Μπάρα

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2020

Άσκηση ετοιμότητας με τα δύο πλοία της δωρεάς του Πάνου Λασκαρίδη στο ΠΝ

Άσκηση ετοιμότητας με τα δύο πλοία της δωρεάς του Πάνου Λασκαρίδη στο ΠΝ

 

Με μία επίδειξη - άσκηση ετοιμότητας το Πολεμικό Ναυτικό «γιόρτασε» την παρουσία στον ελληνικό στόλο των δύο Πλοίων Γενικής Υποστηρίξεως, που δώρισε στο όπλο ο εφοπλιστής Παναγιώτης Λασκαρίδης.

Πρόκειται για το σκάφος ΑΤΛΑΣ-1 που παραδόθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο στο ΠΝ, και το ΗΡΑΚΛΗΣ, το οποίο παραδόθηκε μόλις προ μερικών εβδομάδων, ενώ η επίσημη τελετή ένταξή του θα πραγματοποιηθεί την προσεχή Δευτέρα στο Ναύσταθμο Σαλαμίνος παρουσία της ανώτατης πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Και τα δύο, όμως, επιχειρούν ήδη πλήρως, αποδεικνύοντας και την ετοιμότητα του Ναυτικού μας.

Η άσκηση πραγματοποιήθηκε στα ανοικτά του Σαρωνικού και περιλάμβανε διευρυμένες δραστηριότητες, μεταξύ των οποίων ανεφοδιασμό εν πλω, προσαπονηώσεις ελικοπτέρου και σχηματισμούς μάχης. Συμμετείχαν πέραν των δύο νέων πλοίων, η πυραυλάκατος ΡΙΤΣΟΣ και η φρεγάτα ΑΙΓΑΙΟΝ, ενώ παρόντες ήταν ο Αρχηγός ΓΕΝ, Αντιναύαρχος Στυλιανός Πετράκης, ο Αρχηγός Στόλου, Αντιναύαρχος Παναγιώτης Λυμπέρης και ο δωρητής Παναγιώτης Λασκαρίδης.

Και τα δύο πλοία ενισχύουν και επεκτείνουν τις δυνατότητες του ΠΝ σε προβολή ισχύος, με ιδιαίτερα μεγάλη μεταφορική ικανότητα αλλά και εκτέλεσης επιχειρήσεων πολλαπλού τύπου. Εντάσσονται δε στο στόλο σε μια συγκυρία ιδιαίτερα κρίσιμη για τα εθνικά θέματα και την εμπέδωση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Ειδικότερα, το ΗΡΑΚΛΗΣ, προσδίδει στο Πολεμικό Ναυτικό δυνατότητες για αποστολές τις οποίες μέχρι σήμερα δεν μπορούσε να αναλάβει. Οι επιχειρησιακές του δυνατότητες είναι πραγματικά εντυπωσιακές. Είναι μήκους 85 μέτρων και εκτοπίσματος 4.500 τόνων, κατασκευής 2002. Έχει μέγιστη ταχύτητα 15 κόμβων και διαθέτει μεγάλη μεταφορική ικανότητα, άνω των 2.600 τόνων στο ανοικτό του κατάστρωμα.

Κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά σημαντικού φόρτου εφοδίων, αλλά και αρμάτων μάχης, τεθωρακισμένων οχημάτων ή άλλου κρίσιμου υλικού βαρέως τύπου σε προωθημένες θέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι η μεταφορική αυτή ικανότητα είναι τετραπλάσια αυτής του πρώτου πλοίου, ΑΤΛΑΣ, που ανέρχεται σε 655 τόνους. Είναι επίσης απολύτως κατάλληλο για την υποστήριξη επιχειρήσεων των Ειδικών Δυνάμεων (και του εξοπλισμού τους) όπως επίσης και για την πετρέλευση των πλοίων του Στόλου σε ανοικτή θάλασσα.

Ωστόσο, όπως και το ΑΤΛΑΣ διαθέτει σύστημα dynamic positioning (δηλαδή σταθεροποίησης σε ακινησία με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, DP2), ενώ μπορεί να υποστηρίξει επιχειρήσεις ελικοπτέρων, ανεφοδιασμού του Στόλου, αλλά και διάσωσης υποβρυχίων με την εγκατάσταση κατάλληλου γερανού. Ειδικότερα το ΠΓΥ ΗΡΑΚΛΗΣ διαθέτει 2 προωστήριες μηχανές ισχύος 9.600 ίππων, 2 αξονικές γεννήτριες, 4 εγκάρσιους προωθητήρες, (2 πλώρα και 2 πρύμα) επιπλέον των 2 κύριων ελίκων των κύριων μηχανών. Η επιχειρησιακή του ευελιξία συμπληρώνεται από την ύπαρξη δύο γεφυρών διοίκησης (στην πλώρη και την πρύμνη), και από ηλεκτρονικό εξοπλισμό τελευταίου τύπου.

Η σχεδίαση και των δυο πλοίων έχει γίνει με γνώμονα την επιχειρησιακή ευελιξία τους. Κάτι που σημαίνει ότι πλέον του βαρέως τύπου πολεμικού υλικού, μπορούν να μεταφέρουν κάθε είδους συστήματα υποστήριξης και εφοδιασμού, γερανούς, βαριές κατασκευές και εμπορευματοκιβώτια με διαμόρφωση και δυνατότητες ανάλογα με τις ανάγκες της εκάστοτε αποστολής.

Το ΑΤΛΑΣ, μήκους 71 μέτρων και εκτοπίσματος 3000 τόνων και 71 μέτρων μήκους, ναυπηγήθηκε ως PSV με εξαιρετικά υψηλές επιδώσεις και προδιαγραφές. Προσφέρει επιχειρησιακή ευελιξία, τόσο σε συνθήκες ερευνών, όσο και σε συνθήκες μεταφορών εφοδίων η και διάσωσης. Σημειώνεται δε ότι έχει ειδικό εξοπλισμό για επιχειρήσεις διάσωσης ενώ μπορεί να υποστηρίξει την παραλαβή και αποκατάσταση μέχρι και 230 ναυαγών.

Παράλληλα υποστηρίζει πλήρως και επιχειρήσεις ελικοπτέρων, γεγονός που το καθιστά ιδανικό για την ανάληψη επιχειρήσεων διάσωσης μεταναστών σε μεγάλη κλίμακα. Με τον τρόπο αυτό αποδεσμεύει τα μάχιμα πλοία τα οποία χρησιμοποιούνται ως σήμερα για σχετικούς σκοπούς.

Επιπλέον, το ίδιο σκάφος έχει δυνατότητα ρυμούλκησης 110 τόνων bollard pull, 62 δεξαμενές διαφόρων τύπων συνολικής χωρητικότητας περίπου 6000 κυβικών μέτρων και σύστημα πυρόσβεσης τύπου FF1. Πρόκειται για τεχνικά χαρακτηριστικά που ενισχύουν τις δυνατότητες υποστήριξης των μάχιμων πλοίων του στόλου σε επιχειρήσεις ανοικτής θαλάσσης, αλλά παράλληλα και την κάλυψη ερευνητικών δραστηριοτήτων.

Η επιχειρησιακή του ευελιξία συμπληρώνεται από την ύπαρξη δύο γεφυρών διοίκησης (στην πλώρη και την πρύμνη). Το σκάφος τροφοδοτείται από δύο μηχανές και δύο άξονες, ενώ διαθέτει 2 επιπλέον προπέλες -εμπρός και πίσω- και άλλες δύο με σύστημα αζιμούθιου (συνολικά δηλαδή 6 προπέλες), ενώ έχει επιχειρησιακή ταχύτητα 14 μιλίων.

Η διπλή δωρεά της οικογένειας Λασκαρίδη, εντάσσεται στην ευρύτερή της προσφορά προς το Πολεμικό ναυτικό και τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας συνολικότερα. Και έρχεται σε συνέχεια της απόφασής της, να αναλάβει τη χρηματοδότηση του προγράμματος αντικατάστασης ηλεκτροπαραγωγών ζευγών φρεγατών τύπου “S”, στο πρόγραμμα που φέρει την επωνυμία «ΚΥΚΝΟΣ».

Στο πλαίσιο της σύμβασης η εταιρεία “BAUDOUIN” έχει αναλάβει, να εφοδιάσει το ΠΝ με ηλεκτροπαραγωγά ζεύγη για εγκατάσταση σε δύο φρεγάτες τύπου “S”, συμπεριλαμβανομένης της προμήθειας αριθμού ανταλλακτικών, εργαλείων και υποστήριξης. 

Είχε προηγηθεί η δωρεά του πλοίου «Κύκνος» για τις ανάγκες της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων, αλλά και η συνεισφορά της στην αποκατάσταση του ιστορικού θωρηκτού «Αβέρωφ».

Ο ΖΑΕΦ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΜΕ… ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΠΛΑΤΕΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ! “ΘΑ ΕΝΤΑΧΘΟΥΜΕ ΩΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ” ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ!


ζαεφ

Ο Ζόραν Ζάεφ πανηγυρίζει γιατί όπως αναφέρει στον λογαριασμό του στο facebook, τα Σκόπια είναι έτοιμα να ξεπεράσουν το εμπόδιο της Βουλγαρίας και να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και μάλιστα με… αμερικάνικη βοήθεια!

Ο Πρωθυπουργός των Σκοπίων, ο οποίος στην ανάρτησή του ξέχασε και αυτά που έχει συμφωνήσει με την επαίσχυντη Συνθήκη των Πρεσπών, αναφέρει ότι η Μακεδονία συνεχίζει να κοιτάει το μέλλον.

Με αυτό το όνομα συνεχίζουμε να αναζητούμε λύσεις”. Όλα αυτά τα έγραψε, μετά την επιστολή που έλαβε από τον Βοηθό Γραμματέα Εξωτερικών Ευρωπαϊκών και Ευρασιατικών Υποθέσεων στο αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών Φίλιπ Ρήκερ.

 Η ανάρτηση του Ζάεφ:

 “Ο λαός της Μακεδονίας κοιτούσε πάντοτε και συνεχίζει να κοιτάει προς το μέλλον.

Ολα τα προβλήματα, οι κατοχές και οι αποκλεισμοί ξεπεράστηκαν και ξεπεράστηκαν λόγω της επιθυμίας για ένα καλύτερο αύριο και μια καλύτερη ζωή.

Έτσι είναι τώρα.

Προσβλέπουμε στην Ευρώπη, αυτός είναι ο μοναδικός μας δρόμος για ένα καλύτερο αύριο.

Αφήνουμε την απομόνωση στο παρελθόν επειδή γνωρίζουμε ότι το μέλλον της Μακεδονίας είναι ευρωπαϊκό.

Με αυτό το όνομα, συνεχίζουμε να αναζητούμε λύσεις. Είναι τόσο ευρωπαϊκό όσο και μακεδονικό.

Θα ενταχθούμε ως Μακεδόνες που μιλούν Μακεδονικά!”

 

Македонскиот народ секогаш бил и ќе биде со поглед напред. Сите премрежја, окупации и блокади


Η ανάρτηση για την επιστολή που έλαβε:

 

Ве охрабруваме и вас и земјите од ЕУ да барате решение за билатералните прашања надвор од

Πηγή: Μακελειο

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2020

ΜΠΡΙΝΤΑΚ ΑΛΕΞΙΟΣ Σμηναγός ΑΘΑΝΑΤΟΣ

 

Του ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ (XΑΡΗ) ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ

Το άρθρο αυτό αφιερώνεται ως ελάχιστος φόρος τιμής , σε όλους εκείνους που έταξαν την ζωή τους για τα Ελληνικά Ιδεώδη , και ιδιαίτερα στον Κωνσταντινουπολίτη Σμηναγό ΑΛΕΞΙΟ ΜΠΡΙΝΤΑΚ του Ιακώβου .

brintak-alexios-f16

 

Ο Σγος (1) Αλέξης Μπρίντακ υπήρξε μια από τις ευγενέστερες φυσιογνωμίες της 330 Μοίρας και ένας από τους πιο ολοκληρωμένους μαχητές αεροπόρους.

Τον έβλεπαν να ανεβαίνει στο F-16, σβέλτος , ετοιμοπόλεμος , αποφασισμένος για την αναχαίτιση , αρκεί να μην περάσει ο Τούρκος σε κάθε γωνιά του Αιγαίου .Η αναμέτρηση ήταν πλέον προσωπική , και ο Τούρκος χαμένος !!!!

Δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω προσωπικά , από κοινούς γνωστούς όμως έχω μάθει ότι ο Μπρίντακ είναι από τους πιλότους που έχουν την πτήση με μαχητικό στο αίμα τους .Μονίμως γελαστός στο έδαφος , παγερός εκτελεστής στον αέρα. Στην καθημερινότητα ήταν ο άνθρωπος της διπλανής σου πόρτας , απλός , γλυκός , συμπονετικός , θα τον έβλεπες να παίζει σαν μικρό παιδί , και να γελά με τα αστεία που σκάρωνε . Από την άλλη ένας γυμνασμένος παίδαρος πολεμιστής. Φορώντας την φόρμα πτήσης , το σωσίβιο ,τους ιμάντες να κρέμονται, το κράνος στο ένα χέρι , και στο άλλο κρατώντας τους χάρτες , φάνταζε από μακριά ένας σύγχρονος ιππότης , που πήγαινε να δώσει τον δικό του αγώνα , με τους δικούς του κώδικες τιμής . Αντάξιος όλων εκείνων των ηρώων που δαφνοστεφανώθηκαν και πέρασαν στο πάνθεο του ελληνισμού.

Αποτέλεσε τον φόβο και τον τρόμο των παρείσακτων γειτόνων μας για πολλά χρόνια , άριστος γνώστης της τουρκικής γλώσσας , πιλοτάριζε το F-16 του στα όρια . Δεν μπορούσε να δεχτεί τα καμώματα των Τούρκων , όταν και ο ίδιος είχε υποστεί τις θηριωδίες τους . Ήταν παρών σε κάθε δύσκολη άσκηση. Κράμα δυνατό σφυρήλατο , δουλεμένο στο αμόνι της ιστορίας και του χρόνου !!! Ψυχή αδάμαστη ελληνική !!! Στόφα ήρωα !!!

brintak-alexios-f162 

Η πατρίδα μας δυστυχώς , ποτέ δεν τίμησε όπως θα τους έπρεπε τους ήρωες της. Όμως “ Όλοι τους ” , βρίσκονται στις καρδιές μας , στο μυαλό μας , και στην σκέψη μας , ευγνωμονώντας για τις θυσίες τους .Η σεμνότητα και η ταπεινότητα τους πρέπει σε ήρωες .

Ο Αλέξης γνώρισε από μικρός τα δεινά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης απ’ όπου καταγόταν , έδειχνε ενδιαφέρον από μικρή ηλικία για την Αεροπορία και την υπεράσπιση της πατρίδας μας .

Γεννημένος το 1962 στην Κωνσταντινούπολη . Εισήλθε στη Σχολή Ικάρων τον Οκτώβριο του 1979 και αποφοίτησε το Μάιο του 1983 με το βαθμό του ανθυποσμηναγού .

21 χρόνια πέρασαν από εκείνο το πρωινό του Νοέμβρη όταν δύο πολεμικές Μοίρες της ΠΑ ασκούνταν σε άσκηση “Ιέρακα ”. O απόλυτος ρεαλισμός. Το μόνο που έλειπε ήταν η άφεση πυρών. Τέσσερεις εναντίον τεσσάρων . Η αφρόκρεμα των αναχαιτιστών μας. Λίγο μετά τις 10:00 της 26ης Νοεμβρίου 1992, και ενώ έχει λήξη η άσκηση με επιτυχία , συγκρούστηκαν στον αέρα κατά την διάρκεια ελιγμών τα δύο από τα τέσσερα αεροσκάφη . Με αποτέλεσμα το θάνατο του Κωνσταντινουπολίτη σμηναγού Αλέξη Μπρίντακ , και την επιτυχή εγκατάλειψη του υποσμηναγού Δ. Μπράτσιου , ΒΑ της νήσου Σκύρου.

Ο σμηναγός Αλέξης Μπρίντακ ήταν ο πρώτος πεσών της ΠΑ με μαχητικά 3ης γενιάς . Έπεσε εν ώρα καθήκοντος εκτελώντας την υψηλής επικινδυνότητας αυτή άσκηση ,όπου εκτελείται από λίγες αεροπορίες στον κόσμο. Μόνον τρείς (3). Από τότε καθιερώθηκε στα πλαίσια του δόγματος εκπαιδεύσου όπως θα πολεμήσεις.

Ακόμα και σήμερα μιλούν με θαυμασμό για τον υπέροχο χαρακτήρα , και τις πτητικές ικανότητες του Αλέξη , παλιοί και νέοι συνάδελφοί του.

 

ΑΛΕΞΗΣ ΜΠΡΙΝΤΑΚ

ΑΘΑΝΑΤΟΣ

Ξαναδιαβάζοντας Μάρκο Αυρήλιο: «Εις Εαυτόν»

Ένα βιβλίο-βάλσαμο, ένας φωτεινός πνευματικός φάρος στους ταραγμένους καιρούς μας

Την έκδοση του κλασικού έργου του Μάρκου Αυρηλίου «Εις Εαυτόν» (Marcus Aurelius Meditations, επιμ. Mark Forstater, εκδ. Hodder,) επιλέξαμε ως το καλύτερο βιβλίο της χρονιάς -ανάμεσα σε πολλά άλλα- που διαβάσαμε φέτος. 

Πρόκειται για μια θαυμάσια έκδοση, προσεγμένη κι εύχρηστη, αφού το Α’ Μέρος (περίπου το μισό του βιβλίου) αποτελείται από μια άκρως κατατοπιστική αναλυτική εισαγωγή, ενώ το Β’ Μέρος από το πρωτότυπο κείμενο. 

Πρόκειται για ένα έργο αποκάλυψη, ένα βιβλίο θησαυρό, ένα βιβλίο που σε σημαδεύει βαθιά και ανεξίτηλα δια βίου. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Γιατί το εν λόγω έργο θεωρείται απ’ τα σπουδαιότερα της ύστατης αρχαιότητας, κι ένα απ’ τα κορυφαία των τελευταίων 2.000 ετών;

Το «Εις Εαυτόν» είναι το μοναδικό γραπτό κείμενο που άφησε πίσω του ο Ρωμαίος αυτοκράτορας και σπουδαίος στωικός φιλόσοφος Μάρκος Αυρήλιος (121-180 μ.Χ.). Αν και γράφτηκε στην Κοινή Ελληνική, το έργο, τα τελευταία 400 χρόνια, είναι γνωστότερο διεθνώς ως «Meditations» («Στοχασμοί» ή «Διαλογισμοί»). 

Πρόκειται για μια σειρά χαλαρώς οργανωμένων σκέψεων, παραινέσεων, αφορισμών, ή «πνευματικών ασκήσεων» που σχετίζονται άμεσα με τη στωική φιλοσοφία. Η τελευταία δεν ήταν μια ξερή θεωρητική υπόθεση για σκέψη, ανάλυση και συζήτηση, αλλά κυρίως πρακτική, που έπρεπε να την ενστερνισθείς κι εφαρμόσεις βιώνοντάς την με το μυαλό, το σώμα και το πνεύμα. 

Ο στωικισμός πρέσβευε ότι η απλή ζωή και η ευχαρίστηση πάνε μαζί – έστω κι αν αυτό ενδέχεται να οδηγήσει στον ησυχασμό. Έτσι, το συμπέρασμα της στωικής φιλοσοφίας, για το τι συνιστά καλή και σωστή ζωή, δεν είναι η υγεία ή ο πλούτος – καθώς αμφότερα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κακούς σκοπούς – αλλά οι γνωστές αρετές των Ελληνορωμαϊκών αξιών: σοφία, δικαιοσύνη, θάρρος και μετριοπάθεια. 

Το «Εις Εαυτόν» δεν γράφτηκε για να δημοσιευθεί ή για λόγους υστεροφημίας, αλλά για την καθοδήγηση και πνευματική ανάπτυξη του ίδιου του συγγραφέα. Ήταν δηλαδή ένας προσωπικός οδηγός πλοήγησης, διακυβέρνησης και αυτοβελτίωσης, το πρώτο βιβλίο αυτοβοήθειας (self-help book) που εμφανίσθηκε εδώ και 2.000 χρόνια περίπου. Το χειρόγραφο πιθανότατα διασώθηκε από κάποιον φίλο του συγγραφέα μετά το θάνατό του, οπότε και κυκλοφόρησε ευρύτερα ανάμεσα στους πολλούς θαυμαστές του. 

Από τον θάνατο του Μάρκου Αυρηλίου έως την ανακάλυψη της τυπογραφίας και την εκτύπωση τού «Εις Εαυτόν» (πρωτοτυπώθηκε το 1558 με τίτλο «Οι Στοχασμοί του Μάρκου Αυρηλίου»), τα κείμενα αυτά κρατήθηκαν ζωντανά και διαδόθηκαν από φιλοσόφους, χριστιανούς θεολόγους και λογίους του μεσαίωνα, κι έκτοτε παραμένουν ευρέως σε διαρκή χρήση. 

Το ότι το εν λόγω έργο βρήκε απήχηση αλλά και διαδόθηκε και από χριστιανούς θεολόγους, έχει την αυτονόητη σημασία του. Διότι, παρόλο που ο Μάρκος Αυρήλιος υπήρξε διώκτης του αυξανόμενου χριστιανικού πληθυσμού (επειδή τον θεωρούσε απειλή για τον πολυθεϊσμό και τον ρωμαϊκό τρόπο ζωής), τα ηθικά διδάγματα και μηνύματα των «Στοχασμών» του, αν και φιλοσοφικών καταβολών, είχαν ουσιαστικά θρησκευτικές διαστάσεις. 

Ένα παράδειγμα: «Εάν, λοιπόν, όλα τ’ άλλα είναι κοινά εις τα αναφερθέντα όντα, ιδιάζον εις τον καλό άνθρωπο είναι ν’ αγαπά και να δέχεται με ευχαρίστηση όσα συμβαίνουν και του λαχαίνουν και ν’ αφήνει άσπιλο τον δαίμονα (πνεύμα) τον εγκατεστημένο εις το στήθος του και να μην τον ενοχλεί με άτακτη σωρό παραστάσεων, αλλά να τον διατηρεί σε γαλήνη, εφόσον ακολουθεί τιμίως τα του Θεού και δεν λέγει τίποτα που ν’ αντιβαίνει στην αλήθεια και δεν πράττει τίποτα που ν’ αντιβαίνει στο δίκαιο».

Σύμφωνα με τους μελετητές, το «Εις Εαυτόν» γράφτηκε κατά την περίοδο των οκτώ χειμερινών εκστρατειών στη διάρκεια των Παρθικών Πολέμων, ενώ ο Μάρκος Αυρήλιος βρισκόταν στο πεδίο της μάχης, έχοντας στρατοπεδεύσει δίπλα στον ποταμό Δούναβη. 

Από εκεί, μέσα από ένα αντίσκηνο, κυρίως τις σκοτεινές νύχτες, έγραφε τους στοχασμούς του – και όχι από την άνεση κάποιου πολυτελούς γραφείου στο παλάτι – ενώ παράλληλα κυβερνούσε την αυτοκρατορία του, παρακολουθώντας τον θάνατο και τη φρίκη του πολέμου, τον οποίο θεωρούσε όνειδος και συμφορά της ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι ακριβώς γνωστό πώς γράφτηκε το «Εις Εαυτόν». 

Η πιθανότερη εκδοχή είναι ότι ο αυτοκράτορας-φιλόσοφος δεν έγραφε τις σκέψεις του συστηματικά και προσχεδιασμένα αλλά ευκαιριακά, όταν ένιωθε την ανάγκη. 

Το «Εις Εαυτόν» γράφτηκε για να εξασκήσει το μυαλό και τις πνευματικές δυνάμεις του αυτοκράτορα-φιλοσόφου. (Διότι όπως οι Έλληνες εκτιμούσαν τη σωματική άσκηση σαν ένα τρόπο τελειοποίησης του σώματος διατηρώντας το υγιές, εξίσου θεωρούσαν και την πνευματική εξάσκηση ως έναν τρόπο εξαγνισμού της ψυχής και τελειοποίησης του χαρακτήρα). 

Μ’ αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να βάλει σε τάξη και να ξεκαθαρίσει στο μυαλό του όλα όσα του συνέβαιναν καθημερινά, θέτοντας τα γεγονότα και τις συγκινήσεις που απέρρεαν απ’ αυτά υπό έλεγχο. Δηλαδή εντός ενός πλαισίου που του επέτρεπε να βλέπει τον κόσμο από μια συγκεκριμένη προοπτική και να δρα καταλλήλως. 

Σύμφωνα πάντα με τη φιλοσοφία που είχε διδαχθεί κι ενστερνισθεί ως προσηλυτισμένος στωικός, και η οποία του πρόσφερε ικανοποίηση και χαρά. Εξού και χρησιμοποιούσε τον στωικισμό και βασιζόταν σ’ αυτόν προκειμένου να πειθαρχήσει τον εαυτό του (επειδή ήταν ευέξαπτος, αρκετοί αφορισμοί του σχετίζονται με ασκήσεις για το πώς να ελέγχει το θυμό, καθώς – ήταν βέβαιος – πως θα έβλαπτε περισσότερο τον ίδιο, παρά αυτόν στον οποίο θα ξεσπούσε. Το ξέσπασμα του θυμού, όσο και η κατάπνιξή του ήξερε ότι ήταν εξίσου καταστροφικά για την ψυχή). 

Με τις παραπάνω ασκήσεις ήθελε επίσης να αντλήσει δύναμη και κουράγιο για ν’ αντιμετωπίσει τις πολυάριθμες προκλήσεις της ζωής σωστά, χωρίς να λιγοψυχήσει και/ή καταρρεύσει από το βάρος, τον πόνο και την απόγνωση («τίποτε δεν μπορεί να σου συμβεί που δεν μπορείς να το αντέξεις»). Παράλληλα, συμβούλευε τον εαυτό του για το πώς να ζει, να ενεργεί και να προετοιμάζεται καταλλήλως για τον θάνατο («Πόσο φευγαλέοι και ασήμαντοι είναι οι άνθρωποι – χθες ένα μωρό, αύριο μια μούμια ή στάχτες. 

Γι’ αυτό, στον ελάχιστο χρόνο σου, ζήσε λογικά και αποχαιρέτησε τη ζωή σου χαμογελαστός, όπως η ώριμη ελιά πέφτει στο χώμα, εγκώμιο στην εποχή που έζησε και στο δέντρο που την ωρίμασε»). 

Αξιοσημείωτο είναι ότι το περιεχόμενο των στοχασμών του δεν σχετίζεται με τις καθημερινές έγνοιες του ως αυτοκράτορα. Αντιθέτως, οι στοχασμοί του εστιάζονται στο πώς να μετασχηματίσουν δραστικά τον τρόπο ζωής του (αυτό άλλωστε σήμαινε να είσαι φιλόσοφος) έτσι ώστε να οδηγηθεί τελικά σε μια απλούστερη, γνησιότερη, πιο ενάρετη, και ευτυχισμένη ύπαρξη («Να θυμάσαι πάντα τούτο: πως δεν χρειάζονται πολλά πράγματα για να κάνουν τη ζωή ευτυχισμένη» / «Μην φέρεσαι σαν να επρόκειτο να ζήσεις μύρια χρόνια. Όσο ζεις κι όσο μπορείς, να ‘σαι καλός και τίμιος»). 

Κι ακόμη, να επιφέρει μια αρμονική ισορροπία στην καθημερινή ζωή του, συμβουλεύοντας και καθοδηγώντας τον εαυτό του πάνω σε καίρια και σημαντικά ζητήματα όπως την ελπίδα, την αυτάρκεια, την αρμονία, την αλλαγή, την επιμονή, την πλεονεξία, την πειθαρχία, την εμπιστοσύνη, τη λογική, το θάρρος, τη φύση του καλού και του κακού, τη φιλοδοξία, την ευγένεια και τη θέση του ανθρώπου στο σύμπαν.

Ο λόγος που το «Εις Εαυτόν» παραμένει διαχρονικό και ασκεί επιρροή μετά από 2.000 χρόνια, οφείλεται στην απλότητα, τη σαφήνεια, το βάθος και την ποιότητα, μα προπάντων στην αμεσότητα, χρησιμότητα και χρηστικότητά του στη ζωή των ανθρώπων. 

Διότι το «Εις Εαυτόν» δεν είναι προϊόν εργαστηρίου ενός πανίσχυρου αυτοκράτορα ή ενός επαγγελματία και από καθέδρας στοχαστή/φιλοσόφου, αλλά το αποτέλεσμα ενός ατόμου που γράφει ως απλός άνθρωπος. Γράφει γιατί διακατέχεται από σκέψεις, προβληματισμούς, συγκινήσεις, συναισθήματα και παλεύει με διλήμματα και φόβους που χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη γενικότερα, ασχέτως αξιώματος ή πνευματικού επιπέδου («Ένας βασιλιάς μπορεί να περιορίσει τη ζωή του στα όρια της ζωής κι ενός απλού πολίτη, χωρίς μ’ αυτό να έχει μικρότερο μεγαλείο και δύναμη, όταν πρόκειται να χειρίζεται τις κρατικές υποθέσεις»). 

Ενός ανθρώπου που δεν ενδιαφέρεται να διδάξει κανέναν πέραν του εαυτού του. Γι’ αυτό και γράφει μέσα από την καρδιά του για την απελπισία που νιώθει από τις πράξεις των συνανθρώπων του, και για το συναίσθημα του εφήμερου της ζωής («Όλα είναι εφήμερα, και η φήμη και ο φημισμένος» / «Σύντομα θα τα έχεις ξεχάσει όλα και σύντομα θα σε έχουν ξεχάσει όλοι»). 

Ουσιαστικά γράφει μήπως καθοδηγηθεί σωστά στα υπαρξιακά και πρακτικά του αδιέξοδα. Γράφει για να ηρεμήσει την καρδιά και να γαληνέψει την ψυχή του, προκειμένου να μπορέσει να δει καθαρά και να αντιμετωπίσει σοφά τα πράγματα. 

Όπως πραγματικά είναι και όχι επηρεασμένος από συναισθήματα, αντιδράσεις, προκαταλείψεις, ή υποκειμενικές κρίσεις που ενδέχεται να τον παραπλανήσουν («Πρόσεχε την ουσία του πράγματος παρά τις ενέργειες ή τις πεποιθήσεις ή τις ερμηνείες»).

Τα μηνύματα τού «Εις Εαυτόν» έφτασαν έως εμάς σήμερα, αναλλοίωτα από το χρόνο, λόγω της αυθεντικότητας, σαφήνειας και ειλικρίνειάς τους, και των ζωντανών αληθειών που κομίζουν κι ευαγγελίζονται. Το σημαντικότερο: Οι σοφές πρακτικές συμβουλές που δονούν το νου, την ψυχή και την καρδιά μας δεν είναι απλώς και μόνο θεωρητικής υφής. 

Απεναντίας, μας προσφέρουν τη δυνατότητα να τις εφαρμόσουμε κι εμείς έμπρακτα στον καθημερινό μας βίο: στο σπίτι, στην εργασία, στις προσωπικές, διαπροσωπικές και κοινωνικές μας σχέσεις (με φίλους, συγγενείς, ξένους). Διότι το «Εις εαυτόν» μπορεί να διαβάζεται διαφορετικά, από άτομα ανόμοιων καταβολών (ηλικίας, φύλου, εθνικότητας, θρησκεύματος, κοινωνικο-οικονομικού ή μορφωτικού επιπέδου, κτλ), χωρίς να χάνει τίποτα απ’ την ουσία και την αλήθεια του, οδηγώντας σε μια καλύτερη και πληρέστερη ζωή. 

Κατά τον Μάρκο Αυρήλιο η ευτυχία δεν είναι ανέφικτη, αφού εξαρτάται από το αν και πώς χρησιμοποιούμε το μυαλό και τη σκέψη μας, καθώς «η ζωή μας είναι ό,τι η σκέψη μας την κάνει να είναι […] το πνεύμα μας διαμορφώνεται με τις σκέψεις μας, γιατί η ψυχή χρωματίζεται απ’ αυτές». Εξού και το «ένδον σκάπτε» («σκάβε μέσα σου») αποτελεί τη μέγιστη διδαχή του («σκάβε μέσα σου, μέσα σου είναι η πηγή του καλού και θα αναβλύζει πάντα αν πάντα την αναζητείς»). 

Πράγμα που συμπυκνώνει και συνδυάζει ιδανικά βασικές αρχές της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας αλλά και των ανατολικών φιλοσοφιών (βουδισμού, ινδουισμού, ταοϊσμού κτλ), αφού η προοπτική, η προσοχή, η συνειδητότητα εστιάζονται στο παρόν, το αιώνιο τώρα, μακριά από την άσκοπη προσκόλληση στο παρελθόν και τα άγχη για το μέλλον («να πορεύεσαι σαν κάθε πράξη σου να είναι η τελευταία της ζωής σου»). 

Αυτή η κοσμική αντίληψη και συμπαντική συνείδηση τού να βλέπεις τον κόσμο σαν μια μεγάλη ενότητα, σαν όλον («εν το παν») αμβλύνει την αντίδρασή μας στα τετριμμένα ανθρώπινα ζητήματα. Θέση που εκφράζει την πρακτική του διαλογισμού – με τεράστια ωφέλη για την ψυχο-πνευματική και σωματική υγεία:

«Οι άνθρωποι ζητούν κάποιο μέρος για ν’ αποσυρθούν: εξοχές, παραλίες, όρη. Κι εσύ συνήθισες να λαχταράς τα παρόμοια. Εν τούτοις, όμως, όλα αυτά είναι ανόητα πράγματα, εφόσον υπάρχει η δυνατότητα ν’ αποσυρθείς στον εαυτό σου όποια ώρα θελήσεις. 

Διότι πουθενά δεν μπορεί ο άνθρωπος, άμα αποσυρθεί, να βρει περισσότερη ηρεμία και αταραξία, παρά εις την ψυχή του, μάλιστα δε όταν έχει εντός αυτού τέτοια στοιχεία στα οποία άμα βυθιστεί θα βρει αμέσως γαλήνη. Και όταν λέω γαλήνη, εννοώ αρμονία. 

Συνεχώς, λοιπόν, να δίνεις στον εαυτό σου αυτό το καταφύγιο και ν’ ανανεώνεσαι. Αλλά σύντομα και βιαστικά πρέπει να είναι όσα θα σου έλθουν στο νου, αποκλείοντας και διώχνοντας όλα τα δυσάρεστα, ώστε να μην αγανακτείς για εκείνα στα οποία επανέρχεσαι».

Στη φιλοσοφία του Μάρκου Αυρηλίου αντανακλώνται και οι δικές μας αγωνίες και προσπάθειες να αντιμετωπίσουμε και υπερβούμε τα προβλήματα/αδιέξοδα της ανθρώπινης ύπαρξης (που είναι διαχρονικά) με πίστη, θάρρος και αγωνιστικότητα, χωρίς να λυγίσουμε και υποκύψουμε σ’ αυτά («Πρέπει να είσαι όρθιος, όχι να κρατιέσαι όρθιος [από άλλους]»). 

Ούτε και να αγανακτούμε ή να είμαστε εκδικητικοί («Αλλά γιατί ν’ αγανακτείς; Θα αντιμετωπίσεις την κακία των ανθρώπων με κακία; Όταν αναλογιστείς τη ρήση ότι τα λογικά όντα έγιναν το ένα για το άλλο, και ότι το ν’ ανεχθείς τις κακίες αποτελεί μέρος της δικαιοσύνης και ότι όλοι σφάλλουν ακουσίως και ότι αφού είχαν έχθρες μεταξύ τους, υποπτεύθηκαν, μίσησαν, χτυπήθηκαν με όπλα, στο τέλος ξαπλώθηκαν για τελευταία φορά και έγιναν στάχτη, πάψε επιτέλους να αγανακτείς!»). 

Υ.Γ.: Σ’ έναν κόσμο επιστημονικά και τεχνολογικά προηγμένο, αλλά πνευματικά ενδεή, αξιακά ξεπεσμένο, και ηθικά χρεοκοπημένο, το «Εις Εαυτόν» αποτελεί φάρο ζωντανό, φωτεινό, και αναντικατάστατο.

*Ο Γιάννης Βασιλακάκος είναι πανεπιστημιακός, βιβλιοκριτικός και συγγραφέας. Το τελευταίο του βιβλίο είναι η αγγλική έκδοση της συλλογής διηγημάτων In Chloe’s Secret Parts and Other Portents and Monsters (Papyrus Publishing 2015).Την έκδοση του κλασικού έργου του Μάρκου Αυρηλίου «Εις Εαυτόν» (Marcus Aurelius Meditations, επιμ. Mark Forstater, εκδ. Hodder,) επιλέξαμε ως το καλύτερο βιβλίο της χρονιάς -ανάμεσα σε πολλά άλλα- που διαβάσαμε φέτος. 

Πρόκειται για μια θαυμάσια έκδοση, προσεγμένη κι εύχρηστη, αφού το Α’ Μέρος (περίπου το μισό του βιβλίου) αποτελείται από μια άκρως κατατοπιστική αναλυτική εισαγωγή, ενώ το Β’ Μέρος από το πρωτότυπο κείμενο. Πρόκειται για ένα έργο αποκάλυψη, ένα βιβλίο θησαυρό, ένα βιβλίο που σε σημαδεύει βαθιά και ανεξίτηλα δια βίου. 

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Γιατί το εν λόγω έργο θεωρείται απ’ τα σπουδαιότερα της ύστατης αρχαιότητας, κι ένα απ’ τα κορυφαία των τελευταίων 2.000 ετών;

Το «Εις Εαυτόν» είναι το μοναδικό γραπτό κείμενο που άφησε πίσω του ο Ρωμαίος αυτοκράτορας και σπουδαίος στωικός φιλόσοφος Μάρκος Αυρήλιος (121-180 μ.Χ.). Αν και γράφτηκε στην Κοινή Ελληνική, το έργο, τα τελευταία 400 χρόνια, είναι γνωστότερο διεθνώς ως «Meditations» («Στοχασμοί» ή «Διαλογισμοί»). 

Πρόκειται για μια σειρά χαλαρώς οργανωμένων σκέψεων, παραινέσεων, αφορισμών, ή «πνευματικών ασκήσεων» που σχετίζονται άμεσα με τη στωική φιλοσοφία. Η τελευταία δεν ήταν μια ξερή θεωρητική υπόθεση για σκέψη, ανάλυση και συζήτηση, αλλά κυρίως πρακτική, που έπρεπε να την ενστερνισθείς κι εφαρμόσεις βιώνοντάς την με το μυαλό, το σώμα και το πνεύμα. 

Ο στωικισμός πρέσβευε ότι η απλή ζωή και η ευχαρίστηση πάνε μαζί – έστω κι αν αυτό ενδέχεται να οδηγήσει στον ησυχασμό. Έτσι, το συμπέρασμα της στωικής φιλοσοφίας, για το τι συνιστά καλή και σωστή ζωή, δεν είναι η υγεία ή ο πλούτος – καθώς αμφότερα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κακούς σκοπούς – αλλά οι γνωστές αρετές των Ελληνορωμαϊκών αξιών: σοφία, δικαιοσύνη, θάρρος και μετριοπάθεια. 

Το «Εις Εαυτόν» δεν γράφτηκε για να δημοσιευθεί ή για λόγους υστεροφημίας, αλλά για την καθοδήγηση και πνευματική ανάπτυξη του ίδιου του συγγραφέα. Ήταν δηλαδή ένας προσωπικός οδηγός πλοήγησης, διακυβέρνησης και αυτοβελτίωσης, το πρώτο βιβλίο αυτοβοήθειας (self-help book) που εμφανίσθηκε εδώ και 2.000 χρόνια περίπου. Το χειρόγραφο πιθανότατα διασώθηκε από κάποιον φίλο του συγγραφέα μετά το θάνατό του, οπότε και κυκλοφόρησε ευρύτερα ανάμεσα στους πολλούς θαυμαστές του. 

Από τον θάνατο του Μάρκου Αυρηλίου έως την ανακάλυψη της τυπογραφίας και την εκτύπωση τού «Εις Εαυτόν» (πρωτοτυπώθηκε το 1558 με τίτλο «Οι Στοχασμοί του Μάρκου Αυρηλίου»), τα κείμενα αυτά κρατήθηκαν ζωντανά και διαδόθηκαν από φιλοσόφους, χριστιανούς θεολόγους και λογίους του μεσαίωνα, κι έκτοτε παραμένουν ευρέως σε διαρκή χρήση. 

Το ότι το εν λόγω έργο βρήκε απήχηση αλλά και διαδόθηκε και από χριστιανούς θεολόγους, έχει την αυτονόητη σημασία του. Διότι, παρόλο που ο Μάρκος Αυρήλιος υπήρξε διώκτης του αυξανόμενου χριστιανικού πληθυσμού (επειδή τον θεωρούσε απειλή για τον πολυθεϊσμό και τον ρωμαϊκό τρόπο ζωής), τα ηθικά διδάγματα και μηνύματα των «Στοχασμών» του, αν και φιλοσοφικών καταβολών, είχαν ουσιαστικά θρησκευτικές διαστάσεις. 

Ένα παράδειγμα: «Εάν, λοιπόν, όλα τ’ άλλα είναι κοινά εις τα αναφερθέντα όντα, ιδιάζον εις τον καλό άνθρωπο είναι ν’ αγαπά και να δέχεται με ευχαρίστηση όσα συμβαίνουν και του λαχαίνουν και ν’ αφήνει άσπιλο τον δαίμονα (πνεύμα) τον εγκατεστημένο εις το στήθος του και να μην τον ενοχλεί με άτακτη σωρό παραστάσεων, αλλά να τον διατηρεί σε γαλήνη, εφόσον ακολουθεί τιμίως τα του Θεού και δεν λέγει τίποτα που ν’ αντιβαίνει στην αλήθεια και δεν πράττει τίποτα που ν’ αντιβαίνει στο δίκαιο».

Σύμφωνα με τους μελετητές, το «Εις Εαυτόν» γράφτηκε κατά την περίοδο των οκτώ χειμερινών εκστρατειών στη διάρκεια των Παρθικών Πολέμων, ενώ ο Μάρκος Αυρήλιος βρισκόταν στο πεδίο της μάχης, έχοντας στρατοπεδεύσει δίπλα στον ποταμό Δούναβη. 

Από εκεί, μέσα από ένα αντίσκηνο, κυρίως τις σκοτεινές νύχτες, έγραφε τους στοχασμούς του – και όχι από την άνεση κάποιου πολυτελούς γραφείου στο παλάτι – ενώ παράλληλα κυβερνούσε την αυτοκρατορία του, παρακολουθώντας τον θάνατο και τη φρίκη του πολέμου, τον οποίο θεωρούσε όνειδος και συμφορά της ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι ακριβώς γνωστό πώς γράφτηκε το «Εις Εαυτόν». 

Η πιθανότερη εκδοχή είναι ότι ο αυτοκράτορας-φιλόσοφος δεν έγραφε τις σκέψεις του συστηματικά και προσχεδιασμένα αλλά ευκαιριακά, όταν ένιωθε την ανάγκη. 

Το «Εις Εαυτόν» γράφτηκε για να εξασκήσει το μυαλό και τις πνευματικές δυνάμεις του αυτοκράτορα-φιλοσόφου. (Διότι όπως οι Έλληνες εκτιμούσαν τη σωματική άσκηση σαν ένα τρόπο τελειοποίησης του σώματος διατηρώντας το υγιές, εξίσου θεωρούσαν και την πνευματική εξάσκηση ως έναν τρόπο εξαγνισμού της ψυχής και τελειοποίησης του χαρακτήρα). 

Μ’ αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να βάλει σε τάξη και να ξεκαθαρίσει στο μυαλό του όλα όσα του συνέβαιναν καθημερινά, θέτοντας τα γεγονότα και τις συγκινήσεις που απέρρεαν απ’ αυτά υπό έλεγχο. Δηλαδή εντός ενός πλαισίου που του επέτρεπε να βλέπει τον κόσμο από μια συγκεκριμένη προοπτική και να δρα καταλλήλως. 

Σύμφωνα πάντα με τη φιλοσοφία που είχε διδαχθεί κι ενστερνισθεί ως προσηλυτισμένος στωικός, και η οποία του πρόσφερε ικανοποίηση και χαρά. Εξού και χρησιμοποιούσε τον στωικισμό και βασιζόταν σ’ αυτόν προκειμένου να πειθαρχήσει τον εαυτό του (επειδή ήταν ευέξαπτος, αρκετοί αφορισμοί του σχετίζονται με ασκήσεις για το πώς να ελέγχει το θυμό, καθώς – ήταν βέβαιος – πως θα έβλαπτε περισσότερο τον ίδιο, παρά αυτόν στον οποίο θα ξεσπούσε. 

Το ξέσπασμα του θυμού, όσο και η κατάπνιξή του ήξερε ότι ήταν εξίσου καταστροφικά για την ψυχή). Με τις παραπάνω ασκήσεις ήθελε επίσης να αντλήσει δύναμη και κουράγιο για ν’ αντιμετωπίσει τις πολυάριθμες προκλήσεις της ζωής σωστά, χωρίς να λιγοψυχήσει και/ή καταρρεύσει από το βάρος, τον πόνο και την απόγνωση («τίποτε δεν μπορεί να σου συμβεί που δεν μπορείς να το αντέξεις»). Παράλληλα, συμβούλευε τον εαυτό του για το πώς να ζει, να ενεργεί και να προετοιμάζεται καταλλήλως για τον θάνατο («Πόσο φευγαλέοι και ασήμαντοι είναι οι άνθρωποι – χθες ένα μωρό, αύριο μια μούμια ή στάχτες. 

Γι’ αυτό, στον ελάχιστο χρόνο σου, ζήσε λογικά και αποχαιρέτησε τη ζωή σου χαμογελαστός, όπως η ώριμη ελιά πέφτει στο χώμα, εγκώμιο στην εποχή που έζησε και στο δέντρο που την ωρίμασε»). 

Αξιοσημείωτο είναι ότι το περιεχόμενο των στοχασμών του δεν σχετίζεται με τις καθημερινές έγνοιες του ως αυτοκράτορα. 

Αντιθέτως, οι στοχασμοί του εστιάζονται στο πώς να μετασχηματίσουν δραστικά τον τρόπο ζωής του (αυτό άλλωστε σήμαινε να είσαι φιλόσοφος) έτσι ώστε να οδηγηθεί τελικά σε μια απλούστερη, γνησιότερη, πιο ενάρετη, και ευτυχισμένη ύπαρξη («Να θυμάσαι πάντα τούτο: πως δεν χρειάζονται πολλά πράγματα για να κάνουν τη ζωή ευτυχισμένη» / «Μην φέρεσαι σαν να επρόκειτο να ζήσεις μύρια χρόνια. 

Όσο ζεις κι όσο μπορείς, να ‘σαι καλός και τίμιος»). Κι ακόμη, να επιφέρει μια αρμονική ισορροπία στην καθημερινή ζωή του, συμβουλεύοντας και καθοδηγώντας τον εαυτό του πάνω σε καίρια και σημαντικά ζητήματα όπως την ελπίδα, την αυτάρκεια, την αρμονία, την αλλαγή, την επιμονή, την πλεονεξία, την πειθαρχία, την εμπιστοσύνη, τη λογική, το θάρρος, τη φύση του καλού και του κακού, τη φιλοδοξία, την ευγένεια και τη θέση του ανθρώπου στο σύμπαν.

Ο λόγος που το «Εις Εαυτόν» παραμένει διαχρονικό και ασκεί επιρροή μετά από 2.000 χρόνια, οφείλεται στην απλότητα, τη σαφήνεια, το βάθος και την ποιότητα, μα προπάντων στην αμεσότητα, χρησιμότητα και χρηστικότητά του στη ζωή των ανθρώπων. Διότι το «Εις Εαυτόν» δεν είναι προϊόν εργαστηρίου ενός πανίσχυρου αυτοκράτορα ή ενός επαγγελματία και από καθέδρας στοχαστή/φιλοσόφου, αλλά το αποτέλεσμα ενός ατόμου που γράφει ως απλός άνθρωπος. 

Γράφει γιατί διακατέχεται από σκέψεις, προβληματισμούς, συγκινήσεις, συναισθήματα και παλεύει με διλήμματα και φόβους που χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη γενικότερα, ασχέτως αξιώματος ή πνευματικού επιπέδου («Ένας βασιλιάς μπορεί να περιορίσει τη ζωή του στα όρια της ζωής κι ενός απλού πολίτη, χωρίς μ’ αυτό να έχει μικρότερο μεγαλείο και δύναμη, όταν πρόκειται να χειρίζεται τις κρατικές υποθέσεις»). 

Ενός ανθρώπου που δεν ενδιαφέρεται να διδάξει κανέναν πέραν του εαυτού του. Γι’ αυτό και γράφει μέσα από την καρδιά του για την απελπισία που νιώθει από τις πράξεις των συνανθρώπων του, και για το συναίσθημα του εφήμερου της ζωής («Όλα είναι εφήμερα, και η φήμη και ο φημισμένος» / «Σύντομα θα τα έχεις ξεχάσει όλα και σύντομα θα σε έχουν ξεχάσει όλοι»). Ουσιαστικά γράφει μήπως καθοδηγηθεί σωστά στα υπαρξιακά και πρακτικά του αδιέξοδα. 

Γράφει για να ηρεμήσει την καρδιά και να γαληνέψει την ψυχή του, προκειμένου να μπορέσει να δει καθαρά και να αντιμετωπίσει σοφά τα πράγματα. 

Όπως πραγματικά είναι και όχι επηρεασμένος από συναισθήματα, αντιδράσεις, προκαταλείψεις, ή υποκειμενικές κρίσεις που ενδέχεται να τον παραπλανήσουν («Πρόσεχε την ουσία του πράγματος παρά τις ενέργειες ή τις πεποιθήσεις ή τις ερμηνείες»).

Τα μηνύματα τού «Εις Εαυτόν» έφτασαν έως εμάς σήμερα, αναλλοίωτα από το χρόνο, λόγω της αυθεντικότητας, σαφήνειας και ειλικρίνειάς τους, και των ζωντανών αληθειών που κομίζουν κι ευαγγελίζονται. Το σημαντικότερο: 

Οι σοφές πρακτικές συμβουλές που δονούν το νου, την ψυχή και την καρδιά μας δεν είναι απλώς και μόνο θεωρητικής υφής. Απεναντίας, μας προσφέρουν τη δυνατότητα να τις εφαρμόσουμε κι εμείς έμπρακτα στον καθημερινό μας βίο: στο σπίτι, στην εργασία, στις προσωπικές, διαπροσωπικές και κοινωνικές μας σχέσεις (με φίλους, συγγενείς, ξένους). 

Διότι το «Εις εαυτόν» μπορεί να διαβάζεται διαφορετικά, από άτομα ανόμοιων καταβολών (ηλικίας, φύλου, εθνικότητας, θρησκεύματος, κοινωνικο-οικονομικού ή μορφωτικού επιπέδου, κτλ), χωρίς να χάνει τίποτα απ’ την ουσία και την αλήθεια του, οδηγώντας σε μια καλύτερη και πληρέστερη ζωή. 

Κατά τον Μάρκο Αυρήλιο η ευτυχία δεν είναι ανέφικτη, αφού εξαρτάται από το αν και πώς χρησιμοποιούμε το μυαλό και τη σκέψη μας, καθώς «η ζωή μας είναι ό,τι η σκέψη μας την κάνει να είναι […] το πνεύμα μας διαμορφώνεται με τις σκέψεις μας, γιατί η ψυχή χρωματίζεται απ’ αυτές». Εξού και το «ένδον σκάπτε» («σκάβε μέσα σου») αποτελεί τη μέγιστη διδαχή του («σκάβε μέσα σου, μέσα σου είναι η πηγή του καλού και θα αναβλύζει πάντα αν πάντα την αναζητείς»). 

Πράγμα που συμπυκνώνει και συνδυάζει ιδανικά βασικές αρχές της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας αλλά και των ανατολικών φιλοσοφιών (βουδισμού, ινδουισμού, ταοϊσμού κτλ), αφού η προοπτική, η προσοχή, η συνειδητότητα εστιάζονται στο παρόν, το αιώνιο τώρα, μακριά από την άσκοπη προσκόλληση στο παρελθόν και τα άγχη για το μέλλον («να πορεύεσαι σαν κάθε πράξη σου να είναι η τελευταία της ζωής σου»). 

Αυτή η κοσμική αντίληψη και συμπαντική συνείδηση τού να βλέπεις τον κόσμο σαν μια μεγάλη ενότητα, σαν όλον («εν το παν») αμβλύνει την αντίδρασή μας στα τετριμμένα ανθρώπινα ζητήματα. Θέση που εκφράζει την πρακτική του διαλογισμού – με τεράστια ωφέλη για την ψυχο-πνευματική και σωματική υγεία:

«Οι άνθρωποι ζητούν κάποιο μέρος για ν’ αποσυρθούν: εξοχές, παραλίες, όρη. Κι εσύ συνήθισες να λαχταράς τα παρόμοια. Εν τούτοις, όμως, όλα αυτά είναι ανόητα πράγματα, εφόσον υπάρχει η δυνατότητα ν’ αποσυρθείς στον εαυτό σου όποια ώρα θελήσεις. 

Διότι πουθενά δεν μπορεί ο άνθρωπος, άμα αποσυρθεί, να βρει περισσότερη ηρεμία και αταραξία, παρά εις την ψυχή του, μάλιστα δε όταν έχει εντός αυτού τέτοια στοιχεία στα οποία άμα βυθιστεί θα βρει αμέσως γαλήνη. Και όταν λέω γαλήνη, εννοώ αρμονία. Συνεχώς, λοιπόν, να δίνεις στον εαυτό σου αυτό το καταφύγιο και ν’ ανανεώνεσαι. 

Αλλά σύντομα και βιαστικά πρέπει να είναι όσα θα σου έλθουν στο νου, αποκλείοντας και διώχνοντας όλα τα δυσάρεστα, ώστε να μην αγανακτείς για εκείνα στα οποία επανέρχεσαι».

Στη φιλοσοφία του Μάρκου Αυρηλίου αντανακλώνται και οι δικές μας αγωνίες και προσπάθειες να αντιμετωπίσουμε και υπερβούμε τα προβλήματα/αδιέξοδα της ανθρώπινης ύπαρξης (που είναι διαχρονικά) με πίστη, θάρρος και αγωνιστικότητα, χωρίς να λυγίσουμε και υποκύψουμε σ’ αυτά («Πρέπει να είσαι όρθιος, όχι να κρατιέσαι όρθιος [από άλλους]»). 

Ούτε και να αγανακτούμε ή να είμαστε εκδικητικοί («Αλλά γιατί ν’ αγανακτείς; Θα αντιμετωπίσεις την κακία των ανθρώπων με κακία; Όταν αναλογιστείς τη ρήση ότι τα λογικά όντα έγιναν το ένα για το άλλο, και ότι το ν’ ανεχθείς τις κακίες αποτελεί μέρος της δικαιοσύνης και ότι όλοι σφάλλουν ακουσίως και ότι αφού είχαν έχθρες μεταξύ τους, υποπτεύθηκαν, μίσησαν, χτυπήθηκαν με όπλα, στο τέλος ξαπλώθηκαν για τελευταία φορά και έγιναν στάχτη, πάψε επιτέλους να αγανακτείς!»). 

Υ.Γ.: Σ’ έναν κόσμο επιστημονικά και τεχνολογικά προηγμένο, αλλά πνευματικά ενδεή, αξιακά ξεπεσμένο, και ηθικά χρεοκοπημένο, το «Εις Εαυτόν» αποτελεί φάρο ζωντανό, φωτεινό, και αναντικατάστατο.

*Ο Γιάννης Βασιλακάκος είναι πανεπιστημιακός, βιβλιοκριτικός και συγγραφέας. 

Το τελευταίο του βιβλίο είναι η αγγλική έκδοση της συλλογής διηγημάτων In Chloe’s Secret Parts and Other Portents and Monsters (Papyrus Publishing 2015).

Σοβιετικό πυρηνικό σύστημα αντεπίθεσης «Περίμετρος»

Έφτασε η ώρα να δούμε μία τεχνολογία βγαλμένη από ταινίες επιστημονικής φαντασίας, το «Система Периметр» (Σύστημα Περίμετρος) που ξεκίνησε την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης και εικάζεται ότι λειτουργεί μέχρι και σήμερα στη Ρωσία. Ένα σύστημα αυτοματοποιημένης αντεπίθεσης σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου.

Πηγή: Riafan.ru


Το σύστημα έγινε γνωστό όταν ο δημοσιογράφος Ντέιβιντ Χόφμαν που ζούσε και έκανε ρεπορτάζ στη Μόσχα ανακάλυψε και ανέλυσε κάποια απόρρητα στρατιωτικά έγγραφα μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. 
Αυτό οδήγησε σε μία τεράστια έρευνα που αποκάλυψε ένα από τα μεγάλα μυστικά της Σοβιετικής Ένωσης κατά το Ψυχρό Πόλεμο. 
Το σύστημα «αυτοάμυνας» του κράτους για τη περίπτωση όπου θα δέχονταν πυρηνική επίθεση και δε θα επιζούσε κανείς για να εκκινήσει την αντεπίθεση. 
Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος εξέδωσε και ένα βιβλίο που περιγράφει εις βάθος την έρευνα του. 
Το βιβλίο αυτό έχει τίτλο «Dead Hand» (το νεκρό χέρι), ως αστεϊσμός ότι το σύστημα αυτό ενεργοποιείται όταν όλοι οι χειριστές είναι νεκροί.


Πηγή: LegionMagazine.com


Σκεφτείτε το εξής σενάριο.
Οι ΗΠΑ επιτίθενται με πυρηνικά όπλα και καταστρέφουν όλα τα κέντρα επιχειρήσεων της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και τη πληοψηφία του προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων, και των πυρηνικών υποβρυχίων της που μεταφέρουν πυρηνικά όπλα για αντεπίθεση σε τέτοια περιστατικά. 
Πως θα αποτραπεί κάτι τέτοιο; 
Η απάντηση είναι έχοντας ένα σύστημα το οποίο εάν εντοπίσει κάτι τέτοιο θα εκτελέσει άμεσα μία πυρηνική αντεπίθεση, ακόμα και εάν δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος εν ζωή. 
Αυτό προσπαθεί να κάνει η «Περίμετρος» με ένα αρκετά ενδιαφέρον τρόπο.


Πηγή: FPIF.org


Σύμφωνα με τον Βλάντιμιρ Γιάρινιτς, μέλος της ομάδας ανάπτυξης του συστήματος. 
Αρχικά το σύστημα είχε αναπτυχθεί ως εφεδρικό σύστημα επικοινωνίας του συστήματος ελέγχου & διοίκησης πυρηνικών εκτοξεύσεων «Καζμπέκ». 
Ωστόσο, σύντομα επεκτάθηκε σε ένα αυτοματοποιημένο προηγμένο πυρηνικό αμυντικό σύστημα. 
Η λειτουργία του γίνονταν σε πέντε στάδια τα οποία είναι τα ακόλουθα.


Πηγή: NationalInterest.org

Στάδιο 1: Ενεργοποίηση
Εάν η ανώτατη ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης θεωρούσε ότι η πιθανότητα πυρηνικής επίθεσης από τις ΗΠΑ ήτο υψηλή, τότε μαζί με την ανώτατη στρατιωτική ηγεσία του κράτους ενεργοποιούσαν το σύστημα «Περίμετρος» από κάποια κεκαλυμμένα πυρηνικά καταφύγια των οποίων η θέση δεν είναι γνωστή έως και σήμερα.

Πηγή: RFERL.org


Στάδιο 2: Λειτουργία ανίχνευσης

Από τη στιγμή εκκίνησης της λειτουργίας του, η «Περίμετρος» λαμβάνει συνεχείς μετρήσεις από όλη την επικράτεια της Σοβιετικής Ενώσεως για εντοπισμό πυρηνικών επιθέσεων. 
Συγκεκριμένα, γνωρίζουμε ότι λάμβανε δεδομένα από κρυμμένους αισθητήρες σε όλη τη χώρα για τα ακόλουθα. 
Και πάλι όμως, η ακριβής θέση οποιουδήποτε εκ των αισθητήρων ή τα τεχνικά χαρακτηριστικά τους δεν είναι γνωστά.

  • Αισθητήρες επιπέδου ραδιενέργειας
  • Σεισμικοί αισθητήρες
  • Αισθητήρες ατμοσφαιρικής πίεσης
  • Αντιπυραυλικά ραντάρ
  • Σάρωση για τις ραδιοσυχνότητες ελέγχου και διοίκησης
  • Έλεγχος των γραμμών επικοινωνίας ελέγχου και διοίκησης

Πηγή: Bellona.org


Στάδιο 3: Εντοπισμός επιθέσεως

Για τον εντοπισμό μίας πυρηνικής επιθέσεως εις Σοβιετικόν έδαφος, οι υπολογιστές της «Περιμέτρου» είχαν ένα πολύ απλό αλγόριθμο ο οποίος ήτο απλός για αποφυγή σφαλμάτων. 
Ο αλγόριθμος λειτουργίας του αποτελείτο από τρεις συνθήκες οι οποίες εάν ήτο αληθείς έδιναν εντολή ότι εντοπίστηκε πυρηνική επίθεση εις το κράτος. 
Οι συνθήκες ήτο οι εξής.

  1. Βάσει των αισθητήρων έχει εντοπιστεί ίχνος πυρηνικής εκρήξεως
  2. Αν το 1 είναι θετικόν, έλεγξε εάν υπάρχει επικοινωνία με το κέντρο διοικήσεως και ελέγχου σαρώνοντας τις ραδιοσυχνότητες που χρησιμοποιούνται και τη κατάσταση των επίγειων γραμμών επικοινωνίας
  3. Αν δεν υπάρχουν επίγειες ή ασύρματες γραμμές επικοινωνίας, δώσε εντολή αντεπιθέσεως

Πηγή: TheWire.in

Στάδιο 4: Εντολή αντεπιθέσεως
Από τις διαθέσιμες πηγές δεν είναι γνωστό εάν αυτό γίνονταν πλήρως αυτοματοποιημένα ή εάν οι αξιωματικοί υπηρεσίας εις το καταφύγιο της «Περιμέτρου» έπρεπε να δώσουν τη τελική έγκριση. Σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές, οι οι αξιωματικοί υπηρεσίας εις το καταφύγιο της «Περιμέτρου» έπρεπε να δώσουν τη τελική έγκριση.

Πηγή: TripAdvisor.com


Στάδιο 5: Εκτόξευση πυραύλων ελέγχου και διοίκησης

Εάν δοθεί η έγκριση, τότε μία σειρά από πυραύλους 15P011 εκτοξεύονται αυτόματα και πετούν επάνω από όλη τη χώρα. 
Οι πύραυλοι αυτοί αντί για πολεμική κεφαλή είχαν το σύστημα επικοινωνιών 15B99 το οποίο καθώς πετούσαν εξέπεμπε ένα κρυπτογραφημένο σήμα που ενεργοποιούσε όλους τους πυραύλους επάνω από τους οποίους πετούσε να εκτοξευθούν στις προκαθορισμένες συντεταγμένες. 
Βλέπετε ένα τέτοιο πύραυλο από το σύστημα «Περίμετρος» παρακάτω.


Πηγή: TopWar.ru

Με αυτό το τρόπο η Σοβιετική Ένωση, και σήμερα η Ρωσία, εξασφαλίζει ότι ακόμα και πυρηνικές δυνάμεις θα το σκεφτούν πολύ σοβαρά προτού κάνουν μία πυρηνική επίθεση διότι ακόμα και εάν ολόκληρη η στρατιωτική δομή έχει καταστραφεί, η «Περίμετρος» θα αντεπιτεθεί με ένα χτύπημα καταστροφικής ισχύος.

Πηγή: Pinterest.com


Σε ανοικτές πηγές πλέον μπορεί να βρει κανείς αρκετά στοιχεία για τη «Περίμετρο» αλλά χωρίς τεχνικές λεπτομέρειες για το πως έχει υλοποιηθεί, υποδομές, κτλ. Είναι γνωστό ωστόσο ότι υπάγεται στις Δυνάμεις Στρατηγικών Πυραύλων της Ρωσίας.
 Μάλιστα, ο ίδιος ο Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έχει αναφέρει ότι το σύστημα είναι αναβαθμισμένο και πλήρως λειτουργικό σε ομιλία του το 2017. 
Ασφαλώς, θα ήτο λογικό να υποθέσουμε ότι ανάλογα συστήματα «αυτοάμυνας» διαθέτουν όλες οι πυρηνικές δυνάμεις του κόσμου σήμερα. 
Ωστόσο, καθώς πολύς κόσμος δε γνωρίζει για το συγκεκριμένο το θεωρήσαμε σημαντικό να το συμπεριλάβουμε εις τη σελίδα μας.

Πηγή:defensegr.wordpress.com

 


 

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2020

Υπηρετώντας σε Υποβρύχιο. Διαβάστε το...


Υπηρετώντας σε Υποβρύχιο 
 
Ακόμα και οι πιο σκληροπυρηνικοί ναυτικοί μας θεωρούν τρελλούς και αναφέρονται σε μας με δέος!
Οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει στο πέτο του καρφιτσωμένο αυτό το μικρό χρυσό σύμβολο αξίζει το σεβασμό και την αναγνώριση γιατί είναι υποβρύχιος. 
Πως αλλιώς θα μπορούσε άλλωστε να θεωρηθεί όταν εθελοντικά επιλέγει να περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του κλεισμένος σε ένα χαλύβδινο ¨βαρέλι¨ και να εργάζεται ακούραστα μέχρι 45 μέρες σε βάθη που πολλές φορές ξεπερνούν τα 200 μέτρα;
Όταν μπαίνεις σε υποβρύχιο και κλείσει η καταπακτή ξέρεις πολύ καλά ότι δεν υπάρχουν πόρτες εξόδου σε περίπτωση κινδύνου. 
Παρόλα αυτά κατεβαίνεις το τελευταίο σκαλοπάτι της πλωραίας σκάλας με υπερηφάνεια και γενναιότητα. 
Ξέρεις ότι υπηρετείς κάτι που πολύ ελάχιστοι άνθρωποι θα μπορούσαν να το καταφέρουν και αυτό σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα. 
Ξέρεις ότι ανήκεις σε μια ιδιάιτερη κάστα ανθρώπων που τη συντροφεύουν σημαντικά ιδανικά και αξίες και αυτό το κληροδότημα θα σε συντροφεύει για την υπόλοιπη ζωή σου.
Με το κέλευσμα ¨προετοιμασία καταδύσεως ¨ ακούς το τελευταίο κλακ της καταπακτής του σειλ και την αναφορά ¨κλεισμένη-ασφαλισμένη¨ . 
Τώρα ξέρεις ότι η επαφή με τον έξω κόσμο έχει διακοπεί. 
Αν είσαι τυχερός και περνάς από κάτω μπορείς να δεις την τελευταία ηλιακτίδα και αυτό ,αν είναι μέρα … Αν είσαι κλειστοφοβικός τότε είναι σίγουρο ότι θα έρθεις σε μικρή επαφή με τον δημιουργό σου! 
Αν όχι τότε θα γεμίσεις τα πνευμόνια σου με τον ¨καθαρό¨υποβρύχιο αέρα και θα προχωρήσεις γενναία σε ένα μικρόκοσμο γεμάτο με μηχανήματα , ηλεκτρονικές συσκεύες ,επιστόμια , δίκτυα, κουμπιά,μετρητές, μικρούς και στενούς διαδρόμους! 
Δεν υπάρχει χώρος για σένα! 
Το υποβρύχιο θυμίζει διαστημικό σκάφος και η ζωή σου σ αυτό προσομειώνει την ίδια αποστολή όπως και του αστροναύτη.
Μόλις κατεβείς στα 40 μέτρα όλα γίνονται ήρεμα. Ξεκινάει το επιχειρησιακό πρόγραμμα. 
Όλοι πια μπαίνουν στο ρυθμό της αποστολής. 
Η Θερμοκρασία σκάφους είναι σταθερή και η ατμόσφαιρα έχει την χαρακτηριστική οσμή . 
Εμείς τη λέγαμε ¨υποβριχιήλα¨. 
Ξεκινούν οι βάρδιες , που είναι τετράωρες ή εξάωρες ενώ πολλές φορές διακόπτονται απ το σήμα του συναγερμού όταν η επιχείρηση μπαίνει σε φάση εκπαιδευτικού σχεδιασμού. 
Στο υποβρύχιο εκπαιδεύεσαι πάντα. 
Η φύση του όπλου ορίζει ότι πρέπει να έχεις υψηλό δείκτη εκπαίδευσεως και ετοιμότητας συνεχώς .
Άλλο χαρακτηριστικό του όπλου είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα ιδιωτικό. 
Οι κουκέτες ύπνου δεν είναι παρά ένα παραλληλόγραμμο 0,60 Χ2,00 μέτρα και ύψος μόνο 60 εκατοστά. 
Ουσιαστικά είναι σαν να μπαίνεις σε ένα κουτί μεσαίου ψυγείου. 
Και βέβαια το κρεββάτι αυτό το μοιράζεσαι. 
Το μοναδικό ιδιωτικό κομμάτι είναι ένα μικρό ντουλαπάκι που ίσα ίσα φτάνει να βάλεις τα εντελώς προσωπικά σου αντικείμενα. 
Η ψυχαγωγία του πληρώματος εξαντλείται με ένα διάβασμα ενός καλού βιβλίου ή με την προβολή ταινιών DVD από μια μικρή τηλεόραση στο χώρο του τορπιλοστασίου.
Το πλήρωμα μοιράζεται τις δυο κοινόχρηστες τουαλλέτες που για να τις χειριστείς χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. 
Το μπάνιο είναι πολυτέλεια ειδικά αν ο πλους είναι πολυήμερος. 
Η κουζίνα μικρή και το φαγητό (η μοναδική απόλαυση του πληρώματος) εκτός από προσυσκευασμένα τρόφιμα περιλαμβάνει όσπρια , ρύζι , ζυμαρικά και τις πρώτες μέρες του ταξιδιού φρέσκα λαχανικά και φρούτα. 
Η ενδιαίτηση και εστίαση του πληρώματος γίνεται στο χώρο του τορπιλοστασίου δίπλα στο φόρτο των τορπιλλών.
Οι υποβρύχιοι μπορεί να έχουν διαφορετικά επώνυμα αλλά μέσα στο σκάφος είναι μια μεγάλη οικογένεια. 
Μπορούν να ζουν μέσα στη σιωπή για μέρες και να μιλούν μόνο όταν είναι απαραίτητο , αλλά είναι οπλισμένοι από μια αόρατη δύναμη εμπιστοσύνης και άμυλλας . 
Υπήρχε ένας ισχυρός δεσμός μεταξύ μας. 
Το ¨ο ένας για όλους και όλοι για έναν¨ είχε πλήρη εφαρμογή στην μικροκοινωνία μας. 
Δεν υπήρχαν ιδιωτικά απόρρητα και μυστικά.
Δεν είναι όλοι ικανοί να εργαστούν σε ένα υποβρύχιο. 
Απαιτεί μια συστηματική και νοητική προετοιμασία η οποία βοηθά το σώμα να ανταπεξέλθει στις πολύ δύσκολες συνθήκες της υποβρύχιας ζωής.
Με το είδος της τεχνολογίας που έχουμε στα σύγχρονα υποβρύχια είμαστε όπως οι αστροναύτες σε ένα διαστημικό λεωφορείο. 
Η υπηρεσία αυτή θα δοκιμάση τα όρια της ανθρώπινης αντοχής και πολλές φορές θα τα ξεπεράσει. Άλλωστε είναι μια εθελοντική υπηρεσία. 
Η μοναδική ευκειρία να δοκιμάσουμε λίγο φρέσκο αέρα είναι στη φάση της περισκοπικής ζώνης όταν το υποβρύχιο εκτελεί φόρτιση συστοιχίας μέσω του ιστού του αναπνευστήρα. 
Εκεί αν είναι μέρα , μέσω του περισκοπίου θα δούμε και λίγο το φώς του σύμπαντος κόσμου.
Δεν υπάρχει στο σκάφος η αίσθηση του χρόνου , ειδικά σε ένα πολυήμερο πλου. 
Η μοναδική διαφορά που διακρίνει τη μέρα απ τη νύχτα είναι ο διαφορετικός φωτισμός που επιλέγεται. Τα αντανακλαστικά όλων είναι υπερανθρώπινα και σε υπερδιέγερση και δεν είναι ελάχιστες οι φορές που κύματα φόβου διαπερνούν με ρίγος το σώμα σου. 
Το να επιβιώνεις μακρά με τον κίνδυνο κάνει τις αισθήσεις σου να λειτουργούν σε άλλα μέτρα.
Είναι χαρακτηριστικά άλλωστε τα λόγια της Α.Ε. του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια «Για να μπορείς να ζεις στο υποβρύχιο, θέλει υψηλή εκπαίδευση, ιδιότητες χαρακτήρα οι οποίες δεν είναι συνηθισμένες, μεγάλη ψυχή, μεγάλη καρδιά και ένα μεγάλο όραμα».
Στο προετοιμασία αναδύσεως ένα αίσθημα χαράς και ανακούφισης μας πλημμύριζε όλους! 
Τα χαμόγελα περισσότερα. 
 
Άλλο ένα ταξίδι πήγε καλά … 
 
Αυτά μέχρι το επόμενο…
 
Στις μέρες μας όλη αυτή η επίπονη προσπάθεια , αναγνωρίζεται απ τους περισσότερους Συνέλληνες με ένα ειρωνικό μειδίαμα και τη φράση "μα τόσο νέος στη σύνταξη;¨ 
 
Βέβαια δεν είναι αυτοί υπεύθυνοι αλλά το επίσημο κράτος που φρόντισε να περάσει στην κοινωνία το μήνυμα ότι την ευθύνη για την διάλυση των δημοσίων οικονομικών δεν την έχουν οι κάκιστοι πολιτικοί παράγοντες αλλά αυτοί που κρατούν Θερμοπύλες. 
 
Ας είναι καλά..

Μετά από 60 ολόκληρα χρόνια βρέθηκε το Aquilon 203" (s/n 83) της 11ης Μοίρας της Αεροπορίας του Γαλλικού Ναυτικού

 

Aquilon 203

Γράφει ο:  Leonidas Blaveris

Μετά από 60 ολόκληρα χρόνια, το ωκεανογραφικό σκάφος του Γαλλικού Στόλου με το πρωτότυπο όνομα "Pourquoi Pa?" βρήκε εντέλει, στις 20 Νοεμβρίου 2020, ένα βυθισμένο αεροσκάφος "Aquilon 203" (s/n 83) της 11ης Μοίρας της Αεροπορίας του Γαλλικού Ναυτικού, να κείται σε άριστη κατάσταση, σε βάθος 2457 μέτρων στο βυθό της Μεσογείου!
Το δυστύχημα συνέβη στις 13/06/1960 στη διάρκεια της τελευταίας απονηώσεως για την πιστοποίηση του νεαρού (Γάλλου) πιλότου του από το βρετανικό αεροπλανοφόρο HMS "Ark Royal". 
Τότε αμέσως μετά την τελευταία απονήωση της αξιολογήσεως και έχοντας ως προορισμό τη βάση του στο Hyères, το μοιραίο αεροσκάφος "Aquilon 203" έπεσε στο νερό, παρασέρνοτνας στον υγρό του τάφο τον 27χρονο πιλότο του Αρχικελευστή Jean Legouhy.
Το "Aquilon" ήταν το πρώτο επιχειρησιακό αεριωθούμενο αεροσκάφος του Γαλλικού Ναυτικού (Marine Nationale). 
 Κατασκευασμένο από 1952, εντάχθηκε επιχειρησιακώς στις διάφορες Μοίρες του Στόλου το διάστημα 1955 έως 1966.
Η τελευταία επίσημη πτήση του "Aquilon" πραγματοποιήθηκε στις 30 Ιουνίου 1966.
Πάντως στις φωτογραφίες αυτές που δημοσίευσε το Γαλλικό Ναυτικό προκαλεί τρομερή εντύπωση το πόσο καλά είναι διατηρημένο το ίδιο το αεροσκάφος, όπου φαίνονται μετά από 60 χρόνια στον βυθό να έχουν διατηρηθεί ακόμα και τα χρώματά του, προφανώς λόγω του μεγάλου βάθους που βρέθηκε (2457 μ.).
 
ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΤΕ!!!
 
Προσθήκη λεζάντας



 

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2020

ΑΣΤΡΑΨΕ ΚΑΙ ΒΡΟΝΤΗΞΕ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΣΕΡΡΩΝ: “ΟΠΟΙΟΝ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ, ΞΥΔΙ” – ΚΛΕΙΔΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ; (ΒΙΝΤΕΟ)

 χρυσαφης-4-e1606484547578-750x406

Ο δήμαρχος Σερρών αγανακτισμένος απευθύνεται στους άντρες της αστυνομίας ζητώντας να ελεγχθούν οι 30 παράνομοι μετανάστες, οι οποίοι έφτασαν στην πόλη των Σερρών από την δομή προσφύγων στο Κλειδί!

Είναι μία κατάσταση που επαναλαμβάνεται εδώ και 3 μήνες, την ώρα που οι Έλληνες «κλειδώνονται» μέσα και πρέπει να δείξουν έγγραφο ή να στείλουν SMS για μία ώρα κυκλοφορία, όπως καταγγείλει ο δήμαρχος.

Μάλιστα ο δήμαρχος μιλάει ανοιχτά για τους ελέγχους που πρέπει να γίνονται από την αστυνομία και τονίζει ό,τι αυτό δήλωσε ενώπιον του υπουργού κου Μιχάλη Χρυσοχοΐδη αλλά «όποιους τους πειράζει η αλήθεια ξύδι», δηλώνει χαρακτηριστικά

Από νωρίς το πρωί έφτασε στο σημείο που αποβιβάζονται οι παράνομοι μετανάστες και επισημαίνει ότι αστυνόμευση δεν υπήρχε!!!

Ο κος Χρυσάφης αποκάλυψε ό,τι δεν θα ανεχθεί άλλο αυτή την κατάσταση και γι αυτό ενημέρωσε σχετικά και το δήμαρχο Σιντικής αλλά και τον υπουργό μεταναστευτικής πολιτικής κο Μηταράκη

Και οι κάτοικοι της περιοχής στη Βενιζέλου καταγγέλλουν ό,τι αυτή η κατάσταση με τα 3 λεωφορεία την ημέρα από το Κλειδί είναι γεγονός!!!

ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΟΣΑ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ LOCKDOWN ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΚΕΊ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ!

Δείτε βίντεο:


 



 Με πληροφορίες από epilogest