Η ιδέα αυτού του περίεργου όπλου μοιάζει κυριολεκτικά σαν να έχει
βγει από κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Αλλά όπως θα δούμε σε
αυτό το άρθρο, είναι μία κυριολεκτικά αρχαία ιδέα που ευτυχώς δεν έχει
υλοποιήσει κανείς μέχρι σήμερα.
Η πρώτη σύλληψη της ιδέα αλλά και υλοποίηση της για αμυντικούς λόγους έγινε στην Αρχαία Ελλάδα. Το 214 με 212 π.Χ. έγινε η Η πολιορκία των Συρακουσών. Εκεί ο γνωστός μαθηματικός, φυσικός και εφευρέτης Αρχιμήδης κατασκεύασε ένα πολύ έξυπνο όπλο. Το όπλο που έγινε γνωστό ως η ακτίνα φωτός του Αρχιμήδη. Ήταν μία συστοιχία από καθρέπτες που συνολικά λειτουργούσαν ως ένα τεράστιο παραβολικό κάτοπτρο που κατεύθυνε τις ακτίνες του ηλίου στα πλοία του εχθρού. Έτσι όποιο εχθρικό πλοίο σημάδευε η ακτίνα φωτός του Αρχιμήδη μέσα σε λίγο χρόνο τυλίγονταν στις φλόγες. Καθώς η κατασκευή καθρεπτών δεν ήταν εύκολη, ο Αρχιμήδης χρησιμοποίησε γυαλισμένες μπρούτζινες ή/και χάλκινες ασπίδες αντί για καθρέπτες.
Τα χρόνια πέρασαν και το 1596 ο Σκοτσέζος μαθηματικός Τζων Νάπιερ εξέδωσε το βιβλίο του «Μυστικές Εφευρέσεις». Εκεί περιέγραφε ουσιαστικά με σύγχρονους όρους και μαθητικές αναλύσεις την ακτίνα φωτός του Αρχιμήδη.
Έπειτα από λίγα ακόμη χρόνια, το 1929 ο Γερμανός φυσικός Χέρμαν Όμπερθ εργάζονταν στα πρώτα στάδια του διαστημικού προγράμματος της Γερμανίας. Από τα αρχεία που έχουν διασωθεί ανακαλύφθηκε ότι ανάμεσα στα σχέδια του ήταν και ένας κοίλου σχήματος καθρέπτης διαμέτρου 100 μέτρων που θα μπορούσε να σταλεί στο διάστημα μέσω δορυφόρου για να δημιουργήσει μία ισχυρή ακτίνα φωτός που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο.
Όπως μπορεί εύκολα να φανταστεί κανείς, όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δε χρειάστηκε και πολύ χρόνο για τους ναζί Γερμανούς επιστήμονες να βρουν αυτά τα σχέδια. Έτσι ξεκίνησαν ένα άκρως απόρρητο πρόγραμμα με όνομα «Sonnengewehr» (Ηλιακό όπλο) που ξεκινούσε με τη δημιουργία ενός διαστημικού σταθμού 8200 χιλιόμετρα από την επιφάνεια της γης. Σύμφωνα με τα σχέδια που διέρρευσαν μετά το τέλος του πολέμου, η ομάδα επιστημόνων σχεδίαζε ένα παραβολικό κάτοπτρο από μεταλλικό νάτριο μεγέθους 9 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Σύμφωνα με τις μελέτες τους, ένα τέτοιο όπλο θα μπορούσε να συγκεντρώσει αρκετή θερμική ενέργεια σε ένα σημείο ώστε να βράσει έναν ωκεανό ή να λιώσει μία ολόκληρη πόλη. Η πιο γνωστή φωτογραφία από αυτά τα έγγραφα ήταν αυτή που βλέπετε παρακάτω.
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν αυτά τα σχέδια βγήκαν στη δημοσιότητα κανένας δε πίστευε τη λεπτομερή και εκτενή μελέτη. Σύμφωνα με τις μελέτες της ομάδας του προγράμματος «Sonnengewehr» μέσα σε 50 χρόνια η ναζιστική Γερμανία θα ήταν σε θέση να έχει αυτό το όπλο σε πλήρη επιχειρησιακή κατάσταση.
Παραπάνω βλέπετε το τελικό σχέδιο του «Sonnengewehr» αλλά ολόκληρη η κατασκευή του είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Πέρα από τη τις τεχνικές μελέτες για τη κατασκευή επανδρωμένων πυραύλων και συστημάτων πλοήγησης, είχε ενδιαφέρον η κατασκευή του «Sonnengewehr» καθαυτή. Αρχικά, ένας επανδρωμένος πύραυλος θα κατασκεύαζε το κάτοπτρο με έτοιμα κομμάτια που θα μετέφερε από τη γη όπως βλέπετε στη παρακάτω εικόνα.
Στη συνέχεια, όταν ένα μέρος του διαστημικού σταθμού θα είχε κατασκευαστεί, είχαν σχεδιάσει μία ειδική βάση για προσκόλληση του πυραύλου. Τότε το πλήρωμα του θα μπορούσε να μπει μέσα στο διαστημικό σταθμό και να συνεχίσει από εκεί τις εργασίες κατασκευής του «Sonnengewehr».
Όπως βλέπουμε, τα λεγόμενα υπερ-όπλα δεν είναι επιστημονική φαντασία. Μερικές φορές είναι ιδέες που είναι γνωστές εδώ και χιλιάδες χρόνια και το μόνο που μπορεί να σταματήσει κάποιον από την υλοποίηση τους είναι η διεθνής κοινότητα και οι ηθικοί περιορισµοί.
Η πρώτη σύλληψη της ιδέα αλλά και υλοποίηση της για αμυντικούς λόγους έγινε στην Αρχαία Ελλάδα. Το 214 με 212 π.Χ. έγινε η Η πολιορκία των Συρακουσών. Εκεί ο γνωστός μαθηματικός, φυσικός και εφευρέτης Αρχιμήδης κατασκεύασε ένα πολύ έξυπνο όπλο. Το όπλο που έγινε γνωστό ως η ακτίνα φωτός του Αρχιμήδη. Ήταν μία συστοιχία από καθρέπτες που συνολικά λειτουργούσαν ως ένα τεράστιο παραβολικό κάτοπτρο που κατεύθυνε τις ακτίνες του ηλίου στα πλοία του εχθρού. Έτσι όποιο εχθρικό πλοίο σημάδευε η ακτίνα φωτός του Αρχιμήδη μέσα σε λίγο χρόνο τυλίγονταν στις φλόγες. Καθώς η κατασκευή καθρεπτών δεν ήταν εύκολη, ο Αρχιμήδης χρησιμοποίησε γυαλισμένες μπρούτζινες ή/και χάλκινες ασπίδες αντί για καθρέπτες.
Τα χρόνια πέρασαν και το 1596 ο Σκοτσέζος μαθηματικός Τζων Νάπιερ εξέδωσε το βιβλίο του «Μυστικές Εφευρέσεις». Εκεί περιέγραφε ουσιαστικά με σύγχρονους όρους και μαθητικές αναλύσεις την ακτίνα φωτός του Αρχιμήδη.
Έπειτα από λίγα ακόμη χρόνια, το 1929 ο Γερμανός φυσικός Χέρμαν Όμπερθ εργάζονταν στα πρώτα στάδια του διαστημικού προγράμματος της Γερμανίας. Από τα αρχεία που έχουν διασωθεί ανακαλύφθηκε ότι ανάμεσα στα σχέδια του ήταν και ένας κοίλου σχήματος καθρέπτης διαμέτρου 100 μέτρων που θα μπορούσε να σταλεί στο διάστημα μέσω δορυφόρου για να δημιουργήσει μία ισχυρή ακτίνα φωτός που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο.
Όπως μπορεί εύκολα να φανταστεί κανείς, όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δε χρειάστηκε και πολύ χρόνο για τους ναζί Γερμανούς επιστήμονες να βρουν αυτά τα σχέδια. Έτσι ξεκίνησαν ένα άκρως απόρρητο πρόγραμμα με όνομα «Sonnengewehr» (Ηλιακό όπλο) που ξεκινούσε με τη δημιουργία ενός διαστημικού σταθμού 8200 χιλιόμετρα από την επιφάνεια της γης. Σύμφωνα με τα σχέδια που διέρρευσαν μετά το τέλος του πολέμου, η ομάδα επιστημόνων σχεδίαζε ένα παραβολικό κάτοπτρο από μεταλλικό νάτριο μεγέθους 9 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Σύμφωνα με τις μελέτες τους, ένα τέτοιο όπλο θα μπορούσε να συγκεντρώσει αρκετή θερμική ενέργεια σε ένα σημείο ώστε να βράσει έναν ωκεανό ή να λιώσει μία ολόκληρη πόλη. Η πιο γνωστή φωτογραφία από αυτά τα έγγραφα ήταν αυτή που βλέπετε παρακάτω.
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν αυτά τα σχέδια βγήκαν στη δημοσιότητα κανένας δε πίστευε τη λεπτομερή και εκτενή μελέτη. Σύμφωνα με τις μελέτες της ομάδας του προγράμματος «Sonnengewehr» μέσα σε 50 χρόνια η ναζιστική Γερμανία θα ήταν σε θέση να έχει αυτό το όπλο σε πλήρη επιχειρησιακή κατάσταση.
Παραπάνω βλέπετε το τελικό σχέδιο του «Sonnengewehr» αλλά ολόκληρη η κατασκευή του είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Πέρα από τη τις τεχνικές μελέτες για τη κατασκευή επανδρωμένων πυραύλων και συστημάτων πλοήγησης, είχε ενδιαφέρον η κατασκευή του «Sonnengewehr» καθαυτή. Αρχικά, ένας επανδρωμένος πύραυλος θα κατασκεύαζε το κάτοπτρο με έτοιμα κομμάτια που θα μετέφερε από τη γη όπως βλέπετε στη παρακάτω εικόνα.
Στη συνέχεια, όταν ένα μέρος του διαστημικού σταθμού θα είχε κατασκευαστεί, είχαν σχεδιάσει μία ειδική βάση για προσκόλληση του πυραύλου. Τότε το πλήρωμα του θα μπορούσε να μπει μέσα στο διαστημικό σταθμό και να συνεχίσει από εκεί τις εργασίες κατασκευής του «Sonnengewehr».
Όπως βλέπουμε, τα λεγόμενα υπερ-όπλα δεν είναι επιστημονική φαντασία. Μερικές φορές είναι ιδέες που είναι γνωστές εδώ και χιλιάδες χρόνια και το μόνο που μπορεί να σταματήσει κάποιον από την υλοποίηση τους είναι η διεθνής κοινότητα και οι ηθικοί περιορισµοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου