Θεωρία ΣΒΕΑ: Μέρος 3

Σε αυτό το άρθρο συνεχίζουμε την ανάλυση της εκπαίδευσης που λαμβάνουν οι υποψήφιοι αλεξιπτωτιστές στο Σχολείο Βασικής Εκπαιδεύσεως Αλεξιπτωτιστού (ΣΒΕΑ) της Σχολής Αλεξιπτωτιστών (ΣΧΑΛ).



Μπορείτε να διαβάσετε τα παρακάτω στις προηγούμενες δημοσιεύσεις.

• Μέρος Πρώτο
  • Ανάλυση του εξοπλισμού αλεξιπτωτιστού
• Μέρος Δεύτερο
  • Τοποθέτηση και Ρύθμιση Εξάρτησης
  • Συλλογή Αλεξιπτώτου Μετά το Άλμα
  • Καθαρισμός Αλεξιπτώτου

Σε αυτό, το τρίτο μέρος της σειράς θα ασχοληθούμε με πιο σημαντικά θέματα της εκπαιδεύσεως. Συγκεκριμένα σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε στα παρακάτω.

• Έξοδος/Άλμα
• Έλεγχος Αλεξιπτώτου
• Πλοήγηση Αλεξιπτώτου
• Προετοιμασία για Προσγείωση
• Προσγείωση

Τα παραπάνω είναι γνωστά ως τα πέντε βασικά βήματα του άλματος στατικού ιμάντα και περιλαμβάνουν ολόκληρη τη διαδικασία από την έξοδο από το αεροσκάφος έως και τη προσγείωση.


Έξοδος/Άλμα
Η σωστή έξοδος/άλμα παίζει σημαντικό ρόλο τόσο στο άνοιγμα του αλεξιπτώτου όσο και στη προσωπική ασφάλεια του αλεξιπτωτιστή. Ο αλεξιπτωτιστής κατά την έξοδο του πρέπει να ακολουθεί τα παρακάτω.

• Κλειστά πόδια. Αν δεν είναι κλειστά θα επηρέασουν την πορεία του από τα ρεύματα αέρα. Γι’αυτό πρέπει να είναι ενωμένα, τεντωμένα και οι μύτες να κοιτούν προς το έδαφος.
• Κεφάλι με το πηγούνι στο στήθος. Όπως θα σηκωθούν οι ιμάντες από τους ώμους του αλεξιπτωτιστή μπορούν να προκαλέσουν σοβαρό ατύχημα αν χτυπήσουν στο κεφάλι του. Για την αποφυγή τέτοιων ατυχημάτων πρέπει το κεφάλι να είναι ελαφρώς σκυμμένο με το πηγούνι να ακουμπά γερά στο στήθος. Τα μάτια πρέπει να κοιτάνε πάντα το εφεδρικό αλεξίπτωτο.
• Χέρια στο εφεδρικό. Αυτό αποσκοπεί πρώτον στο να είναι σε ετοιμότητα σε περίπτωση εμπλοκής και δεύτερον σε ότι και τα κλειστά πόδια, προστασία της πορείας από τα ρεύματα αέρα. Τα χέρια πρέπει να έχουν ανοιχτά τα δάχτυλα με το δεξί χέρι πάνω από τη λαβή ενεργοποίησης του εφεδρικού αλεξιπτώτου και οι αγκώνες να βρίσκονται σφιχτά στο σώμα.
• Σώμα λυγισμένο. Η μέση πρέπει να είναι ελαφρώς λυγισμένη.

Τα παραπάνω τα βλέπουμε στην πράξη στη φωτογραφία της συνεκπαίδευσης του 4ου ΤΕΑΣ (Tάγμα Ελικοπτέρων Αεροπορίας Στρατού) και προσωπικού Ειδικών Δυνάμεων που διεξήχθει το Φεβρουάριο του 2013.



Το δεύτερο που πρέπει να κάνει ο αλεξιπτωτιστής κατά την έξοδο του είναι να μετρήσει αργά και σταθερά 101, 102, 103 και 104. Αυτό απαιτεί περίπου 4 δευτερόλεπτα από το μέσο άνθρωπο και είναι ίδιο με το χρόνο που χρειάζεται ο στατικός ιμάντας για να ανοίξει το αλεξίπτωτο με ταχύτητα εξόδου 130 κόμβων.

Αν ο αλεξιπτωτιστής δε νοιώσει (προσοχή, ποτέ δε μετακινεί το κεφάλι από το στήθος αν δεν ανοίξει πλήρως το αλεξίπτωτο) το αλεξίπτωτο μετά την εκφώνηση του 104 σημαίνει ότι υπάρχει εμπλοκή και πρέπει να ενεργοποιήσει αμέσως το εφεδρικό αλεξίπτωτο.

Έλεγχος Αλεξιπτώτου
Μετά το άνοιγμα του αλεξιπτώτου περνάμε στο δεύτερο στάδιο, αυτό του ελέγχου του. Μετά την εκφώνηση του 101, 102, 103, 104 ο αλεξιπτωτιστής νοιώθει το τράνταγμα από το αλεξίπτωτο που ανοίγει. Όταν το τράνταγμα σταματήσει πρέπει να κάνει τα ακόλουθα ανάλογα με τον τύπο του αλεξιπτώτου.

• T-10C
  Αυτό είναι το παλαιό μοντέλο που δεν έχει ιμάντες πλοήγησης. Εδώ ο αλεξιπτωτιστής πιάνει τους ιμάντες με τους αντίχειρες προς τα πάνω, τους τραβάει/ανοίγει όσο είναι εφικτό ενώ γυρνάει προς τα πάνω το κεφάλι του για να παρατηρήσει τυχόν προβλήματα στο θόλο.
• MC1-1B/C
  Στα νεώτερου τύπου αλεξίπτωτα πρώτα στρέφει το κεφάλι του προς τα πάνω για να παρατηρήσει τυχόν προβλήματα στο θόλο του αλεξιπτώτου και ταυτόχρονα πιάνει τις αρτάνες κατεύθυνσης με τους αγκώνες προς τα πίσω.

Αν όλα είναι σωστά θεωρείται ότι ο αλεξιπτωτιστής έχει τον έλεγχο του αλεξιπτώτου.



Σε αυτό το σημείο ο αλεξιπτωτιστής μπορεί όμως να παρατηρήσει ότι οι ιμάντες, οι αρτάνες ή και τα δύο έχουν μπερδευτεί. Τρεις είναι οι πιο συνηθισμένοι λόγοι που προκαλούν τέτοια προβλήματα και τους βλέπουμε εδώ.

• Το σακίδιο στατικού ιμάντα (d-bag) περιστρέφεται κατά τη διάρκεια που ανοίγει το αλεξίπτωτο.
• Το αλεξίπτωτο περιστρέφεται πρωτού αρχίσει να αναπτύσσεται/ανοίγει.
• Ο αλεξιπτωτιστής δεν έκανε σωστή έξοδο και περιστρέφεται κατά το άνοιγμα του αλεξιπτώτου.

Σε περιπτώσεις που έχει συμβεί κάτι τέτοιο (κατάστασεις μερικής εμπλοκής) ο αλεξιπτωτιστής ίσως να μην μπορεί να γυρίσει το κεφάλι του για να παρατηρήσει αν υπάρχουν προβλήματα στο θόλο του αλεξιπτώτου ή να μην είναι άμεσα ορατά. Έτσι η μόνη μέθοδος στην οποία εκπαιδεύεται είναι με σύγκριση της ταχύτητας καθόδου του σε σχέση με τους άλλους αλεξιπτωτιστές γύρω του.

1. Αν κινείται με την ίδια ταχύτητα τότε ξεμπερδεύει τις αρτάνες που έχουν μπλεχτεί. Το κάνει χωρίς να βλέπει, με το χέρι του να πιάνει ανά δύο τις αρτάνες πίσω από το λαιμό του με τον αντίχειρα προς τα κάτω και τις άρθρωσεις των δάκτυλων προς τα έξω. Τις τραβάει προς τα πάνω την ίδια στιγμή που με τα πόδια του κάνει κίνηση ποδηλασίας. Όταν όλα είναι στη θέση τους ελέγχει το θόλο του αλεξιπτώτου.
2. Αν η πτώση είναι πιο γρήγορη από τους άλλους αλεξιπτωτιστές ξεκινάει τη διαδικασία απεμπλοκής από μερική εμπλοκή (θα τη δούμε στο μέλλον) ανοίγωντας το εφεδρικό αλεξίπτωτο.
3. Τέλος, αν δεν υπάρχει άλλος αλεξιπτωτιστής για να γίνει σύγκριση θεωρεί δεδομένο το χειρότερο δυνατό σενάριο και πρέπει να ανοίξει το εφεδρικό αλεξίπτωτο (εκτέλεση της διαδικασίας απεμπλοκής).

Πλοήγηση Αλεξιπτώτου
Και φτάνουμε στο τρίτο βήμα. Εφόσον ο αλεξιπτωτιστής έκανε επιτυχές άλμα και έχει τον έλεγχο του αλεξιπτώτου το επόμενο βήμα είναι η πλοήγηση του για την προσγείωση στη ζώνη ρίψης που έχει οριστεί. Η πρώτη προτεραιότητα είναι να υπάρχει απόσταση ασφαλείας ανάμεσα στους αλεξιπτωτιστές και η δεύτερη είναι η αποφυγή εμποδίων κοντά στη ζώνη ρίψης.

Βλέπουμε παρακάτω φωτογραφία λίγο πρίν την προσγείωση των αλεξιπτωτιστών από την Τακτική Άσκηση Μετά Στρατευμάτων (ΤΑΜΣ) «ΒΕΛΟΣ» που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014 στο αεροδρόμιο του Τυμπακίου από την 1η Μοίρα Αλεξιπτωτιστών (ΜΑΛ) και το 865 Τάγμα Εναερίου Εφοδιασμού (ΤΕΝΕΦ).



Φυσικά η πλοήγηση διαφέρει ανάλογα με τον τύπο του αλεξιπτώτου. Παρακάτω θα δούμε τις τεχνικές εκτέλεσης στροφών με κάθε τύπο από τους δύο που χρησιμοποιούνται τόσο στις Ελληνικές όσο και στις περισσότερες δυνάμεις του ΝΑΤΟ.

• T-10C
  Το αλεξίπτωτο αυτό είναι παλαιού τύπου και δε φέρει ιμάντες κατεύθυνσης. Ωστόσο στροφές μπορούν να πραγματοποιηθούν με τους ιμάντες του αλεξιπτώτου και κατάλληλο χειρισμό τους. Η γενική αρχή είναι ότι ο αλεξιπτωτιστής κοιτάει προς το μέρος που θέλει να στρίψει και εν συνεχεία τραβάει απότομα το έναν ή και τους δύο ιμάντες για να αφαιρέσει τον αέρα από εκείνο το σημείο του θόλου. Προσοχή, μετά πρέπει να επαναφέρει τον ιμάντα στην αρχική του θέση αργά για την αποφυγή περιστροφής από την απότομη εισαγωγή αέρα στο θόλο. Οι δύο περιπτώσεις περιγράφοται καλύτερα εδώ:
  • Εαν πρέπει να τραβήξει και τους δύο ιμάντες, τους πιάνει με κλειδωμένους τους αγκώνες και τους τραβάει προς το στήθος κατά την κατεύθυνση που θέλει να στρίψει.
  • Αν θέλει να εκτελέσει τη στροφή με τη χρήση ενός ιμάντα. Πιάνει τον ιμάντα από την κατεύθυνση που θέλει να πάει και τον κρατάει με το ένα χέρι πάνω από το άλλο. Στη συνέχεια τον τραβάει προς τα κάτω με προσοχή στην επαναφορά του όπως ήδη αναφέραμε.
• MC1-B/C
  Η πλοήγηση με αλεξίπτωτα τύπου MC1-B/C είναι αρκετά ευκολότερη και ασφαλέστερη. Ο αλεξιπτωτιστής έχει δύο ιμάντες κατεύθυνσης, ένα σε κάθε χέρι που ελέγχει τις αντίστοιχες πλευρές του αλεξιπτώτου. Επίσης, στο πίσω μέρος του θόλου υπάρχουν τρύπες (οπές εξαερισμού) που επιτρέπουν τον έλεγχο της πορείας του σε συνδυασμό με τους ιμάντες κατεύθυνσης και την κατεύθυνση του ανέμου.
• 
  
   
• Το αλεξίπτωτο αυτό προσφέρει πολλές δυνατότητες πλοήγησης. Βεβαίως, πρίν από κάθε αλλαγή πορείας ο αλεξιπτωτιστής πρέπει να ελέγχει γύρω του για αποφυγή σύγκρουσης ανεξάρτητα από τον τύπο του αλεξιπτώτου.
  • Τεχνική συγκράτησης – Κόντρα στον άνεμο. Όταν το άνοιγμα του θόλου (οπές εξαερισμού) βρίσκεται αντίθετα από τον άνεμο η ταχύτητα του άερα που βγαίνει από τις οπές θα είναι ενάντια (κόντρα) στον άνεμο. Έτσι η ταχύτητα του αέρα μέσα στο θόλο μειώνεται και η πλευρική μετακίνηση γίνεται πιο δύσκολη. Αυτό κάνει την πορεία πιο σταθερή και αργή.
  • Τρέξιμο – Μέτωπο στον άνεμο. Σε αυτή την περίπτωση ο άνεμος έχει την ίδια κατεύθυνση με τις οπές εξαερισμού του θόλου. Έτσι ο αέρας περνάει από μέσα του πιο γρήγορα και η ταχύτητα μεγαλώνει.
  • Άρπαγμα – Υπό γωνία. Όταν οι οπές εξαερισμού του θόλου είναι υπό γωνία σε σχέση με την κατεύθυνση του ανέμου ο αέρας που περνάει από μέσα τους δεν είναι ίσος σε όλη την επιφάνεια τους και το αναγκάζει σε κλίση ανάλογα με την κατεύθυνση του αέρα.
  Πέρα από αυτές τις τεχνικές, τα αλεξίπτωτα τύπου MC1-B/C προσφέρουν και μεγάλη ευκολία στις στροφές. Τραβώντας την αντίστοιχη αρτάνη κατεύθυνσης ο αλεξιπτωτιστής μπορεί να στρίψει δεξιά (τραβώντας τη δεξιά αρτάνη) και αντίστοιχα αριστερά με την αριστερή. Όσο πιο απότομο είναι το τράβηγμα τόσο πιο γρήγορη θα είναι η στροφή.
  
  
  
  Το MC1-B/C έχει δυνατότητα ακόμα και για έλεγχο της ταχύτητας καθώς τραβώντας και τις δύο αρτάνες κατεύθυνσης η ταχύτητα προς τα εμπρός μειώνεται αλλά καθώς η επιφάνεια του αλεξιπτώτου μικραίνει χάνει πιο γρήγορα ύψος (πέφτει κάθετα δηλαδή). Αυτή η τεχνική συχνά ονομάζεται φρενάρισμα.
  
  Αν έχει σπάσει ή κολλήσει μία από τις δύο ή ακόμα και οι δύο αρτάνες κατεύθυνσης ο αλεξιπτωτιστής μπορεί να κάνει τις ίδιες κινήσεις τραβώντας τον ιμάντα της κάθε πλευράς από όσο πιο ψηλά φτάνει. Η εκτέλεση θα είναι πιο αργή αλλά έχει παρόμοιο αποτέλεσμα.
  
  Τέλος, αν το αλεξίπτωτο έχει γυρίσει προς τα μέσα στη μία πλευρά κατά το άνοιγμα του ο αλεξιπτωτιστής χρησιμοποιεί αντίθετη φορά για να στρίψει. Με τη δεξιά αρτάνη κατεύθυνσης στρίβει αριστερά και με την αριστερή στρίβει δεξιά.

Όσον αφορά τις συγκρούσεις. Έχουμε δύο τύπους από επαφές που μπορούν να συμβούν από λάθος χειρισμό σε ένα άλμα αλεξιπτώτου στατικού ιμάντα.

1. Σύγκρουση
   Ο αλεξιπτωτιστής που οδηγείται σε σύγκρουση με άλλον αλεξιπτωτιστή στον αέρα πρέπει να φωνάξει όσο πιο έγκαιρια γίνεται ή να τον προειδοποιήσει με όλα τα δυνατά μέσα. Αν η επαφή δε μπορεί να αποφευχθεί τότε πρέπει να ανοίξει όσο περισσότερο γίνεται τα χέρια και τα πόδια του και να προσπαθήσει να αναπηδήσει πάνω στο θόλο ή τις αρτάνες του άλλου αλεξιπτωτιστή.
2. Εμπλοκή με αλεξίπτωτο
   Αυτό συμβαίνει όταν ένας αλεξιπτωτιστής μπλεχτεί στις αρτάνες ενός άλλου. Τα βήματα για το χειρισμό αυτής της κατάστασης είναι διαφορετικά άναλογα με τον τύπου του αλεξιπτώτου.
1. T-10C
   Το πλεονέκτημα του αλεξιπτώτου T-10C είναι ότι μπορεί να μεταφέρει δύο αλεξιπτωτιστές χωρίς προβλήματα. Η διαδικασία περιγράφεται εδώ.
   • Ο αλεξιπτωτιστής που βρίσκεται ψηλότερα πιάνει με το ένα χέρι πάνω από το άλλο τις αρτάνες του δεύτερου και κατεβαίνει έως το σημείο που μπορεί να τις κρατήσει πάνω από τους ιμάντες του αλεξιπτώτου. Παραμένουν σε αυτό το σημείο έως την προσγείωση αλλά απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή διότι αν κατέβει πολύ χαμηλά μπορεί να πατήσει τους μηχανισμούς ταχείας απελευθέρωσης. Αν κανένα από τα δύο αλεξίπτωτα δεν έχει φουσκωμένο θόλο τραβούν και οι δύο μαζί προς τα κάτω. Όταν φτάσουν στο έδαφος πρέπει να αφήσουν τους ιμάντες και να προσγειωθούν με αντίθετη κατεύθυνση.
   • Εαν και τα δύο αλεξίπτωτα δε λειτουργούν πρέπει και οι δύο να προχωρήσουν στην απεμπλοκή με άνοιγμα του εφεδρικού αλεξιπτώτου.
2. MC1-1B/C
   Και οι δύο αλεξιπτωτιστές ενεργοποιούν αμέσως τα εφεδρικά αλεξίπτωτα.

Ένα επίσης πολύ σημαντικό αντικείμενο σε άλματα με πολλούς αλεξιπτωτιστές είναι η έννοια της «κλοπής του αέρα». Ακριβώς κάτω από το θόλο του αλεξιπτώτου υπάρχει μεγαλύτερη πίεση του αέρα ενώ από πάνω του δημιουργείται ένα κενό με χαμηλότερη πίεση και στροβιλισμό του αέρα. Και στους δύο τύπους αλεξιπτώτου αυτή η χαμηλότερη πίεση πάνω από το θόλο φτάνει έως και τα 25 μέτρα πάνω από αυτό. Κατ’ επέκταση δεν πρέπει ποτέ να πλησιάζει ένας αλεξιπτωτιστής τον άλλο σε απόσταση μικρότερη των 30 μέτρων.

Αν παρ’ ελπίδα συμβεί κάτι τέτοιο το αλεξίπτωτο του πάνω αλεξιπτωτιστή δε θα έχει αρκετό άερα για να γεμίσει το θόλο και ο θόλος θα αρχίσει να καταρρέει, από αυτή την περίπτωση παίρνει το όνομα της η φράση «κλοπή του αέρα». Η επαναφορά από μία τέτοια κατάσταση έχει να κάνει πάλι με τον τύπο του αλεξιπτώτου.

1. T-10C
   Ο πάνω αλεξιπτωτιστής στρίβει όσο πιο γρήγορα γίνεται για να έχει πλευρική απόσταση τουλάχιστον 15 μέτρων.
2. MC1-1B/C
   Ο πάνω αλεξιπτωτιστής στρίβει προς την αντίθετη κατεύθυνση με χρησιμοποιώντας τις αρτάνες κατεύθυνσης. Έαν δύο αλεξιπτωτιστές είναι πρόσωπο με πρόσωπο τότε στρίβουν πάντα και οι δύο δεξιά.

Προετοιμασία για Προσγείωση
Και εφόσον έχουν περάσει τα τρία πρώτα στάδια ο αλεξιπτωτιστής προετοιμάζεται για την προσγείωση. Αυτό είναι ένα στάδιο με μεγάλη επικινδυνότητα και ρίσκο διότι είναι το σημείο στο οποίο ο αλεξιπτωτιστής θα πάρει την απόφαση της τακτικής που πρόκειται να ακολουθήσει κατά την προσγείωση.



Η παραπάνω φωτογραφία είναι από την εκτέλεση αλμάτων στατικού ιμάντα στη ζώνη ρίψεως Πάχης Μεγάρων τη Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013 από 77 εθελοντές Ευέλπιδες της IVης Τάξεως της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων (ΣΣΕ).

Σε περίπτωση που ο αλεξιπτωτιστής φέρει φορτίο (εξοπλισμό) πρέπει να το ελευθερώσει 50-100 μέτρα από το έδαφος και έπειτα η στάση του σώματος του πρέπει να είναι παρόμοια με αυτή που βλέπετε στην επόμενη εικόνα.

• T-10C
  Με τα αλεξίπτωτα παλαιού τύπο όταν ο αλεξιπτωτιστής είναι περίπου 50 μέτρα από το έδαφος παρατηρεί την πορεία του ανέμου και οδηγεί το αλεξίπτωτο μέσα στο ρεύμα του ανέμου (μέτωπο στον άνεμο). Αυτό το κάνει τραβώντας τους δύο ιμάντες προς το στήθος του με τους αγκώνες του γερά στο σώμα του. Το κεφάλι και ο κορμός πρέπει να είναι ευθεία ενώ τα πόδια είναι σφιγμένα (αρκετά για να αποροφήσουν τον κραδασμό της πτώσης, αλλά όχι παραπάνω) με ελαφρώς λυγισμένα γόνατα και τις φτέρνες στραμμένες προς το έδαφος.
• MC1-1B/C
  Σε ύψος περίπου 50 μέτρων από το έδαφος χρησιμοποιώντας τις αρτάνες κατεύθυνσης ο αλεξιπτωτιστής οδηγεί το αλεξίπτωτο μέσα στο ρεύμα αέρα. Έχει τα χέρια του κοντά στον κορμό του και εκτελεί τα βήματα προσγείωσης όταν φτάσει κοντά στο έδαφος.

Σε αυτό το σημείο του άλματος ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από εμπόδια όπως ηλεκτροφόρα καλώδια, δέντρα, κτλ. Αν δεν είναι δυνατή η αποφυγή ενός τέτοιου εμπόδιου τότε υπάρχουν κάποιοι κανόνες προφύλαξης. Αρχικά θα δούμε ποιοί είναι αυτοί για δέντρα ή παρόμοια εμπόδια.

• T-10C
  Ο αλεξιπτωτιστής προσπαθεί να αποφύγει με στροφές τα εμπόδια ακολουθώντας τα βήματα που περιγράψαμε παραπάνω. Αν αυτό δεν είναι εφικτό παίρνει στάση φύλαξης και προετοιμάζεται για επαφή με το εμπόδιο. Η στάση φύλαξης είναι οι αγκώνες μπροστά από το στήθος με τις γροθιές να προστατεύουν το πρόσωπο ενώ δεν αφήνει τους ιμάντες από τα χέρια του, ελαφρώς σκυμμένο κεφάλι και κλειστά λυγισμένα πόδια. Αν είχε κατεβάσει τον εξοπλισμό του πρίν τη σύγκρουση παρατηρεί αν υπάρχει κίνδυνος στο έδαφος και απαγκιστρώνει τον ιμάντα συγκράτησης του εξοπλισμού. Τη στάση φύλαξης τη βλέπουμε παρακάτω.
• 
  
•  
• MC1-1B/C
  Όπως και πρίν πρώτα ο αλεξιπτωτιστής προσπαθεί να αποφύγει κάθε εμπόδιο. Αν δεν είναι εφικτό και έχει ήδη κατεβάσει τον εξοπλισμό του ελέγχει αν μπορεί να τον ελευθερώσει χωρίς κίνδυνο. Συνεχίζει σε στάση φύλαξης με τους αγκώνες πάνω στο εφεδρικό αλεξίπτωτο και πρίν τη σύγκρουση προστατεύει το πρόσωπο του όπως περιγράψαμε παραπάνω.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποφύγει την προσπάθεια να ελευθερωθεί χωρίς τη βοήθεια της ομάδας διάσωσης. Παρ’ όλα αυτά αν είναι ο μόνος αλεξιπτωτιστής και πρέπει να ελευθερωθεί μόνος του θα πρέπει να εκτελέσει τα ακόλουθα βήματα.

• Πιάνει ψηλά τους δύο ιμάντες του αλεξιπτώτου και τραβάει 3-4 φορές για να δει αν κρατίεται γερά. Αν πέσει πρέπει να είναι έτοιμος για προσγείωση.
• Αν βρίσκεται σε δέντρο προσπαθεί να πιάσει κάποιο γερό κλαδί ή τον κορμό για να κατέβει με ασφάλεια.
• Αν το παραπάνω δεν είναι εφικτό, τραβάει τη σέλα (κάθισμα) της εξάρτησης κάτω από τους γλουτούς για να καθίσει επάνω της.
• Βρίσκει τον κρίκο τύπου D που συγκρατεί τον εξοπλισμό του και αν δεν υπάρχει κίνδυνος ή αν δεν το έχει κάνει ήδη απαγκιστρώνει τον εξοπλισμό του.
• Ελευθερώνει την εξάρτηση από τον ιμάντα στήθους.
• Ελευθερώνει την εξάρτηση από τον ιμάντα μέσης.
• Αφαιρεί το αριστερό άγκιστρο από το εφεδρικό αλεξίπτωτο και το οδηγεί πίσω από το δεξί του χέρι.
• Ενεργοποιεί το εφεδρικό αλεξίπτωτο με το δεξί του χέρι και τραβάει όλο το αλεξίπτωτο έξω μαζί με τις αρτάνες. Αν το αλεξίπτωτο που μόλις άνοιξε δεν φτάνει κοντά στο έδαφος τότε η απόπειρα ελευθέρωσης ή τα επόμενα βήματα είναι πολύ επικίνδυνα και προτείνεται να βρεθεί άλλος τρόπος ελευθέρωσης.
• Με το ένα χέρι πιάνει τον έναν ιμάντα από το βασικό αλεξίπτωτο.
• Με το άλλο χέρι ελευθερώνει τους ιμάντες σκελών.
• Τυλίγει τα πόδια του γύρω από τις αρτάνες του εφεδρικού αλεξιπτώτου.
• Βγαίνει αργά από την εξάρτηση και κρατίεται από το εφεδρικό αλεξίπτωτο.
• Κάνει καταρρίχηση πάνω στο εφεδρικό αλεξίπτωτο με τον θόλο του να βρίσκεται προς τα έξω.

Στην επόμενη φωτογραφία βλέπουμε έναν αλεξιπτωτιστή που έχει ελευθερώσει τον εξοπλισμό του και προετοιμάζεται για προσγείωση.



Αν πρόκειται για προσγείωση σε νερό τότε τα βήματα αλλάζουν. Αρχικά όταν ο αλεξιπτωτιστής αντιληφθεί κατευθύνεται σε νερό κάνει τα παρακάτω.

• Προσπαθεί να οδηγήσει το αλεξίπτωτο μακριά από το νερό.
• Κοιτάει κάτω και αν δεν υπάρχει κίνδυνος αφαιρεί και πετάει το κράνος του.
• Λύνει όλους τους ιμάντες που συγκρατούν τον εξοπλισμό πάνω του.
• Αν δεν υπάρχει κίδυνος ρίχνει τον εξοπλισμό του.
• Αφαιρεί τον ιμάντα μέσης.
• Λύνει το αριστερό άγκιστρο του εφεδρικού αλεξιπτώτου και το οδηγεί πίσω από το δεξί του χέρι.
• Τραβάει τη σέλα της εξάρτησης κάτω από τους γλουτούς.
• Ελευθερώνει τον ιμάντα στήθους.
• Αφαιρεί όποιον περεταίρω εξοπλισμό είναι δυνατό (οπλισμό, αντικείμενα, θήκες, κτλ.).
• Λίγο πρίν κάνει επαφή με το νερό ελευθερώνει τους ιμάντες σκελών.
• Αν το νερό έχει βάθος μικρότερο του ενός μέτρου ακολουθεί τα βήματα της κανονικής προσγείωσης.

Εδώ βλέπουμε στο σχεδιάγραμμα πως ελευθερώνεται ο αλεξιπτωτιστής από την εξάρτηση.



Και στη συνέχεια μία πραγματική τέτοια περίπτωση από τη Σχολή Αλεξιπτωτιστών (ΣΧΑΛ).



Υπάρχει και η δυνατότητα άλματος με σωσίβιο αλεξιπτωτιστή τύπου B7. Αυτή η μέθοδος είναι λιγότερο διαδεδομένη καθώς χρησιμοποιείται περισσότερο το αλεξίπτωτο τύπου B5 που ανοίγει μετά την πτώση του αλεξιπτωτιστή στο νερό. Παρ’ όλα αυτά, τα βήματα για πτώση σε νερό με σωσίβιο τύπου B7 είναι τα παρακάτω.

• Ο αλεξιπτωτιστής ελέγχει το αλεξίπτωτο και εν συνεχεία ενεργοποιεί το σωσίβιο. Αν δεν φουσκώσει αυτόματα το φουσκώνει ο ίδιος. Σε αυτό το σημείο πρέπει να κάνει σήμα στο σκάφος περισυλλογής ότι όλα είναι υπό έλεγχο (σε περίπτωση ασκήσεως ή εκπαιδεύσεως).
• Χρησιμοποιεί τους δύο μηχανισμούς ταχείας απελευθέρωσης για να ελευθερώσει το αλεξίπτωτο χωρίς να βγάλει την εξάρτηση.
• Δεν αφαιρεί τίποτα από τον εξοπλισμό εκτός αν ξεπερνάει το συνολικό βάρος των 250 κιλών που είναι το όριο του σωσιβίου B7.

Βλέπουμε μία αναπαράσταση του σωσιβίου B7 στη συνέχεια.



Τέλος, θα δούμε τα βήματα για την περίπτωση που ο αλεξιπτωτιστής έχει εμπλακεί με ηλεκτροφόρα καλώδια ή αντίστοιχα σύρματα.

• Προσπαθεί να απομακρυνθεί από τα καλώδια.
• Έχει τα πόδια του ενωμένα με λυγισμένα ελαφρώς γόνατα και και τις μύτες να κοιτούν προς τα κάτω.
• Κοιτάει κάτω αν υπάρχουν άλλοι αλεξιπτωτιστές.
• Ελευθερώνει τον εξοπλισμό του.
• Τοποθετεί τα χέρια του ψηλά στη μέσα πλευρά από τους ιμάντες με τις παλάμες προς τα έξω και τους αντίχειρες πίσω από τους ιμάντες. Οι αγκώνες πίσω και τα δάχτυλα ανοιχτά αλλά ενωμένα.
• Έχει το κεφάλι του σκυμμένο ελαφρώς με το πηγούνι να ακουμπά στο στήθος, ίσιο κορμό με τα γόνατα σε μικρή γωνία.
• Προετοιμάζεται για προσγείωση

Αν τελικά εμπλακεί με ηλεκτροφόρα καλώδια και δε μπορέσει να προσγειωθεί πρέπει να κάνει μία κίνηση κούνιας τραβώντας τους ιμάντες και κλωτσώντας προς τα πίσω με τα πόδια για να αποφύγει την επαφή με τα καλώδια. Σε καμία περίπτωση δεν έρχεται σε επαφή με κάτι που θα μπορούσε να κλείσει το κύκλωμα όπως πυλώνες, αντικείμενα που αγκίζουν το έδαφος, κτλ. Η πρώτη προτεραιότητα είναι η αναμονή για την ομάδα διάσωσης σε τέτοια περίπτωση.




Προσγείωση
Αυτό είναι το τελευταίο βήμα ενός άλματος αλλά και αυτό στο οποίο συμβαίνουν τα περισσότερα ατυχήματα. Για να μειωθεί η ένταση της πτώσης οι αλεξιπτωτιστές εκπαιδεύονται σε πτώση πέντε σημείων που μεταφέρει την πίεση από την πτώση σε πέντε σημεία του σώματος έτσι ώστε να αποφύγουμε τραυματισμούς από υπερβολική πίεση σε ένα σημείο.



Μία γενική εικόνα από αυτό βλέπουμε στο επόμενο σχέδιο.



Η επαφή γίνεται με τα ακόλουθα μέρη του σώματος και με αυτή τη σειρά:

1. Μύτες
2. Κνήμη
3. Μηρός
4. Πίσω κοιλιακός
5. Αντίθετη ωμοπλάτη

Ανάλογα με την κατεύθυνση του ανέμου αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε στο πλάι, είτε εμπρός αλλά είτε και πίσω. Τα βήματα για αυτή την κίνηση (γνωστή ως PLF στο διεθνή χώρο) είναι:

• Πόδια κολλημένα μαζί, ελαφρώς λυγισμένα με τις μύτες να είναι στραμμένες ελαφρώς προς το έδαφος και χέρια με τους αγκώνες μέσα στο σώμα και τις γροθιές προς τα έξω στο ύψος του προσώπου.
• Μόλις οι μύτες ακουμπήσουν το έδαφος τα λυγισμένα γόνατα και το σώμα πέφτουν προς την κατεύθυνση του ανέμου (δεξιά, αριστερά, εμπρός ή πίσω).
• Με τα πόδια στην ίδια στάση ακουμπάει πρώτα η κνήμη από το πόδι που βρίσκεται στο κάτω μέρος.
• Συνεχίζοντας με την ίδια στάση σώματος ακουμπάει ο μηρός που είναι πιο κοντά στο έδαφος.
• Ο αλεξιπτωτιστής χαμηλώνει αργά τον κορμό του ακουμπώντας τους πισω κοιλιακούς και την αντίθετη ωμοπλάτη. Προσοχή, ποτέ το κεφάλι στο έδαφος κατά την προσγείωση.
• Με τα χέρια και τα πόδια στην ίδια θέση κάνει μία περιστροφή πάνω από τον ώμο του για να απορροφήσει τη δύναμη της πτώσης.

Τα παραπάνω είναι γνωστά σε άτομα που ασχολούνται με πολεμικές τέχνες ή τα τελευταία χρόνια με parkour καθώς είναι οι ίδιες ακριβώς αρχές για την ελεγχόμενη πτώση. Ακόμα και με σημαντικές βλάβες στο αλεξίπτωτο μία τέτοια πτώση μπορεί να αποτρέψει σοβαρούς τραυματισμούς.


Πηγή:  defensegr.wordpress


.