ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΑΤΡΑΧΑΝΘΡΩΠΟΙ: Άρβυλα Ζούγκλας

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2021

Άρβυλα Ζούγκλας

Τα άρβυλα ζούγκλας, αρκετά πιο γνωστά ως «Panama Boots» είναι ένας τύπος στρατιωτικών άρβυλων που εμφανίστηκε κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα από αρκέτες Ένοπλες Δυνάμεις παγκοσμίως. Αρχικά κατασκευάζονταν μόνο στις ΗΠΑ αλλά πλέον όλες οι μεγάλες εταιρίες στρατιωτικού εξοπλισμού τα κατασκευάζουν με ελάχιστες διαφορές από το αρχικό σχέδιο.

Ιστορία
Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι ΗΠΑ είχαν την ανάγκη για εξοπλισμό ζούγκλας που ήταν κάτι που δεν είχαν αντιμετωπίσει στο παρελθόν. Ένα από τα πιο βασικά στοιχεία του εξοπλισμού ήταν τα άρβυλα που δεν ήταν σχεδιασμένα για το απαιτητικό περιβάλλον της ζούγκλας. Κάπως έτσι η εταιρία US Rubber Company ξεκίνησε το σχεδιασμό ενός εξειδικευμένου άρβυλου με στόχο να καλύψει τις ακόλουθες ανάγκες.

Χαμηλό βάρος
Σταθερότητα σε ασταθή εδάφη (λάσπη, έλη, άμμο, κτλ.)
Καλός εξαερισμός
Ιδανικά για θερμά κλίματα
Καλός σχεδιασμός για υγρά περιβάλλοντα
Δυνατότητα να στεγνώνουν χωρίς να επιτρέπουν σε έντομα ή ζωά να εισέλθουν στο εσωτερικό τους
Προστασία από αιχμηρά αντικείμενα

Αυτό οδήγησε σε ένα άρβυλο που οι ΗΠΑ υιοθέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις τους το 1942 με το κωδικό όνομα Μ-1942 ως άρβυλο τροπικών κλιμάτων. Δοκιμάστηκε σκληρά στο Παναμά από όπου πήρε και το παρατσούκλι του αλλά και αργότερα στη Βενεζουέλα, στο Βιετνάμ, στις Φιλιππίνες, στις επιχειρήσεις «Καταιγίδα της Ερήμου» και «Διαρκής Ελευθερία» στο Αφγανιστάν αλλά και στα πρώτα χρόνια του πολέμου του Ιράκ πρίν σχεδιαστούν τα άρβυλα ερήμου που βασίζονται στο ίδιο σχέδιο.

Χαρακτηριστικά
Τα άρβυλα Μ-1942 έχουν πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που τα έκαναν ένα από τα καλύτερα άρβυλα για τροπικά κλίματα. Αρχικά το βάρος του δεν ξεπερνάει τα 1.5 κιλά λόγω του ότι το ανώτερο μέρος του άρβυλου δεν είναι κατασκευασμένο από ενισχυμένο δέρμα αγελάδας αλλά από ανθεκτικό καμβά και νάϋλον. Για αυτό, εκτός από τα μαύρα (μαύρο δέρμα και μαύρος καμβάς/νάϋλον) κατασκευάζονται και σε δίχρωμα (μαύρο δέρμα και χακί καμβάς/νάϋλον) όπως αυτά που βλέπετε στην επόμενη φωτογραφία.

Από αυτή τη φωτογραφία μπορούμε να διακρίνουμε ακόμα ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους, η «γλώσσα» τους είναι διπλά ραμμένη με το υπόλοιπο άρβυλο ώστε να μην μπορούν να μπούν μέσα έντομα ή κλαδιά. Οι σόλες από τα άρβυλα είναι από χοντρό καουτσούκ με χοντρά πέλματα ώστε να μην κολλάει η λάσπη εύκολα ανάμεσα τους και να μπορούν να πατάνε σταθερά ακόμα και σε πολύ ασταθή και ελώδη εδάφη.

Αξίζει σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε ότι και τα νεώτερα άρβυλα ερήμου έχουν την ίδια σόλα (λόγω της εξαιρετικής της απόδοσης και σε άμμο) που έχει μείνει γνωστή ως «Σόλα Παναμά». Το πόσο καλά λειτουργεί φαίνεται και από την επόμενη φωτογραφία που παρότι είναι σε ένα πολύ λασπώδες έδαφος το μεγαλύτερο μέρος του πέλματος των άρβυλων είναι καθαρό.

Για τον καλύτερο εξαερισμό του πέλματος σχεδίασαν υφασμάτινους πάτους από υλικό PVDC που επιτρέπει την αναπνοή του πέλματος του ποδιού. Αυτό είχε άμεσα αποτελέσματα καθώς οι στρατιώτες δεν είχαν προβλήματα με φουσκάλες από τις πρώτες και όλας δοκιμές. Οι πάτοι αυτοί ήταν σχεδιασμένοι ώστε να ανακυκλώνουν τον εσωτερικό άερα αφαιρώντας την υγρασία και κρατώντας το πόδι δροσερό, στα ζεστά αλλά και στα κρύα κλίματα διότι δεν άφηνε αέρα να εισέρχεται από έξω.

Κάτω από τον πάτο υπάρχει ένα ενισχημένο κράμα πλαστικού με μεταλλικές ενισχύσεις για προστασία από αιχμηρά αντικείμενα που μπορεί να πατήσει κάποιος σε ένα περιβάλλον ζούγκλας. Στη συνέχεια βλέπετε μία φωτογραφία από τις πρώτες παρουσιάσεις που δείχνει ακριβώς αυτό.

Μία από τις μεγαλύτερες καινοτομίες ωστόσο ήταν η διαχείριση του νερού. Έπειτα από πολλές μελέτες και δοκιμές οι σχεδιαστές της US Rubber Company κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν είναι δυνατό να εμποδίσουν την εισροή νερού σε τέτοια περιβάλλοντα. Βασισμένοι σε αυτό ακολούθησαν μία διαφορετική τακτική. Όλα τα υλικά κατασκευής τόσο του εσωτερικού όσο και του εξωτερικού τμήματος είναι κατασκευασμένα ώστε να συγκρατούν το ελάχιστο δυνατό νερό ενώ ταυτόχρονα, στην εσωτερική πλευρά κάθε άρβυλου υπάρχουν δύο οπές αποστράγγισης νερού.

Οι οπές βρίσκονται στην εσωτερική πλευρά ώστε να μειώνουν τον άερα που μπορεί να εισέλθει από εκεί μέσα στο άρβυλο αλλά έχουν επίσης να κάνουν με την μηχανική του ανθρώπινου σώματος. Βρίσκονται σε ένα σημείο που το νερό που θα υπάρχει μέσα θα οδηγηθεί πολύ πιο γρήγορα από ότι αν βρίσκονταν στο εξωτερικό μέρος. Αυτή η καινοτομία λειτουργεί τόσο αξιόπιστα που ακόμα και σήμερα οι περισσότεροι κατασκευαστές τη χρησιμοποιούν όταν σχεδιάζουν άρβυλα για τροπικά κλίματα ή αμφίβιες επιχειρήσεις.

Οι οπές αποστράγγισης νερού βοηθούν επίσης στο γρήγορο στέγνωμα των άρβυλων λόγω της κυκλικής ροής αέρα όταν κρεμαστούν. Κλείνοντας, ας δούμε σύντομα τα βασικά στοιχεία που κάνουν αυτά τα άρβυλα M-1942 τόσο ξεχωριστά ακόμα και σήμερα, 72 χρόνια μετά την αρχική κατασκευή τους.