Δημήτρης Θεοδωρακάκος: Συμβουλές από τον κορυφαίο αθλητή μεγάλων αποστάσεων!

 

Ο κορυφαίος αθλητής μεγάλων αποστάσεων Δημήτρης Θεοδωρακάκος μας αφηγείται το ξεκίνημα του την πορεία του και δίνει σε μικρούς και μεγάλους τις πιο σημαντικές συμβουλές.

Είστε ο μοναδικός Έλληνας δρομέας, που έχει αναδειχθεί νικητής στους πιο δύσκολους αγώνες της Χώρας. Ποιο είναι το κίνητρο, που σας οδηγεί και καθοδηγεί;
Η αλήθεια είναι ότι το δύσκολο στο παραπάνω εγχείρημα είναι το γεγονός ότι οι επιτυχίες αυτές συνέβησαν στην  ίδια περίοδο της αθλητικής μου καριέρας. Και αυτό το λέω διότι οι αγώνες αυτοί έχουν διαφορετικές απαιτήσεις στην προσέγγιση της προπόνησης καθώς και κατά την διάρκεια αυτών, δεδομένου ότι κάποιοι είναι συμβατικοί αγώνες δρόμου την άσφαλτο όπως πχ. ο Αυθεντικός Μαραθώνιος Αθηνών, και αντίστοιχα κάποιοι άλλοι στο βουνό σε ιδιαίτερα τεχνικά τερέν με πετρώδες έδαφος, σαθρό και μεγάλες εναλλαγές στην κλίση όπως πχ. o Olympus Marathon.

Τα κίνητρα που με οδηγούν είναι τα πιο απλά και ανεπιτήδευτα, όσο γραφικό και αν ακούγεται. Βιωματικά μπορώ με σιγουριά να πω ότι η αγάπη γι’ αυτό που κάνω, είναι η κινητήριος δύναμή μου. Η αγάπη αυτή πηγάζει απ’ όλα αυτά τα συναισθήματα που νιώθω στην προπόνηση και τους αγώνες, στα οποία είμαι εθισμένος. Εκδηλώνεται και ως χαρά, την οποία νιώθω κατά την διάρκεια αλλά και αμέσως μετά από τις καθημερινές προπονήσεις, ακόμα και σε υψηλής έντασης ή μεγάλης διάρκειας.

Ωστόσο κάποιες φορές αυτό δεν φτάνει για να με κρατήσει σε βάθος χρόνου προσηλωμένο. Προφανώς για να διατηρηθεί η κινητοποίηση αυτή, θα πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένοι στόχοι. Οι στόχοι αποτελούν όλα όσα θέλω να επιτύχω, καθώς και ότι θα κάνω για να τους επιτύχω. Η κινητοποίηση μέσο αυτών (στόχων) με σαφής προσδοκίες, μεγαλώνει το πάθος μου να προπονούμε σκληρά και ταυτόχρονα να απολαμβάνω την διαδικασία αυτή. Είναι λοιπόν εύκολα αντιληπτό ότι το βασικό μονοπάτι αυτής της διαδρομής, το αποτελεί η προπόνηση. Γίνεται  εξαιρετικά εθιστικό τις στιγμές τις οποίες η πίεση, η ένταση και η κούραση είναι έντονα…
Έτσι το βιώνω ακόμα και τώρα έπειτα από τόσα χρόνια.

Έχετε δηλώσει πως «σε σχέση με τους φίλους μου, δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο μιας και υπήρχαν παιδιά γρηγορότερα και δυνατότερα. Είχα όμως μεγάλη υπομονή να επιμένω για όσο χρειαστεί με σκοπό να βελτιωθώ σε κάτι. Όσο μεγάλωνα κι ασχολούμουν με τον αθλητισμό, το παραπάνω ωρίμαζε κι εξελισσόταν». Είναι τελικά η υπομονή αρετή για έναν αθλητή, σε όποιο στάδιο της καριέρας του κι αν βρίσκεται;
Μιλώντας για καρδιοαναπνευστικά αθλήματα αντοχής το οποίο σημαίνει παρατεταμένης (χρονικά) αγωνιστικής καθώς και προπονητικής προσπάθειας, η υπομονή, η επιμονή και η αντοχή, είναι συνώνυμα. Ανάλογα βέβαια το στάδιο της καριέρας ενός αθλητή, οι αρετές αυτές είναι εξέχουσας σημασίας (υπομονή και επιμονή) και εξελίσσονται συνεχώς. Αυτό βέβαια συμβαίνει ακόμα και σε αθλήματα πιο ‘’παρορμητικά’’ ή τεχνικά, δεδομένου ότι ο αθλητής επιζητά την εξέλιξή του στο πέρασμα των ετών, όπου ο χρόνος αφήνει τα ‘’σημάδια’’ του και οι επιδόσεις/δυνατότητες αρχίζουν να μειώνονται.

Τα παραπάνω σε πολλές περιπτώσεις έχουν εφαρμογή και σε πολλές ακόμα δραστηριότητες στην ζωή ενός ανθρώπου, στον επαγγελματικό και οικογενειακό του βίο.

Πότε και πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο άθλημα;
To 1996 ουσιαστικά ξεκίνησα τον αγωνιστικό αθλητισμό στην κωπηλασία. Σχετικά γρήγορα και μετά από 1,5 χρόνο κέρδισα το πρώτο Παν/νιο πρωτ/μα της καριέρας μου, στην κατηγορία των ανδρών, παρόλο που ακόμη ήμουν στην κατηγορία εφήβων. Έπειτα από 4 χρόνια συμμετείχα στο πρώτο Παγκόσμιο Πρωτ/μα της καριέρας μου, εκπροσωπώντας την χώρα μας. Τα παραπάνω τα αναφέρω διότι από την κωπηλασία κέρδισα πάρα πολλά… Έμαθα να είμαι απόλυτα συνεπής, έκανα φίλους, είχα εξαιρετικούς συναθλητές, και συνεργάστηκα με προπονητές που με δίδαξαν τόσα πολλά πέραν των στενών αθλητικών πλαισίων, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Σταύρο Παρίση, τον ομιλικό προπονητή στα πρώτα μου χρόνια (σωματείο: Όμιλος Ερετών).

Καθώς περνούσαν τα χρόνια και υπήρχαν επιτυχίες και εξέλιξη, ωστόσο δεν ένιωθα ότι θέλω να αφοσιωθώ απόλυτα. Από την άλλη μου άρεσε πολύ το τρέξιμο. ‘Ίσως έπαιξε ρόλο ότι είχα χαρακτηριστική διαφορά με τους συναθλητές μου στην κωπηλασία όσον αφορά την ικανότητά μας σ’ αυτό… Παρακολουθούσα τους αθλητές της εποχής, διάβαζα για τους προγενέστερους και εντέλει μπορώ ξεκάθαρα να πω ότι παρά τις όποιες άλλες ασχολίες μου κατά καιρούς, πάντα υπήρχε μέσα μου μια ιδιαίτερη σχέση πάθους μ’ αυτό. Στην πορεία συνέβησαν αρκετά , τα οποία δεν έχει σημασία να αναλύσω εδώ, και εντέλει αποφάσισα το 2005 παρέα με τον προπονητή μου τότε κ. Κώστα Κοντομανώλη (8ος και 6ος Ολυμπιονίκης το 1980 και 1984 αντίστοιχα) να ξεκινήσω το τρέξιμο, αποκλειστικά στον Μαραθώνιο. Ήταν κάτι αρκετά παράτολμο διότι το σώμα μου ήταν δουλεμένο εντελώς διαφορετικά και δεν έμοιαζε επουδενί σε δρομέα. Λατρεύω προκλήσεις όμως τέτοιου τύπου, οι οποίες με κάνουν να νιώθω ότι εξελίσσομαι, ειδικά όταν φαινομενικά πηγαίνω  κόντρα στις πιθανότητες. Βέβαια αυτός ακριβώς  ο τρόπος σκέψης είναι βασικό εργαλείο ενός αθλητή μεγάλων αποστάσεων, το οποίο ‘’εκμεταλεύτηκα’’ κάμποσες φορές ακόμα κατά την διάρκεια της αθλητικής, και όχι μόνο, καριέρας μου. Από τα πρώτα βήματά μου στον μαραθώνιο είχα την τύχη και τιμή να συνεργαστώ με τον κ. Νίκο Πολιά, του οποίου η βοήθεια και καθοδήγηση στην διαχείρηση όλου του παραπάνω ήταν υποδειγματική.

Το ορεινό τρέξιμο ήρθε αργότερα , περί τα τέλη της 10ετίας του ’10 και ικανοποίησε κάθε μου ανάγκη ως αθλητή. Ταίριαζε απόλυτα στον τρόπο σκέψης και διαχείρισης της προπόνησης μου. Αυτό φάνηκε βέβαια και από τα αποτελέσματα που είχα σε αγώνες, από την πρώτη φορά, ακόμα και σε αρκετά απαιτητικούς τεχνικά, το οποίο απαιτούσε μια κάποια εξοικείωση την οποία δεν είχα ακόμα αποκτήσει.
Το άθλημα αυτό είναι τόσο ολοκληρωμένο και συναρπαστικό, που δεν  ‘’σταματάς’’ ποτέ να το απολαμβάνεις, ακόμα και όταν οι επιδόσεις μειώνονται…

Ρώτησε κάποιον που το έχει γνωρίσει!

Ποια είναι η κορυφαία στιγμή της αθλητικής καριέρας σας μέχρι σήμερα;

Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω μια αγωνιστική προσπάθεια ή στιγμή που με σημάδεψε περισσότερο από άλλες, αφού αρκετές έχουν τη δική τους ξεχωριστή αξία στην περίοδο που έγινε.  Ωστόσο, υπάρχουν χαρακτηριστικές στιγμές που παραμένουν χαραγμένες βαθειά στο μυαλό μου παρόλο που αρκετές από αυτές δεν αφορούν αγωνιστικές προσπάθειες, αλλά μεμονομένες προπονήσεις με ιδιαίτερα έντονα συναισθήματα, κούρασης και απομόνωσης, τα οποία όσο πιό έντονα τα βίωνα τόσο μεγαλύτερο το αποτύπωμά τους στο πέρασμα του χρόνου και πλέον αυτό το αντιλαμβάνομαι έντονά.

Αν όμως χρειαζόταν να μιλήσω για αγώνες, θα ξεχώριζα 4.
Μια από αυτές είναι η 1η φορά που κέρδισα τον Αυθεντικό Μαραθώνιο Αθηνών, το 2009 καθώς προερχόμουν από 3 συνεχόμενες 2ες θέσεις, στις οποίες μάλιστα είχα σημειώσει διαδοχικά ατομικά ρεκόρ και αν μη τι άλλο ένιωθα την ανάγκη να ‘’ικανοποιήσω’’ τον προπονητή-φίλο-συνεργάτη μου Νίκο Πολιά (κάτοχο του ρεκόρ του Αυθεντικού Μαραθωνίου ακόμη και σήμερα), ο οποίος με πίστευε, με στήριζε και με ‘’ένιωθε’’, αναγάγωντας βέβαια και στις δικές του τέτοιες στιγμές.
Στο ορεινό τώρα τρέξιμο,  μια κορυφαία στογμή ήταν η κατάκτηση της 1η θέσης σε ένα υπεραπαιτητικό αγώνα 8 ημερών (βλ. Transalpine run), στις Άλπεις το 2013, όπου καθημερινά ολοκληρώναμε περίπου ένα μαραθώνιο, με μεγάλες υψομετρικές διαφορές, στον οποίο ξεκινήσαμε από την Γερμανία, διασχύζαμε Αυστρία, Ελβετία και τερματίσαμε στην Ιταλία. Αυτό φάνταζε αδιανόητο για ένα Έλληνα (μέχρι εκείνη την στιγμή) να διακριθεί σε μία τόσο δημοφιλή, δύσκολη και ανταγωνιστική διοργάνωση εκτός συνόρων.
Μια ακόμα ιδιαίτερη στιγμή αφορά την 4η νίκη μου στον Olympus Marathon, το 2018, διότι πέραν την μεγάλης δημοφιλίας στον χώρο του ορεινού τρεξίματος, δεδομένου του ιδιαίτερα ανταγωνιστικού περιβάλλοντος σε κάθε έκδοσή του, αποτελούσε αγώνα της σειράς του Παγκοσμίου Κυπέλλου Sky Running και έως τότε  δεν είχαμε την ευκαιρία ως χώρα να δούμε νικητή (είχα ακόμα μια 2η θέση την προηγούμενη χρονιά σε αντίστοιχο αγώνα στην Πορτογαλία, στο νησί Μαδέιρα). Σαφώς και στον τελευταίο έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι πλέον ήμουν 40 ετών και για μια 25ετία η ζωή μου ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τον αγωνιστικό αθλητισμό και όλα όσα αυτός ‘’απαιτεί’’ από την καθημερινότητα ενός αθλητή - παιδιού.

Για το τέλος όμως άφησα την τελευταία μου νίκη στον Olympus Marathon, την 5η συνολικά, το καλοκαίρι του ’21. Ήταν ίσως η περισσότερο φορτισμένη συναισθηματικά, διότι πλέον ήμουν 43 ετών. Η προετοιμασία είχε κάμποσες δυσκολίες, όχι στο κομμάτι που αφορά την προπόνηση (αυτό το ξέρω καλά και το ελέγχω), αλλά κυρίως στο να καταφέρω να οργανώσω τις επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις. Και σαν να μην έφτανε αυτό, δοκιμάστηκα στο πιο σημαντικό σημείο αυτής… Ένας τραυματισμός με άφησε εκτός, μόλις 3 εβδομάδες πριν τον αγώνα. Προσπάθησα με καθαρή δυνατή και θετική σκέψη να συνεχίσω κάνοντας εναλλακτική προπόνηση στο ποδήλατο και θα αξιολογούσα την κατάσταση κοντά στις 10 ημέρες πριν τον αγώνα. Τελικά αποφάσισα να τρέξω, χωρίς να είμαι σίγουρος για την κατάσταση μου και η επιλογή αυτή τελικά διακαιώθηκε.

Υπάρχει κάποιος στόχος ή μία επιθυμία σε σχέση με τον αθλητισμό, που δεν τον έχετε πραγματοποιήσει ακόμη;

Αγωνιστικά υπάρχουν πολλοί στόχοι, επιθυμίες και διάφορα ακόμα που θα ήθελα να έχω πετύχει. Αυτό είναι ένα βασικό στοιχείο της ματαιοδοξίας που συνοδεύει τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός αθλητή. Ωστόσο μπορώ με σιγουριά να πω ότι δεν ‘’χαρίστηκα’’ στον εαυτό μου. Πιέστηκα αρκετά και για πολλά χρόνια ζούσα σε ‘’κουτάκια’’ στην προσπάθεια να αποτρέψω αστάθμητους παράγοντες να επηρεάσουν την καθημερινότητα της προπόνησης και την διαδρομή προς ένα αγωνιστικό στόχο.

Πλέον η σκέψη μου είναι αρκετά ωριμότερη και μπορώ με σιγουριά να πω ότι όχι μόνο δεν έχω απωθημένα, αντιθέτως είμαι πολύ ευχαριστημένος και περήφανος για την πορεία μου έως τώρα, δεδομένου όσων αναφέρω παραπάνω. Δηλαδή ακόμα και αν δεν κατάφερα όσα ονειρευόμουν, κατάφερα αρκετά στην προσπάθεια προσέγγισης αυτών.

Για τους «καινούργιους» του αθλήματός σας, πόσο δύσκολη είναι η προπόνηση στο βουνό τον χειμώνα και τι πρέπει να προσέξουμε;
Το βουνό απαιτεί σεβασμό σε κάθε εποχή, όχι μόνο τον χειμώνα. Οι καιρικές συνθήκες μπορεί να αλλάξουν δραματικά και ταχύτητα ακόμα και το καλοκαίρι, ανάλογα βέβαια το υψόμετρο. Οπότε δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να παίρνουμε αψήφιστα ακόμα και μια μικρής διάρκειας προπόνηση.

Χρειάζεται προσοχή στον εξοπλισμό μας, προσέχοντας να έχουμε σωστά παπούτσια κατά περίπτωση και ρούχα που μας προστατεύουν από τα στοιχεία της φύσης. 
Δύσκολη δεν θα χαρακτήριζα την προπόνηση στο βουνό τον χειμώνα, αλλά ιδιαίτερη. Απαιτεί μια εξοικείωση η οποία έρχεται με την εμπειρία της ενασχόλησης μας.

«Ακούτε» το σώμα σας ή πολλές φορές υπερβαίνετε τις δυνάμεις σας;
Και ναι και όχι… Φροντίζω το σώμα μου, όσο είναι δυνατόν, με τον τρόπο ζωής μου το οποίο σημαίνει ότι δεν ξενυχτάω (συχνά), με την διατροφή η οποία κατά βάση είναι ισορροπημένη και με την γενικότερη αισιόδοξη προσέγγιση της καθημερινότητας, διότι ο τρόπος σκέψης είναι συνδεδεμένος με τόσα πολλά που εντέλει μας επηρεάζουν …

Αναφορικά με το αν υπερβαίνω, φαινομενικά, τις δυνάμεις μου κάποιες φορές σε αγώνες ή και προπονήσεις, αυτό είναι δεδομένο. Πως αλλιώς θα ‘’νικήσεις’’ τον προηγούμενο εαυτό σου και θα εξελιχθείς ; Παραπάνω γράφω ‘’φαινομενικά’’ διότι τα όρια μας δεν τα γνωρίζουμε και συνεχώς τα ανακαλύπτουμε όταν πιέζουμε προς αυτήν την κατεύθυνση, με προσοχή ωστόσο!

Έχετε δηλώσει σχετικά, πως «προσπαθώ να πάρω από κάθε αγώνα το καλύτερο που μπορώ». Αυτό σημαίνει απαραίτητα τη νίκη ή συμπεριλαμβάνει κι άλλα πράγματα;
Σε καμία περίπτωση μια νίκη από μόνης της σημαίνει ότι πήρα το καλύτερο που μπορούσα. Σαφώς και είναι καλό και ευχάριστο να έρθει, όμως η απόλυτη ικανοποίηση συμπεριλαμβάνει και άλλα πράγματα. Όσο εντονότερος και ισχυρότερος είναι ο συναγωνισμός, τόσο περισσότερο θα πιέσω στο όριο που μπορώ και αυτό εντέλει θα μου δώσει την δυνατότητα να νιώσω ότι πήρα το καλύτερο που μπορούσα, ακόμα και ας μην συνοδεύεται με νίκη.

Τι δε γνωρίζει το ευρύ κοινό για εσάς;
Το ευρύ κοινό γνωρίζει πλέον κάποιες συνήθειες πέραν της προπόνησης μου, λόγω της επικοινωνίας μέσα από τα social media στην προσπάθεια να μοιραστώ στιγμές που θα βοηθήσουν, εμπνεύσουν και ενδεχομένως παρακινήσουν ένα αθλητή ή αθλούμενο.

Προφανώς και κάποια πράγματα είναι προσωπικά και θα πρέπει να μείνουν ως έχουν, διαφορετικά δεν αξίζουν τον χαρακτηρισμό αυτόν…
Μια βόλτα, χωρίς συγκεκριμένο λόγο, με την μοτοσυκλέτα μου με ηρεμεί και είναι κάτι που κάνω πολύ συχνά, όσο πιεσμένο και να είναι το πρόγραμμα μου. Πολλές φορές με έχω ‘’πιάσει’’ να λειτουργώ ελαφρώς παρορμητικά, όπως στον αθλητισμό, όμως η μηχανή θέλει μια κάποια παραπάνω προσοχή στην ταχύτητα και την γενικότερη συμπεριφορά στον δρόμο… Ευτυχώς συνετίζομαι γρήγορα .

Κάτι ακόμα το οποίο δεν θυμάμαι αν έχω αναφέρει, είναι η μεγάλη μου αγάπη για την μουσική. Ακούω καθημερινά στην προπόνηση (εκτός αν είναι έντονη), σε κάθε ευκαιρία στο σπίτι, ακόμα και όταν δουλεύω στον υπολογιστή συντάσσοντας κάποιο κείμενο. Με με βοηθάει πολύ να συγκεντρώνομαι…

Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι οι αθλητές έχουν ‘’ευαίσθητο’’ ψυχισμό, σε κάποιο βαθμό όπως οι καλλιτέχνες, οπότε η μουσική (και η μηχανή σε κάποιες περιπτώσεις) είναι εκεί  για να  ικανοποιήσει μια ανάγκη του πνεύματος τους.

Με ποιο τρόπο διαχειρίζεται ένας αθλητής το καθημερινό άγχος;
Ο αγωνιστικός αθλητισμός είναι έτσι και αλλιώς μια στρεσογόνος διαδικασία. Βέβαια δεν το βιώνουν όλοι οι αθλητές κατά τον ίδιο τρόπο. Άλλοι λειτουργούν πιο ανέμελα και κάποιοι άλλοι θέλουν να ελέγχουν τα πάντα (ωράρια, υποχρεώσεις με χρονοδιαγράμματα κλπ.). Και οι δυο περιπτώσεις αποτελούν ένα αμυντικό μηχανισμό ελέγχου του άγχους, υποσυνείδητα. Για να απαντήσω όμως στην ερώτησή σου πιο συγκεκριμένα, θα σου πω ότι όσο τα χρόνια περνάνε και ο αθλητής ισχυροποιεί την αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση του, η διαχείρηση του προ αγωνιστικού  άγχους αλλά και της προπόνησης, τον βοηθάει πολύ ώστε να εκμεταλλευτεί  την εμπειρία του αυτή σε κάθε άλλο τομέα της ζωής του, στο παρόν ή μέλλον.

Ποια είναι τα τρία πιο σημαντικά μυστικά της προπόνησης και διατροφής σας;
Και τα 2, προπόνηση και διατροφή είναι αρκετά πιο απλά απ’ όσο φαντάζονται οι περισσότεροι.

Η προπόνηση είναι μια διαδικασία την οποία, όπως έχω αναφέρει και παραπάνω, απολαμβάνω τις περισσότερες φορές. Δεν μου αρέσει να ακολουθώ τυπολατρικά το προσχεδιασμένο πλάνο. Συνήθως λειτουργώ λαμβάνοντας υπόψην την αίσθησή μου. Κάποιες φορές το σώμα δεν είναι σε θέση να πιέσει σε πολύ μεγάλη ένταση, ενώ αυτό  είναι το σχεδιασμένο και κάποιες άλλες νιώθω ότι το χρειάζομαι να το κάνω ενώ η ημέρα έχει μια χαμηλότερης έντασης ή διάρκειας προπόνηση. Προφανώς και δεν πάω εντελώς κόντρα στα παραπάνω, ωστόσο προσπαθώ να βρω την χρυσή τομή ώστε να συνεχίσω τις επόμενες ημέρες χωρίς να παρεκκλίνω ιδιαίτερα.

Πέραν του παραπάνω αυτό που θα μπορούσα εύκολα να παρατηρήσω όλα αυτά τα χρόνια που κάνω προπόνηση σε αγωνιστικό επίπεδο είναι ότι πολλές φορές λειτουργούσα παρορμητικά και υπερέβαλα σε μεγάλο βαθμό, κυρίως στις προπονήσεις στο βουνό. Αυτό μου κόστιζε σε πολλούς αγώνες όπου έφτανα πιο κουρασμένος απ’ ότι θα έπρεπε ώστε να αποδώσω το μέγιστο δυνατόν. Από την άλλη έκανα αυτό που με ευχαριστούσε και με έκανε χαρούμενο στην πιο ‘’άχαρη’’ , θα μπορούσε να χαρακτηριστεί , περίοδο της προετοιμασίας.

Αναφορικά με την διατροφή, δεν μπορώ να πω ότι εύκολα μπαίνω σε καλούπια. Συνήθως τρώω ότι μου αρέσει, το οποίο όμως έπειτα από τόσα χρόνια, έχει κάποια σχέση με αυτό που κάνω. Δηλαδή δεν μου αρέσουν τα ‘’βαριά’’ και δυσκολόπεπτα φαγητά, αποφεύγω σε κάποιο βαθμό το κρέας το οποίο δεν χωνεύω εύκολα αλλά ούτε και μου αρέσει ιδιαίτερα. Προτιμώ λοιπόν τα πιο απλά και ελαφριά φαγητά και γεύσεις.

Βέβαια πριν από αγώνες, για όσο διάστημα χρειαστεί ακόμα και κάποιους μήνες, θα προσπαθήσω να ακολουθήσω ένα συγκεκριμένο διατροφικό πλάνο και συνήθως το κάνω σε μεγάλο βαθμό, χωρίς να πιέζομαι δεδομένου ότι ο στόχος διατηρεί ισχυρό το κίνητρο μου. Παρόλα αυτά δεν θα με χαρακτήριζα αθλητή που προσέχει την διατροφή του, αντίστοιχα με το επίπεδο του…

Ποια προϊόντα Terranova Nutrition επιλέγετε και γιατί;
Η διατροφή μου, όπως άλλωστε και των περισσοτέρων ανθρώπων που εργάζονται και λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι, δεν είναι ιδανική και λείπουν πολλά θρεπτικά συστατικά από αυτήν. Συνδυαστικά με το παραπάνω δεν βοηθάει το γεγονός ότι τα ωράρια που θα βάλω κάποιο γεύμα, είναι άτακτα μέσα στην μέρα…

Οπότε έπρεπε να βρω κάτι που θα συμπλήρωνε τα κενά που δημιουργούνται, αφενός όσον αφορά τα θρεπτικά συστατικά και αφετέρου όσον αφορά το πρακτικό κομμάτι ώστε να μπορώ να έχω κάτι πάντα μαζί και εύκολα να το λαμβάνω.

Σε αυτό το σημείο την λύση έρχονται και μου δίνουν το Life Drink και το Intense Maca & Reishi Super Shake. Το καθένα έχει το ρόλο του και είναι σημαντικός.

Το Life Drink εγγυάτε την υποστήριξη της διατροφής όσων δεν τρέφονται σωστά, γυμνάζονται ή των ηλικιωμένων, προσφέρει αντιοξειδωτική προστασία και συμβάλλει στην καλή λειτουργία του εντέρου.

Το Intense Maca & Reishi Super Shake είναι ένας μοναδικός συνδυασμός υπερτροφών, όπως ρίζα Maca, μανιτάρι Γανόδερμα (Reishi), Σιταρόχορτο, Σπιρουλίνα, Χυμός Παντζαριού, Πίτουρο Ρυζιού, Προβιοτικά και Πεπτικά ένζυμα, τα οποία συνδυαστικά  βοηθούν στην αντιοξειδωτική προστασία του οργανισμού καθώς και στην αντοχή, ενέργεια και τόνωση.

Έχετε δει διαφορά, συγκριτικά με άλλα συμπληρώματα διατροφής που χρησιμοποιούσατε στο παρελθόν;
Η βασική αρχή της εταιρίας ΔΕΝ έχει να κάνει με την προώθηση ενός ακόμη συμπληρώματος διατροφής ή φαρμάκου, αλλά με την δημιουργία και  αντιπροσώπευση καινοτόμων λύσεων, οι οποίες βασίζονται 100% στη φύση, παράγονται με διαδικασίες πρωτοποριακές σεβόμενες την ανθρώπινη υγεία και το φυσικό περιβάλλον.

Αυτό το αντιλήφθηκα από την πρώτη στιγμή που χρησιμοποίησα τα προϊόντα Terranova Nutrition. Ήταν εύπεπτα και φιλικά στο στομάχι μου, το οποίο δεν συμβαίνει με άλλα συμπληρώματα που χρησιμοποιούσα στο παρελθόν. Πέραν του παραπάνω, δεν άργησαν να έρθουν θετικά αποτελέσματα στην απόδοση και διάθεση μου…

Πηγή: lifezone.gr