Σε αυτό το άρθρο θα δούμε μία πολύ ξεχωριστή εκπαιδευτική δραστηριότητα στην Ευρώπη. Μία εκπαίδευση «Air Assault» (Αεραποβατική Έφοδος)
που διαρκεί τρεις ημέρες, οργανώνεται από συνεργασία τριών διαφορετικών
εταιριών εκπαιδεύσεως, και λαμβάνει χώρα σε δύο διαφορετικά κράτη. Στη
Τσεχία και στη Σλοβακία. Προσοχή! Όλα όσα αναφέρουμε
εδώ έχουν να κάνουν με το πως ήταν η εκπαίδευση όταν ο γράφων την
ολοκλήρωσε, καθώς οι εκπαιδεύσεις αλλάζουν και εξελίσσονται ίσως να
υπάρχουν αποκλίσεις από όσα διαβάζετε σε αυτό το άρθρο.
Από το παραπάνω πίνακα σίγουρα θα τραβήξει τα βλέμματα το κόστος της
εκπαιδεύσεως, αλλά όπως θα δείτε και μόνοι σας στη συνέχεια ήταν μία
πολύπλοκη εκπαίδευση με πολλά έξοδα. Πέρα από τα εναέρια μέσα, η
εκπαίδευση είχε ειδικούς και προσωπικό ασφαλείας, υποδομές, κτλ.
Η εκπαίδευση βασίζεται στο σχολείο «Air Assault» του αμερικανικού στρατού ξηράς που διαρκεί κανονικά 10 ημέρες. Σαφώς σε αυτό είχαν αφαιρεθεί αρκετά στοιχεία ώστε να μειωθεί στις 3 ημέρες, αλλά επίσης είχαν αυξηθεί οι ώρες εκπαιδεύσεως. Κατά μέσο όρο η εκπαίδευση ήταν παραπάνω από 8 ώρες ανά ημέρα, οπότε είναι ένα απαιτητικό σχολείο που θέλει τόσο καλή φυσική κατάσταση όσο και καλή αντίληψη γιατί πολλά από τα ζητήματα του «Air Assault» είναι σοβαροί κανόνες ασφαλείας αλλά και θεωρητικές γνώσεις.
Ας δούμε όμως τι ακριβώς περιελάμβανε η εκπαίδευση. Όλα ξεκίνησαν το πρωί της πρώτης ημέρας όπου σε μορφή κομβόι ξεκίνησε η ομάδα με εκπαιδευόμενους από κάθε άκρη του κόσμου και με πολλά διαφορετικά υπόβαθρα προς το κεντρικό πυροσβεστικό σταθμό της Πράγας. Κυριολεκτικά στους εκπαιδευόμενους ήταν από εν ενεργεία στελέχη μονάδων ειδικών επιχειρήσεων, έως και επαγγελματίες κασκαντέρ ταινιών του δράσης του Χόλιγουντ. Ήταν μία πάρα πολύ ζεστή ημέρα, πάνω από 30°C, και ευτυχώς η εκπαίδευση ξεκίνησε με ένα μεγάλο θεωρητικό κομμάτι. Αυτό έγινε σε μία αίθουσα του σταθμού της πυροσβεστικής από τρεις εκπαιδευτές. Έναν πρώην αλεξιπτωτιστή των ισραηλινών ειδικών δυνάμεων, έναν χειριστή ελικοπτέρου των ειδικών δυνάμεων του στρατού ξηράς της Τσεχίας, και έναν εν ενεργεία εκπαιδευτή νοσοκόμων μάχης των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ. Ο καθένας ασφαλώς παρουσίαζε τα θέματα που είναι κατάλληλος να παρουσιάσει. Ενδεικτικά, κάποια από τα θέματα που παρουσιάστηκαν ήταν:
Μετά από τα παραπάνω θεωρητικά κομμάτια ξεκίνησε η εκπαίδευση στο πύργο καταρρίχησης του πυροσβεστικού σταθμού της Πράγας. Πέρα από τους προαναφερθέντες εκπαιδευτές, στην ομάδα προστέθηκαν μερικοί ακόμα ως βοηθοί ασφαλείας. Αυτοί ήταν στελέχη των ειδικών αστυνομικών δυνάμεων της Τσεχίας. Η εκπαίδευση ξεκίνησε με καταρρίχηση με χρήση fast-rope από τα 3 μέτρα στο πύργο και ολοκληρώθηκε με καταρριχήσεις με fast-rope από τα 15 μέτρα στο πύργο.
Πέρα από τη καταρρίχηση με fast-rope, με αντίστοιχη δομή έγινε και εκπαίδευση για καταρρίχηση με συμβατικές μεθόδους όπως το «rappel», πάντα με δεδομένο ότι μιλάμε για καταρρίχηση από εναέρια μέσα. Αντίστοιχα με τη σταδιακή αύξηση του ύψους γίνονταν και η πολυπλοκότητα των επαναλήψεων. Αρχικά ήταν αργά και μόνο με τα απαραίτητα ενώ στο τέλος οι καταρριχήσεις γίνονταν συγχρονισμένα με διάφορες ταχύτητες και πλήρη εξοπλισμό μάχης.
Έπειτα από παραπάνω από πέντε ώρες αμέτρητων επαναλήψεων στο πύργο η πρώτη μέρα ολοκληρώθηκε. Περίπου στις 18:00 είχε οργανωθεί ένα βραδινό γεύμα αλλά οι περισσότεροι εκπαιδευόμενοι δεν άντεξαν και πολύ και σχεδόν αμέσως μετά το δείπνο επέστρεψαν στα δωμάτια τους. Και νωρίς το πρωί ξεκίνησε η δεύτερη ημέρα.
Η δεύτερη ημέρα ξεκίνησε με αρκετά χιλιόμετρα οδήγησης ως κόμβοι από τη Πράγα μέχρι ένα ερημικό σημείο κοντά στο Μπρνο της Τσεχίας, κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά. Παντού γύρω δάση και πεδιάδες αλλά κανένα χωριό ή κατοικημένη περιοχή. Σύντομα οι απορίες όλων λύθηκαν καθώς ένα ελικόπτερο Airbus EC120 Colibri προσγειώθηκε λίγα μέτρα από τα σταθμευμένα οχήματα. Η δεύτερη ημέρα ήταν αφιερωμένη στις τακτικές μάχης, ταχείας επιβίβασης και αποβίβασης από μικρά ελικόπτερα, και η κατασκευή αυτοσχέδιων ζωνών προσγείωσης.
Για τις επόμενες ώρες διδάχθηκαν τα παραπάνω ακολουθούμενα από πολλαπλά σενάρια. Για παράδειγμα, οι εκπαιδευόμενοι χωρίζονταν σε ομάδες, η μία ομάδα αφήνονταν σε ένα σημείο και έπρεπε να στήσει περιμετρική άμυνα και να βρει σημεία κάλυψης. Η δεύτερη ομάδα θα έκανε πορεία ως εκεί ενώ εφόσον ο πιλότος δε θα έβλεπε κανέναν πέραν του μέλους που οργανώνει τη ζώνη προσγείωσης θα μετέφερε τους υπόλοιπους εκεί. Αυτό συνεχίστηκε για δεκάδες διαφορετικά σενάρια, μαθήματα και εκτέλεση από SUT (Small Unit Tactics, Τακτικές Μικρών Ομάδων) που χρησιμοποιούνται σε Air Assault επιχειρήσεις στα γύρω δάση της Τσεχίας.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι ακόμα και σε κάποια λίγα πολύ μικρά διαλείμματα οι γνώσεις δε σταματούσαν, ένας έμπειρος εν ενεργεία εκπαιδευτής νοσοκόμων μάχης των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ έκανε σύντομες παρουσιάσεις για διάφορα θέματα όπως κατάλληλη ρύθμιση εξοπλισμού πρώτων βοηθειών, χρήση ιμάντα ίσχαιμης περίδεσης, συχνά λάθη, κτλ.
Έπειτα από πολλά σενάρια, δημιουργία αυτοσχέδιων ζωνών προσγείωσης, και τακτικές μεταφορές με μικρά ελικόπτερα και η δεύτερη ημέρα έφτασε στο τέλος της άλλα όχι και τόσο εύκολα. Μετά την εκπαίδευση ακολούθησε μία πορεία αρκετών χιλιομέτρων έως τα σύνορα με τη Σλοβακία όπου είχε οργανωθεί ένας χώρος διαμονής για όλους τους εκπαιδευόμενους μαζί. Καθώς ήταν ήδη πολύ αργά και υπήρχαν ελάχιστες ώρες για ξεκούραση όλοι πήγαν αμέσως για ύπνο.
Τη τρίτη ημέρα υπήρξε μία μικρή διαδρομή μέχρι τη Σλοβακία και για την ακρίβεια το αεροδρόμιο του Τρέντσιν. Εκεί περίμενε ο χειριστής ελικοπτέρων των τσέχικων ενόπλων δυνάμεων που συμμετείχε στην εκπαίδευση τη πρώτη ημέρα μαζί με μερικούς ακόμα ειδικούς. Ήταν δίπλα σε ένα ρωσικό ελικόπτερο Mil Mi-8 «Hip» και προετοίμαζαν το εξοπλισμό για καταρρίχηση με «fast-rope».
Και πάλι, ξεκινώντας με εξοικείωση με το ελικόπτερο και έπειτα καταρρίχηση από χαμηλό ύψος και χωρίς εξοπλισμό και σταδιακά αναβαίνοντας στα 15-20 μέτρα με πλήρη φόρτο μάχης συνεχίστηκε η εκπαίδευση με πάρα πολλές επαναλήψεις με διαφορετικά σενάρια, τακτικές μάχης, και διαδικασίες.
Τις τελευταίες ώρες όμως η εκπαίδευση έγινε αρκετά πιο διασκεδαστική αλλά και ενδιαφέρουσα γιατί πλέον οι ομάδες μεταφέρονταν από σημείο σε σημείο και με SPIE (Special Patrol Insertion/Extraction, Ειδικού Περιπόλου Εισχώρηση/Έξοδος). Με απλά λόγια το SPIE είναι ένα ειδικά διαμορφωμένο «fast-rope» επάνω στο οποίο ασφαλίζει η εξάρτηση και η ομάδα μπορεί να απομακρυνθεί ή να τοποθετηθεί σε ένα σημείο σε ελάχιστα δευτερόλεπτα χωρίς ποτέ το ελικόπτερο να προσγειωθεί. Ασφαλώς, καθώς ολόκληρη η ομάδα κρέμεται από κάτω του δεν είναι καλή μέθοδος για μεγάλες αποστάσεις αλλά είναι σίγουρα μία πολύ διασκεδαστική μέθοδος μεταφοράς για την ομάδα. Υποθέτουμε όχι και πολύ διασκεδαστική για το χειριστή του ελικοπτέρου καθώς απαιτούνται κινήσεις ακριβείας εκατοστών κατά την τοποθέτηση και απομάκρυνση της ομάδας.
Έτσι κάπως ολοκληρώθηκε και η τρίτη ημέρα αυτής της πολύ πλούσιας σε γνώσεις και εμπειρίες εκπαιδευτικής δραστηριότητας. Ακόμα και αν ως μέρος του επαγγέλματος σας χρησιμοποιείτε ή εκπαιδεύεστε σε αεραποβατικές εφόδους, και πάλι θα σας προτείναμε να δοκιμάσετε αυτή την εκπαίδευση. Υπήρχαν εκπαιδευόμενοι με εκτενή πολεμική εμπειρία με εναέρια μέσα και πάλι έμαθαν πολλές νέες γνώσεις. Άλλωστε μιλάμε για γνώση από ανθρώπους με πολύ διαφορετικές εμπειρίες (ειδικές αστυνομικές δυνάμεις, συμβασιούχους ασφαλείας, νοσοκόμους μάχης, πυροσβέστες, χειριστές ελικοπτέρων με πολεμική εμπειρία, κτλ.) και όλοι είχαν κάτι να προσφέρουν. Οπότε, τώρα σίγουρα θα αντιλαμβάνεστε ότι το κόστος αντικατοπτρίζεται σε όσα προσφέρει η εκπαίδευση. Κλείνοντας παραθέτουμε και ένα σχετικό βίντεο από τη πιο πρόσφατη εκτέλεση της εν λόγω εκπαιδευτικής δραστηριότητας.
Τίτλος | Air Assault |
Οργανισμός | Project Gecko, HardTask, και ParamedCZ |
Χώρος διεξαγωγής | Πράγα, Τσεχία & Τρέντσιν, Σλοβακία |
Γλώσσα | Αγγλικά |
Διάρκεια | 3 ημέρες |
Κόστος | €980 |
Πιστοποίηση | Ναι |
Σύνδεσμος | http://www.projectgecko.info/ |
Η εκπαίδευση βασίζεται στο σχολείο «Air Assault» του αμερικανικού στρατού ξηράς που διαρκεί κανονικά 10 ημέρες. Σαφώς σε αυτό είχαν αφαιρεθεί αρκετά στοιχεία ώστε να μειωθεί στις 3 ημέρες, αλλά επίσης είχαν αυξηθεί οι ώρες εκπαιδεύσεως. Κατά μέσο όρο η εκπαίδευση ήταν παραπάνω από 8 ώρες ανά ημέρα, οπότε είναι ένα απαιτητικό σχολείο που θέλει τόσο καλή φυσική κατάσταση όσο και καλή αντίληψη γιατί πολλά από τα ζητήματα του «Air Assault» είναι σοβαροί κανόνες ασφαλείας αλλά και θεωρητικές γνώσεις.
Ας δούμε όμως τι ακριβώς περιελάμβανε η εκπαίδευση. Όλα ξεκίνησαν το πρωί της πρώτης ημέρας όπου σε μορφή κομβόι ξεκίνησε η ομάδα με εκπαιδευόμενους από κάθε άκρη του κόσμου και με πολλά διαφορετικά υπόβαθρα προς το κεντρικό πυροσβεστικό σταθμό της Πράγας. Κυριολεκτικά στους εκπαιδευόμενους ήταν από εν ενεργεία στελέχη μονάδων ειδικών επιχειρήσεων, έως και επαγγελματίες κασκαντέρ ταινιών του δράσης του Χόλιγουντ. Ήταν μία πάρα πολύ ζεστή ημέρα, πάνω από 30°C, και ευτυχώς η εκπαίδευση ξεκίνησε με ένα μεγάλο θεωρητικό κομμάτι. Αυτό έγινε σε μία αίθουσα του σταθμού της πυροσβεστικής από τρεις εκπαιδευτές. Έναν πρώην αλεξιπτωτιστή των ισραηλινών ειδικών δυνάμεων, έναν χειριστή ελικοπτέρου των ειδικών δυνάμεων του στρατού ξηράς της Τσεχίας, και έναν εν ενεργεία εκπαιδευτή νοσοκόμων μάχης των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ. Ο καθένας ασφαλώς παρουσίαζε τα θέματα που είναι κατάλληλος να παρουσιάσει. Ενδεικτικά, κάποια από τα θέματα που παρουσιάστηκαν ήταν:
- Ορισμός & ιστορία
- Πως και πότε χρειάζεται
- Ασφάλεια στα ελικόπτερα (προσέγγιση, είσοδος, διαμονή και έξοδος)
- Ανάπτυξη
- Δημιουργία αυτοσχέδιας ζώνης προσγείωσης
- Θεωρία πίσω από το σχοινί καταρριχήσεως «fast-rope»
- Ανάλυση εκπαιδευτικών βίντεο
- Τακτικές εισόδου/εξόδου με «fast-rope»
- Συχνά προβλήματα
Μετά από τα παραπάνω θεωρητικά κομμάτια ξεκίνησε η εκπαίδευση στο πύργο καταρρίχησης του πυροσβεστικού σταθμού της Πράγας. Πέρα από τους προαναφερθέντες εκπαιδευτές, στην ομάδα προστέθηκαν μερικοί ακόμα ως βοηθοί ασφαλείας. Αυτοί ήταν στελέχη των ειδικών αστυνομικών δυνάμεων της Τσεχίας. Η εκπαίδευση ξεκίνησε με καταρρίχηση με χρήση fast-rope από τα 3 μέτρα στο πύργο και ολοκληρώθηκε με καταρριχήσεις με fast-rope από τα 15 μέτρα στο πύργο.
Πέρα από τη καταρρίχηση με fast-rope, με αντίστοιχη δομή έγινε και εκπαίδευση για καταρρίχηση με συμβατικές μεθόδους όπως το «rappel», πάντα με δεδομένο ότι μιλάμε για καταρρίχηση από εναέρια μέσα. Αντίστοιχα με τη σταδιακή αύξηση του ύψους γίνονταν και η πολυπλοκότητα των επαναλήψεων. Αρχικά ήταν αργά και μόνο με τα απαραίτητα ενώ στο τέλος οι καταρριχήσεις γίνονταν συγχρονισμένα με διάφορες ταχύτητες και πλήρη εξοπλισμό μάχης.
Έπειτα από παραπάνω από πέντε ώρες αμέτρητων επαναλήψεων στο πύργο η πρώτη μέρα ολοκληρώθηκε. Περίπου στις 18:00 είχε οργανωθεί ένα βραδινό γεύμα αλλά οι περισσότεροι εκπαιδευόμενοι δεν άντεξαν και πολύ και σχεδόν αμέσως μετά το δείπνο επέστρεψαν στα δωμάτια τους. Και νωρίς το πρωί ξεκίνησε η δεύτερη ημέρα.
Η δεύτερη ημέρα ξεκίνησε με αρκετά χιλιόμετρα οδήγησης ως κόμβοι από τη Πράγα μέχρι ένα ερημικό σημείο κοντά στο Μπρνο της Τσεχίας, κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά. Παντού γύρω δάση και πεδιάδες αλλά κανένα χωριό ή κατοικημένη περιοχή. Σύντομα οι απορίες όλων λύθηκαν καθώς ένα ελικόπτερο Airbus EC120 Colibri προσγειώθηκε λίγα μέτρα από τα σταθμευμένα οχήματα. Η δεύτερη ημέρα ήταν αφιερωμένη στις τακτικές μάχης, ταχείας επιβίβασης και αποβίβασης από μικρά ελικόπτερα, και η κατασκευή αυτοσχέδιων ζωνών προσγείωσης.
Για τις επόμενες ώρες διδάχθηκαν τα παραπάνω ακολουθούμενα από πολλαπλά σενάρια. Για παράδειγμα, οι εκπαιδευόμενοι χωρίζονταν σε ομάδες, η μία ομάδα αφήνονταν σε ένα σημείο και έπρεπε να στήσει περιμετρική άμυνα και να βρει σημεία κάλυψης. Η δεύτερη ομάδα θα έκανε πορεία ως εκεί ενώ εφόσον ο πιλότος δε θα έβλεπε κανέναν πέραν του μέλους που οργανώνει τη ζώνη προσγείωσης θα μετέφερε τους υπόλοιπους εκεί. Αυτό συνεχίστηκε για δεκάδες διαφορετικά σενάρια, μαθήματα και εκτέλεση από SUT (Small Unit Tactics, Τακτικές Μικρών Ομάδων) που χρησιμοποιούνται σε Air Assault επιχειρήσεις στα γύρω δάση της Τσεχίας.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι ακόμα και σε κάποια λίγα πολύ μικρά διαλείμματα οι γνώσεις δε σταματούσαν, ένας έμπειρος εν ενεργεία εκπαιδευτής νοσοκόμων μάχης των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ έκανε σύντομες παρουσιάσεις για διάφορα θέματα όπως κατάλληλη ρύθμιση εξοπλισμού πρώτων βοηθειών, χρήση ιμάντα ίσχαιμης περίδεσης, συχνά λάθη, κτλ.
Έπειτα από πολλά σενάρια, δημιουργία αυτοσχέδιων ζωνών προσγείωσης, και τακτικές μεταφορές με μικρά ελικόπτερα και η δεύτερη ημέρα έφτασε στο τέλος της άλλα όχι και τόσο εύκολα. Μετά την εκπαίδευση ακολούθησε μία πορεία αρκετών χιλιομέτρων έως τα σύνορα με τη Σλοβακία όπου είχε οργανωθεί ένας χώρος διαμονής για όλους τους εκπαιδευόμενους μαζί. Καθώς ήταν ήδη πολύ αργά και υπήρχαν ελάχιστες ώρες για ξεκούραση όλοι πήγαν αμέσως για ύπνο.
Τη τρίτη ημέρα υπήρξε μία μικρή διαδρομή μέχρι τη Σλοβακία και για την ακρίβεια το αεροδρόμιο του Τρέντσιν. Εκεί περίμενε ο χειριστής ελικοπτέρων των τσέχικων ενόπλων δυνάμεων που συμμετείχε στην εκπαίδευση τη πρώτη ημέρα μαζί με μερικούς ακόμα ειδικούς. Ήταν δίπλα σε ένα ρωσικό ελικόπτερο Mil Mi-8 «Hip» και προετοίμαζαν το εξοπλισμό για καταρρίχηση με «fast-rope».
Και πάλι, ξεκινώντας με εξοικείωση με το ελικόπτερο και έπειτα καταρρίχηση από χαμηλό ύψος και χωρίς εξοπλισμό και σταδιακά αναβαίνοντας στα 15-20 μέτρα με πλήρη φόρτο μάχης συνεχίστηκε η εκπαίδευση με πάρα πολλές επαναλήψεις με διαφορετικά σενάρια, τακτικές μάχης, και διαδικασίες.
Τις τελευταίες ώρες όμως η εκπαίδευση έγινε αρκετά πιο διασκεδαστική αλλά και ενδιαφέρουσα γιατί πλέον οι ομάδες μεταφέρονταν από σημείο σε σημείο και με SPIE (Special Patrol Insertion/Extraction, Ειδικού Περιπόλου Εισχώρηση/Έξοδος). Με απλά λόγια το SPIE είναι ένα ειδικά διαμορφωμένο «fast-rope» επάνω στο οποίο ασφαλίζει η εξάρτηση και η ομάδα μπορεί να απομακρυνθεί ή να τοποθετηθεί σε ένα σημείο σε ελάχιστα δευτερόλεπτα χωρίς ποτέ το ελικόπτερο να προσγειωθεί. Ασφαλώς, καθώς ολόκληρη η ομάδα κρέμεται από κάτω του δεν είναι καλή μέθοδος για μεγάλες αποστάσεις αλλά είναι σίγουρα μία πολύ διασκεδαστική μέθοδος μεταφοράς για την ομάδα. Υποθέτουμε όχι και πολύ διασκεδαστική για το χειριστή του ελικοπτέρου καθώς απαιτούνται κινήσεις ακριβείας εκατοστών κατά την τοποθέτηση και απομάκρυνση της ομάδας.
Έτσι κάπως ολοκληρώθηκε και η τρίτη ημέρα αυτής της πολύ πλούσιας σε γνώσεις και εμπειρίες εκπαιδευτικής δραστηριότητας. Ακόμα και αν ως μέρος του επαγγέλματος σας χρησιμοποιείτε ή εκπαιδεύεστε σε αεραποβατικές εφόδους, και πάλι θα σας προτείναμε να δοκιμάσετε αυτή την εκπαίδευση. Υπήρχαν εκπαιδευόμενοι με εκτενή πολεμική εμπειρία με εναέρια μέσα και πάλι έμαθαν πολλές νέες γνώσεις. Άλλωστε μιλάμε για γνώση από ανθρώπους με πολύ διαφορετικές εμπειρίες (ειδικές αστυνομικές δυνάμεις, συμβασιούχους ασφαλείας, νοσοκόμους μάχης, πυροσβέστες, χειριστές ελικοπτέρων με πολεμική εμπειρία, κτλ.) και όλοι είχαν κάτι να προσφέρουν. Οπότε, τώρα σίγουρα θα αντιλαμβάνεστε ότι το κόστος αντικατοπτρίζεται σε όσα προσφέρει η εκπαίδευση. Κλείνοντας παραθέτουμε και ένα σχετικό βίντεο από τη πιο πρόσφατη εκτέλεση της εν λόγω εκπαιδευτικής δραστηριότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου