Μπάρα

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2018

Αλέξανδρος Ισηγόνης


Πριν 30 χρόνια, τον Οκτωβρίου 1988, ένας από τους μεγαλύτερους μηχανικούς και σχεδιαστές αυτοκινήτων, ο ελληνικής καταγωγής Αλέξανδρος Ισηγόνης, άφηνε για πάντα τον μάταιο τούτο κόσμο και μαζί του μια πολύτιμη κληρονομιά που δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Ένα από τα πιο όμορφα, τα πιο αξιολάτρευτα, τα πιο διαχρονικά αυτοκίνητα όλων των εποχών. Και σίγουρα το πιο μικρό από όλα: το θρυλικό Mini Cooper. Το AUTO 24 σας παρουσιάζει τον Sir Alexander Arnold Constantine Issigonis, τον άνθρωπο που σχεδίασε ένα «παιχνίδι» για να κατακτήσει με αυτό τους δρόμους όλης της υφηλίου.


Ο Ισηγόνης γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1906 από εύπορους γονείς. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος, μηχανικός το επάγγελμα, καταγόταν από την Πάρο, ενώ η μητέρα του Χίλντα ήταν Γερμανίδα. Η οικογένεια είχε ένα εργοστάσιο παραγωγής βραστήρων, το οποίο είχε δημιουργήσει ο παππούς Ισηγόνης, επίσης μηχανικός. Το 1922 ο νεαρός Αλέξανδρος έχασε τον πατέρα του και έζησε το δράμα της μικρασιατικής καταστροφής. Σώθηκε – χάρις στη βρετανική υπηκοότητα του πατέρα του – από ένα αγγλικό πολεμικό πλοίο και μαζί με τη μητέρα του βρέθηκε ένα χρόνο αργότερα στο Λονδίνο.


 
Αν και η δική του επιθυμία ήταν να σπουδάσει Καλές Τέχνες, κατέληξε στο Πολυτεχνείο ύστερα από την προτροπή της μητέρας του, όπου όμως τα βρήκε «μπαστούνια» στα μαθηματικά, τα οποία και απεχθανόταν, χαρακτηρίζοντάς τα ως «τον εχθρό κάθε δημιουργικού μυαλού». Κατάφερε πάντως να ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, διακρινόμενος στο σχέδιο, στο οποίο ήταν ο καλύτερος. Λίγο καιρό αργότερα άρχισε να ανακατεύεται με την αυτοκινητοβιομηχανία, η οποία εκείνα τα χρόνια βρισκόταν σε μεγάλη ακμή στη Μεγάλη Βρετανία. Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από την «Humber», δούλεψε στο τμήμα αναρτήσεων της «Morris Motor Company». Κατάφερε να γλιτώσει τη στράτευση και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού η εταιρία του είχε αναλάβει συμβόλαια με τον βρετανικό στρατό και ο ίδιος ήταν υπεύθυνος για τον σχεδιασμό ενός αναγνωριστικού οχήματος.



Με το τέλος του πολέμου αφοσιώθηκε ξανά στη μεγάλη του αγάπη, τον σχεδιασμό αυτοκινήτων και το 1948 παρουσίασε το διάσημο «κουνούπι» του, το Morris Mosquito ή Morris Minor, το οποίο συνέχισε να κατασκευάζεται μέχρι το 1971. Το Morris Minor ήταν η «λιμουζίνα» της εργατικής τάξης, αφού συνδύαζε με μοναδικό τρόπο τη χαμηλή τιμή με τις ανέσεις των ακριβών αυτοκινήτων. Το 1952, η Morris Motor Company συγχωνεύτηκε με την Austin Motor Company και προέκυψε ο κολοσσός της BMC (British Motor Corporation). Ο Ισηγόνης εγκατέλειψε τότε την εταιρία του και για την επόμενη τριετία εργάστηκε στην Alvis Car σχεδιάζοντας σπορ αυτοκίνητα πολυτελείας.



Το 1955 όμως επέστρεψε στην BMC ως διευθυντής του σχεδιαστικού τμήματος, έτοιμος να πραγματοποιήσει το μεγαλύτερό του δημιούργημα. Η εθνικοποίηση του Σουέζ από τον Νάσερ το 1956 και η κρίση που το ακολούθησε με την τριπλή επίθεση (Ισραηλινών, Βρετανών και Γάλλων) εναντίον της Αιγύπτου, προκάλεσε την άνοδο στις τιμές του πετρελαίου, με αποτέλεσμα η ανάγκη για ένα μικρό και φθηνό τετραθέσιο αυτοκίνητο να είναι επιτακτικότερη από ποτέ.




Ο Ισηγόνης έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά και τον Αύγουστο του 1959 παρουσίασε το Morris Mini Minor (ή Mini Cooper όπως είναι γνωστό στην Ελλάδα), ένα αυτοκίνητο «σπαρτιατικής» λογικής, χωρίς επιπρόσθετα αξεσουάρ και περιττές πολυτέλειες, αφού ο δημιουργός του πίστευε ότι αποσπούν την προσοχή του οδηγού.


 
Το Mini έγινε παγκόσμιο μπεστ σέλερ, πούλησε 5,3 εκατομμύρια αυτοκίνητα σε ολόκληρο τον κόσμο (το αγγλικό αυτοκίνητο με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία) και χάρισε στον σχεδιαστή και εμπνευστή του μια θέση ανάμεσα στους Μεγάλους του 20ου αιώνα. Το «Κουπεράκι», σύμβολο της νεανικής ανεξαρτησίας των 60’s, αγαπήθηκε όσο ελάχιστα αυτοκίνητα, αποκτήθηκε από όλες τις κοινωνικές τάξεις και ηλικίες και βρισκόταν στην εργοστασιακή παραγωγή μέχρι το 2000, όταν με βελτιώσεις και παραλλαγές κυκλοφόρησε ως «New Mini» από την BMW. Το χαμηλό αμάξωμα, η μπροστινή κίνηση, τα πλατιά λάστιχα, τα καταπληκτικά κρατήματα και το μοναδικό τιμόνι, αποτέλεσαν σημείο αναφοράς στην οδηγική συμπεριφορά και γοήτευσαν τους πάντες στα σχεδόν 50 χρόνια ύπαρξής του.


  Το 1961 ο Ισηγόνης έγινε τεχνικός διευθυντής της BMC και παρουσίασε το νέο του δημιούργημα Morris 1100 (ή Austin 1100), που επίσης σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Τα τρία μεγάλα του μοντέλα, το Morris Minor Mosquito, το Morris Minor Mini και το Morris 1100, είναι τα τρία από τα πέντε βρετανικά αυτοκίνητα με τις υψηλότερες πωλήσεις στην ιστορία. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να εκλεγεί ο Ισηγόνης συνεργάτης της Βασιλικής Ακαδημίας το 1967 και δυο χρόνια αργότερα, το 1969, να του απονεμηθεί από τη Βασίλισσα Ελισάβετ ο τίτλος του σερ. Το 1971 αποσύρθηκε από την αυτοκινητοβιομηχανία αλλά συνέχισε να εργάζεται και να σχεδιάζει μέχρι τον θάνατό του στις 2 Οκτωβρίου του 1988. Ο «Greek God» (Έλληνας θεός), όπως ήταν το παρατσούκλι του, άφησε πίσω του μια τεράστια κληρονομιά διασκορπισμένη στους δρόμους όλου του κόσμου.



Στις 15 Οκτωβρίου του 2006, στο Heritage Motor Centre του Γκέιντον στην Αγγλία, χιλιάδες Morris Minor, Mini και Austin 1100 πήραν μέρος σε ένα ράλι που διοργανώθηκε στην επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννηση του μεγάλου σερ Άλεκ Ισηγόνη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου