Ο
Ταύρος των Φαρνέζε (Η Τιμωρία της Δίρκης) είναι ένα ογκώδες γλυπτό που αποδίδεται
στους καλλιτέχνες, Απολλώνιο από τις Τράλλεις και στον αδελφό του Ταυρίσκο. Θεωρείται
από πολλούς μελετητές το μεγαλύτερο ενιαίο γλυπτό που έχει διασωθεί από την
αρχαιότητα.
Σχετικές πληροφορίες μας παρέχει στο έργο του ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος. Αναφέρει πως οι καλλιτέχνες έλαβαν την παραγγελία για το έργο τους προς τα τέλη του 2ου αιώνα π.Χ. και πως το λάξεψαν σε ένα ενιαίο κομμάτι μάρμαρο. Στην ιταλική χερσόννησο μεταφέρθηκε από τη Ρόδο, αποτελώντας κατόπιν τμήμα της μεγαλειώδους συλλογής του Ασίνιου Πόλλιο, ενός Ρωμαίου πολιτικού που έζησε κατά τη μεταβατική περίοδο από τη Δημοκρατία στο Πριγκιπάτο.
Το κολοσσιαίο αυτό γλυπτό αναπαριστά το μύθο της Δίρκης, συζύγου του Λύκου, Βασιλιά της Θήβας. Τη Δίρκη έδεσαν σε έναν αφηνιασμένο ταύρο οι γιοι της Αντιόπης, Αμφίονας και Ζήθος, οι οποίοι θέλησαν να την εκδικηθούν για την κακομεταχείρηση που είχε επιφυλάξει στη μητέρα τους. Τη σκηνή παρακολουθούν ένας βοσκός κι ένα σκυλί, ενώ πίσω στέκεται η ίδια η Αντιόπη κρατώντας ένα δόρυ.
Σχετικές πληροφορίες μας παρέχει στο έργο του ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος. Αναφέρει πως οι καλλιτέχνες έλαβαν την παραγγελία για το έργο τους προς τα τέλη του 2ου αιώνα π.Χ. και πως το λάξεψαν σε ένα ενιαίο κομμάτι μάρμαρο. Στην ιταλική χερσόννησο μεταφέρθηκε από τη Ρόδο, αποτελώντας κατόπιν τμήμα της μεγαλειώδους συλλογής του Ασίνιου Πόλλιο, ενός Ρωμαίου πολιτικού που έζησε κατά τη μεταβατική περίοδο από τη Δημοκρατία στο Πριγκιπάτο.
Το κολοσσιαίο αυτό γλυπτό αναπαριστά το μύθο της Δίρκης, συζύγου του Λύκου, Βασιλιά της Θήβας. Τη Δίρκη έδεσαν σε έναν αφηνιασμένο ταύρο οι γιοι της Αντιόπης, Αμφίονας και Ζήθος, οι οποίοι θέλησαν να την εκδικηθούν για την κακομεταχείρηση που είχε επιφυλάξει στη μητέρα τους. Τη σκηνή παρακολουθούν ένας βοσκός κι ένα σκυλί, ενώ πίσω στέκεται η ίδια η Αντιόπη κρατώντας ένα δόρυ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου