Επιστροφή από τον Αδη

 Την Πρωτοχρονιά ξημερώθηκα με πόνους σε όλο μου το σώμα πολύ βήχα και φοβερό πονοκέφαλο.
Μετά από δύο ημέρες έκανα Μοριακό Τέστ το οποίο βγήκε θετικό.
Παίρνοντας κάτι αντιπυρετικά και παυσίπονα έφτασα στην Κυριακή 09 Ιανουαρίου που η κατάσταση είχε χειροτερέψει με φοβερό πονοκέφαλο, πυρετό και πόνους σε όλο μου το σώμα.

Μετά από επικοινωνία με τον γιατρό μου αυτός μου είπε να πάω γρήγορα σε Νοσοκομείο.

Την Δευτέρα Έφτασα στα Επείγοντα του ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ σε κακό χάλι με τον γιό μου Αλέξανδρο.
Δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου.
Στα Επείγοντα Περιστατικά έκριναν ότι πρέπει να Νοσηλευτώ..
Και εκεί Αρχίζει η Απελπισία.
Διαλυμένος σε ένα καροτσάκι με οδηγεί κάποια Νοσοκόμα στον Τομέα που είναι οι Ασθενείς με Covid σε πόρτες που ανοίγουν μόνο με συνδυασμό.
Μπαίνοντας τρώω την πρώτη ψυχρολουσία… Έβγαζαν μία Σακούλα επάνω σε Φορείο..
Πάγωσα..
Με οδήγησαν στον 152 θάλαμο.

Κάποιες Νοσηλεύτριες με τακτοποίησαν βάζοντας μου μια μάσκα με Οξυγόνο και διάφορα ενδοφλέβια φάρμακα σε κάποια δοχεία που κρέμονταν σε μια βάση..

Η νύχτα πέρασε πολύ άσχημα, με πολύ βήχα, δυσκολία μεγάλη στην αναπνοή και τρομερό πονοκέφαλο και με την αίσθηση ότι εδώ όλα Τελειώνουν.

Είχα Απελπιστεί.

Την επόμενη μέρα που άρχισα να καταλαβαίνω ότι ήμουν σε καλά χέρια.

Οι κοπέλες και τα παλικάρια Γιατροί και Νοσηλευτές Πολύ Ευγενικοί και πολύ Φιλικοί.

Ότι και να ζήτησα υπήρχε άμεση ανταπόκριση πάντα με Ευγένεια.
Κάθε μέρα μου έπαιρναν αίμα από τις Αρτηρίες για εξετάσεις προσπαθώντας να μην πονέσω.

 

Είχα συνεχώς την μάσκα που μου διοχέτευε Οξυγόνο σε μεγάλη ποσότητα και πολλές φορές πάγωνε το κούτελο από την διαρροή που υπήρχε στα μάγουλα..
Η μέρα ξεκινούσε με διάφορες μετρήσεις και διάφορα φάρμακα μέσα στην εγκατάσταση που μου είχαν κάνει στο χέρι. Το φαγητό ήταν πέραν του δέοντος για Νοσοκομείο καθώς και το πρωινό.

Κάποια στιγμή έφεραν έναν μεγαλύτερο από εμένα στην ηλικία σε πολύ άσχημη κατάσταση που ήταν συνδεμένος με ένα μηχάνημα και αρκετές σωλήνες επάνω του.

Ερχόντουσαν συνεχώς και τον παρακολουθούσαν.

Δυστυχώς το βράδυ της 13^ης Ιανουαρίου παρατήρησα ότι τα σωληνάκια του δεν κουνιόντουσαν, τον παρατήρησα προσεκτικά και διαπίστωσα ότι δεν ανέπνεε.

Η ειρωνεία είναι ότι το απόγευμα της ίδιας ημέρας του είχαν τοποθετήσει ειδικό στρώμα.

Χτυπαώ το κουδούνι ώρα 21:45 αμέσως έρχεται κάποιος. Του λέω δές δίπλα δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω. Τον κοιτάζει κοιτάζει και το μηχάνημα που είχε δίπλα του, τον σκεπάζει και φεύγει..
Σε ένα λεπτό έρχεται ο ίδιος με μία κοπέλα και με ένα συρομένο μηχάνημα τον εξετάζουν με Προσοχή αρκετά λεπτά.

Βλέπω μετά να τον αποσυνδέουν από τα πάντα και να φεύγουν.

Επιστρέφουν με ένα φορείο και με δύο Σάκους ο ένας μέσα στον άλλον.

Την ώρα που το παλικάρι του έδενε τα πόδια και τα χέρια με ρωτάει, Έχετε κύριε Δρακόπουλε δεί άλλη φορά Θάνατο; Όχι τέτοιον Παλικάρι μου και ούτε θέλω να ξαναδώ του απαντάω.

Μου έκανε Μεγάλη Εντύπωση ότι τον τακτοποιούσαν με πολύ Ευλάβεια και στο τέλος βάζοντας μέσα στον σάκο έκαναν και τον Σταυρό τους και έκλεισαν σιγά σιγά το φερμουάρ.. 

Μετά από λίγη ώρα τον πήραν για το Μακρύ Ταξίδι..

 

Εύχομαι να μην το δεί αυτό άλλος άνθρωπος.

Οι μέρες Κύλισαν με την Φροντίδα των παιδιών αυτών, ( γιατί παιδιά είναι ) τα οποία δεν ξέρω πόσες ώρες μπορεί να ήταν στο Νοσοκομείο. Πολλές πάντως.

 Από εξετάσεις έκανα μέχρι και Αξονική..

Πάντα τα φάρμακά μας στην ώρα τους, πάντα να προσπαθούν να μην μας πονέσουν με τις βελόνες και Πάντα Ευγενικοί.

Ακόμα και οι γυναίκες που έφερναν πρωινό και γεύματα ήταν πολύ ευγενικές και πάντα ρωτούσαν αν θέλουμε κάτι άλλο.

Θέλω να Εκφράσω την Ευγνωμοσύνη μου σε αυτά τα παιδιά καθώς και στους Γιατρούς που αποφάσιζαν την Φαρμακευτική Θεραπεία μας.

Και το σπουδαιότερο, αν και ήμουν Ανεμβολίαστος δεν υπήρχε διαφορετική μεταχείριση.

Ένα μεγάλο Ευχαριστώ σε όλο το Ιατρικό Προσωπικό του ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ για την Άριστη Αντιμετώπιση που είχα και εγώ και τα άλλα δύο άτομα στον 152 Θάλαμο και φαντάζομαι όλοι οι Ασθενείς. 

Εύχομαι ο Θεός να σας Δίνει Δύναμη και να σας έχει Πάντα καλά να Προσφέρετε στους Έχοντες την Ανάγκη σας.

 

Έφυγα με ένα πάκο εξετάσεις και με μία θεραπεία που Ίδη την έχω πραγματοποιήσει.

Ευχαριστώ τους Αμέτρητους Φίλους μου για την Συμπαράσταση που έδειξαν με κάθε τρόπο.

Ευχαριστώ τον Φίλο μου τον Γιάννη που όποτε του έχω ζητήσει κάτι με έχει βοηθήσει, και μιλούσε με τους γιατρούς.

Και Φυσικά την οικογένειά μου που ήταν δίπλα μου έστω και μακριά..

 

Γεώργιος Δρακόπουλος

Αυτός που Επέστρεψε από τον Άδη.