'Ανω Πόλη: Η γειτονιά στη Θεσσαλονίκη με τη «μυστική» πύλη, που… εξαφανίζει όποιον τη διαβεί (ΒΙΝΤΕΟ & ΦΩΤΟ)

Η οδός με τη «μεταφυσική» ενέργεια, την εκπληκτική θέα και ο αστικός μύθος που τη συνοδεύει.

Είναι γεγονός πως οι αστικοί μύθοι μας γοητεύουν, μας… παρασύρουν σε μεταφυσικές σκέψεις και επιτρέπουν στη φαντασία μας να ξεπεράσει τα όρια.

Η οδός Μαύρης Πέτρας στην περιοχή της Άνω Πόλης στη Θεσσαλονίκη και ο μύθος που τη συνοδεύει, την έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλή στους λάτρεις της αστικής μεταφυσικής.

Αυτό το γραφικό δρομάκι, που θυμίζει κάποιο στενό σοκάκι σε ένα κυκλαδίτικο νησί και προσφέρει πανέμορφη θέα στην πόλη, «τρομάζει» με τις ιστορίες του και εξιτάρει όλους όσους θέλουν να… ανακαλύψουν τη «μυστικιστική» Θεσσαλονίκη.

Η κρυφή πύλη που εξαφανίζει τους ανθρώπους, η μαύρη πέτρα που ήρθε από το διάστημα και η περίεργη ενέργεια που εκπέμπει, ενίσχυσαν τη διάδοση του αστικού της μύθου, κατατάσσοντάς την στους πιο μυστήριους δρόμους της πόλης.

Οδός Μαύρης Πέτρας: Τι αναφέρει ο αστικός μύθος

Γιατί όμως έχει γίνει περιβόητη η οδός Μαύρης Πέτρας στην Ανω Πόλη; Μία εκδοχή, που προσπαθεί να δικαιολογήσει την ιστορία του ονόματος της, αναφέρει πως όταν το 1917 κάηκε η Θεσσαλονίκη, άνοιξε ένας κρατήρας, συνοδευόμενος από μεγάλο κρότο. Στο βάθος του εντοπίστηκε μία μαύρη μεταλλική πέτρα, που λέγεται πως ήρθε από το διάστημα. Εξαιτίας λοιπόν του μεγάλου αυτού γεγονότος, της πτώσης δηλαδή ενός μετεωρίτη στην περιοχή, ονόμασαν τον δρόμο, που τότε δεν είχε ακόμη σπίτια, Μαύρη Πέτρα.

Σύμφωνα με τους συνωμοσιολόγους, δημιουργήθηκε τοπική διαταραχή του μαγνητικού πεδίου και έτσι μπόρεσαν να δικαιολογήσουν και το φαινόμενο της «πύλης» που σε ταξιδεύει στο χωροχρόνο.

Συγκεκριμένα, ο μύθος λέει πως κάθε 3 ημέρες (άλλοι μιλάνε για 15), ακριβώς στις 12 το βράδυ και για 15 λεπτά, ανοίγει μία μυστική πύλη, που κανείς δεν ξέρει που οδηγεί. Το σίγουρο λένε πως είναι, πως όσοι τη διάβηκαν, εξαφανίστηκαν, καθώς δεν γύρισαν ποτέ πίσω.

Κάποιοι αναφέρουν πως αν την περάσεις, εγκλωβίζεσαι μέσα σ’ αυτήν και δεν θα μπορέσεις ποτέ να βρεις την έξοδο. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα παράλληλο σύμπαν, στο οποίο θα περιφέρεσαι αιωνίως, χωρίς να μπορείς να ζητήσεις βοήθεια από πουθενά, καθώς κανείς δεν θα σε βλέπει, ούτε θα σε ακούει.

Άλλοι πάλι υποστηρίζουν πως οδηγεί σε ένα μυστήριο ύψωμα, απ’ όπου θα απολαύσεις την καλύτερη θέα της πόλης.

Και τώρα έρχεται η απογοήτευση για τους λάτρεις του μεταφυσικού, καθώς ο μύθος αυτός φαίνεται πως γεννήθηκε μέσα από ένα σύγχρονο μυθιστόρημα, με τον τίτλο «Πέρα από τα Βάθη της Νύχτας», του Παντελή Γιαννουλάκη, ο οποίος διαδόθηκε από στόμα σε στόμα.

Πάντως, στην ενίσχυση του μύθου της σίγουρα έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι βρίσκεται πολύ κοντά με το πιο παράξενο και μυστικιστικό μνημείο της Θεσσαλονίκης, τους Κήπους του Πασά.

Γνωστοί επίσης και ως Δρακόσπιτα ή άντρο των Δερβίσιδων συνδέονται επίσης με πολλούς ανατριχιαστικούς θρύλους και μύθους, που μεταξύ άλλων αναφέρουν πως η περιοχή είναι ένα γεωγραφικά κομβικό γεωμαγνητικό σημείο.

Μαύρη Πέτρα: Η εξήγηση της ονομασίας

Η αλήθεια είναι πως η οδός Μαύρης Πέτρας παλιά ήταν κατσάβραχα. Ενα κακοτράχαλο δρομάκι γεμάτο πέτρες και φτωχόσπιτα φτιαγμένα με λαμαρίνες, στα οποία έμεναν πρόσφυγες. Ισως και εκεί οφείλει το όνομά της, τόσο στο βραχώδες σημείο και τις πέτρες, όσο και στη «μαύρη» μοίρα των ανθρώπων, που μετά τον ξεριζωμό από τις πατρίδες τους, ζούσαν μέσα στη φτώχεια και την ανέχεια. Αργότερα βέβαια τα σπίτια αντικαταστάθηκαν με καλύτερα.

Η σημερινή της όψη και η ακαταμάχητη θέα 

Η οδός Μαύρης Πέτρας, που κάποτε ήταν αδιέξοδο, συναντιέται με την οδό Ακροπόλεως ενώ επικοινωνεί προς τα πάνω και με τον Πύργο του Τριγωνίου. Το γραφικό στενάκι, που όπως προείπαμε θυμίζει νησί, έχει σπίτια και από τις δύο του πλευρές ενώ καταλήγει σε ένα άνοιγμα, που προσφέρει μαγευτική θέα στην πόλη.

Μοναδική παραφωνία είναι σίγουρα οι μουτζούρες στα τείχη και στις κατοικίες, που δυστυχώς αντικατέστησαν τα ασβεστωμένα πεζούλια και τα βράχια με τους χαρακτηριστικούς γλαστροτενεκέδες.

Πάντως, γνωρίζοντας το μύθο και σε συνδυασμό με την ατμόσφαιρα που δημιουργεί σε κάποια σημεία του ο δρόμος, δεν αποκλείεται να σας… παρασύρει σε κάτι μυστηριακό.

Οι κάτοικοι της περιοχής φυσικά δεν έχουν συναντήσει ποτέ την πύλη, ούτε έχουν «χαθεί» σ’ αυτήν, ωστόσο συχνά – πυκνά βλέπουν, νεαρούς κυρίως, που πιθανότατα (;) την αναζητούν! Αν δεν… φοβάστε, μην σας «παγιδέψει» η πύλη, μπορείτε να απολαύσετε την βόλτα σας στην οδό Μαύρης Πέτρας αλλά και στη γύρω περιοχή.

 

 

Βίντεο: 

Πέθανε ο Στρατηγός Βάτραχος Θανάσης Μπάφας

Στην Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού ο υποστράτηγος ε.α. Αθανάσιος Μπάφας που πέθανε στα 72 του χρόνια, μετά από άνιση μάχη με τον καρκίνο, αναφέρεται ως ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός που υπηρέτησε σε εμπόλεμη ζώνη μετά τον πόλεμο της Κορέας.

Ο Αθανάσιος Μπάφας στα 52 του χρόνια είχε αποστρατευθεί με τον βαθμό του Υποστράτηγου, διατηρούσε μέχρι πρότινος ένα εντυπωσιακό παράστημα και μια βαθιά φωνή.

Είχε ζήσει τον εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας το 1991 για τον οποίο έλεγε:

«Είδα έναν άντρα. Τον είχαν γδάρει ολόκληρο. Εκτιμώ ότι το έκαναν ενώ ήταν ζωντανός. Εγώ τον είδα όταν πήγα στο στρατηγείο των Κροατών για κάποιες διαπραγματεύσεις. 

Ήταν χειμώνας και στην αυλή ήταν σκεπασμένα με αδιάβροχα τρία πτώματα. Σήκωσα το ένα και αντίκρισα ότι είχε απομείνει από αυτόν τον άνθρωπο. 

Οι Κροάτες μου είπαν ότι οι νεκροί ήταν δικοί τους, που τους είχαν σκοτώσει οι Σέρβοι, κάτι που κατέγραψα και στην έκθεση που συνέταξα. 

Λίγο καιρό μετά, όμως, οι εικόνες αυτές ‘έπαιξαν’ στην τηλεόραση, και ένας νεαρός Γιουγκοσλάβος αναγνώρισε στον γδαρμένο άντρα τον πατέρα του».

Ο Μπάφας αποφοίτησε το 1974 ως ανθυπολοχαγός Πεζικού από την Ευελπίδων και μετά από εφτά μήνες επιλέγεται στους Καταδρομείς, ενώ σε ενάμιση χρόνο τελείωσε το σχολείο των Rangers, εκπαιδεύτηκε σαν αλεξιπτωτιστής, έκανε ελεύθερη πτώση και έβγαλε το 60ο Σχολείο Βατραχανθρώπων (ΟΥΚ).

Έχοντας μεταξύ άλλων στο ενεργητικό του ελεύθερη πτώση από τα 11.000 μέτρα με φιάλη οξυγόνου ήταν ένας από τους καλύτερα εκπαιδευμένους νέους αξιωματικούς στην Ελλάδα εκείνη την εποχή.

Ακολούθως υπηρέτησε διοικητής μονάδας βατραχανθρώπων επί τέσσερα χρόνια στα Δωδεκάνησα, ενώ ακολούθως έφυγε τέσσερα χρόνια στην Γερμανία για μετεκπαίδευση.

Ήταν λοχαγός όταν ανέλαβε ρόλο εκπαιδευτή στο Σχολείο Περιπόλων Μακράς Ακτίνας Δράσεως, τους Long Range Patrols.

Επέστρεψε ταγματάρχης και για πέντε χρόνια υπηρέτησε ως διοικητής στο Ειδικό Σώμα Αλεξιπτωτιστών στον Ασπρόπυργο, του οποίου θεωρείται ο δημιουργός.

«Ήταν η πρώτη μονάδα που οργανώθηκε για Μακρά Ακτίνα Δράσεως και πάνω σε αυτό το τμήμα βασίστηκε μετά από το 1996 και την κρίση των Ιμίων η δημιουργία της μονάδας Ζ-Μ.Α.Κ».

Τον Ιούλιο του 1991 ο Μπάφας είχε συγκεντρώσει διακρίσεις που άλλοι θα χρειάζονταν τρεις καριέρες για να μαζέψουν και υπηρετούσε στο Σουφλί, αγνοώντας ότι η υπογραφή της συνθήκης Brioni που αφορούσε την ανακωχή στα κρατίδια που αποτελούσαν την ενωμένη τότε Γιουγκοσλαβία, σύντομα θα τον έριχνε στις φλόγες ενός πολέμου.

Είχε ολοκληρώσει την Σχολή Πολέμου και ήταν πλέον αντισυνταγματάρχης όταν ένα βράδυ ειδοποιήθηκε να προσέλθει στο Γ.Ε.Σ., όπου του προτάθηκε να μεταβεί στην Γιουγκοσλαβία σαν monitor (σ.σ. παρατηρητής της Ευρωπαϊκής Κοινότητας).

Ο Μπάφας έφυγε λίγες μέρες αργότερα, μαζί με τον Φώτη Ξύδα από το Υπουργείο Εξωτερικών και τον συνταγματάρχη Καντερέ, χωρίς να γνωρίζει κανείς τους τι ακριβώς θα κάνουν εκεί.

Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε ότι θα έμεναν για τρεις μήνες. «Εγώ έμεινα τελικά μισό χρόνο και σε αυτό το διάστημα δεν είδα καθόλου την οικογένειά μου», θυμόταν χρόνια μετά.

«Από τον Οκτώβριο και μετά που βομβαρδίσανε τους τηλεπικοινωνιακούς πύργους πάνω από το Ζάγκρεμπ, δεν είχα ούτε την δυνατότητα της τηλεφωνικής επικοινωνίας. Ήμουν ο μοναδικός monitor που δεν μπορούσε να μιλήσει με την οικογένειά του και ο μόνος που δεν πήρε ούτε μια μέρα άδεια».

Οι μάχες άρχισαν πολύ γρήγορα. Ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια και με τρομαχτικό ρυθμό γιατί σε όλες τις μεγάλες πόλεις υπήρχε ο Γιουγκοσλαβικός Στρατός, οπότε οι Κροάτες ή οι Βόσνιοι περικύκλωναν τις πόλεις και άρχιζαν οι συρράξεις.

Στη θητεία του εκεί, ο τότε αντισυνταγματάρχης θα έκανε 73 αποστολές στο μέτωπο του πολέμου. Τα μάτια του είδαν πάρα πολλά και ήρθε αντιμέτωπος με τον θάνατο αρκετές φορές.

Μια από αυτές ήταν το βράδυ που επιτέθηκαν οι Κροάτες στην 5η Στρατιωτική Διοίκηση των Γιουγκοσλάβων που έδρευε στο Ζάγκρεμπ. Ήταν τέλη Οκτωβρίου, και το κρύο περόνιαζε τα κόκαλα.

«Επιτέθηκαν πολύ άγρια στο στρατηγείο και εγώ κλήθηκα να μεταβώ εκεί. Κάθισα δώδεκα ώρες μέσα σε ένα αλσύλλιο που υπήρχε ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά, προσπαθώντας να σταματήσω την επίθεση. Οι Κροάτες σφυροκοπούσαν το στρατηγείο, οι Γιουγκοσλάβοι ανταπέδιδαν και από πάνω πέταγαν Μινγκ που έριχναν flares. Φαντάσου έναν άνθρωπο να βρίσκεται στην μέση και οι σφαίρες να σφυρίζουν πάνω από το κεφάλι του στα εκατό μέτρα απόσταση και σε πλήρη συσκότιση».

Ο Μπάφας προσπάθησε να βρει τον επικεφαλής των Κροατών και παράλληλα να επικοινωνήσει με τον στρατηγό Ρασέτα σε μια από τις πιο άγριες νύχτες της ζωής του.

Θα ακολουθούσαν και άλλες, σε πόλεις σαν το Βούκοβαρ και το Όσιγιεκ, το οποίο την δεύτερη φορά που επισκέφθηκε δεν το αναγνώρισε αρχικά, καθώς είχε βομβαρδιστεί αλύπητα από τους Σέρβους.

Το πρώτο βράδυ που έμεινε στο Όσιγιεκ ως αρχηγός της αποστολής, εξέφρασε αντιρρήσεις για την επιλογή του ξενοδοχείου γιατί ήταν επισημασμένος στόχος από το Σερβικό πυροβολικό.

Λίγες ώρες μετά ένα βλήμα όλμου που ήρθε από την πίσω αυλή έσκασε στο διπλανό δωμάτιο από το δικό του και σκότωσε ένα κοριτσάκι 12 ετών που κοιμόταν.

Ο Μπάφας δεν το ξέχασε ποτέ όπως δεν ξέχασε αυτά που έζησε σε μια Γιουγκοσλαβία που σπαρασσόταν από τον εμφύλιο. Θυμόταν πάντα το Κάρλοβατς, μια πόλη σαράντα χιλιόμετρα νότια του Ζάγκρεμπ, που χτυπήθηκε ανελέητα από τους Σέρβους.

«Μέσα σε τρεις εβδομάδες πρέπει να έριξαν πάνω από 120.000 βλήματα. Το νότιο και το ανατολικό μέρος της πόλης ισοπεδώθηκε. Είδα οικογένειες να ξεκληρίζονται και υπήρχαν μέρες που δεν σταματάγαμε να μετράμε νεκρούς από το πρωί μέχρι το βράδυ».

Στην περιοχή της Ζουπάνια υπήρχαν εφτά μικρές κοινότητες των Σέρβων, 150 με 200 άτομα η καθεμία, απομονωμένες μέσα στη σημερινή Κροατία, τα οποία οι Κροάτες ετοιμάζονταν να εξοντώσουν.

Ο Μπάφας πήρε εντολή από το αρχηγείο του Ζάγκρεμπ να πάει εκεί προκειμένου να αποτραπεί η σφαγή και ευτυχώς η ομάδα του τα κατάφερε απλά με το να είναι εκεί με τους άντρες του καθώς οι Κροάτες δεν τόλμησαν να κάνουν κάτι.

Αυτό όμως που δεν έσβησε από το μυαλό του ήταν το τρομοκρατημένο βλέμμα αυτών των ανθρώπων και το κλάμα των γυναικών που ξέρανε ότι θα ήταν τελειωμένοι αν δεν ήταν εκεί ο Έλληνας αντισυνταγματάρχης με τους άνδρες του, οι οποίοι έμειναν τρία μερόνυχτα μαζί τους.

Η παραμονή του Έλληνα αξιωματικού στην περιοχή αποδείχτηκε καταλυτική και για την μοίρα εφτά Ελλήνων οδηγών, οι οποίοι είχαν απαχθεί από Κροάτες. Τους είχαν κλέψει τα φορτηγά και τους κράταγαν κάπου, δεμένους χειροπόδαρα.

«Εγώ άρχισα τις έρευνες αλλά δεν μπορούσα να βρω που τους έχουν. Είχα γνωρίσει όμως έναν Αμερικανοκροάτη δημοσιογράφο, τον οποίο κάθε φορά που έβλεπα καταλάβαινα ότι τις επόμενες ώρες κάτι θα συμβεί».

Εκείνη την δεδομένη στιγμή, ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος αποδείχτηκε ο κατάλληλος άνθρωπος.

Ο Μπάφας του υποσχέθηκε μια πληροφορία για το που θα γίνει μια ανταλλαγή αιχμαλώτων και αυτός κατάφερε να μάθει από πηγές του, την τοποθεσία των Ελλήνων οδηγών.

Οι Κροάτες τους κρατούσαν σε μια παλιά αγροικία μέσα στο δάσος και όταν έφτασε εκεί με ένα mini bus για να τους παραλάβει ήταν τόσο τρομαγμένοι που δεν έβγαιναν έξω. Χρειάστηκε να τους αγκαλιάσει έναν-έναν για να ηρεμήσουν.

Αγκαλιές δέχτηκε και από τους Έλληνες φοιτητές, που σπούδαζαν τότε στο Ζάγκρεμπ, τους οποίους κατάφερε να φυγαδεύσει από την πόλη, πληρώνοντας μαζί με τον κ. Ξύδα γύρω στα 3.000 Ευρώ, για να νοικιάσουν πούλμαν.
Ποτέ δεν πήραν πίσω όλο το ποσό.

Λίγο καιρό αργότερα η κατάσταση στη Γιουγκοσλαβία άρχισε να ομαλοποιείται, η διεθνής κοινότητα είχε πια στο επίκεντρο της προσοχής της την περιοχή, και έτσι η δουλειά του Έλληνα Αντισυνταγματάρχη είχε ουσιαστικά τελειώσει. Τελευταία του αποστολή πριν επιστρέψει ήταν η συνοδεία του ειδικού διαπραγματευτή του ΟΗΕ Σάιρους Βανς, που πραγματοποιούσε την πρώτη του πραγματογνωμοσύνη.

Επόμενη στάση: Ιράκ

Ο Μπάφας επέστρεψε στην ελληνική πραγματικότητα και στην μονάδα που υπηρετούσε στο Σουφλί, αλλά δεν έμελλε να μείνει για πολύ. Ήταν πλέον ο πιο έμπειρος Έλληνας αξιωματικός σε συνθήκες αληθινού πολέμου, και οι ικανότητές του δεν έμελλαν να μείνουν ανεκμετάλλευτες.

Λίγο καιρό μετά τον πόλεμο του Κόλπου, το Ιράκ είχε χωριστεί σε τρεις ζώνες. Υψηλόβαθμοι αξιωματικοί από όλο τον κόσμο έφταναν στη χώρα υπό τη σκέπη του ΟΗΕ για να βοηθήσουν στη σταθεροποίηση της κατάστασης και να επιβλέψουν την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας.

Η Ελλάδα έστειλε τον Θανάση Μπάφα που αποχαιρέτησε άλλη μια φορά τη γυναίκα και το γιο του και έφυγε τον Οκτώβριο του 1992, με ένα Τουπόλεφ, για το Βόρειο Ιράκ.

Του ανατέθηκε ο έλεγχος μιας ζώνης 450 χιλιομέτρων –θα έμενε εκεί και θα την χτένιζε για επτά μήνες.

«Συνάντησα μια χαοτική κατάσταση», θυμόταν χρόνια μετά. «Υπήρχαν συνέχεια συσκοτίσεις, δεν υπήρχε ρεύμα, δεν υπήρχε νερό, δεν υπήρχαν τρόφιμα. Σποραδικά γίνονταν μάχες και, όπως δυστυχώς συμβαίνει σε κάθε πόλεμο, οι αγριότητες ήταν σύνηθες φαινόμενο».
Μια μέρα βρέθηκε στην περιοχή του αεροδρομίου του Ερμπίλ, μαζί με Κούρδους, για να πραγματοποιήσει μια αναγνώριση. Κάποιοι περίεργοι μικροί λόφοι, του κίνησαν το ενδιαφέρον.

«Μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι κάποιοι είχαν σπείρει πάνω από αυτούς τους μικρούς λόφους σιτάρι. Ήταν παράλογο, και έμοιαζε ψεύτικο. Πράγματι, σκάψαμε και ανακαλύψαμε έναν ομαδικό τάφο Κούρδων, τους οποίους είχαν θάψει οι ιρακινοί μαζί με τις στολές τους. Υπολόγισα πρόχειρα ότι η ομαδική δολοφονία είχε γίνει πριν από περίπου μισό χρόνο. Το θέαμα ήταν αποτρόπαιο. Οι Ιρακινοί είχαν σπείρει το σιτάρι για να φυτρώσει το μέρος και να μην αποκαλυφθεί αυτή η αγριότητα».

Με την παρουσία του και το επικοινωνιακό του χάρισμα κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη όχι μόνο των Κούρδων αλλά και των Ιρακινών. Έγινε ο μοναδικός sector commander που μπορούσε να κυκλοφορεί νύχτα και να περνάει ελεύθερα από όλα τα σημεία ελέγχου.

Έτσι κατόρθωσε να σώσει έναν Τούρκο οδηγό, που εγκλωβίστηκε στο Ασκί Γκαλάκ, οποίος έμεινε με το φορτηγό του στη μέση του πουθενά, μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια κάτι που είχε εξοργίσει τους Ιρακινούς.
Πώς το έκανε; Πήγε μόνος του με ένα Land Rover και τον πήρε, μετά από διαπραγματεύσεις με έναν Ιρακινό συνταγματάρχη.

Σε μια επιδρομή των Ιρακινών κατά των Κούρδων σε ένα χωριό, τριάντα γυναικόπαιδα δολοφονήθηκαν. Οι Κούρδοι ειδοποίησαν τον Μπάφα, και του ζήτησαν να κάνει μια πραγματογνωμοσύνη.

Οι εικόνες της σφαγής που αντίκρισε στο νεκροτομείο τον συγκλόνισαν, όμως τα γεγονότα έτρεχαν και ο Μπάφας έπρεπε να επιστρέψει στην Ελλάδα κρυφά, προκειμένου να μεταφέρει μια επιστολή των Κούρδων στον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

«Σε τρεις μέρες διένυσα τεσσεράμισι χιλιάδες χιλιόμετρα, πέρασα δύο φορές το μέτωπο οδηγώντας μόνος μου το αυτοκίνητο και άλλαξα τρία αεροπλάνα μέσα στην Τουρκία μέχρι να φτάσω στην Αθήνα».

Πήγε στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, άφησε την επιστολή και αναχώρησε αμέσως. Πέρασε μόνο έξω από το σπίτι του, όπου και κατέβηκε για ένα λεπτό από το ταξί, για να δει από τον δρόμο τη γυναίκα του και τον γιο του.

Αν και είδε και έζησε πολλά, η ζωή του βρέθηκε σε άμεσο κίνδυνο μία φορά, στη Σουλεϊμανίγια, μια πόλη στον ανατολικό τομέα με πολύ μεγάλη εγκληματικότητα, όπου είχε μεταβεί για αναγνώριση.

«Δεν μπορούσαμε να πάμε μέσω Κιρκούκ, που ήταν ο κανονικός δρόμος», θυμόταν «και έτσι πήγαμε από τις Κουρδικές Άλπεις, ένα ταξίδι 250 χιλιομέτρων σε κάκιστους δρόμους, που κράτησε εννιά ώρες. Όταν φτάσαμε κοντά σε μια λίμνη, πέσαμε σε ενέδρα των Ιρακινών, που μας χτύπησαν με αντιαρματικό βλήμα RPG, το οποίο έσκασε πέντε μέτρα μακριά μας».

Οι οπλισμένοι με Καλάσνικοφ Ιρακινοί, είδαν τον Έλληνα αξιωματικό να κατεβαίνει από το τζιπ και να τους πλησιάζει. Δεν άνοιξαν πυρ και η συζήτηση κράτησε λίγα λεπτά. Στο τέλος, ο Μπάφας επέστρεψε στο αυτοκίνητο και το ταξίδι συνεχίστηκε κανονικά. Τους είχε πείσει να τον αφήσουν.

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΟΥ ΨΕΜΑΤΟΣ – Η ASTRAZENECA ΑΠΟΣΥΡΕΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΙΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ

Την απόσυρση του εμβολίου της για την COVID-19 ξεκίνησε η AstraZeneca, λόγω «πλεονάσματος διαθέσιμων επικαιροποιημένων εμβολίων» μετά την πανδημία. 

Η ανακοίνωση έρχεται στον απόηχο της παραδοχής του φαρμακευτικού κολοσσού ότι το εμβόλιό της «μπορεί, σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, να προκαλέσει θρόμβωση με σύνδρομο θρομβοκυτταροπενίας (TTS)».

Η εταιρεία δήλωσε επίσης ότι θα προχωρήσει στην απόσυρση των αδειών κυκλοφορίας του εμβολίου Vaxzevria εντός της Ευρώπης.

«Καθώς έκτοτε έχουν αναπτυχθεί πολλαπλά, παραλλαγμένα εμβόλια COVID-19, υπάρχει πλεόνασμα διαθέσιμων επικαιροποιημένων εμβολίων», δήλωσε η εταιρεία, προσθέτοντας ότι η προσφορά οδήγησε σε μείωση της ζήτησης για το Vaxzevria, το οποίο δεν παρασκευάζεται και δεν προμηθεύεται πλέον.

Η αίτηση της εταιρείας για απόσυρση του εμβολίου της υποβλήθηκε στις 5 Μαρτίου και τέθηκε σε ισχύ χθες 7 Μαΐου, σύμφωνα με την Telegraph. Η εταιρεία, ωστόσο, επισήμως, δεν συνδέει την απόφαση αυτή με την πρόσφατη παραδοχή της ότι το εμβόλιο προκαλεί σοβαρές παρενέργειες.

Πέρυσι, η AstraZeneca εστίασε σε εμβόλια για τον αναπνευστικό συγκυτιακό ιό (RSV) και σε φάρμακα για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, καθώς είδε τα «νούμερα» να πέφτουν λόγω μειωμένων πωλήσεων των εμβολίων για την COVID-19.

Η βρετανική φαρμακευτική εταιρεία συνεργάστηκε με το Ινστιτούτο Ορού της Ινδίας (SII), τον μεγαλύτερο παραγωγό εμβολίων παγκοσμίως, για την παροχή του εμβολίου- με την εμπορική ονομασία Covishield – στην ινδική κυβέρνηση.

Οικογένειες ατόμων που αντυιμετώπισαν τις παρενέργειες του εμβολίου, πήγαν στα δικαστήρια την AstraZeneca και το Ινστιτούτο Ορού της Ινδίας, καθώς σύμφωνα με τους ενάγοντες, το εμβόλιό της εταιρείας προκάλεσε θάνατο και σοβαρές επιπλοκές σε δεκάδες περιπτώσεις.

Τζαμί κάνει την ιστορική βυζαντινή Μονή της Χώρας ο Ερντογάν

Ένας ακόμη  ιστορικός βυζαντινός ναός της Κωνσταντινούπολης η Μονής της Χώρας γίνεται τζαμί με απόφαση Ερντογάν.

Το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu μετέδωσε ότι ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πρόκειται να συμμετάσχει σε τελετή για την ολοκλήρωση των έργων της Γενικής Διεύθυνσης Βακουφίων για τη συντήρηση 201 ιστορικών μνημείων, συμπεριλαμβανομένης της Μονής της Χώρας.

Σύμφωνα με τον προγραμματισμό, κατά τη διάρκεια τελετής στο συνεδριακό κέντρο του προεδρικού μεγάρου στην Άγκυρα, ο πρόεδρος Ερντογάν θα συνδεθεί απευθείας με τη Μονή της Χώρας.

Προηγούμενα δημοσιεύματα τοποθετούσαν χρονικά τα εγκαίνια για τη λειτουργία του ιστορικού βυζαντινού ναού με ανεκτίμητης αξίας ψηφιδωτά περί την 23η Φεβρουαρίου, ωστόσο η Γενική Διεύθυνση Βακουφίων της Τουρκίας τα διέψευσε, ανακοινώνοντας ότι η Μονή της Χώρας θα λειτουργήσει ως τζαμί τον Μάιο.

Τα έργα διήρκεσαν τέσσερα χρόνια.

Η εκκλησία του Αγίου Σωτήρος εν τη Χώρα, το καθολικό του πάλαι ποτέ μοναστικού συγκροτήματος, χρονολογείται από τον 6ο αιώνα μ.Χ., ενώ τα μοναδικά ψηφιδωτά και τοιχογραφίες της φιλοτεχνήθηκαν τον 14ο αιώνα, από το 1305 έως το 1320, επί βασιλείας Παλαιολόγων.

Πρόκειται για το μνημείο με τα περισσότερα και πλέον περίτεχνα βυζαντινά ψηφιδωτά που διασώζεται στην Κωνσταντινούπολη, μαζί με την Αγία Σοφία και τη Μονή της Παμμακάριστου, που επίσης λειτουργεί ως τέμενος με την ονομασία Φετχιγέ. Η Αγία Σοφία είχε επίσης αποδοθεί στη μουσουλμανική θρησκευτική λατρεία το 2020.

Η Μονή της Χώρας μετατράπηκε σε τζαμί το 1511, 58 χρόνια μετά την Άλωση της Πόλης. Ωστόσο, με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου της Τουρκίας, το 1945 έγινε μουσείο.

Μετά την απόφαση αυτή, ειδικοί από τις ΗΠΑ εκτέλεσαν τεράστιο έργο αποκατάστασης και συντήρησης των ψηφιδωτών και νωπογραφιών, ξηλώνοντας σοβάδες που τα κάλυπταν. Οι εργασίες, που ξεκίνησαν το 1948, ολοκληρώθηκαν δέκα χρόνια αργότερα, το 1958.

Όμως το 2019 το Συμβούλιο της Επικρατείας (Danistay) της Τουρκίας ακύρωσε την απόφαση του 1945 και, έναν χρόνο αργότερα, ο πρόεδρος Ερντογάν ανακοίνωσε ότι το μνημείο θα λειτουργήσει ξανά ως τζαμί.

 

Μαζικός Τάφος Ανακαλύφθηκε στη Νυρεμβέργη.

  

Οι αρχαιολόγοι λένε ότι ανακάλυψαν τον μεγαλύτερο ομαδικό τάφο που έχει ανασκαφεί ποτέ στην Ευρώπη σε τοποθεσία στη νότια Γερμανία. 

 Περίπου 1.000 σκελετοί θυμάτων πανώλης έχουν μέχρι στιγμής βρεθεί σε ομαδικούς τάφους στο κέντρο της πόλης της Νυρεμβέργης, στους οποίους οι ειδικοί πιστεύουν ότι μπορεί να περιέχουν συνολικά περισσότερα από 1.500 άτομα, σύμφωνα με δελτίο τύπου που δημοσιεύθηκε την Τρίτη.  

Οι σκελετοί ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια αρχαιολογικής έρευνας πριν από την ανέγερση νέων κτιρίων κατοικιών στην πόλη.  

Η Melanie Langbein, από το τμήμα διατήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς της Νυρεμβέργης, είπε στο CNN ότι εντοπίστηκαν οκτώ λάκκοι πανώλης, ο καθένας από τους οποίους περιείχε αρκετές εκατοντάδες πτώματα. «Αυτοί οι άνθρωποι δεν ενταφιάστηκαν σε ένα κανονικό νεκροταφείο, αν και έχουμε ορίσει νεκροταφεία πανώλης στη Νυρεμβέργη», είπε ο Λάνγκμπαϊν. «Αυτό σημαίνει μεγάλο αριθμό νεκρών που έπρεπε να ταφούν σε σύντομο χρονικό διάστημα, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι χριστιανικές πρακτικές ταφής», είπε.  

Εξαιτίας αυτού, μια επιδημία όπως η πανώλη είναι «περισσότερο από πιθανή» η εξήγηση για τους ομαδικούς τάφους, σύμφωνα με τον Langbein.  

Η Νυρεμβέργη υπέφερε από επιδημίες πανώλης περίπου κάθε 10 χρόνια από τον 14ο αιώνα και μετά, είπε, καθιστώντας μια πρόκληση να χρονολογηθούν τα λείψανα.  

 

 

Οι αρχαιολόγοι χρησιμοποίησαν χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα για να χρονολογήσουν έναν ομαδικό τάφο μεταξύ του τέλους του 1400 και των αρχών του 1600 και βρήκαν θραύσματα κεραμικής και νομίσματα που χρονολογούνται από το μεταγενέστερο άκρο αυτής της σειράς στην τοποθεσία.  

Ανακάλυψαν επίσης ένα σημείωμα από το 1634 που περιγράφει λεπτομερώς ένα ξέσπασμα πανώλης που σκότωσε περισσότερους από 15.000 ανθρώπους το 1632-1633, το οποίο λέει ότι σχεδόν 2.000 άνθρωποι θάφτηκαν κοντά στο St. Sebastian Spital, τον τόπο της τρέχουσας ανασκαφής, είπε ο Langbein.  

Αυτά τα στοιχεία οδήγησαν την ομάδα στο συμπέρασμα ότι η παλαιότερη ομάδα υπολειμμάτων πιθανότατα χρονολογείται από την επιδημία του 1632-1633.

 

 

Θησέας, Μινώταυρος

«Ο άνθρωπος με τη σκέψη επεμβαίνει στην ύλη, ενώ με το νου υπερβαίνει την ύλη».

Σωκράτης

Σύμφωνα με τον μύθο,  η σύζυγος του Μίνωα Πασιφάη ερωτεύτηκε τον ταύρο τον οποίο  είχε κάνει δώρο ο Θεός Ποσειδώνας στον Μίνωα.  Ο Ποσειδώνας  ζήτησε από το Μίνωα να του θυσιάσει αυτόν τον ταύρο. 

Ο Μίνωας όμως αντί για αυτόν θυσίασε έναν άλλο ταύρο, ελπίζοντας ότι ο θεός δε θα το προσέξει. 

Ο Ποσειδώνας όμως κατάλαβε τι είχε γίνει, εξοργίστηκε, και έκανε τη γυναίκα του Μίνωα Πασιφάη να ερωτευτεί τον ταύρο. 

Η Πασιφάη  δεν μπορούσε να ικανοποιήσει το πάθος της και ζήτησε βοήθεια από το μηχανικό Δαίδαλο. 

Αυτός κατασκεύασε ένα κενό ομοίωμα αγελάδας, η Πασιφάη μπήκε μέσα σε αυτό και ο ταύρος ξεγελάστηκε και ζευγάρωσε μαζί της. 

Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ο Μινώταυρος.

Ο Μινώταυρος όπως και όλα τα τερατόμορφα όντα στην μυθολογία εκπροσωπούν τα ζωώδη πάθη, τις ψυχικές αδυναμίες, ελαττώματα, διαστροφές και φοβίες, που διαλύονται όταν έρθουν στο φως του Ήλιου, όταν δηλαδή φωτιστούν τα αίτια τους από την εσωτερική γνώση (Ήλιος - Απόλλωνας ), την μύηση δηλαδή, «το πνευματικό φώς»,  το οποίο περιγράφεται ως ήλιος του μεσονυκτίου.

Ο Θησέας κατερχόμενος στον λαβύρινθο της Κρήτης, σκότωσε τον φοβερό  Μινώταυρο, στον οποίο θυσίαζαν κάθε χρόνο επτά νέες κι επτά νέους Αθηναίους.  

Η κατάβαση του Θησέα στον λαβύρινθο, και ο  φόνος του Μινώταυρου,  αφορά μία συμβολική «μυητική διαδικασία»,  μέσα από την οποία μπορεί ο άνθρωπος να βγει  νικητής από τον σκοτεινό κόσμο  του ανεξερεύνητου «λαβύρινθου του εγκεφάλου».  

Ο Λαβύρινθος είναι οι άγνωστες πτυχές  του εγκεφάλου μας (συγκρίνετε το σχήμα του εγκεφάλου και του λαβύρινθου) ,  ο «Μινώταυρος»,  είναι το υποσυνείδητο , τα πάθη, οι φοβίες ,οι εξαρτήσεις που μπορούν να μας καθηλώσουν, να μας  καθυποτάξουν.  

Ο εγκέφαλος δεν είναι απλά, ένα ακόμη όργανο του σώματος μας. 

Ο εγκέφαλος μας έχει την ικανότητα να αναπτύσσεται μόνος του, να μαθαίνει καινούρια πράγματα και να προσαρμόζεται στις αλλαγές της ζωή μας.  

Οι περισσότερες δυνατότητες του εγκεφάλου είναι ανεξερεύνητες και άγνωστες ακόμα και σήμερα, στον επιστημονικό κόσμο μιας και είναι πολύ δύσκολο να μελετηθούν και να καταγραφούν.

Έως πρόσφατα πιστεύαμε πως  χρησιμοποιούμε μόνον το 10% των δυνατοτήτων του. 

Οι σύγχρονοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Τα τμήματα του εγκεφάλου – σημειώνουν – λειτουργούν και αυτά ως σύνολο και δεν είναι δυνατό κάποια από αυτά να είναι ανενεργά. 

Μάλιστα, πρόσφατες έρευνες αποκάλυψαν ότι τα εγκεφαλικά κύτταρα μπορούν να συνεχίσουν να σχηματίζονται και ότι κάθε νέα μάθηση πιθανώς συνεισφέρει στη μακροζωία τους… 

Ο  Θησέας  στον μύθο που εξετάζουμε αντιπροσωπεύει την αυτεπίγνωση, τον συνειδητό ανώτερο άνθρωπο, ο οποίος  θυσιάζει το εγώ για το εμείς.  

Φτάνοντας ο  Θησέας στην Κρήτη,  γνωρίζει την κόρη του Μίνωα, την Αριάδνη. 

Ο Θησέας υπόσχεται στην Αριάδνη αιώνια πίστη, και εκείνη τον συμβουλεύει πως να εξέλθει του λαβύρινθου. 

Την λύση της προσφέρει ο αρχιτέκτονας του Λαβύρινθου Δαίδαλος. Δίνει λοιπόν, η Αριάδνη στον Θησέα  ένα κουβάρι για  να το δέσει στην είσοδο του Λαβύρινθου, με την συμβουλή  να το ξετυλίγει καθώς θα προχωρά. 

Αν τα κατάφερνε να απαλλαγεί από τον Μινώταυρο, δεν είχε παρά να τυλίγει πάλι το κουβάρι περπατώντας πίσω, ώσπου να ξαναβγεί. Αυτεπίγνωση..!

Ο Θησέας βγαίνοντας νικητής από τον σκοτεινό λαβύρινθο, επιβεβαίωσε τον χαρακτηρισμό του ήρωα, κερδίζοντας ταυτόχρονα ένα βασίλειο, αυτό της ανώτερης φύσης του.  

Ζούμε στον Λαβύρινθο της υποκειμενικής αντίληψης του προγραμματισμένου νου μας , σε ένα κόσμο  φαινομένων , του «φαίνεσθαι»,  και όχι του πραγματικού «είναι», μίας πραγματικότητας την οποία έχουν διαμορφώσει οι ατελής πέντε αισθήσεις μας.

 Minotaur, Sculpture by Emil Alzamora

Minotaur by Pedro Requejo Novoa

Η Αριάδνη όπως υποδεικνύει ι το όνομα της, άρια+αγνή = πολύ αγνή,  είναι η ανώτερη φύση μας που στέκει αρωγός, σε όλες τις ανώτερες δράσεις. 

Ο  «Μίτος της Αριάδνης», συμβολίζει  το ιερό εκείνο Θεϊκό κομμάτι της ύπαρξης μας, το οποίο βρίσκεται βαθιά μέσα στην ύπαρξη μας, και το οποίο μοιραζόμαστε με το σύμπαν . 

Δεν είναι ίσως τυχαίο, πως ο  «μίτος» έχει κοινή ρίζα με το μιτοχόνδριο και το D.N.A.

Το καινούργιο μήνυμα της Νέας Φυσικής αναφέρει ο καθηγητής Μάνος Δανέζης, είναι η ενότητα, είναι η άρνηση της ατομικότητας, η άρνηση του απομονωτισμού, η άρνηση ότι ο κάθε άνθρωπος είναι κάτι το ξεχωριστό. 

Στη νέα εποχή που επαγγέλλεται αυτή η σύγχρονη Φυσική δεν υπάρχει Εγώ, υπάρχει το Εμείς. Δεν υπάρχει το Έχω, αλλά το Είμαι…

…Κάποιος που έχει μια πολύ ελεύθερη σκέψη, που αγκαλιάζει ολόκληρο το Σύμπαν, δεν έχει τη δυνατότητα να ενσωματωθεί σε μικρά πράγματα. 

Από τη στιγμή που ανακαλύπτεις το μυστικό ενός ολόκληρου σύμπαντος τι σημασία έχει η Γη; Στην πραγματικότητα είναι πάρα πολύ μικρή!...

…Η γνώση δεν είναι πάντοτε ευτυχία! Η γνώση τις περισσότερες φορές είναι πόνος. Η γνώση είναι μοναξιά. Είναι απομόνωση. 

Είναι η ανάγκη της μοναξιάς όντας μέσα σε πολύ κόσμο. Να είσαι μέσα σ’ ένα άγριο πλήθος και να νιώθεις μόνος. Είναι η εσωτερική μοναξιά. Όχι με την κακή έννοια –μια εποικοδομητική μοναξιά...

Σκοπός του ανθρώπου η αυτογνωσία, η επανασύνδεση με την Θεϊκή του υπόσταση ως υιός Θεού, και η αναγνώριση της αδιάρρηκτης σχέσης του με το σύμπαν.  

Ο Carl Jung, αναφέρει, πως οι περισσότεροι συγχέουν την «αυτογνωσία», με τη γνώση της συνειδητής προσωπικότητας. 

Όποιος έχει συνείδηση του εγώ, θεωρεί δεδομένο ότι γνωρίζει τον εαυτό του. 

Το εγώ όμως, γνωρίζει μόνο τα δικά του στοιχεία, και όχι το ασυνείδητο και τα περιεχόμενά του. 

Οι άνθρωποι υπολογίζουν την αυτογνωσία τους με βάση το τι γνωρίζει για τον εαυτό του το μέσο άτομο του κοινωνικού τους περιβάλλοντος και όχι με μέτρο τα πραγματικά ψυχικά συμβάντα που στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι κρυμμένα...

«Άνθρωπε γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το Σύμπαν και τους Θεούς»

Πυθαγόρεια διδαχή