Ellinika Hoaxes: Ναρκαλιευτής και επισμηνίας σε ρόλο λογοκριτή

Ο τίτλος του άρθρου: Επισμηνίας λογοκριτής από το Facebook στην Ελλάδα

Ellinika Hoaxes: Ναρκαλιευτής και επισμηνίας σε ρόλο λογοκριτή από το Facebook στην Ελλάδα – Προασπίζονται την κυβερνητική θέση ότι δεν συνέβη τίποτε στον Έβρο

---

Μαθαίνουμε ότι ασχολήθηκαν μαζί μας και τα Ellinika Hoaxes, κυρίως για να ενισχύσουν την θέση της κυβέρνησης ότι δεν έγινε τίποτε στον Έβρο κι ας έλεγε ο ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας κάτι περίεργα για «μερικές δεκάδες μέτρα». Τα ellinika Hoaxes δεν ασχολήθηκαν με τον κ. Δένδια  (τον παρέλαβε η ομάδα αλήθειας της ΝΔ).
Βάλθηκαν όμως να πείσουν το κοινό ότι δεν συνέβη τίποτα.

Δημοσιεύουν λοιπόν την καθόλα -σεβαστή άποψή τους- ότι τίποτε δεν συνέβη, αλλά την θεωρούν και μοναδική πηγή αλήθειας (κάτι μας θυμίζει αυτό στις θεωρίες επικοινωνίας)- χαρακτηρίζοντας τα δημοσιεύματά μας fake news.

Ποια είναι όμως τα ellinika hoaxes; Αναδημοσιεύουμε παλαιότερο άρθρο (Μάιος 2019), ως το πλέον κατατοπιστικό για το ποιοι είναι:

Το θαύμα λένε κρατάει τρεις μέρες. Και απ ό,τι φαίνεται, η λειτουργία του Facebook ως χώρου ελεύθερης διακίνησης ιδεών, στην Ελλάδα τελειώνει.
Ο κολοσσός των social media, αποφάσισε να αναθέσει σε ένα site με τον τίτλο Ellinika Hoaxes τον έλεγχο εγκυρότητας των ειδήσεων που δημοσιεύονται για την αποφυγή των fake news.

Όπως περιγράφει με περηφάνια το Facebook στην ανακοίνωσή του, ο νέος συνεργάτης στην Ελλάδα θα λαμβάνει παράπονα των αναγνωστών για ψευδείς ειδήσεις και αφού κάνει τις αξιολογήσεις του, θα δίνει έγκριση και σφραγίδα αξιοπιστίας.
Τα Ellinika Hoaxes για να μην ξεχνιόμαστε.
Δηλαδή αν οι οπαδοί του Άδωνη Γεωργιάδη για παράδειγμα, στείλουν μαζικά μηνύματα για δημοσίευμα που τον εμφανίζει ως εμπλεκόμενο στη δικογραφία της Novartis, τα Ellinika Hoaxes θα κάνουν τις σχετικές διασταυρώσεις,- όποτε τις κάνουν- και το δημοσίευμα μπορεί να χαρακτηριστεί αναξιόπιστο και όποιος το έκανε να πάρει αρνητική αξιολόγηση στο Facebook. Επανειλημμένες αρνητικές αξιολογήσεις – από τα Ellinika Hoaxes ξαναλέμε- θα οδηγούν σε καταβαράθρωση του Μέσου Ενημέρωσης στα social media.
To πρώτο που μπορεί να πει κάποιος, είναι πως αν οι «ελεγκτές» του συγκεκριμένου ιστότοπου είχαν τη δυνατότητα, τις γνώσεις και την εμπειρία να ελέγξουν την αλήθεια δημοσιευμάτων έρευνας, πιθανόν να κοσμούσαν και οι ίδιοι τη δημοσιογραφία με μια τέτοια ιδιότητα.
Το Facebook φαίνεται πως έκανε τη γκάφα να αναθέσει σε έναν ναρκαλιευτή του Στρατού και έναν επισμηνία τον έλεγχο εγκυρότητας και αξιοπιστίας δημοσιογραφικών ερευνών που κάνουν δημοσιογράφοι με χιλιόμετρα στο επάγγελμα και καταξίωση.
Ας δούμε όμως την ιστορία της ιστοσελίδας Ellinika Hoaxes η οποία έχει παραδεχθεί δύο φορές πως δημοσίευσε fake news.  
Την πρώτη φορά ήταν τον Ιούνιο του 2016, όταν χαρακτήρισαν ένα δημοσίευμα της ιστοσελίδας Tribune.gr ως ψευδές. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης στο Armyvoice.gr

Το δημοσίευμα παρουσίαζε τον Βρετανό Τζάθαν Σμιθ, ο οποίος είχε IQ 145, να τάσσεται υπέρ του Brexit .  
Τα Ellinika Hoaxes υποστήριζαν πως ο Σμιθ δεν υπήρχε και επρόκειτο για fake news. Τελικώς ο φορέας του fake news ήταν τα Εllinika Hoaxes που αναγκάστηκαν να ζητήσουν 
συγγνώμη.


 


Τη δεύτερη φορά που ζήτησαν συγγνώμη μετά από fake news που υπέγραψαν ήταν τον Ιούνιο του 2018 που παρουσίαζε ψευδή πραγματικότητα για την αναγνώριση της Μακεδονικής γλώσσας από την Ελλάδα το 1977.
Η δικαιολογία για το ψευδές ρεπορτάζ αποδόθηκε στην απειρία του συντάκτη.

Την ίδια περίοδο τα Ellinika Hoaxes υπερασπίστηκαν το αμαρτωλό φυτοφάρμακο RoundUp της Μονσάντο, χαρακτηρίζοντας fake τα δημοσιεύματα που το αποκαλούσαν καρκινογόνο παρότι υπάρχει σχετική απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για το θέμα.
Ποιοι όμως είναι οι συντάκτες που αναλαμβάνουν να αξιολογήσουν τους πεπειραμένους δημοσιογράφους και πόθεν εμφανίστηκαν.
Με εξαίρεση το Δημήτρη Αλικάκο, πρώην δημοσιογράφο του ΣΚΑΪ, ειδικευμένο σε «θέματα Λιαντίνη» οι υπόλοιποι εταίροι στο site δεν έχουν σχέση με δημοσιογραφία.
Το Ellinika Hoaxes εμφανίστηκε πριν από χρόνια στο διαδίκτυο ως ένα μικρό μπλογκ.
Το 2017, η εφημερίδα Free Press, Athens Voice, ανακοίνωσε πως το συγκεκριμένο site ανήκει σε αυτή και αποτελεί κομμάτι της δράσης της.

Είναι γνωστό πως η συγκεκριμένη εφημερίδα έχει σαφή πολιτικό προσανατολισμό και προωθεί συστηματικά θέσεις της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το 2018 ωστόσο τα Εllinika Hoaxes εμφανίζονται ως Αστική μη Κερδοσκοπική εταιρεία.
Τα Ellinika Hoaxes, έχουν ελάχιστη διαφήμιση που προέρχεται από Google Ads.
Το πρώτο ερώτημα είναι πώς συντηρούνται και λειτουργούν, με ποιους πόρους; Σε μια περίοδο έντονου ανταγωνισμού στο διαδίκτυο, πώς πληρώνουν τα έξοδα λειτουργίας που δεν είναι λίγα; Επίσης έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον πως στη συμφωνία τους με το Facebook εμφανίζονται ως Μη Κυβερνητική Οργάνωση (NGO).
Ας πάμε τώρα στους ιδιοκτήτες. Σύμφωνα με το καταστατικό της εταιρείας τα Ellina Hoaxes αποτελούν οι:

• Θεόδωρος Δανιηλίδης Πρόκειται για απόστρατο ναρκαλιευτή του Ελληνικού Στρατού ο οποίος κατά έναν περίεργο τρόπο θεωρεί τον εαυτό του ικανό να κρίνει και να αξιολογήσει δημοσιογράφους.
• Αθανάσιος Σιτίστας Σε ΦΕΚ του 2011 ο συγκεκριμένος εμφανίζεται ως επισμηνίας του Στρατού.
• Δημήτρης Αλικάκος Δημοσιογράφος ο οποίος μετά από μια πορεία στην τηλεόραση ξαναεμφανίστηκε με ένα βιβλίο για τον Λιαντίνη τον καθηγητή που αυτοκτόνησε και ως αρθρογράφος στην Athens Voice.
• Ανδρόνικος Κουτρούμπελης Δηλώνει web developer
• Γεώργιος Γεωργίου από τον Εύοσμο Θεσσαλονίκης, αγνώστων λοιπών στοιχείων.

Στην ομάδα εμφανίζονται ως αρθρογράφοι ένας τελειόφοιτος Πολιτικών Επιστημών, ένας απόφοιτος Αγγλικής Φιλολογίας πρώην συνεργάτης Αμυντικών Περιοδικών (πάλι ο Στρατός μπροστά) και ένας χημικός.
Σκεφθείτε τώρα όλους αυτούς να πρέπει να αποφανθούν για το αν για παράδειγμα η αποκάλυψη της λίστας Λαγκάρντ ή υπόθεση παιδεραστίας του συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Μολδαβία που χρειάστηκε ένα χρόνο έρευνας, είναι αληθή ή όχι.
Με λίγα λόγια, το Facebook ακόμη και αν δεν υπάρχουν άλλες σκοπιμότητες ανέθεσε σε άσχετους ανθρώπους, χωρίς εμπειρία, γνώση και ειδίκευση να κρίνουν ειδήσεις, γεγονότα και δημοσιογράφους που αποτελούν μεγάλα μεγέθη μπροστά στην δική τους υπόσταση.
Αυτό είναι και το μεγάλο ερώτημα.
Πώς και γιατί το Facebook προχώρησε σε αυτή την επιλογή; Στο εξωτερικό ακολούθησε μια διαφορετική τακτική.
Αφού ενημέρωσε τα εγχώρια ΜΜΕ, προχώρησε σε σύσταση επιτροπών ελέγχου που απαρτίζονται από μεγάλα ερευνητικά Μέσα με προσωπικότητες στο χώρο του Τύπου.
Στη Γαλλία ο έλεγχος γίνεται από το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (πέραν της Γαλλίας γίνεται και στη Νότια Αφρική, στο Πακιστάν, Φιλιππίνες, Πολωνία, Σενεγάλη, Νιγηρία, Μεξικό, Κένυα, Καμερούν, Καναδά, Κένυα), το CheckNews της Libération, το Les Décodeurs της Monde, το Les Observateurs της France 24, το Fake Off του ιστοτόπου 20 minutes.
Είναι εμφανής η ύπαρξη πέντε διαφορετικών ομάδων που προέρχονται από πέντε διαφορετικούς ειδησεογραφικούς φορείς που προωθούν την διαφάνεια στο έργο της διασταύρωσης των πληροφοριών.
Στις ΗΠΑ στην αντίστοιχη Επιτροπή συμμετέχει το Associated Press μαζί με φορείς με προμετωπίδα επιστήμονες και ερευνητές δημοσιογράφους.
Όσα ΜΜΕ συμμετέχουν στον έλεγχο δημοσιεύουν τα πρόσωπα που τα αντιπροσωπεύουν στην Επιτροπή και όλα τα στοιχεία (μαζί και τα οικονομικά) είναι σε πλήρη διαφάνεια.
Τα περισσότερα μέλη είναι έμπειροι δημοσιογράφοι και κυρίως ερευνητές δημοσιογράφοι που γνωρίζουν τι σημαίνει έρευνα, πηγή, διασταύρωση και φυσικά προσπάθεια λογοκρισίας.
Στην Ελλάδα η ερευνητική δημοσιογραφία για το Facebook οφείλει να πάρει πιστοποίηση από έναν επισμηνία, έναν λοχία και έναν χημικό οι οποίοι όπως συμβαίνει συχνά με τους κριτικούς, παρουσιάζουν τη λειτουργία του ευνούχου που ξέρει τα πάντα γύρω από το σεξ αλλά δεν έχει κάνει ποτέ.

Μπράβο στο Facebook που έβαλε τα Ellinika Hoaxes να φυλάνε τα πρόβατα.

Το τίμημα δεν θα είναι μόνο η κατακραυγή αλλά και τα νομικά μέτρα που είναι λογικό να πάρουν όλοι αυτοί που πέφτουν θύματα των αξιολογήσεων του κάθε επισμηνία.
Η τελευταία ενασχόληση αξιωματικών με την αξιολόγηση της δημοσιογραφίας ήταν πολλά χρόνια πριν και δεν είχαν καλό τέλος.

Πηγή: documentonews.gr

Θα ανοίξει του “ασκούς του Αιόλου” η δολοφονική απόπειρα κατά του Στ. Χίου;

Η ομαδική αποσιώπηση ή ακόμη και η αμφισβήτηση της δολοφονικής απόπειρας κατά του Στέφανου Χίου (ο ΣΚΑΙ έφτασε να την αποδώσει σε …ισχυρισμούς του ιδίου!) αναδεικνύει την συντονισμένη ομερτά των συστημικών μέσων ενημέρωσης, σε πεδία και πρόσωπα που δεν «αρέσουν». 
Δεν αρέσουν στους πολιτικούς, δεν αρέσουν στην ολιγαρχική επιχειρηματική ελίτ και κατά συνέπεια δεν αρέσουν στα media που ελέγχουν.
 
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ

ΠΗΓΗ: HELLAS JOURNAL

Αν είχε φάει τις σφαίρες κανένας «προοδευτικούλης», κατά προτίμηση και «χοροπηδηχτούλης», δεν θα είχαμε άλλη είδηση να ασχοληθούμε.  
Ούτε Ερντογάν, ούτε κορωνοϊός, ούτε τυμβωρυχία για τους νεκρούς στο Μάτι. 
Θα κλαίγαμε όλη την ημέρα. Αλλά, βρε παιδί, μου… ο Χίος.
Άσε καλύτερα.
Βάλε πάνω τα ελληνοτουρκικά και πήγαινε τον στη ροή, στα μονόστηλα…
Εξαφάνισέ τον, ει δυνατόν.
Να ξεκαθαρίσω, καταρχήν, προς μεγάλη απογοήτευση της «καθώς πρέπει» δημοσιογραφικής πιάτσας, ότι θεωρώ τον Στέφανο Χίο συνάδελφο.
Οποιοσδήποτε τυπώνει την δική του ματιά της επικαιρότητας του καθημερινά στο χαρτί και βιοπορίζεται από αναγνώστες που καταθέτουν τον οβολό τους για να τη διαβάσουν, είναι δημοσιογράφος.

Τελεία και παύλα. 
Καλός, κακός, ειλικρινής, υστερόβουλος, στρατευμένος, αξιοπρεπής, χυδαίος; Άλλη συζήτηση. 

Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκει, δεν αναιρείται η ιδιότητα του επαγγέλματος. Επομένως η απόπειρα δολοφονίας έγινε εναντίον ενός δημοσιογράφου.
Με υπαρκτό αναγνωστικό κοινό, μεγαλύτερο φοβούμαι, από αυτό πολλών άλλων που παριστάνουν τους τιμητές και τους θεματοφύλακες του συστήματος, σνομπάροντας επιδεικτικά τους… ψεκασμένους «Χίους».
Δεν υπάρχουν αναγνώστες πρώτης, δεύτερης και τρίτης κατηγορίας.
Ευρώ δίνουν και οι μεν και οι δε.
Ακριβώς όπως δεν υπάρχουν και ψηφοφόροι διαφορετικών ταχυτήτων και διαφορετικής βαρύτητας. Είναι όλοι ίσοι απέναντι στην κάλπη και αυτή είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας.
Αν κάποιοι πιστεύουν ότι οι πολίτες αυτής της χώρας πρέπει να ψηφίζουν μόνο αστικά κόμματα και να διαβάζουν «Βήμα» και «Καθημερινή», γιατί οι υπόλοιποι δεν έχουν λόγο ύπαρξης, λυπάμαι, αλλά να κοιταχτούν σε κάποιο γιατρό.
Αλληθωρίζουν επικίνδυνα προς ολιγαρχικά μοντέλα.
Ως προς την ουσία τώρα της «δημοσιογραφικής σχολής» Χίου, ομολογώ ότι δεν είναι του γούστου μου. Θα σας πω όμως γιατί έχει λαϊκή απήχηση.
Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος έχει καταφέρει να στήσει μια πετυχημένη, από πλευράς κυκλοφορίας, εφημερίδα και ένα site υψηλής επισκεψιμότητας, ανάγοντας σε καθημερινή ενασχόληση το κράξιμο στους πολιτικούς.  
Κράξιμο ανηλεές, άγριο, ενίοτε και χυδαίο, προς όλο το συστημικό κοινοβουλευτικό φάσμα.
Τα πρωτοσέλιδα του «Μακελειού» πουλάνε, επειδή έχουν έντονο το στοιχείο της υπερβολής, του γκροτέσκο, ενδεχομένως και του κιτρινισμού που προσεγγίζει το όριο μιας χοντροκομμένης σάτιρας. Ενίοτε βγάζουν και γέλιο με την διαπόμπευση δημοσίων προσώπων που προσκυνούνται από το σύστημα ως «ιερά τοτέμ».

Άλλες φορές κάνουν κατάχρηση των πατριωτικών ανακλαστικών ή της ξενοφοβίας.
Ο κόσμος όμως τα αγοράζει κυρίως για να διαβάσει «μπινελίκια» κατά των πολιτικών τους οποίους απεχθάνεται.
Θα μου πείτε είναι νορμάλ αυτό;
Μήπως απευθύνεται στα κατώτερα ένστικτα του λαού κλπ; Θα σας έλεγα ότι τα κατώτερα ένστικτα υπάρχουν και ενισχύονται όταν οι πολιτικοί είναι κατώτεροι των περιστάσεων.
Και στην Ελλάδα είναι πολύ κατώτεροι των περιστάσεων.
Μικροί, ιδιοτελείς και εθελόδουλοι.
Το μίσος της κοινωνίας εναντίον τους είναι τεράστιο και δεν έχει τρόπο να διοχετευθεί, επειδή το καλά οργανωμένο σύστημα δεν αφήνει άλλες φωνές να ακουστούν και η ψήφος υφαρπάζεται.  
Γι αυτό και μία μέθοδος φτηνής εκτόνωσης είναι το «Μακελειό».
Κάποιοι λένε ότι ο Χίος εκτελεί και συμβόλαια.
Θα σας έλεγα ότι και πολύ πιο καθωσπρέπει εφημερίδες, ακόμη και υπεράνω υποψίας, μπορεί να εκτελούν συμβόλαια. Με πιο κομψό τρόπο.
Άρα όλα αυτά είναι σχετικά.
Το ζουμί είναι ότι ο Χίος αντλεί την κυκλοφοριακή του δύναμη από την ασυνήθιστα καυστική ακόμη και υβριστική γλώσσα κατά των πολιτικών και των επιχειρηματικών τζακιών που διοικούν τη χώρα. Γι αυτό η απόπειρα δολοφονίας του είναι τεράστια είδηση που μόνο σε ολιγαρχικά καθεστώτα θα υποβαθμιζόταν.
Το πραγματικό συμβόλαιο, χωρίς καμία αμφιβολία, είναι αυτό του «θιγόμενου» που αντί να καταφύγει στη δικαιοσύνη, παρήγγειλε σε πληρωμένους φονιάδες να βγάλουν τον ενοχλητικό δημοσιογράφο από τη μέση.
Δυστυχώς για αυτόν, ευτυχώς για τον ίδιο, ο Χίος επέζησε. Και δεν είναι τύπος που θα τρέξει να κρυφτεί στη γωνία. Θα τα κάνει μαντάρα και θα ψάξει να βρει ποιος πήγε να τον εκδικηθεί.
Το σύστημα και να θέλει δεν θα μπορεί πλέον να τον αγνοήσει. Αυτή είναι η τιμωρία του. Φανταστείτε ο «θιγόμενος» να είναι πολιτικός, παρατρεχάμενος πολιτικού, αξιωματούχος νυν ή πρώην, ολιγάρχης ή επιχειρηματίας.  
Σεισμός…

Πηγή: defence-point.gr

ΣΚΟΠΙΜΕΣ ΠΑΡΑΛΗΨΕΙΣ Ή ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ;

Από τον Στρατηγό  Γ. Γιάγκου

Διερχόμενοι των Θερμοπυλών και της γέφυρας του Σπερχειού πιο πέρα, διαπιστώνουμε όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, ότι Η ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ όπως διαμορφώθηκε,αφήνει στην πρώτη περίπτωση εκτός διαδρομής το ιστορικό μνημείο του Λεωνίδα και στη δεύτερη απαγορεύει την πρόσβαση στο ηρώο του Αθανασίου Διάκου.
Για να τα επισκεφθεί δε κάποιος υποχρεώνεται σε παρεκκλίσεις δρομολογίου και επιβάρυνση διοδίων.
Οι ιστορικοί χώροι και τα μνημεία είναι η ταυτότητα μας, η σύνδεση μας με τη μακρά διαδρομή μας ως Έθνους και η πηγή της δύναμης και της περηφάνειας μας.
Για τους λόγους αυτούς και πολλούς άλλους, οι Υπηρεσίες και το Κράτος δεν θα έπρεπε για ΚΑΝΕΝΑ λόγο να τα ΠΑΡΑΚΑΜΠΤΟΥΝ, αλλά αντιθέτως να επιδιώκουν την προβολή τους.
ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΑΛΛΑ Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ μετατρέποντας την σε αφήγημα ραγιάδων.
Με πρώτους υπαίτιους τους πολιτικούς ηγέτες και πολιτειακούς άρχοντες που παραλαμβάνουν τη σκυτάλη της εθνικής μειοδοσίας και ιστορικής λήθης από όλους τους προηγούμενους αφού αυτοί έχουν τον πρώτο λόγο και ευθύνη.
Αέρας «αισιοδοξίας» έρχεται με την επιλογή της αειθαλούς κυρίας Γιάννας Αγγελοπούλου - Παρθένη - Δασκαλάκη κλπ...., ως προέδρου της επιτροπής για τους εορτασμούς των 200 ετών από την επανάσταση του 1821.
Φαντάζεστε ποιοι άλλοι απαρτίζουν την επιτροπή.......

Για να μιλήσουμε λίγο σοβαρότερα από την πιο πάνω «αξιοκρατική» επιλογή της Δασκαλάκη από τον πρωθυπουργό Μήτσοτακη, (που δεν είναι η μόνη), θα αναφέρω ως νότα αισιοδοξίας, τις αναλειφθήσες εργασίες ανακαίνισης της καταρρέουσας οικίας του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά στην Κηφισιά, με πρωτοβουλία του Ελληνικού Στρατού και κάποιων ρομαντικών και αμετανόητων συναδέλφων.
Υπάρχει ο δρόμος της σωτηρίας, πιστεύω όμως ότι και οι ευθυνόμενοι με την καθοδική μας πορεία,δεν πρέπει να συνεχίζουν να κυκλοφορούν ατιμώρητοι

Το μίσος των δύο αδελφών που γέννησε δύο κολοσσούς στην αθλητική βιομηχανία

Μια γερμανική οικογένεια που έμελλε να αφήσει το όνομά της στην αθλητική βιομηχανία, δύο πασίγνωστες εταιρείες και μια πολύ μεγάλη κόντρα συνθέτουν το παζλ της Adidas, της εταιρείας που ντύνει σήμερα τη Γιουβέντους αλλά και δεκάδες κορυφαίες ομάδες του πλανήτη.

Θα πρέπει να γυρίσουμε στο 1924. Βρισκόμαστε στη Γερμανία. Την 1η Ιουλίου εκείνου του έτους, ο 24χρονος, τότε, Αντολφ Αντι Ντάσλερ ξεκίνησε μια δική του επιχείρηση. Όραμά του ήταν να κατασκευάζει αθλητικά παπούτσια. Συνεργάτης του και συνέταιρός του ήταν ο αδελφός του Ρούντολφ. Στο Χερτζοχενάουραχ της Βαυαρίας μπήκαν οι βάσεις μια παγκόσμια μπράντα, και όπως θα δούμε και για μία δεύτερη που ακολούθησε.

Η εταιρεία τους είχε την αρχική επωνυμία «Gebrüder Dassler Schuhfabrik», δηλαδή «Εργοστάσιο Υποδημάτων Αδελφών Ντάσλερ» και εκμεταλλεύτηκαν του Ολυμπιακούς Αγώνες του Αμστερνταμ, που έγιναν τέσσερα χρόνια αργότερα, για να μπουν στην αγορά.

Το 1936 και ενώ ο Αντολφ Αντι Ντάσλερ είχε δημιουργήσει κάτι καινοτόμο, αθλητικά παπούτσια με καρφιά που ήταν πιο κατάλληλα για τους δρομείς, προσπάθησε να ρίξει στην πιάτσα το νέο προϊόν του με σημαντικότερη αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Το πέτυχε.

Μέλη του ναζιστικού κόμματος, οι αδελφοί Ντάσλερ κατάφεραν σχετικά εύκολα να πάρουν ένα αξιοσημείωτο μερίδιο της πίτας. Χαρακτηριστικό είναι πως ακόμη και ο Τζέσε Οουενς, ο αθλητής που έχει μείνει στην ιστορία όχι μόνο για τα κατορθώματά του στους στίβους αλλά και γιατί ταπείνωσε τον Χίτλερ, σάρωσε τα μετάλλια φορώντας τα συγκεκριμένα παπούτσια!

Η εταιρεία του Αντολφ Αντι Ντάσλερ δεν είχε μπει μόνο για τα καλά στην επαγγελματική αθλητική ζωή αλλά αποτελούσε σημείο αναφοράς. Στο εργοστάσιο των Ντάσλερ, που πλέον είχαν ξεφύγει από τα καλούπια των παπουτσιών αλλά επεκτάθηκαν και στα αθλητικά προϊόντα, υπήρχαν προβλήματα μεταξύ των δύο αδελφών. Διαφορές στην επιχειρηματική φιλοσοφία και προσωπικές κόντρες έφεραν τη διάσπαση.

Το 1948, ο Αντι Ντάσλερ (Adi Dassler) δημιουργεί την Adidas ως συνέχεια του κοινού εγχειρήματος που είχε ξεκινήσει 24 χρόνια νωρίτερα. Ο αδελφός του Ρούντολφ Ντάσλερ (Rudolf Dassler) ήταν πλέον ανταγωνιστής του. Είχε φτιάξει την Ruda, η γνωστή σε όλους μας μετέπειτα Puma.

Και οι δύο εταιρείες είχαν εκτός από το ίδιο προϊόν και την ίδια έδρα, το Χερτζοχενάουραχ της Βαυαρίας. Η πόλη, δεν ξεπερνούσε τους 25.000 κατοίκους, χωρίστηκε στα δύο. Όλοι έπρεπε να επιλέξουν συνεργάτη και «στρατόπεδο». Το ίδιο και οι δύο ποδοσφαιρικές ομάδες της περιοχής. Η ASV Herzogenaurach επέλεξε τη φανέλα με τις τρεις παράλληλες γραμμές, της Adidas δηλαδή, τη στιγμή που η φανέλα της FC Herzogenaurach κοσμούσε το αιλουροειδές, αυτό της Puma.

Η κόντρα, αδελφική και επιχειρηματική συνεχιζόταν με αμείωτους ρυθμούς. Το γεγονός που έκανε την Adidas να ξεφύγει ήταν η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από τη Δυτική Γερμανία του 1954. Στο μεγάλο τελικό, οι Γερμανοί νίκησαν τους Ούγγρους με 3-2 στον αγώνα που έχει ονομαστεί το «Θαύμα της Βέρνης».

Οι παγκόσμιοι πρωταθλητές φορούσαν τα παπούτσια της Adidas με τις βιδωτές τάπες που αποδείχτηκαν πολύ αποτελεσματικά στα λασπωμένα γήπεδα εκείνης της εποχής. Η Adidas καθιερώθηκε στο μυαλό των Γερμανών αλλά απέκτησε και διεθνή φήμη.

Την ίδια ώρα, η Puma που ήταν μια πιο εσωστρεφής εταιρεία φώναζε πως εκείνη είχε ρίξει πρώτη στην αγορά το συγκεκριμένο προϊόν. Υποστήριξε πως τα φορούσαν οι ποδοσφαιριστές της Καϊζερσλάουτερν όταν πήραν το πρωτάθλημα του 1953.
 

 Από ’κει και πέρα ακολούθησαν πολλά. Οι επιχειρήσεις πέρασαν στα χέρια των παιδιών τους. Ιδρύθηκαν κάποιες θυγατρικές εταιρίες αλλά όταν έφυγαν από τη ζωή οι εμπνευστές, έφτασαν στα όρια της χρεοκοπίας. Η μεν Adidas πέρασε αρχικά σε χέρια Γάλλων και στη συνέχεια άλλαζε συνεχώς επενδυτές, η δε Puma σε Ελβετούς.

Οι δύο αθλητικές μπράντες έμειναν αναλλοίωτες στο χρόνο, αν και πάντα βρίσκονται στη σκιά της Nike. Αναλλοίωτη έμεινε και η κόντρα των δύο αδελφών. Ποτέ δεν τα βρήκαν, πότε δεν ξέχασαν αυτά που τους χώρισαν. Λέγεται πως ο ιδρυτής της Adidas και ο ιδρυτής της Puma ακόμη κι όταν πέθαναν, αν και θάφτηκαν στο ίδιο νεκροταφείο της γενέτειρας πόλης τους, οι τάφοι απείχαν πολύ ο ένας από του άλλου...

 

Πηγή: forzajuve.gr

Ο Ιρακινός «φαντομάς» που ξεγλιστρούσε από ΕΥΠ, Αστυνομία και Λιμενικό

Το όνομα «Μάρκος» ακουγόταν εδώ και καιρό στα γραφεία των ειδικών υπηρεσιών της ΕΛ.ΑΣ., του Λιµενικού και της ΕΥΠ που ασχολούνται µε τη διακίνηση ανθρώπων.
Ο «Μάρκος» είχε καταφέρει να «χτίσει» γύρω από το όνοµά του έναν µύθο.
Hταν ο άνθρωπος – φάντασµα για τον οποίο υπήρχε πλήθος πληροφοριών ότι βρίσκεται πίσω από «αριστοτεχνικά» οργανωµένες µεταφορές µεταναστών από την Ελλάδα στην Ιταλία.
Ποτέ, όµως, δεν βρίσκονταν στοιχεία σε βάρος του.
Τα µέτρα αντιπαρακολούθησης που λάµβανε θα τα ζήλευε ακόµα και ένας καλά εκπαιδευµένος αστυνοµικός ή ένας πράκτορας µυστικών υπηρεσιών.
Χρησιµοποιούσε τουλάχιστον 11 τηλέφωνα, µιλούσε µε κωδικές ονοµασίες, γνώριζε τον τρόπο σκέψης των διωκτών του, ενώ µοίραζε ανά τακτά χρονικά διαστήµατα κάρτες sim και τηλεφωνικές συσκευές σε όλους τους «συνεργάτες» του.
Η αντίστροφη µέτρηση για εκείνον ξεκίνησε όταν οι άνδρες της Οικονοµικής Αστυνοµίας τον έβαλαν στο µικροσκόπιο και άρχισαν µε υποµονή και επιµονή να συλλέγουν στοιχεία εις βάρος του, µέσα από σύνθετες τεχνικές παρακολούθησης.
Ο τελικός στόχος τους επετεύχθη την περασµένη εβδοµάδα, όταν τελικά του πέρασαν χειροπέδες.
Ο 47χρονος µε καταγωγή από το Ιράκ, άριστος γνώστης της ελληνικής γλώσσας, φέρεται αρχηγός κυκλώµατος που αποτελούνταν από 18 άτοµα, ανάµεσα στα οποία και υπάλληλοι εταιρείας σεκιούριτι που έκαναν ελέγχους στο λιµάνι της Πάτρας.
Η Οικονοµική Αστυνοµία χρειάστηκε να αποµαγνητοφωνήσει 207.377 τηλεφωνικές συνοµιλίες (που αποθηκεύτηκαν σε 392 DVD) για να «ξηλώσει» την εγκληµατική οργάνωση.
Υπήρξαν, µάλιστα, φορές που η διαδικασία των παρακολουθήσεων εξελίχθηκε σε θρίλερ, καθώς υπήρχε κίνδυνος οι µετανάστες που στοιβάζονταν ανάµεσα σε εµπορεύµατα ρυµουλκούµενων οχηµάτων να πέθαιναν από ασφυξία.
Το «Εθνος της Κυριακής» παρουσιάζει τα στοιχεία που ξεδιπλώνουν την πολυδαίδαλη δράση του «Μάρκου» και των συνεργών του, αλλά και τους διαλόγους που αποκαλύπτουν την κυνικότητα των διακινητών, όταν αναφέρονται στα «µικρά», δηλαδή σε ανήλικα που θα µπορούσαν να µην είχαν βγει ζωντανά από τα φορτηγά.
Η οργάνωση εισέπραττε 4.000 – 5.000 ευρώ για κάθε µετανάστη που µετέφερε από το λιµάνι της Πάτρας στην Ιταλία.
Στο κέντρο της Αθήνας υπήρχε «γραφείο», το οποίο παραλάµβανε και ασφάλιζε τα χρήµατα των αλλοδαπών που προορίζονταν για την πληρωµή της διακίνησης.
Το «γραφείο», το οποίο περιγράφεται στη δικογραφία ως «άτυπο ίδρυµα πληρωµών, αποκαλούµενο ως σύστηµα Hawala», έδινε την αµοιβή στην οργάνωση του «Μάρκου» µετά την «οµαλή» άφιξη των µεταναστών στην Ιταλία.
Σε διαφορετική περίπτωση τα λεφτά επιστρέφονταν στους πελάτες.
Το «λάδωμα»
Ο 47χρονος φερόµενος ως αρχηγός συντόνιζε τους οδηγούς των νταλικών, τους υπαλλήλους της εταιρείας σεκιούριτι που θα εξασφάλιζαν την «αβλαβή διέλευση» των φορτηγών από τα σηµεία ελέγχου στο λιµάνι της Πάτρας, ενώ «συµβούλευε» τους µετανάστες να πουν ψέµατα στις Αρχές σε περίπτωση εντοπισµού τους ότι µπήκαν κρυφά και εν αγνοία των οδηγών µέσα στα ρυµουλκούµενα οχήµατα.
Το «λάδωµα» για την «κάλυψη» στο λιµάνι ανερχόταν περίπου στα 1.000 ευρώ ανά άτοµο.
Κατά την «αποκρυπτογράφηση» των κωδικών ονοµασιών που χρησιµοποιούσαν οι διακινητές, οι αστυνοµικοί διαπίστωσαν ότι όταν αναφέρονταν στους αλλοδαπούς έλεγαν «παλέτες», «κουτάκια λάδι», «δώρα».
«Χύµα» ήταν η επιβίβαση αλλοδαπών σε ρυµουλκούµενα οχήµατα χωρίς απόκρυψη σε ειδικά διαµορφωµένες κρύπτες.
«Πόρτα» ήταν η εξασφάλιση «ασφαλούς» διέλευσης από τα σηµεία ελέγχου.
«Πέρασµα» η επιτυχής διέλευση από πύλη εισόδου στο λιµάνι. «Τσάκισµα» ο εντοπισµός µετανάστη από τις διωκτικές Αρχές κατά τη µεταφορά.
«Μικρά» ήταν οι ανήλικοι που θα µεταφέρονταν. «Καφές» ήταν η οριστικοποίηση της ηµεροµηνίας µεταφοράς. «Εργο» ο γενικότερος σχεδιασµός της διακίνησης. «Βαπόρι» το φορτηγό µε επικαθήµενο.
«Ρέστα» τα στοιχεία κυκλοφορίας του φορτηγού. «Εργαλείο» ή «λεωφορείο» το πλωτό σκάφος όπου επιβιβάζονταν οι αλλοδαποί. «Ψάρεµα» η διακίνηση µέσω θαλάσσης. «Εστιατόριο» το λιµάνι της Πάτρας.

Σοκάρουν οι διάλογοι του κυκλώματος

Στους διαλόγους που αποµαγνητοφωνήθηκαν από την Οικονοµική Αστυνοµία ο «Μάρκος» εµφανίζεται ανήσυχος σε σχέση µε τη διακίνηση ανήλικου, ο οποίος βρίσκεται στοιβαγµένος υπό απάνθρωπες συνθήκες µέσα σε ρυµουλκούµενο όχηµα.
Ο αρχηγός φοβάται ότι ο 15χρονος µπορεί να έχει λιποθυµήσει από τη ζέστη και από την έλλειψη φαγητού.
Προτείνει να σταµατήσει ο οδηγός της νταλίκας για να τον ψάξει µέσα στο εµπόρευµα.

«Μάρκος»: Ρε συ διάολε, µήπως έχει λιποθυµήσει ή τέτοια φάση;
Μέλος κυκλώµατος: Τι λιποθύµησε, ρε φίλε;
«Μάρκος»: Είναι 15 χρονών και ζέστη µέσα και αυτά, χωρίς φαΐ.
Μέλος κυκλώµατος: ∆εν είχε ζέστη ρε…, τι ζέστη.
«Μάρκος»: ∆εν ξέρω, µήπως στο επόµενο που σταµατάει πες του να µπει µία µε το φακό να ψάξει.
Μέλος κυκλώµατος: ∆εν µπορεί να µπει µέσα, φίλε, ο οδηγός.
«Μάρκος»: Και άµα έχει λιποθυµήσει, θα πάρει έναν ψόφιο µαζί του;
Μέλος κυκλώµατος: Τι να έχει λιποθυµήσει, ρε µαλ…;
«Μάρκος»: Μωρό είναι ρε, 15 χρονών είναι, σαν κατσαρίδα ήτανε ρε, κανόνισε.
Μέλος κυκλώµατος: ∆ύο µέτρα µαντράχαλος, τι µωρό;
∆εν µπορεί τώρα, αφού µιλήσατε όταν ήταν στο λιµάνι, µού είπες.
Σε άλλη συνοµιλία διακινητής αποκαλεί «ζώο» µετανάστη που εντοπίστηκε από το Λιµενικό: «Μου τη βγάλανε τη σφρα – γίδα στην Ηγουµενίτσα, αφού άνοιξα, τον βρήκανε τον µαλ… δεν ήξερε να κρυφτεί το ζώο. Το είδε το κεφαλάκι του ο άλλος από πίσω.
∆εν κρύφτηκε καλά ο βλάκας. ∆εν κρύφτηκε.
Τίγκα ήτανε πίσω να είναι κρυµµένος».
«Θα φτιάξω το πρόγραμμα»
Οι νταλίκες µε τους µετανάστες έφταναν στο λιµάνι της Πάτρας µόνο τις ώρες που είχαν βάρδια οι υπάλληλοι της εταιρείας σεκιούριτι οι οποίοι εµπλέκονται στην υπόθεση και ήταν επιφορτισµένοι µε τον έλεγχο των φορτίων.
∆ιάλογοι που περιλαµβάνονται στην ογκώδη δικογραφία αποκαλύπτουν ότι σε κάποιες περιπτώσεις η οργάνωση µπορούσε ακόµα και να καθορίσει το πρόγραµµα των υπαλλήλων.
Συνεργός του «Μάρκου» τον ενηµερώνει κάποια στιγµή ότι «το πρόγραµµα είναι κ… να πούµε, τον έχουνε τρίωρα, είναι δύο, είναι δύο τρίωρα, εξάωρο τον βάλανε το Σάββατο.
Και την Κυριακή είναι βράδυ, λοιπόν να δούµε τι µπορεί να γίνει, τι αλλαγή µπορεί να κάνει, η φρουρά όλη, κατάλαβες τώρα».
Ο αρχηγός του απάντησε ότι «θέ – λω άµα είναι να φύγουν και οι δύο Κυριακή, το απόγευµα θέλω να φύγουνε.
∆εν έχει κανείς να µπει το απόγευµα;».
Ο συνεργάτης του αποκρίθηκε: «Ωραία, ωραία, αυτό κοιτάµε τώρα, να φτιάξω αυτό το έργο, θα σε πάρω».
Η συνοµιλία καταλήγει και σε αναφορά σε διακίνηση ανηλίκων, που ακόµα και να εντοπιστούν στην Ιταλία δεν είναι δυνατόν να γυρίσουν πίσω:
«Είναι χύµα, ούτε οι οδηγοί ξέρουνε τίποτα. ∆ηλαδή και οι οδηγοί δεν ξέρουν. Χύµα, χύµα µπαίνουνε.
Και το άλλο που στο έχω κάνει καλύτερα. Ε είναι µικρά. ∆ηλαδή απέναντι και να τσακιστούνε δεν τους γυρνάνε πίσω. ∆ηλαδή, λουκούµι το έχω κάνει.
Απλά από εδώ να έχω το πέρασµα».
Ο 47χρονος φερόµενος αρχηγός επιδίωκε να είναι τυπικός στις συµφωνίες που έκλεινε και δεν ήθελε να φαίνεται ανακόλουθος στους «συνεργάτες» του.
Σε µία περίπτωση επιπλήττει ασυνεπή συνεργό του, ο οποίος έγινε αιτία για να αλλάξει το πρόγραµµα των διακινήσεων: «Πάτρα έχει αλλάξει οχτώ άτοµα. Εχουνε αλλά – ξει οκτώ άτοµα βάρδια για να έχω πόρτα εγώ.
Οταν ξεφτιλίζοµαι εγώ και πρέπει να πληρώνω ξενοδοχεία εγώ. Κοίτα, εγώ µία ώρα θα κάνω, µόνο για να πάω να τους φέρω, µία ώρα.
∆ηλαδή όταν είναι δύο η ώρα να φύγεις, εγώ δύο η ώρα πρέπει να έχω ξεκινήσει ήδη, αυτά έπρεπε να έχουµε συνεννοηθεί ήδη».

Αλέξανδρος Καλαφάτης

https://www.ethnos.gr

Φωτογραφίες ντοκουμέντο: Αστυνομικός με το υπηρεσιακό όχημα έψαχνε αρχαία και χρυσό

Από: ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ 

 

 

Φωτογραφίες – ντοκουμέντο που περιλαμβάνονται στην ογκώδη δικογραφία για το κύκλωμα που πραγματοποιούσε λαθρανασκαφές στη βόρεια Ελλάδα, με πρωταγωνιστές αστυνομικούς, φέρνει στο φως της δημοσιότητας το ethnos.gr.
Στις φωτογραφίες απεικονίζονται μέλη του κυκλώματος, τα οποία, σύμφωνα με την Αστυνομία, κάνουν έρευνες για τον εντοπισμό χρυσού και αρχαίων αντικειμένων σε αγροτικές εκτάσεις νομού της βορείου Ελλάδος.
Στο υλικό αποτυπώνεται το υπηρεσιακό αυτοκίνητο του αστυνομικού διευθυντή, ο οποίος φέρεται ως αρχηγικό μέλος της οργάνωσης.
Ο ανώτερος αξιωματικός της Αστυνομίας φέρεται να χρησιμοποιούσε το υπηρεσιακό όχημα για να πηγαίνει στα σημεία, όπου γινόταν «έρευνα» για τον εντοπισμό χρυσού και αρχαιοτήτων.
Μάλιστα, τα μέλη του κυκλώματος απεικονίζονται να κρατούν στα χέρια συσκευές ανίχνευσης χρυσού.
Σε μία από τις φωτογραφίες δίπλα από το υπηρεσιακό όχημα της ΕΛ.ΑΣ. υπάρχει εκσκαφέας, ο οποίος σύμφωνα με τις Αρχές χρησιμοποιούνται στις ανασκαφές.

ethnos.gr

Η Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων σχημάτισε δικογραφία για συνολικά 147 άτομα, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονται εννιά αστυνομικοί.
Ο αρχηγός είναι ανώτερος αξιωματικός της Αστυνομίας, αστυνομικός διευθυντής στο βαθμό, ο οποίος είχε το προσωνύμιο «σκαθάρι».
Και αυτό γιατί είχε μεγάλη εμπειρία στις λαθρανασκαφές, καθώς φέρεται να ασχολείται με το «αντικείμενο» από το 2005.
Η αναζήτηση αρχαιοτήτων και θησαυρών του είχε γίνει εθισμός, όπως λένε χαρακτηριστικά αστυνομικοί που ασχολήθηκαν με την έρευνα.
Οι «αδιάφθοροι» τού αποδίδουν ρόλο «εγκέφαλου» στο κύκλωμα, το οποίο φέρεται να έκανε τουλάχιστον 70 λαθρανασκαφές: «Λαμβάνει μέτρα αντιπαρακολούθησης, όπως είναι η συνεχής ακρόαση του κέντρου επιχειρήσεων της ΕΛ.ΑΣ., μέσω του υπηρεσιακού του ασυρμάτου, προκειμένου να γνωρίζει τις κινήσεις των αστυνομικών δυνάμεων και να μην καταστεί δυνατή η αποκάλυψη της παράνομης δράσης της εγκληματικής οργάνωσης.
Ο αξιωματικός χρησιμοποιούσε το υπηρεσιακό όχημα.
Μάλιστα το έδινε και σε συνεργούς του για να μετακινούνται , ενώ στο εσωτερικό του είχε ανιχνευτές μετάλλων και λαθραία τσιγάρα».
Ο αστυνομικός διευθυντής φέρεται να συμβουλευόταν μέντιουμ – «οραματίστρια» με το ψευδώνυμο «θεία».
Εμπιστευόταν το μεταφυσικό της… χάρισμα σε τέτοιο βαθμό που είχε προβληματιστεί όταν η «θεία» τον προειδοποίησε ότι είναι επικίνδυνο να κάνουν λαθρανασκαφές σε αρχαιολογικό χώρο, γιατί μπορεί να αποκαλυφθούν από τις Αρχές.
Τα μέλη της οργάνωσης, ωστόσο, φαίνεται ότι δεν άκουσαν τη «συμβουλή» του αξιωματικού και έσκαψαν τελικά σε αρχαία ελληνική τύμβο, στην περιοχή Τούμπας Πενταλόφου, που χρονολογείται στην ύστερη εποχή του χαλκού (2000-1100 π.Χ.).

ethnos.gr

Ο «κοριός» της ΕΛ.ΑΣ. κατέγραψε τη συνομιλία του αξιωματικού με μέλος της οργάνωσης, στο οποίο εκφράζει τις αντιρρήσεις του: «Δέκα τόνους να έχει, εκεί δεν θα πας. Άσε που δεν έχει. Δεν θα πας, θα τους πιάσουν, θα έχουν πρόβλημα.
Εδώ κοιτάμε να μην την πατήσουμε.
Εκεί η ευθύνη είναι αναλογικά, γιατί είναι παλιό θέμα, είναι χαρακτηρισμένο, είναι. Εγώ δεν λαμβάνω καμία ευθύνη εκεί.
Εγώ μέχρι και να αποχωρήσω θέλω, δεν είμαστε για τέτοια πράγματα δεν ξέρω. .
Εκεί πάμε τώρα χωρίς ευθύνη δικιά μου.
Δεν μπορώ εγώ να κάνω κάτι. Άμα ήταν καινούργιο ήξερα, μπορούσα να το καλύψω.
Σε παλιό πάει αλλού η βαλίτσα. Κατάλαβες;».  
Το μέντιουμ, σύμφωνα με το σχετικό απόσπασμα της δικογραφίας, «οραματιζόταν» περιοχές όπου υπάρχουν θησαυροί και γνωμοδοτούσε για την αξιοπιστία ατόμων που ήθελαν να συνεργαστούν με το κύκλωμα.

Ο «Μεξικανός» και ο «πατσατζής»

Η έδρα της οργάνωσης ήταν ένα φανοποιείο, το οποίο διατηρούσε ο «Μεξικανός» (ψευδώνυμο του ιδιοκτήτη).  
Αυτός ήταν ο «επιστήμονας», ο οποίος είχε ειδικό λογισμικό στον υπολογιστή του, το οποίο με τη χρήση δορυφόρων σάρωνε φωτογραφίες περιοχών και συμπέρανε εάν το υπέδαφος έκρυβε αρχαία αντικείμενα ή θησαυρούς (λίρες χρυσό, χαλκό).
«Λίγοι έχουν αυτόν τον εξοπλισμό στην Ελλάδα», ακούγονταν να λένε μέλη του κυκλώματος.
Άτομα που ασχολούνται περιστασιακά με τις παράνομες ανασκαφές από όλη την Ελλάδα έστελναν φωτογραφίες στον «Μεξικανό», προκειμένου να κάνει «γνωμοδότηση».  
Η φήμη και το «κύρος» του ήταν τέτοιο που εάν δεν έδινε εκείνος το «πράσινο φως» για μία έρευνα, τότε πιθανότατα ματαιωνόταν η προσπάθεια.
Σημαντική ήταν, σύμφωνα με τους «αδιάφθορους» της ΕΛ.ΑΣ., και η συνδρομή του κατηγορουμένου που ήταν γνωστός ως «ραβδοσκόπος».
Το προσωνύμιο το πήρε γιατί είχε ανιχνευτές μετάλλων και ήταν ο εμπειρότερος «επί του πεδίου». Μπορούσε ακόμα και να πραγματοποιεί επεμβάσεις στις συσκευές ανίχνευσης για να τις κάνει πιο αποτελεσματικές στην ανεύρεση χρυσού.
Μαζί με τον «ραβδοσκόπο» δούλευε και άτομο με το ψευδώνυμο «πατσατζής».
Πρόκειται για ιδιοκτήτη καταστήματος που πουλάει πατσά, ο οποίος είχε το ρόλο του ιχνηλάτη, καθώς ερμήνευε τα σημάδια των περιοχών, χρησιμοποιούσε χάρτες για καθοδήγηση και εκτιμούσε την «προσφορότητα» των περιοχών.

ethnos.gr

Ο «κοριός» της ΕΛ.ΑΣ. κατέγραψε πλήθος κωδικών ονομασιών που χρησιμοποιούνταν από τους κατηγορουμένους για να μη γίνονται αντιληπτοί.
Όταν πήγαιναν για ανασκαφές αναφέρονταν σε «τάισμα σκυλιών», «καθαρό αέρα», «πικ νικ», «πρωτομαγιά», «βόλτα», «τρέλες», «φωτογράφιση», «μπάνιο», «χειρουργείο» και «μπάρμπεκιου». Αναφερόμενοι στα ευρήματά τους έκαναν λόγο για «τελάρα», «καζανάκι», «σοκολατάκια», «καλές κοπέλες», «λαγό», «αυτοκίνητο», «μαγαζί», «κολοκύθια», «κίτρινο» (χρυσός), «κουμπιά» (λίρες), «στρόγγυλα» (λίρες), ενώ προκειμένου να μιλήσουν για αρχαία ευρήματα χρησιμοποιούν τις λέξεις «ιστορίες», «παλαιοί άνθρωποι», «ηλικιωμένες γυναίκες», «φρούτα».

Διαβατήρια και τσιγάρα

Η δεύτερη «μπίζνα» των επίορκων αστυνομικών ήταν η «διευκόλυνση» της εισόδου και εξόδου αλλοδαπών από το μεθοριακό σταθμό Ευζώνων, μέσω της νόθευσης διαβατηρίων. Κεντρικό ρόλο φέρεται να διαδραμάτιζε αρχιφύλακας με το ψευδώνυμο «δικηγόρος», όπως και ένας ακόμα συνάδελφός του.
Οι δυο τους φέρονται να λάμβαναν «πεντακοσάρικα» γι’ αυτή τη δουλειά.
Σε μία περίπτωση, μάλιστα, αντιδήμαρχος φέρεται να μεσολάβησε για να περάσουν από τα σύνορα κακοποιό, σε βάρος του οποίου εκκρεμούσε ερυθρά αγγελία της Ιντερπόλ.
Οι αστυνομικοί χρησιμοποιούν κωδικές ονομασίες όταν αναφέρονται στα διαβατήρια, όπως «αυγά», «αρνιά», «ξύλα», «βιβλίο», «καφέ», «μπιτόνια», «κρεμμύδια».
Ενδεικτική είναι η συνομιλία που κατέγραψε ο «κοριός» της ΕΛ.ΑΣ., ανάμεσα σε «πελάτη» και αστυνομικό:
Πελάτης: Μας ακούει τώρα, κανείς εκεί; Μπορείς να μιλήσεις;
Αστυνομικός: Πες μου, ναι
Πελάτης: Λοιπόν, έχω έναν φίλο, έναν αδελφό. Όχι φίλο, αδελφό μου, ο οποίος έχει απαγόρευση από τη χώρα και θέλει να πάει στην Αυστρία. Πρέπει να με πεις, τι πως, τι. Τι στοιχίζει, τι κάνει;
Αστυνομικός: Πότε τώρα, Τώρα; Αυτόν τον καιρό;
Πελάτης: Όχι ρε, τον Μάιο
Αστυνομικός: Καλά μην στενοχωριέσαι, εντάξει, θα τα πούμε από κοντά, μην αγχώνεσαι, για σένα ότι γουστάρεις, να ξέρεις. Εντάξει;
Όσον αφορά στη διακίνηση τσιγάρων, το κύκλωμα εισήγαγε αφορολόγητα καπνικά προϊόντα από την επιχείρηση «Duty Free» που βρίσκεται στο Τελωνείο Ευζώνων.
Τρεις αστυνομικοί τα αγόραζαν και τα περνούσαν σε ελληνικό έδαφος χωρίς τελωνειακό έλεγχο και καταβολή φόρων.
Κατόπιν, τα παραλάμβανε ο αστυνομικός διευθυντής (συνήθως σε κούτες) και τα πουλούσε σε κύκλο αγοραστών που είχε αναπτύξει.
Μάλιστα, ο ανώτερος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ., ο οποίος τέθηκε την περασμένη Τετάρτη σε διαθεσιμότητα από το αρχηγείο της Αστυνομίας, φέρεται να έκανε «ντελίβερι» τα προϊόντα στα σπίτια των αγοραστών για την επιπλέον διευκόλυνσή τους.
Οι κωδικές ονομασίες για τα τσιγάρα δίνονταν ανάλογα με το χρώμα του πακέτου: «κόκκινα», «ροζ», «κίτρινα», «άσπρα».
Οι αστυνομικοί συνεργάζονταν, σύμφωνα με τη δικογραφία, και με υπάλληλο του καταστήματος (με το προσωνύμιο «μαύρη»), η οποία τους διευκόλυνε σε σχέση με την υπέρβαση του επιτρεπόμενου αριθμού τσιγάρων που μπορούσαν να αγοράσουν ημερησίως.
Στο μεταξύ, ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους αφέθηκαν την περασμένη Τετάρτη, μετά την απολογία τους στον Ανακριτή, ο αστυνομικός διευθυντής και οι δύο αστυνομικοί, που ήταν οι στενότεροι συνεργάτες του.  

Ο αξιωματικός υποστήριξε ότι οι ανασκαφές είναι το «χόμπι» του, τονίζοντας ότι δεν βρέθηκαν πολύτιμα αρχαία αντικείμενα στην κατοχή του.
Όσον αφορά στα τσιγάρα, απάντησε ότι τα είχε για προσωπική χρήση.
Ο αστυνομικός που θεωρούσε διαβατήρια στα σύνορα υποστήριξε ότι δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία σε βάρος του.
Ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους αφέθηκαν και οι υπόλοιποι 11 συλληφθέντες, ενώ για τους δεκάδες κατηγορουμένους που εμπλέκονται στην υπόθεση θα οριστεί τακτική δικάσιμος.

Πηγή: ethnos.gr

Του Αλέξανδρου Καλαφάτη

Η ιστορία του Ellis Island που πρόσφερε το διαβατήριο για τη «γη της επαγγελίας»

Ο φάρος ελπίδας εκατομμυρίων μεταναστών, το ταξίδι στο όνειρο, τα δάκρυα και η χαρά...

 

Λίγο έξω από το Μανχάταν βρίσκεται ένα μικρό νησάκι που έμεινε στην ιστορία ως ένας τόπος ελπίδας για εκατομμύρια ανθρώπους που αναζητούσαν μία νέα, καλύτερη ζωή.
Από το 1892 έως το 1954 υποδεχόταν τους μετανάστες και στο έδαφος του γράφτηκαν οι ιστορίες εκείνων που βρήκαν στην Αμερική τη «γη της επαγγελίας».
Η Νήσος Έλις (Ellis Island) έως τις αρχές του 17ου αιώνα ονομαζόταν Γκαλ και το 1603, όταν ο τοπικός κυβερνήτης το αγόρασε από τους Ινδιάνους το μετονόμασε σε Oyster Island.
Λίγο καιρό αργότερα, αγοράστηκε από τον Samuel Ellis. Από το 1892, ως Ellis Island, ξεκίνησε τη λειτουργία του ως κέντρο υποδοχής μεταναστών.



Με τη λήξη του πολέμου μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας το 1814, ο αριθμός των ανθρώπων (οι περισσότεροι Ευρωπαίοι) που μετανάστευσαν στις ΗΠΑ εκτινάχθηκε στα ύψη και η Αμερική βρέθηκε μπροστά σε ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο που έχρηζε άμεσης αντιμετώπισης, οργανωμένου σχεδίου υποδοχής και μέτρων.
Πλοία γεμάτα με Ευρωπαίους μετανάστες ταξίδευαν προς τη Νέα Υόρκη και οδηγούσαν χιλιάδες ψυχές προς το όνειρο.
Όμως, το ταξίδι ήταν μεγάλο, και οι συνθήκες στα πλοία της εποχής πολύ άσχημες, με αποτέλεσμα άνθρωποι να χάνουν τη ζωή τους, είτε να φθάνουν άρρωστοι στην αμερικανική γη.



Χωρίς επίσημη εθνική μεταναστευτική πολιτική, ο έλεγχος της μετανάστευσης είχε αφεθεί στις Πολιτείες που εφάρμοζαν δικούς τους κανόνες, με μόνη τους υποχρέωση απέναντι στην αμερικανική κυβέρνηση να την ενημερώνουν για τον αριθμό των αφίξεων.
Μέχρι το Ellis Island δεν υπήρχε κεντρικό σημείο υποδοχής των επιβατών.
Οι αφίξεις έγιναν πολλές χιλιάδες, με μετανάστες κυρίως από τη νοτιοανατολική Ευρώπη.
Μεταξύ αυτών, πολλοί Εβραίοι, Ιταλοί, Έλληνες, Πολωνοί, Ούγγροι, Τσέχοι, Σέρβοι, Σλοβάκοι.
Για να μετατραπεί το νησί σε μεταναστευτικό σταθμό απαιτήθηκαν σημαντικές αλλαγές και κατασκευάστηκαν προκυμαίες και κτίρια.

Η άφιξη στο όνειρο 

 
Το νησί άνοιξε τις πύλες του το 1892 και μέχρι το 1954 υποδέχθηκε σχεδόν 12-15 εκατομμύρια μετανάστες από όλον τον κόσμο.
Από εκεί περνούσαν από επιθεώρηση όσοι έφθαναν στη Νέα Υόρκη προκειμένου να τους επιτραπεί η είσοδος και η παραμονή στην Αμερική.
Νησί ελπίδας, αλλά και απογοήτευσης, αφού όσοι δεν κατάφερναν να πάρουν τη μεταναστευτική άδεια επέστρεφαν δωρεάν στην πατρίδα τους με τα πλοίο που είχαν φτάσει ως εκεί.
Μόλις έφτανε ένα πλοίο στη Νέα Υόρκη, πρώτοι εξετάζονταν από τους επιθεωρητές της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Δημόσιας Υγείας οι ταξιδιώτες των δύο πρώτων θέσεων.
Οι υπόλοιποι μεταφέρονταν με βάρκες στο Ellis Island. Εκεί, τους αναλάμβαναν οι «γιατροί των έξι δευτερολέπτων», όπως είχαν ονομαστεί επειδή τόσα ήταν τα δευτερόλεπτα που χρειάζονταν για να διαπιστώσουν την κατάσταση της υγείας ενός μετανάστη.



Αφού υποβάλλονταν στις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, εγκρινόταν ή όχι η είσοδός τους στις ΗΠΑ.
Οι περισσότεροι από εκείνους που έπαιρναν την πολυπόθητη άδεια, εγκαθίσταντο στη Νέα Υόρκη και το Νιου Τζέρσεϊ.
Εκεί είχαν να ξεπεράσουν άλλα σύνορα, σύνορα που τους έκαναν ξένους και που δεν περνούσαν με το να δείχνουν διαβατήρια που δηλώνουν ιθαγένειες και υπηκοότητες.
Η Annie Moore, ένα 15χρονο κορίτσι από την Ιρλανδία ήταν ο πρώτος μετανάστης που πέρασε την είσοδο του νέου σταθμού υποδοχής.



Τα κριτήρια για την μεταναστευτική άδεια

Οι όροι για την άδεια παραμονής στην Αμερική ήταν ιδιαίτερα χαλαροί, αλλά βασικοί.
Εκτός από ότι έπρεπε να είναι κανείς υγιής και να έχει καθαρό ποινικό μητρώο, έπρεπε να αποδείξει ότι είχε πάνω του τουλάχιστον 25 δολάρια με τα οποία θα επιβίωνε μέχρι να καταφέρει να βρει δουλειά.
Εμπόδια και δυσκολίες για να πάρουν άδεια παραμονής έβρισκαν οι ασυνόδευτες γυναίκες.
Οι περιπτώσεις που κατάφεραν να «περάσουν» από το Ellis Island και να πατήσουν στο αμερικανικό έδαφος νόμιμα ήταν σπάνιες, καθώς οι αρχές έκριναν ότι θα πέσουν θύματα εκμετάλλευσης.

Η «κολυμπήθρα» και τα νέα ονόματα

Κατά ένα τρόπο το Ellis Island λειτούργησε και ως «κολυμπήθρα», αφού πολλοί απέκτησαν νέο όνομα, λόγω της δυσκολίας συνεννόησης μεταξύ των αρχών και των μεταναστών, ιδιαίτερα αν ο νεοφερμένος δεν ήξερε να μιλά ή να γράφει και να διαβάζει Αγγλικά.
Μια παρόμοια κατάσταση αποτυπώθηκε και στα πρώτα λεπτά της ταινίας «Ο Νονός ΙΙ».
Ο μικρός Βίτο Αντολίνι από το χωριό Κορλεόνε της Σικελίας έφτασε στην Αμερική.
Μη καταφέρνοντας να συνεννοηθεί στο νησί Ellis με τις αρχές, ο υπάλληλος του άλλαξε το όνομα σε Βίτο Κορλεόνε.

 Το Ellis Island σήμερα 

 
Το Ellis Island κάποτε αποτελούσε μια τελευταία στάση πριν από το όνειρο.
Εκεί σφραγιζόταν το μέλλον εκατομμυρίων ψυχών στην Αμερική.
Σήμερα είναι ένας φύλακας αναμνήσεων και στεγάζει το Μουσείο Μετανάστευσης των ΗΠΑ. Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν εκφράσει την άποψη ότι λόγω του συμβολισμού του εκεί πρέπει να βρίσκεται και το Άγαλμα της Ελευθερίας.

 Πηγή: newsbeast.gr

Ανοίγει τις πύλες του το πρώτο υποβρύχιο μουσείο της Ελλάδας στην Αλόννησο

Η πρόσβαση στον μυστηριώδη κόσμο του βυθού απευθύνεται σε όλους τους επισκέπτες, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν το μοναδικό θέαμα του ναυαγίου

Ανοίγει τις υδάτινες πύλες του το πρώτο υποβρύχιο μουσείο της Ελλάδας, στην Αλόννησο.
Από τη Δευτέρα 3 Αυγούστου έως την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2020 οι ερασιτέχνες αυτοδύτες και δύτες ελεύθερης κατάδυσης θα μπορούν να επισκεφτούν, με τη συνοδεία καταδυτικών κέντρων, το διάσημο ναυάγιο αμφορέων του 5ου αιώνα π.Χ. στο βυθό της νησίδας.

powered by Rubicon Project

Ένας ψαράς ήταν ο πρώτος που αντίκρυσε το 1985 το αρχαίο ναυάγιο κοντά στη δυτική βραχώδη ακτή της Περιστέρας, σε βάθος 28 μέτρων: ένα μεγάλο εμπορικό πλοίο, πιθανόν αθηναϊκό, βυθίστηκε εκεί γύρω στο 425 π.Χ.
Ήταν φορτωμένο με χιλιάδες αμφορείς κρασιού από τη Μένδη (αρχαία πόλη της Χαλκιδικής) και την Πεπάρηθο (τη σημερινή Σκόπελο), περιοχές γνωστές στην αρχαιότητα για το κρασί τους.
Ο σωρός των αμφορέων, που εκτείνεται στο βυθό σε μήκος 25 μέτρων, δίνει την αίσθηση του περιγράμματος και των μεγάλων διαστάσεων του πλοίου.
Το ναυάγιο είναι από τα σημαντικότερα της κλασικής αρχαιότητας.

 

Η ανασκαφή του έγινε από τους αρχαιολόγους και το προσωπικό της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων του υπουργείου Πολιτισμού, που σήμερα φροντίζουν και για το άνοιγμα του ναυαγίου στο κοινό.
Ο εντυπωσιακός αριθμός των αμφορέων, η εξαιρετική κατάσταση διατήρησης του ναυαγίου στα -21 ως τα -28 μέτρα και η ομορφιά των εξωτικών νερών και του πλούσιου βυθού της περιοχής, που βρίσκεται εντός της προστατευόμενης περιοχής του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Αλοννήσου - Βορείων Σποράδων, καθιστούν το αρχαίο ναυάγιο της Περιστέρας έναν προορισμό που ενδιαφέρει κάθε έμπειρο αυτοδύτη.

Η πρόσβαση στον μυστηριώδη κόσμο του βυθού, όμως, δεν αφορά μόνο τους φίλους της κατάδυσης, αλλά απευθύνεται σε όλους τους επισκέπτες της Αλοννήσου, οι οποίοι έχουν εναλλακτικά τη δυνατότητα να απολαύσουν το μοναδικό θέαμα του ναυαγίου, χωρίς καν να βραχούν. Στα μαγευτικά σοκάκια της Χώρας Αλοννήσου σας υποδέχεται το Κέντρο Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης Κοινού, με όλες τις πληροφορίες για την ιστορία των αρχαίων ναυαγίων και την δυνατότητα να καταδυθείτε εικονικά στο βυθό και να περιηγηθείτε στα ναυάγια σαν αληθινός δύτης, με τεχνολογικές εφαρμογές επαυξημένης πραγματικότητας.

Η πιλοτική λειτουργία του ναυαγίου της Περιστέρας ως επισκέψιμου ενάλιου αρχαιολογικού χώρου το καλοκαίρι του 2020 είναι το αποτέλεσμα συνεργασίας με πρωταγωνιστές την Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, την Περιφέρεια Θεσσαλίας και τον Δήμο Αλοννήσου. 
Το έργο προετοιμάστηκε στο πλαίσιο του προγράμματος διασυνοριακής συνεργασίας BLUEMED και θα συνεχιστεί με τη χρηματοδότηση του ΠΕΠ Θεσσαλίας ως το 2023. Το έργο - «σταθμός», που αναμένεται να καθιερώσει την Ελλάδα στον «χάρτη» του παγκόσμιου καταδυτικού τουρισμού, έχει ήδη αποσπάσει σημαντικά βραβεία από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ έχει παρουσιαστεί από κορυφαία διεθνή ΜΜΕ όπως οι New York Times, Lonely Planet, Daily Mail, Travel & Leisure κ.ά.. 

Πηγή:  ΑΠΕ-ΜΠΕ

Σαν Σήμερα Έκρηξη στη ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης»

Η έκρηξη στο Μαρί σημειώθηκε την 11η Ιουλίου 2011 στην ναυτική βάση της «Ευάγγελος Φλωράκης», η οποία βρίσκεται στο Μαρί στην Κύπρο. 
Η έκρηξη σημειώθηκε σε εμπορευματοκιβώτια με πολεμικό υλικό, τα οποία είχαν κατασχεθεί από πλοίο το 2009 και φυλάγονταν στην ναυτική βάση. Από την έκρηξη 13 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους και 63 τραυματίστηκαν ενώ καταστράφηκε και ο γειτονικός ηλεκτροπαραγωγός σταθμός. 
Η οικονομική επιβάρυνση στην Κύπρο ήταν αρκετά σημαντική. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση 5 ετών ο τότε υπουργός Άμυνας Κώστας Παπακώστας, ενώ ο Έλληνας αρχηγός Εθνικής Φρουράς Πέτρος Τσαλικίδης καταδικάστηκε σε κάθειρξη επτά ετών από στρατοδικείο στην Ελλάδα. 

Το ιστορικό της έκρηξης

Τον Φεβρουάριο του 2009 κατασχέθηκε το πλοίο Monchegorsk το οποίο μετέφερε πολεμοφόδια από το Ιράν στην Συρία. 
Το υλικό που κατασχέθηκε φυλάχτηκε στην ναυτική βάση στο Μαρί. 
Από τον Μάρτιο του 2009 έως τον Ιούλιο του 2011, το υλικό φυλασσόταν στην ναυτική βάση χωρίς συμβάντα. 
Στις 5 Ιουλίου παρατηρήθηκε αλλοίωση σε ένα από τα εμπορευματοκιβώτια εντός των οποίων ήταν το υλικό. Από τις 5 έως τις 10 του ίδιου μήνα εκδόθηκε κόκκινος συναγερμός και έγιναν οι πρώτες προσπάθειες για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. 
Στις 11 Ιουλίου, το φορτίο ανατινάχθηκε, σκοτώνοντας 13 ανθρώπους και τραυματίζονται άλλους 63, ενώ καταστράφηκε και η κύρια ηλεκτροπαραγωγός μονάδα του νησιού.

 
 Η κατάσχεση του φορτίου από το πλοίο Monchegorsk

Στις 9 Ιανουαρίου 2009, το υπό κυπριακή σημαία εμπορικό πλοίο Monchegorsk, φόρτωσε στο λιμάνι Μπαντάρ Αμπάς του Ιράν, και αναχώρησε για το ταξίδι του προς την Λαττάκεια της Συρίας. 
Το φορτίο περιλάμβανε 98 εμπορευματοκιβώτια και 231 πακέτα. Στις 20 Ιανουαρίου, πλοίο των ΗΠΑ σταμάτησε το Monchegorsk στην Ερυθρά Θάλασσα και αφού έλεγξε το φορτίο, διαπίστωσε παραβιάσεις των αποφάσεων του ΟΗΕ που επέβαλαν κυρώσεις κατά του Ιράν (Αποφάσεις Συμβουλίου Ασφαλείας 1747 (2007) και 1803 (2008)).
Στις 23 Ιανουαρίου, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ ενημέρωσε τον τότε πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια και πως σύμφωνα με τις συμφωνίες που είχε υπογράψει η Κύπρος, ήταν υποχρεωμένη να εμποδίσει το πλοίο να συνεχίσει προς την Συρία. 
Η Συρία ενημέρωσε την Κυπριακή Δημοκρατία ότι μια τέτοια ενέργεια θα έβλαπτε τις διμερείς σχέσεις. 
Η Κύπρος ζήτησε από το πλοίο να προσαράξει στο λιμάνι της Λεμεσού για επιθεώρηση. 
Το πλοίο κατέφθασε στην Λεμεσό στις 29 Ιανουαρίου όπου σε ελέγχους όντως διαπιστώθηκε η ύπαρξη παράνομου πολεμικού υλικού.
Η Κυπριακή Δημοκρατία στις 3 Φεβρουαρίου ενημέρωσε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για τα ευρήματα της, και το ενημέρωσε πως η Κύπρος δεν διαθέτει την ικανότητα, ούτε τις υποδομές για την φύλαξη του εκρηκτικού υλικού. 
Εισηγήθηκε πως το φορτίο θα μπορούσε να επιστραφεί στο Ιραν ή να τεθεί υπό την ιδιοκτησία και ευθύνη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ο ΟΗΕ απάντησε πως έπρεπε να κρατηθεί το φορτίο στην Κύπρο μέχρι να παρθούν οριστικές αποφάσεις, ενώ συμβούλεψε την Κύπρο να ζητήσει από άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να συνδράμουν. 
Σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου στις 6 Φεβρουαρίου, συζητήθηκαν οι διάφορες επιλογές της Κυπριακής Δημοκρατίας. 
Αυτές ήταν πρώτον να σταλθεί το φορτίο στην Συρία, δεύτερον να επιστραφεί στο Ιραν, τρίτον να επιμένουν να το αναλάβει ο ΟΗΕ, τέταρτον να το αναλάβει άλλη χώρα και, τέλος, να το αναλάβει η Κύπρος. 
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας αποφάσισε να κρατήσει το υλικό στην Κύπρο, καθώς σε τέτοια περίπτωση θα ικανοποιούσε τόσο την πλευρά των ΗΠΑ και του ΟΗΕ, όσο και την πλευρά της Συρίας και του Ιραν.
Από τις 6 Φεβρουαρίου, οι Αρχές τις Κυπριακής Δημοκρατίας προβληματίζονταν για τον τόπο φύλαξης ενός τόσο επικίνδυνου φορτίου. Σε σύσκεψη της Ακτοφυλακής, της Αστυνομίας, την Εθνικής Φρουράς, του τμήματος εμπορικής ναυτιλίας και της Αρχής λιμένος Κύπρου, αποφασίστηκε το πλοίο να σταθμεύσει 2,5 ναυτικά μίλια ανοικτά του λιμανιού. 
Στις 11 Φεβρουαρίου, σε νέα συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ο τότε υπουργός Αμύνης Κώστας Παπακώστας ενημέρωσε τον Πρόεδρο πως σύμφωνα με στρατιωτικούς ειδικούς, το φορτίο καλύτερα να χειριστεί χωρίς να αλλοιωθεί η σύσταση του. 
Με βάση αυτή την συμβουλή, ο πρόεδρος Χριστόφιας αποφάσισε την φύλαξη του φορτίου από την Εθνική Φρουρά.  
Την επόμενη μέρα, 12 Φεβρουαρίου, σε σύσκεψη του Υπουργού Άμυνας με τον Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς, αποφασίστηκε η φύλαξη του φορτίου στην ναυτική βάση στο Μαρί, ενώ την ίδια μέρα, ανακοινώθηκε η απόφαση στον ΟΗΕ. 

  
Η φύλαξη του φορτίου

Μεταξύ 6 και 12 Μαρτίου το φορτίο μεταφέρθηκε στην Ναυτική Βάση στο Μαρί. Συνολικά ζύγιζε 1400 έως 1500 τόνους, και έτσι είχε κτιστεί τσιμεντένια βάση για να μην υποχωρήσει το έδαφος. 
Η βάση σχεδιάστηκε από υψηλόβαθμο αξιωματούχο της Εθνικής Φρουράς. Τα εμπορευματοκιβώτια τοποθετήθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε η πόρτα τους να μην είναι προσβάσιμη, ενώ τοποθετήθηκε και συρματόπλεγμα. 
Ωστόσο αυτά τα μέτρα απείχαν από τα κατάλληλα μέτρα φύλαξης πυρομαχικών για μακρό χρονικό διάστημα όπου απαιτούν συνεχή αερισμό, χαμηλή θερμοκρασία, έλεγχος υγρασίας, ελάχιστη επαφή με έδαφος και εύκολη πρόσβαση για επιθεωρήσεις. 
Στις 28 Μαΐου 2009, ο νέος Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, με επιστολή του στον Υπουργό Αμύνης, τον ενημέρωνε για τους προβληματισμούς του σχετικά με την φύλαξη του υλικού και τους κινδύνους από την υπερβολική έκθεση στον ήλιο.
Στις 19 Ιουνίου 2009, το τμήμα τελωνείων της Κυπριακής Δημοκρατίας ενημέρωσε τα Υπουργεία Αμύνης, Εξωτερικής Πολιτικής και Οικονομικών ότι το εκρηκτικό υλικό είχε περάσει στην κυριότητα της Δημοκρατίας, μιας και κανένας δεν το διεκδίκησε. 
Σύμφωνα με τον νόμο, που ρύθμιζε το θέμα, υπήρχαν τρεις επιλογές: καταστροφή του υλικού, να δοθεί στο κοινό ή να το πουλήσει. 
Ωστόσο, εξ αιτίας των διπλωματικών προβλημάτων που δημιουργούσε η υπόθεση, αποφασίστηκε η συνέχιση της φύλαξης του από την Εθνική Φρουρά, κάτι στο οποίο συμφώνησε και ο Γενικός Εισαγγελέας σε επιστολή του με ημερομηνία 1 Ιουλίου 2009.
Στις 31 Αυγούστου 2009, ο πρόεδρος Χριστόφιας είχε συνάντηση με τον πρόεδρο της Συρίας όπου συζητήθηκε το θέμα των εκρηκτικών, και ο Χριστόφιας δεσμεύτηκε να μην παραδώσει το φορτίο σε τρίτο μέρος. 
Στις 4 Νοέμβρη ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς σε νέο του γράμμα στο Υπουργείο Αμύνης έκφραζε τις ανησυχίες του, το γράμμα προωθήθηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών από όπου έλαβε απάντηση ότι δεν μπορούσαν να γίνουν αλλαγές στον τρόπο χειρισμού του υλικού. Στις 7 Ιουλίου 2010, ο Αρχηγός σε νέο του γράμμα επαναλάμβανε τις αντιρρήσεις του, για να πάρει πάλι την ίδια απάντηση.
Στις 3 Σεπτεμβρίου 2010, συζητήθηκε το ενδεχόμενο καταστροφής του υλικού, σε συνάντηση με τον πρέσβη του Ιραν. 
Το Ιράν, αλλάζοντας την αρχική του θέση, αποδέχτηκε την καταστροφή του εκρηκτικού υλικού (το οποίο ήταν μόνο ένα μέρος του συνολικού φορτίου) . Στις 6 Σεπτεμβρίου 2010, σε συνάντηση του διευθυντή του διπλωματικού σώματος με την στρατιωτική ηγεσία της Εθνικής Φρουράς, αποφασίστηκε να καταστραφεί το υλικό. 
Η απόφαση αυτή πάρθηκε υπό το φως της συμφωνίας με το Ιράν, αλλά και των ρίσκων από τις υψηλές θερμοκρασίες κατά το καλοκαίρι. 
Η Εθνική Φρουρά είχε την τεχνογνωσία να προβεί σε καταστροφή του υλικού. 
Ωστόσο, παρά αυτή την απόφαση, δεν λήφθηκε κάποια δράση. Μεταξύ Ιανουαρίου 2011 και Ιουνίου 2011, υπήρχαν επανειλημμένες παρακλήσεις για επισκέψεις από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για έλεγχο των πυρομαχικών, όμως παρόλο που το υπουργείο Εξωτερικών απαντούσε θετικά, συνεχώς ανέβαλλε την επίσκεψη.
Στις 7 Φεβρουαρίου 2011, υπήρξε νέα συνάντηση στο Υπουργείο Εξωτερικών, με συμμετοχή του Υπουργού Αμύνης, του Αρχηγού της Εθνικής Φρουράς και άλλων στρατιωτικών, και μέλη του διπλωματικού σώματος. 
Το υπουργείο επέμενε πως η Κύπρος ήταν υπό την πίεση της Συρίας και του Ιράν για την επιστροφή του υλικού, ενώ ο υπουργός Άμυνας και ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς επέμενε στην επικινδυνότητα του φύλαξης του υλικού. 
Αποφασίστηκε η λήψη δείγματος υλικού και αποστολή του σε εργαστήρια στο εξωτερικό για έλεγχο τυχόν αλλοίωσης της σύστασης του υλικού, καθώς επίσης και να αναζητηθούν πιθανοί αγοραστές. Ωστόσο, δείγμα δεν λήφθηκε.

 
Η παραμόρφωση και ο κόκκινος συναγερμός

Την νύκτα της 4ης Ιουλίου 2011, οι φρουροί του φορτίου στην ναυτική βάση στο Μαρί, διαπίστωσαν ότι ένα από τα εμπορευματοκιβώτια είχε παραμορφωθεί και μεγαλώσει σε όγκο. 
Ενημέρωσαν τον Διοικητή της ναυτικής βάσης, τον αρχηγό του Ναυτικού της Κύπρου και τον υπεύθυνο αξιωματικό ο οποίος σχεδίασε την φύλαξη του φορτίου το 2009. 
Στις 5 Ιουλίου, ενημερώθηκε ο αρχηγός της Εθνικής φρουράς και μετά συναντηθηκε με τον Υπουργό Αμύνης. Αποφασίστηκε η σύσταση ομάδας ειδικών, η οποία συγκροτήθηκε στις 6 Ιουλίου. 
Στην ομάδα συμμετείχε και ο υπαρχηγός της Πυροσβεστικής, ο οποίος συμβούλεψε να καταβρέχονται τα κιβώτια με θαλασσινό νερό, να απομακρυνθούν τα εμπορευματοκιβώτια τα οποία παρουσίαζαν παραμόρφωση, και να προχωρήσουν στην καταστροφή του υλικού. 
Η ομάδα ειδικών συμφώνησε να ληφθούν αυτές οι δράσεις. 
Στις 7 Ιουλίου ο επικεφαλής της ομάδας των ειδικών ενημέρωσε την Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς και τον Υπουργό Αμύνης. 
Στις 8 Ιουλίου, με εντολή του Αρχηγού της εθνικής Φρουράς, ένα πυροσβεστικό μηχάνημα του στρατού κατέβρεχε τα εμπορευματοκιβώτια με θαλασσινό νερό.  

  
Η έκρηξη της 11ης Ιουλίου

Στις 11 Ιουλίου, ενώ οι καιρικές συνθήκες ήταν δυσμενείς, στις 03:40 το πρωί, εργαζόμενοι στο γειτονικό ηλεκτροπαραγωγό εργοστάσιο παρατήρησαν «μερικά φώτα στον ουρανό», τα οποία προέρχονταν από την μεριά της ναυτικής βάσης και σήμαναν συναγερμό. 
Μετά από μερικά λεπτά, ο επικεφαλής αξιωματούχος της ναυτικής βάσης είδε λάμψη, και μετά ότι μερικά από τα εμπορευματοκιβώτια είχαν αρπάξει φωτιά. 
Το προσωπικό της βάσης κινητοποιήθηκε για να σβήσει την φωτιά. 
Ο αστυνομικός σταθμός και η πυροσβεστική ενημερώθηκαν και δύο πυροσβεστικά οχήματα και έξι πυροσβέστες έφτασαν στο χώρο. 
Στις 5:00, ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, ο Διοικητής της πυροσβεστικής και άλλοι αξιωματούχοι ενημερώθηκαν για την φωτιά και τις εκρήξεις. Στις 5:17, ο Διοικητής του Ναυτικού έφτασε στην ναυτική βάση και διέταξε να εκκενώσουν τον χώρο. 
Ζήτησε επίσης τη συνδρομή από την Εθνική Φρουρά ελικοπτέρων ώστε να βοηθήσουν την κατάσβεση της φωτιάς. 
Περίπου στις 5:50 το πρωί, μια μεγάλη έκρηξη που προκάλεσε ωστικό κύμα, προκάλεσε τον θάνατο 13 ανθρώπων και τον τραυματισμό άλλων 62. 
Καταστράφηκε ο γειτονικός σταθμός, ενώ υπήρχαν ζημίες σε υποδομές στην ναυτική βάση, στα γύρω χωριά και στον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας Λεμεσού.

Επακόλουθα της έκρηξης

Μετά την έκρηξη στο Μαρί, ο υπουργός Αμύνης Κώστας Παπακώστας, ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκος Κυπριανού (προερχόμενος από το ΔΗΚΟ) και ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Πέτρος Τσαλικίδης παραιτήθηκαν. Την ίδια ημέρα, στις 13:30, συγκλήθηκε έκτακτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. 

Μετά τη συνεδρίαση, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου δήλωσε ότι όλα τα θύματα «είναι Κύπριοι» και ότι «αμφισβητούμε το γεγονός ότι κάποιος σκόπιμα προκάλεσε την έκρηξη. 
Οι κηδείες των θυμάτων θα γίνουν με δημόσια δαπάνη».
Η κοινή γνώμη και τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούσαν την παραίτηση της κυβέρνησης. 
Ο πρόεδρος ανέθεσε σε ανεξάρτητη επιτροπή να μελετήσει τα γεγονότα που οδήγησαν στην έκρηξη και στις 3 Οκτωβρίου παρέδωσαν πόρισμα με το οποίο επέρριπταν ευθύνες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος απέρριψε το πόρισμα.
Τον Ιούλιο του 2013, ο Κώστας Παπακώστας βρέθηκε ένοχος για ανθρωποκτονία, με το δικαστήριο να δηλώνει πως «έκλεισε τα μάτια του στον κίνδυνο» σχετικά με την φύλαξη εκρηκτικών. 
Καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλάκηση. Απεβίωσε καθώς εξέτιε την ποινή του.
Ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Πέτρος Τσαλικίδης αντιμετώπισε το στρατοδικείο στην Ελλάδα, αφού διακρατικές συμφωνίες Ελλάδας-Κύπρου παρείχαν ασυλία στον ελλαδίτη στρατιωτικό.  
Τελικά καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία από αμέλεια σε εφτά χρόνια φυλάκιση, άσκησε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος χωρίς περιοριστικά μέτρα.

 

Οικονομικές επιπτώσεις

Η Κύπρος, μια χώρα με πληθυσμό 800 χιλιάδες κατοίκους και 18 δισεκατομμύρια ευρώ Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, υπέφερε οικονομικά από την καταστροφή. 
Οι ζημιές στην ηλεκτροπαραγωγό μονάδα της ΑΗΚ υπολογίστηκαν αρχικά στα 700 εκατομμύρια ευρώ αν και αργότερα το κόστος της ανακατασκευής εκτιμήθηκε στα 300-400 εκατομμύρια ευρώ. 
Τον Δεκέμβριο του 2012 ανακοινώθηκε πως οι ασφαλιστικές εταιρείες θα πλήρωναν συνολικά 132 εκατομμύρια ευρώ.
Ως αποτέλεσμα της έκρηξης και της καταστροφής του ηλεκτροπαραγωγού σταθμού, η παροχή ηλεκτρισμού στο κοινό διακόπηκε. 
Η Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου αργότερα εφάρμοσε κυλιόμενες διακοπές ρεύματος 2 εως 3 ανά περιοχή, οι οποίες όμως δεν αφορούσαν αεροδρόμια, νοσοκομεία ή τουριστικές περιοχές. 
Στις 16 Ιουλίου υπογράφηκε συμφωνία για μεταφορά ρεύματος από την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου έως το τέλος του Αυγούστου.
Στις 14 Ιουλίου έφθασε στη Λεμεσό ένα πλοίο με δέκα γεννήτριες από το Ισραήλ, με συνολική δυναμικότητα 10 megawatt. 
Αυτές οι γεννήτριες είχαν παραχωρηθεί σε βιομηχανικές μονάδες, οι οποίες αντιμετώπιζαν προβλήματα με τις περικοπές ηλεκτροδότησης λόγω της έκρηξης στη ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης». 
Επίσης, στη Κύπρο είχαν φθάσει γεννήτριες από την Ελλάδα. Για αυτό τον σκοπό, τεχνικοί της ΑΗΚ και της ΔΕΗ βρίσκονταν σε επικοινωνία.