“ΒΟΜΒΕΣ” ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ! ΟΥΓΓΑΡΙΑ 1.23€, ΤΟΥΡΚΙΑ 1.41€, ΠΟΛΩΝΙΑ 1.47€, Κύπρος 1.62€ – Μ@@@@@ς 2.56€. Η ΕΙΡΩΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΞΥΠΝΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΦΘΗΝΗ ΒΕΝΖΙΝΗ ΚΑΙ ΟΙ Μ@Λ@Κ@ς ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ!

“Κύριοι Βουλευτές,

Κακώς εξυβριζόμαστε κατωτέρω εμείς αστοί.

Γιατί η ευθύνη επαναδιαπραγμάτευσης με έναν καλό δικηγόρο της ληστρικής συμφωνίας του Αλέξιου και όλων για το ύψος του ειδικού φόρου κατανάλωσης,  είναι σήμερα στην αρμοδιότητα του κύριου πρωθυπουργού.

Ιδίως τώρα που έχουμε τα μέσα με τον Μπαϊντενάκη  «μας», την Πελόσα μας και την Καμάλα μας. Ίσως και την Νούλλα μας

Δρ Ευριπίδης Μπίλλης”

Τιμές λίτρου βενζίνης:
Ρωσία  …..    0.76€,    Ουγγαρία …….   1.23€,  Τουρκία …. 1.41€,     Πολωνία …  1.47€
Βοσνία- …..   1.55€,    Σερβία …………  1.56€,  Σλοβενία … 1.56€,     Κύπρος …..  1.62€
Ρουμανία …  1.63€,    Μαυροβούνιο- .. 1.70€   Σλοβακία- …1.77€      Κροατία – … 1.78€
Τσεχία -……  1.79€     Βουλγαρία …..    1.54€   Ιταλία -……. 1.83€      Μαλάκες -… 2.56€

 Πηγή: makeleio.gr

Ετήσιο μνημόσυνο Πεσόντων Ιερολοχιτών και Καταδρομέων Στο Ηρώο των ΛΟΚ στο Καβούρι Αττικής

το Ηρώο των ΛΟΚ στο Καβούρι

Στο Ηρώο των ΛΟΚ στο Καβούρι Αττικής τελέσθηκε, σήμερα, Κυριακή 29 Μαΐου, το ετήσιο μνημόσυνο των πεσόντων Ιερολοχιτών και Καταδρομέων παρουσία του αρχηγού ΓΕΕΘΑ στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου και χοροστατούντος του Μητροπολίτη Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης Αντωνίου.

Όπως ανακοινώθηκε, στο μνημόσυνο παραβρέθηκαν οι βουλευτές Νικόλαος Μανωλάκος και  Κωνσταντίνος Μπογδάνος, ο δήμαρχος Βάρης, Βούλας, Βουλιαγμένης Γρηγόρης Κωνσταντέλλος, ο αρχηγός ΓΕΣ αντιστράτηγος Χαράλαμπος Λαλούσης, ο αρχηγός ΓΕΑ αντιπτέραρχος Θεμιστοκλής Μπουρολιάς και ο διευθυντής της Διεύθυνσης Εξοπλισμών του ΓΕΝ υποναύαρχος Χρήστος Σασιάκος ως εκπρόσωπος του αρχηγού ΓΕΝ.

Επίσης, έδωσαν το «παρών» ο Γενικός Επιθεωρητής Στρατού - Διοικητής Δόγματος και Εκπαίδευσης αντιστράτηγος Νικόλαος Φλάρης, ο διοικητής της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου του ΓΕΕΘΑ αντιστράτηγος Γεώργιος Τσιτσικώστας, ο υπαρχηγός ΓΕΣ αντιστράτηγος Γεώργιος Κέλλης, ο διοικητής της Σχολής Εθνικής 'Αμυνας αντιστράτηγος Αναστάσιος Α. Σπανός, ο διοικητής της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης Εσωτερικού και Νήσων αντιστράτηγος Δημήτριος Χούπης, ο διοικητής της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης Υποστήριξης Στρατού αντιστράτηγος Γεώργιος Κωστίδης, ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΣ στρατηγός ε.α. Νικόλαος Ντούβας, ο πρόεδρος της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού Αντιστράτηγος ε.α. Σταύρος Κουτρής, εκπρόσωποι Ενώσεων Αποστράτων και Εφέδρων Καταδρομέων, μέλη οικογενειών των εκλιπόντων καθώς και εν ενεργεία αξιωματικοί.

Σημειώνεται ότι στο μνημόσυνο παρέστη και κατέθεσε στεφάνι ο Ιερολοχίτης και Καταδρομέας στρατηγός Κωνσταντίνος Κόρκας. Αμέσως μετά το μνημόσυνο, μεταφέρθηκε στο Ασκληπιείο Βούλας, όπου απεβίωσε. Ο στρατηγός Κωνσταντίνος Κόρκας γεννήθηκε στο χωριό Πουλίτσα Κορινθίας στις αρχές του 1921. Εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1940. Αποστρατεύθηκε το 1980 με τον βαθμό του αντιστράτηγου και με τον τίτλο του «Επίτιμου Διοικητού 1ης Στρατιάς».

Στη διάρκεια της 40ετούς σταδιοδρομίας του στον Ελληνικό Στρατό, υπηρέτησε, μεταξύ άλλων, ως αξιωματικός σε στρατηγεία του ΝΑΤΟ, ως ακόλουθος Ενόπλων Δυνάμεων Βουκουρεστίου-Βουδαπέστης (1968-70), ως Α' Υπαρχηγός ΓΕΣ (1977), ως Γενικός Επιθεωρητής Στρατού (1979-80).

 Ο στρατηγός Κωνσταντίνος Κόρκας συμμετείχε στις πολεμικές επιχειρήσεις της Κρήτης (1941), της Βορείου Αφρικής (1942-43), των νησιών του Αιγαίου και των Δωδεκανήσων (1943 - 45), όπως και στις επιχειρήσεις του Εμφυλίου πολέμου (1947 - 49), όπου και τραυματίσθηκε δύο φορές.

Νίκος Καρτελιάς, ο πρώτος διδάξας τις καταδύσεις στην Ελλάδα

 

7 Ιανουαρίου, 2018 Αντώνης Δρόσος

Η Kartelias είναι η πρωτοπόρος εταιρεία στον χώρο των καταδύσεων. Εµπνευστής, δηµιουργός και υπεύθυνος για την αναπτυξιακή της πορεία µέχρι σήµερα, είναι ο Νίκος Καρτελιάς, πρώην βαθµοφόρος και πρώτος εκπαιδευτής της σχολής βατραχανθρώπων του Πολεµικού Ναυτικού. 

Ο Νίκος Καρτελιάς εκπαιδεύτηκε στην πλέον δύσκολη σχολή βατραχανθρώπων του πολεµικού ναυτικού της Αµερικής, και είναι ένας από τους ελάχιστους που πέτυχαν και αποφοίτησαν από αυτή τη σχολή και µάλιστα µε βαθµολογία EXCELLENT. 

Μετά την αποχώρησή του από το Πολεµικό Ναυτικό, συνεργάστηκε µε διάσηµους Αµερικανούς αρχαιολόγους σε υποβρύχιες έρευνες και ανασκαφές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

 

Ο Νίκος Καρτελιάς… ακούραστος µας λέει παλιές ιστορίες και µας δείχνει φωτογραφίες από το ξεκίνηµα της καριέρας του ως δύτης

Το 1966 ίδρυσε στην Καστέλα του Πειραιά την πρώτη ιδιωτική σχολή αυτόνοµης κατάδυσης, το πρώτο κέντρο κατάδυσης και τον πρώτο σταθµό πλήρωσης φιαλών µε αναπνεύσιµο αέρα στη χώρα µας, ενώ στη συνέχεια ξεκίνησε και το εµπόριο µε εξοπλισµούς κατάδυσης. Το 1967 ανέλαβε την αποκλειστική αντιπροσωπεία του οίκου TECHNISUB Ιταλίας για την Ελλάδα, καθώς και τη θυγατρική της, AQUA SPHERE. Ακολούθησαν οι αντιπροσωπείες SPIROTECHNIQUE (τώρα AQUALUNG), BEUCHAT, DESSAULT Γαλλίας, PROBLUE, SCUBATECH, NORTHERN DIVER. Όλοι οι παραπάνω οίκοι είναι πρωτοποριακοί και παράγουν εξοπλισµούς υψηλής τεχνολογίας, όπως µάσκες, πτερύγια, αναπνευστήρες, φανάρια, µαχαίρια, στολές, τσάντες, σηµαδούρες, ψαροτούφεκα, ρυθµιστές αναπνοής, ρυθµιστές πλευστότητας, όργανα, βαλβίδες, φιάλες, ανυψωτικά µπαλόνια, στεγανές στολές, γυαλάκια – πτερύγια πισίνας κτλ.

Το κατάστηµα του Νίκου Καρτελιά είναι ένα πολυκατάστηµα για τους λάτρεις της θάλασσας, της κολύµβησης, της ελεύθερης και αυτόνοµης κατάδυσης

Από το 1969 ξεκίνησε µια σύγχρονη βιοτεχνία κατασκευής στολών µε εισαγόµενα υλικά αρίστης ποιότητας, έτοιµες ή µε κατασκευή στα µέτρα των πελατών (custom). Η εταιρεία µεταφέρθηκε από το 1983 σε ιδιόκτητο κτίριο στο Νέο Φάληρο. Αυτό το κτίριο, όπου στεγάζονται όλες οι δραστηριότητες της εταιρείας, προσχεδιάστηκε για ειδικό κέντρο κατάδυσης, ώστε να καλύπτει όλες τις ανάγκες των πελατών του:
• Πρωτότυπη, εντυπωσιακή και µε πολύ µεγάλη ποικιλία σε όλα τα είδη έκθεση λιανικής
• Σύγχρονο εργαστήριο κατασκευής στολών ποιότητας, έτοιµες και µε µέτρα
• Αποθήκες εµπορευµάτων για τη χονδρική πώληση σε επιλεγµένα καταστήµατα σε όλη την Ελλάδα
• Εργαστήρια επισκευών και service ρυθµιστών µε χορήγηση πιστοποιητικών
• Υδρόψυκτος σταθµός πλήρωσης φιαλών
• Κέντρο επανέλεγχου φιαλών αέρα (υδροστατικό τεστ) µε άδεια του Υπουργείου Βιοµηχανίας και χορήγηση πιστοποιητικών

Ο φιλόξενος κι εντυπωσιακός χώρος του Ν.Καρτελιά στο Ν. Φάληρο

Από το Νοέµβριο του 2003, λειτουργεί ένα σύγχρονο υποκατάστηµα στη Λεωφόρο Βουλιαγµένης 44, στη Γλυφάδα, όπου και εκεί υπάρχει µια πλούσια έκθεση µε πάρκινγκ και έναν υπερσύχρονο αεροσυµπιεστή BAUER µε νέες καινοτοµίες, οι οποίες τον κάνουν να αποδίδει άριστης ποιότητας αναπνεύσιµο αέρα.

Υδρόψυκτος σταθµός πλήρωσης φιαλών και εργαστήριο επισκευών και service ρυθµιστών

Εµείς βρεθήκαµε στο φιλόξενο χώρο του Νίκου Καρτελιά στο Ν. Φάληρο και τον ρωτήσαµε κάποια ενδιαφέροντα πράγµατα για το ξεκίνηµά του στην κατάδυση και τα πρώτα του επιχειρηµατικά βήµατα.

Πώς ξεκινήσατε την πορεία σας µε την κατάδυση; Ποια ήταν η αρχή και το κίνητρο για να ασχοληθείτε µε κάτι που ήταν άγνωστο για την εποχή σας;
Το 1954 υπηρετούσα ως µόνιµος υπαξιωµατικός στο Πολεµικό Ναυτικό. ∆εν είχαµε βατραχανθρώπους τότε. Επειδή η Ελλάδα ήταν µέλος του ΝΑΤΟ, το Πολεµικό Ναυτικό είχε την υποχρέωση να κάνει σώµα βατραχανθρώπων, και έστειλε µια εγκύκλιο στα πλοία απευθυνόµενη σε µόνιµους υπαξιωµατικούς και αξιωµατικούς που επιθυµούσαν να πάνε να εκπαιδευτούν στην Αµερική, και όποιος και όταν γύριζε, θα µπορούσε να είναι εκπαιδευτής βατραχανθρώπων. ∆ηλώσαµε συµµετοχή αρκετοί Έλληνες, 37 αν θυµάµαι καλά, και µετά έγινε µια επιλογή και πήγαµε 7 στην Αµερική. Ήταν Φεβρουάριος, κακός καιρός και πολύ κρύο εκεί πέρα. Οι Αµερικανοί έχουν το χειρότερο και δυσκολότερο σύστηµα εκπαίδευσης στον κόσµο. Γιατί από την απόβαση στη Νορµανδία που είχαν χρησιµοποιήσει βατραχανθρώπους και είχαν αποτελέσµατα -αλλά και πολλές απώλειες-, σκέφτηκαν να φτιάξουν ένα πρόγραµµα, να το διαφηµίσουν και να βρεθούν εθελοντές να υπηρετήσουν αυτό το σώµα. Έτσι έφτιαξαν τη σχολή βατραχανθρώπων που βρίσκεται στο Νόρβεκ.

Μαζί µε έναν Αµερικανό φίλο αριστερά κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης στο Νόρβεκ το 1954

Πήγαµε λοιπόν εκεί 7 Έλληνες, ενώ συνολικά είµαστε 140 από διάφορα µέρη, όπως Αµερικανοί, Ιταλοί, Τούρκοι και φυσικά εµείς οι επτά Έλληνες. Στο πρόγραµµά τους ετοιµάζουν τους υποψήφιους βατραχανθρώπους για δύο βδοµάδες µε σκληρές ασκήσεις σε στεριά και σε θάλασσα, ενώ η εκπαίδευση κορυφώνεται την τρίτη βδοµάδα που την ονοµάζουν “hell week”. Όποιος καταφέρει και περάσει χωρίς να σταµατήσει, να δειλιάσει, να αρρωστήσει, κρίνεται κατάλληλος να µπει στη σχολή. Αν δεν περάσεις στη “hell week”, τη «διαβολοβδοµάδα» όπως είθισται να λέγεται στη γλώσσα µας, δε σε κρατούν, αλλά σε διώχνουν. Επίσης αν ο οποιοσδήποτε έβλεπε ότι δεν τα κατάφερνε, µπορούσε να φύγει και στο ενδιάµεσο. Ήµουν νέος, 24 χρονών τότε, και σαν Έλληνας ήµουν πεισµατάρης, οπότε δεν ήθελα να ντροπιαστεί η Ελλάδα και να µην έχει έναν αντιπρόσωπο. Έτσι, πάντα πρωταγωνιστούσα στις ασκήσεις. Τελικά τερµατίσαµε τη “hell week” 19 Αµερικάνοι, και από το ΝΑΤΟ µόνο εγώ. Και µάλιστα αν δείτε το δίπλωµά µου, ήµουν ο µόνος µαθητής που πήρα άριστα (excellent) σε αυτήν τη σχολή.

 

Οι υπόλοιποι 6 έλληνες δεν τα κατάφεραν;
Όχι δεν τα κατάφεραν. Αργότερα µεσολάβησε και ο Έλληνας ναυτικός ακόλουθος στην Αµερική ώστε να φοιτήσουν κατά δύναµη, όπως µπορούσαν, ως παρατηρητές, γιατί χρειαζόταν η Ελλάδα και άλλους ειδικούς. Ακόµη και στη «λάσκα» εκπαίδευση, είχαµε δύο διαρροές.

Ο µόνος µαθητής του ΝΑΤΟ που αποφοίτησε µε Άριστα (Excellent) στην Πολεµική σχολή Βατραχανθρώπων του αµερικανικού ναυτικού το 1954 στην Αµερική

Πότε ξεκίνησε να λειτουργεί η σχολή βατραχανθρώπων του Ελληνικού Ναυτικού;
Το ’54 τελειώσαµε την εκπαίδευση στην Αµερική, αλλά η σχολή στην Ελλάδα άρχισε να λειτουργεί το 1957. Το ‘57 ήταν ναύαρχος και Αρχηγός Ναυτικής Εκπαίδευσης ο ναύαρχος Κιοσές, ο οποίος είχε πάρει την εντολή να ετοιµάσει το σώµα βατραχανθρώπων και ήταν αυτός που έστειλε στο ναυτικό την εγκύκλιο για την πρόσκληση εθελοντών που θα πήγαιναν στην Αµερική. Το ‘57 που άρχισε να λειτουργεί η σχολή, έπρεπε να γίνει επιλογή και ο µόνος εκπαιδευτής ήµουν εγώ, οι υπόλοιποι που δεν τα κατάφεραν ήταν σε άλλες υπηρεσίες. Έτσι πήρα το πρώτο σχολείο που ήταν 120 υποψήφιοι, αλλά όταν τους έκανα ασκήσεις για να δω την ικανότητά τους, δεν πέρασε κανείς. Με φωνάζει λοιπόν ο ναύαρχος και µου λέει:
– «Κύριε Καρτελιά γιατί έφυγαν αυτοί; Τι τους κάνεις;»
– «Κύριε ναύαρχε τους κάνω ότι µου έστειλε η πατρίδα να µάθω στην Αµερική», του απάντησα, οπότε µε κάλεσε στο γραφείο του για να συζητήσουµε εκτενέστερα.
– «Τι κάνατε στην Αµερική;»
Του λέω µερικά πράµατα από τη “hell week” και γυρνά και µου λέει:
– «Βγήκαν 19 από την Αµερική και ένας από το ΝΑΤΟ. Η Αµερική έχει ολυµπιονίκες;»
– «Πάρα πολλούς»
– «Η Ελλάδα έχει;»
– «Εκτός από τον Κωνσταντίνο το διάδοχο στην ιστιοπλοΐα, που έτρεξε µε τους Εσκιτζόγλου και το Ζαΐµη, δεν έχουµε άλλους»
– «Αφού δεν έχουµε ολυµπιονίκες, γιατί θέλεις να βγάζεις πρώτης ποιότητας βατραχανθρώπους. Ας βγάζουµε έστω και δεύτερης ποιότητας!»
– «Όχι, κύριε ναύαρχε. Μπορούµε να φτιάξουµε πρώτης ποιότητας, αλλά θα χρειαστούµε κάποια πράγµατα κι ένα πρόγραµµα για να το καταφέρουµε»
– «Τι είναι αυτά;»
– «Πρώτον να αλλάξει το φαγητό. Εµείς στην Αµερική τρώγαµε πάρα πολύ καλά»
– «Και ποιοι τρώνε καλά;»
Είχα τις πληροφορίες ότι αυτοί που έτρωγαν καλά ήταν στα νοσοκοµεία, όπου είχαν δύο φορές τη βδοµάδα κρέας, ενώ έπαιρναν και πρόγευµα, γλυκά, γιαούρτια κ.α. Του λέω λοιπόν ότι στα νοσοκοµεία έτρωγαν καλά, οπότε καλεί τον επιµελητή και του λέει: «από αύριο οι βατραχάνθρωποι θα τρώνε διπλή µερίδα ασθενούς!»
Το δεύτερο που του ανέλυσα, ήταν ότι δε µπορούν να κάνουν όλη τη βδοµάδα ασκήσεις και τα Σαββατοκύριακα βάρδιες. Πρέπει δύο µέρες να ξεκουράζονται.
Φωνάζει τότε τον υποδιοικητή και του λέει «οι υποψήφιοι βατραχάνθρωποι δε θα κάνουν βάρδιες».
«Τρίτον, επειδή έχουµε πολλά παιδιά γεωργών και ναυτικών, αν µπορούσε η υπηρεσία να τους δώσει ένα επιδοµατάκι, έστω για το τσιγάρο τους, θα ήταν ένα καλό κίνητρο».
– «Πόσα;» µου κάνει…
Εκείνον τον καιρό εγώ έπαιρνα ένα χιλιάρικο, οπότε του λέω «ένα πεντακοσάρικο».
Το κάνει αυτός 600 αµέσως και µου λέει: «µάζεψε άλλους τώρα που θα τρώνε καλά, δε θα κουράζονται και θα έχουν κι ένα χαρτζιλίκι!». Έτσι, πάλι µε την επιτήρηση του ναύαρχου, ξεκινήσαµε µε το τζιπάκι και τον οδηγό προσπαθώντας να µην κάνω σκληρές ασκήσεις και µας φύγουν πάλι (γέλια…)

Απρίλιος 1954 στο Πόρτο Ρίκο. Ένα ζευγάρι πτερύγια η επιβράβευσή του για την πρωτιά σε κολύµβηση µακρινής απόστασης 3.000µ.

Προχωρήσαµε και βγάλαµε µερικούς για αρχή. Αργότερα χρειάστηκε να φτιαχτεί κι ένας στίβος εµποδίων για να εκπαιδεύονται καλύτερα, όπως γινόταν και στην Αµερική. Εγώ είχα φέρει φωτογραφίες από το στίβο στην Αµερική, οπότε βασιστήκαµε εκεί και υπό την επιτήρησή µου τα έφτιαξε ο ναύσταθµος. Στήσαµε λοιπόν ένα νέο, παρόµοιο στίβο. Μάλιστα ήρθε το επιτελείο του ναυτικού, υπουργοί και άλλοι επίσηµοι, και θαύµασαν αυτόν το στίβο εµποδίων, όπως και την επίδειξη που µε έβαλε να κάνω µπροστά τους ο ναύαρχος. Από τότε ξεκίνησε η σχολή…Και εδώ είχαµε “hell week” και µεγάλες αποχωρήσεις από την εκπαίδευση.

Γιατί φύγατε από εκεί;
Εν τω µεταξύ υπήρχε και µια αδικία όσον αφορά στις προαγωγές. Η νοµοθεσία έλεγε ότι ένας για να προαχθεί υπαξιωµατικός στον επόµενο βαθµό, πρέπει να έχει τουλάχιστον 18 µήνες θαλάσσια υπηρεσία, ενώ τις άλλες µέρες µπορεί να τις έχει στη στεριά. Εµάς η σχολή ήταν στη στεριά, αλλά το µάθηµα ήταν στη θάλασσα. ∆ηλαδή ο Καρτελιάς µπορούσε να χάσει την προαγωγή γιατί δεν είχε θαλάσσια υπηρεσία. Την είχε τη θάλασσα δίπλα του, αλλά η νοµοθεσία δεν έλεγε κάτι τέτοιο.

Άλλαξε τότε η νοµοθεσία;
Όχι, οπότε και εγώ υπέβαλα παραίτηση κι έφυγα. Ένα χρόνο µε κράτησαν για να µε πείσουν να ανακαλέσω την απόφασή µου, αλλά τελικά δεν έγινε. Ήταν λάθος τους. Το ναυτικό πάντα έχει ανάγκη από καλά στελέχη, αλλά να αφήσεις να φύγει ο καλύτερος εκπαιδευτής σου για τη θαλάσσια υπηρεσία; Θα µπορούσαν κάτι να κάνουν. ∆εν έγινε όµως τίποτα κι εγώ έφυγα.

Μετά άνοιξες το πρώτο σχολείο;
Μετά άνοιξα το πρώτο σχολείο στην Ελλάδα, αλλά έκανα τρία χρόνια να πάρω άδεια γιατί δεν υπήρχε σχετική νοµοθεσία στην Ελλάδα. Βρέθηκαν κάποιοι αξιωµατικοί του Λιµενικού που µε φώναζαν να κάνω διάφορες δουλειές, γιατί δεν υπήρχαν τότε βατραχάνθρωποι στην αγορά. Έτσι πήγα όταν βούλιαξε ο «Αγαµέµνων» και έπρεπε να δω από κάτω, πήγαινα όταν έκαναν οι δικτάτορες µπάνιο στο Λαγονήσι κι έπρεπε να δω την παραλία από κάτω µην έχει βόµβες, και άλλα διάφορα. Κάποια φορά σε µία συζήτηση µε έναν γνωστό µου αντιπλοίαρχο, έτυχε να του πω ότι κάθε σαββατοκύριακο έχουµε πνιγµούς ανθρώπων που καταδύονται γιατί δεν έχουν εκπαίδευση. Σε όλον τον κόσµο υπάρχουν σχολές, εγώ ήµουν εκπαιδευτής βατραχανθρώπων από το Πολεµικό Ναυτικό, και έτσι είχα ζητήσει από το Λιµεναρχείο να µου δώσει άδεια να εκπαιδεύω ανθρώπους για να µην έχουµε ατυχήµατα.

Ένα από τα πρώτα σχολεία στην Ελλάδα

Το κατάλαβε το πράγµα ο υπεύθυνος και µε ρώτησε σε ποιον ζήτησα την άδεια. Τον κάλεσε µπροστά µου στο τηλέφωνο και τον ρώτησε: «γιατί δε δίνετε στον Καρτελιά άδεια;», οπότε εκείνος του απάντησε «γιατί δεν έχουµε νοµοθεσία!» Κτυπά το χέρι του στην καρέκλα και λέει: «∆ώστε του, και φτιάξτε, θέλω να πάρει άδεια αύριο κιόλας!». Κι έτσι ξεκινήσαµε… Αυτός πίστεψε ότι ένας άνθρωπος ικανός να βγάζει βατραχανθρώπους στο Ναυτικό, σίγουρα θα µπορούσε να σώσει µερικά άτοµα που πνίγονται άσκοπα στις παραλίες πηγαίνοντας για κατάδυση!

Έτσι ξεκίνησε η πρώτη σχολή;
Ακριβώς. Έβγαλα αρκετά άτοµα. Εγώ είχα ένα ιδιότυπο πρόγραµµα εκπαίδευσης. Έκανα ασκήσεις κατά φαντασία για να τους εµψυχώσω και πήγε πολύ καλά η σχολή. Έβγαλα εκατοντάδες κόσµο και µπορώ να πω µε σιγουριά ότι είναι οι καλύτεροι που βουτάνε…

Το 1966 ξεκίνησε η πρώτη αυτή σχολή;
Ναι. Το 1966 ξεκίνησε και συνέχισε αδιάλειπτα µέχρι το 1980 που ήρθαµε εδώ, καθώς δεν προλάβαινα και σταµάτησα. Μετά έκανε µαθήµατα η κόρη µου.

Τι θυµάστε από τα πρώτα εκείνα χρόνια της σχολής;
Θυµάµαι που έφερα κοµπρεσέρ για να γεµίζουν αέρα, γιατί αυτοί που καταδύονταν πήγαιναν στα εργοστάσια για να τους γεµίζουν αέρα. Οι πρώτοι µαθητές µου ήταν επιστήµονες, όπως γιατροί, δικηγόροι κλπ., και έπρεπε να διδάξω αυτούς που είχαν τη δυνατότητα να µάθουν και τους άρεσε.

Απευθυνόσαστε δηλαδή στον εύπορο κόσµο της τότε εποχής;
Όχι. Σε όλον τον κόσµο. Απλώς έτυχε το πρώτο σχολείο να έχει έξι µαθητές που ήταν όλοι επιστήµονες. Στη συνέχεια έκανα οµάδες στα σχολεία όπου ταίριαζα εργάτες και επιστήµονες µαζί, ώστε να λειτουργεί το µάθηµα καλύτερα.

Οι κόρες σας µπήκαν αργότερα στη «δουλειά»;
Η Όλγα είναι εκπαιδεύτρια και µάλιστα πολύ καλή. Η άλλη µου κόρη γνωρίζει να καταδύεται, αλλά δεν είναι εκπαιδεύτρια.

Σύγχρονο εργαστήριο κατασκευής και επιδιόρθωσης στολών κατάδυσης και ψαροτούφεκου

Εργαστήριο επισκευών και service ρυθμιστών

Πώς βάλατε την Όλγα στην κατάδυση;
Ήµουν στην Καστέλα και εκεί είχα το Peugeot όπου έβαζα µέσα τις µπουκάλες και πηγαίναµε στη Βουλιαγµένη για να κάνουµε τα µαθήµατα. Είχα φτάσει στον Άλιµο, όταν ξεφυτρώνει από το πίσω κάθισµα το κεφαλάκι της Όλγας, και µου λέει: «είµαι κι εγώ εδώ µπαµπά!».
«Γιατί µπήκες µέσα;» «Για να έλθω µαζί»
Πήγαµε στο δεύτερο λιµανάκι της Βουλιαγµένης και την άφησα απέξω. Εγώ πήρα τους µαθητές για να ξεκινήσουµε τα µαθήµατα, και όσοι τελείωναν τη βουτιά, έβγαιναν στη στεριά.
Κάποια στιγµή που έδειχνα στους µαθητές κάποιες ασκήσεις να κάνουν, ένιωσα κάποιος να µου τραβά το πόδι από το µαχαίρι. Γυρνάω και τι να δω; Η Όλγα που ήταν τότε 6 χρονών είχε βάλει µπουκάλα και πήρε το µαχαίρι για να κυνηγήσει ψαράκια. Η Όλγα της οποίας δεν πρόλαβα να της δείξω. « Έκλεψε» τις ασκήσεις από µένα την ώρα που τις έδειχνα στους άλλους και κατόπιν τα εφάρµοσε.

Μετανιώσατε καθόλου που ακολουθήσατε αυτόν τον κλάδο;
Όχι. Απεναντίας είµαι ευχαριστηµένος γιατί πρόσφερα στην κατάδυση κι έχουµε καταφέρει να γλυτώσουµε ζωές από αυτούς που ήταν «ζωηροί». Έχω βοηθήσει την υποβρύχια κατάδυση, τους επαγγελµατίες δύτες, τους σπογγαλιείς που ήθελαν να δοκιµάσουν µε πιο σύγχρονα µέσα. Τους έδωσα µπουκάλες, και µε την προτροπή του υπουργείου ήλθαν σε µένα και τους έκανα σχολείο, οπότε στη συνέχεια ναυτολογήθηκαν για να κάνουν την σπογγαλιεία µε µπουκάλες. Μάλιστα θυµάµαι που έβαλα αγγελίες στις εφηµερίδες ότι ζητούνται υποψήφιοι να εκπαιδευτούν για σπογγαλιεία µε µπουκάλες και είχαµε ένα µεγάλο τσούρµο από αυτούς που έβγαλαν πτυχίο, οι οποίοι στη συνέχεια ναυτολογήθηκαν.
Έπειτα έχω κάνει πολλές ανασκαφές µε διάσηµους αρχαιολόγους, κυρίως Αµερικανούς, τόσο στο εξωτερικό, όσο και στην Ελλάδα. Έρχονταν φοιτητές από την Αµερική για να κάνουν πρακτική στις καταδύσεις, και ο Θροκµόρτον, ένας αρχαιολόγος που τον χρηµατοδοτούσαν οι Αµερικανοί, υποχρεωνόταν να πάρει 10-15 παιδιά, να τους εκπαιδεύει µια βδοµάδα και να τους αφήνει. Έτσι εκπαίδευα φοιτητές από την Αµερική για να µάθουν κατάδυση, να µάθουν πώς και πότε θα κάνουµε έρευνα για αρχαιολογία κ.α. Είναι πολλές οι δραστηριότητες που έχω κάνει. Τι να πρωτοθυµηθώ τώρα;

Ανασκαφές στις Κεχριές Κορινθίας

Κάποια ιστορία από εκείνα τα χρόνια;
Η υποβρύχια αρχαιολογία έχει και αυτή ενδιαφέρον. Κάποια στιγµή ο Θροκµόρτον, ο Αµερικανός αρχαιολόγος που εκπροσωπούσε το πανεπιστήµιο της Πενσυλβάνιας, ήξερε ότι στο νησί και στον κόλπο της Σαπιέντζας είχε βουλιάξει ένα πλοίο που το έλεγαν «Κολοµπάι». Αυτό το πλοίο όµως δε φαινόταν µε τίποτε µε τα γυαλιά από πάνω, αλλά ούτε και µε µπουκάλα από κάτω, γιατί ήταν θαµµένο. Έπρεπε όµως να βρεθεί και γι’ αυτό το έψαχναν οι Αµερικάνοι, οι Γάλλοι και οι Άγγλοι που ήταν στο γκρουπ για τις αρχαιολογικές έρευνες της περιοχής, χωρίς να έχουν καταφέρει τίποτε. Όταν µου ζητήθηκε βοήθεια από τον Αµερικάνο, πήρα µια 3µετρη µπετόβεργα από µια οικοδοµή, την έκανα µυτερή µπροστά, της έβαλα ένα χερούλι πίσω, πήγα στα πιθανά σηµεία που µπορούσε να έχει βουλιάξει το «Κολοµπάι» και έβαζα τη «σούβλα» µέσα για να καταλάβω πού υπήρχε άµµος και πού χώµα.

Ξένα δηµοσιεύµατα για τις ανασκαφές στη Σαπιέντζα. Εκεί ο Νίκος Καρτελιάς ανακάλυψε ένα βυθισµένο πλοίο (1) µε τη µέθοδο της «σούβλας» και σαρκοφάγους (2)

Έτσι όταν έφτασα στο σηµείο όπου είχε βυθιστεί και θαφτεί το πλοίο, ένιωσα κάτι το διαφορετικό, σαν δηλαδή το σίδερο να έµπαινε κι έβγαινε περίεργα. Αφού έκανα κάποιες κινήσεις στα 10, 15, 20 µέτρα που µπορεί να είχε απλωθεί το ναυάγιο, είπα στον Αµερικάνο ότι βρήκα το πλοίο. ∆εν πίστευε στα αυτιά του και αµέσως πήγαµε να δούµε. Τραβήξαµε τη λάσπη από πάνω, κάναµε τοµή σε δύο µέτρα βάθος και βρήκαµε όντως ένα πλοίο, αλλά ήταν ένα αυστριακό µπρίκι και όχι το «Κολοµπάι». Ένα διαφορετικό ναυάγιο που δεν το ήξερε κανένας!
Κάποια άλλη φορά στη Σαπιέντζα, είχαµε πάει να µετρήσουµε κάποιες κολώνες που τις ήξεραν οι ψαράδες. Αφού τελείωσε η κατάδυση και τα µετρήµατα (κάναµε 1400 µετρήµατα για να φτιάξουµε τη θέση και την κλίση που είχαν οι 17 κολώνες), έφυγα µε το ψαροτούφεκο, χωρίς µπουκάλα, 500 µέτρα πιο µακριά από το συγκεκριµένο σηµείο και µέσα σε µια σχισµή βλέπω ένα ροφό. Αν και κάρφωσα το ροφό, µου πήρε τη βέργα µέσα. Έκανα δυο-τρεις βουτιές για να ξεβραχώσω το ψάρι, και όπως έβαζα το χέρι µου για να κρατηθώ, κατάλαβα ότι η πέτρα δεν ήταν ανώµαλη, αλλά τετραγωνισµένη. Ξύνοντας µε το µαχαίρι µου, διαπίστωσα ότι ήταν κάτι σαν δεξαµενή ελαιοπιεστηρίου. Θυµόµουν πως στο χωριό που έχουµε τα λιοτρίβια για τις ελιές, έχουν τέτοιες δεξαµενές. Λέω τότε στους Αµερικανούς ότι βρήκα µια τέτοια δεξαµενή. Πάµε λοιπόν να δούµε τι ήταν και διαπιστώθηκε ότι ήταν σαρκοφάγοι!

Το 1967 ανέλαβες την αποκλειστική αντιπροσωπεία του οίκου TECHNISUB Ιταλίας για την Ελλάδα και στη συνέχεια και άλλες αντιπροσωπείες. Πώς µπήκες σε αυτόν το χώρο;
Όσον αφορά στις αντιπροσωπείες, µου τις έδωσαν γιατί ήµουν «της δουλειάς». Είχε γράψει τότε κάποιος στην Technisub στην Ιταλία, για να του δώσει εµπορεύµατα στην Ελλάδα. Ήλθε τότε ο υπεύθυνος από την Ιταλία να συζητήσουν και του λέει. «Πού θα επισκευάζετε τα όπλα;». Του απαντά αυτός: «στον Καρτελιά». «Τότε φώναξέ τον να έλθει εδώ, για να δω ότι ξέρει να τα επισκευάζει σωστά». Με φώναξαν τότε και τους λέω ότι «δε µπορώ να γίνω τεχνίτης κανενός που έχει όπλα, εγώ φτιάχνω όπλα µόνο στους πελάτες µου». Πάει ο Ιταλός σε δεύτερο έµπορο που είχε επίσης ενδιαφερθεί για την αντιπροσωπεία και τον ξαναρωτάει που θα φτιάξει τα όπλα αν χαλάσουν, και του απαντά και αυτός «στον Καρτελιά». Οπότε έρχεται αργότερα και µε βρίσκει ο Ιταλός και µου λέει: «µε κάλεσαν για να µου δείξουν ότι κάνουν για αντιπρόσωποί µου, αλλά εµένα µου κάνεις εσύ!».
«Ναι αλλά αυτοί µπορεί να έχουν τεράστια ποσά για εισαγωγές»…
«Εσύ τι µπορείς να διαθέσεις;»
Ενώ αυτοί του είχαν πει 5 εκατοµµύρια, εγώ του είπα µόλις 300.000.
«∆εν είναι λίγα;», τον ρωτώ.
«Όχι» µου λέει, «θα κάνεις επαναληπτικές!» Έτσι µου έδωσε θάρρος να προχωρήσω και να ξεκινήσω τις εισαγωγές, να φτιάξω αυτό το µαγαζί σε χώρο που να βολεύει τον κόσµο, κοντά στον ηλεκτρικό, στην Πειραιώς και τη Συγγρού. Κατάφερα γρήγορα να κερδίσω την εµπιστοσύνη του κόσµου, ώστε να λένε «άµα θέλω να ψωνίσω, θα πάω στον Καρτελιά». Aκόµη και σήµερα προσφέρω ένα έργο που δεν το ξέρει κανείς. Επιβλέπω συνεχώς τα παιδιά εδώ στο µαγαζί, και είµαι αυστηρός στο να προσφέρουν ποιότητα και σωστό service. ∆ε µπορείς να κάνεις τεστ σε µια φιάλη και να κτυπήσεις νούµερα επειδή την είδες καθαρή. Το τεστ πρέπει να γίνει κανονικά και ας είναι αυτή καθαρή. Εδώ όλα γίνονται για την ασφάλεια.

Τεράστια γκάµα σε µάσκες και πέδιλα

Από πια ηλικία µπορεί να ξεκινήσει κάποιος την κατάδυση;
Από τότε που θα µάθει να κολυµπά. Η κατάδυση είναι πιο εύκολη από το µακροβούτι. Αν πάρεις έναν που δεν ξέρει κολύµπι και τον ρίξεις στα άπατα, θα πνιγεί. Αν του δώσεις όµως µια µπουκάλα, τον ρίξεις στα άπατα και αναπνέει, τότε δεν πνίγεται. Αυτό ήταν άλλωστε και το µυστικό που µε οδήγησε στην ειδική «εκπαίδευση» της κυρίας Γεωργίας, της γυναίκας µου, η οποία δεν ήξερε µπάνιο για να βουτήξει. Την έµαθα πρώτα να αναπνέει και να καταδύεται (στην αρχή σε λίγα εκατοστά νερό και στη συνέχεια σε βαθύτερα), τότε που έκανα ανασκαφές, και αργότερα έµαθε µπάνιο.

«Η πρώτη γυναίκα που έµαθε πρώτα να καταδύεται και µετά να κολυµπά». Από το 1965 µέχρι σήµερα η κυρία Γεωργία Καρτελιά βρίσκεται συµπαραστάτης στο πλευρό του συζύγου της

Τι είναι αυτό που µπορεί να οδηγήσει περισσότερους Έλληνες στην κατάδυση;
Μεγάλο καλό έχει κάνει η τηλεόραση, αφού ο καθένας βλέπει ότι είναι εύκολο, καθώς βουτούν γυναίκες και παιδιά. Βέβαια στα νησιά οι περισσότεροι που βουτάνε είναι ξένοι, που από ότι φαίνεται αυτοί έχουν περισσότερο όρεξη για βουτιά και ξενάγηση. Αυτό γιατί τους λείπει η θάλασσα. Εµείς την έχουµε, αλλά δεν την εκµεταλλευόµαστε. Βέβαια αυτό είναι και στο χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου. Εδώ ο εγγονός µου βουτάει από παιδάκι…

Κατά πόσο εµείς εδώ στην Ελλάδα είµαστε έτοιµοι να φιλοξενήσουµε µια µεγάλη µερίδα τουριστών που επιθυµεί την κατάδυση;
Νοµίζω ότι είµαστε πανέτοιµοι, αφού υπάρχουν σχολές σε κάθε µεριά της Ελλάδας, τόσο για να µάθουν στους τουρίστες αυτούς κατάδυση, όσο και για να τους ξεναγήσουν σε ενδιαφέροντες τόπους.

Θεωρείται η Ελλάδα καταδυτικός προορισµός;
Ναι, γιατί έχουµε πολύ καθαρά νερά, βυθούς µε ενδιαφέρον, σπηλιές µε βλάστηση και χρώµατα, οπότε αυτοί που βουτούν µένουν ευχαριστηµένοι. Εξάλλου οι εκπαιδευτές φροντίζουν να βουτούν σε ωραία µέρη, µε κίνηση ψαριών, µε τοπικό ενδιαφέρον όπως µε την ύπαρξη µιας φώκιας στην Κρήτη κ.α.

Κάποιες συµβουλές;
Να µην προσπαθήσουµε να µάθουµε κατάδυση µόνοι µας, αλλά πάντα κοντά σε έµπειρους εκπαιδευτές. Έτσι δε θα κινδυνέψουµε. Στις µέρες µας, τα µέσα που χρησιµοποιούνται από τις σχολές για κατάδυση, είναι απόλυτα ασφαλή. Πάντα σε ζευγάρι για κατάδυση και µε άριστο εξοπλισµό, το οποίο φυσικά πρέπει να συντηρούµε πολύ καλά.

Πηγή:boatfishing.gr

Κριτικές Όπλων: Τυφέκιο FN SCAR-H STD (Mk17)

Πριν από λίγο καιρό είχαμε δημοσιεύσει τη κριτική μας για το δημοφιλές βελγικό τυφέκιο FN SCAR-L STD (Mk16) για το διαμέτρημα 5.56×45mm NATO. 

Μπορείτε να διαβάσετε εκείνο το άρθρο μας σε αυτό το σύνδεσμο. Στο παρόν άρθρο θα δούμε το τυφέκιο που αποτέλεσε τη βάση του SCAR-L, το τυφέκιο SCAR (Special operations Combat Assault Rifle, Τυφέκιο Εφόδου Μάχης Ειδικών επιχειρήσεων) στο μοντέλο H (Heavy, βαρύ) που σημαίνει ότι είναι για διαμέτρημα 7.62×51mm NATO. Στις ΗΠΑ το όπλο αυτό έχει το αναγνωριστικό Mk17, και η έκδοση την οποία βλέπουμε εδώ είναι η τυπική STD (Standard) διαμόρφωση.  

Προσοχή! Ότι διαβάζετε σε αυτή τη κατηγορία είναι η προσωπική μας άποψη βάσει των εμπειριών και γνώσεων μας, δεν είναι σε καμία περίπτωση μία αντικειμενική παρουσίαση.

Πηγή: Pinterest.com

Το SCAR της εταιρείας FN, όπως φαίνεται και από το όνομα του, ήταν μέρος ενός διαγωνισμού της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων, της SOCOM, των ΗΠΑ από το 2004. Το αρχικό σχέδιο του όπλου ήταν αυτό που μελετάμε εδώ, το SCAR-H, αλλά λόγω των αναγκών έπειτα αναπτύχθηκε και στην ελαφρά του έκδοση, η έκδοση SCAR-L που είχαμε δει στο προηγούμενο άρθρο μας. Από το 2009 ξεκίνησε η υιοθέτηση τους στη SOCOM ενώ το 2010 η SOCOM ακύρωσε την υιοθέτηση της ελαφράς του έκδοσης, της Mk16. Σήμερα το Μκ17 το συναντάμε σε παραπάνω από 20 χώρες, ανάμεσα τους και τη Κύπρο, αλλά και τη Τουρκία.

Πηγή: FNHerstal.com

Η έκδοση για την οποία ομιλούμε εις το παρόν άρθρο είναι η STD του Mk7 που αναφέρεται στη πιο απλή διαμόρφωση του τυφεκίου με κάννη μήκους 16″ (41 εκατοστά). Η προσωπική μας εμπειρία είναι με αυτή την έκδοση του τυφεκίου στην έκδοση με επιλογή τόσο για αυτόματες όσο και για ημιαυτόματες βολές.

Πηγή: ArmyRecognition.com

Σε αντίθεση με το ελαφρύτερο αδερφάκι του, το Mk17 είναι ένα σχετικά καλά ζυγισμένο όπλο για να υποστηρίζει επαρκώς το μεγάλο του διαμέτρημα. Σχεδόν κάθε εξάρτημα που αφορά την εργονομία του είναι ρυθμιζόμενο, όλα τα σημεία χειρισμού λειτουργούν και για δεξιόχειρες και αριστερόχειρες, και έχει τεχνητά μειωμένη ταχυβολία (600 ριπές/δευτερόλεπτο) ώστε να επιτρέπει πιο ελεγχόμενη στόχευση λόγω του ισχυρού διαμετρήματος του. Στη διαμόρφωση STD η κατασκευάστρια εταιρεία του δίνει δραστικό βεληνεκές 800 μέτρων, και είναι πολύ πιο αξιόπιστο από το Mk16.

Πηγή: Guns.com

Ασφαλώς, δεν είναι όλα ιδανικά. Είναι τυφέκιο με καλό αρχικό βάρος (3.58 κιλά άδειο) αλλά λόγω της επεκτασιμότητας του μπορεί να γίνει πολύ βαρύ εύκολα, είναι ογκώδες, και ειδικά στις πρώτες του σειρές είχε κάποια προβλήματα αξιοπιστίας αναφορικά με εμπλοκές κατά τη χρήση του στις εμπόλεμες ζώνες της Μέσης Ανατολής. Ένα από τα σχεδιαστικά του λάθη για τα οποία πλέον η FN προσφέρει μία λύση είναι ο μοχλός οπλίσεως του ο οποίος κινείται μαζί με το μηχανισμό του κλείστρου με κάθε βολή. Έτσι μία λάθος λαβή από το χειριστή μπορεί να του προκαλέσει και τραυματισμό αλλά και εμπλοκή στο τυφέκιο.

Πηγή: Pinterest.com

Η προσωπική μας εμπειρία είναι μέτρια με μερικές χιλιάδες βολές σε διαφορετικές περιστάσεις, τόσο στην αυτόματη όσο και ημιαυτόματη επιλογή βολών. Από αυτή τη περιορισμένη χρήση δε θα το επιλέγαμε ως τη πρώτη μας επιλογή για τα περισσότερα σενάρια. Παρότι ένα καλό και αξιόπιστο όπλο, ακόμη και με μερικά παρελκόμενα γίνεται πολύ βαρύ αλλά δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα. Το Mk17 εκ φύσεως έχει κέντρο βάρους προς τα εμπρός το οποίο προσφέρει ταχεία επαναφορά στο στόχο και μειωμένη ανάκρουση (ειδικά σε αυτόματες ριπές), αλλά ταυτόχρονα με λίγα μόλις παρελκόμενα γίνεται πολύ πιο κουραστικό για μακροχρόνια μεταφορά συγκριτικά με άλλα τυφέκια. Βλέπετε μία φωτογραφία με ένα τέτοιο τυφέκιο από πρόσφατη επίσκεψη μας σε κλειστό σκοπευτήριο στη συνέχεια.

Πηγή: Προσωπικό αρχείο

Οπότε κλείνοντας, θα το προτείναμε σε κάποιον για αγορά; Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Είναι ένα πάρα πολύ ακριβό τυφέκιο στη λιανική αγορά άρα αυτό περιορίζει το αγοραστικό κοινό. Δεύτερον, ένα τυφέκιο τόσο ογκώδες και τέτοιου διαμετρήματος ίσως να είναι λίγο υπερβολικό για αυτοάμυνα στο σπίτι, τουλάχιστον στη πλειοψηφία των περιπτώσεων. Ο όγκος και το βάρος το κάνουν κακή επιλογή για το χώρο του αθλητισμού-αγωνιστική σκοποβολή όπως και για κυνήγι. Άρα μας μένει μόνο μία χρήση, εκείνη από τακτικά τμήματα που συνήθως είναι κάτι που είναι εκτός της σφαίρας επιρροής του κάθε αγοραστή καθώς οι αγορές οπλισμού γίνονται κεντρικά. Θα λέγαμε ότι στο χώρο των τακτικών τμημάτων έχει τη θέση του, αλλά περιορισμένη. Για κάποιον που αναζητά ένα μοντέρνο τυφέκιο πεζικού με μεγάλο δραστικό βεληνεκές και ευστοχία, χωρίς τεράστιες απαιτήσεις σε εκπαίδευση, είναι καλή επιλογή υπό τις προϋποθέσεις ότι θα είναι για μηχανοκίνητα ή αερομεταφερόμενα τμήματα που δε θα χρειάζεται να το μεταφέρουν για πολύ μεγάλα διαστήματα, και έχει γίνει προσεκτική μελέτη στην επιλογή των παρελκόμενων του καθώς κάθε γραμμάριο μετράει.

Πηγή: defensegr.wordpress

ΘΡΙΛΕΡ! ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΓΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΑΝΟΠΛΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΣΕ ΠΛΟΙΟ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΟΝ ΠΕΡΣΙΚΟ ΚΟΛΠΟ – ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠΕΞ

Συναγερμός έχει σημάνει μετά από επίθεση που δέχθηκε στον Περσικό Κόλπο από ενόπλους, ένα εμπορικό πλοίο με ελληνική σημαία.

Όπως μετέδωσε το δελτίο ειδήσεων του OPEN στο πλοίο βρίσκονται 25 ναυτικοί, με τους δύο να είναι Έλληνες, ενώ οι ένοπλοι έχουν καταλάβει το καράβι.

 

Το υπουργείο Εξωτερικών, αλλά και το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή για να συντονίσουν τις κινήσεις τους. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες είναι πιθανό να έχει δεχθεί επίθεση και δεύτερο ελληνικό τάνκερ.

ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ: ΕΦΥΓΕ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΛΜΠΑΡΗΣ, Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΗΡΩΑΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΤΟΥ 1940 – ΟΤΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΒΓΑΖΕ ΓΕΝΝΑΙΟΥΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, ΠΟΥ ΕΔΙΝΑΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ!

Από τη ζωή «έφυγε» χθες σε ηλικία 106 ετών ο Δημήτρης Κάλμπαρης, ο τελευταίος επιζών ήρωας του έπους του 1940, ο οποίος διέμενε στο Γηροκομείο Βόλου, σκορπώντας θλίψη στην τοπική κοινωνία. 

Ο Δημήτρης Κάλμπαρης παρά το προχωρημένο της ηλικίας του διατηρούσε έως το τέλος της ζωής του διαύγεια πνεύματος, ενώ πέρυσι είχε συνδεθεί διαδικτυακά με τους μαθητές του ΓΕΛ Αγριάς, με τους οποίους είχε συνομιλία και τους εξιστόρησε τη ζωή αλλά και τη δράση του στον πόλεμο.

Ο Δημήτρης Κάλμπαρης γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου του 1917 στη Μακρινίτσα, ενώ είχε άλλα εννέα αδέλφια. 

Εργάστηκε στην κλινική του Τριχόπουλου ως νοσοκόμος κι έπειτα έγινε τσαγκάρης. Πολέμησε στο έπος του ’40 και ήταν ο τελευταίος επιζών της μάχης στο ύψωμα 731. 

Μάλιστα, ακόμη και μέχρι πρόσφατα σε μεγάλη ηλικία, ο Δημήτρης Κάλμπαρης ήθελε να μοιράζεται τη γνώση και τις εμπειρίες του. 

 

ο τελευταίος επιζών της μάχης στο ύψωμα 731.

 

Με αφορμή την επέτειο του ’40, πέρυσι, μίλησε με τους μαθητές του ΓΕΛΑ Αγριάς, ενώ έδωσε συνέντευξη στο «Ιστόρημα» μια εταιρεία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, για την διάσωση της προφορικής ιστορίας. 

Το 2009, επίσης, μοιράστηκε τις εμπειρίες του με τον κ. Γεώργιο Σούρλα ο οποίος τις κατέγραψε στο βιβλίο του «Οι Ήρωες του 1940 περιμένουν».

Από τα τελευταία αφιερώματα, στα οποία μετέφερε σκέψεις του ήταν στην έκδοση της ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ «Πρόσωπα», ενώ φέτος ήταν εκείνος που έκοψε την πρωτοχρονιάτικη πίτα στο Γηροκομείο Βόλου, όπου και διέμενε.

Η είδηση του θανάτου του σκορπά βαθιά θλίψη στην κοινωνία, που έχασε έναν από τους μεγάλους και τελευταίους ήρωές της.

Τα λόγια του Δημήτρη Κάλμπαρη για τη ζωή και τον πόλεμο

«Γεννήθηκα στις 16 Φεβρουαρίου 1917 στη Μακρινίτσα. Ήμασταν δέκα παιδιά. 

Οι γονείς μας είχαν άλλα είχαν κάνει, αλλά πέθαναν. 

Τώρα έχουμε μείνει τρεις. 

Οι αδερφές μου, η μία είναι 92 και η άλλη 94 ετών κι εγώ που έφτασα τα 102 χρόνια μου. Δύο γριούλες και ένας παππούς. Αυτοί ζούμε τώρα. Στο χωριό μεγάλωσα. 

Ο πατέρας μου δούλευε βυρσοδέψης. Φτώχεια μεγάλη. Έτσι, όταν μεγαλώσαμε λίγο, ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν βρακάς, μας κατέβασε στον Βόλο. 

Ο αδερφός ο ένας, ήταν έναν χρόνο μεγαλύτερος από εμένα. Εμένα με έβαλαν νοσοκόμο στην κλινική του Τριχόπουλου, 12-13 χρόνων ήμουν, εκείνος μπήκε σε ένα φαρμακείο. 

Κάθισε 40 χρόνια φαρμακοϋπάλληλος. 

Μία μέρα είπα στον Τριχόπουλο: «Γιατρέ μου, θα φύγω». «Γιατί;», ρώτησε εκείνος. Ήθελα να πάω να γίνω τσαγκάρης. «Μα καλά, από δήμαρχος θα γίνεις κλητήρας;», Τέλος πάντων, κάθισα δύο χρόνια στην κλινική. 

Αργότερα ο πατέρας μου με πήγε σε ένα τσαγκάρικο. 

 Το 1938 παρουσιάστηκα για τη θητεία μου. Πήγα πρώτα στο Σιδηρόκαστρο. Εκεί μας κράτησαν λίγο, μετά μας πήγαν στο Αχλαδοχώρι Σερρών. 

Κατέληξα στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, στα οχυρωματικά έργα που έκανε ο Μεταξάς. Στο Μπέλλες ήμουν εγώ. 

Δύο χρόνια υπηρέτησα. Αρχές Οκτωβρίου του 1940 πήρα τον δρόμο της επιστροφής στον Βόλο».

«Στις 28 Οκτωβρίου άκουγα παράξενα πράγματα στον δρόμο και αναρωτιόμουν τι συνέβαινε. Φτάνω στο τσαγκάρικο, έρχεται κάποιος και μου λέει: «Τι κάνεις εδώ; Έχουμε πόλεμο». 

Στον δρόμο έπεσα πάνω σε κάτι κοπέλες, που ανήκαν στην ΕΟΝ, τη νεολαία του Μεταξά. 

Με ρώτησαν τι σκοπό είχα. 

Απάντησα ότι πήγαινα να πάρω ρούχα και να παρουσιαστώ. Από τα αδέρφια μου, κανείς άλλον δεν πολέμησε. 

 

 

Μαζευτήκαμε όλοι οι κληρωτοί σε μία γέφυρα στον Ξηριά και μας έδωσαν ιματισμό, παπούτσια και μία κουραμάνα. 

Την έβαλα στο σακίδιο, άλλο βάρος δεν είχα. 

Προτού ξεκινήσω, η μάνα μου, μου έραψε στη μάλλινη φανέλα, ένα φυλαχτό με ένα κομμάτι από Τίμιο Ξύλο. Αυτό με έσωσε. 

Έτρωγα σφαίρες πολλές. Υπέφερα πάρα πολύ. 

Δεν έπρεπε να ζω εγώ τώρα. Μόλις νύχτωσε, μας πήγαν στον σιδηροδρομικό σταθμό. Μας έβαλαν σ’ ένα τρένο. Επιβιβαστήκαμε σε κλειστά βαγόνια, αυτά που έβαζαν τα ζώα. 

Το τάγμα απαρτιζόταν από Βολιώτες. 

Ο λοχαγός μου λεγόταν Δημήτριος Τζανάκης, Διμοιρίτης μου ήταν ο Δημήτρης Σφυάκης, που είχε το γυαλάδικο πίσω από την καπνοβιομηχανία Ματσάγγου. 

Σκοτώθηκε στο μέτωπο, όπως και όλο σχεδόν το τάγμα μου. Ελάχιστοι γυρίσαμε πίσω. Προορισμός μας ήταν η Καλαμπάκα. 

Κατέβηκε ένας ταγματάρχης και μας είπε δύο λόγια: «Παιδιά, αυτή την ώρα, ο εχθρός μπήκε στην Ελλάδα και μας παίρνει τα εδάφη». 

Από την Καλαμπάκα, φτάσαμε στα σύνορα με τα πόδια. Νύχτα μετακινούμασταν. «Πρέπει πάση θυσία να τους κρατήσουμε», ήταν η διαταγή. 

Βαδίζαμε τη νύχτα από τους δρόμους. Την ημέρα περνούσαμε μέσα από μονοπάτια και δάση, για κάλυψη. Οι αξιωματικοί είχαν βγάλει τα διακριτικά τους. Ήμασταν όλοι αδέρφια. 

Όλοι ίδιοι. Μας έλεγαν: «Ό,τι έχετε παραπανίσιο, πετάξτε το. Κρατήστε μόνο το όπλο σας και πυρομαχικά». Μας είχαν οι μανάδες μας πράγματα. Άλλος κουβέρτα, άλλος μια αλλαξιά ρούχα. Νόμιζαν πού πηγαίναμε».

«Ένα πρωί ήμασταν στο αμπρί, μες στο χιόνι. Ένας πρώτος ξάδερφός μου, Δημήτρης Νταβλαμάνας λεγόταν, σηκώθηκε όρθιος, γιατί είχε ξεπαγιάσει. Ένα βήμα έκανε. Του έριξε ένας Ιταλός, πετυχαίνοντάς τον στα μηνίγγια. Κοίταξα να δω πού ήταν χτυπημένος. Αίμα δεν έτρεξε, αλλά είχαν χυθεί τα μυαλά του έξω», περιέγραψε τον θάνατο του συγγενή του, ενώ έπειτα μίλησε για τις κακουχίες που αντιμετώπιζαν: «Περνούσαμε μέσα από χαράδρες. Φοβερό κρύο. Πάγους είχαν πιάσει κάτω. Άκουγες παλικάρια δύο μέτρα να εκλιπαρούν: «Δεν μπορώ άλλο από το κρύο». Και πάρτον κάτω. Πολλοί πέθαναν από κρυοπαγήματα. Το κρύο είναι χειρότερο και από σφαίρες. Δεν παλεύεται. Με τη σφαίρα καθαρίζεις. Την τρως και τέρμα. Ο χειμώνας του ’40 ήταν φοβερός. Άσε την πείνα και την ψείρα».

«Δεν φοβόμουν τον θάνατο. Πολεμούσες για την πατρίδα. Δεν είχες περιθώριο να σκεφτείς τίποτε άλλο. Δεν έδινες σημασία στον άνθρωπο, στον φίλο σου. Τα βράδια ήμασταν παρέα. Δυο, τρεις, τέσσερις, πέντε. Σκοτώνονταν στη μάχη, μετά έρχονταν άλλοι. Παράξενο πράγμα ο πόλεμος. Φοβερός. Μήνες ολόκληρους μπορώ να σου μιλάω. Απορώ πώς στέκομαι στα πόδια μου. Τρομερά πράγματα έγιναν τότε»,

«Τις νύχτες καλυπτόμασταν μες στις χαράδρες. Θυμάμαι έναν λοχαγό που έλεγε: «Παιδιά, θα νικήσουμε και θα γυρίσουμε πίσω με δάφνες. Έχω τους Δώδεκα Αποστόλους στην τσάντα μου. Μη φοβάστε τίποτα». 

Μία φορά ήμασταν στο ύψωμα 1200. Πρώτα βαρούσε το πυροβολικό μας. 

Aκούγαμε τα κανόνια. Μόλις σταμάτησαν, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε στο βουνό. 

Οι Ιταλοί μας χτυπούσαν συνεχώς. Σκοτώθηκαν πολλοί δικοί μας. Όταν καταλάβαμε το ύψωμα, από κακή συνεννόηση των αξιωματικών δεν έριξαν φωτοβολίδα. 

Τραυματίστηκε ή σκοτώθηκε ο λοχαγός, δεν τον είδα. 

Και το πυροβολικό μας χτύπησε. Σκοτώθηκαν 20 παλικάρια από δικά μας πυρά. Οι δικοί μας νόμιζαν ότι οι Ιταλοί ήταν ακόμη επάνω. Έσκασαν τα βλήματα δίπλα μου. 

Το ωστικό κύμα με πέταξε σε κάτι πουρναριές».

«Μπήκαμε στην Αλβανία. Εγώ πόλη δεν είδα. Θυμάμαι ότι περνούσαμε μέσα από χωριά. Στον δρόμο δεν βρίσκαμε κανέναν. 

Οι Ιταλοί τρομοκρατούσαν τον πληθυσμό ότι εμείς σφάζαμε τους πάντες. Βρήκα ένα γεροντάκι. Ήταν 70άρης, με το καπελάκι του, το μπαστούνι. 

Καθόταν ζαρωμένος σ’ ένα παγκάκι. Τον καλημέρισα, είπε γεια κι εκείνος. Τον έπιασα το χέρι και του το φίλησα. Δάκρυσε, αλλά δεν μ’ απάντησε. 

Αλβανός ήταν. Σ’ ένα άλλο χωριό, στα υπόστεγα είχαν κρεμάσει ρόκες. Στέγνωναν το καλαμπόκι. Τα φάγαμε όλα. 

Ήμουν πολλές ημέρες νηστικός, είχα φτάσει στο σημείο να τρώω φλούδες από δέντρα. Όχι ότι η Ελλάδα δεν είχε να μας δώσει να φάμε. Δεν έφτανε ο ανεφοδιασμός. 

Ήμασταν καταδικασμένοι. Όταν πολεμάς στην πρώτη γραμμή, είσαι καταδικασμένος σε θάνατο. Οι μονάδες στα μετόπισθεν, ανεφοδιάζονταν. Είχαν το φαγητό τους. 

Έφταναν τα ζώα. Σε κάποιο άλλο σπίτι, βρήκαμε στην αυλή μελίσσια. Έξι-επτά. Τα δώσαμε μια, τα ανοίξαμε, βγήκαν οι μέλισσες και μας τσιμπούσαν. 

Τίποτα δεν μας πτοούσε. Φάγαμε το μέλι. Ο κόσμος μάς κοιτούσε κλειδωμένος από τα σπίτια του. Τρώγαμε το μέλι, και τις μέλισσες μαζί. 

Δεν καταλαβαίναμε τίποτα. Άγρια ζώα ήμασταν».

 

ο τελευταίος επιζών της μάχης στο ύψωμα 731.

  

Η μάχη στο ύψωμα 731

«Σκότωσα πολλούς Ιταλούς εκείνες τις ημέρες… τι απάντηση να σου δώσω τώρα. Ούτε εγώ το ξέρω αυτό. Έπρεπε να πολεμήσω και πολέμησα, δεν ξέρω ποιος άγιος με βοήθησε τότε. 

Μονάχα μία σφαίρα πέρασε ξυστά από το αριστερό αυτί. Ελαφρά τραυματίστηκα. 

Τους είπα, δεν είναι τίποτα, αφήστε με. 

Η χλαίνη μου είχε κατατρυπήσει από τις σφαίρες. Παλεύαμε με τις ξιφολόγχες. Στήθος με στήθος πολεμούσαμε. 

Αγκαλιασμένοι πέφταμε καταγής. Τους αλλάξαμε όμως τα φώτα. Τους δώσαμε τράκο γερό. 

Θα τρελαινόταν, όποιος το έβλεπε σήμερα. Να πατάμε στα πτώματα. Σκοτώθηκαν πάρα πολλοί. Διαλυθήκαμε. Από το δικό μας τάγμα του Βόλου, κανείς σχεδόν δεν γύρισε. Χύθηκε το αίμα τόσων παλικαριών».

«Στην Τρεμπεσίνα είδα από μακριά, κάπου 15 μέτρα, δύο Αλβανούς. Οι Αλβανοί είχαν καταταγεί εθελοντές και βοηθούσαν τις ιταλικές φάλαγγες. Τους έριξα και γύρισα να δω από πού βγήκαν. Βρήκα ένα αμπρί. Μπήκα μέσα με το πολυβόλο στο χέρι. 

Αντίκρισα καμιά 20αριά Ιταλούς. 

Όλοι κάθονταν πάνω στους σάκους τους. Αξιωματικοί και οπλίτες. Καμία αντίδραση. 

Σηκώθηκε τότε ένας Ιταλός και με αγκάλιασε. «Πιέτρο», μου συστήθηκε και πέρασε μία χρυσή καδένα στον λαιμό μου. Από τη μία πλευρά είχε τη Μαντόνα, την Παναγία στη μία όψη. Και στην άλλη, τη φωτογραφία μίας γυναίκας. 

Την έδωσα για ένα κομμάτι ψωμί στον άλλον. Τον κατέβασα 70 μέτρα πιο κάτω. 

Είχε τραυματιστεί ο Ιταλός, το γόνατό του ήταν πρησμένο. 

Παρέδωσα τον αιχμάλωτο στην 5η Μεραρχία Κρητών, που ήταν πίσω μας. 

Φοβήθηκα τους Κρητικούς, αλλά παρακάλεσα να μην τον πειράξουν».

Η επιστροφή στον Βόλο

«Στο τέλος γυρίσαμε με τα πόδια στα σπίτια μας. Στον γυρισμό, τα ελληνικά χωριά μας έδιναν ψωμί, λίγο τυρί. Μέσα όμως δεν μας έβαζαν, γιατί ήμασταν φορτωμένοι ψείρα. Μέρες ατελείωτες περπατούσα. Φτάσαμε στην Καλαμπάκα, μας είπαν οι ντόπιοι: «Γυρίστε πίσω. Οι Γερμανοί έχουν στήσει μπλόκα. Στέλνουν στη Γερμανία αιχμαλώτους». Μόλις το άκουσα, πιάσαμε τα βουνά. Δεν το γλυτώσαμε όμως. Πέσαμε σε μία φάλαγγα γερμανική. Με πήρε ένας στρατιώτης των Γερμανών να φουσκώσω ένα λάστιχο από τη μηχανή του. Πώς να το φουσκώσω; Εγώ δεν μπορούσα να σηκώσω τα χέρια μου από την εξάντληση. Δεν ήμουν άνθρωπος…

«Κάποια στιγμή στα πεδινά, βρήκα ένα άλογο ψόφιο. 

Είχα μαζί μου ένα μαχαίρι ιταλικό. Μέχρι και κιθάρα είχαμε βρει, οι Ιταλοί κατέβαιναν με τα όργανα, σίγουροι ότι θα έκαναν περίπατο. 

Όμως, τα βρήκαν μπαστούνια από εμάς, γιατί ήμασταν παλικάρια πραγματικά. Τέλος πάντων, έβγαλα το τομάρι του ζώου, έκοψα ένα κομμάτι από τα καπούλια και έτρωγα λίγο-λίγο, μέχρι που γύρισα στον Βόλο. 

Έφτασα νύχτα στο Φυτόκο. 

Στην αρχή δεν με γνώρισε ο ίδιος ο πατέρας μου. 

Δεν άνοιγε την πόρτα. «Πατέρα, εγώ είμαι», φώναζα. 

Ήταν διώροφο το σπίτι. Από πάνω με έβλεπε. 

Δεν το πίστευε ότι είχα επιστρέψει ζωντανός».

 

Η υποχρεωτική έγγραφη απάντηση δημοσίων υπηρεσιών στον πολίτη

 

Γράφει ο Χρήστος Ηλ. Τσίχλης*

Ο πολίτης θα πρέπει να γνωρίζει τα κατοχυρωμένα δικαιώματά του, σε οποιαδήποτε συναλλαγή του με Δημόσια Υπηρεσία. Η άρνηση απάντησης Δημόσιας Υπηρεσίας ή η μη απάντηση, συνιστούν παράβαση καθήκοντος του υπαλλήλου και ευθύνες για την Υπηρεσία (άρθρο 10 Παρ 3 του Συντάγματος, παράβαση καθήκοντος, αγωγή αποζημίωσης κλπ).

Το έγγραφο αίτημα πολίτη στην αρμόδια Δημόσια Υπηρεσία, απαιτείται να είναι επώνυμο, ενυπόγραφο και να έχει πρωτοκολληθεί στο πρωτόκολλο της Δημόσιας Υπηρεσίας. Αν η αίτηση υποβληθεί σε αναρμόδια Δημόσια Υπηρεσία, η Υπηρεσία αυτή οφείλει εντός 3 ημερών, να την διαβιβάσει στην αρμόδια και να το γνωστοποιήσει στον ενδιαφερόμενο. Στην περίπτωση αυτή, η προθεσμία αρχίζει από τότε που περιήλθε η αίτηση στην αρμόδια υπηρεσία. Τα ανώνυμα, ανυπόγραφα και προφορικά αιτήματα δεν δημιουργούν υποχρέωση στην διοίκηση να ενεργήσει.

Όταν όμως πρόκειται για σοβαρή καταγγελία, η διοίκηση οφείλει να ερευνήσει τα καταγγελλόμενα ή να διαβιβάσει την καταγγελία στον αρμόδιο φορέα.

Η Δημόσια Υπηρεσία είναι υποχρεωμένη να απαντήσει εγγράφως στον πολίτη, αλλιώς ο υπάλληλος που έχει χρεωθεί την υπόθεση, ευθύνεται για παράβαση καθήκοντος. 

Το άρθρο 10 παρ 3 του Συντάγματος αναφέρει ότι η αρμόδια υπηρεσία υποχρεούται να απαντά στα αιτήματα μέσα σε ορισμένη προθεσμία, όχι μεγαλύτερη των 60 ημερών. 

Σε περίπτωση παρόδου άπρακτης της προθεσμίας αυτής ή παράνομης άρνησης, καταβάλλεται ειδική χρηματική ικανοποίηση στον αιτούντα, κατόπιν αναφοράς στο υπουργείο διοικητικής μεταρρύθμισης και δύναται να προσφύγει κατά του υπαλλήλου και του διευθυντή για παράβαση καθήκοντος και να καταθέσει αγωγή αποζημίωσης, εάν από την καθυστέρηση έγγραφης απάντησης, προκλήθηκε ζημία του πολίτη.

Σύμφωνα με τις διατάξεις του Πειθαρχικού Κώδικα (άρθρο 107 παρ. 1 περ. ιγ Ν 4057/2012) η μη έγκαιρη απάντηση της Διοίκησης σε αιτήσεις και αναφορές πολιτών συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα. Ως έγκαιρη απάντηση σύμφωνα με το άρθρο 4 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας ορίζεται η προθεσμία 50 ημερών από την ημερομηνία υποβολής αίτησης σε δημόσιες υπηρεσίες, ΟΤΑ και σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.

Ο Συνήγορος του Πολίτη, έχει ζητήσει επανειλημμένα να επανέλθει η διάταξη που προέβλεπε αποκλειστική προθεσμία υποχρεωτικής απάντησης Δημόσιας Υπηρεσίας βάσει νόμου (άρθρο 4 του νόμου 2690/1999), η οποία καταργήθηκε προ δεκαετίας με τα πρώτα μνημόνια. Διότι σήμερα υφίσταται Συνταγματική επιταγή υποχρεωτικής αποκλειστικής προθεσμίας απάντησης δημόσιας διοίκησης, χωρίς νόμο. 

Το Σύνταγμα είναι ο υπέρτατος νόμος του κράτους, αλλά όταν δεν υφίσταται ειδικός νόμος για το ίδιο θέμα, η εφαρμογή του Συντάγματος κρίνεται πολλές φορές στα δικαστήρια.

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 4 του Ν2690/ 1999 ΚΔΔ οι δημόσιες Υπηρεσίες, ΟΤΑ, ΝΠΔΔ οφείλουν να απαντούν εντός 50 ημερών. Για τις υποθέσεις αρμοδιότητας περισσοτέρων υπηρεσιών, η προθεσμία των 50 ημερών παρατείνεται κατά 10 ακόμα ημέρες.

Εάν κάποια υπόθεση δεν μπορεί να διεκπεραιωθεί λόγω αντικειμενικής αδυναμίας αιτιολογημένης, η αρμόδια υπηρεσία οφείλει εντός 5 ημερών πριν την εκπνοή τους, να γνωστοποιήσει εγγράφως στον αιτούντα τους λόγους καθυστέρησης, τον υπάλληλο που έχει αναλάβει την υπόθεση και τα στοιχεία επικοινωνίας του και κάθε άλλη χρήσιμη πληροφορία. 

Η προθεσμία των 50 ημερών είναι ημερολογιακή, άρχεται από την ημερομηνία εισόδου της αίτησης στην υπηρεσία και πρωτοκολλησής της, εφόσον έχουν συνυποβληθεί τα τυχόν απαραίτητα δικαιολογητικά.

Εάν περάσει άπρακτη η προθεσμία, δίχως έγγραφη απάντηση της διοίκησης, ο πολίτης μπορεί να καταθέσει αναφορά στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, στον Συνήγορο του Πολίτη, στον Γενικό Επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης και μηνυτήρια αναφορά κατά του υπαλλήλου. Ο Συνήγορος του πολίτη διαμεσολαβεί εφόσον παρέλθει άπρακτη η προθεσμία των 50 ημερών (για παράνομη δράση και κακοδιοίκηση).

Η κοινοποίηση δεν συνιστά υποχρέωση της διοίκησης να απαντήσει. Η δημόσια υπηρεσία είναι υποχρεωμένη να παραλάβει οποιοδήποτε έγγραφο απευθύνεται σ' αυτή. Το έγγραφο αυτό λαμβάνει αριθμό πρωτοκόλλου.

Για να γίνει έγκυρα η επικοινωνία μεταξύ Δημόσιας Υπηρεσίας και πολίτη μέσω τηλεομοιότυπου (FAX) και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail), απαιτείται η συγκατάθεση του ιδιώτη. Η συγκατάθεση αυτή παρέχεται είτε π.χ. με αίτηση ή δήλωση του ιδιώτη στην οικεία υπηρεσία, είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο που αποδεικνύει την αποδοχή αυτής της μορφής επικοινωνίας.

Εξαίρεση 1. Τα έγγραφα που χαρακτηρίζονται ως απόρρητα, καθώς και όλα εκείνα για τα οποία η κείμενη νομοθεσία απαγορεύει τη χορήγηση αντιγράφου (νόμος 1599/1986, άρθρο 16)

Εξαίρεση 2. Τα έγγραφα που περιέχουν ευαίσθητα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, σύμφωνα με τη νομοθεσία για την προστασία των ατόμων από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα (νόμος 2472/1997, άρθρο 2, περ. β΄)

Εξαίρεση 3. Οι αιτήσεις, προσφορές και δικαιολογητικά συμμετοχής στις διαδικασίες πρόσληψης προσωπικού με οποιαδήποτε σχέση, στους διαγωνισμούς ή διαδικασίες ανάθεσης δημοσίων έργων, μελετών, προμηθειών, παροχής υπηρεσιών ή σε άλλους δημόσιους διαγωνισμούς, οι οποίοι πραγματοποιούνται βάσει προκήρυξης, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά από ειδικές διατάξεις ή από την οικεία προκήρυξη συμμετοχής.

Εξαίρεση 4. Τα έγγραφα για τα οποία προβλέπεται από τις κείμενες διατάξεις η υποβολή τους σε πρωτότυπο ή επικυρωμένα αντίγραφα.

Εξαίρεση 5. Τα έγγραφα που χρησιμοποιούνται ως δικαιολογητικά για την εξόφληση τίτλων πληρωμής.

Εξαίρεση 6. Τα αποδεικτικά είσπραξης

Η διοίκηση είναι υποχρεωμένη να ενημερώνει τον ενδιαφερόμενο σε κάθε περίπτωση που υφίσταται απαγόρευση διακίνησης εγγράφου με τηλεομοιοτυπία ή ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (νόμος 2672/1998, άρθρο 14, παρ. 6).

• Τα έγγραφα που αποστέλλονται με fax από υπηρεσίες πρέπει να συνοδεύονται απαραίτητα από φύλλο αποστολής που περιέχει:

α. τον πλήρη τίτλο και διεύθυνση της αποστέλλουσας υπηρεσίας

β. τα στοιχεία του αποστελλόμενου εγγράφουν δηλαδή:

- θέμα

- αριθμό πρωτοκόλλου

- ημερομηνία έκδοσης

- πλήρη τίτλο υπηρεσίας που έχει εκδώσει το έγγραφο, αν αυτή δεν είναι ίδια με την υπηρεσία που το αποστέλλει

γ. τον αριθμό των σελίδων που αποστέλλονται

δ. τα στοιχεία του χειριστή του fax που αποστέλλει το μήνυμα, δηλαδή:

- ονοματεπώνυμο

- ιδιότητα

- αριθμό τηλεφώνου

- υπογραφή

• Τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου όταν προέρχονται από υπηρεσία ή δημόσιο φορέα πρέπει να περιέχουν απαραίτητα:

α. τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου αποστολέα και λήπτη

β. τον πλήρη τίτλο της αποστέλλουσας υπηρεσίας

γ. τα στοιχεία προσδιορισμού της ταυτότητας του αποστελλόμενου μηνύματος και συγκεκριμένα:

- θέμα

- ημερομηνία

- αριθμό πρωτοκόλλου, αν υπάρχει

δ. τα στοιχεία του χειριστή που έχει ορισθεί υπεύθυνος για την παρακολούθηση της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, δηλαδή:

- ονοματεπώνυμο

- ιδιότητα

- email

• Όταν τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου αποστέλλονται από ιδιώτη, περιέχουν απαραίτητα:

α. ονοματεπώνυμο (για φυσικό πρόσωπο) ή επωνυμία (για νομικό πρόσωπο)

β. ταχυδρομική διεύθυνση κατοικίας (για φυσικό πρόσωπο) ή έδρας (για νομικό πρόσωπο)

γ. email

δ. υπογραφή του αποστολέα, αν είναι φυσικό πρόσωπο ή τα στοιχεία του χειριστή του e-mail, αν είναι νομικό πρόσωπο, δηλαδή:

- ονοματεπώνυμο χειριστή

- ιδιότητα χειριστή

- αριθμό τηλεφώνου για την παρακολούθηση των οποίων είναι υπεύθυνος ο χειριστής.

Αν στο μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προσαρτώνται και αρχεία δεδομένων αναγράφεται ο χαρακτήρας και τα στοιχεία προσδιορισμού της ταυτότητας των δεδομένων αυτών.

Το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου τεκμαίρεται ότι έχει περιέλθει κανονικά στο λήπτη αν υπάρξει ηλεκτρονική επιβεβαίωση. Σε περίπτωση που τέτοια επιβεβαίωση δεν είναι δυνατή για τεχνικούς λόγους, ο παραλήπτης υποχρεούται, εφόσον μέσα σε εύλογο χρόνο του ζητηθεί από τον αποστολέα, να επιβεβαιώσει τη λήψη του μηνύματος.

• Η εισαγγελική παραγγελία είναι δεσμευτική για τη Διοίκηση μόνο στο πλαίσιο ποινικής δίωξης (προκαταρκτική εξέταση, προανάκριση, κύρια ανάκριση) => Κρίνεται με βάση τον ΚΠοινΔ που κατισχύει του Ν. 2472/1997
• Κατά τα λοιπά, δεσμεύει τη Διοίκηση ως επιτακτική εντολή προς διερεύνηση του αιτήματος => Υποχρέωση της Διοίκησης να δώσει σαφή και αιτιολογημένη απάντηση (θετική ή αρνητική).
• Ο Συνήγορος του Πολίτη υποχρεώνει την δημόσια υπηρεσία να δώσει συγκεκριμένη απάντηση, με βάση το αίτημα του πολίτη. 
• Ο Συνήγορος του Πολίτη δεν διαμεσολαβεί εάν δεν παρέλθει η εκ του νόμου προβλεπόμενη προθεσμία απάντησης από την Διοίκηση [κατά κανόνα, και αν δεν προβλέπονται ειδικότερες προθεσμίες, η προθεσμία αυτή είναι πενήντα (50) ημέρες, σύμφωνα με το άρθρο 4 του Ν. 2690/1999, «Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας»]. Πριν την άπρακτη παρέλευση της προθεσμίας αυτής δεν υφίσταται φαινόμενο παράνομης δράσης ή κακοδιοίκησης για την επίλυση του οποίου θα είχε την αρμοδιότητα να παρέμβει η Αρχή. Ο ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ και οι ελεγκτές δημόσιας διοίκησης (Σώμα Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης) ερευνούν περιπτώσεις παράβασης καθήκοντος δημοσιών υπαλλήλων και επεμβαίνουν ανάλογα με την περίπτωση.

Παρατίθεται απόσπασμα της υπ.αρ. 20239/2017 απόφασης του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών δημοσιευμένη στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του ΔΣΑ.

«… 6. Επειδή, στο άρθρο 10 του Συντάγματος, όπως ισχύει μετά την αναθεώρηση του 2001, ορίζεται ότι: «1. Καθένας ή πολλοί μαζί έχουν το δικαίωμα, τηρώντας τους νόμους του Κράτους, να αναφέρονται εγγράφως στις αρχές, οι οποίες είναι υποχρεωμένες να ενεργούν σύντομα κατά τις κείμενες διατάξεις και να απαντούν αιτιολογημένα σε εκείνον, που υπέβαλε την αναφορά, σύμφωνα με τον νόμο.

… 3. Η αρμόδια υπηρεσία ή αρχή υποχρεούται να απαντά στα αιτήματα για παροχή πληροφοριών και χορήγηση εγγράφων, ιδίως πιστοποιητικών, δικαιολογητικών και βεβαιώσεων μέσα σε ορισμένη προθεσμία, όχι μεγαλύτερη των 60 ημερών, όπως νόμος ορίζει. 

Σε περίπτωση παρόδου άπρακτης της προθεσμίας αυτής ή παράνομης άρνησης, πέραν των άλλων τυχόν κυρώσεων και έννομων συνεπειών, καταβάλλεται και ειδική χρηματική ικανοποίηση στον αιτούντα, όπως νόμος ορίζει». 

Όπως έχει κριθεί (βλ. ΣτΕ 3938/2013, 1214/2010, 1673/2009), η έννοια των προαναφερθεισών διατάξεων δεν είναι ότι σε κάθε περίπτωση, χωρίς δηλαδή ειδική περί τούτου διάταξη νόμου, η Διοίκηση υποχρεούται να απαντά στις αναφορές των πολιτών, εκδίδοντας εκτελεστές διοικητικές πράξεις, ή ότι, ελλείψει ειδικής περί τούτου προβλέψεως νόμου, οι σχετικές παραλείψεις της Διοικήσεως υπόκεινται στον ακυρωτικό έλεγχο, ανεξαρτήτως άλλων συνεπειών, όπως πειθαρχικής ευθύνης κλπ, τις οποίες θα συνεπήγοντο οι παραλείψεις αυτές για το αρμόδιο διοικητικό όργανο. Επομένως, εφόσον δεν στοιχειοθετείται παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας, οι ανωτέρω συνταγματικές διατάξεις, δεν μπορούν να αποτελέσουν, αυτοτελώς, το νόμιμο έρεισμα για υποχρέωση της Διοικήσεως να αποφανθεί επί αιτήματος του διοικούμενου και δεν στοιχειοθετείται, ως εκ τούτου, παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας ούτε κατ’ εφαρμογή των διατάξεων αυτών.

1. Επειδή, περαιτέρω, στο άρθρο 4 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, που κυρώθηκε με τον ν.2690/1999 (ΦΕΚ Α΄ 45), όπως οι παρ. 1 και 2 αντικαταστάθηκαν από το άρθρο 6 παρ. 1 του ν. 3242/2004 (ΦΕΚ Α΄ 102), η παρ. 3 αντικαταστάθηκε από το άρθρο 11 παρ. 3 του ν.3230/2004 (ΦΕΚ Α΄ 44), οι δε παρ. 5 και 6 προστέθηκαν με το άρθρο 6 παρ. 2 του ν. 3242/2004, ορίζονται τα εξής: «Διεκπεραίωση υποθέσεων 1. α. Οι δημόσιες υπηρεσίες, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, όταν υποβάλλονται αιτήσεις, οφείλουν να διεκπεραιώνουν τις υποθέσεις των ενδιαφερομένων και να αποφαίνονται για τα αιτήματά τους μέσα σε προθεσμία πενήντα (50) ημερών, εφόσον από ειδικές διατάξεις δεν προβλέπονται μικρότερες προθεσμίες. Η προθεσμία αρχίζει από την κατάθεση της αίτησης στην αρμόδια υπηρεσία και την υποβολή ή συγκέντρωση του συνόλου των απαιτούμενων δικαιολογητικών, πιστοποιητικών ή στοιχείων. Αν η αίτηση υποβληθεί σε αναρμόδια υπηρεσία, η υπηρεσία αυτή οφείλει, μέσα σε τρεις (3) ημέρες, να τη διαβιβάσει στην αρμόδια και να γνωστοποιήσει τούτο στον ενδιαφερόμενο.

• Σημείωση: Με βάση το άρθρο 259 ΠΚ, υπάλληλος (ή διευθυντής) που με πρόθεση παραβαίνει τα καθήκοντα της υπηρεσίας του με σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον παράνομο όφελος ή για να βλάψει το κράτος ή κάποιον άλλο τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών, αν η πράξη αυτή δεν τιμωρείται με άλλη ποινική διάταξη.

(*) Δικηγόρος Αθηνών - Συνταγματολόγος - Νομικός συνεργάτης Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Ελλάδα - Συνήγορος Αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος στην Ελλάδα - Δ.Σ. Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Δήμου Αθηναίων - Δ.Σ. Ιδρύματος Μπότσαρη

Φως στο ναυάγιο με τα κλεμμένα αρχαία του Έλγιν

Το μπρίκι «Μέντωρ»

 

Το μπρίκι «Μέντωρ» ήταν ένα από τα πλοία που είχε χρησιμοποιήσει ο Λόρδος Έλγιν για τη μεταφορά των αρχαιοτήτων που είχε αποσπάσει μεταξύ άλλων από τα μνημεία της Ακρόπολης. Κατά την πρόσφατη υποβρύχια ανασκαφική έρευνα πραγματοποιήθηκαν δύο ανασκαφικές τομές κατά μήκος του σωζόμενου σκαριού του πλοίου, οι οποίες ​έφεραν εξαιρετικά σημαντικά αποτελέσματα σε ό,τι αφορά τον τρόπο ναυπήγησης του πλοίου, ενώ τα κινητά ευρήματα εμπλουτίζουν την εικόνα μας για την επί του πλοίου διαβίωση καθώς και για τα προσωπικά αντικείμενα που μετέφεραν οι επιβάτες του στις αποσκευές τους.

Ειδικότερα, η συστηματική υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο ιστορικό ναυάγιο «Μέντωρ», που βυθίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1802 έξω από το λιμάνι του Αβλέμονα, στα Ν.Α. των Κυθήρων, συνεχίστηκε υπό τη διεύθυνση του αρχαιολόγου δρος Δημήτρη Κουρκουμέλη.

Η πρώτη τομή έγινε κατά μήκος της τρόπιδας (καρένα) στη βόρεια πλευρά του, με στόχο τη μελέτη των κατασκευαστικών λεπτομερειών της. Εντοπίστηκε το σημείο σύνδεσης των δύο τμημάτων της τρόπιδας σε σχήμα Ζ και διαπιστώθηκε ότι τα φύλλα χαλκού που την κάλυπταν είχαν αναδιπλωθεί σε διάφορα σημεία, ενδεικτικό μάλλον του ότι το πλοίο μετά τη βύθισή του σύρθηκε για κάποια μέτρα έως ότου ακουμπήσει με την αριστερή πλευρά του στον πυθμένα.

Στο σημείο αυτό είχαν εγκλωβιστεί, ανάμεσα από τα μαδέρια και τα άλλα ξύλα, τμήματα σχοινιών από τον εξαρτισμό του πλοίου και άλλα μικροαντικείμενα που σχετίζονται με τη διαβίωση του πληρώματος και των επιβατών, όπως τμήματα από τις επωμίδες στρατιωτικής στολής, κατασκευασμένες από σύρμα, τμήματα ξύλινων επίπλων, καθώς και ένα χρυσό δαχτυλίδι με διακόσμηση από άνθη και κουκκίδες. Πανομοιότυπο δαχτυλίδι είχε ανελκυστεί κατά την έρευνα του 2019.

Η δεύτερη τομή ορίστηκε στο νότιο σωζόμενο τμήμα του πλοίου, κατά μήκος των νομέων και του πετσώματος. Ο στόχος ήταν να ελεγχθεί το σωζόμενο όριο του σκαριού, να γίνουν παρατηρήσεις και μετρήσεις στα ναυπηγικά στοιχεία του πλοίου και να αναζητηθούν τυχόν αντικείμενα που θα είχαν κυλήσει εκτός του σκαριού μετά τη βύθισή του. Η τομή κάλυψε σχεδόν όλο το σωζόμενο μήκος της νότιας απόληξης του σκαριού.

Διαπιστώθηκε ότι κάτω από το πέτσωμα του πλοίου διατηρούνταν μεγάλα κομμάτια φύλλων χαλκού από την εξωτερική προστατευτική επιχάλκωσή του, το δε πέτσωμα σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση, αν και εμφανίζει σε διάφορα σημεία φθορές από ζώντες οργανισμούς.

Από τα ευρήματα που ανελκύστηκαν, ενδιαφέρον παρουσιάζουν δύο μεγάλα τμήματα σχοινιών, ένα εξάρτημα ναυτικού εξάντα και δύο χρυσά νομίσματα (δουκάτα) Ολλανδίας που εκδόθηκαν το 1777 και 1800, αντίστοιχα. Ιδιαίτερα σημαντικό εύρημα αποτελεί ο εντοπισμός της βάσης ενός θεοδόλιχου, έξω από το σκαρί του πλοίου. 

Κατά τη διάρκεια των εργασιών συντήρησής του διαπιστώθηκε ότι μπορεί να αναταχθεί τμήμα του τοπογραφικού οργάνου, συνδυάζοντας ευρήματα που προέρχονταν από παλαιότερες ανασκαφικές περιόδους του 2013 και 2015. 

Το αντικείμενο αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς στο πλοίο επέβαινε ο γνωστός τοπογράφος, περιηγητής και συλλέκτης αρχαιοτήτων, αξιωματικός του πυροβολικού της Μεγάλης Βρετανίας, William Martin Leake. 

Το όργανο κατά μεγάλη πιθανότητα ανήκε στον ίδιο και ίσως να είχε χρησιμοποιηθεί για τις εκτεταμένες αποτυπώσεις αρχαιοτήτων που πραγματοποίησε ο ίδιος στην Αττική, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή.

Στην υποβρύχια έρευνα συμμετείχαν συνολικά 18 άτομα διαφόρων ειδικοτήτων και επιστημονικών εξειδικεύσεων, όπως αρχαιολόγοι, θαλάσσιοι βιολόγοι, εκπαιδευτές καταδύσεων, τοπογράφοι μηχανικοί, συντηρητές αρχαιοτήτων, τεχνικοί βυθού και συγκεκριμένα οι: Δρ. Σταυρούλα Βραχιονίδου, δρ. Αλέξανδρος Τούρτας, Στέλλα Αργύρη, Πάνος Αθανασόπουλος (υποψήφιος διδάκτωρ), δρ. Κώστας Τοκμακίδης, δρ. Κίμων Παπαδημητρίου, δρ. Γιάννης Ίσσαρης, Βασίλης Τσιαΐρης (ΜΑ), δρ. Ελπίδα Καραδήμου, Άρης Μιχαήλ, Χρύσα Φουσέκη, Ειρήνη Μάλλιου, Χρήστος Νιζαμίδης, Σπύρος Μουρέας, Μανώλης Τζεφρόνης, Μανουήλ Κουρκουμέλης.

 

Πηγή: zougla

Αυτοσχέδια Όπλα: Πυροβόλο Κραγιόν

Ως συνέχεια του άρθρου μας «Αυτοσχέδια Όπλα: Ομπρέλα Βουλγαρίας» θα δούμε ακόμα ένα αυτοσχέδιο όπλο από υπηρεσίες πληροφοριών. Και αυτό το όπλο έρχεται από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου και δείχνει ακόμα μία φορά την εφευρετικότητα του ανθρώπινου νου όταν αυτό συνοδεύεται από αρκετή τεχνική εξειδίκευση.

Πηγή: SpyMuseum.org

Όπως είναι γνωστό, η συλλογή πληροφοριών από ανθρώπους, το λεγόμενο HUMINT (Human Intelligence), βασίζεται σε ένα πολύ απλό παράγοντα που δεν έχει αλλάξει μέχρι και σήμερα. Στην εκμετάλλευση των αδυναμιών που έχει ο κάθε άνθρωπος. 

Για αυτό το λόγο ένα τεράστιο μέρος των επιχειρήσεων HUMINT γίνονταν και συνεχίζει να γίνεται από γυναίκες. 

Είτε αυτό είναι γιατί εμπνέουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, είτε γιατί μπορούν να εκμεταλλευτούν την αδυναμία ενός άντρα στο αντίθετο φύλλο, είτε γιατί δε κινούν τόσο πολύ τις υποψίες όσο ένας άντρας στις κυβερνήσεις που στοχεύουν. 

Μέχρι το 1965 κανένας δε θα φαντάζονταν ότι ένα κραγιόν στη τσάντα μίας γυναίκας μπορούσε να είναι ένα θανατηφόρο όπλο. 

Ωστόσο, αυτό άλλαξε το 1965 όταν σε ένα τυπικό έλεγχο στα σύνορα της Δυτικής Γερμανίας στο Βερολίνο βρέθηκε αυτό το πυροβόλο όπλο στη κατοχή μίας κατασκόπου από τη Σοβιετική Ένωση.

Πηγή: NPR.org

Η γυναίκα ήταν πράκτορας της Σοβιετικής υπηρεσίας KGB (Комите́т госуда́рственной безопа́сности, Επιτελείο Κρατικής Ασφάλειας) και μέχρι σήμερα είναι άγνωστο αν ποτέ το όπλο αυτό χρησιμοποιήθηκε κάπου. Το όπλο δέχεται μία σφαίρα διαμετρήματος 4.5 χιλιοστών η οποία τοποθετείται στην αφαιρούμενη κάννη του.

Πηγή: Flickr.com/photos/piedmont_fossil

Μετά τη τοποθέτηση της σφαίρας η κάννη βιδώνονταν στη θήκη του κραγιόν και εκεί όπου φαίνεται η οπή της κάννης στη παραπάνω φωτογραφία στη πραγματικότητα υπήρχε κραγιόν που τη κάλυπτε. Απλώς και μόνο πιέζοντας το κουμπί απελευθέρωσης του επικρουστήρα η σφαίρα πυροδοτούνταν και πέρναγε μέσα από το λεπτό στρώμα κραγιόν και χτύπαγε το στόχο της. Μάλιστα, το όπλο αυτό μετά την ανακάλυψη και δημοσίευση του στα ΜΜΕ έγινε γνωστό σε όλο το κόσμο ως «Το Φιλί του Θανάτου».

Πηγή: FamilyTravelTimes.co.uk