ΠΟΡΙΣΜΑ – ΒΟΜΒΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ 17 ΝΕΚΡΟΥΣ – ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΧΡΗΣΤΑ ΚΟΡΜΙΑ ΗΞΕΡΑΝ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΤΙΠΟΤΑ – ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΜΕΛΙΩΝΕΤΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ

Έκθεση-«καταπέλτη», που «δείχνει» λάθη και παραλείψεις των αρμόδιων φορέων στις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία, έρχεται στο φως της δημοσιότητας.

Πρόκειται για το πόρισμα του δικαστικού πραγματογνώμονα, Ανδριανού Γκουρμπάτση, διορισμένου τεχνικού συμβούλου από πλημμυροπαθείς, για «τη διερεύνηση των αιτιών και των συνθηκών της θανατηφόρου και καταστροφικής πλημμύρας κατά τη μεσογειακή καταιγίδα Daniel από τις 4 έως τις 11 Σεπτεμβρίου 2023».

Η έκθεση αριθμεί συνολικά 254 σελίδες και παραδόθηκε στον δικηγόρο των πλημμυροπαθών προκειμένου να κατατεθεί στη Δικαιοσύνη, μαζί με τη σχετική μήνυση. Στα συμπεράσματα του πορίσματος σημειώνεται ότι η κακοκαιρία Daniel ήταν γνωστή στις αρμόδιες Αρχές (Πολιτική Προστασία, Πυροσβεστική. Περιφέρεια και Δήμους) τρεις ημέρες πριν την εκδήλωσή της και έτσι θα έπρεπε «να μεριμνήσουν για την αποφυγή με κάθε τρόπο της απώλειας της ζωής των συνολικά 17 θυμάτων στη Θεσσαλία».

Αναφέρεται επίσης ότι ήταν ανυπολόγιστη η καταστροφή σε καλλιέργειες, ζωικό και φυτικό κεφάλαιο αλλά και περιουσίες, καθώς η πλημμυρισμένη έκταση κάλυψε 1.438.762 στρέμματα. Στο πόρισμα διαπιστώνεται ότι δεν υπήρχε ολοκληρωμένος αντιπλημμυρικός σχεδιασμός, παρότι μετά τις καταιγίδες του Ιανού το 2020 και του Διομήδη το 2022 υπήρξαν χρηματοδοτήσεις με ιδιαίτερα σημαντικούς πόρους. Επίσης, στην έκθεση σημειώνεται ότι ο μηχανισμός της Πολιτικής Προστασίας -παρότι ήταν ενήμερος για τις ισχυρές καταιγίδες- «κατελήφθη σε κατάσταση αποδιοργάνωσης».

Ο κ. Γκουρμπάτσης σημειώνει ότι θεμελιώνεται το αδίκημα της θανατηφόρου έκθεσης από τα εγκληματικά λάθη και παραλείψεις. Αναλυτικά τα συμπεράσματα του πορίσματος έχουν ως εξής:

Τι αποκαλύπτει η έκθεση-«βόμβα» για τις πλημμύρες

 «Σύμφωνα με τα έως σήμερα στοιχεία που περιήλθαν εις γνώση μου και τα έλαβα υπόψη για τη σύνταξη της παρούσης Τεχνικής Εκθέσεώς μου, την οποία και επιφυλάσσομαι να οριστικοποιήσω, εάν και εφόσον προκύψουν νεώτερα κρίσιμα αποδεικτικά στοιχεία, δεδομένου ότι αιτηθήκαμε αρμοδίως προς την Περιφέρεια Θεσσαλίας, το Αρχηγείο ΠΣ και την ΠΕ.ΠΥ.Δ. Θεσσαλίας κρίσιμα στοιχεία και αρνήθηκαν (σιωπηρά ή ρητά) να μας χορηγηθούν έως σήμερα, προκύπτουν συμπερασματικά τ΄ ακόλουθα:

Η επαλήθευση της έγκαιρης και ακριβής πρόγνωσης της Ε.Μ.Υ για ισχυρές βροχοπτώσεις και καταιγίδες και γενικώς έντονα καιρικά φαινόμενα και μάλιστα με υψηλά ύψη βροχόπτωσης εκτός άλλων περιοχών της χώρας και στη Θεσσαλία, ένα Γεωγραφικό Διαμέρισμα με πρόσφατο ιστορικό θανατηφόρων και καταστροφικών πλημμυρών, ήταν απολύτως βέβαιο ότι ο ιδιαίτερα μεγάλος όγκος υδάτων των ποταμών Ενιπέα, Καλέντζη, Μέγα, Φαρσαλιώτη, Σοφαδίτη, Πάμισου κλπ καθώς και παραποτάμων ή χειμάρρων αυτών, που συμβάλλουν στον ποταμό Πηνειό, θα μεταφέρονταν και θα κατέκλυζαν την ευρύτερη περιοχή συμβολής (για τους τρεις πρώτους ποταμούς το ύψος οικισμού Κεραμιδίου) και αποδεδειγμένης κατά τα προεκτεθέντα της ανεπαρκούς αντιπλημμυρικής προστασίας τόσο από την παράλειψη και ολιγωρία ολοκλήρωσης μιας σειράς αναγκαίων αντιπλημμυρικών (τεχνικών) έργων σε αυτούς όσο και την καθυστέρηση του καθαρισμού της κοίτης των ποταμών από φερτά υλικά, την ενίσχυση αναχωμάτων σε κρίσιμες θέσεις και την μη λειτουργία των αντιπλημμυρικών αντλιοστασίων με τη διακοπή του ηλεκτρισμού με σκοπό την αδυναμία ανάσχεσης πλημμύρας και μείωση του πλημμυρικού κινδύνου και θα προκαλούνταν – και προκλήθηκαν – μεγάλης έκτασης και επικινδυνότητας πλημμυρικά φαινόμενα στην ευρύτερη περιοχή, τα οποία θα απειλούσαν – και απείλησαν – τη ζωή και σωματική ακεραιότητα καθώς τις περιουσίες των κατοίκων παρόχθιων οικισμών, που υπάρχουν στη ζώνη (λεκάνη απορροής του Πηνειού ποταμού) υψηλού κινδύνου πλημμύρας και θα εξέθεταν σε διακινδύνευση τα ως άνω έννομα αγαθά.

Όλα αυτά τα γεγονότα, στοιχεία και χαρακτηριστικά ήταν ήδη γνωστά στην ηγεσία της Πολιτικής Προστασίας και ειδικότερα της ΓΓΠΠ, του Πυροσβεστικού Σώματος, της Διοίκησης της Περιφερειακής Πυροσβεστικής Διοίκησης Θεσσαλίας, της Περιφέρειας Θεσσαλίας και των Δήμων όλων των Περιφερειακών Ενοτήτων της καθώς και άλλων εμπλεκομένων φορέων τουλάχιστον από την 2α Σεπτεμβρίου 2023 ήτοι τρεις ημέρες πριν αρχίσει να πλήττει όχι με μεγάλα ύψη βροχής την Θεσσαλία η μεσογειακή καταιγίδα με την ονομασία <> και όφειλαν τα αρμόδια όργανα των ως άνω φορέων εκ του νόμου, της θέσεώς τους, της αποστολής και των καθηκόντων τους να μεριμνήσουν, ενεργήσουν και αναλάβουν έγκαιρα αποτελεσματικές διασωστικές πρωτίστως δράσεις και μέτρα για την πρόληψη, προστασία και αποφυγή με κάθε τρόπο της απώλειας της ζωής των συνολικά έως σήμερα 17 θυμάτων σε ολόκληρη την Περιφέρεια Θεσσαλίας και την έκθεση σε διακινδύνευση της ζωής και σωματικής ακεραιότητας των υπολοίπων κατοίκων των συγκεκριμένων οικισμών και πόλεων, σε κάθε περίπτωση δε να ελαχιστοποιήσουν ή τουλάχιστον να μειώσουν σε σημαντικό βαθμό – πράγμα εφικτό – τις καταστροφικές δυσμενείς συνέπειες που προκλήθηκαν από τα πλημμυρικά φαινόμενα.

Κατά την περίοδο λοιπόν από την 4η έως 11η Σεπτεμβρίου 2023 περιοχές όλων των Περιφερειακών Ενοτήτων της Περιφέρειας Θεσσαλίας επλήγησαν από ιδιαίτερα έντονες, σε μεγάλη έκταση και διάρκεια και με πολύ υψηλά ύψη βροχοπτώσεις από την μεσογειακή καταιγίδα με την ονομασία <Daniel>.

Επισημαίνεται ότι η συνολικά πλημμυρισμένη έκταση έως την 22α Σεπτεμβρίου 2023 κάλυψε 1.438.762 στρέμματα διαφόρων χρήσεων γης, προκάλεσε την απώλεια πολύ μεγάλου αριθμού ζωικού και φυτικού κεφαλαίου και ανυπολόγιστες ζημιές σε δομές και περιουσίες. 

Φαίνεται δε έως την 13-10-2023 έχουν υποβληθεί στην σχετική πλατφόρμα του Υπουργείου Πολιτικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας για κρατική αρωγή περισσότερες από 46.533 αιτήσεις ενώ έχει χορηγηθεί μια πρώτη αρωγή άνω των 65 εκατομμυρίων ευρώ στους δικαιούχους. 

Επισημαίνεται δε ότι η ως άνω καταστροφική κατάσταση επηρεάστηκε σε περιοχές της Θεσσαλίας ακόμη περαιτέρω και από την καταιγίδα με την ονομασία <Elias» που έπληξε και την Θεσσαλία από την 25η Σεπτεμβρίου έως την 27η Σεπτεμβρίου 2023 και ολοκλήρωσε τις καταστροφικές συνέπειες σε δομές, περιουσίες καθώς και άλλες απώλειες.

Αυτό βέβαια ήταν δυνατό να επιτευχθεί μόνον, εάν υπήρχε πρόληψη, οργάνωση και σχεδιασμός από τους αρμόδιους εμπλεκομένους φορείς και βέβαια ο Μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας ήταν σε κατάσταση πλήρους (πραγματικής και όχι τυπικής) ετοιμότητας και αντιδρούσε άμεσα, συντονισμένα και με τους απαραίτητους πόρους σε δυναμικό, μέσα και εξοπλισμό, κατά λόγο αρμοδιότητας των εμπλεκομένων φορέων, γεγονός που αποδείχτηκε ότι δεν υπήρχε.

Ειδικότερα σε επίπεδο:

Ι) ΠΡΟΛΗΨΗΣ

1.- Δεν υπήρχε σε κεντρικό επίπεδο ένας ολοκληρωμένος αντιπλημμυρικός σχεδιασμός κυρίως σε έργα ορεινής υδρονομίας και κατάντι αυτών στον κάμπο άλλα τεχνικά έργα που θα αποσκοπούσαν στην ολιστική αντιπλημμυρική προστασία της Θεσσαλίας σε συνδυασμό με την εγκαθίδρυση και κατασκευή ενός Συστήματος Έγκαιρης Προειδοποίησης Πλημμύρας και μάλιστα συνδεδεμένο με τον Ευρωπαϊκό Αριθμό Έκτακτης Ανάγκης <<112> που θα παρέχει πληροφορίες και δεδομένα για ενημέρωση και θα ενεργοποιείται με στοχευμένο γεωποντισμό για τις απειλούμενες περιοχές, οικισμούς και πόλεις και όχι όπως σήμερα κατά προσέγγιση και αορίστως.

2.- Παρόλο που, μετά τις έντονες καταιγίδες που έπληξαν την Περιφέρεια Θεσσαλίας την 18η και 19η Σεπτεμβρίου 2020, με τον <Ιανό> και ακολούθως την 13η Ιανουαρίου 2022, με τον <ΔΙΟΜΗΔΗ> υπήρξε προς την Περιφέρεια Θεσσαλίας διασφάλιση χρηματοδότησης με ιδιαίτερα σημαντικούς πόρους από διάφορες πηγές για την κατά παρέκκλιση των κείμενων διατάξεων για τα Δημόσια Έργα διαδικασία κατασκευή των αναγκαίων τεχνικών έργων για την ενίσχυση της αντιπλημμυρικής θωράκισης της και την προστασία της ζωής και περιουσίας των κατοίκων της, δεν είχαν ολοκληρωθεί όλα τα αντιπλημμυρικά έργα (ολοκλήρωση αντιπλημμυρικών έργων / μελετών που αφορούν στην εφαρμογή μέτρων πρόληψης για την αντιμετώπιση των αρνητικών συνεπειών των μελλοντικών φυσικών καταστροφών, συντήρηση αποστραγγιστικών τάφρων, καθαρισμό τάφρων απορροής θυροφραγμάτων, καθαρισμό και διευθέτηση της κοίτης και πρανών ποταμών και χειμάρρων, ενίσχυση αναχωμάτων και κυρίως έργων ορεινής υδρονομίας σε ορεινές και ημιορεινές περιοχές δηλαδή την κατασκευή φραγμάτων ανάσχεσης πλημμύρας και τη συγκράτηση φερτών υλικών σε διάφορες κρίσιμες ορεινές και ημιορεινές θέσεις του υδρογραφικού δικτύου της Περιφέρειας Θεσσαλίας κλπ), μειώνοντας έτσι σημαντικά τον επιδιωκόμενο δι΄ αυτών των έργων βαθμό αντιπλημμυρικής προστασίας των κατοίκων και των περιουσιών τους από τον πλημμυρικό κίνδυνο εξ αιτίας της μεσογειακής καταιγίδας <> και με τον τρόπο αυτό τέθηκε σε διακινδύνευση η ανθρώπινη ζωή τους.

3.- Για τη διαπίστωση κατασκευαστικών πλημμελειών, κακοτεχνιών ή αστοχιών, λόγω συχνότητας εμφάνισης στη Θεσσαλία ακραίων καιρικών φαινομένων και το βαθμό αντοχής ή μη των αντιπλημμυρικών έργων απαιτείται ειδικός τεχνικός έλεγχος αρμοδίων οργάνων και υπηρεσιών για τη διακρίβωση της κατασκευαστικής αρτιότητάς τους σύμφωνα με τις συμβατικές απαιτήσεις.

ΙΙ) ΕΤΟΜΟΤΗΤΑΣ

1.- Ο Μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας κατά την έναρξη της μεσογειακής καταιγίδας <Daniel> στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, παρόλο που ήταν ενήμερος για την έλευση ισχυρών βροχών και καταιγίδων που θα συνοδεύονται από χαλαζοπτώσεις και μεγάλη συχνότητα κεραυνών, με ενισχυμένους ανέμους και αισθητή πτώση της θερμοκρασίας και θα πλήξει μεταξύ άλλων και την ως άνω Περιφέρεια και μάλιστα τα ύψη βροχών σε αυτήν θα είναι πολύ υψηλά, κατελήφθη σε κατάσταση αποδιοργάνωσης και αποσυντονισμού του, υπό την έννοια της έλλειψης ετοιμότητας κυρίως σε επίπεδο καταλληλης προετοιμασίας, σχεδιασμού και οργάνωσης. Και τούτο γιατί αιφνιδιάστηκε, λόγω του χρόνου που έπληξε τη χώρα η ως άνω θεομηνία και μάλιστα και την εν λόγω Περιφέρεια, αφού ήταν ήδη σε εξέλιξη σε διάφορες περιοχές της επικράτειας καταστροφικές πυρκαγιές με πιο σημαντική την πυρκαγιά στον Έβρο.

 

2.- Ο ίδιος πάλι ως άνω Μηχανισμός δεν ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει έντονα και μεγάλης εκτάσεως πλημμυρικά φαινόμενα, αφού δεν είχε προβεί σε σχεδιασμό, οργάνωση και πραγματοποίηση με πραγματικά σενάρια στην προβλεπόμενη ετησίως επιχειρησιακή άσκηση ετοιμότητας για την αντιμετώπιση πλημμυρικών φαινομένων και την προληπτική οργανωμένη απομάκρυνση πολιτών των οποίων η ζωή τους τίθεται σε κίνδυνο, τόσο σε κεντρικό επίπεδο και υπό την ευθύνη του ΠΣ και εποπτεία της ΓΓΠΠ και συμμετοχή όλων των συναρμόδιων εμπλεκομένων φορέων, όσο και σε περιφερειακό επίπεδο με ευθύνη της ΠΕ.ΠΥ.Δ. Θεσσαλίας και τη συμμετοχή της Περιφέρειας Θεσσαλίας, ΟΤΑ και άλλων τοπικών φορέων.

3.- Εξάλλου δεν υπήρχε σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο της Θεσσαλίας ο επιβαλλόμενος επιχειρησιακός σχεδιασμός για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών εξ αιτίας πλημμυρικών φαινομένων.

ΙΙΙ) ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΠΛΗΜΜΥΡΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ

1.- Ο αιφνιδιασθείς κατά τα προεκτεθέντα από τον χρόνο που η μεσογειακή καταιγίδα <Daniel> έπληξε την Θεσσαλία Μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας και ειδικότερα ο Πυροσβεστικό Μηχανισμός ανασυνταχτείς σε επόμενο χρόνο πλην όμως καθυστέρησε και δεν αντέδρασε άμεσα και με τους αναγκαίους πόρους σε δυναμικό, μέσα και εξοπλισμό κυρίως για τη διάσωση των 17 συμπολιτών μας / κατοίκων που απώλεσαν τη ζωή τους καθώς και όλων όσων ήταν εγκλωβισμένοι σε πλημμυρισμένους οικισμούς εντός των κατοικιών τους ή άλλων κτιρίων ή περιοχών με καθυστέρηση απομάκρυναν μετά από 2 – 3 ημέρες, θέτοντας σε διακινδύνευση και τη ζωή και σωματική ακεραιότητά τους. Εξ αιτίας των προεκτεθέντων σοβαρών εγκληματικών λαθών και παραλείψεων οργάνων των αρμοδίων φορέων, υπηρεσιών και αρχών του Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας, οι οποίες ωστόσο συνδέονται αιτιωδώς με το παραχθέν αξιόποινο αποτέλεσμα, απώλεσαν τη ζωή τους έως σήμερα συνολικά δεκαεπτά (17) άτομα, απωλέσθη μεγάλος αριθμός ζωικού και φυτικού κεφαλαίου, ενώ προκλήθηκαν εκτεταμένες ιδιαίτερα σοβαρές βλάβες και καταστροφές έως και απώλειες σε δομές και περιουσίες των κατοίκων των πλημμυροπαθών περιοχών.

2.- Επίσης δεν υπήρξε, αν και υπήρχε κατάλληλος χρόνος, απόφαση αρμοδίου κατά περίπτωση οργάνου λχ του ΓΓΠΠ, του Περιφερειάρχη ή εξουσιοδοτημένου Αντιπεριφερειάρχη ή του οικείου Δημάρχου για την οργανωμένη προληπτική απομάκρυνση των κατοίκων οικισμών που ήταν στη ζώνη υψηλού κινδύνου πλημμύρας, υπήρχε ενημέρωση για τα έντονα καιρικά φαινόμενα που θα έπλητταν τις συγκεκριμένες περιοχές, όπως πράγματι και πλημμύρισαν.

IV) ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΥ ΕΚΘΕΣΗΣ (άρθρο 306 ΠΚ)

Από τα προεκτεθέντα εγκληματικά λάθη και παραλείψεις των κατά νόμον αρμοδίων οργάνων της Πολιτικής Προστασίας / ΓΓΠΠ, του ΠΣ, της Περιφέρειας Θεσσαλίας και εποπτευομένων υπηρεσιών καθώς και Δήμων, θεμελιώνεται αντικειμενικά και υποκειμενικά, εκτός άλλων πράξεων, και το αδίκημα της θανατηφόρου έκθεσης (άρθρο 306 παρ. 2(β) ΠΚ). 

Ειδικότερα αρμόδια που έχουν κατά νόμον υποχρέωση να προστατεύουν την ανθρώπινη ζωή και εν προκειμένω τη ζωή των 17 θυμάτων αλλά και του συνόλου των κατοίκων που διακινδύνευσαν τη ζωή τους από τους πλημμυρισμένους οικισμούς της Περιφέρειας Θεσσαλίας, παρόλο που γνώριζαν ήδη από το έτος 2018 από τους χάρτες επικινδυνότητας πλημμύρας και χάρτες κινδύνων πλημμύρας του Υπουργείου Ενέργειας και Περιβάλλοντος καθώς και τους ίδιους ως άνω χάρτες που έχουν συμπεριληφθεί τόσο στο Γενικό Σχέδιο Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών και Άμεσης/Βραχείας Διαχείρισης των Συνεπειών από την Εκδήλωση Πλημμυρικών Φαινομένων «ΔΑΡΔΑΝΟΣ2» (2η Έκδοση), όσο και στο αντίστοιχο για την Περιφέρεια Θεσσαλίας Εδικό Σχέδιο Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών και Άμεσης/Βραχείας Διαχείρισης των Συνεπειών από την Εκδήλωση Πλημμυρικών Φαινομένων «ΔΑΡΔΑΝΟΣ2», αλλά και τα δείγματα τρωτότητας από πλημμυρικά φαινόμενα λόγω δυσμενούς συνδυασμού παραγόντων, στους οποίους συγκαταλέγονται η κλιματική αλλαγή, η απουσία μη επαρκούς σχεδιασμού αντιπλημμυρικής προστασίας σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο των ιδίων περιοχών και οικισμών που είχαν επιδείξει πριν την καταιγίδα Daniel ήδη από την θεομηνία «ΙΑΝΟΣ», τους άφησαν αβοήθητους κατά τις κρίσιμες πρώτα ώρες του καιρικού φαινομένου έως και την απομάκρυνσή τους από τις διασωστικές δυνάμεις, που διήρκησε από μία έως τρεις ημέρες, με αποτέλεσμα τη διακινδύνευση της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας όλων των εγκλωβισμένων από την υψηλή στάθμη νερών στους πλημμυρισμένους οικισμούς, ενώ δεν μερίμνησαν έγκαιρα να διασώσουν τα ως άνω 17 θύματα και εξ αιτίας της ολιγωρίας τους αυτής απώλεσαν τη ζωή τους από πνιγμό.

28η Οκτωβρίου: Αυτός είναι ο πιλότος της Ομάδας ΖΕΥΣ που θα «σκίσει» τον ουρανό της Θεσσαλονίκης

H Ομάδα Αεροπορικών Επιδείξεων Μεμονωμένου Αεροσκάφους F-16 «Ζευς» αποτελεί ένα φιλόδοξο πρόγραμμα εκτέλεσης αεροπορικών επιδείξεων, που σκοπό έχει να διαδώσει την καλλιέργεια της αεροπορικής ιδέας και την τόνωση του ηθικού τόσο των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων όσο και της Ελληνικής κοινωνίας.

Για άλλη μια χρονιά το F-16 Block 52+ της ομάδας επιδείξεων «ΖΕΥΣ» της Πολεμικής Αεροπορίας θα δώσει το παρόν στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου που θα λάβει χώρα στη Θεσσαλονίκη.

Σύμφωνα με το thestival, ο Σμηναγός (Ι) Χρήστος – Πάρις Χαρίτος θα πιλοτάρει φέτος το αεροσκάφος F-16 της ομάδας «ΖΕΥΣ», που θα «σκίσει» τον ουρανό της Θεσσαλονίκης στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου.

Ο Σμηναγός (Ι) Χρήστος – Πάρις Χαρίτος εισήχθη στη Σχολή Ικάρων το 2006. Το 2012, τοποθετήθηκε στην 115ΠΜ/ΜΕΑΕ σε αεροσκάφη F-16 Block 52+. Από το 2013 υπηρετεί στην 340 Μοίρα.

Έχει περισσότερες από 1600 ώρες πτήσης, από τις οποίες οι 1200 είναι σε αεροσκάφη F-16.

Σεσημασμένος 37χρονος και ένας ακόμα συνελήφθησαν με όπλα στο αμάξι τους

Συνελήφθησαν χθες βράδυ, στο πλαίσιο του αυτοφώρου, στη Νέα Χαλκηδόνα δύο αλλοδαποί, ηλικίας 36 και 37 ετών, για παράβαση της νομοθεσίας περί όπλων.

Ειδικότερα, σύμφωνα με την ΕΛΑΣ, αστυνομικοί της ΟΠΚE κατά τη διάρκεια περιπολίας έκριναν ύποπτη την κίνηση αυτοκινήτου που επέβαιναν δύο άτομα, και αφού το ακινητοποίησαν προχώρησαν σε έλεγχο τόσο των επιβαινόντων, όσο και του οχήματος.

Κατά τη σωματική έρευνα οι αστυνομικοί εντόπισαν σε τσαντάκι μέσης που έφερε ο 36χρονος, πιστόλι με γεμιστήρα που περιείχε 7 φυσίγγια, άνευ σειριακού αριθμού.

Επίσης, σε ειδική κρύπτη πίσω από τη θέση του συνοδηγού, βρέθηκε άλλο ένα πιστόλι με 13 φυσίγγια στο γεμιστήρα του, σουγιάς και ανιχνευτής εντοπισμού γεωγραφικής θέσης.

Επιπλέον, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν τα χρηματικά ποσά των 2.040 ευρώ, 100 δολάρια ΗΠΑ και 100 Nτίρχαμ Μαρόκου.

Στη συνέχεια τα δύο άτομα οδηγήθηκαν στο Τμήμα Ασφαλείας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας, όπου επιλήφθηκε προανακριτικά των ανωτέρω αξιόποινων πράξεων.

Κατά την εξακρίβωση των στοιχείων τους προέκυψε ότι ο 37χρονος τελούσε υπό περιοριστικούς όρους λόγω σύλληψης του για παρόμοια αδικήματα.

Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.

Αλλαγή ώρας: Πότε γυρίζουμε τα ρολόγια μας μια ώρα πίσω.

Μία ώρα πίσω πρέπει να ρυθμιστούν τα ρολόγια από την Κυριακή 29 Οκτωβρίου στις 04.00 τα ξημερώματα, λόγω της αλλαγής από τη θερινή στη χειμερινή ώρα.

Έτσι, στις 04.00 οι δείκτες θα πρέπει να δείξουν 03.00.

Χαμάς: «Γενική κινητοποίηση του ισλαμικού κόσμου την Παρασκευή» – SOS και για την Ευρώπη!!

 «Καμπανάκι» κινδύνου και για τις ευρωπαϊκές χώρες των εκατομμυρίων μουσουλμάνων!!!

Το πρωί της Τρίτης, το ισλαμιστικό κίνημα της Χαμάς ζήτησε να ανακηρυχθεί η επόμενη Παρασκευή, «Μέρα του Κατακλυσμού του Αλ Άκσα», ημέρα γενικής επιστράτευσης-κινητοποίησης στον αραβικό και ισλαμικό κόσμο και στους ελεύθερους ανθρώπους του κόσμου, εις ένδειξη…αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό.

Σε ανακοίνωσή της, η Χαμάς κάλεσε επίσης «την εξεγερμένη νεολαία στη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ να βγουν έξω σε βρυχηθέντα πλήθη και να επιτεθούν στις δυνάμεις κατοχής και τους εποίκους και να συγκρουστούν μαζί τους παντού (σ.σ. και στη Δύση άραγε;;;;), δίνοντας έμφαση στην ενότητα του πεπρωμένου και του μονοπατιού».

Εκπρόσωπος της Χαμάς, σύμφωνα με τον Guardian, κάλεσε τις αραβικές και ισλαμικές μάζες, και τους Παλαιστίνιους της διασποράς, να βαδίσουν προς τα σύνορα της Παλαιστίνης σε τεράστια πλήθη για να δηλώσουν αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη, την Ιερουσαλήμ και το Αλ Άκσα, καλώντας τους ελεύθερους λαούς του κόσμου να κινητοποιηθούν και δείχνουν αλληλεγγύη.

Μάλιστα ο Αλί Μπαρακέχ αποκάλυψε επίσης, ότι η Χαμάς θα χρησιμοποιήσει τους δεκάδες των ομήρων που κρατούνται στη Γάζα μετά την επίθεση του Σαββάτου προκειμένου να διασφαλίσει την απελευθέρωση Παλαιστινίων που κρατούνται στο Ισραήλ και αλλού.

«Έχουμε στην κατοχή μας ένα οπλοστάσιο γεμάτο πυραύλους που θα μας κάνει να αντέξουμε για πολύ καιρό».

Η παραπάνω αναγγελία ενδεχομένως να σημάνει «συναγερμό» σε αρκετές υπηρεσίες ασφαλείας και στη Δύση, πολλές χώρες της οποίας «φιλοξενούν» σημαντικούς πληθυσμούς ισλαμιστών που θα τρέξουν να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στην Παλαιστίνη.

Πηγή: Makeleio.

Ναυμαχία της Ναυπάκτου: Η μεγάλη νική του χριστιανικού στόλου επί των Οθωμανών

 

Ναυμαχία της Ναυπάκτου

Άγνωστες λεπτομέρειες από τη ναυμαχία του 1571 - Η μεγάλη συνεισφορά των Ελλήνων στη νίκη των Χριστιανών - Οι συνέπειες της χριστιανικής νίκης

Χαρακτηρίστηκε, και όχι άδικα, ως μία από τις τρεις ναυμαχίες (μαζί με εκείνες της Σαλαμίνας, το 480 π.Χ. και του Ακτίου, το 31 π.Χ.), που η τελική τους έκβαση έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον ρου της παγκόσμιας ιστορίας. 

Και οι τρεις αυτές ναυμαχίες έγιναν σε ελληνικά "νερά"…

Η ναυμαχία της Ναυπάκτου έγινε σε μια εποχή που οι Οθωμανοί είχαν κυριαρχήσει σε μεγάλο μέρος της ηπειρωτικής Ευρώπης και πολλά νησιά του Αιγαίου. 

Αυτό όμως που οδήγησε τους χριστιανικούς λαούς της Ευρώπης να συνασπιστούν εναντίον των Οθωμανών ήταν η πολιορκία και κατάληψη της Κύπρου (1570-1571), που ως τότε, βρισκόταν στα χέρια των Βενετών. 

Πολιορκία και κατάληψη της Κύπρου από τους Οθωμανούς

Στις 20 Ιουνίου 1570, οθωμανικά στρατεύματα αποβιβάστηκαν στην Πάφο και στις 26 Ιουλίου, ξεκίνησε η πολιορκία της Λευκωσίας, η οποία "έπεσε" στις 8 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς. Ελάχιστοι μόνο κάτοικοί της κατάφεραν να σωθούν και να διαφύγουν προς την πλευρά της Κερύνειας κι από εκεί προς την Αμμόχωστο.

Από τη φρουρά της πόλης, σώθηκαν μερικοί Βενετοί, ορισμένοι "άτακτοι" πολεμιστές και 100 Έλληνες stradioti (στρατιώτες) με επικεφαλής τον Πέτρο Ροντάκη. 

Ακολούθησε η πολύμηνη πολιορκία της Αμμοχώστου (17 Σεπτεμβρίου 1570 – 9 Αυγούστου 1571), που διακόπηκε προσωρινά από την άφιξη στο λιμάνι της πόλης, κρητικής φρεγάτας με κυβερνήτη τον Νικόλαο Φασιδώνη και τη διάδοση της φήμης ότι ο ενωμένος χριστιανικός στόλος βρίσκεται στο Καστελόριζο και πλέει προς τη Μεγαλόνησο (αρχές Οκτωβρίου 1570).

Η παράδοση, ουσιαστικά, της Αμμοχώστου στους Οθωμανούς, συνοδεύτηκε από φρικαλεότητες και λεηλασίες. 

Ο επικεφαλής της φρουράς Marco Antonio Bragadin θανατώθηκε με τον πιο αργό και σκληρό θάνατο. Στις 5 Αυγούστου 1571, του έκοψαν τα αυτιά και τη μύτη, στις 8, τον διαπόμπευσαν, υποβάλλοντάς τον παράλληλα σε μια σειρά από ταπεινωτικούς και βασανιστικούς εξευτελισμούς, ενώ στις 17 Αυγούστου, τον έγδαραν ημιθανή στην κεντρική πλατεία της Αμμοχώστου.

Παράλληλα, τα οθωμανικά στρατεύματα επί τρεις μέρες λεηλατούσαν την πόλη και προέβαιναν σε κάθε είδους βιαιότητες εναντίον των αμάχων.

Η κατάληψη της Κύπρου, οι βιαιότητες και οι λεηλασίες, είχαν σαν αποτέλεσμα την επίσπευση της δημιουργίας της συμμαχίας των χριστιανικών δυνάμεων και την ανάληψη δράσης ενάντια στον οθωμανικό στόλο Η δημιουργία του «Ιερού Συνασπισμού» (Sacra Liga) και τα γεγονότα πριν τη ναυμαχία της Ναυπάκτου

Αυτός που μόχθησε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον για τη δημιουργία του "Ιερού Συνασπισμού" (Sacra Liga), ήταν ο Πάπας Πίος Ε'. 

Οι Ισπανοί και οι Βενετοί, οι δύο μεγαλύτερες ναυτικές δυνάμεις της Ευρώπης εκείνη την εποχή, είχαν, η καθεμιά τους δικούς της λόγους να φοβούνται την επέκταση των Οθωμανών, πέρα από τις ελληνικές θάλασσες. 

Οι μεν Ισπανοί, είχαν βιώσει για τα καλά την ισλαμική κυριαρχία (711-1492) στην Ιβηρική Χερσόνησο, ενώ παράλληλα είχαν ως, μακρινό στόχο, την μερική ανασύσταση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, ως αντίβαρο όχι μόνο στην οθωμανική εξάπλωση στην Ευρώπη αλλά και στους Βενετούς, τους Γενουάτες και τα άλλα ιταλικά κράτη.

Από την άλλη πλευρά, οι Βενετοί επιθυμούσαν την ανάκτηση των εμπορικών τους σταθμών στο Αιγαίο, την ανατολική Μεσόγειο και την Αδριατική Θάλασσα (από τα παράλια της Ηπείρου ως τη Δαλματία).

Τελικά, οι προσπάθειες του Πάπα έφεραν αποτέλεσμα και στις 20 Μαΐου 1571, υπογράφτηκε η Sacra Liga Antiturca, ενώ Ισπανοί και Βενετοί συμφώνησαν μέσα σε διάστημα ενός μήνα να δραστηριοποιηθούν οι στόλοι τους και να αναλάβουν δράση στην ανατολική Μεσόγειο. 

Οι στόλοι συγκεντρώθηκαν στη Μεσσήνη της Ιταλίας και απέπλευσαν από εκεί στις 16 Σεπτεμβρίου.

Ο οθωμανικός στόλος απέπλευσε από την Κωνσταντινούπολη στις 25 Απριλίου. Ένα μέρος του κατευθύνθηκε προς τις Κυκλάδες. 

Τον Αύγουστο του 1570, Βενετοί (110 άνδρες περίπου), ύστερα από πρόσκληση των κατοίκων της Νάξου, αποβιβάστηκαν στον όρμο της Στυλίδας (σημ. Αγίου Γεωργίου) και κατέλαβαν το νησί. Ακολούθησαν η Πάρος, η Άνδρος, όπου έγιναν όμως λεηλασίες που προκάλεσαν την αγανάκτηση των κατοίκων, και η Μήλος.

Στις 15 Ιουνίου 1571, ο οθωμανικός στόλος ανακατέλαβε τη Μήλο και τα άλλα κυκλαδονήσια και στη συνέχεια στράφηκε στην Κρήτη. 

Έπαθε πανωλεθρία στον Χάνδακα (το σημερινό Ηράκλειο) και τα Χανιά, κατάφερε όμως να καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος του Ρεθύμνου.

Από εκεί, κατευθύνθηκε στα Κύθηρα, τα οποία και λεηλάτησε ανασυντάχθηκε στη Μεθώνη και το Ναβαρίνο (Πύλος), πολιόρκησε τη Ζάκυνθο, την Κεφαλλονιά και την Ιθάκη χωρίς επιτυχία και στη συνέχεια έφτασε ως τις ακτές της Αλβανίας και την περιοχή της Ραγούζας (σημ. Ντουμπρόβνικ).

Παράλληλα, χερσαίες δυνάμεις, επανέφεραν κάτω από την οθωμανική κυριαρχία περιοχές της Ηπείρου και των Βαλκανίων που είχαν εξεγερθεί τον προηγούμενο χρόνο.

Στα μέσα Αυγούστου, ο οθωμανικός στόλος, επέστρεψε στο νότιο Ιόνιο.

Πλησίαζε η ώρα για τη μεγάλη σύγκρουση…

Οι δυνάμεις των δύο στόλων και οι επικεφαλής τους

Ο βασιλιάς Φίλιππος Β' της Ισπανίας, πρόσφερε 81 γαλέρες, 7.000 Ισπανούς, 6.000 Γερμανούς και 5.000 Ιταλούς άνδρες (περιοχές της σημερινής Ιταλίας, όπως η Μεσσήνη, ανήκαν τότε στην Ισπανία), ενώ χρηματοδότησε και μισθοφόρους διαφόρων εθνικοτήτων. 

Η Βενετία, πρόσφερε 108 γαλέρες, 6 γαλεάσες (πλοία με μεγάλο όγκο και πολλά πυροβόλα), δύο ακόμα πλοία και 5.000 πεζούς.

Ο Πάπας, πρόσφερε 12 γαλέρες πλήρως επανδρωμένες, ο δούκας της Σαβοΐας 3 γαλέρες και οι Ιππότες της Μάλτας 4 γαλέρες. 

Υπολογίζεται ότι ο χριστιανικός στόλος, αποτελούνταν από 209 γαλέρες, 6 γαλεάσες, 27 μεγάλα πλοία και πολλά μικρότερα. Ο στρατός που συνόδευε τα πλοία, ήταν 28.000 άνδρες και 2.000 τυχοδιώκτες (!), που αναζητούσαν δόξα και χρήμα.

Ο οθωμανικός στόλος, απαρτιζόταν από 328 πλοία, κυρίως γαλέρες, δεν είχε όμως καθόλου ''βαριά'' σκάφη.

Επικεφαλής των χριστιανικών δυνάμεων, ήταν ο νεαρός, 24 χρονών μόλις τότε, Δον Χουάν της Αυστρίας. Ετεροθαλής αδελφός του βασιλιά Φίλιππου Β' της Ισπανίας.

Το 1570, κατέπνιξε την εξέγερση των Μορίσκων της Ισπανίας.

Οι Μορίσκοι, ήταν απόγονοι των Αράβων της Ιβηρικής (να θυμίσουμε ότι μόλις το 1492 εκδιώχθηκαν οι μουσουλμάνοι Άραβες από την Ισπανία όπου ζούσαν για 8 αιώνες περίπου) και είχαν προσηλυτιστεί, επιφανειακά, στον χριστιανισμό. 

Λόγω της εχθρότητας και της καταπίεσης που αντιμετώπιζαν όμως, επαναστάτησαν, ωστόσο ο Δον Χουάν κατέστειλε την εξέγερσή τους. 

Η επιτυχία αυτή, του έδωσε και την αρχηγία του χριστιανικού στόλου.

Αρχηγός των βενετικών δυνάμεων, ήταν ο Σεμπάστιαν Βενιέρ και υπαρχηγός τους ο Αγκοστίνο Μπαρμπαρίγκο.

Ο Τζιαναντρέα Ντόρια, της φημισμένης οικογένειας, ήταν αρχηγός των γενουατικών δυνάμεων και ο δούκας Μαρκαντόνιο Κολόνα, διοικητής των παπικών δυνάμεων.

Σφοδρές αντιπαραθέσεις, ιδίως μεταξύ Βενετών και Γενοβέζων, ξεσπούσαν συχνά, ωστόσο οι ικανότητες του Δον Χουάν και σαν διπλωμάτη σε συνδυασμό με τη μετριοπάθεια των υπολοίπων, δεν άφησαν τα πράγματα να εκτραχυνθούν και να γίνουν ανεξέλεγκτα.

Να αναφέρουμε επίσης και τον Ισπανό μαρκήσιο δον Αλβάρο ντε Μπαθάν, επικεφαλής των εφεδρειών του χριστιανικού στόλου, που είχε σημαντική συνεισφορά στην έκβαση της ναυμαχίας.

Από την άλλη πλευρά, ο Μουεζίν – ζαντέ Αλή πασάς, ήταν καπουδάν (αρχηγός) του οθωμανικού στόλου. Τον συνεπικουρούσαν ο αιγυπτιακής καταγωγής Μεχμέτ πασάς Σιρόκο και ο μπέης του Αλγερίου Ουλούτζ Αλή πασάς(Ιταλός αρνησίθρησκος, που λεγόταν αρχικά Τζοβάν Ντιονίτζι και ξεκίνησε… την καριέρα του σαν πειρατής). 

Διοικητής των εφεδρειών του οθωμανικού στόλου, ήταν ο Αμουράτ Ραγκούτ Ράις. Η μεγάλη ναυμαχία

Όπως αναφέραμε, στις 16 Σεπτεμβρίου 1571, ο χριστιανικός στόλος απέπλευσε από τη Μεσσήνη της Ιταλίας και σε δέκα μέρες, έφτασε στην Κέρκυρα όπου έγινε δεκτός με ενθουσιασμό. 

Μετά από τρεις ημέρες, έφτασε στον όρμο της Ηγουμενίτσας. 

Έλληνες πλοηγοί, καθοδηγούσαν τις ισπανικές προφυλακές, που είχαν ως επικεφαλής τον Gil de Andrade, στην Πρέβεζα ,τη Λευκάδα και τελικά στην Κεφαλλονιά, όπου έφτασε όλος ο στόλος στις 5 Οκτωβρίου.

Τα ξημερώματα της 7ης Οκτωβρίου, ο Μονεζίν – ζαντέ Αλή, άρχισε να οδηγεί τον στόλο του προς τα δυτικά του Κορινθιακού Κόλπου. Ο χριστιανικός στόλος, έπλεε προς τις εκβολές του Αχελώου.

Η ναυμαχία έγινε ανάμεσα στη νησίδα Οξειά και το ακρωτήριο Σκρόφα (θα αναφερθούμε εκτενώς παρακάτω).

Γύρω στις 10.30 π.μ., ξεκίνησε η σύγκρουση. Λίγες μέρες πριν, είχαν μαθευτεί οι φρικαλεότητες των Τούρκων στην Αμμόχωστο και, ιδιαίτερα οι Βενετοί, ήθελαν να πάρουν εκδίκηση. 

Η ναυμαχία άρχισε με εκατέρωθεν πυροβολισμούς από τις δύο ναυαρχίδες και συνεχίστηκε με σφοδρότητα.

Αγώνας από κατάστρωμα σε κατάστρωμα, σώμα με σώμα και με όλα τα όπλα. Οι μεν χριστιανοί, ήταν οπλισμένοι καλύτερα (με αρκεβούζια) και υπερτερούσαν στην τεχνική, οι δε Οθωμανοί, πολεμούσαν με θάρρος, χρησιμοποιώντας όμως λιγότερο σύγχρονα όπλα, γιαταγάνια, ακόμα και σφεντόνες! 

Μεγάλη ήταν η συμβολή στην επιτυχία των χριστιανών, του ισπανικού πεζικού αλλά, κυρίως, των γαλεασών της Βενετίας.

Στη ναυμαχία, είχε δοθεί και έντονος θρησκευτικός χαρακτήρας. 

Πριν το ξεκίνημα της, ο δον Χουάν επιβιβάστηκε σ' ένα ευκίνητο σκάφος μαζί με τον γραμματέα του Χουάν ντε Σότο, κρατώντας στα χέρια ένα σταυρό εμψυχώνοντας τα πληρώματα των πλοίων. 

Παράλληλα, ο γραμματέας του μοίραζε φυλαχτά, μικρές μεταλλικές εικόνες και ροζάρια (κομποσχοίνια για προσευχές), ευλογημένα από τον Πάπα.

Καθοριστικής σημασίας για την τελική έκβαση της ναυμαχίας, ήταν η βοήθεια που πρόσφεραν στη βενετική ναυαρχίδα, που κάποια στιγμή περικυκλώθηκε από εχθρικά πλοία, οι γαλέρες του Μαρίνο Κονταρίνι (ανιψιού του Βενετού ναύαρχου Μπαρμπαρίγκο) και του προβλεπτή του βενετικού στόλου Μάρκο Κουερίνι, που κατάφεραν να βυθίσουν εχθρικά πλοία και να αναγκάσουν πολλούς αντιπάλους να πέσουν στη θάλασσα και να κολυμπήσουν ως την ξηρά.

Κορυφαίο γεγονός, θεωρείται η κατάληψη της πλώρης της ναυαρχίδας του δον Χουάν από γενίτσαρους, που προέρχονταν από την οθωμανική ναυαρχίδα. 

Τότε, ο δον Αλβάρο ντε Μπαθάν, έστειλε σε βοήθεια τον δον Χουάν, μερικές γαλέρες που κρατούσε σε εφεδρεία, με αποτέλεσμα να αντιστραφεί η κατάσταση και τελικά να καταληφθεί η τουρκική ναυαρχίδα και να σκοτωθεί (ή να αυτοκτονήσει) ο Μουεζίν – ζαντέ Αλή πασάς, γεγονός που προκάλεσε θύελλα ενθουσιασμού στα χριστιανικά πληρώματα και κατήφεια και πανικό στα οθωμανικά.

Παράλληλα, ο Μαρκαντόνιο Κολόνα, επιτέθηκε στη γαλέρα του αρχιστράτηγου των χερσαίων δυνάμεων των Οθωμανών Περτέβ πασά. 

Η σύγκρουση των δυνάμεων των δύο αντρών ήταν σκληρή. Τραυματισμένος ο Περτέβ πασάς, αποχώρησε με ένα μικρότερο πλοιάριο, πράγμα που επίσης επηρέασε αρνητικά την ψυχολογία των Οθωμανών. Μόνο ο Ουλούτζ Αλή, είχε κάποιες επιτυχίες, ωστόσο ενώ είχε αιχμαλωτίσει τη ναυαρχίδα των ιπποτών του Αγίου Ιωάννη και τον αρχηγό τους Πιέτρο Τζουστινιάν, η επέμβαση πλοίων της εφεδρείας του Αλβάρο ντε Μπαθάν, ήταν ξανά καταλυτική. Ο Ουλούτζ Αλή, εγκατέλειψε το πλοίο των Ιωαννιτών, κρατώντας μόνο το λάβαρό τους και με 30 περίπου γαλέρες ακόμα, κατόρθωσε να διαφύγει. 

Η Ελληνική παρουσία στην ναυμαχία της Ναυπάκτου Όταν η αρμάδα του Δον Χουάν ξεκίνησε από την Κέρκυρα για την Ηγουμενίτσα, το απόγευμα της 29ης Σεπτεμβρίου, υπήρχανε μαζί οι 13 γαλέρες της Κρήτης με καπεταναίους τους αδερφούς Μελισσηνούς, τον Γεώργιο Θεοτοκόπουλο-Γκρέκο, τον Αντρέα Κολέγγα, τον Φραγκίσκο Βονβήκου, τον Γιώργο Καλλέργη, τον Δανιήλ Καλαφάτη, τον Στέλιο Καλίπολο, τον Πάνδοξο Πολύδωρο, τον Γιακουμή Τσάμη, τον Αντρέα Καλλέργη, τον Λουϊζο Κύπριο, τον Λεωνίδα Γιώτα, τον Άγγελος Γιαννή και τον Στέλιο Κουδουλάκη.

Ακολουθούσαν οι γαλέρες της Κέρκυρας με καραβοκύρηδες τους Πέτρο Μπούα (ο οποίος συνελήφθη από τον Τούρκο ναύαρχο, τον έγδαρε ζωντανό και του γεμίσανε το δέρμα με άχυρα…), Χριστόφορο Κοντοκάλη, Γιώργο Κοκκίνη και Στέλιο Χαλκιόπουλο. 

Από κοντά και η γαλέρα του Κεφαλλονίτη Μιχάλη Βατσαμάνου και του Αντώνη Τσιμάρα με το γιο του Γιάννη.

Δίπλα δίπλα οι Ζακυνθινές γαλέρες με καπεταναίους τον Αντώνη Κουτούβαλη, Νικολό Μονδινό, Νικόλα Φυσκάρδο και Μάρκο Σιγούρο. Ανάμεσα σ΄ αυτά τα καράβια και τα κουρσάρικα με τις μαύρες σημαίες η Βαγγελίστρα Ζούρλα, ο Φραντζέσκος Ζάννος και ο Δομένικος Ζάκκας, με τις δικές τους γαλέρες. 

Με απλούς υπολογισμούς φαίνεται ότι αυτά τα καράβια είχανε πλήρωμα 13.000 αντρών (κάθε γαλέρα 250 κωπηλάτες, 50 πλήρωμα και 200 πολεμιστές).

Στη Ζακυνθινή γαλέρα του Μάρκου Σιγούρου, με τ΄ όνομα “La grose voska co dui alepn” επιβαίνανε ο κόμης Αλέξης Φωτεινός με τα τέσσερα αδέρφια του. 

Ο προπάππους του ήταν αρχηγός στην «εξέγερση της βουκέντρας», που έδωσε έμπνευση στον ποιητή της Λευκάδας Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, για να γράψει το ποίημά του ο «Φωτεινός»!

Στην ηγεσία της χριστιανικής αρμάδας υπήρχε διχογνωμία για το πού και πώς θα γινότανε η ναυμαχία. 

Άλλοι λέγανε στα «μικρά Δαρδανέλια», δηλαδή στο στενό του Ρίου-Αντιρρίου, κι άλλοι στα νησιά Εχινάδες, τις «κόρες του Αχελώου», όπως λεγόντουσαν στην αρχαιότητα. Φαίνεται, λοιπόν, ότι οι Έλληνες κατάσκοποι, αυτοί που στελνόντουσαν να δούνε την κατάσταση του τουρκικού στόλου, όπως ήτανε και ένας με όνομα Αντρεάντε (Ανδρεάδης), μεταφέρανε ψεύτικες πληροφορίες τόσο στους Τούρκους όσο και στους Χριστιανούς.

Σκοπός των Ελλήνων, που χρησιμοποιηθήκανε για να διαπιστώνουνε ποια ήταν η κατάσταση των δύο αντιπάλων, ήτανε σαφής. Θέλανε οπωσδήποτε να γίνει η ναυμαχία, για να έρθει πιο κοντά η ελευθερία της Ελλάδας. 

Έτσι, στον Δον Χουάν μεταφέρανε την πληροφορία ότι είχε φύγει από τη Ναύπακτο ο ναύαρχος Ουλούτς Αλή με 60 καράβια για τη Μεθώνη και Κορώνη.

 

Ο Stirlin Maxwell, στο βιβλίο του «Δον Χουάν»,[i] γράφει: «…συνέβη κάτι παράξενο. 

Ίδιες ειδήσεις μετάφεραν οι Έλληνες ψαράδες στους Τούρκους. 

Δηλαδή, λέγανε στον Αλή Πασά να κυνηγήσει το συμμαχικό στόλο που διαλύεται. Αυτές οι λαθεμένες πληροφορίες οδηγήσανε κυριολεκτικά τον Δον Χουάν στη δόξα»! 

Επομένως, επιλέγει ο συγγραφέας Βασίλης Μισύρης, είναι βέβαιο ότι στη διάρκεια της ζωής της Sacra Liga, οι Έλληνες είχανε μεγάλη συμμετοχή και άρχιζε έτσι η εθνική τους αφύπνιση. «Στους καταλόγους των ονομάτων των καραβιών και των καραβοκυραίων του στόλου της Liga αναφέρονται σαφώς 26 πολεμικές γαλέρες, που «χτίστηκανε» με ελληνικά χρήματα και από ελληνικά χέρια και που επανδρώθηκαν με 13.000 Έλληνες». 

Σχετικά με τη νίκη της ενωμένης χριστιανικής αρμάδας, κατά της αντίστοιχης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ιστορικοί των δυτικών καταγράψανε τη γενναιότητα και τη συμβολή των Ελλήνων:

Γύρω στις 15.30, η ναυμαχία είχε τελειώσει με συντριπτική νίκη του χριστιανικού στόλου.

Ο χριστιανικός στόλος είχε περίπου 10.500 νεκρούς (από τους οποίους 7.700 Βενετοί , 2.000 Ισπανοί και 800 άνδρες του Πάπα). 

Οι Οθωμανοί έχασαν περίπου 30.000 άνδρες, ενώ σχεδόν 4.000 αιχμαλωτίστηκαν.

Σκοτώθηκαν, μεταξύ άλλων, ο αρχηγός του οθωμανικού στόλου Μουεζίν – ζαντέ Αλή πασάς, ο Μεχμέτ πασάς Σιρόκο και ο 70χρονος Βενετός Αγκοστίνο Μπαρμπαρίγκο.

Αιχμαλωτίστηκαν από τους χριστιανούς 117 οθωμανικές γαλέρες και 13 μικρότερα πλοία, 80 βυθίστηκαν, ενώ 40-45 κατόρθωσαν να διαφύγουν (άλλα προς τη Ναύπακτο και άλλα προς την Πρέβεζα).

Να αναφέρουμε δύο ακόμη γεγονότα, που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην επικράτηση του χριστιανικού στόλου.

Όταν αυτός βρισκόταν στην Κεφαλλονιά, στάλθηκε από τους Οθωμανούς ο κουρσάρος Καρακόζα για να καταμετρήσει τα πλοία του. 

Υπολόγισε, ότι αυτά ήταν 164, πολύ λιγότερα από τον πραγματικό αριθμό τους. Τη λαθεμένη αυτή πληροφορία, μετέφερε και στους επικεφαλής των Οθωμανών, οι οποίοι υποτίμησαν τις χριστιανικές δυνάμεις.

Το δεύτερο γεγονός, ήταν η κακή κατάσταση των οθωμανικών στρατευμάτων, τα οποία είχαν καταπονηθεί από επιδημίες, αλλά κυρίως, από την εκστρατεία του στόλου στο Αιγαίο, την Κρήτη, το Ιόνιο, τις αλβανικές και τις δαλματικές ακτές. 

 

Τελικά έγινε στη Ναύπακτο η «ναυμαχία της Ναυπάκτου»;

 

Η ναυμαχία της Ναυπάκτου, όπως επικράτησε να λέγεται, είναι γνωστή ως (naval) battle of Lepanto, στη διεθνή βιβλιογραφία (Λεπάντο ήταν το φράγκικο όνομα της Ναυπάκτου), battaglia di Lepanto, στα ιταλικά βιβλία, batalla de Lepanto στα ισπανικά. Όπως αναφέραμε και παραπάνω, ουσιαστικά έγινε στην είσοδο του Κορινθιακού Κόλπου, γνωστού και ως Κόλπου της Ναυπάκτου παλαιότερα, νότια των Εχινάδων Νήσων, ανάμεσα στο νησάκι Οξειά (γνωστό και από τις πολυσυζητημένες επενδύσεις του εμίρη του Κατάρ!) και το ακρωτήριο Σκρόφα. 545 χρόνια αργότερα, το ''ναυμαχία της Ναυπάκτου'', δεν αλλάζει.

Άλλωστε το 1427 έγινε στις Εχινάδες Νήσους, άλλη μία ναυμαχία: ανάμεσα στους Βυζαντινούς, που επικράτησαν και τον Φλωρεντίνο Κάρλο Τόκο, Δεσπότη της Ηπείρου απ' το 1411 ως το 1429.

Επίσης στο ίδιο, μάλλον άγνωστο στους πολλούς νησιωτικό σύμπλεγμα, έγινε άλλη μία ναυμαχία, το 322 π.Χ., στα ''πλαίσια'' του Λαμιακού πολέμου, ανάμεσα σε Μακεδόνες και Αθηναίους. Νικητές, ήταν οι Μακεδόνες, με επικεφαλής τον Κλείτο, τον επονομαζόμενο Λευκό (σε αντιδιαστολή με τον Κλείτο τον Μέλα που έζησε την ίδια εποχή περίπου), οι οποίοι νίκησαν το ίδιο έτος και στη ναυμαχία της Αμοργού!

Η τεράστια (και μάλλον άγνωστη) συμβολή των Ελλήνων στη χριστιανική νίκη

Ήδη από το 1570, οι Έλληνες σε πολλά μέρη, βρισκόταν σε επαναστατικό αναβρασμό. 

Πίστευαν ότι μια ενδεχόμενη νίκη των χριστιανών στη θάλασσα επί των Οθωμανών, θα είχε οφέλη και γι' αυτούς.

Έτσι, στα βενετικά πολεμικά σκάφη, περιλαμβάνονταν και αρκετά πλοία που είχαν εξοπλιστεί και διοικούνταν από Έλληνες της Βενετίας. 

Οι Κερκυραίοι, διέθεσαν 4 γαλέρες, με κυβερνήτες τους Χριστόφορο Κοντοκάλη, Πέτρο Μπούα, Γεώργιο Κοκκίνη και Στέλιο Χαλκικιόπουλα. 

Οι Ζακύνθιοι, είχαν εξοπλίσει τέσσερα πολεμικά σκάφη, με κυβερνήτες τους Αντώνιο Κουτούβαλη, Νικόλαο Μονδίνο, Δημήτριο Κομούτο και Μαρίνο Σιγούρο. 

Στα πλοία του Χριστιανικού στόλου, επιβιβάστηκαν ως εθελοντές, πολλοί Κεφαλλονίτες, Κυκλαδίτες και Κυθήριοι. 

Όμως η μεγαλύτερη βοήθεια, ήρθε από την Κρήτη: τουλάχιστον 18 γαλέρες πήραν μέρος στη ναυμαχία. 

Αυτές, είχαν εξοπλιστεί με τη φροντίδα των Πέτρου Αυγουστίνη, Αντωνίου Ευδαιμονογιάννη, μελών της ονομαστής οικογένειας Καλλέργη, Μανούσου Θεοτοκόπουλου (αδελφού του μεγάλου ζωγράφου κ.α.). 

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Δον Χουάν, θεωρούσε αξιόμαχο μόνο το τμήμα εκείνο του βενετικού στόλου, που προερχόταν από την Κρήτη !

Από όσους υπηρετούσαν στον οθωμανικό στόλο, πολλοί ήταν Έλληνες, στρατολογημένοι με φιρμάνι του Σελίμ, σουλτάνου το 1571 ή σκλάβοι.

Για τη συμβολή των Ελλήνων στη νίκη των χριστιανικών δυνάμεων, ο Giovanni Pietro Contarini, που πήρε μέρος στη ναυμαχία, έγραψε (1576): "Οι σκλάβοι χριστιανοί των τουρκικών πλοίων, μέσα στη σύγχυση της τρομερής σύγκρουσης, κατέστρεφαν τα κατάρτια και έκοβαν τα σχοινιά με τα ίδια τα σπαθιά που οι Τούρκοι τους είχαν δώσει". 

Και ο επίσης Βενετός Paolo Paruta, έγραψε: ''Πάνω από όλους οι Έλληνες δείχνοντας τόλμη και γνωρίζοντας να επιτίθενται και να αμύνονται με τον καλύτερο τρόπο – όπως οι εμπειρότεροι σ' αυτό το είδος του πολέμου – αγωνίστηκαν με θαυμαστή επιτυχία".

Ν' αναφέρουμε ακόμα, ότι πολλοί Οθωμανοί που σώθηκαν κατά τη ναυμαχία και έφτασαν κολυμπώντας σε ακτές της Αχαΐας και της Αιτωλίας, που δεν βρίσκονταν κάτω από οθωμανική κατοχή, ήρθαν αντιμέτωποι με Έλληνες ,που τους περίμεναν και τους σκότωσαν! 

Πάντως, 8.000 Έλληνες, κι από τις δυο πλευρές, έχασαν τη ζωή τους στη ναυμαχία, ενώ 10.000 - 15.000 χριστιανοί κωπηλάτες που υπηρετούσαν στον οθωμανικό στόλο, ελευθερώθηκαν από τους συμμάχους.

Κάποιες προσπάθειες για οργάνωση γενικευμένης επανάστασης στη χώρα μας, δεν ευδοκίμησαν. Ο Πάπας Πίος Ε', πέθανε το 1572, ο δον Χουάν, που φαινόταν πρόθυμος να βοηθήσει δεν μπορούσε να πάρει μόνος του τόσο σοβαρές αποφάσεις, καθώς '' έδινε'' λόγο στον αδελφό του, βασιλιά Φίλιππο. 

Πέθανε νεότατος το 1578. Τέλος, η βενετοτουρκική ειρήνη του 1573, διέψευσε ολοκληρωτικά τα όνειρα των υπόδουλων Ελλήνων. Η επιτυχία του χριστιανικού στόλου στη Ναύπακτο, γιορτάστηκε σε όλη την Ευρώπη. 

Σπουδαίοι ζωγράφοι, φιλοτέχνησαν έξοχους πίνακες με θέμα τη ναυμαχία. "Μάθαμε επιτέλους ότι οι Τούρκοι ήταν άνθρωποι όπως οι άλλοι'', έγραψε ο Μαρκαντόνιο Κολόνα, ενώ ο Μιγκέλ Θερβάντες, που πολέμησε γενναία στη ναυμαχία και το αριστερό του χέρι αχρηστεύθηκε, έγραψε: "Την ημέρα εκείνη, διαλύθηκε σε όλο τον κόσμο η πεποίθηση ότι οι Τούρκοι ήταν αήττητοι''.Κι όμως, πολλές δυνάμεις Ελλήνων, έδωσαν το αίμα τους ενάντια στους Τούρκους.

Πρόκειται για την πρώτη οργανωμένη πράξη αντίστασης Ελλήνων εναντίων των Οθωμανών κατακτητών Εκτός από την συμμαχία λοιπόν των Ευρωπαικών δυνάμεων, πολλοί ήταν και οι Έλληνες που πολεμήσανε στο πλευρό των χριστιανικών συμμαχικών δυνάμεων της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου, που πραγματοποιήθηκε στις 10 Οκτωβρίου του 1571.

Στην αρμάδα του Δον Χουάν της Αυστρίας, που ήταν επικεφαλής του χριστιανικού στόλου, παίρνανε μέρος αρμάδες από την Ισπανία, τη Βενετία, τη Γένοβα και του Πάπα Πίου του Ε΄.

Σ΄ αυτές τις ναυτικές μοίρες λοιπόν, ναυμαχήσανε και ελληνικές γαλέρες.:

 

Στη μοίρα του Αυγουστίνου Βαρβαρήγου από τη Νάξο.

1) Τα δύο Δελφίνια, του Φραντζίσκου Ξένου. 2) Η παρέα των λιονταριών, του Δομένικου Ζάκκα. 3) Ιωάννης Άγγελος, του Ιερώνυμου Άγγελου. 4) Δυσανάγνωστο, του Λεωνίδα Γιώτα. 5) Ο Χριστός της Βενετίας, του Χριστόφορου Κοντοκάλη.

 

Στη μοίρα του Ισπανού ναυάρχου Αντρέα Ντόρια.

1) Vu Aguila Dorata, του Πέτρου Μπούα. 2) La patrona di Lomellino, του Γεώργιου Θεοτοκόπουλου-Γκρέκο. 3) Du dona coun mazo, του Λουϊζου Κύπριου. 4) Αγία Δόξα, της Βαγγελιώς Ζούρδα (ήταν κουρσάρισα)! 5) Vu Angelo co una spada, του Στέλιου Καλίπολου (Χαλκιόπουλου). 6) Ο καπετάνιος του Ν. Ντόρια, του Πάνδοξου Πολύδωρου. 7) L’Aguila d’ oro con la Corona, του Ανδρέα Καλλέργη.  La juria di Lomellino, του Γιακουμή Τσιάπη. 9) La patrona di Negroni, του Λουίζου Καμπά. 10) La Diana di Genova, του Ιωάννη Γεωργίου.

 

Στη μοίρα του Βενετού Βενιέρο.

1) Κυρίαρχος των θαλασσών, του Γρηγορίου Ανδρέα. 2) Κυπριακή θάλασσα, του Γεώργιου Κοκκίνη.

Πρόκειται για 13 κρητικά και 4 επτανησιακά κάτεργα-γαλέρες. 

Υπολογίζεται ότι λάβανε μέρος 8.500 Έλληνες. 

Ο συνολικός αριθμός των πολεμιστών της αρμάδας ήτανε γύρω στις 30.000 με 60.000 κωπηλάτες. 

Από τους κωπηλάτες υπολογίζεται ότι λάβανε μέρος περίπου 25.000 Έλληνες. 

Απ΄ αυτούς μονάχα οι 80 ήταν αλυσοδεμένοι, γιατί είχανε καταδικαστεί στην Ήπειρο όπου λάβανε μέρος στην επανάσταση. Συνολικά 90.000 άτομα.

Στον στόλο της Sacra Liga, πολλοί Έλληνες πολεμήσανε στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου. 

Και άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών όπως ο Ιωάννης Ρούφος, κατοπινός φίλος του Σααβέντρα Θερβάντες (1547-1616), που έλαβε μέρος στη Ναυμαχία, και υπήρξε ο βιογράφος του Δον Χουάν, ο ζωγράφος Αντώνης Βασιλάκης και ο επικός ποιητής Μανώλης Μπλέσης κ.ά. 

 

«Υπέρ της νίκης συνετέλεσαν τα μάλιστα οι επί του συμμαχικού στόλου Έλληνες», Ενετός ιστορικός Σαγκρέδος. 

«Πολύ επαινέθηκαν οι Ιταλοί, σε τίποτε δεν υστερήσανε σε πολεμική αρετή οι Ισπανοί. Αλλά πάνω απ΄ όλους διαπρέψαν οι Έλληνες για την τόλμη, πειθαρχία και θαυμαστή επιτυχία». 

Ο ιστορικός της Βενετίας Πάολο Παρούτα.[iv] · «Ένας μικρός ναός εκεί γύρω (in the environs), αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο, χτίστηκε για να θυμίζει την ανάμνηση της βοήθειας, που ο Άγιος έδωσε οφθαλμοφανώς στον Δον Χουάν της Αυστρίας, κατά τη λαμπρή ναυμαχία, που έγινε κοντά στην Πάτρα». 

Ο Άγγλος περιηγητής Χένρυ Χόλλαντ. · Τέλος, ο Τουρκουάτο Τάσσο χαρακτηρίζει στο έργο του «απελευθερωθείσα Ιερουσαλήμ», τους μαχητές του βενετσιάνικου στόλου “Greci Ertrani”.

Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου αποτελεί για τους Ισπανούς ένα εξαιρετικό επεισόδιο στην ιστορία της Ευρώπης, που το τιμούνε με πολλές εκδηλώσεις. Πιστεύουνε ότι η Sacra Liga, αντί να επεκτείνει την αποικιοκρατική πολιτική της στη Μεσογειακή Αφρική, τους οδήγησε στη μεγάλη επίθεση στην Ανατολή, γεγονός που ανάγκασε το ναύαρχο ΄Αλμπα να μιλήσει για την απελευθέρωση της «ιερής χώρας», δηλαδή της Ελλάδας.

Όλ΄ αυτά, βέβαια, μείνανε στα λόγια, γιατί, αργότερα, ο βασιλιάς της Ισπανίας Φίλιππος Β΄, πιέστηκε από τη συμμαχία Γαλλίας-Αγγλίας-Ολλανδίας (που είχανε σχέση με την Τουρκία) να συνάψει συνθήκη ειρήνης με τους Οθωμανούς. 

Έτσι οι ελπίδες των Ελλήνων για ελευθερία απομακρύνθηκαν, αφού χάσανε ένα δυνατό Ευρωπαίο υποστηρικτή!

 

Πηγη: agriniopress.gr