Κριτικές Όπλων: Υποπολυβόλο HK MP7 A1

Το 2001 η γερμανική εταιρία Heckler & Koch (HK) κυκλοφόρησε το νέο της όπλο κατηγορίας PDW (Personal Defence Weapon, Όπλο Προσωπικής Ασφάλειας), το «Maschinenpistole 7» (Υποπολυβόλο 7), ή πιο απλά MP7. Το όπλο χρησιμοποιεί το ειδικά σχεδιασμένο διαμέτρημα HK 4.6×30mm. Κατά καιρούς έχουμε τη τύχη να το χρησιμοποιούμε και βάσει αυτής της εμπειρίας θα μοιραστούμε τη κριτική μας σε αυτό το άρθρο. Προσοχή! Ότι διαβάζετε σε αυτή τη κατηγορία είναι η προσωπική μας άποψη βάσει των εμπειριών και γνώσεων μας, δεν είναι σε καμία περίπτωση μία αντικειμενική παρουσίαση.

Πηγή: TheFirearmBlog.com

Σε αυτό το άρθρο μας δε θα μιλήσουμε για το αρχικό MP7 όπως φαίνεται και από το τίτλο, αλλά για τη βελτιωμένη του έκδοση καθώς με αυτή έχουμε τη μεγαλύτερη εμπειρία, την έκδοση MP7 A1. Αυτή η έκδοση κυκλοφόρησε το 2003 και είχε αρκετές μετατροπές βάσει των απαιτήσεων των δυνάμεων ειδικών επιχειρήσεων που το χρησιμοποιούσαν έως τότε. Μερικές εξ’αυτών ήταν πιστολοειδής λαβή με καμπύλη ράχη, ράγες Picatinny στο πλάι, χαμηλού προφίλ εργοστασιακό σκοπευτικό σύστημα, πτυσσόμενο κοντάκιο με τρεις σκάλες, σκανδάλη ασφαλείας (όπως τα πιστόλια Glock), κ.α.

Πηγή: KickAssFacts.com

Εξ’αρχής το MP7 σχεδιάστηκε με αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις κατά νου καθώς πλέον υποπολυβόλα όπως τα MP5 δεν είναι ικανά να διαπερνούν μαλακή θωράκιση και έχουν σχετικά μεγάλο όγκο και μικρή χωρητικότητα. Το MP7 βάλλει με το διατρητικό διαμέτρημα HK 4.6×30mm, έρχεται με γεμιστήρες 20, 30 ή 40 φυσιγγίων, ζυγίζει μόλις 1.9 κιλά, και με συμπτυγμένο το κοντάκιο δεν έχει μεγάλη διαφορά σε διαστάσεις από ένα μεγάλο πιστόλι.

Πηγή: Guns.com

Το διαμέτρημα του είναι γρήγορο (725 μέτρα/δευτερόλεπτο) αλλά πολύ ελαφρύ-μικρό (1.7 γραμμάρια). Γι’αυτό έχει σχεδόν ανεπαίσθητη ανάκρουση και επιτρέπει πολύ ελεγχόμενες βολές ακόμα και στην επιλογή κατά ριπάς. Ωστόσο, εκεί το πρόβλημα είναι η υψηλή ταχυβολία του που φτάνει και τα 950 φυσίγγια/λεπτό που δεν είναι καθόλου πρακτικό. Η υψηλή διατρητικότητα του βλήματος του οφείλεται στον ίδιο λόγο. Είναι σαν να εκτοξεύει «βελόνες» με τεράστια ταχύτητα. Δεν υπάρχουν μαλακές θωρακίσεις ικανές να τις σταματήσουν. Από την άλλη, δεν είναι καλό για μεγάλες αποστάσεις αλλά ποτέ δε σχεδιάστηκε για κάτι τέτοιο, ούτε καν για μεσαίες αποστάσεις. Επίσης, για το παραπάνω λόγο λειτουργεί εξαιρετικά καλά και με σιγαστήρες που μειώνουν αισθητά το ηχητικό του ίχνος. Για είναι καλύτερα κατανοητό, παρακάτω βλέπετε από τα αριστερά προς τα δεξιά ένα φυσίγγιο διαμετρήματος 9×19 χιλιοστών, 4.6×30 χιλιοστών (αυτό του MP7), και ένα .45 ACP.

Πηγή: Quora.com

Έχοντας αναφέρει τα παραπάνω θα αναρρωτηθεί κανείς, δεν έχει κανένα μειονέκτημα; Η αλήθεια είναι ότι έχει αρκετά. Πρώτον είναι καλό μόνο για μία δουλειά. Μάχη σε κλειστούς χώρους σε μικρές-κοντινές αποστάσεις. Δεύτερον δεν είναι συμβατό σχεδόν με οτιδήποτε αξεσουάρ υπάρχει στην αγορά. Τρίτον ο χειρισμός του είναι ένας συνδυασμός από όπλα οικογενείας HK και AR που το κάνει να χρειάζεται αρκετή εξάσκηση ώστε να έχει αυτοπεποίθηση σε αυτό ένας χειριστής. Τέλος, καθώς βάλλει με μικρού βάρους βολίδες σημαίνει ότι δε δικαιολογεί πολλά λάθη και είναι σχεδόν απίθανο να επιφέρει θάνατο χωρίς πολλαπλές βολές.

Πηγή: SmartGuns.com

Αναφορικά με την εμπειρία μας, όπως προαναφέραμε έχουμε μία σχετικά καλή εμπειρία με μερικές χιλιάδες βολές ημέρα και νύκτα με αυτό το όπλο. Λόγω της εξιδανικευμένης του κατασκευής και πυρομαχικού θα λέγαμε ότι μπορεί να γίνει ο καλύτερος φίλος ή ο χειρότερος εχθρός σου. Π.χ. σε μία αντιτρομοκρατική επιχείρηση υπό κάλυψη για εξουδετέρωση στόχου υψηλής αξίας στο κέντρο μίας μεγάλης πόλης, ένα τέτοιο όπλο με ένα σιγαστήρα και ένα σκοπευτικό ταχείας σκόπευσης μπορεί να κάνει τη δουλειά χωρίς ποτέ να καταλάβει κανείς τι έγινε. Ωστόσο, σε μία πολεμική επιχείρηση σε ένα ανοικτό πεδίο μάχης με τον εχθρό να είναι οπλισμένος με τυφέκια τύπου ΑΚ, ένα τέτοιο όπλο είναι επιλογή αυτοκτονίας. Από τη τεχνική πλευρά τώρα, δεν έχει ιδιαίτερα μειονεκτήματα πέραν του χρόνου εξοικείωσης που απαιτεί και του ειδικού περιφερειακού εξοπλισμού (θήκες γεμιστήρων, αορτήρες, κτλ.) κατά τη προσωπική μας άποψη. Βλέπετε μία φωτογραφία μας από ένα MP7 A1 έπειτα από βολές εξάσκησης πρόσφατα σε ένα σκοπευτήριο παρακάτω.

Πηγή: Προσωπικό αρχείο

Και όπως κλείνουμε πάντα, αξίζει να το αγοράσει κανείς; Πρώτον δεν είναι διαθέσιμο παντού, ακόμα και σε χώρες που είναι πολύ ελεύθερες στο θέμα της οπλοφορίας και οπλοκατοχής. Εκεί που είναι, όπως π.χ. οι ΗΠΑ, απαιτεί ειδική άδεια και το κόστος του είναι άνω των $1700, χωρίς αυτό να περιλαμβάνει και τα μετέπειτα έξοδα στα πολύ ακριβά πυρομαχικά του, παρελκόμενα, κτλ. Αλλά ακόμα και εάν ζείτε σε μία χώρα που επιτρέπει την αγορά του και τα χρήματα δεν είναι περιοριστικός παράγοντας για εσάς, θεωρούμε ότι δεν έχει πολλά να σας προσφέρει. Είναι όμορφο, σπάνιο, ξεχωριστό αλλά επίσης είναι σχεδιασμένο για ένα πολύ συγκεκριμένο σκοπό που οι περισσότεροι άνθρωποι δε θα αντιμετωπίσουν ποτέ στη ζωή τους. Για τους παραπάνω λόγους τείνουμε προς το «όχι» σε αυτή τη περίπτωση. Εάν διαφωνείτε ή θεωρείτε ότι μας διέφυγε κάτι περιμένουμε στα σχόλια τις απόψεις σας.

Πηγή: defensegr.wordpress.com

 Δείτε τα σχετικά βίντεο.

  

 

Υπάρχουν: Υπουργός Δημοσίας Τάξεως, Υπουργός Παιδείας και Υπουργός Δικαιοσύνης;

Προσβολή Σημαιών και συμβόλων....
Πρόκειται, για ποινικό αδίκημα.....
Αν είναι δυνατόν...
Να ανέχονται αυτά τα ρεμάλια να διακωμωδούν το αίμα των προγόνων μας, 
που χύθηκε....

Δεν έχει τέλος η ηθική και κοινωνική παρακμή της χώρας.
Μαθητές του Λυκείου της Νέας Χαλκηδόνας διακωμωδούν τη παρέλαση.
Η κατάντια μας δεν περιγράφεται. Είναι εικόνες αυτές από Έλληνες μαθητές;

Δεν ντρέπονται λίγο; Τέτοια ντροπή; Η εθνική και ηθική διαπαιδαγώγηση έχει πιάσει τελείως πάτο.

Αν υπάρχει Υπουργείο ΕΘΝΙΚΗΣ παιδείας ακόμα πρέπει σε μαθητές και καθηγητές να επιβληθούν οι μέγιστες δυνατές ποινές.
Η εικόνα αυτή είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ για το ελληνικό σχολείο και την παιδεία μας.
Θα φτάσουμε να βγάζουμε γενίτσαρους και όχι Έλληνες μαθητές με φρόνημα και συνείδηση.
Στους μαθητές αξίζει το λιγότερο αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος όπως λέγαμε κάποτε.

Η παρέλαση είναι ΙΕΡΗ.
Δεν είναι η πλάκα του κάθε μαθητή ή μαθήτριας. Για τη σημαία μας έχει χυθεί πολύ αίμα ώστε ο κάθε μαθητής να τη διακωμωδεί. Φυσικά η ασυδοσία και έλλειψη εθνικής συνείδησης και φρονήματος έχει ξεκινήσει από τα σχολεία.
Είναι συνταγματική υποχρέωση του κράτους η ΕΘΝΙΚΗ και θρησκευτική διαπαιδαγώγηση και συνείδηση.

Ο λόγος που επιλέξαμε να αναδείξουμε το θέμα είναι γιατί η άμυνα δεν είναι αποκομμένο ζήτημα από την φιλοπατρία και το εθνικό φρόνημα.
Είναι οι αρχές, οι αξίες και τα ιδανικά που έχουμε ξεχάσει.

 Δείτε το βίντεο..

Υπάρχουν: Υπουργός Δημοσίας Τάξεως, Υπουργός Παιδείας και Υπουργός Δικαιοσύνης;


Αν υπάρχουν και δεν έχουν Πράξει τα Δέοντα δεν έχουν Παραιτηθεί Ακόμα;

.

Δείτε τους χάρτες με της θηριωδίες των Ναζί (1170 χωριά)

Δείτε τους χάρτες με της θηριωδίες των Ναζί (1170 χωριά) που κατέθεσε ο Θεοδωρόπουλος στην Επιτροπή των Γερμανικών Αποζημιώσεων

ΓΕΝΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ

Από βομβαρδισμούς, φωτιές ή λεηλασία.

ΤΑ ΚΑΜΕΝΑ ΧΩΡΙΑ

Οι Γερμανοί εφάρμοσαν ένα προμελετημένο σχέδιο προκειμένου να κάμψουν το ηθικό του ελληνικού πληθυσμού (κάτι που βέβαια δεν κατάφεραν): την θεωρία των αντιποίνων, με βάση την οποία για κάθε απώλεια δικών τους σε μια μάχη ή σε ενέδρα των ανταρτών πυρπολούσαν τα πλησιέστερα χωριά. 1170 ήταν τα χωριά που έκαψαν σε όλη την επικράτεια, όπως φαίνονται στον παρακάτω χάρτη, με τις κόκκινες κουκκίδες.

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Εξαιτίας του πληθωρισμού και των ενεργειών των δυνάμεων κατοχής ο ελληνικός λαός, κυρίως στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις, καταδικάστηκε σε εντονότατο υποσιτισμό και σε θάνατο από πείνα.
Στον παρακάτω πίνακα βλέπουμε τον μεγάλο λιμό του '41-'42, στην Αθήνα.
(Κάθε σύμβολο παριστάνει το 10% των οικογενειών.)

 

ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΤΩΝ ΘΑΝΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

Ο αριθμός των θανάτων ανέβηκε τρομακτικά τον 2ο χρόνο της Κατοχής.
Με κόκκινο συμβολίζονται οι θάνατοι από φυματίωση, με κίτρινο από καρδιακά νοσήματα, με πράσινο και μαύρο από άλλες αιτίες. Όπως βλέπουμε, η φυματίωση έκανε θραύση τον δύσκολο χειμώνα του '41-'42.

 

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ

Πριν τον Πόλεμο, επί συνόλου πληθυσμού 7.335.000 ανθρώπων δεν υπήρχαν άστεγοι. Στην απελευθέρωση επί συνόλου πληθυσμού 6.700.000 ανθρώπων οι άστεγοι έφταναν περίπου τους 1.200.000!

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΟΔΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ

Είτε από σαμποτάζ των ανταρτών είτε από τις καταστροφές που προξένησαν οι Γερμανοί εγκαταλείποντας την Ελλάδα, το αποτέλεσμα είναι πως το οδικό δίκτυο της Ελλάδας στο τέλος του Πολέμου ήταν τελείως κατεστραμμένο.

 

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ

Όταν ελευθερώθηκε η Ελλάδα, οι Ελληνικοί Σιδηρόδρομοι απλά δεν υπήρχαν! Το μεν σιδηροδρομικό δίκτυο ήταν σχεδόν όλο κατεστραμμένο, τα δε βαγόνια τα είχαν αρπάξει οι Βούλγαροι και οι Γερμανοί και τα είχαν μεταφέρει στις πατρίδες τους για να ενισχύσουν τα δικά τους σιδηροδρομικά δίκτυα...

 

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΣΤΟΛΟΥ

Ο εμπορικός στόλος ακολούθησε την μοίρα του σιδηροδρόμου... Από 583 πλοία που είχαμε το 1939, φορτηγά και επιβατηγά, χάθηκαν τα 434, δηλαδή περίπου το 75%. Η χωρητικότητα του εμπορικού στόλου από περίπου 1.930.000 τόνους που ήταν προπολεμικά έπεσε στους περίπου 530.000 τόνους! Μειώθηκε δηλαδή κατά 73%.
(Κάθε σύμβολο παρακάτω παριστάνει 10 πλοία.)

 

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ

Αεροδρόμια, εγκαταστάσεις και εργοστάσια καταστράφηκαν εντελώς εξαιτίας του πολέμου και της Κατοχής. Τα αεροπλάνα και τα μηχανήματα διαλύθηκαν ή μεταφέρθηκαν στις χώρες του Άξονα. Το 1945 η Πολιτική Αεροπορία ήταν σαν να μην υπήρξε ποτέ...

 

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΤΩΝ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΩΝ ΔΙΚΤΥΩΝ

Επειδή η καταστροφή των συγκοινωνιακών δικτύων φαίνεται πως δεν ήταν αρκετή για τους Ναζί, γι' αυτό αποφάσισαν να συνεχίσουν το έργο τους και στις τηλεπικοινωνίες.
Έτσι, κατέστρεψαν όλες τις υπεραστικές γραμμές, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των μηχανημάτων και των εγκαταστάσεων το άρπαξαν για την πατρίδα τους.

 

 

Οι πληροφορίες, τα στοιχεία και τα σχεδιαγράμματα, εκτός αν υπάρχει διαφορετική παραπομπή (link), είναι από την επίσημη Έκθεση του 1946 του Υπουργείου Δημοσίων Έργων.

Για όποιον θέλει, η συνολική Έκθεση κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. (Την είδαμε εδώ και εδώ!)

Πηγή:  diulistirio.blogspot.gr

Κοραή 4: Το κολαστήριο της Κομαντατούρ στο κέντρο της Αθήνας

Το κτίριο της Εθνικής Ασφαλιστικής

 

Από το κτίριο της οδού Κοραή 4 στο κέντρο της Αθήνας ο κόσμος δεν ήθελε να διασχίζει καν το πεζοδρόμιο. Περνούσε απέναντι. Ήταν η βάση της Κομαντατούρ  
Κωνσταντίνος Κομπενάς: «Μας έπιασαν οι γερμανοί, διότι είμεθα αναρριχώμενοι επί των θυρών των τραμ της ΗΕΜ (σσ Ηλεκτρική Εταιρεία Μεταφορών). Εδώ είμεθα 80 κρατηθένετες επί 24ωρο», 20/7/44.
Κώστας Στραβός σαλταδόρος: «Να με τουφεκίσουνε και να ζήσει ο αδερφός μου ο Μιχάλης».Εβδομήντα δύο χρόνια μετά, τα αποτυπώματα των κρατουμένων στους τοίχους των υπογείων του κτηρίου της οδού Κοραή 4, του γερμανικού Φρουραρχείου, της Kommandatur, στο κέντρο της Αθήνας, «μιλούν» ακόμα.




Τα υπόγεια τού κτηρίου της Εθνικής Ασφαλιστικής, που επιτάχθηκε από τις κατοχικές δυνάμεις και στέγασε την Kommandatur, είναι από τους λίγους χώρους, που η ιστορία έχει μείνει «ζωντανή», σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος.
Λειτούργησαν στην Κατοχή ως κρατητήρια, θα λέγαμε σημερινό κέντρο μεταγωγών, όπου οι συλληφθέντες έμεναν συνήθως από μία ως τριάντα ημέρες πριν μεταφερθούν σε γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις φυλακές Αβέρωφ, στην Καισαριανή, στο Χαϊδάρι και αλλού. Στους τοίχους των θαλάμων, ιδιαίτερα του δευτέρου υπογείου, όπου σώζεται ατόφιο το στρώμα του 1944, διαβάζει κανείς ακιδογραφήματα, δηλαδή πρόχειρα χαραγμένες επιγραφές από τους κρατούμενους, με ονόματα, ημερομηνίες, μηνύματα, σκίτσα με πορτραίτα, νότες, κιθάρες, καράβια, τραμ και άλλα.Όταν μπαίνεις σε χώρους που άνθρωποι έχουν φυλακιστεί και έχουν μαρτυρήσει, η καρδιά και το μυαλό σου αυτόματα σταματούν. Παρόμοιο συναίσθημα δημιουργείται, για ό,ποιον έχει πάει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως το Νταχάου, το Τερεζίν, την Μακρόνησο, στο κτήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ στο Πάρκο Ελευθερίας. Σφίγγεσαι, ιδρώνεις, κρατάς την αναπνοή σου ή λαχανιάζεις. Σα να μεταφέρεσαι κι εσύ στο «τότε». Σκέφτεσαι, φαντάζεσαι, προσπαθείς να ξεδιπλώσεις την ιστορία. Και γίνεσαι συνένοχος, παίρνεις κι εσύ λίγο από τη δύναμη εκείνων που αγωνίστηκαν για την πανανθρώπινη λευτεριά.



Οι ναζί δεν άφησαν αρχεία, όμως η βαρβαρότητα μιλάει από μόνη της
Ακόμα και σήμερα ελάχιστα γνωρίζουμε για τη χρήση του κτηρίου στην Κατοχή, εκτός από το ότι το υπόγειο αντιαεροπορικό καταφύγιο μετατράπηκε στα κρατητήρια της Kommandatur. Οι ναζί δεν άφησαν αρχεία και η σύνθεση της ιστορίας γίνεται μέσα από τις επιγραφές που σώθηκαν, μικροαντικείμενα, προσωπικές σημειώσεις, σελίδες από γερμανικά ημερολόγια που βρέθηκαν και μαρτυρίες κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι οδηγήθηκαν εκεί. Διακόσια τριάντα εννέα ονόματα είναι καταγεγραμμένα μόνο στους τοίχους, και αυτά, ως επί το πλείστον, του έτους 1944, αριθμός πολύ μικρότερος του πραγματικού αριθμού κρατουμένων, ο οποίος μένει ακόμα άγνωστος.
Οι Γερμανοί έβαφαν κατά διαστήματα τους τοίχους, οπότε οι χαραγμένες σημειώσεις των κρατουμένων εξαφανίζονταν. Φαίνεται πως, όταν έχασαν τον πόλεμο και έφυγαν εσπευσμένα, δεν πρόλαβαν να κάνουν το ίδιο με το δεύτερο υπόγειο κι έτσι οι επιγραφές στους τοίχους, έστω και του 1944, υπάρχουν ακόμα. Σημασία δεν έχει, όμως, η ακριβής καταγραφή της ιστορίας, πράγμα εν πολλοίς ανέφικτο. Το αποτύπωμα των ανθρώπων στα υπόγεια είναι πιο διδακτικό και από το πληρέστερο βιβλίο ιστορίας.

Τα υπόγεια της Kommandatur



Τα υπόγεια προσφέρονταν ιδιαίτερα για τους κατακτητές, εφόσον είναι έξι μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και η απομόνωσή των κρατουμένων απόλυτη. Και οι δυο όροφοι των υπογείων έχουν σε όλες τις προσβάσεις βαριές συμπαγείς και αεροστεγείς σιδερένιες πόρτες, κατασκευασμένες από γερμανική εταιρεία προπολεμικά και τα παράθυρα που βλέπουν προς τους φωταγωγούς διαθέτουν διπλά συμπαγή σιδερένια παραθυρόφυλλα, καθώς προορίζονταν για αντιαεροπορικό καταφύγιο. Σε αρκετές πόρτες βλέπει ο επισκέπτης από τη μια μεριά, αυτή των φρουρών, αγκυλωτούς σταυρούς, και από την άλλη τα λόγια των κρατουμένων: «νερό», «χωρίς νερό», «θέλω νερό».
Στο πρώτο υπόγειο, οι θάλαμοι Ι και ΙΙ πιθανότητα δεν αποτέλεσαν χώρους κράτησης. Σήμερα εκτίθεται εκεί η ναζιστική σημαία που κυμάτιζε στον τελευταίο όροφο του κτηρίου, μια πόρτα από τα κρατητήρια της Γκεστάπο στην οδό Μέρλιν, μια χειροπέδη, μια σφαίρα, που βρέθηκε σφηνωμένη μεταξύ ξύλινου πλαισίου, αλλά και αντικείμενα των κρατουμένων που ανακαλύφθηκαν στα υπόγεια: πακέτα τσιγάρων, σπίρτα, καραμέλες, μεταλλικά κύπελλα, καθώς και ένα ακέραιο γράμμα κρατουμένου μέσα σε αυτοσχέδιο φάκελο που εντοπίστηκε κρυμμένο σε κούφωμα πόρτας.
«Αγαπητέ Μιχάλη, σου γράφω από το γερμανικό φρουραρχείο, μην ανησυχείτε...»
Ο θάλαμος ΙΙΙ πιθανώς χρησιμοποιήθηκε ως χώρος κράτησης ή προφυλάκισης μέχρι το 1943, ενώ στον θάλαμο ΙV διακρίνονται τα ίχνη έξι μικρών χώρων που αποτελούσαν τα κελιά απομόνωσης. Εκεί διατηρούνται και τα περισσότερα χαραγμένα πορτραίτα, γυναικών κυρίως.
Η ποικιλία των γλωσσών που συναντάται στους τοίχους του θαλάμου V είναι αξιοσημείωτη. Ελληνικά, ιταλικά, ρώσικα, γερμανικά ακιδογραφήματα υποδηλώνουν πως οι κρατούμενοι δεν ήταν μόνο Έλληνες.
«Fiorin Sergio, Venezia», «Franzella, entrata (είσοδος) 29-7-44, uscita (έξοδος) κενό». Εκεί διαβάζουμε επίσης «τους Έλληνες τους έφαγε η βρετανική προπαγάνδα» και λίγο πιο κάτω, από άλλο χέρι, «Κοσμάς Ευαγγελλάτος, ετών 18, 21.7.44», χαραγμένες και αγκαλιασμένες η ελληνική και η αγγλική σημαία, το ακρώνυμο του ΚΚΕ και ένα τόξο τρυπάει μια καρδιά που στάζει αίμα.
Μηνύματα από ανθρώπους μικρότερης ηλικίας εμφανίζονται στο θάλαμο VI. «Μαυρίκιος Ν. Μαλευρής, τελειόφοιτος Ιατρικής, κρατούμαι ως όμηρος, αδίκως φυλακισθείς, είσοδος 15-12-42, έξοδος 10-1-43 δια Αβέρωφ, μαρτύρια Ιεράς Εξέτασης», «Μαυρομάτης Αλέξανδρος, ετών 16, Νεράιδα Βύρωνος, είσοδος 1/7/43, έξοδος άγνωστος», «Ελευθέριος Ψούνης, ετών 21, Καισαριανή, μπουκαδόρος». «Όσοι μπαίνουν μέσα εδώ είναι όλοι αθώοι», καταθέτει κάποιος χωρίς υπογραφή, ενώ άλλος, οπαδός της ΑΕΚ, χαράζει τα αρχικά της ομάδας του και ένα δικέφαλο αετό.
Τέλος, ο θάλαμος VII προοριζόταν κατά περιόδους αποκλειστικά για την κράτηση γυναικών, όπως μαρτυρεί το πλήθος γυναικείων ονομάτων, σκίτσων και υπογραφών που συνοδεύουν τα μηνύματα στους τοίχους και τις πόρτες. «Λίτσα Καραμπέλα, Λίτσα Καστορ...(δυσανάγνωστο), Ντίνα Διαμαντοπούλου 24/8/44». «Στης φυλακής τα σίδερα, παρηγοριά ζητούμε, μα δεν ευρέθηκε κανείς, τον πόνο μας να πούμε. Μαρία και Κατίνα».

Αποκατάσταση, επισκεψιμότητα, μνήμη και λήθη

Η αποκατάσταση των υπογείων ολοκληρώθηκε το 1991 και παραδόθηκε στο κοινό από την Εθνική Ασφαλιστική, στην οποία συνεχίζει να ανήκει το κτήριο. Λίγο καιρό μετά την απελευθέρωση της Αθήνας, στις 31 Οκτωβρίου 1944, το κτήριο πέρασε στα χέρια του ΕΑΜ, (επισυνάπτεται σχετική φωτογραφία). Κατόπιν στεγάστηκαν εκεί αγγλικά στρατεύματα, ενώ μετά επιτάχθηκε εκ νέου από την ελληνική κυβέρνηση. Σήμερα στο κτήριο λειτουργούν διάφορες υπηρεσίες και τα υπόγεια κρατητήρια είναι ανοιχτά για επίσκεψη από τις 9 το πρωί ως τις 14.00 κάθε μέρα, εκτός Κυριακής και Δευτέρας.
Αξίζει να σημειωθεί πως τα υπόγεια γειτνιάζουν με τον κινηματογράφο «Άστυ» και η είσοδός τους είναι ορατή από το κυλικείο του.
Πάρα πολλά σχολεία, ακόμα και εκτός Αττικής, για παράδειγμα από την Κρήτη, τη Χίο, το Κιλκίς, διαβάζει κανείς στο βιβλίο επισκεπτών, με τους δασκάλους και καθηγητές τους κατεβαίνουν στα υπόγεια, για εκπαιδευτική επίσκεψη, ιδιαίτερα τα τελευταία δυο χρόνια.



Ήταν εντυπωσιακό, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του ΑΠΕ-ΜΠΕ για τις ανάγκες του ρεπορτάζ, πόσοι άνθρωποι πέρασαν να δουν τα κρατητήρια. Κάπου το άκουσαν και μπήκαν να τα δουν. Φεύγοντας, εμφανώς συγκινημένοι, δυο νεαροί μονολογούσαν «κοίτα τι κρύβεται κάτω από την Κοραή».
Εντυπωσιακή ήταν όμως και η άγνοια του κόσμου που κατακλύζει τις καφετέριες επί της οδού Κοραή. Σε ερωτήσεις του ΑΠΕ-ΜΠΕ αν γνωρίζουν για το τι βρίσκεται στην «Κοραή 4», σε θαμώνες των καταστημάτων, κανείς σχεδόν δεν γνώριζε την ύπαρξη των υπογείων, παρότι δίπλα στα τραπεζοκαθίσματα υπάρχει μόνιμα η είσοδος με την επιγραφή: «Χώρος Ιστορικής Μνήμης 1941-44». Μάλιστα φύλακας του ίδιου κτηρίου από την πλευρά της στοάς, ονόμασε τα κρατητήρια «κατακόμβες».

Οι τοίχοι γράφουν την ιστορία: Πόνος, αγωνία, αλλά και χιούμορ



Ο Δ. Μωραΐτης έχει χαράξει «24 ώρες χωρίς φαΐ και νερό. Μόνο μυρίζοντας γιασεμί», παίρνοντας δύναμη από το άρωμα του γιασεμιού στο σπίτι του. Ο Λουδοβίκος Μαριόλας: «Ποινή Θανάτου». Ο Κώστας Χάλαρης: «Ένα πρωί κάθομαι μες στο περιβολάκι και έρχονται δυο ρουφιάνοι χωροφυλάκοι και με παραδίδουνε στους Γερμανούς», Λάμπρος Τζίτζας: «Από ελληνική ρουφιανιά». Γεώργιος Καρούσος: «Είσοδος 8/4/44. Κατηγορηθείς για λάστιχα και ποδήλατα του Άξονος. Συλληφθείς από τους τσολιάδες. Αχ Βαχ. Και κάνω Πάσχα στα σίδερα αυτά, στον υγρό αυτόν τάφο. Κάτοικος συνοικίας Μεταξουργείου, Δεληγιώργη 47. Αχ Βαχ». Και από κάποια ακιδογραφήματα, όπου τα ονόματα είναι δυσανάγνωστα: «Στη φυλακή με ρίξανε χωρίς καμιά αιτία και τρέμουν τα ποδάρια μου από την αγωνία», ενώ σε άλλο θάλαμο διαβάζουμε «Υπομονή. Και προ πάντως, μην αγωνιάτε».

Κείμενο: Μαργαρίτα Κιάου ΑΠΕ-ΜΠΕ

Λειτουργεί μιά Νέα Ιδιόμορφη Καντίνα στην Αθήνα..

 

Athanasios Panagopoulos

«Πολεμικό Μουσείο»

Μόλις σήμερα ελήφθη η άδεια από τόν Δήμο Αθηναίων γιά τήν λειτουργία τής "Καντίνας - Citroen" στόν χώρο έξωθεν τού Κυλικείου τού ΠΜ καί λειτουργεί από τό προσωπικό του (μέ ίδιες τιμές βέβαια)
Πρόκειται γιά Citroen τής δεκαετίας τού 1960 προερχόμενο από τόν Γαλλία και μέ αυθεντική παραλλαγή τού Γαλλικού Στρατού.

Ήδη οι ... πρώτοι "πελάτες" το τίμησαν δεόντως.

Από Εμάς Συγχαρητήρια στον Πρόεδρο και στο Δ.Σ. του Πολεμικού Μουσείου..
ΕΎΓΕ κύριε Ναύαρχε.....

“Γαζώνει” το ΥΠΕΘΑ με “βολή κατά ριπάς” ο Στρατηγός Ζιαζιάς για τις αλλαγές στο Πολεμικό Μουσείο

Από  Militaire News

Γράφει ο Επίτιμος Α/ΓΕΣ Στρατηγός ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΙΑΖΙΑΣ



Αφού , στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης ,έλυσαν όλα τα μείζονα ζητήματα της άμυνας της Χώρας ,εξοπλιστικά, θέματα αποτροπής ,συντήρηση ,επάνδρωση Μονάδων και των λοιπών πολλών και σοβαρών προβλημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων, φέρνουν και μάλιστα με τροπολογία φωτογραφική διάταξη , για να έχουν την δυνατότητα να τοποθετηθεί πρόεδρος στο ΔΣ του Πολεμικού Μουσείου και πολίτης «διακεκριμένος επιστήμονας» έτσι ώστε να ενισχυθεί η εξωστρέφειά του και να βολέψουμε τον «φίλο» μας ….
Φαίνεται ,οι ιθύνοντες του ΥΕΘΑ, στον λίγο χρόνο που διαχειρίζονται τις τύχες της άμυνας της χώρας, δεν αντελήφθησαν , δεν ενημερώθηκαν για το γεγονός της πραγματικής κοσμογονίας στο Πολεμικό Μουσείο που έχει επιδείξει την τελευταία πενταετία το υπό τον Αντιναύαρχο ε.α.Αθανάσιο Παναγόπουλο Διοικητικό Συμβούλιο, που έχει αλλάξει τη μορφή και τις δράσεις του Μουσείου, ενώ έχει δρομολογήσει δωρεές και χορηγίες για την επέτειο των 200 ετών από την Ελληνική επανάσταση, πέραν του γεγονότος ότι με βάσει τα στοιχεία η κίνηση και η επισκεψιμότητα στο Πολεμικό Μουσείο έχει τριπλασιαστεί το προανεφερθέν διάστημα.
Από ιδρύσεως του στο Πολεμικό Μουσείο , την Διοίκηση του Πολεμικού Μουσείου  διορίζει ο εκάστοτε ΥΕΘΑ , σεβόμενος πάντα την  αποστολή του αλλά και τις Ένοπλες Δυνάμεις της Χώρας ,τοποθετώντας απόστρατους ανώτατους αξιωματικούς όλων των ΚΛΑΔΩΝ .
Η Ελληνική πολιτεία επιθυμώντας να τιμήσει όλους αυτούς, που πολέμησαν για την Ελευθερία της πατρίδας μας, αποφάσισε το 1964 την ίδρυση Πολεμικού Μουσείου. Το Πολεμικό Μουσείο (ΠΜ) υπάγεται στο ΓΕΕΘΑ ως ΝΠΔΔ .
Ο σκοπός και αποστολή του ΠΜ, όπως περιγράφεται στο άρθρο 2 του ΝΔ 132/69 είναι: «η συγκέντρωσις, διαφύλαξη και κατάλληλος έκθεσις εν αυτώ των πολεμικών κειμηλίων, η τεκμηρίωσις και η μελέτη της πολεμικής ιστορίας, ως και η προβολή των ιερών αγώνων του Ελληνικού Έθνους από των αρχαιοτάτων χρόνων έως σήμερον».

Το Πολεμικό Μουσείο, έχει επιπλέον τέσσερα παραρτήματα που απασχολούν το παρακάτω προσωπικό, με απολαβές διατιθέμενες από τα Γενικά Επιτελεία (ΓΕ). (1) Επτά (7) άτομα διοικητικό συμβούλιο το οποίο δεν λαμβάνει κανένα άλλο είδος αμοιβής ή αποζημίωσης. (2) Σαράντα ένα (41) άτομα στρατιωτικό προσωπικό. (3) Έναν (1) Δόκιμο Έφεδρο Αξιωματικό. (4) Έντεκα άτομα πολιτικό προσωπικό αποσπασθέντα από τα ΓΕ. (5) Στρατεύσιμους αναλόγως την διαθεσιμότητα των ΓΕ. Το Πολεμικό Μουσείο μισθοδοτεί τέσσερις (4) πολιτικούς υπαλλήλους .
Φαίνεται δεν γνωρίζει το ΥΕΘΑ ότι στο Πολεμικό Μουσείο το προσωπικό που υπηρετεί , όπως σημειώνεται παραπάνω ,είναι κατά βάση στρατιωτικό και διέπεται από την στρατιωτική αλυσίδα διοικήσεως , άρα με τι αρμοδιότητα ο «αποτυχών βουλευτής ΣΑΣ ή καθηγητής ΣΑΣ» θα διοικεί η θα διευθύνει έναν στρατιωτικό οργανισμό ;
Ο διορισμός αποτυχόντων πολιτευτών σε οργανισμούς και καταστήματα της χώρας ειναι ένας από τους κυρίους λόγους που η χώρα έφθασε σε αυτή την κατάσταση  και εσείς επιχειρείτε να εφαρμόσετε αυτό το μοντέλο και στις Ένοπλες Δυνάμεις .
Θέλετε να βολέψετε τον «φίλο σας», τοποθετήστε τον , όπως πολύ καλά γνωρίζετε και πράττετε, μετακλητό και ο λαός μας θα τον πληρώνει αγόγγυστα .

Εδώ ΟΦΕΊΛΟΥΜΕ να σας ενημερώσουμε ότι ο Ναύαρχος του τωρινού ΔΣ του Πολεμικού Μουσείου εργάζεται αμισθί αυτά τα πέντε χρόνια και έχει μόνο την προβλεπόμενη σύνταξη.

Φαίνεται αυτό είναι «αμάρτημα» για το πολιτικό σύστημα.
Λίγο σεβασμό προς τις Ένοπλες Δυνάμεις δεν βλάπτει .

Η ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΔΙΟΙΚΕΙΤΑΙ ΜΕ ΠΑΡΕΪ́ΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ , ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ «ΚΟΛΛΗΤΟΥΣ» .
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ .

“Κόβονται” οι Απόστρατοι από τις θέσεις Προέδρου-Αντιπροέδρου του Πολεμικού Μουσείου

Με τροπολογία του ΥΠΕΘΑ που κατατέθηκε στο νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης γίνεται μια σημαντική αλλαγή στο θέμα της διοίκησης του Πολεμικού Μουσείου. 

Δεν θα ΄ναι πλέον υποχρεωτικό πρόεδρος να τοποθετείται απόστρατος αξιωματικός, αλλά θα μπορεί όπως και στη θέση του αντιπροέδρου να επιλέγεται κάποιος διακεκριμένος επιστήμονας. 

Η αλλαγή αυτή είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει αντιδράσεις στους κύκλους των αποστράτων.

Δηλαδή εν ολίγοις υπάρχει περίπτωση να Αλλάξει ο σημερινός Πρόεδρος του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών ο Ναύαρχος Θανάσης Παναγόπουλος ο οποίος έχει Αναμορφώσει το Μουσείο και να Αναλάβει ακόμα και ένας Τραπεζίτης.

Αυτοί που το σκέφτηκαν αυτό έχουν δει το έργο του Ναυάρχου που ΚΑΝΟΝΙΚΑ θα έπρεπε να τον Διορίσουν Ισόβιο Πρόεδρο στο Πολεμικό Μουσείο..

Εξάλλου σε ένα Πολεμικό Μουσείο Ποιον Έχετε Σκοπό να διορίσετε κανέναν Γιατρό, Χημικό, Μετεωρολόγο, Μαθηματικό;

Η κάποιον Τραπεζίτη!!!!!!!!!!!!

Αυτός που το Σκέφτηκε αυτό θα Αναλάβει και τις Ευθύνες για την Πορεία του Πολεμικού Μουσείου που στο τέλος όπως Δείχνει θα Χαρακτηριστεί ως μη Συμφέρουσα Υπηρεσία και θα Πουληθεί σε κάποιους Ξένους..

Ντροπή μην τα Γκρεμίζετε ΟΛΑ αφήστε και κάτι όπως Πρέπει..

Επίσκεψη του Ελληνικού Συνδέσμου Υποβρυχίων στην Βάση Υποβρυχίων του Ναυστάθμου.

 

Γράφει; ο Χαράλαμπος Γιακουβάκης‎

Επίσκεψη του Ελληνικού Συνδέσμου Υποβρυχίων στην Βάση Υποβρυχίων του Ναυστάθμου.

Με την συμμετοχή 72 συναδέλφων έγινε την Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2019 η προγραμματισμένη επίσκεψη στην περιοχή της Διοίκησης Υποβρυχίων.
Το καλωσόρισμα και η ενημέρωση έλαβε χώρα στο αμφιθέατρο της Βάσης από τον Διοικητή της Διοίκησης υποβρυχίων, Πλοίαρχο Κωνσταντίνο Κοντογιαννάκο Π.Ν συνοδευόμενο από τον Επιστολέα, επιτελείς της Διοίκησης, τον Διοικητή της Βάσης Υποβρυχίων, Κυβερνήτες και αντιπροσωπεία πληρωμάτων.
Η ενημέρωση ήταν αναλυτική και περιελάμβανε ιστορική αναδρομή της Διοίκησης, Οργάνωση, επιχειρησιακή δομή, τεχνικά και ναυπηγικά χαρακτηριστικά των νέων Υ/Β τ.214, θέματα εκπαίδευσης προσωπικού εν όρμω (προσομοιωτές καταδύσεως και επιθέσεως) και εν πλω με συμμετοχή σε διακρατικές, Εθνικού και ΝΑΤΟικού επιπέδου ασκήσεις.

Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου, Αντιναύαρχος Π. Ραδίτσας ΠΝ ε.α, ευχαρίστησε εκ μέρους των μελών, τον Διοικητή Υποβρυχίων και τους παρευρισκόμενους εν ενεργεία συναδέλφους, για την φιλοξενία και την ενημέρωση που μας παρείχαν.
Ακολούθησε επίσκεψη στο παλαιό και νέο Ε.Μ.Ε, στον προσομοιωτή καταδύσεως και στα ευρισκόμενα εν όρμω υποβρύχια.

Φωτογραφίες από την επίσκεψη Zino Stef

22 Οκτωβρίου 1943: Αντιτορπιλικό «ΑΔΡΙΑΣ»: Το πλοίο που αρνήθηκε να πεθάνει!

Το αντιτορπιλικό που αρνήθηκε να πεθάνει. Πώς το «ΑΔΡΙΑΣ» βύθισε δύο γερμανικά υποβρύχια, αλλά έχασε την πλώρη του από νάρκη!
«Θα εγκαταλείψουμε το πλοίο μας;» ρώτησε το πλήρωμα ο κυβερνήτης του αντιτορπιλικού Αδρίας, το οποίο μόλις είχε προσκρούσει σε νάρκη. 
Με μια φωνή όλοι απάντησαν με αυταπάρνηση: «Όχι ποτέ». 
Γύρω του, ο Αντιπλοίαρχος Ιωάννης Τούμπας, έβλεπε παντού νεκρούς και τραυματισμένους.
Συγκέντρωσε τις δυνάμεις του και αποφάσισε να μην εγκαταλείψει το λαβωμένο πλοίο.
Παράκουσε την εντολή του βρετανού διοικητή να το βυθίσει και κατόρθωσε με κατεστραμμένη πλώρη να το οδηγήσει μετά από ταξίδι τριών ωρών στις μικρασιατικές ακτές.
Γι΄ αυτό στη ναυτική ιστορία αναφέρεται ως «το πλοίο που αρνήθηκε να πεθάνει».

 

Οι επιτυχίες και η δράση του

Το αντιτορπιλικό «Αδρίας» παραχωρήθηκε από το Βρετανικό Ναυτικό στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η παραλαβή του έγινε στις 20 Ιουλίου 1942 με πρώτο κυβερνήτη τον αντιπλοίαρχο Ιωάννη Τούμπα. Από τις αρχές του 1943 εντάχθηκε στο συμμαχικό στόλο.
Έδρασε σε πολύ δύσκολες συνθήκες στον Βόρειο Ατλαντικό και στις 27 Ιανουαρίου 1943 βύθισε το γερμανικό υποβρύχιο U-553. Λίγο αργότερα βρέθηκε στο Νότιο Ατλαντικό και εντόπισε ένα ακόμα εχθρικό υποβρύχιο.
Κατάφερε να το βυθίσει στις 13 Φεβρουαρίου μετά από πολύωρη καταδίωξη.
Η δράση του συνεχίστηκε με επιτυχία και στη Μεσόγειο.
Η δράση του αντιτορπιλικού δεν έμεινε απαρατήρητη από τη Συμμαχική Διοίκηση, γι΄ αυτό και ο «Αδρίας» ήταν ένα από τα 4 πλοία στα οποία παραδόθηκε ο ιταλικός στόλος του νότου.
Ο πόλεμος συνεχιζόταν και ο Αδρίας συμμετείχε σε κάθε αποστολή. Ταξίδευε σχεδόν κάθε μέρα και ενίσχυσε αποφασιστικά τον αγώνα κατά του ναζισμού.
Τον Σεπτέμβριο του 1943 άρχισαν οι επιχειρήσεις στα Δωδεκάνησα. Ήταν οι πιο δύσκολες επιχειρήσεις μέσα σε ένα γερμανοκρατούμενο σύμπλεγμα νησιών, χωρίς καμία αεροπορική κάλυψη.

Το αντιτορπιλικό χωρίς πλώρη συνέχισε το παράτολμο ταξίδι του.

 

Ο άθλος του αντιτορπιλικού «ΑΔΡΙΑΣ»

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 21ης Οκτωβρίου ο Αδρίας μαζί με τα βρετανικά αντιτορπιλικά «Jervis», «Pathfinder» και «Hurworth» απέπλευσαν από την Αλεξάνδρεια για να μεταφέρουν πυρομαχικά και εφόδια στα στρατεύματα που είχαν καταλάβει τη Λέρο μετά την παράδοση των Ιταλών.
Το σχέδιο προέβλεπε τα δύο πλοία να εκφορτώσουν πολεμοφόδια στη Λέρο, ενώ τα άλλα δύο θα έπλεαν στην περιοχή της Καλύμνου για αντιπερισπασμό.
Ήθελαν να τραβήξουν εκεί την προσοχή των Γερμανών που ετοίμαζαν τη μεγάλη αντεπίθεση.
Τα δύο πλοία αντιπερισπασμού, ο Αδρίας και το «Hurworth» αργά το βράδυ έφτασαν στην περιοχή της Καλύμνου για να εντοπίσουν τέσσερα εχθρικά εμπορικά πλοία που κατά πληροφορίες υπήρχαν εκεί.
Μετά την άκαρπη έρευνα αποσύρθηκαν με σκοπό να συνενωθούν πάλι με τα άλλα δύο συμμαχικά πλοία.
Ξαφνικά δέχτηκαν μια σειρά επιθέσεων με βόμβες και πολυβολισμούς από σμήνος Στούκας. Τα γερμανικά πολεμικά είχαν βοήθεια από άλλα αεροσκάφη που έριχναν φωτιστικά. Με συνεχείς ελιγμούς και με μεγάλη ταχύτητα κατάφεραν να αποφύγουν τα πυρά. Από τα θραύσματα τραυματίστηκαν ελαφρά πέντε μέλη του Αδρίας.
Οι επιθέσεις συνεχίστηκαν μέχρι που ο κυβερνήτης του «Hurworth» έριξε στη θάλασσα ένα καπνογόνο, με το οποίο παραπλανήθηκαν οι Γερμανοί πιλότοι και άρχισαν να κάνουν εκεί τις επιθέσεις τους, δίνοντας χρόνο στα αντιτορπιλικά να ξεφύγουν.
22 Οκτωβρίου 1943. Τα πλοία απέπλευσαν από τον όρμο που είχαν καταφύγει και ήταν έτοιμα να αρχίσουν τον βομβαρδισμό των εχθρικών θέσεων. Ξαφνικά μια ισχυρή διπλή δόνηση συγκλόνισε τον Αδρία, ενώ ακολούθησε μια έκρηξη. Ο Αδρίας προσέκρουσε σε νάρκη.
Η πλώρη του κόπηκε. Νεκροί και τραυματίες κείτονταν γύρω από τη γέφυρα, ενώ ξέσπασε πυρκαγιά από βραχυκύκλωμα.
Ο κυβερνήτης Τούμπας, ο οποίος βρισκόταν στη γέφυρα, τινάχθηκε στον αέρα. Καταπλακώθηκε από κομμάτια σίδερου και τραυματίστηκε. Δεν έχασε όμως τις αισθήσεις του.

«Το πλοίο που αρνήθηκε να πεθάνει!»

Το βρετανικό αντιτορπιλικό όταν αντιλήφθηκε τη δραματική θέση του ελληνικού πλοίου, πλησίασε για βοήθεια. «Θα σας πλευρίσω για να παραλάβω το πλήρωμα σας. Κατόπιν να βυθισθεί το πλοίο». Αυτή ήταν η εντολή του αντιπλοίαρχου του «Hurworth». Ο Τούμπας αρνήθηκε να υπακούσει παρά τις επανειλημμένες εντολές του Διοικητή του. Ωστόσο θέλησε να μάθει τη γνώμη των αξιωματικών και του πληρώματός του. Τους συγκέντρωσε και τους ρώτησε: «Θα εγκαταλείψουμε το πλοίο μας;» Αμέσως με μια φωνή όλοι τους απάντησαν: «Όχι ποτέ!». Έτσι ο Αδρίας αρνήθηκε να πεθάνει. Ο κυβερνήτης συμφώνησε να μεταφέρει τους τραυματίες στο άλλο πλοίο. Τότε σημειώθηκε μια ακόμα έκρηξη. Το βρετανικό πλοίο είχε πέσει και αυτό σε νάρκη και είχε πολλά θύματα.

Ο γενναίος Κυβερνήτης του Αδρία, Αντιπλοίαρχος Ιωάννης Τούμπας με εννέα τραύματα και σπασμένο το δεξί του χέρι αποφάσισε να μη βυθίσει το πλοίο του.

Αφού εξαντλήθηκε κάθε περιθώριο για την περισυλλογή των ναυαγών ο λαβωμένος Αδρίας κατευθύνθηκε προς τις Μικρασιατικές Ακτές.
Οι χειρισμοί ήταν πολύ δύσκολοι και ο κυβερνήτης είχε οδηγό τον Πολικό Αστέρα. Μετά από 3 ώρες πλεύσης το πλοίο έφτασε στη Μύνδο της Μικράς Ασίας στην περιοχή της Αλικαρνασσού (σύγχρονο Μποντρούμ).
Στη διάρκεια του ταξιδιού, ο γιατρός του πλοίου, ανθυποπλοίαρχος Καποδίστριας, φρόντιζε τους τραυματίες με ανύπαρκτα μέσα περίθαλψης.

Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες αναφέρουν ότι έκοψε με κοινό ψαλίδι και χωρίς αναισθησία το αριστερό χέρι του υποκελευστή β΄μηχανικού Γεώργιου Παπαφρατζέσκου. Όταν ο τραυματίας αντιλήφθηκε τι θα γίνει είπε στον κυβερνήτη:
«Μη στεναχωριέστε, κύριε Κυβερνήτα. Καλά είμαι. Τι είναι ένα χέρι για την Πατρίδα; Τίποτα!»
Με τον υπολογισμό των απωλειών, ο αριθμός των νεκρών είχε φθάσει στους 21 και των τραυματιών στους 30.
Την 1η Δεκεμβρίου 1943 μετά από πρόχειρες επισκευές ο Αδρίας ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι, μέσω Κύπρου, για την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Χωρίς πλώρη και με άμεσο κίνδυνο βύθισης από τη συνεχή εισροή υδάτων έφτασε στις 6 Δεκεμβρίου στον προορισμό του.
Η υποδοχή και οι τιμές που επιφυλάχθηκαν στο Αδρίας και το πλήρωμά του, από τον συμμαχικό στόλο που είχε παραταχθεί τιμητικά ήταν δοξαστική.
Ο κυβερνήτης του με εννέα τραύματα και σπασμένο το δεξί του χέρι στεκόταν υπερήφανος πλοηγώντας το ηρωικό πλοίο του.
Ο άθλος του αντιτορπιλικού «Αδρίας» υμνήθηκε από τους συμμάχους. Με την απελευθέρωση επέστρεψε στην Ελλάδα, έπειτα από πρόχειρη επισκευή της πλώρης του.
Το 2004 εντοπίστηκε η βυθισμένη πλώρη του πλοίου, κοντά στο ναυάγιο του «Hurworth».


Πηγή: mixanitouxronou.gr

Πλους Μαθητών της Γ' Λυκείου με Υποβρύχιο και Πυραυλακάτους στο Πλαίσιο Εορταστικών Εκδηλώσεων του Αγ. Νικολάου

        Το Πολεμικό Ναυτικό, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τον Προστάτη του Άγιο Νικόλαο και μετά τις επιτυχημένες δράσεις όπου μαθητές είχαν την ευκαιρία να συμμετέχουν σε πλόες  με Πολεμικά Πλοία και πτήση με Ελικόπτερο, προσκαλεί, για το έτος 2020, μαθητές της Γ’ Λυκείου, να βιώσουν μια ξεχωριστή εμπειρία δίπλα σε στελέχη του ΠΝ, συμμετέχοντας σε έναν πλου με Υποβρύχιο και δύο (2) Πυραυλακάτους.
        H κλήρωση για την επιλογή των τριάντα (30) μαθητών /μαθητριών που θα συμμετάσχουν στον πλου θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης που διοργανώνει το Πολεμικό Ναυτικό, προς τιμήν των οικογενειών του προσωπικού του.
        Κατά την διεξαγωγή της κλήρωσης οι δέκα (10) πρώτοι κληρωθέντες μαθητές, θα ταξιδέψουν με Υποβρύχιο ενώ οι υπόλοιποι είκοσι (20) με δύο (2) Πυραυλακάτους. 
        Ο πλους του Υποβρυχίου και των Πυραυλακάτων  θα πραγματοποιηθεί κατά την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων – Νέου Έτους, προκειμένου να μην επηρεαστεί  το πρόγραμμα των σχολικών μαθημάτων.

        Για τη συμμετοχή στην κλήρωση, απαιτείται η συμπλήρωση αίτησης και Υπεύθυνης Δήλωσης, έως την Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019 (ΕΔΩ).
 Όσοι κληρωθούν και διαμένουν σε απόσταση άνω των 200χλμ από την Αθήνα, θα φιλοξενηθούν την παραμονή του απόπλου, με μέριμνα του Πολεμικού Ναυτικού.

Διεύθυνση Εθιμοτυπίας & Δημοσίων Σχέσεων

ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΩΝ ΠΡΟΤΟΜΗΣ ΤΑΞΧΟΥ ΠΑΠΑΜΕΛΕΤΙΟΥ (ΔΚΤΟΥ Α' ΜΚ 1974)

Κυριακή 3 Νοεμβρίου και ώρα 11:30 ο Δήμος Ασπροπύργου Αττικής θα τελέσει την τελετή αποκαλυπτηρίων της προτομής του Αείμνηστου Διοικητού της Α' ΜΚ (1974) Ταξιάρχου ε.α. Γεωργίου Παπαμελετίου.

Στην πλατεία που φέρει το όνομά του, έξω από το στρατόπεδο της Σχολής Αλεξιπτωτιστών στον Ασπρόπυργο. 

Πέρας προσελεύσεως 10:30 πμ

ΙΩΑΝΝΙΝΑ: ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΣ ΠΟΥ ΕΡΗΜΩΣΕ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΧΩΡΙΟ

 

Η περιοχή του γεφυριού της Κλειδωνιαβίστας (ή Κλειδωνιάς) είναι συνδεδεμένη μ’ ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που συνέβησαν στο Ζαγόρι και που για αιώνες έμεινε χαραγμένο στην μνήμη των κατοίκων του... 

 

 

Ένα άγριο φονικό που στη συνέχεια το ακολούθησε και «βεντέτα» οδήγησε στη διάλυση του παλιού χωριού Αγίου Μηνά.

Πιο συγκεκριμένα στα τέλη του 16ου αιώνα οι οικογένειες των Γεραίνη και Σταμάτη, δυο από τις μεγαλύτερες οικογένειες του παλιού χωριού Αγίου Μηνά (χωριό που βρισκόταν κτισμένο κοντά στη περιοχή «Καστράκι», γειτονική περιοχή με το χώρο του γεφυριού), συγκρούστηκαν για
λόγους τιμής. 

Κάποιοι υποστηρίζουν επίσης ότι η διαμάχη δεν έγινε μεταξύ δυο διαφορετικών οικογενειών, αλλά μεταξύ δυο απογόνων της ίδιας οικογένειας, του Γεραίνη Σταμάτη.

Ο Άγιος Μηνάς ήταν ένα από τα παλιά χωριά του Ζαγορίου και σύμφωνα με τον Ηπειρώτη γιατρό και ιστοριοδίφη Ιωάννη Λαμπρίδη, στους βυζαντινούς καιρούς ο πληθυσμός του οικισμού έφτανε τους 700 κατοίκους. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει , η κόρη του Γεραίνη ξεκίνησε ντυμένη νύφη μαζί με τους οικείους της, πηγαίνοντας προς το σπίτι του γαμπρού. 

Τότε λέγεται ότι ο συγχωριανός τους Σταμάτης, που είχε λόγους να μην επιθυμεί να γίνει ο γάμος, έχοντας μαζί του συγγενείς και φίλους του, έστησε ενέδρα στη γαμήλια πομπή την ώρα που αυτή περνούσε από το παλιό γεφύρι της περιοχής.

Το γεφύρι αυτό στις αρχές του 19ου αιώνα κατέρρευσε και στη θέση του το 1853 κτίσθηκε το νέο πέτρινο γεφύρι που υπάρχει ως τις μέρες μας. 

Όταν η νύφη και η συνοδεία της έφτασε στην περιοχή τότε ο Σταμάτης και οι δικοί του, τους επιτέθηκαν. Στο σημείο αυτό δόθηκε μάχη στην οποία σκοτώθηκε ο Γεραίνης, η γυναίκα του καθώς και δυο συγγενικά τους πρόσωπα (ξαδέλφια της νύφης). 

Οι βιαιοπραγίες όμως δεν σταμάτησαν, και τα επόμενα χρόνια τα αιματηρά επεισόδια μεταξύ των δυο οικογενειών συνεχίστηκαν. 

Ακόμη και οι παρεμβάσεις των οθωμανικών αρχών δεν στάθηκαν ικανές να σβήσουν το μίσος των δυο αντιμαχόμενων πλευρών. 

Οι κάτοικοι του χωριού μη μπορώντας να αντέξουν τη κατάσταση το εγκατέλειψαν οριστικά. Κάποιοι από αυτούς λέγεται ότι ενσωματώθηκαν στα Κάτω Σουδενά και μάλιστα γιορτάζουν την ημέρα του Αγίου Μηνά.

Η αιματηρή συμπλοκή και τα όσα ακολούθησαν, όπως ήταν φυσικό σοκάρισαν τους κατοίκους της περιοχής και για πολλά χρόνια το σημείο του γεφυριού, ήταν στην μνήμη τους συνδεδεμένο, με τα βίαια αυτά γεγονότα. 

Μάλιστα κατά τα ήθη της περιοχής, τα όσα συνέβησαν εκεί καταγράφηκαν και μνημονεύονται από ένα παλιό Ζαγορίσιο τραγούδι, που μας το μεταφέρει ο Ιωάννης Λαμπρίδης στο βιβλίο του «Ζαγοριακά»:

«Κοράσιο ετραγούδαγε, πέρδικα, περδικούλα μου,
λέει επάνω στο γεφύρι, γιάς Γεραίνη μ΄, κόρη μ΄ γιάς,
και το γεφύρι εσείσθηκε, πέρδικα, περδικούλα μου λέει,
κι ο ποταμός εστάθη. Κι το θεριό αντικρίθηκε λέει,
από δεξιά καμάρα για πέστο , πέστο κόρη μου λέει, μεταδευτερωσέ το.
Τι το καλό έχω να ειπώ Και να δευτερώσω;
Έχασα κύριον και κυρά λέει, και δυο πρώτα ξαδέρφια».

Τα γεγονότα αυτά υπολογίζεται ότι συνέβησαν μετά το 1571, γιατί τη χρονιά εκείνη, σύμφωνα με τον Ιωάννη Λαμπρίδη, ο Γεραίνης και ο Σταμάτης έκτισαν μαζί στο χωριό τους τη «Μεγάλη εκκλησιά». Το γεγονός αυτό σύμφωνα με τον Ηπειρώτη λόγιο μαρτυρούσε επιγραφή που βρισκόταν στο πίσω μέρος της Αγίας Τράπεζας στο ιερό του ναού.. 

 

Πηγή: taneatismikrospilias24.com

77η επέτειο από τις μάχες του Ελ Αλαμέιν.

Theodosios stylianides eye surgeon

  ·

Συγκίνηση στο Ελ Αλαμέιν από τον Έλληνα 96χρονο βετεράνο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου
Με δάκρυα στα μάτια, και με όλους τους παρισταμένους από πολλές χώρες να τον χειροκροτούν όρθιοι, ανέβηκε σήμερα το μεσημέρι τα σκαλοπάτια του Ελληνικού Μνημείου του Ελ Αλαμέιν, ο 96χρονος βετεράνος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Πλάτων Συναδινός, κατά την τελετή μνήμης για την 77η επέτειο από τις μάχες του Ελ Αλαμέιν.Και καθώς χαιρετούσε τους αείμνηστους και αξέχαστους ήρωες συμπολεμιστές του, σηκώνοντας αργά το χέρι και κοιτώντας στο μνήμα με τις ελληνικές σημαίες, με ιδιαίτερη δυσκολία κρατούσε τη συγκίνησή του, σκορπώντας ακόμη μεγαλύτερη συγκίνηση στους εκπροσώπους πολλών κρατών που ήρθαν να αποτίσουν φόρο τιμής στους Έλληνες αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους το 1942 για να μεταφέρουν ένα πανανθρώπινο μήνυμα και να ξεκινήσει έτσι η αρχή του τέλους του ιταλογερμανικού άξονα.
Ο Πλάτων Συναδινός, γεννημένος το 1925 στη Σάμο, ήταν τότε μόλις 27 ετών όταν βρέθηκε στη Βόρεια Αφρική, και μετά στην Ιταλία, το Ρίμινι, το Ρουβίκωνα, και μετά στην Ελλάδα και τη Νότια Κορέα.
Πολεμήσαμε με θάρρος, με ψυχραιμία, με σοβαρότητα. Ήμασταν μεταξύ μας, αγαπημένοι, με μία ελπίδα και ένα σκοπό: να νικήσουμε τους Γερμανούς και να γυρίσουμε νικητές στην Ελλάδα… Οι απώλειες ήταν 86 νεκροί. 
Με πολλούς από αυτούς ήμασταν φίλοι, ήμασταν γνωστοί, ήμασταν κάθε μέρα μαζί…», φορώντας όλα τα βαριά παράσημα στο στήθος του.
Στην ερώτηση «ποιο το μήνυμά σας στον κόσμο;», ο Πλάτων Συναδινός αποκρίνεται: «Επειδή έζησα τον πόλεμο σε όλο το εγκληματικό του μεγαλείο, εύχομαι να μην ξαναγίνει πόλεμος! 
Και να ζήσει όλος ο κόσμος – και πολύ περισσότερο η πατρίδα μου – με ειρήνη, με αγάπη και ησυχία. Και ιδιαίτερα στους νέους, λέω να αγαπάνε την πατρίδα τους, να πολεμάνε για την πατρίδα τους και να είναι πράγματι άξιοι».

Γενναία απόφαση του διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου: Αίθουσα “Ελένη Παπαδάκη” προς τιμήν της δολοφονημένης από το ΚΚΕ ηθοποιού!

 

Από THE RIGHTER

Ο νέος Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, κ. Λιγνάδης, αποφάσισε μία από τις αίθουσες του «ΡΕΞ» να ονομαστεί Σκηνή «Ελένη Παπαδάκη».
Με αυτήν την γενναία απόφαση αποκαθίσταται 75 χρόνια μετά με τρόπο απτό η μνήμη της Ελένης Παπαδάκη, η δολοφονία της οποίας από την ΟΠΛΑ, την ένοπλη τρομοκρατική πολιτοφυλακή του ΚΚΕ, συντάραξε μετά την απελευθέρωση των Αθηνών, τον καλλιτεχνικό και πολιτικό κόσμο της χώρας. Η Ελένη Παπαδάκη ήταν η κορυφαία ηθοποιός της εποχής της με ερμηνείες σε ρόλους που άφηναν εποχή. Ιδιαίτερα δημοφιλής και αδιαμφισβήτητα προικισμένη δαψιλώς με ταλέντο καθηλωτικό που συνεχώς ξεδιπλωνόταν επί σκηνής.

Κατηγορήθηκε από το κομμουνιστοκρατούμενο και εαμογενές σωματείο των ηθοποιών ότι συνεργάστηκε με τις κατοχικές δυνάμεις και χαρακτηρίστηκε ως “δωσίλογη”, γεγονός το οποίο πυροδότησε την θρυαλλίδα της εξόντωσης της με τρόπο απεχθή- το πτώμα της βρέθηκε ένα μήνα μετά την εκτέλεση σε άθλια κατάσταση.
Πολιτικό έγκλημα που συγκλόνισε την Ελλάδα, ανάλογο με εκείνο της Ελένης Γκατζογιάννη από από άποψη συμβολισμού. Βεβαίως, ουδέποτε η Ελένη Παπαδάκη συνεργάστηκε με τους Ναζί. Το γεγονός της διατήρησης ερωτικού δεσμού με τον κατοχικό Πρωθυπουργό Ράλλη υπήρξε η αφορμή για να κατηγορηθεί αδίκως, ενώ στην πραγματικότητα εκμεταλλεύτηκε αυτήν την επαφή για να βοηθά τους συναδέλφους της που πρόσκειντο στο ΕΑΜ γλιτώνοντας τους από τα χειρότερα σε πλείστες όσες περιπτώσεις.
Ο “Ριζοσπάστης” δυσαρεστήθηκε με αυτήν την απόφαση του κυρίου Λιγνάδη, όπως και όλος ο κατσαπλιάδικος εσμός που εμφορείται από αντίστοιχες απόψεις. Όσο αυτοί επιμένουν να δολοφονούν 75 χρόνια μετά ηθικά προσωπικότητες όπως η Ελένη Παπαδάκη, αλλά τόσο θα υπάρχουμε εμείς για να αποκαθιστούμε την ιστορική αλήθεια, να εφαρμόζουμε στην πράξη την εθνική συμφιλίωση και να σπάμε το απόστημα της αριστερής ιδεολογικής τρομοκρατίας. Συγχαρητήρια στον κ. Λιγνάδη για το σθένος του και την γενναιότητα του!

Μα είναι κράτος αυτό?Χάνουμε τη Σάμο ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ?: Μετανάστες «ξεχύθηκαν» στους δρόμους του νησιού – Φόβοι για συγκρούσεις – Δήμος Α. Σάμου: «Εικόνες ντροπής και εξαθλίωσης»

 

Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας αιτούντων άσυλο πραγματοποιήθηκαν χθες και σήμερα στη Σάμο, κατά τις οποίες οι παράνομοι μετανάστες διεκδικούν την αναχώρησή τους από το νησί. Ο δήμος ανατολικής Σάμου καταγγέλει «εικόνες ντροπής και εξαθλίωσης», καθώς πλήθος μεταναστών ξεχύνονται στους δρόμους του νησιού προκαλώντας το απόλυτο χάος.

Η πολιτεία παραμένει απούσα και φαίνεται να αδιαφορεί για το δράμα που ζουν οι κάτοικοι της Σάμου, αλλά και των υπόλοιπων νησιών του Αιγαίου, στα οποίοι οι αριθμοί των μεταναστών έχουν ξεπεράσει κατά πολύ το φυσιολογικό.

Είναι θέμα χρόνου οι εξεγέρσεις να εξαπλωθούν και στην υπόλοιπη Ελλάδα, καθώς μέρα με τη μέρα, οι άνθρωποι αυξάνονται, οι απαιτήσεις πληθύνονται και το κράτος επιμένει στη διαχρονική αδράνεια και αδιαφορία για τους Έλληνες πολίτες.

Σήμερα, συγκέντρωση πραγματοποίησαν μέσα στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ). Μάλιστα, για προληπτικούς λόγους, οι εργαζόμενοι σε αυτό εκκένωσαν τις δομές όπου προσέφεραν τις υπηρεσίες τους.

Ακολούθησε πορεία των αιτούντων άσυλο, φωνάζοντας «Ελευθερία» και περί τις 15:30, και υπό τη διακριτική παρακολούθηση της Αστυνομίας, επέστρεψαν στο ΚΥΤ.

Σάμος: Στους δρόμους οι μετανάστες
Πολλοί ήταν οι αιτούντες άσυλο οι οποίοι πραγματοποίησαν, χθες, Τετάρτη, το βράδυ καθιστική διαμαρτυρία στην πλατεία Θεμιστοκλή Σοφούλη στη Σάμο. Επρόκειτο για όσους διέμεναν στο τμήμα του καταυλισμού που κάηκε το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, ενώ πολλοί από αυτούς ζουν σε υπαίθριους χώρους μέσα στην πόλη της Σάμου.

https://www.facebook.com/sharer/sharer.php?u=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2F24samos%2Fvideos%2F980261395688718%2F&display=popup&ref=plugin&src=video

Για «εικόνες ντροπής και εξαθλίωσης», κάνει λόγο, σε σχετική ανακοίνωση, ο Δήμος Ανατολικής Σάμου. Συγκεκριμένα, αναφέρει: «Πλέον έχουμε έρθει αντιμέτωποι με τις επιπτώσεις του υπερπληθυσμού και των πολλών εθνικοτήτων που στοιβάζονται στην παραγκούπολη. Γυναίκες και παιδιά φοβούνται, κατά δήλωσή τους, να επιστρέψουν στο Hot-Spot σε ενδεχόμενο νέων επεισοδίων. Οι αρμόδιες κρατικές Αρχές οφείλουν να αποκαταστήσουν το αίσθημα ασφάλειας, τόσο των κατοίκων όσο και των μεταναστών προσφύγων».