμισσας η ομορφότερη όλων η Καρολίνα παντρεύτηκε έναν Πρώσσο Βουλευτή που αργότερα καταδιώχθηκε και κατέληξε πρόσφυγας στην Σμύρνη. 
Αλλά και το τέταρτο κορίτσι της Κόμισσας η μικρή Μαρία, ερωτεύτηκε τον δάσκαλό της και κλέφτηκε μαζί του, χωρίς κανείς να μάθει ποτέ νέα της.
Στην Ψυτάλλεια λειτούργησαν σε μια περίοδο ναυτικές φυλακές οι οποίες ήταν και τόπος κράτησης πολιτικών κρατουμένων.Τα τελευταία χρόνια εκεί λειτουργεί το κέντρο επεξεργασίας λυμάτων του λεκανοπεδίου. 
Στην αρχική φωτογραφία εικονιζεται το επιβλητικό μνήμα της Λουίζας, κόρης του αντιβασιλιά Αρμανσπεργκ, και συζύγου του πρίγκιπα Μιχαήλ Καντακουζηνού.... 




Άρθρο του Στέφανου Μίλεση από το pireorama

Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017

Ο άνθρωπος που φώτισε τις ελληνικές θάλασσες και έκανε τις ακτές «πολυελαίους»




Ο αντιναύαρχος Στυλιανός Λυκούδης, ο απόλυτος πρωτεργάτης του φαρικού δικτύου της χώρας μας

Ο άνθρωπος που φώτισε τις ελληνικές θάλασσες και έκανε τις ακτές «πολυελαίους»



Το Δημοσίευμα μας το θύμισε ο Ναύαρχος Αθανάσιος Παναγόπουλος τον οποίο και Ευχαριστούμε.
 
Η ανάπτυξη του πολυπόθητου φαρικού δικτύου της πολύπαθης Ελλάδας, μιας χώρας με ζηλευτή ναυτοσύνη ήδη από την αρχαιότητα, ήταν έργο ενός ανθρώπου, ο οποίος παλεύοντας κόντρα σε όλους κατάφερε να δώσει ζωή σε ένα μεγαλόπνοο έργο που θα άλλαζε τη μοίρα των ελληνικών θαλασσών.
Κανείς άλλος δεν έχει συνδέσει το όνομα και τη ζωή του με τους φάρους της Ελλάδας όσο ο ναύαρχος και ακαδημαϊκός Λυκούδης, ο αξιωματικός που από τις αρχές του 20ού αιώνα έκανε το Αιγαίο Πέλαγος να μοιάζει με τεράστιο πολυέλαιο, κατά το δικό του ευφυολόγημα πάντα!
Ήταν ο άνθρωπος που απάλλαξε τα ελληνικά πέλαγα από τα σκοτάδια και τη μουντάδα εξασφαλίζοντας ασφαλή ναυσιπλοΐα σε όλους. Αυτός προστάτευσε τους θαλασσοδαρμένους ναυτικούς μελετώντας το δίκτυο, υποβάλλοντας συνεχώς προτάσεις και καταφέρνοντας τελικά να τελεσφορήσει το όραμά του, ένα όραμα που θα άφηνε κληρονομιά στη χώρα του.
Κι έτσι ήταν ουσιαστικά και ο ίδιος φάρος, φάρος για το Ναυτικό της Ελλάδας και τις θαλάσσιες μεταφορές, ένας ακραιφνής πατριώτης που ό,τι έκανε, το έκανε με γνώμονα το καλό της χώρας του. Με πείσμα αδιαπραγμάτευτο και χωρίς να σηκώνει δεύτερη κουβέντα, ξεπέρασε όχι μόνο τις συνήθεις αγκυλώσεις της Ελλάδας αλλά και τα ίδια τα όρια των δυνατοτήτων της, πετυχαίνοντας έναν άθλο που έμοιαζε -όταν ξεκινούσε τουλάχιστον- ακατόρθωτος. Στα όρια του γραφικού.
Ο ίδιος ήξερε όμως καλά για τι μιλούσε, καθώς ήδη από νεαρός πλοίαρχος είχε οργώσει τα πέλαγα και είχε δει με τα μάτια του τους κινδύνους που αντιπροσώπευαν για τα πλοία τα μαύρα σκοτάδια. Τώρα έγραφε μελέτες και τις υπέβαλλε στην πολιτεία, για να τις δει να χάνονται σε συρτάρια υπηρεσιακών παραγόντων και ντουλάπια υπουργών.
Μόνο που ο Λυκούδης δεν καταλάβαινε από τέτοια! Κι έτσι ήρθε η στιγμή που θα γινόταν επικεφαλής της Υπηρεσίας Φάρων του Βασιλικού Ναυτικού, όταν θα σήκωνε τα μανίκια και θα στρωνόταν στη δουλειά. Στα 25 χρόνια που διοίκησε την υπηρεσία, έχτισε 191 νέους φάρους, 140% περισσότερους δηλαδή από αυτούς που είχαν απομείνει λειτουργικοί στον ελλαδικό χώρο όταν ανέλαβε καθήκοντα!
Άλλοι 35 θα περιέρχονταν σε ελληνικά χέρια κατά την εδαφική επέκταση της χώρας μας στα χρόνια του, επιτρέποντάς του να στήσει ένα καλομελετημένο φαρικό δίκτυο όπως ακριβώς το είχε σχεδιάσει. Δεν έμεινε όμως εκεί, καθώς έδωσε και έναν παράπλευρο αγώνα για τον εκσυγχρονισμό των φάρων, την ηλεκτροδότηση και τις υδραυλικές τους εγκαταστάσεις, αφήνοντας παρακαταθήκη ένα σύγχρονο πλέγμα φάρων που δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα τις σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις του καιρού του.
Και τα πέτυχε όλα αυτά έχοντας απέναντί του τους κυβερνώντες και τους παρατρεχάμενούς τους, δίνοντας μάχες με αρκετές κυβερνήσεις και δεκάδες κυριολεκτικά υπουργούς Ναυτικών! Μόνο που ο Λυκούδης ήταν πάντα εκεί, στις επάλξεις, όσο οι κυβερνήσεις άλλαζαν, καθώς αυτός άντεχε ενώ εκείνες όχι.
Βλέπετε ξεκίνησε την καριέρα του ως ο νεότερος σε ηλικία αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού και όταν αποστρατεύτηκε ως υποναύαρχος, ήταν ο γηραιότερος αξιωματικός, μετρώντας υπηρεσία που απλωνόταν σε περισσότερο από μισό αιώνα ενεργούς δράσης!
Ονειροπόλος και αιθεροβάμων όταν πρωτοξεκινούσε να μιλά για τους φάρους του, έκλεισε την καριέρα του ως κεφάλαιο μεγάλο των ελληνικών θαλασσών και της χώρας του...

 

Πρώτα χρόνια

shutterstock_87872413
Ο Στυλιανός Λυκούδης γεννιέται στις 23 Μαρτίου 1878 στην Ερμούπολη της Σύρου ως γιος του δικηγόρου, νομικού συμβούλου του κράτους και σημαντικού πεζογράφου Εμμανουήλ Λυκούδη. Η οικογένεια είχε μάλιστα βυζαντινή κληρονομιά και οι πρόγονοί του είχαν ζήσει από τη Βενετία μέχρι και τα Επτάνησα, όντας ανώτεροι αξιωματικοί (όπως ο θείος του, υποστράτηγος Πέτρος Λυκούδης) και πολιτικοί.
Οι Λυκούδηδες είχαν στενή σχέση με τον Χαρίλαο Τρικούπη, καθώς ο Εμμανουήλ ήταν προσωπικός σύμβουλός του και ο Πέτρος, καθηγητής στη Σχολή Ευελπίδων, είχε σταλεί προσωπικά από τον Τρικούπη στη Συνδιάσκεψη του Βερολίνου το 1880 για την προσάρτηση της Θεσσαλίας και της Άρτας στο ελληνικό κράτος.
Ο Στυλιανός μπήκε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1891, 13 χρονών παιδί ακόμα! Όταν αποφοίτησε το 1895 με τον βαθμό του σημαιοφόρου, ήταν φυσικά ο νεότερος ηλικιακά αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού. Ο 17χρονος Λυκούδης ξεκινά την καριέρα του στα θωρηκτά «Ύδρα», «Σπέτσες» και «Ψαρά», κατόπιν υπηρετεί στο πολεμικό «Αλφειός» και μετά στο βοηθητικό «Κανάρης».
Πάνω στο καταδρομικό «Κανάρης» και έχοντας οργώσει μέχρι τότε τις ελληνικές θάλασσες, θα ξεκινήσει τις πρώτες του μελέτες για το πλημμελές φαρικό δίκτυο της χώρας. Με δική του πρωτοβουλία πάντα, ετοιμάζει μια πρόταση για τη χαρτογράφηση των φάρων και τη φωταγώγηση των ακτών, η οποία θα περάσει εντελώς απαρατήρητη από τους ανωτέρους του.

shutterstock_50912857
Το 1904, ο 23χρονος αξιωματικός θα γίνει καθηγητής στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, η οποία λειτουργεί πάνω στη φρεγάτα «Ελλάς». Συνεχίζει ταυτοχρόνως τις θεωρητικές του μελέτες στο φαρικό δίκτυο, οι οποίες δεν γίνονται ωστόσο δεκτές από την ηγεσία του Βασιλικού Ναυτικού.
Το 1908 θα συνεχίζει τα διδακτικά του καθήκοντα πάνω στα πλοία «Αχελώος» και «Πηνειός» και το 1910 θα αναλάβει κυβερνήτης του αντιτορπιλικού «Λόγχη». Τέσσερα χρόνια μετά θα προαχθεί σε πλωτάρχη, το 1920 θα πάρει τον βαθμό του πλοιάρχου και όταν αποστρατευτεί το 1941, αποχαιρετά το Βασιλικό Ναυτικό με τον βαθμό του αντιναυάρχου.
Παράλληλα με τη δράση του ως επικεφαλής της Υπηρεσίας Φάρων, μια θέση που κράτησε για 25 χρόνια, συνέχισε να διδάσκει στη Ναυτική Ακαδημία και εξέδωσε μια πληθώρα σημαντικών ιστορικών μελετών για πλήθος θεμάτων. Δεν ήταν μόνο οι φάροι που τον απασχολούσαν ερευνητικά (όπως η σπουδαία μελέτη του «Ιστορικόν των φάρων των ελληνικών ακτών από της αρχαιότητος μέχρι σήμερον»), καθώς ο Λυκούδης ασχολήθηκε με τη γλωσσολογία και τη ναυτική ορολογία και έγραψε ακόμα και λήμματα για εγκυκλοπαίδειες και λεξικά ή άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά.

shutterstock_112085816
Το σύγγραμμά του εξάλλου για τους φάρους των Δαρδανελλίων («Περί του φωτισμού του Ελλησπόντου-Προποντίδος-Βοσπόρου») υιοθετήθηκε χωρίς καμία τροποποίηση από την Κοινωνία των Εθνών ως εξαιρετικής σπουδαιότητας έργο με παγκόσμια απήχηση! Για το οποίο παρασημοφορήθηκε άλλωστε με το μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Α’ Τάξεως.
Και ήταν αυτή του η φωτισμένη ακαδημαϊκή πλευρά που θα τον χρίσει πρόσεδρο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών ήδη από το 1929, πριν εκλεγεί ομόφωνα τακτικό μέλος της το 1939. Ακόμα και έργα λαογραφίας και λογοτεχνικά κείμενα απέδωσε η φωτισμένη πένα του, την ίδια ώρα που οι παρατηρήσεις του σε θέματα καθημερινής ζωής διακρίθηκαν για το κομψό και γλαφυρό τους ύφος.
Μέχρι το 1941, όταν αποστρατεύτηκε, είχε υπηρετήσει το Πολεμικό Ναυτικό της πατρίδας του για 54 συναπτά έτη, όντας ο μακροβιότερος αξιωματικός στην ιστορία του Βασιλικού Ναυτικού. Στην προσωπική του ζωή, ήταν παντρεμένος με την Αγγελική Λουγγή και είχε μια κόρη, την Μπέλλα...
Η σταδιοδρομία του στο Βασιλικό Ναυτικό έληξε μάλιστα τον Απρίλιο του 1939, τον ανακάλεσαν ωστόσο άρον άρον λίγο αργότερα, παραμένοντας εν δράσει μέχρι και τη μέρα που μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα το 1941. Τη διετία αυτή υπηρέτησε ως σύμβουλος της Υπηρεσίας Φάρων αλλά και στην Ιστορική Υπηρεσία του Ναυτικού, καθώς τον ήθελε τόσο ο βασιλιάς όσο και το ελληνικό κράτος πάντοτε στις επάλξεις του καθήκοντος…


Η Ελλάδα και οι φάροι της, το μεγαλόπνοο όραμα του Λυκούδη

llykkodoiisis2
Ο πρώτος γνωστός φάρος της ανθρώπινης ιστορίας κατασκευάστηκε στη νησίδα Φάρος, έξω από το λιμάνι της Αλεξάνδρειας, περί το 270 π.Χ. από τον περίφημο αρχιτέκτονα Σώστρατο τον Κνίδιο, στα χρόνια του Πτολεμαίου του Φιλάδελφου.
Φάροι λειτούργησαν καθ’ όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας, αν και η γενίκευσή τους δεν θα ερχόταν παρά στα τέλη του 18ου αιώνα, όταν η δημιουργία ενός οργανωμένου φαρικού δικτύου που θα προστάτευε όσους έπλεαν σε στενά περάσματα και επικίνδυνες περιοχές κρίθηκε αποφασιστικής σημασίας για την ανάπτυξη της ναυσιπλοΐας.
Από τους αρχαίους βέβαια χρόνους, τους βυζαντινούς και την τουρκοκρατία μετέπειτα, οι φρυκτωρίες, οι βίγλες και οι πύργοι στα νησιά και τα παράλια της ηπειρωτικής ελληνικής ενδοχώρας, όταν δεν ειδοποιούσαν τους κατοίκους για την εμφάνιση εχθρών και πειρατών, εξυπηρετούσαν τα διερχόμενα πλοία, παίζοντας τον ρόλο των φάρων.
Οι αρχαίοι Έλληνες εξάλλου, πλάι στην ανάπτυξη του ναυτικού τους, σκέφτηκαν να επισημάνουν με πυρσούς τα επικίνδυνα θαλάσσια περάσματα. Η έρευνα του Λυκούδη είναι κι εδώ σταθμός, καθώς αυτός μας παρέθεσε μερικούς εξακριβωμένους ιστορικά πυρσούς, όπως αυτός που ήταν κοντά στο ακρωτήριο Σίγειο της Τρωάδας (χτίστηκε πριν από 2.800 χρόνια περίπου) και έδειχνε την είσοδο στα Δαρδανέλλια, ή ο άλλος που ήταν έξω από τη Σκιάθο και χτίστηκε από τον Ξέρξη για να κατέβει ο στόλος του από τον Θερμαϊκό στον Παγασητικό. Ο Λυκούδης παραθέτει μερικούς ακόμα, έναν στον θρακικό Βόσπορο, τρεις του 5ου αιώνα π.Χ. (ένας στην είσοδο του Πειραιά), αλλά και τον περιβόητο Πύργο του Ηρακλή στη Λα Κορούνια της Ισπανίας.

shutterstock_157241027
Στη χώρα μας, η παρθενική απόπειρα για την οργάνωση του φαρικού δικτύου έγινε από το βασιλιά Όθωνα το 1834, όπου ορίζει υπεύθυνους για τη μέριμνα των φανών τους αξιωματικοί των λιμένων. Η εξιστόρηση εξάλλου της ανάπτυξης του φαρικού δικτύου ήταν κι αυτή έργο του ακαδημαϊκού Λυκούδη!
Οι πηγές που παραθέτει και από τα όσα είναι γνωστά, φάροι στα ελληνικά πελάγη ανάβουν ήδη από τον 15ο αιώνα. Στο λιμάνι της Χίου το 1420, του Ρεθύμνου το 1651, της Ρόδου (πιθανότατα το 1650) και του Πειραιά και της Μυτιλήνης το 1782. Σχετικά οργανωμένο φαρικό δίκτυο συναντάμε και στα νησιά του Ιονίου από τις αρχές του 19ου αιώνα, καθώς τελούσαν υπό αγγλική διοίκηση. Το 1822 ανάβει ο πρώτος φάρος στο φρούριο της Κέρκυρας και το 1824 ένας δεύτερος στο νησί. Το 1825 χτίζονται άλλοι δυο φάροι στους Παξούς, το 1828 στην Κεφαλονιά, το 1832 στη Ζάκυνθο, το 1834 στην Ιθάκη και το 1857 στα Κύθηρα. Αυτοί οι φάροι, όπως και της Λευκάδας, περιήλθαν στην Ελλάδα το 1863, μετά την ένωση της Ιονίου Πολιτείας με το ελληνικό κράτος.
Μέριμνα για τους φάρους πήρε και ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, θέλοντας κάθε λιμάνι να έχει κι από έναν. Ο πρώτος λειτούργησε το 1829 στο λιμάνι της Αίγινας και το 1831 χτίστηκαν άλλοι δύο, ένας στις Σπέτσες και ένας στην Κέα. Ο φάρος της Σύρου πρωτολειτούργησε το 1848. Τέλος το 1915, δύο χρόνια μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Λυκούδη στην Υπηρεσία Φάρων και στον απόηχο των βαλκανικών πολέμων, την απελευθέρωση των νέων χωρών και την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, προστέθηκαν στο ελληνικό φαρικό δίκτυο άλλοι 35 φάροι και φανοί.

shutterstock_200939294
Οι οποίοι είχαν κατασκευαστεί και συντηρούνταν από γαλλική εταιρεία και πέρασαν στο ελληνικό Δημόσιο έπειτα από κοπιώδεις διαπραγματεύσεις δύο ετών και τσουχτερή αποζημίωση. Αυτό ήταν λίγο-πολύ το φαρικό δίκτυο που παρέλαβε ο Λυκούδης όταν τοποθετήθηκε διευθυντής της Υπηρεσίας Φάρων το 1913.
Μέσα σε ελάχιστα χρόνια, μέχρι λίγο πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή δηλαδή, το ελληνικό φαρικό δίκτυο ανθούσε, ήταν πια καλά οργανωμένο και αριθμούσε τώρα έναν καλό αριθμό από φάρους και φανούς! Ήταν όλοι τους δικό του έργο.
Ο Λυκούδης παρέμεινε στην Υπηρεσία Φάρων από το 1913-1938 και εγκατέστησε, αποκατέστησε και εκσυγχρόνισε το δίκτυο με τρόπο πρωτόγνωρο. Ο ίδιος πρόσθεσε στο ήδη υπάρχον δίκτυο άλλους 226 φάρους, εκ των οποίων οι 35 προήλθαν από την προσάρτηση των νέων εδαφών. Οι 191 ωστόσο ήταν αποκλειστικά δικό του έργο.
Για να το πούμε σε αριθμούς και να το βάλουμε στην προοπτική του, από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους μέχρι και το 1913, στα 85 αυτά χρόνια, οι φάροι που είχαν φτιαχτεί ή προσαρτηθεί ήταν κλάσμα μόνο του έργου που θα συντελούνταν στην 25ετία του Λυκούδη. Το ποσοστό της αύξησης των ελληνικών φάρων μετά το πέρασμα του Λυκούδη από την Υπηρεσία Φάρων αποκρυσταλλώθηκε στο 140%!

shutterstock_403155517
Εξίσου σημαντική ήταν και η ιστορία που συνέγραψε για το ελληνικό φαρικό δίκτυο, αποσαφηνίζοντας παρανοήσεις και βάζοντας τα πράγματα στη σωστή τους χρονολογική σειρά. Ο Λυκούδης μας υπενθύμισε πως από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους μέχρι και το 1887 το σύνολο των φάρων υπαγόταν από κοινού στο Υπουργείο Εσωτερικών και το Υπουργείο Ναυτικών και οι θέσεις φάρων και φανών επιλέγονταν χωρίς κεντρικό σχεδιασμό.
Από μικροκομματικά συμφέρονται και τοπικές πιέσεις μέχρι και διεθνή συμφέροντα, οι φάροι όταν χτίζονταν, χτίζονταν χωρίς κεντρικό σχεδιασμό. Κι έτσι δεν ήταν καθόλου ασυνήθιστο να εμφανίζονται σε μέρη που εξυπηρετούσαν τοπικά συμφέροντα αλιείας και όχι τα διεθνή θαλάσσια περάσματα!
Μόνο το 1887, με νόμο του Τρικούπη, η αρμοδιότητα των φάρων περνά αποκλειστικά στο Υπουργείο Ναυτικών και ιδρύεται σχετική υπηρεσία, το Τμήμα Φάρων. Την ίδια επίσης χρονιά, συγκροτείται και σχετική επιτροπή για τον φωτισμό των ελληνικών παραλίων, κάνοντας τα πρώτα σωστά βήματα για την εξέλιξη του φαρικού δικτύου.

shutterstock_406089415
Ο Λυκούδης μελέτησε ειδικά τις διεθνείς γραμμές πελαγοδρομίας και τις ελληνικές γραμμές ακτοπλοΐας, οργανώνοντας ένα στρατηγικά τοποθετημένο δίκτυο, με σαφή προϋπολογισμό, ώστε να θέσει τα θεμέλια του ελληνικού φαρικού πλέγματος. Γι’ αυτό και όταν είδε το έργο του ολοκληρωμένο, είπε χαριτολογώντας ότι «τα παράλια της Ελλάδας μοιάζουν σαν ένας τεράστιος πολυέλαιος»!
Και πάλι με δικές του πιέσεις έγινε με νόμο του 1915 η Διεύθυνση Φάρων του Υπουργείου Ναυτικών ανεξάρτητη υπηρεσία, με αποκλειστική αρμοδιότητα τους φάρους και τους φανούς του κράτους. Εξίσου κολοσσιαία ήταν όμως και η οδύσσειά του να εκσυγχρονίσει το ήδη υπάρχον δίκτυο.
Γιατί μπορεί οι φάροι που παρέλαβε να λειτουργούσαν με λάδι ή πετρέλαιο, υπήρχαν όμως και κάποιοι που έκαιγαν ακόμα ξύλα και κάρβουνα! Όλοι τους ήταν απαρχαιωμένης τεχνολογίας και ο Λυκούδης έκανε κυριολεκτικά ό,τι περνούσε και δεν περνούσε από το χέρι του για να τους εκσυγχρονίσει.

shutterstock_490703083
Τώρα οι φάροι της Ελλάδας είχαν ηλεκτρισμό και νερό, ακόμα και την τεχνολογική καινοτομία του Νιλς Γκούσταφ Νταλέν εγκατέστησε, του μηχανικού που είχε επινοήσει μια μέθοδο αυτόματης αφής των φάρων με ηλιοβαλβίδα ασετιλίνης, μέσω της οποίας άναβαν αυτόματα οι φάροι με τη δύση του ηλίου (ο Νταλέν τιμήθηκε με Νόμπελ γι’ αυτό).
Οι αυτόματοι φάροι του Σουηδού έδωσαν μεγάλη ώθηση στην ανάπτυξη του παγκόσμιου φαρικού δικτύου και επέτρεψαν να φωτιστούν τα πλέον δυσπρόσιτα σημεία των ελληνικών ακτών, μετά την υιοθέτησή τους από τον Λυκούδη το 1913. Το 1915 εγκατέστησε και τον πρώτο πλήρως αυτοματοποιημένο φάρο.
Το αποτέλεσμα της ασίγαστης δράσης του ήταν να γίνει το ελληνικό φαρικό δίκτυο ένα από τα καλύτερα της Μεσογείου πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πριν το καταστρέψει ο πόλεμος σε τραγικά μεγάλο ποσοστό. Η απελευθέρωση βρήκε τους ελληνικούς φάρους σχεδόν ολοσχερώς κατεστραμμένους από τον γερμανό κατακτητή: μόνο 28 φάροι και φανοί παρέμεναν πια λειτουργικοί…


Πώς κατάφερε να πείσει τους κυβερνώντες για το όραμά του

shutterstock_50660068
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το πώς άλλαξαν τα μυαλά των κυβερνήσεων και συστρατεύτηκαν με το όραμα του ασίγαστου Λυκούδη. Δεν ήταν τόσο πολύ αυτός, αλλά τα ναυάγια που λάμβαναν κάθε τόσο χώρα και οι διεθνείς πιέσεις των μεγάλων ναυτιλιακών να φτιάξει επιτέλους η χώρα ένα ικανοποιητικό δίκτυο φάρων.
Τον Φεβρουάριο του 1910, στον απόηχο μιας νέας σειράς ναυαγίων, ένας νόμος έψαξε να αναδιοργανώσει το υπάρχον φαρικό δίκτυο. Μέσα στη φούρια των κυβερνώντων και την έλλειψη μελετών, κάποιοι θυμήθηκαν τον νεαρό πλοίαρχο και τις μελέτες που δεν σταματούσε να υποβάλει. Υποδείξεις και εκκλήσεις δηλαδή που έμεναν κλεισμένες σε συρτάρια και ντουλάπια.

shutterstock_507575041
Και ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος αυτός που διάβασε τις αναφορές του, εκτίμησε το φωτισμένο του πνεύματός του και τον έστειλε κατευθείαν στην Υπηρεσία Φάρων ως τμηματάρχη το 1911, καθώς ήταν σαφές πως ήταν ο άνθρωπος για τη δουλειά. Πριν γίνει φυσικά ο de facto ηγέτης της με ειδική τροπολογία που ψηφίστηκε το 1915.
Οι φάροι του Λυκούδη, που αποκαταστάθηκαν μεταπολεμικά, συνεχίζουν να αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του ελληνικού φαρικού δικτύου. Ο Στυλιανός Λυκούδης έφυγε από τον κόσμο το 1958 και το Πολεμικό Ναυτικό τον τίμησε δίνοντας το όνομά του σε ένα από τα εφοδιαστικά πλοία των φάρων (A-481)…

Πηγή: newsbeast.gr

Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017

Η Ηρωική Αυταπάρνηση ενός Βατραχανθρώπου.



Μεγάλη αναστάτωση επικράτησε το απόγευμα στην παραλία της Αγίας Μαρίνας Στυλίδας. Λιμενικός με αυτοθυσία έσωσε δύο αδέρφια που κινδύνευαν με πνιγμό στη θαλάσσια περιοχή αφού είχαν βουτήξει από τη μεγάλη γέφυρα!


Ειδικότερα, όλα ξεκίνησαν έγιναν γύρω στις 19:00 χθες το απόγευμα όταν δυο αδέλφια, ηλικίας περίπου 30 ετών, από τη Λαμία, πήγαν για μια ακόμη βουτιά στην ιστορική γέφυρα της Αγίας Μαρίνας.
Όπως γράφει το lamiareport.gr, δεν ήταν η πρώτη φορά που το έκαναν και σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαν να φανταστούν τι θα ακολουθούσε.
Μετά τη βουτιά τα δυο αδέλφια άρχισαν να κολυμπούν για να βγουν στη στεριά, όμως τα μποφόρ και ο δυνατός κυματισμός έκανε δύσκολη την προσπάθειά τους με αποτέλεσμα να κουραστούν και να μην μπορούν να βγουν.
«Φωνάξτε το Στράτο ρε παιδιά»
Οι λουόμενοι που έβλεπαν ότι τα δυο αδέλφια κινδυνεύουν να πνιγούν, δεν τολμούσαν να βουτήξουν γιατί οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες. «Θέλαμε αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Τα κύματα ήταν τεράστια και ο αέρας δυνατός. Όποιος βουτούσε και προσπαθούσε να φτάσει τόσο μακριά θα κινδύνευε και αυτός. Τότε κάποιος από την Αγία Μαρίνα είπε: «Τρέξτε να φωνάξετε το Στράτο. Μόνο αυτός μπορεί….»
Σύμφωνα με πληροφορίες ο Στράτος Μπαμπαούσης είναι λιμενικός που υπηρετεί στη Γλύφα και το σπίτι του είναι στην παραλία της Αγίας Μαρίνας. «Είναι βατραχάνθρωπος (ΟΥΚας) με πολλές διακρίσεις ενώ στο παρελθόν έχει σώσει μαζί με έναν ακόμη συνάδελφό του μια ηλικιωμένη γυναίκα που κινδύνεψε να πνιγεί στη Σκάλα Αταλάντης….», είπε κάτοικος της Αγίας Μαρίνας στο LamiaReport.
«Άσε με εμένα, σώσε τον αδελφό μου!»

Ο λιμενικός Στράτος Μπαμπαούσης μόλις ενημερώθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη, έτρεξε και βούτηξε για να σώσει τα δυο αδέλφια. «Παρακολουθούσαμε με κομμένη την ανάσα. Τα πράγματα είχαν δυσκολέψει πάρα πολύ για τα δυο αδέλφια. Ο ένας μάλιστα από τους δυο προσπαθούσε να βοηθήσει τον άλλο που ήταν πιο εξουθενωμένος και τον είχαν εγκαταλείψει εντελώς οι δυνάμεις του….Ήταν ένα θρίλερ. Κινδύνεψε να πνίγει και ο ίδιος, γιατί τον τραβούσαν κάτω. Τελικά μετά από υπεράνθρωπη προσπάθεια τα κατάφερε. Του αξίζουν συγχαρητήρια. Τέτοιοι άνθρωποι τιμούν το λιμενικό ..», είπε ένας από τους λουόμενους που βρέθηκαν στο σημείο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το ένα από τα δυο αδέλφια όταν είδε ότι τα πράγματα είχαν δυσκολέψει πολύ, φέρεται να είπε στον λιμενικό «Άσε με εμένα. Σώσε τον αδελφό μου»


Ο Στράτος Μπαμπαούσης Απόφοιτος του 125ου Σχολείου Βατραχανθρώπων προέρχεται από οικογένεια Βατραχανθρώπων μιας και άλλα τρία ξαδέλφια Μπαμπαούση είναι Απόφοιτοι της Μ.Υ.Κ. όπως και ο Βασίλης Μπαμπαούσης από το 62ο Σχολείο Βατραχανθρώπων και ακόμα δύο.
Ο Συγκεκριμένος ( ο Στράτος ) είχε ως Εκπαιδευτή τον σημερινό Αρχηγό Στόλου τον Αντιναύαρχο Ιωάννη Παυλόπουλο..

Κυριακή 23 Ιουλίου 2017

Αποκαλυπτικό: Οι «Αθέατοι Καταδρομείς» του 1966 και η φαλκίδευση της ιστορικής αλήθειας

"Αθέατοι Καταδρομείς" 1966 www.efylakas.com

«Αποκαλυπτικό: “Αθέατοι Καταδρομείς” και η φαλκίδευση της ιστορικής αλήθειας»
18 Ιουνίου 2010
Εξωτερικού Συνεργάτη (επιμέλεια: Συντακτική Ομάδα)

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η ιστορία  του Ελληνικού Έθνους βρίθει ηρωομαρτύρων και ανδραγαθημάτων, που μας επέτρεψαν σήμερα να  είμαστε περήφανοι για την καταγωγή μας και να αντλούμε δύναμη στις δύσκολες στιγμές. Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό γίνεται μια προσπάθεια για ν’αποκοπεί ο σύγχρονος Έλληνας από τις ρίζες του και να καταστεί άθυρμα και άβουλο ον μέσα στον κυκεώνα που δημιουργεί η Νέα Τάξη πραγμάτων. Πολλοί ημέτεροι ανέλαβαν σταυροφορία και ξαναγράφουν τα ιστορικά γεγονότα σύμφωνα με τη «θεωρία του κατευνασμού», προσπαθώντας να αμβλύνουν τις τριβές με τη γείτονα Τουρκία. Γίναμε μάρτυρες απαράδεκτων ανακριβειών και προκλητικών φληναφημάτων, με σκοπό να σταματήσουμε να είμαστε τόσο εχθρικοί με τους γείτονες. Εξάλλου, κι εμείς «τους προκαλέσαμε πολλά δεινά», σύμφωνα με κάποιες καινοφανείς αντιλήψεις.
Εκτός από τη μετονομασία ιστορικών γεγονότων (η σφαγή στην προκυμαία της Σμύρνης που έγινε «συνωστισμός», η βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο που έγινε «ειρηνευτική επέμβαση»), αρκούντως επικίνδυνη είναι και η επινόηση γεγονότων που ουδέποτε συνέβησαν. Ένιοι ελληνόφωνοι «ερευνητές» ανακάλυψαν βαρβαρότητες των Ελλήνων της Κύπρου σε βάρος της μουσουλμανικής μειονότητας, κάτι που μας κάνει, δήθεν, συνυπεύθυνους με την Τουρκία για όσα διαδραματίστηκαν στο νησί και άρα, θα πρέπει να υποστούμε τις συνέπειες. Εξίσου επικίνδυνο, όμως, είναι το να δημιουργούμε ήρωες και γεγονότα που ποτέ δεν υπήρξαν, δημιουργώντας σύγχυση ως προς το τι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και τι όχι.
Εν  προκειμένω, μια τέτοια περίπτωση  κατασκευής ηρώων και γεγονότων  φαίνεται να έλαβε χώρα πριν δύο  χρόνια στην Κύπρο. Το ιστολόγιο ‘ΑντιΠαρακμή’, το οποίο κάνει εξαιρετική δουλειά, τόσο από πλευράς αναλύσεων, όσο και από πλευράς πρωτότυπων ειδήσεων που βγάζει στο φως, έκανε προ ημερών μια συγκλονιστική αποκάλυψη για ένα περιστατικό το οποίο υποτίθεται έλαβε χώρα στον Πενταδάκτυλο της Κύπρου στις 31 Ιουλίου του 1966:
Σύμφωνα με αυτό το (υποτιθέμενο) περιστατικό, οκταμελής ομάδα από Ελλαδίτες καταδρομείς, οι οποίοι φέρονται να δρούσαν ινκόγκνιτο στον Πενταδάκτυλο από το 1964 μέχρι το 1967, δέχτηκαν επίθεση με βόμβες ναπάλμ από τουρκικά αεροπλάνα. Κατά την επίθεση σκοτώθηκαν οι 6 και επέζησαν μόνο οι 2 (σύμφωνα με τους 2 επιζώντες).
Εις μνήμη των (υποτιθέμενων) νεκρών στήθηκε από ιδιώτες μνημείο σε λατομείο στην Λεμεσό (με την χρηματοδότηση Έλληνα Κύπριου επιχειρηματία)- χωρίς να έχουν ζητήσει άδεια από οποιαδήποτε επίσημη αρχή για την ανέγερση του μνημείου ως όφειλαν (μπορείτε να δείτε το σχετικό έγγραφο στο τέλος της ανάρτησης – η ανέγερση οποιουδήποτε μνημείου πρέπει να ακολουθεί συγκεκριμένες διαδικασίες της Κυπριακής Δημοκρατίας). ['ΑντιΠαρακμή' «Αποκλειστικό: Αθέατοι Καταδρομείς στην Κύπρο το 1966. Κάποιοι προσπαθούν να βεβηλώσουν την Ιστορία για προσωπικά οφέλη;» 10/06/2010]
Η ‘ΑντιΠαρακμή’ παρουσιάζει πολλά από τα σχετικά έγγραφα που έχει στα χέρια του ο “Σύλλογος Βετεράνοι Κύπροι 74″ για το ζήτημα, και καταγράφει αποκλειστικές δηλώσεις του Προέδρου του Συλλόγου κ. Νικόλαου Αργυρόπουλου. Εμείς θα πάρουμε την σκυτάλη από τους φίλους της ‘ΑντιΠαρακμής’ και θα παρουσιάσουμε και άλλα σχετικά έγγραφα της απίστευτης και πολύ ύποπτης αυτής ιστορίας.

katadromeis-sxetiko3

Με σειρά τηλεοπτικών εκπομπών του δημοσιογράφου Κώστα Χαρδαβέλλα,  το Μάρτιο-Απρίλιο του 2008, παρουσιάστηκε η ιστορία μιας ομάδας 8 καταδρομέων που έδρασε στην Κύπρο την περίοδο 1964-1967 και αποδεκατίστηκε μετά από ρίψη βομβών ναπάλμ από την τουρκική αεροπορία στον Πενταδάκτυλο. Από τους 8 επέζησαν οι 2, ο λοχίας Κωνσταντής Αλεξίου και ο καταδρομέας Διονύσης Πατεράκης, που εξιστόρησαν το θάνατο των άλλων 6 και την περιπέτειά τους μέχρι να σωθούν. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των επιζώντων, η ομάδα αυτή δρούσε με πλήρη μυστικότητα, κανείς δε γνώριζε την ύπαρξή της, αλλά και ουδέποτε αναγνωρίστηκε η προσφορά των καταδρομέων αυτών από το ελληνικό κράτος.

katadromeis-sxetiko1

Μετά  την αποκάλυψη αυτών των γεγονότων, τρεις Κύπριοι (Ν. Παππάς, Χ. Θεοφάνους, Μ. Σαββίδης) ευαισθητοποιήθηκαν  και προέβησαν σε κινήσεις για να τιμήσουν τους «αθέατους καταδρομείς». Αρχικά, η «ομάδα των 3» ανέλαβε να διοργανώσει μια εκδήλωση μνήμης των Αφανών Ηρώων στις 23 Μαΐου 2008. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε μεγάλο ξενοδοχείο της Λεμεσού, με τη στήριξη του Δήμου Αθηναίων, Δήμου Ηλιούπολης, Δήμου Μηθύμνης Κρήτης, Επαρχιακού Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων Λεμεσού, Συλλόγου «Βετεράνοι Κύπρου 1974», αθλητικού σωματείου «Απόλλων» Λεμεσού και παρουσιαστής ήταν ο κ. Κώστας Χαρδαβέλλας. Σημειωτέον ότι, η βραδιά είχε μεγάλη επιτυχία, καθώς πολύς κόσμος συγκινημένος από την ιστορία των αθέατων καταδρομέων έσπευσε να τους τιμήσει, συμμετέχοντας και στον έρανο που διεξήχθη για ενίσχυση των οικογενειών τους.

katadromeis-eggrafo01"Αθέατοι Καταδρομείς 1966" www.efylakas.com

Επ’ αυτού, με επιστολή του κ. Νικόλαου Παππά, ημερομηνίας 30/04/2008, ζητήθηκε από το σύλλογο «Βετεράνοι Κύπρου 1974» ν’ αποστείλει κατάλογο των μελών του συλλόγου που πάσχουν από ανίατες ασθένειες και έχουν οικονομικά προβλήματα, ούτως ώστε να λάβουν οικονομική βοήθεια από τα έσοδα της ρηθείσας εκδήλωσης. Ο Σύλλογος ανταποκρίθηκε και στις 18/05/2008 με επιστολή του, αφού ευχαρίστησε τους «τρεις» για την πρωτοβουλία τους, παρέθεσε τα ονόματα 11 βετεράνων που πολέμησαν στην Κύπρο κατά την τουρκική εισβολή το καλοκαίρι του 1974 και οι οποίοι έχρηζαν οικονομικής ενίσχυσης.

katadromeis-eggrafo033

Ακολούθως, την Κυριακή 25/05/2008, τελέστηκε το εκκλησιαστικό μνημόσυνο των 6 πεσόντων στον ιερό ναό του χωριού Ασγάτα Λεμεσού. Αργότερα, στο λατομείο του κ. Μάκη Σαββίδη, στη Βάσα Κελλακίου, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου που ανήγειρε ο κ. Σαββίδης με δικές του δαπάνες, προς τιμήν των 6 νεκρών και των 2 επιζησάντων καταδρομέων του βομβαρδισμού. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της Αστυνομίας, του ΓΕΕΦ, της ΕΛΔΥΚ, της τοπικής αυτοδιοίκησης και πλήθος κόσμου. Επίσης, στρατιωτικό άγημα απέδωσε τιμές.

katadromeis-sxetiko2

Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου τέλεσε ο πρόεδρος του συλλόγου «Βετεράνοι Κύπρου 1974», κ. Νικόλαος Αργυρόπουλος. ‘Αμα τη αποκαλύψει του μνημείου, ο κ. Αργυρόπουλος είδε έκπληκτος ότι οι 6 καταδρομείς είχαν φονευθεί την 31η Ιουλίου 1966 κι επειδή δεν είχε υπόψιν του το γεγονός αυτό, ρώτησε τους διοργανωτές αν όντως είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Εκείνοι του απάντησαν ότι το γεγονός αυτό είχε συμβεί, απλά εκείνος δεν το γνώριζε.

katadromeis-eggrafo04
katadromeis-eggrafo04-02

Μετά  απ’ αυτό το περίεργο συμβάν, ο σύλλογος «Βετεράνοι Κύπρου 1974» κινητοποιήθηκε για να ξεκαθαρίσει την ιστορία  αυτή. Με επιστολή του, την 22/09/2008- που κοινοποιήθηκε στον Υπουργό Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον Πρέσβη της Ελλάδας στην Κύπρο, τον Αρχηγό Γενικού Επιτελείου Στρατού Ελλάδος και Διευθυντή Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού- ο σύλλογος περιέγραφε τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Κύπρο το Μάιο του 2008 και ζητούσε επαλήθευση του γεγονότος του βομβαρδισμού του Πενταδακτύλου από την τουρκική αεροπορία με βόμβες ναπάλμ, την 31η Ιουλίου 1966.

katadromeis-eggrafo05

Από τις απαντήσεις που λήφθησαν, άρχισε να επιβεβαιώνεται πως κάτι δεν πήγαινε καλά με την όλη υπόθεση. Σε απαντητική επιστολή της, την 01/10/2008, η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού ανέφερε ότι στο Αρχείο της ΕΛΔΥΚ δεν υπήρχε καταγεγραμμένο τέτοιο συμβάν.

katadromeis-eggrafo06

Ακόμη, με επιστολή του, την 11/10/2008, ο Αρχηγός του ΓΕΕΦ γνωστοποιούσε στο Σύλλογο ότι στα τηρούμενα Αρχεία του ΓΕΕΦ δεν υπήρχε ένα τέτοιο γεγονός. Επιπλέον ο Σύλλογος, με επιστολή του, την 17/10/2008, ζητούσε να μάθει από το Γενικό Επιτελείο Στρατού αν οι αναγραφόμενοι στο μνημείο, φερόμενοι ως πεσόντες καταδρομείς, περιλαμβάνονταν στα αρχεία απωλειών που τηρούνται στο 1ο Επιτελικό Γραφείο.

katadromeis-eggrafo07

Την 10/11/2008 το 1ο Επιτελικό Γραφείο γνωστοποίησε με επιστολή του στο Σύλλογο, ότι το αίτημά του εξετάζεται και με νέα επιστολή, την 12/06/2009, η Διεύθυνση Μόνιμου Στρατιωτικού Προσωπικού ανέφερε τα εξής: στο αρχείο του ΓΕΕΦ δεν ανευρέθηκε οποιοδήποτε σχετικό στοιχείο, στο αρχείο της Διεύθυνσης Μόνιμου Στρατιωτικού Προσωπικού δεν ανευρέθηκαν σχετικά στοιχεία, στα Μητρώα των Στρατολογικών Γραφείων των τόπων καταγωγής των φερόμενων ως καταδρομέων, δε βρέθηκαν καταχωρημένα τα ονόματα που αναγράφονται στο μνημείο.

katadromeis-eggrafo08
katadromeis-eggrafo091

Όπως  γίνεται αντιληπτό, τα στοιχεία οδηγούν σε μια απάτη μεγάλης ολκής. Ειδικά από το τελευταίο σημείο, συνάγεται ότι τα πρόσωπα των οποίων τα ονόματα αναγράφονται στο μνημείο, δεν υπήρξαν καν στην πραγματικότητα! Αυτό γιατί, κάθε αρσενικό παιδί που γεννιέται καταχωρείται αμέσως στα μητρώα του οικείου στρατολογικού γραφείου. Από τη στιγμή που τα ονόματά τους δεν υπήρχαν στα μητρώα αυτά, τότε καταλαβαίνουμε ότι τα πρόσωπα αυτά δεν ήταν υπαρκτά. Ωστόσο, ο αντίλογος λέει πως οι Ελλαδίτες αξιωματικοί και οπλίτες που υπηρέτησαν την περίοδο 1964-1967 στην Κύπρο, είχαν ψεύτικα ονόματα και δεν έρχονταν με τη στρατιωτική τους ιδιότητα, αλλά με διάφορους άλλους τρόπους (π.χ σαν τουρίστες) για να μην κινήσουν υποψίες, καθώς η Μεραρχία βρισκόταν στο νησί με βάση συμφωνίας Ελλάδας και Κύπρου, χωρίς βεβαίως τη συγκατάθεση Βρετανίας και Τουρκίας. Όμως, ακόμα και με αυτό το δεδομένο, ακόμα κι αν οι καταδρομείς αυτοί είχαν ψεύτικα ονόματα, δε θα ‘πρεπε στο μνημείο που στήθηκε προς τιμήν τους να αναγράφονται τα πραγματικά ονόματα; Δεν υπήρχε λόγος πλέον να μην αναφέρονται τα αληθινά τους ονόματα, ασχέτως με το τι συνέβαινε το 1964-1967. Εξάλλου, δίπλα από τα ονόματα υπάρχει και ο τόπος καταγωγής τους, όμως κανείς από τα μέρη εκείνα δε γνωρίζει τα πρόσωπα αυτά. Έτσι, λοιπόν, έχουμε ένα μνημείο το οποίο στήθηκε για ανύπαρκτα πρόσωπα και μηδέποτε συμβεβηκότα γεγονότα.
Πέραν των ιστορικών αναληθειών, προκύπτει  και ζήτημα μη-τήρησης της απαραίτητης διαδικασίας για την ανέγερση μνημείου. Για να ανεγερθεί ένα μνημείο, θα πρέπει οι ενδιαφερόμενοι να θέσουν το θέμα ενώπιον της Επιτροπής Μνημείων του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας και να πάρουν γνωμοδότηση από την αρμόδια πολεοδομική αρχή. Σε επιστολή του προς το Υπουργείο Παιδείας, την 07/07/2009, ο σύλλογος «Βετεράνοι Κύπρου 1974» αναφέρει τα σχετικά γεγονότα και τα συμπεράσματα που προέκυψαν από την έρευνά του, ζητώντας την άρση των ανακριβειών και την αποτροπή της παραχάραξης της Ιστορίας.

katadromeis-eggrafo10

Σε απάντηση της ρηθείσας επιστολής, την 06/10/2009, οι πολιτιστικές υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας αναφέρουν ότι το θέμα είναι εις γνώσιν του Υπουργού. Επίσης, γνωστοποιείται ότι το μνημείο στο λατομείο του κ. Σαββίδη ανεγέρθηκε χωρίς προηγουμένως να τηρηθεί η προβλεπόμενη από το νόμο διαδικασία.

katadromeis-eggrafo11 
 
Εν  κατακλείδι, βρισκόμαστε ενώπιον  ενός πολύ δυσάρεστου γεγονότος. Κάποιοι  άνθρωποι, εκμεταλλευόμενοι το φρόνημα  Ελλαδιτών και Ελλήνων της  Κύπρου, έστησαν μια σκευωρία που  δημιουργεί κινδύνους, ως προς την παραχάραξη της Ιστορίας και τη μεθοδευμένη  προσπάθεια πολλών προς την κατεύθυνση αυτή. Δεν ξέρουμε τα ακριβή κίνητρα εκείνων που κατασκεύασαν αυτή την υπόθεση. Μπορεί να το έκαναν για ν’ αποκομίσουν οικονομικά οφέλη, όμως πιθανόν να μην κατάλαβαν ποιες διαστάσεις μπορεί να πάρει το θέμα. Δηλαδή, όταν κάποιος απ’ όσους που γνωρίζουν την ιστορία αυτή έρθει και αμφισβητήσει τη γνησιότητα του μνημείου (τους «πεσόντες» και το «βομβαρδισμό») και, με βάση όσα προεκτέθηκαν, αποκαλύψει πως όλα αυτά ουδέποτε έγιναν, μπορεί αυτή η αμφισβήτηση να επεκταθεί και επί πολλών άλλων μνημείων, ηρώων και γεγονότων. Πολύ εύκολα μπορεί να πει κάποιος: «όπως φτιάξατε αυτό το μνημείο για ψεύτικους ήρωες, τόσο ψεύτικα μπορεί να είναι και τα Φυλακισμένα Μνήματα, ο τύμβος της Μακεδονίτισσας και άλλα μνημεία που στήνετε».
Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι κάτι τέτοιο είναι πιθανόν  να θέσει υπό αμφισβήτηση τους υπαρκτούς ήρωες, τα πραγματικά κατορθώματα και τις αληθινές, ένδοξες στιγμές της Ιστορίας του Ελληνισμού, κάτι το οποίο είναι  διαχρονική επιδίωξη κάθε είδους ανθελλήνων, ημετέρων και ξένων. Επίσης, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την ανοχή, αδράνεια και εκκωφαντική σιωπή σημαντικότατων Μέσων Ενημέρωσης της Κύπρου που, αν και γνωρίζουν από καιρό  το θέμα αυτό, εντούτοις δεν προσπάθησαν  να σταματήσουν αυτή την απάτη. Επιπλέον, όπως φαίνεται  από τις επιστολές  του συλλόγου «Βετεράνοι Κύπρου 1974», το ζήτημα αυτό είναι εις γνώσιν και των κυβερνώντων, στους οποίους  κοινοποιήθηκαν όλα τα σχετικά έγγραφα. Τούτων δοθέντων, δεν μπορούν να επικαλεστούν άγνοια και να επαναπαυθούν σ’ αυτό. Όσοι γνωρίζουν και συμβιβάζονται με την κατάσταση αυτή, χωρίς να κάνουν κάτι για ν’ αλλάξει, θεωρούνται συνένοχοι στην προσπάθεια για διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων.
Είμαστε μια γενιά που βάλλεται πανταχόθεν, όχι πλέον από συμβατικά όπλα, αλλά από διάφορες έμμεσες και υπόγειες προσπάθειες εθνικής απονεύρωσης και άμβλυνσης των ηθικών αντιστάσεων. Μπορεί να φαίνεται πως οι διάφοροι εχθροί της πατρίδας πετυχαίνουν το στόχο τους, καθώς οι μόνοι που τυγχάνουν προβολής πλέον είναι οι ριψάσπιδες και οι απάτριδες, ωστόσο δεν υπολόγισαν καλά όσους δεν είναι τόσο ευήθεις για να πιστέψουν τα παραμύθια τους. Υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι που δε συμβιβάζονται με την κατοχή, τον εθνικό ξεπεσμό, την παραχάραξη της Ιστορίας και τον ενδοτισμό. Αυτοί θ’ αποτελέσουν το ισχυρό κοινωνικό ρεύμα που θ’ αντιταχθεί στον ωχαδερφισμό, το μιθριδατισμό και την αποδόμηση του Ελληνισμού. Αδέλφια γρηγορείτε, πρέπει να σταθούμε ανάχωμα στο ξεπούλημα της πατρίδας



Πηγή:  efylakas.com



.