Σαν σήμερα γεννιέται ο Ήρωας Πανίκος Πουργουρίδης. Ένας βίος που με έχει συγκινήσει και το μοιράζομαι σήμερα εδώ ως αφορμή της γέννησης του.
"Μεγάλο Σάββατο απόγευμα, 4 Απριλίου 1942.
Οι χωρικοί του Μονιάτη ζουν με τη χαρά της Αναστάσεως ...
Στο σπίτι όμως, του Ευάγγελου Πουργουρίδη κυριαρχεί μια αγωνία.
Η γυναίκα του Ελενίτσα είναι ετοιμόγεννη το δεύτερο της παιδί. Η μαμή όμως, δεν μπορεί να έρθει, γιατί έχει κτυπήσει άσχημα το πόδι της.
Ο κυρ Ευάγγελος δεν χάνει καιρό.
Τρέχει στο σπίτι της μαμής, τη φορτώνεται στη πλάτη του και τη φέρνει κοντά στην ετοιμόγεννη γυναίκα του.
Σε λίγο ακούεται το κλαμα ενός νεογέννητου παιδιού. Είναι αγόρι, το πρώτο στην οικογένεια. Θα το ονομασουν Παναγιώτη, θα το φωνάζουν όμως Πανίκο.
Ο Πανίκος Πουργουρίδης φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Μονιάτη...
Ήταν αρκετά καλός μαθητής επειδή είχε την ικανότητα να αφομοιώνει το μάθημα απ'τη παράδοση.
Το Σεπτέμβριο του 1954 ο Πανίκος εγγράφεται στη Α' τάξη της ονομαστής Εμπορικής Σχολής Μιτσή στη Λεμύθου...
Όταν τον Απρίλη του 1955 άρχιζε ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ, ο Πανίκος ανέπτυξε θαυμαστή δραστηριότητα.
Δρώντας μέσα από τις τάξεις της Άλκιμης Νεολαίας της ΕΟΚΑ, ασχολήθηκε με την αναγραφή συνθημάτων και τη διανομή φυλλαδίων.
Μια μέρα που έτυχε να συλληφθεί τυχαία, οι Άγγλοι τον ανέκριναν επίμονα και προτού τον αφήσουν ελεύθερο, του είχαν δώσει μερικά χαστούκια.
Μια άλλη φορά, μεταφέρθηκε στα κρατητήρια των Πλατρών, όπου οι ανακριτές του φέρθηκαν βάναυσα.
Μα ο Πουργουρίδης κράτησε το στόμα του κλειστό.
Ο Πανίκος ηταν εκ φύσεως ένας πολύ δυνατός χαρακτήρας, που δεν υποχωρούσε μπροστά στις δυσκολίες.
Έτσι, όταν αποφοίτησε από τη Σχολή, αποφάσισε να γίνει δάσκαλος παρόλο που γνώριζε πως θα συναντούσε δυσκολίες να εξασφαλίσει μια θέση στη Παιδαγωγική Ακαδημία.
Παρ όλα αυτά, ο Πανίκος μελέτησε σκληρά και κατάφερε να επιτύχει στις εισαγωγικές εξετάσεις της Π.Α.Κ.
Το καλοκαίρι του 1962 οι σπουδαστές που μόλις είχαν αποφοιτήσει από την Π.Α.Κ, πήγαν εκδρομή στην Ελλάδα...
Ο Πανίκος Πουργουρίδης βαθιά επηρεασμένος από τα όσα είχε δει και ζήσει κατά το ταξίδι εκείνο, θα οριοθετούσε τελεσίδικα και την πορεία του, αυτή που θα ακολουθούσε στα κατοπινά χρόνια της ζωής του ..
(...) Με το διορισμό του το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε να κάνει ο Πανίκος ήταν να βοηθήσει τη πολυμελή οικογένεια του στο χωριό..
Το Φθινόπωρο του 1962, η Κυπριακή Δημοκρατία αντιμετώπιζε κάποια σοβαρά προβλήματα... άρχιζε η προληπτική δημιουργία λόχων άμυνας...
Ένθερμος πατριώτης, νέος με σφρίγος και αγωνιστική διάθεση ο Πανίκος προσέτρεξε από τους πρώτους για να ενταχθεί.
Στις 30 Σεπτεμβρίου 1964 θα αφήσει τη διδασκαλική έδρα και μαζί με δύο φίλους του θα καταταγεί εθελοντικά στην Εθνική Φρουρά, επιλέγοντας μάλιστα να υπηρετήσει στους λόχους ορεινών Καταδρομών (Λ.Ο.Κ)...
Το Νιόβρη του 1964, ο Πανίκος και οι φίλοι του επιλέγονται για τη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, που λειτουργούσε στο Μπογάζι Αμμοχώστου.
Στις 8 Οκτωβρίου 1965 θα φύγει από τη Σχολή ως δόκιμος, θα απολυθεί όμως με το βαθμό του ανθυπολοχαγού των ΛΟΚ για να επιστρέψει στη σχολική έδρα όπου τον περίμενε μια θέση εκτός Λεμεσού.
Είναι γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, ο Πανίκος αναμείχθηκε σε πολιτικές δραστηριότητες, ιδρύοντας στη Λεμεσό μαζί με φίλους του τη Κίνηση Εθνικής Αποκαταστάσεως Κύπρου.
Η κομματική εκείνη ομάδα διαφωνούσε με τη πολιτική γραμμή της κυπριακής κυβέρνησης και προσπαθούσε να συσπειρώσει στις τάξεις του Κύπριους που πίστευαν στην ένωση του νησιού με την Ελλάδα.
Από το καλοκαίρι του 1966 το Υπουργείο Παιδείας σχηματίζει ένα ογκώδη φάκελο εις βάρος του Πανίκου. Εναντίον του υπάρχουν καταγγελίες για πειθαρχικά παραπτώματα...
(...) Το φθινόπωρο του 1967 είναι το χειρότερο στη ζωή του Πανίκου αφού είναι αναγκασμένος να διεξάγει πολυμέτωπο αγώνα.
Πέρα από τις αγεφύρωτες διαφορές του με το Υπουργείο Παιδείας, ο νεαρός δάσκαλος έχει και οικονομικά προβλήματα.
Για ένα ολόκληρο χρόνο παραμένει άνεργος, ενώ ταυτόχρονα απειλείται και με φυλάκιση γιατί δεν μπορεί να πληρώσει ένα ποσό 57 λιρών που το δικαστήριο Λεμεσού του είχε επιβάλλει ως πρόστιμο.
Ο Πανίκος αντιλαμβάνεται μια πολύ πικρή αλήθεια, την οποία διατυπώνει σε μια φοβερή σε περιεχόμενο επιστολή του:
" ... Ευχαριστώ διότι διά της στάσεως σας αυτής με εβοηθήσατε να αντιληφθώ ότι όλοι σου χαμογελούν όσο σε χρειάζονται...
Θα πάω λοιπόν, φυλακή, διά να πληρώσω τα πρόστιμα, τα οποία μου επεβλήθησαν ΔΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΛΥΓΙΣΟΥΝ ΤΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΝ ΜΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΝ.. ΝΑΙ ΘΑ ΠΑΩ ΦΥΛΑΚΗ ΑΛΛΑ ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ!!"
Την ύστατη στιγμή ο Πανίκος Πουργουρίδης αποφεύγει τη φυλάκιση, γιατί ο Πρέσβης της Ελλάδας στη Λευκωσία του παρέχει οικονομική βοήθεια...
Μαρτυρική περίοδος θα είναι οι πρώτοι μήνες του 1968 για το Πανίκο.
Με την οριστική παύση του από τα σχολεία, χωρίς εργασία θα αντιμετωπίσει προβλήματα αξεπέραστα αλλά θα παραμείνει άκαμπτος στις πολιτικές του πεποιθήσεις...
Σε αυτές τις δύσκολες ώρες που περνά, μοναδικό του στήριγμα θα είναι η συμπαράσταση μιας γυναίκας.
Από το 1965, στέκει αθόρυβα στο πλευρό του η Αυγή, δίνοντας του κουράγιο με τη δυναμική παρουσία της.
Αυτή τη γυναίκα, την οποία αγαπά παράφορα, ο Πανίκος θα την παντρευτεί στις 19 Μαϊου 1968, αποφασισμένος να φτιάξει μαζί της μια ευτυχισμένη οικογένεια...
Τώρα η Αυγή τον ενθαρρύνει να πάει για ανώτερες οικονομικές σπουδές στη Γαλλία...
Στις 20 Νοεμβρίου αποχαιρετά τη γυναίκα του και τον ηλικίας 15 ημερών γιό του κι αναχωρεί για τη Γαλλία... Στις 14 Ιουνίου 1972, γυρίζει διπλωματούχος στη Κύπρο..
Αποφασίζει να ιδιωτεύσει και ασχολείται αποκλειστικά με ένα αγρόκτημα που διαθέτει η οικογένεια της γυναίκας του..
(...) Η ίδρυση και η δραστηριοποίηση της ΕΟΚΑ Β' το 1972 θα αποτελέσει πρόκληση για το Πανίκο.
Η παλιά του γνωριμία με το Στρατηγό Γρίβα θα επηρέαζαν σε μεγάλο βαθμό τον ιδεολόγο Αγωνιστή..
(...) ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΚΥΠΡΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ, ο Πανίκος Πουργουρίδης μας αποχαιρέτησε με το χαμόγελο στα χείλη.
Ο δάσκαλος με τους μεγάλους οραματισμούς για μια ΚΥΠΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ, ΕΝΑΝ ΤΕΤΟΙΟ ΘΑΝΑΤΟ ΟΝΕΙΡΕΥΟΤΑΝ ΝΑ ΕΧΕΙ.
Στην κρίσιμη εκείνη ώρα, ως έφεδρος αξιωματικός των ΛΟΚ, γνώριζε ποιο ήταν το καθήκον του απέναντι στη πολυφίλητη Πατρίδα.
Μπήκε επικεφαλής των στρατιωτών του, ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΓΕΝΝΑΙΑ, ΠΑΡΑΦΟΡΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΗΡΩΙΚΑ, ΜΕ ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΝΑ ΤΟΝ ΚΤΥΠΑ ΣΤΑ ΣΤΗΘΙΑ!
Ο ΤΟΛΜΩΝ ΝΙΚΑ ΤΟ ΕΜΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑ!
Κι ο Πανίκος Πουργουρίδης που αποτόλμησε πολλούς αγώνες, κατάφερε να νικήσει στο πεδίο της Τιμής, το όνομα του δαφνοστεφανωμένο να προβάλλει στο κατάλογο των ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΑΓΩΝΙΣΑΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΣΟΝΤΩΝ!"
"Και γαρ τοις τάλλα χείροσι Δίκαιον την ες τούς πολέμους υπέρ της Πατρίδος ανδραγαθίαν προτίθεσθαι..."
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Πηγή: Πάνος Μυρτιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου