ΤΥΜΒΟΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΜΑΧΩΝ Η ιστορία στο ... βούρκο του κέρδους

οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΑΤΡΑΧΑΝΘΡΩΠΟΙ κάθε χρόνο καταθέτουν Στεφάνι στον Τύμβο των Ηρώων Σαλαμινομάχων.

 

Οταν οι Ελληνες στην επανάσταση του 1821 πολιορκούσαν τους ταμπουρωμένους στην Ακρόπολη Τούρκους, μόλις πληροφορήθηκαν ότι οι εχθροί τους σκοπεύουν να πάρουν το μολύβι από τις κολόνες για να το κάνουν βόλια, τους έστειλαν εκείνοι τα βόλια για να σωθεί ο Παρθενώνας. Το Δεκέμβρη του 1944, οι Αγγλοι μαζί με τους συνεργάτες των κατακτητών είχαν οχυρωθεί στον Παρθενώνα και κτυπούσαν τον ΕΛΑΣ. Οι ΕΛΑΣίτες δεν έριξαν εκεί ούτε μία σφαίρα για να μην καταστραφεί το μνημείο. Σήμερα, το ελληνικό κράτος συζητά με εφοπλιστή την τιμή του τύμβου των Σαλαμινομάχων.

Οταν κάποιος θελήσει να ανέβει στον τύμβο των Σαλαμινομάχων, με έκπληξη θα δει ότι υπάρχουν πινακίδες που απαγορεύουν την είσοδο στην ιδιοκτησία της ναυπηγικής εταιρίας "ΑΡΚΑΔΙΑ". Μικρή, αλλά σημαντική λεπτομέρεια: Ιδιοκτήτες της εταιρίας είναι οι Αφοί Διαμαντή, στενοί συγγενείς του Αχιλλέα Καραμανλή. Το πώς περιήλθε στην ιδιοκτησία των Αφών Διαμαντή ο τύμβος των Σαλαμινομάχων, σίγουρα είναι ένα ερώτημα, που η απάντησή του θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Το χρονικό της ντροπής

Η περιοχή της Κυνοσούρας στα Αμπελάκια της Σαλαμίνας που βρίσκεται ο Τύμβος είχε εντοπιστεί σαν αρχαιολογικός χώρος από τον περασμένο αιώνα. Χαρακτηρίστηκε δε σαν τέτοιος από το υπουργείο Πολιτισμού το 1965. Εξι χρόνια μετά το 1971, δηλαδή επί χούντας, η εταιρία "ΑΡΚΑΔΙΑ" εμφανίζεται σαν ιδιοκτήτης της βόρειας πλευράς της χερσονήσου. Τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου, το υπουργείο Πολιτισμού, με την 22905/11 απόφασή του, δίνει άδεια "ιδρύσεως μηχανουργείου προχείρου κατασκευής, ώστε να καθίσταται ευχερώς η ανά πάσαν στιγμήν μετατόπισή της υπό του ιδιοκτήτου κλπ.", όπως αναφέρεται στο σχετικό έγγραφο. Η βεβήλωση του χώρου έχει αρχίσει. Συνένοχοι, οι Αφοί Διαμαντή και το χουντικό κράτος.

Το 1974, η όρεξη των βέβηλων έχει ανοίξει. Ζητούν άδεια ίδρυσης ναυπηγείων. Η αίτηση απορρίπτεται μεν, αλλά οι Αφοί Διαμαντή αδιαφορούν. Ποιος, άλλωστε, θα τολμούσε να κινήσει νομικές διαδικασίες σε στενούς συγγενείς του αδελφού του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή; Ετσι, το 1975 προχωρούν σε επέκταση των εγκαταστάσεων, πραγματοποιώντας εκσκαφικές και ισοπεδωτικές εργασίες, καταστρέφοντας το ανατολικό τμήμα του Τύμβου, ανοίγοντας σκάμμα περίπου 15 μέτρων βάθους.

Το 1977 χορηγείται από το υπουργείο Πολιτισμού και τυπικά η άδεια εγκαταστάσεως ναυπηγείου. Παρά το ότι υπήρχε ο όρος ότι θα εξαιρεθεί της εκμεταλλεύσεως και θα παραμείνει ελεύθερος ο χώρος του Τύμβου, η εταιρία χρησιμοποιεί το χώρο για ρίψη απορριμμάτων. Δίπλα στους ανοιχτούς τάφους των Σαλαμινομάχων, συσσωρεύονται εξαρτήματα πλοίων, παλιά μηχανήματα, βάρκες και λαμαρίνες καθώς και φορτία από κάρβουνο.

Μόλις το 1986, κάτω από την πίεση των κατοίκων της περιοχής, το υπουργείο Πολιτισμού αποφασίζει να κηρύξει τη διαδικασία απαλλοτρίωσης 5.531 τετραγωνικών μέτρων του χώρου. Είχε προηγηθεί το 1981 η απόπειρα της εταιρίας να ιδρύσει εκεί και σταθμό διαμετακομίσεως άνθρακα και ανέγερσης εργοστασίου ψυγείου. Το 1991, η Αρχαιολογική Υπηρεσία προτείνει την απαλλοτρίωση όλης της έκτασης του ναυπηγείου. Το 1993 εγκρίνεται τελικά από το υπουργείο η απαλλοτρίωση 24.117 τετραγωνικών μέτρων και κινεί τις διαδικασίες.

Στη διατίμηση ο Τύμβος

Από το σημείο αυτό, αρχίζει νέο επεισόδιο στο χρονικό της ντροπής. Ο Τύμβος μπαίνει σε διαδικασία διατίμησης. Κατ' αρχήν η εταιρία "ΑΡΚΑΔΙΑ" πετυχαίνει ακύρωση της απαλλοτρίωσης, διότι την κίνησε το υπουργείο, ενώ ο χώρος βρίσκεται εντός λιμενικής ζώνης που είναι αρμοδιότητα του ΟΛΠ. Ο ΟΛΠ ξεκινά την απαλλοτρίωση από την αρχή. Η Εφορία ορίζει για τον Τύμβο τιμή μονάδος 7.500 δρχ. που σημαίνει ότι τα 24.117 τετραγωνικά μέτρα αξίζουν περίπου 180 εκατομμύρια. Τίμημα, που ο ΟΛΠ δέχεται να καταβάλει στους ... ιδιοκτήτες του Τύμβου. Οι ίδιοι ζητούν 9,5 δισ. Το δικαστήριο ορίζει τιμή μονάδος 35.000, δηλαδή συνολικό πόσο περίπου 850 εκατομμύρια. Ποσό, που ο ΟΛΠ θεωρεί υπερβολικό. Στις 30 Σεπτέμβρη, οι Αφοί Διαμαντή εφεσιβάλλουν τη δικαστική απόφαση, ζητώντας τον καθορισμό της τιμής μονάδας στις 250.000. "Συμβιβάζονται", δηλαδή, με 6 δισ. Παράλληλα, έχουν προσβάλει την ίδια την απαλλοτρίωση στο Συμβούλιο της Επικρατείας, υποστηρίζοντας ότι ο Τύμβος δεν είναι στην περιοχή αυτή.

Πρόκειται για εξοργιστική και σχιζοφρενική κατάσταση. Κάποιοι ιδιώτες μεγαλοεπιχειρηματίες παρουσιάζονται ξαφνικά σαν ιδιοκτήτες αρχαιολογικού μνημείου ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας. Από την... "ιδιοκτησία" αυτή, θέλουν να βγάλουν το μέγιστο δυνατό κέρδος και το κράτος συζητά μαζί τους τις απαιτήσεις τους. Παράλληλα, αμφισβητούν τα αρχαιολογικά ευρήματα, χωρίς να μπαίνουν καν στον κόπο να εξηγήσουν το οξύμωρο, αν πράγματι αληθεύουν οι ισχυρισμοί τους, γιατί ζητούν τέτοια τιμή για τη συγκεκριμένη έκταση. Θα μπορούσε να ήταν θέατρο του παραλόγου. Δυστυχώς όμως, είναι η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Το κράτος στην υπηρεσία των απαιτήσεων του κεφαλαίου, ανεξάρτητα του πόσο παράλογες είναι αυτές.

Αρχαία στο βούρκο

Μπορεί η περίπτωση του χώρου του Τύμβου να είναι η πλέον χαρακτηριστική ασέβειας ιστορικού μνημείου, που δεν είναι απλά ελληνική, αλλά παγκόσμια κληρονομιά. Δεν είναι, όμως, η μοναδική. Ο ίδιος ο χώρος όπου έγινε η μεγαλύτερη ναυμαχία της αρχαιότητας είναι απαράδεκτα υποβαθμισμένος. Στο ιστορικό στενό, ο ΟΛΠ έχει επιτρέψει την εγκατάσταση και άλλων μονάδων καθαρισμού πλοίων, αμμοβολών κλπ. που βαρύνουν το περιβάλλον. Ο επισκέπτης με έκπληξη διαπιστώνει την ύπαρξη μισοβουλιαγμένων φορτηγίδων, πάνω ακριβώς από τις βουλιαγμένες τριήρεις της ναυμαχίας. Στην ακτή, πέραν όλων των άλλων, έχουν αποθηκευτεί τα εκρηκτικά που χρησιμοποιεί ο ΟΛΠ. Τα αποτελέσματα ενός ατυχήματος είναι προφανή. Το ΥΠΕΧΩΔΕ, από τη μεριά του, χαρακτηρίζει όλη την περιοχή του όρμου "Βιομηχανική Ζώνη".

Σε μικρή απόσταση από τον Τύμβο, είναι το λιμάνι της αρχαίας Σαλαμίνας. Ο προβλήτας του λιμανιού είναι σκεπασμένος από ακαθαρσίες των διπλανών επισκευαστικών μονάδων. Η περιοχή του αρχαίου λιμανιού δίνει την εικόνα βούρκου.

Σε πλήρη εγκατάλειψη είναι και τα αρχαιολογικά ευρήματα στην αρχαία πόλη. Ενα μικρό μόνο τμήμα έχει περιφραχτεί και φυλάσσεται από τους ίδιους του κατοίκους. Λίγα μέτρα πιο πάνω, άλλα ευρήματα έχουν αφεθεί στην τύχη τους και οι ανασκαφές έχουν σταματήσει.

οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΑΤΡΑΧΑΝΘΡΩΠΟΙ κάθε χρόνο καταθέτουν Στεφάνι στον Τύμβο των Ηρώων Σαλαμινομάχων.

 

Είναι βέβαιο ότι όλα αυτά δεν είναι αποτέλεσμα εγκληματικής έστω αδιαφορίας. Το γιατί συμβαίνουν, το εξηγούν οι παρακάτω στίχοι που ο Κ. Παλαμάς έγραψε στο "Δωδεκάλογο του Γύφτου" ένα αιώνα πριν:

"Οι Αθάνατοι κ' οι Ωραίοι θα βοηθήσετε

των Εθνών τη στράτα,

σαν τ' αστέρι πο 'χει χρόνια,

χρόνια και καιρούς σβηστεί

μα ορφανό το φως του ακόμα περπατάει

μέσ' στ' απέραντα κι αχνοφωτάει

τον ακούραστο νυχτοταξιδευτή".

Στο σκοτάδι που προσπαθεί να επιβάλει η "νέα τάξη πραγμάτων", ένα τέτοιο φως πρέπει να σβήσει. Το θέμα είναι, αν θα το επιτρέψουμε.

Πηγή: Γιάννης ΚΩΣΤΑΚΗΣ

ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ ΣΕ ΗΠΑ ΚΑΙ ΝΑΤΟ: Η ΡΩΣΙΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ SARMAT – Η ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ ΤΩΝ 14 ΚΕΦΑΛΩΝ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΤΟ ΤΕΞΑΣ ΣΕ ΥΓΡΟ ΓΥΑΛΙ

Οι ΗΠΑ επιχείρησαν να εξαπατήσουν τη Ρωσία με τη μείωση των πυρηνικών όπλων δήθεν στο όνομα της παγκόσμιας ειρήνης αλλά η μπλόφα δεν έπιασε – Πανικός στον Λευκό Οίκο από τις μυστικές εκθέσεις σχετικά με το πυρηνικό όπλοστάσιο της Μόσχας

Η Ρωσία έχει πάρει κάποια χρήσιμα μαθήματα από το παρελθόν ως προς την κούρσα των εξοπλισμών και δη των πυρηνικών όπλων.
Υπό την ηγεσία του Vladimir Putin η Ρωσία δεν ενδίδει στις απατηλές υποσχέσεις και διακηρύξεις των ΗΠΑ περί μείωσης των πυρηνικών όπλων, που παραμένουν ένα ισχυρότατο εργαλείο αποτροπής.
Λίγο μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ η τότε ρωσική ηγεσία είχε εξαπατηθεί από τις ΗΠΑ και είχε μειώσει το πυρηνικό της οπλοστάσιο οικειοθελώς ενώ διέλυσε και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας.
Ως …αντάλλαγμα οι ΗΠΑ επέκτειναν την παρουσία του ΝΑΤΟ στα σύνορα με τη Ρωσία.Η Ρωσία δεν μπλοφάρει με τα πυρηνικά

Όμως ο χρόνος έχει περάσει και η νέα Ρωσία υπό τον Putin όχι μόνο έχει αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο στον τομέα της πυρηνικής αποτροπής, αλλά άφησε και τους γεωπολιτικούς αντιπάλους πολύ πίσω, εκτιμά ο αναλυτής Kirill Strelnikov.
Οι σαφείς προειδοποιήσεις της Ρωσίας για τις κόκκινες γραμμές, που έχει θέσει στη Δύση σχετικά με τη σύγκρουση στην Ουκρανία, αρχικά έγιναν αντικείμενο χλευασμού και δυσπιστίας από τη Δύση αλλά στη συνέχεια όλοι κατάλαβαν πως δεν πρόκειται για μπλόφα.
Εξάλλου καλύτερη επιβεβαίωση, τόσο για τις προθέσεις της Δύσης όσο και για εκείνες της Ρωσίας, δεν θα μπορούσε να υπάρξει από τα λεγόμενα του επικεφαλής της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, ναυάρχου Rob Bauer.
«Αν οι Ρώσοι δεν είχαν πυρηνικά όπλα, θα ήμασταν ήδη στην Ουκρανία και θα τους είχαμε διώξει από εκεί» δήλωσε ο Bauer στην Πράγα.

 

Καταλύτης η τροποποίηση του πυρηνικού δόγματος της ΡωσίαςΌταν στις 25 Σεπτεμβρίου του 2024 ο Vladimir Putin, σε μια συνεδρίαση του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, αποκάλυψε αλλαγές στο πυρηνικό δόγμα της Ρωσίας, σύμφωνα με τις οποίες η Μόσχα μπορεί πλέον να χρησιμοποιήσει την «πυρηνική επιλογή» σε περίπτωση οξείας κρίσης στις σχέσεις με την Δύση, καθώς και στην κατάσταση γύρω από τη σύγκρουση στην Ουκρανία, προκλήθηκε πανικός στη συλλογική Δύση.
Κάθιδρος ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, Joe Biden δήλωσε ότι η χώρα του είναι έτοιμη να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία, την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα για τη μείωση των πυρηνικών όπλων χωρίς προϋποθέσεις.
Ο λόγος για την ξαφνική …ειρηνόφιλη στάση των ΗΠΑ βρίσκεται στον περιεχόμενο των πρόσφατων εκθέσεων από διάφορα αξιόπιστα think tank – το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών (CSIS), το Bulletin of Atomic Scientists, το Ναυτικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ και άλλα, τα οποία περιέγραψαν λεπτομερώς τη ζοφερή (για τη Δύση) εικόνα σε τομείς ισοτιμίας μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας στον τομέα των πυρηνικών όπλων.

 

Συντριπτική πυρηνική υπεροχή

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα των ειδικών, καθαρά ποσοτικά, η ισοτιμία στις πυρηνικές κεφαλές μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ έχει ως εξής: 5.759 για το ΝΑΤΟ έναντι 5.889 για τη Ρωσία.

Ωστόσο, το σημαντικότερο είναι τα ποιοτικά στοιχεία του πυρηνικού οπλοστασίου της κάθε πλευράς, με τη Δύση να υστερεί δραματικά.
Για παράδειγμα, ο βαλλιστικός πύραυλος Minuteman 3, που αποτελεί τη βάση της αμερικανικής πυρηνικής τριάδας, βασίζεται σε τεχνολογία από τη δεκαετία του ’70 του περασμένου αιώνα και έχει μόνο μία κεφαλή.
Είναι αλήθεια ότι στις αρχές Νοεμβρίου οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν μια δοκιμαστική εκτόξευση του Minuteman με τρεις κεφαλές, αλλά τα πρώτα αποτελέσματα δοκιμών θα ανακοινωθούν μόνο ένα χρόνο αργότερα.
Το βεληνεκές πτήσης του πυραύλου είναι 9.600 χιλιόμετρα.
Η Ρωσία, από την πλευρά της, αντικαθιστά τον κύριο Διηπειρωτικό Βαλλιστικό Πύραυλο (ICBM) Voevoda (για τη Δύση Satan) με τον Sarmat, που μπορεί να φέρει 14 κεφαλές, καθεμία από τις οποίες προστατεύεται από την αντιπυραυλική άμυνα και κινείται προς τη δική του ελεγχόμενη τροχιά, δηλαδή είναι αδύνατο να καταρριφθούν όλες.

Ο Satan – 2 κάνει το Τέξας …υγρό γυαλί

Ένας τέτοιος πύραυλος μπορεί να μετατρέψει την πολιτεία του Τέξας σε υγρό γυαλί γι’ αυτό στη Δύση ονομάστηκε «Satan – 2».
Το βεληνεκές πτήσης του πυραύλου είναι 15.000 χιλιόμετρα.
Περίπου η ίδια εικόνα παρατηρείται και για άλλες οικογένειες παραδοσιακών πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ, με φόντο το γεγονός ότι το συνολικό ποσοστό των σύγχρονων πυρηνικών αποτρεπτικών της Ρωσίας έχει ήδη φτάσει το 94%.
Όσον αφορά τα «μη συμβατικά» πυρηνικά όπλα της Ρωσίας, οι συντάκτες των εκθέσεων κυριολεκτικά τρόμαξαν, καθώς δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης.
Ο υπερηχητικός Avangard πέφτει από τον ουρανό σαν καυτός μετεωρίτης στον εχθρό ενώ ο Burevestnik «παραμονεύει» σαν άγριο αρπακτικό γύρω από τη Γη, γράφει χαρακτηριστικά ο Strelnikov.
Η Ρωσία παράλληλα αναπτύσσει και άλλα πυρηνικά όπλα υπό άκρα μυστικότητα.
Έχουν υπάρξει αναφορές για τα όπλα «Gradient» και «Anchar».

Στο κενό η μπλόφα των ΗΠΑ, η Ρωσία δεν μπορεί να εξαπατηθεί για δεύτερη φορά

Αυτό επιβεβαιώθηκε έμμεσα στις 7 Νοεμβρίου στην ολομέλεια του Valdai Club από τον Vladimir Putin, ο οποίος είπε ότι η Ρωσία έχει να παρουσιάσει νέα επιτεύγματα στον τομέα των πυρηνικών όπλων αλλά «είναι πολύ νωρίς για να μιλήσουμε για αυτό».
Η Δύση απλά δεν έχει μεθόδους κατά των πυρηνικών δυνάμεων της Ρωσίας – και γι’ αυτό ο Biden κάλεσε τη Ρωσία να αφοπλιστεί επειγόντως.

 

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Sergey Lavrov δήλωσε ξεκάθαρα: «Τα λόγια του προέδρου των ΗΠΑ Joe Biden σχετικά με την ετοιμότητα της Ουάσιγκτον να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία για τη μείωση των πυρηνικών όπλων χωρίς προϋποθέσεις είναι απάτη».
Η μπλόφα του Biden δεν λειτούργησε ενώ η Ρωσία παραμένει πάντα σε επιφυλακή και όπως είπε ο Putin  «θα συνεχίσει να βελτιώνει τις πυρηνικές αποτρεπτικές δυνάμεις της», αν και δεν σκοπεύει να εμπλακεί σε μία νέα κούρσα εξοπλισμών.

Πηγή: makeleio.gr

ETR 470: Ποια είναι τα παλιά ελβετικά τρένα που φέρνει ως υπερσύγχρονα η ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην Ελλάδα

 

"Μακριά απ' αυτά τα τρένα" προειδοποιούν οι Ελβετοί για το νέο απόκτημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ που παρουσιάζει ως υπερσύγχρονο, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για συρμούς με βεβαρυμένο παρελθόν.

Καθυστερήσεις, βλάβες, ακυρώσεις. Για χρόνια, τα τρένα ETR 470 ήταν ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος των ελβετικών σιδηροδρόμων. Αφού οι Ελβετοί επιτέλους τα “ξεφορτώθηκαν” και τα έστειλαν για σκραπ, ήρθαν οι ιταλικοί σιδηρόδρομοι – οι οποίοι έχουν τη διοίκηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ – να παρουσιάσουν τα ίδια τρένα ως υπερσύγχρονα.

Στελέχη που τα γνωρίζουν από πρώτο χέρι, στέλνουν το εξής μήνυμα στην Ελλάδα: “Μείνετε μακριά από αυτά τα τρένα”.

Σε άρθρο του Investigate Europe αναλύονται οι παθογένειες που κουβαλούν στην πλάτη τους οι εν λόγω με το βεβαρυμένο ιστορικό βλαβών, ενώ ο συντάκτης  διερωτάται πώς γίνεται τα τρένα αυτά να μπορούν ακόμα να κάνουν επιβατικά δρομολόγια.

Πριν από είκοσι χρόνια, ο ελβετικός Τύπος ονόμασε το τρένο ETR 470 -που εξυπηρετούσε τη διαδρομή Μιλάνο-Ελβετία- “Pannenzug”, που σημαίνει “τρένο βλάβης”.

Δύο πρώην αξιωματούχοι εξοικειωμένοι με αυτό το τρένο, με τους οποίους επικοινώνησε η Investigate Europe και η Reporters United, δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι τα πέντε εναπομείναντα ETR 470 που δεν στάλθηκαν στο διαλυτήριο διαφημίζονται τώρα ως το μέλλον της σιδηροδρομικής σύνδεσης Αθήνας-Θεσσαλονίκης. Την πιο σημαντική διαδρομή στη χώρα.

“Αγοράστε δοκιμασμένα τρένα ή νέα τρένα. Δεν υπάρχει τίποτα δωρεάν στη ζωή” λέει ο Walter Finkbohner, πρώην γραμματέας του διοικητικού συμβουλίου της Cisalpino AG, της θυγατρικής των ιταλικών και ελβετικών σιδηροδρόμων που αγόρασε το ETR 470 από τον κατασκευαστή Fiat Ferroviaria τη δεκαετία του 1990.

Το ETR 470 είναι όντως ένα γρήγορο τρένο, πιο γρήγορο από τα πενιχρά 160 χλμ/ώρα που μπορεί να υποστηρίξει το ελληνικό δίκτυο στη σημερινή του κατάσταση. Η ταχύτητα, όμως, δεν είναι το μόνο χαρακτηριστικό που μετράει στην αγορά μεταχειρισμένου αυτοκινήτου και πολύ λιγότερο στην προμήθεια πέντε μεταχειρισμένων τρένων.

 

Τρένα που μπορούν εύκολα να ανατραπούν

Το βασικό χαρακτηριστικό του ETR 470 είναι ο μηχανισμός ανατροπής του, ο οποίος του έδωσε το όνομα «Pendolino» (που σημαίνει μικρό εκκρεμές). Όταν μπαίνει σε καμπύλες, το τρένο ανυψώνεται από ένα υδραυλικό σύστημα εξωτερικά και «βυθίζεται» στο εσωτερικό, αποκτώντας κλίση 8 μοιρών, που του επιτρέπει να πιάνει μεγαλύτερες ταχύτητες. Η κλίση θεωρούνταν το μέλλον των σιδηροδρόμων πριν από 30 χρόνια, και σήμερα, ορισμένα ανακλινόμενα τρένα εξακολουθούν να λειτουργούν στην Ευρώπη.

Ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ο λόγος που η τεχνολογία κλίσης δεν έχει “πιάσει” ήταν ότι αυτά τα τρένα ήταν πολύ περίπλοκα και επομένως δεν ήταν αρκετά στιβαρά. Η Alstom, η οποία απορρόφησε τη Fiat Ferroviaria, κατασκευαστή του ETR 470, έχει διατηρήσει το δημοφιλές όνομα «Pendolino», αλλά τώρα πολλά νέα μοντέλα που φέρουν αυτό το όνομα δεν διαθέτουν μηχανισμό ανατροπής.

«Τα ETR 470 δεν ήταν κακά τρένα. Αυτό που δεν πήγε καλά ήταν η κακή συντήρηση στην Ιταλία (Μιλάνο), παρά το υψηλό κόστος. Η συντήρηση των ETR 470 είναι κάτι παραπάνω από απαιτητική. Αμφιβάλλω αν μπορεί να είναι εγγυημένη μακριά από τον Savigliano [τα κεντρικά γραφεία της Alstom κοντά στο Τορίνο]», λέει ο Finkbohner.

Η Alstom Greece αναβάθμισε το αμαξοστάσιο της Μενεμένης, στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να φροντίσει για τη συντήρηση των ETR 470. Οι αισιόδοξες ανακοινώσεις για αυτή τη «νέα σιδηροδρομική εποχή» για την Ελλάδα έρχονται σε έντονη αντίθεση με μια ακόμη προειδοποίηση από την Ελβετία: Οι Ελβετικοί Σιδηρόδρομοι (SBB) δεν μπόρεσαν να διορθώσουν τα προβλήματα του ETR 470 ακόμη και μετά την αύξηση της χρηματοδότησης και τον πλήρη έλεγχο της συντήρησής τους.

Φωτιές, βλάβες, ακυρώσεις

Το ETR 470 είναι το τρένο που οδήγησε τα ελβετικά συνδικάτα σιδηροδρόμων να απαιτούν, σε μόνιμη βάση, την παρουσία δύο ειδικά εκπαιδευμένων ατόμων – εκτός από τον οδηγό – σε όλα τα τρένα που εισέρχονται σε σήραγγες μήκους άνω των 1.000 μέτρων. Αυτή η νέα ρύθμιση προέκυψε μετά το ατύχημα που σημειώθηκε στις 11 Απριλίου 2006, όταν ένα Pendolino ETR 470 που ταξίδευε νότια από τη Στουτγάρδη έπιασε φωτιά μέσα στη σήραγγα του Zimmerberg. Οι επιβάτες απομακρύνθηκαν με τη βοήθεια ενός δεύτερου σιδηροδρομικού υπαλλήλου που έτυχε να ταξίδευε με αυτό το τρένο.

Εκείνη τη χρονιά σήμανε η λήξη της σύντομης καριέρας του ETR 470 στη Γερμανία (του οποίου αρχικά η υποδοχή με μεγάλο ενθουσιασμό καθώς το τρένο εξοικονομούσε σχεδόν μία ώρα στη διαδρομή Μιλάνο-Στουτγάρδη). Σύμφωνα με την ιστοσελίδα hochgeschwindigkeitszuge.com, το ETR 740 αποσύρθηκε στη Γερμανία επειδή το σύστημα ανατροπής δυσλειτουργούσε επανειλημμένα σε ένα συγκεκριμένο σημείο της διαδρομής.

Τον Μάιο του 2011 μια ακόμα πυρκαγιά ξέσπασε σε ένα ETR 470 στην Ελβετία, μόλις πέντε λεπτά πριν εισέλθει στη σήραγγα Gotthard μήκους 15 χιλιομέτρων. Το 2012, ένα ETR 470 έπιασε φωτιά στον κεντρικό σταθμό της Ζυρίχης. Την ίδια χρονιά, μια άμαξα μετατράπηκε σε «σέικερ», ταλαντεύοντας τους επιβάτες της για 10 λεπτά στον κεντρικό σταθμό της Λουκέρνης λόγω μιας εξαιρετικά σπάνιας δυσλειτουργίας του συστήματος ανατροπής.

«Τα ETR 470 πρέπει να αντικατασταθούν αμέσως από άλλο τροχαίο υλικό», ανέφερε ένα κοινό ψήφισμα των ελβετικών ενώσεων μηχανοδηγών και εργαζομένων σιδηροδρόμων τον Μάιο του 2011. «Από την έναρξη λειτουργίας τους το 1993, τα ETR 470 έχουν συνεχώς το ίδιο τεχνικά προβλήματα, τα οποία δεν μπορούν να επιλυθούν. Προκαλούν συνεχώς τεράστιες δυσκολίες στην κυκλοφορία και βλάπτουν την εικόνα των σιδηροδρόμων. Συχνά αποτυγχάνουν να τηρούν τα χρονοδιαγράμματα, σταματούν στα μέσα του ταξιδιού ή καταρρέουν εντελώς. Όλα αυτά ασκούν μεγάλη πίεση στο προσωπικό, που επιδεινώνεται από συνεχείς και δικαιολογημένες καταγγελίες από τους επιβάτες».

Τέλος, το 2014, όταν οι Ελβετικοί Σιδηρόδρομοι έστειλαν τα δικά τους τέσσερα ETR 470 στο Kaiseraugst για αποσυναρμολόγηση, σώζοντας ένα βαγόνι πρώτης κατηγορίας για το σιδηροδρομικό μουσείο, η Trenitalia άλλαξε τα δικά της πέντε στην πιο ήπια διαδρομή Ρώμη-Reggio Calabria. Εκεί, όπως και στην ελβετική γραμμή, τα ETR -470 ήταν συμπληρωματικά με άλλα, πιο προηγμένα τρένα. Δεν υπάρχουν στοιχεία για το πόσα από τα πέντε ήταν κατάλληλα να τρέξουν ταυτόχρονα.

Σε σχετική ερώτηση από το Investigate Europe, ο εκπρόσωπος της Ferrovie dello Stato Carlo Valentino απάντησε ότι όλα πήγαν καλά: «Μετά την αρχική περίοδο προσαρμογής στα νέα συστήματα μηχανικής, η απόδοση των τρένων ήταν πάντα πολύ καλή, με απόλυτη συντηρησιμότητα και αξιοπιστία σε σύγκριση με τα υπόλοιπα. του στόλου των τρένων» είπε χαρακτηριστικά.

Στην πραγματικότητα, όμως, τα ETR 470 διαφέρουν από τον υπόλοιπο στόλο της Trenitalia, επειδή ποτέ δεν ήταν εξοπλισμένα με σύγχρονα συστήματα πυροπροστασίας. Μέχρι το 2005, προηγούμενα περιστατικά είχαν πείσει τις ιταλικές αρχές να αυστηροποιήσουν τους κανονισμούς πυροπροστασίας και να απαιτήσουν συστήματα υδρονέφωσης υψηλής πίεσης στην οροφή κάθε βαγονιού που εισέρχεται σε σήραγγες μεγαλύτερες από 500 μέτρα (πρότυπο UNI 11565, αναθεωρημένο το 2016). Ο κανονισμός ίσχυε άμεσα για όλα τα νέα τρένα, ενώ τα τρένα που ήταν ήδη σε λειτουργία έπρεπε είτε να εκσυγχρονιστούν είτε να αποσυρθούν πριν την άνοιξη του 2020 (λόγω της πανδημίας, η προθεσμία αναβλήθηκε ελαφρά). Αντί να αναβαθμίσει τα ETR 470 για να τα κάνει κατάλληλα για σήραγγες, η FSI τα έστειλε στην Ελλάδα.

Alstom Greece και ΤΡΑΙΝΟΣΕ δεν απάντησαν στις σχετικές ερωτήσεις

Στη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη υπάρχουν αρκετές σήραγγες μήκους άνω των 500 μέτρων, ενώ τέσσερις (οι σήραγγες Καλλιδρόμου, Όθρυς, Τεμπών και Πλαταμώνα) έχουν μήκος άνω των 2,5 χιλιομέτρων. Το ερώτημα είναι αν το προηγμένο σύστημα ενεργητικής πυρόσβεσης συμπεριλήφθηκε στην γενική επισκευή των ETR 470 μετά την αποχώρησή τους από την υπηρεσία στην Ιταλία και πριν αυτά φτάσουν στην Ελλάδα. Το Investigate Europe αναφέρει ότι ζήτησε τη λίστα των έργων και επισκευών από την Alstom Greece, η οποία δεν απάντησε, απευθύνοντας ερωτήσεις στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η οποία φέρεται να μην παρείχε τη λίστα στους συντάκτες του άρθρου.

Τι συμβαίνει με τις σιδηροδρομικές υποδομές

Ο καθηγητής μηχανικής μεταφορών του Πολυτεχνείου του Τορίνο και συγγραφέας μελετών για τα ανακλινόμενα τρένα, Bruno Dalla Chiara, εξήγησε στο Investigate Europe ότι αυτά τα τρένα απαιτούν εξαιρετική συντήρηση σιδηροτροχιάς, διαφορετικά ερμηνεύουν το ανομοιόμορφο ύψος των σιδηροτροχιών ως είσοδο σε καμπύλη, ενεργοποιώντας τον μηχανισμό κλίσης, παρόλο που η το τρένο ταξιδεύει σε ευθεία γραμμή. Επίσης, το μεγάλο τους πλεονέκτημα – η ικανότητά τους για γρήγορη επιτάχυνση – αυξάνει τον κίνδυνο απώλειας πρόσφυσης.

«Η καλή συντήρηση της πίστας είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Εάν στείλετε ένα κεκλιμένο τρένο σε μια γραμμή που δεν συντηρείται καλά, θα έχετε πρόβλημα», τόνισε η Ντάλα Κιάρα στο Investigate Europe.

H Ferrovie dello Stato θεωρεί ότι δεν υπάρχει πρόβλημα για την ανάπτυξη του ETR 470: «Όσον αφορά τις σιδηροδρομικές υποδομές, δεν υπάρχουν ιδιαίτεροι περιορισμοί», δήλωσε ο εκπρόσωπος Carlo Valentino.

 

Οι εναλλακτικές

Ο Finkbohner, πρώην γραμματέας του διοικητικού συμβουλίου της Cisalpino, επισημαίνει ότι υπάρχουν παραδείγματα τρένων παρόμοιων με το ETR 470 που λειτουργούν πολύ καλά, όπως το CPA4000 στην Πορτογαλία, που συνδέει τη Λισαβόνα και το Πόρτο με ταχύτητες έως και 220 χλμ. /h.

Πορτογάλοι οδηγοί τρένων είπαν στο Investigate Europe ότι απολαμβάνουν τη δυνατότητα να μπαίνουν σε καμπύλες χωρίς να επιβραδύνουν, ενώ η Comboios de Portugal (CP, οι Πορτογαλικοί Σιδηρόδρομοι) δήλωσαν ικανοποιημένοι με την απόδοση αυτών των τρένων. «Το 2003, μεταβήκαμε σε μια μεθοδολογία συντήρησης RCM II, παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιείται στους πυρηνικούς σταθμούς και την αεροπορία, αυξάνοντας τη διαθεσιμότητα αυτών των τρένων κατά 20% και την αξιοπιστία τους κατά 50%,» λέει η εκπρόσωπος της CP Ana Portela.

Τα CPA4000, που συναρμολογούνται στην Πορτογαλία και προμηθεύονται εξαρτήματα από διαφορετικούς εργολάβους από τα ETR 470, κινούνται σε μια επίπεδη γραμμή κατά μήκος της ακτής του Ατλαντικού, χωρίς σφιχτές στροφές και απότομες κλίσεις. Μεταξύ Λισαβόνας και Πόρτο, δεν υπάρχει ίχνος λόφου, σε αντίθεση με τα απόκρημνα βουνά που βρίσκονται μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης, όπου το έδαφος μοιάζει περισσότερο με τις ιταλο-ελβετικές Άλπεις παρά με την πορτογαλική παράκτια πεδιάδα.

Πώς κατέληξαν λοιπόν τα ETR 470 στις δοκιμαστικές διαδρομές για τη γραμμή Αθήνα-Θεσσαλονίκη; Μήπως, για να απλοποιήσει τη συντήρηση και να αποτρέψει πιθανά προβλήματα, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα απενεργοποιήσει τον μηχανισμό κλίσης, μειώνοντας την ταχύτητα του τρένου, όπως έκαναν οι πολωνικοί σιδηρόδρομοι με τα δικά τους Pendolinos; Τότε γιατί όλη η φασαρία για τα «γρήγορα τρένα»;

«Το μόνο που μπορώ να πω είναι καλή τύχη» λέει τέλος ο πρώην επικεφαλής των Ελβετικών Σιδηροδρόμων.

 

Έζησε δέκα ζωές και πέθανε μόνη στα 76 της: Όσα είδε και έκανε η θρυλική Ματούλα της πλατείας Κολωνακίου

 

Ο θυελλώδης έρωτας με τον Μπάρκουλη, οι παρέες με Ωνάση και Λάσκαρη, ο γάμος που έγινε... από ανάγκη και το μεγάλο της παράπονο

30 Οκτωβρίου 2024 

 

 

Από Εύη Κουρίδου

Μια ζωή που άλλοι θα ζήλευαν και άλλοι θα συμπονούσαν έζησε η Ματούλα του Κολωνακίου της νυχτερινής Αθήνας του '70, αφού είδε και έζησε τα πάντα, για να πεθάνει μόνη και να εντοπιστεί 7 ημέρες μετά τον θάνατό της.

Το μεσημέρι της Τρίτης 17 Οκτωβρίου 2023, γίνεται γνωστό ότι η θρυλική Ματούλα πέθανε σε ηλικία 76 ετών και πως η σορός της εντοπίστηκε μετά από 7 ημέρες μέσα στο σπίτι όπου ζούσε μόνη της.

Η δυσάρεστη είδηση του θανάτου της έγινε αρχικά γνωστή μέσω των social media και στη συνέχεια, την επιβεβαίωσε ο καλός της φίλος και δημοσιογράφος Νίκος Νικόλιζας, ο οποίος έκανε λόγο για ένα κεφάλαιο που κλείνει: «Εγώ έτσι θα σε θυμάμαι πάντα. Χαμογελαστή Ματούλα μου. Έφυγες πικραμένη αλλά και γεμάτη.

Δεν μπόρεσα τελευταία φορά να σε βοηθήσω για το σπίτι που έψαχνες. Θα μείνεις πάντα το φιλαράκι μου. Καλή αντάμωση. Ένα ακόμα κεφάλαιο κλείνει για μένα!».

Ποια ήταν η Ματούλα του Κολωνακίου

Η Ματούλα του Κολωνακίου αποτέλεσε «είδωλο» στο καλλιτεχνικό στερέωμα της δεκαετίας του 1970 και βρέθηκε στο πλευρό μεγάλων προσωπικοτήτων, όπως ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ο Ανδρέας Μπάρκουλης, η Ζωή Λάσκαρη και ο Τόλης Βοσκόπουλος. Σημειώνεται μάλιστα ότι η μοναδική γυναίκα φίλη της ήταν η διάσημη ηθοποιός, καθώς οι παρέες της απαρτίζοντας κυρίως από αγόρια. Εξάλλου είχε πει πως ήταν αγοροκόριτσο: «Με την Ζωίτσα κάναμε παρέα, γιατί κι εκείνη ήταν αντράκι».

Η Διαμάντω Κουτροπούλου -όπως ήταν το βαφτιστικό της όνομα- γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1947 και ο πατέρας της ήταν διοικητής Χωροφυλακής εκεί. Η ζωή της θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ταινία. 

Όπως η ίδια έχει δηλώσει σε συνεντεύξεις της, στα 12 της είδε τη μητέρα της να σκοτώνεται μπροστά στα μάτια της, όταν πάτησε ένα σαπούνι στο πάτωμα της κουζίνας και χτύπησε στο κεφάλι.

Στο αναμορφωτήριο για τον Ανδρέα Μπάρκουλη και η ερωτική σχέση τους

Στα 13 της γνώρισε τον Ανδρέα Μπάρκουλη. Η ίδια έχει πει ότι εκείνος ήταν που την έκανε γυναίκα. «Στα 15,5 έγινε κι αυτό. Το έκανα γιατί το ήθελα και χαίρομαι που την παρθενιά μου την πήρε ένας τέτοιος άνθρωπος».

Σε ηλικία μόλις 15 ετών είχε κλειστεί στο αναμορφωτήριο από τον ίδιο της τον πατέρα και αυτό γιατί είχε συνάψει ερωτική σχέση με τον ηθοποιό Ανδρέα Μπάρκουλη… Ήταν ανήλικη και ανύπαντρη και το «παράπτωμα» ήταν αρκετό για την εποχή, ώστε να τιμωρηθεί με τέτοιο τρόπο.

Ο πατέρας της ήταν ένας σκληρός άνθρωπος -στρατιωτικός στο επάγγελμα- και θεώρησε ότι είχε θιχτεί η τιμή και η υπόληψη της οικογένειάς του και την έκλεισε στο αναμορφωτήριο, για να την τιμωρήσει μεν και κατά δεύτερον για να την κάνει να αποκαλύψει ποιος ήταν ο σύντροφος αυτός που τους ατίμασε. 

Η νεαρή τότε κοπέλα προτίμησε να υπομείνει το βασανιστήριο, παρά να αποκαλύψει το όνομα του Μπάρκουλη.

Τα ναρκωτικά και οι ανύπαρκτες σχέσεις με τον γιο της

Αργότερα, σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία, έγινε γνωστή ως η «Ματούλα του Κολωνακίου» καθώς έκανε βόλτα με… άλογο στην Πλατεία Κολωνακίου για να σπάσει πλάκα. Έκτοτε απέκτησε μια μικρή δημοφιλία που στη συνέχεια απογειώθηκε όταν ξεκίνησε να συμμετέχει σε όλα τα δρώμενα της νυχτερινής Αθήνας. Όπως ανέφερε συχνά ήθελε να γεμίζει τη ζωή της με εμπειρίες.

Στις άσχημες πτυχές της ζωής της, όμως, περιλαμβάνεται η εξάρτηση από τα ναρκωτικά, καθώς και ο γιος Λορέντζο Καριέρε, που «είχε να τον δει 15 χρόνια» από όταν έκανε τη δική του οικογένεια, όπως είχε πει χαρακτηριστικά η ίδια.

Πριν από λίγα χρόνια, μάλιστα, η ίδια ζητούσε βοήθεια προκειμένου να βρει στέγη, καθώς είχε λάβει ένταλμα έξωσης από το σπίτι της στον Ευαγγελισμό. Κι ενώ βρισκόταν σε αυτή την ανάγκη, η ίδια είχε πει τότε για τον γιο της, Λορέντζο: «Δεν έχει ενδιαφερθεί ο γιος μου. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ας είναι καλά το παιδί εκεί που είναι».

«Είμαι 74, τώρα έγινα τον Αύγουστο!», είχε πει σε συνέντευξή της προ ολίγων ετών η γυναίκα που κάποτε το όνομά της ήταν συνώνυμο με την κοσμική ζωή της Αθήνας. Η Ματούλα είχε παραχωρήσει μια αποκαλυπτική συνέντευξη το 2021 στην οποία είχε αναφερθεί στα λάθη που έχει κάνει κατά το παρελθόν. Παράλληλα, είχε μιλήσει για τα εγγόνια της, αλλά και το γιο της Λορέτζο Καριερέ τον οποίο είχε να δει πολλά χρόνια.

«Εγώ δεν έχω ταυτότητα επαγγέλματος. Απλώς, επειδή από εκείνα τα χρόνια, μικρή, είχα πολλές σχέσεις με τραγουδιστές, με μαγαζιά, με τραγουδίστριες, με έβαλε ο Ζαμπέτας να τραγουδήσω. Δεν ήμουν και η Κάλλας, ούτε η Βίκυ Μοσχολιού.   

Ο Ανδρέας Μπάρκουλης ερχόταν να με πάρει από το 6ο Γυμνάσιο θηλέων, όπου με διώξανε μετά, και φωνάζανε “κορίτσια ο Μπάρκουλης” – μία μέρα ήρθε και ο Κακαβάς. 

Τον ερωτεύτηκα τον Μπάρκουλη, ήταν καταπληκτικό παιδί.

 Έμενε χωρίς λεφτά γιατί τα έδινε στους συνανθρώπους του, έτσι ήμουν κι εγώ.  Δυσκολεύτηκα στην φυλακή, αλλά την έκανα λαχείο στον Κορυδαλλό. Εκεί σταμάτησα τα ναρκωτικά», είχε πει η Ματούλα.

Η ίδια είχε αναφερθεί και στα λάθη με τη σχέση που είχε με τον γιο της, τον Λορέντζο Καριέρε, που συστήθηκε στο ευρύ κοινό μέσα από τη συμμετοχή του στο ριάλιτι του Mega, «Bar». 

Αναφορικά με το μοναδικό παράπονο που είχε, είπε: «Δεν έχω δει τα εγγόνια μου ποτέ και δεν ξέρω καν τα ονόματά τους. 

Αφού ο γιος μου εκεί θέλει να είναι – αρκεί να είναι καλά αυτός και τα παιδιά του. Έχω να τον δω 15 χρόνια, έκλαψα στην αρχή.  

Έχω κάνει πάρα πολλά λάθη με το παιδί μου. Καταρχήν έπεσα στα ναρκωτικά με το που τον γέννησα».

Ο γυμνισμός στη Μύκονο

Το ’70 ήταν η χρυσή εποχή της. Τότε, η ίδια θυμόταν τον εαυτό της να κάνει βόλτα με άλογο στην Πλατεία Κολωνακίου για την πλάκα της, ενώ έκανε και γυμνισμό στη Μύκονο. «Καταρχήν η Μύκονος ξεκίνησε από τον γυμνισμό», είχε πει χρόνια μετά, στην εκπομπή της Αννίτας Πάνια. «Πηγαίναμε εμείς για να είμαστε τσιτσίδι. Δεν ερχόταν κανείς με μαγιό και αν ερχόταν, τον κράζαμε όλοι».

Μετά ήρθαν τα δύσκολα και από τη λάμψη του Κολωνακίου και την κοσμική ζωή, βρέθηκε στην φυλακή λόγω των ναρκωτικών… Είχε μπει στην φυλακή το ’90 και έμεινε μέσα για εννιά μήνες, εκεί ήταν που σταμάτησε οριστικά τη χρήση ουσιών. «Η φυλακή για μένα είναι το χέρι του Θεού που με έσωσε!», είχε πει για αυτό η Ματούλα.

Ο μεγάλος της έρωτας και ο γάμος... από ανάγκη

Η ίδια έλεγε ότι ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής της ήταν ο εφοπλιστής Γιάννης Πατέρας, με τον οποίο χώρισαν λίγο πριν παντρευτούν, ύστερα από 5 χρόνια σχέσης. 

Γάμο έκανε με τον Ρομπέρτο Καριέρε, επιχειρηματία της ντίσκο Σαν Λορέντζο. «Τον Ρομπέρτο τον παντρεύτηκα γιατί έμεινα έγκυος, δεν ήμουν καψούρα μαζί του. Του είχα πει “θα παντρευτούμε και θα χωρίσουμε”». Όπως κι έγινε στους έξι μήνες γάμου.

Παράλληλα, είχε παραδεχθεί ότι ήταν και αθυρόστομη και ότι έριχνε χαστούκια σε κάποιους που το άξιζαν. Κι αυτό γιατί μια γυναίκα μόνη όπως αυτή, μπορούσε να επιβιώσει μόνο υιοθετώντας μια τέτοια συμπεριφορά, καθώς δεν είχε κανέναν να την προστατεύσει και έπρεπε μόνη της να τα βγάλει πέρα. 

 Είχε παραδεχθεί, μάλιστα, πως είχε «ρίξει κάτι ανάποδα χαστούκια σε κάποιους που το άξιζαν». Ξεκαθάρισε πως δεν σύναπτε ερωτικές σχέσεις μιας βραδιάς με αυτούς που τους την έπεφταν και πως έκανε μακροχρόνιους δεσμούς.

Το μωρό που γεννήθηκε έγινε αργότερα γνωστό στο πανελλήνιο, μέσα από τη συμμετοχή του στο ριάλιτι BAR, ο Λορέντζο Καριέρε… 

Οι σχέσεις μητέρας και γιου ήταν τεταμένες τα τελευταία χρόνια και η Ματούλα «έφυγε» με τον καημό ότι δεν έβλεπε τα εγγόνια της.

Ήταν κολλητή με τη Ζωή Λάσκαρη και τα «έσπαγε» στα μπουζούκια με τον Ωνάση. Φρόντιζε ο ίδιος να την καλεί, κάθε φορά που βρισκόταν στην Ελλάδα. «Ο Αρίστος ήταν και αθυρόστομος, όταν το ήθελε. 

Τον θυμάμαι μια φορά που τσαντίστηκε πολύ όταν τον φωτογράφισαν κρυφά να κατουράει στο χαλίκι έξω από τη Νεράιδα. Έγινε… Τούρκος!», έχει πει η ίδια σε συνέντευξή της.

«Δεν το έπαιξα ποτέ κάποια, όμως μπορώ να πω ότι έφερα μια τρέλα και μια ελευθερία στα πράγματα. Είμαι πολύ ευτυχισμένη που μόνη μου άντεξα και ξεπέρασα όλα τα κύματα της ζωής μου. Ίσως τελικά να είμαι πολύ δυνατή», είχε επίσης δηλώσει για την πορεία και την προσωπικότητά της.

 

Πηγή:  athensmagazine

Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912 – H εντολή κατάληψης της πόλης στον Καλλάρη και η σύμβαση παραχώρησης στους Έλληνες

Ἀρχηγὸν Στρατοῦ Θεσσαλονίκην. Βεβαιούμενος ἀπὸ τὸ ἐκ Θεσσαλονίκης σταλέν μοι τὴν ἑσπέραν ταύτην τηλεγράφημα τῆς Ὑμετέρας Βασιλικῆς Ὑψηλότητος τὴν εἴσοδον αὐτῆς καὶ συνεπῶς καὶ τοῦ ἡμετέρου στρατοῦ εἰς τὴν πρωτεύουσαν τῆς Μακεδονίας, σπεύδω νὰ διαβιβάσω αὐτῇ καὶ τῷ γενναίῳ στρατῷ τὰ θερμὰ συγχαρητήρια τῆς Κυβερνήσεως.

Ἀθῆναι 28-Χ-12 Μεσονύκτιον

Βενιζέλος

Το συγχαρητήριο τηλεγράφημα του Έλληνα πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου στάλθηκε στον αρχιστράτηγο του Ελληνικού Στρατού Διάδοχο Κωνσταντίνο την ημέρα που ο ίδιος, επικεφαλής της Ι Μεραρχίας, εισήλθε στη Θεσσαλονίκη. Η πόλη είχε παραδοθεί δύο ημέρες νωρίτερα στον Ελληνικό Στρατό από τον Χασάν Ταχσίν πασά, αρχιστράτηγο των οθωμανικών δυνάμεων που επί είκοσι ημέρες δεν είχαν καταφέρει να ανακόψουν τη νικηφόρα πορεία των ελληνικών στρατευμάτων.

Η ιστορική καταγραφή της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης το 1912 από τους Οθωμανούς από το Γενικό Επιτελείο Στρατού έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς φωτίζονται πτυχές των γεγονότων που έλαβαν τότε χώρα και παρουσιάζονται σημαντικά έγγραφα, όπως η εντολή που είχε δοθεί στον Στρατηγό Καλλάρη για την κατάληψη της Θεσσαλονίκης και η σύμβαση παραχώρησης της πόλης από τους Οθωμανούς στους Έλληνες.

Διαβάζουμε στο σχετικό κείμενο του Γενικού Επιτελείου Στρατού:

Ο πόλεμος εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κηρύχθηκε από την Ελλάδα στις 5 Οκτωβρίου, ενώ είχαν προηγηθεί τα υπόλοιπα συμμαχικά βαλκανικά κράτη, και την ίδια ημέρα ξεκίνησε η προέλαση του Ελληνικού Στρατού σε δύο μέτωπα, στην Ήπειρο και στη Θεσσαλία. Ο Ελληνικός Στρατός Θεσσαλίας περιλάμβανε 7 μεραρχίες, την Ταξιαρχία Ιππικού, 4 τάγματα Ευζώνων, βοηθητικές μονάδες και την υπηρεσία των μετόπισθεν, δηλαδή συνολικά 100.000 άνδρες και 23.000 κτήνη και είχε να αντιμετωπίσει ισχυρά οθωμανικά στρατεύματα τα οποία, όμως, υστερούσαν σημαντικά σε πεζικό. Έτσι, τις πρώτες ημέρες του πολέμου, οι ελληνικές δυνάμεις κατήγαγαν σημαντικές νίκες απελευθερώνοντας την Ελασσόνα, τη Δεσκάτη, το Σαραντάπορο και τα Σέρβια, και στις 11 Οκτωβρίου εισήλθαν, χωρίς σοβαρή αντίσταση, στην Κοζάνη.

Στις 12 Οκτωβρίου, ενώ το Γενικό Στρατηγείο βρισκόταν στα Σέρβια και μεγάλο μέρος των ελληνικών δυνάμεων ήταν στην περιοχή της Κοζάνης, τέθηκε για πρώτη φορά το ζήτημα της μετέπειτα πορείας του στρατού. Το Γενικό Στρατηγείο, μη γνωρίζοντας ακριβώς την κίνηση των οθωμανικών στρατευμάτων αλλά έχοντας πληροφορίες ότι ο μεγαλύτερος όγκος όσων είχαν υποχωρήσει από το Σαραντάπορο είχε συμπτυχθεί προς τα βόρεια, σκόπευε να κινηθεί προς το Μοναστήρι, προκειμένου να ολοκληρώσει την αποστολή του σύμφωνα με τους καθαρά στρατιωτικούς όρους, δηλαδή να επιτύχει τη συντριβή του εχθρού και έπειτα να προωθηθεί προς τη Βέροια και τη Θεσσαλονίκη. Την ίδια ημέρα, όμως, ο διάδοχος έλαβε τηλεγράφημα από τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος ζητούσε να μάθει τη μετέπειτα πορεία του στρατού επισημαίνοντας ότι σπουδαίοι πολιτικοί λόγοι επέβαλλαν τη γρήγορη είσοδό του στη Θεσσαλονίκη. Παρόμοια σύσταση έκανε στον αρχιστράτηγο και ο υπουργός Εξωτερικών Λάμπρος Κορομηλάς, ενημερώνοντάς τον για τις κατακτήσεις των συμμάχων και τον κίνδυνο να εισέλθουν πρώτοι στην πόλη.

Την επομένη, 13 Οκτωβρίου, τα ελληνικά στρατεύματα συνέχισαν την προέλασή τους σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο και το Γενικό Στρατηγείο εγκαταστάθηκε στην Κοζάνη. Εκεί, όμως, έπειτα από τις πληροφορίες που συνέλεξαν τα τμήματα αναγνωρίσεως για την κίνηση του Οθωμανικού Στρατού προς τα ανατολικά, σε συνδυασμό με την επιτακτική επιμονή της κυβέρνησης για την άμεση στροφή του Ελληνικού Στρατού προς απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, εξέδωσε νέα διαταγή. Σύμφωνα με αυτή, από το επόμενο πρωί όλες οι μονάδες θα προωθούνταν προς την κατεύθυνση της πολυπόθητης πόλης. Ωστόσο, παρά την τελική σύμπνοια στη λήψη των κρίσιμων αποφάσεων, η κυβερνητική επέμβαση στην όλη διαδικασία ανέδειξε την ένταση μεταξύ πρωθυπουργού και διαδόχου, η οποία αποτέλεσε την αρχή της σοβαρής σύγκρουσης των δύο ανδρών, με τα γνωστά αποτελέσματα, λίγα χρόνια αργότερα.

Στις μέρες που ακολούθησαν, έλαβε χώρα ένας πραγματικός αγώνας δρόμου τόσο στα πεδία των μαχών όσο και στον τομέα των πληροφοριών για την τύχη της Θεσσαλονίκης. Στις 16 Οκτωβρίου, ο Ελληνικός Στρατός απελευθέρωσε τη Βέροια και την Κατερίνη και στις 19-20 Οκτωβρίου έδωσε την τελευταία νικηφόρα μάχη του στα Γιαννιτσά, όπου η τουρκική διοίκηση είχε επιλέξει να εγκαταστήσει την άμυνά της για να ανακόψει την πορεία του. Η νίκη εκείνη ουσιαστικά κατοχύρωσε την κυριαρχία του Ελληνικού Στρατού στη διεκδίκηση της Θεσσαλονίκης.

Μετά τη νίκη στα Γιαννιτσά, η ελληνική πλευρά έλαβε όλα τα απαραίτητα προπαρασκευαστικά μέτρα για την αντιμετώπιση του τελευταίου εμποδίου μέχρι τη Θεσσαλονίκη: τη διάβαση του ποταμού Αξιού. Το εγχείρημα προγραμματίστηκε για τη νύχτα 23/24 Οκτωβρίου και δεν ήταν εύκολο, καθώς οι Οθωμανοί, κατά την υποχώρησή τους, είχαν καταστρέψει τη μία ξύλινη οδική και τις δύο σιδηροδρομικές γέφυρες, ενώ τα νερά του ποταμού είχαν διογκωθεί εξαιτίας των συνεχών βροχοπτώσεων. Λόγω της δυσκολίας μεταφοράς γεφυροσκευών, ο στρατός υποχρεώθηκε να χρησιμοποιήσει για τη ζεύξη του ποταμού πρόχειρα υλικά από τα γύρω χωριά και έτσι η διάβαση του Αξιού επιτεύχθηκε στις 25 Οκτωβρίου για μεγάλο μέρος του στρατού, ενώ το Γενικό Στρατηγείο εγκαταστάθηκε στο χωριό Γέφυρα, στην έπαυλη Τοψίν, ευρισκόμενο σε ετοιμότητα για ισχυρή επίθεση εναντίον των οθωμανικών στρατευμάτων.

Στη Θεσσαλονίκη, ο εκεί αρχηγός του στρατού εναντίον των Ελλήνων Χασάν Ταχσίν πασάς, βλέποντας την κακή κατάσταση των δυνάμεών του και έπειτα από μεσολάβηση των προξένων των Μεγάλων Δυνάμεων, πείσθηκε να έλθει σε διαπραγματεύσεις με τον Έλληνα αρχιστράτηγο προκειμένου να αποφευχθεί η άσκοπη αιματοχυσία. Πράγματι, το μεσημέρι της 25ης Οκτωβρίου, αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τους προξένους των Μεγάλων Δυνάμεων και τον Στρατηγό Σεφήκ πασά, φρούραρχο της πόλης, μαζί με έναν ελληνικής καταγωγής αξιωματούχο, επέδωσε στον διάδοχο τα αιτήματα του Τούρκου αρχιστράτηγου. Ο σημαντικότερος όρος ήταν να επιτραπεί σε αυτόν να αποσυρθεί με τον στρατό και τον οπλισμό του στην ανατολική παρυφή της Θεσσαλονίκης και να παραμείνει εκεί έως το τέλος του πολέμου. Ο διάδοχος απέρριψε τους όρους και απαίτησε την άμεση παράδοση του τουρκικού στρατού, ο οποίος θα θεωρούνταν αιχμάλωτος πολέμου και θα μεταφερόταν σε κάποιο λιμάνι της Μικράς Ασίας με έξοδα της ελληνικής κυβέρνησης, ενώ η μόνη του παραχώρηση θα ήταν να διατηρήσουν οι αξιωματικοί τα ξίφη τους. Η αντιπροσωπεία επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη με τον ίδιο συρμό και με τη δέσμευση να απαντήσει ως τις 0600 το πρωί της 26ης Οκτωβρίου.

Στο μεταξύ, τα υπουργεία Στρατιωτικών και Εξωτερικών ενημέρωναν το Γενικό Στρατηγείο για την προέλαση των βουλγαρικών δυνάμεων προς τα νότια μετά την κατάληψη των Σερρών, εκφράζοντας φόβους για την πιθανή ταυτόχρονη άφιξή τους στην πόλη, όπου οι κάτοικοι εναγωνίως ανέμεναν την είσοδο του Ελληνικού Στρατού για την τέλεση δοξολογίας στον ναό του Αγίου Δημητρίου. Το ίδιο βράδυ, το Γενικό Στρατηγείο εξέδωσε διαταγή με την οποία καθόριζε ότι στις 0930 της επόμενης ημέρας οι ελληνικές δυνάμεις θα αναλάμβαναν γενική επίθεση κατά του Οθωμανικού Στρατού, σύμφωνα με το σχέδιο που είχε κοινοποιηθεί στις μεραρχίες νωρίτερα.

 Η παράδοση της πόλης στον ελληνικό στρατό.

Το πρωί της 26ης Οκτωβρίου και πριν από τη λήξη της προθεσμίας, επέστρεψε σιδηροδρομικώς στη Γέφυρα ο Σεφήκ πασάς, κομίζοντας την απάντηση του Τούρκου αρχιστράτηγου ότι δεχόταν τους όρους της ελληνικής πλευράς, αλλά ζητούσε να κρατήσει 5.000 όπλα για την εκγύμναση των νεοσυλλέκτων. Το αίτημα δεν έγινε δεκτό και ο Τούρκος πληρεξούσιος ζήτησε δίωρη προθεσμία, η οποία παρήλθε χωρίς απάντηση.

Υπό την πίεση του χρόνου και ακολουθώντας τις διαταγές της προηγούμενης ημέρας, ο Ελληνικός Στρατός άρχισε να κινείται από διάφορες κατευθύνσεις προς τη Θεσσαλονίκη, συνεχίζοντας την κύκλωση των τουρκικών δυνάμεων. Ο Χασάν Ταχσίν πασάς αρχικά προσπάθησε να κερδίσει χρόνο μέσω των διαπραγματεύσεων, διαβλέποντας, όμως, το μάταιο του αγώνα και τις συνέπειες που θα είχε για τον στρατό του, αποφάσισε να δεχθεί όλους τους όρους του διαδόχου και ζήτησε να σταλούν αντιπρόσωποί του για τη σύνταξη των πρωτοκόλλων. Αμέσως, το Γενικό Στρατηγείο ενημέρωσε τον διοικητή των βουλγαρικών δυνάμεων για τις εξελίξεις, προτρέποντάς τον να κινηθεί διαφορετικά (και όχι προς Θεσσαλονίκη) για στρατηγικούς λόγους. Ταυτόχρονα, διέταξε την VII Μεραρχία και το Απόσπασμα Ευζώνων Κωνσταντινόπουλου να σπεύσουν να καταλάβουν την πόλη. Πράγματι, το ίδιο απόγευμα, τα τμήματα αυτά έφθασαν περίπου 1.500 μ. μακριά από τη Θεσσαλονίκη και στρατοπέδευσαν κατά μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών, ενώ οι υπόλοιπες μονάδες σταμάτησαν την προώθησή τους.

Την ίδια ώρα έφθασαν στη Θεσσαλονίκη και οι Έλληνες αντιπρόσωποι του Γενικού Στρατηγείου Αντισυνταγματάρχης Βίκτωρ Δούσμανης και Λοχαγός Ιωάννης Μεταξάς. Έπειτα από δίωρη σύσκεψή τους με τον Τούρκο αρχιστράτηγο, υπέγραψαν, στις 2300 της 26ης Οκτωβρίου, το πρωτόκολλο παράδοσης της πόλης και του εκεί Οθωμανικού Στρατού: «ἡ πόλις τῆς Θεσσαλονίκης παραδίδεται εἰς τὸν Ἑλληνικὸν Στρατὸν μέχρι τῆς συνομολογήσεως τῆς εἰρήνης» αναφερόταν στο άρθρο 3. Το πρωτόκολλο προέβλεπε ότι οι Οθωμανοί στρατιώτες θα παρέδιδαν τα όπλα τους και θα παρέμεναν σε στρατόπεδα της πόλης, ενώ οι αξιωματικοί θα διατηρούσαν τα ξίφη τους και θα κινούνταν στην πόλη ελεύθεροι με τη δέσμευση ότι δεν θα στρέφονταν κατά του Ελληνικού Στρατού και των συμμάχων του όσο διαρκούσε ο πόλεμος. Τα πυροβόλα και τα πολεμικά μηχανήματα του Οθωμανικού Στρατού έπρεπε να παραδοθούν στον ελληνικό, ενώ οι χωροφύλακες και αστυνομικοί θα παρέμεναν στην υπηρεσία τους διατηρώντας τα όπλα τους.

Η σύμβαση παράδοσης της πόλης της Θεσσαλονίκης και του τουρκικού στρατού που υπογράφηκε στις 26 Οκτωβρίου 1912 (Aρχείο ΓΕΣ/ΔΙΣ)
Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, έπειτα από παράκληση του Χασάν Ταχσίν πασά, οι αντιπρόσωποι του Έλληνα αρχιστράτηγου υπέγραψαν και την πρώτη διαταγή για την αναστολή των εχθροπραξιών. Το επόμενο πρωί υπογράφηκε συμπληρωματικό πρωτόκολλο με το οποίο ρυθμίζονταν λεπτομέρειες που αφορούσαν την παράδοση του Οθωμανικού Στρατού και την κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τον Ελληνικό Στρατό. Συνολικά παραδόθηκαν 25.000 οπλίτες και περίπου 1.000 αξιωματικοί, ενώ στην κατοχή του Ελληνικού Στρατού περιήλθαν 70 πυροβόλα, 30 πολυβόλα, 1.200 ίπποι και άφθονο υλικό κάθε κατηγορίας.

 Η είσοδος του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη

Η πρώτη ελληνική μονάδα που εισήλθε στην πόλη, το μεσημέρι της 27ης Οκτωβρίου, ήταν το Απόσπασμα Ευζώνων Κωνσταντινόπουλου με τμήμα Ιππικού. Μέσω των κεντρικών οδών, κατευθύνθηκαν στο διοικητήριο και εγκαταστάθηκαν στους εκεί στρατώνες. Ο πληθυσμός της Θεσσαλονίκης είχε κατακλύσει τους δρόμους και, όπως γράφει ο τότε μαθητής Χ. Χαρίσης, «ἔλαβον χώραν σκηναὶ ἀσυλλήπτου ἐνθουσιασμοῦ. Τριακόσιοι μαθηταὶ μὲ τὰ μπλὲ πηλίκια καὶ ἕνα πλῆθος Ἑλλήνων, τοὺς περικυκλώσαμε καὶ […] ζητωκραυγάζαμε ἔξαλλοι. […] Ὅλοι φιλήσαμε τὴν Πολεμικὴν Σημαίαν, μὲ δάκρυα χαρᾶς».

Παράλληλα, η VII Βουλγαρική Μεραρχία υπό τον Στρατηγό Θεοδωρώφ, παρά την ενημέρωσή της για τις εξελίξεις, συνέχισε την προέλασή της προς τη Λητή και έβαλλε κατά των τουρκικών θέσεων, γεγονός που προκάλεσε τη διαμαρτυρία του Τούρκου αρχιστράτηγου και την έντονη αντίδραση του διαδόχου και, κατ’ επέκταση, της ελληνικής κυβέρνησης.

Λόγω της κίνησης των Βουλγάρων, τη νύχτα της 27/28 Οκτωβρίου, ο νεοδιορισμένος Έλληνας νομάρχης της Θεσσαλονίκης απέστειλε ειδική αμαξοστοιχία στο χωριό Γέφυρα προτείνοντας στον διάδοχο να επισπεύσει την είσοδό του στην πόλη. Πράγματι, στις 0345 ο αρχηγός του Ελληνικού Στρατού επιβιβάσθηκε στην ίδια αμαξοστοιχία και έφθασε στις 0500 στον σιδηροδρομικό σταθμό στη δυτική παρυφή της πόλης. Εκεί συναντήθηκε με τον διοικητή της VII Μεραρχίας, στον οποίο έδωσε εντολή να σπεύσει στην αμαξιτή οδό Θεσσαλονίκης-Σερρών και να εμποδίσει την προέλαση των Βουλγάρων.

Στις 1100 της 28ης Οκτωβρίου ο αρχιστράτηγος εισήλθε θριαμβευτής στη Θεσσαλονίκη με το επιτελείο του, επικεφαλής της Ι Μεραρχίας, ενώ ο ελληνικός πληθυσμός εκδήλωνε με κάθε τρόπο τη συγκίνησή του παρά τη δυνατή βροχή. Γράφει χαρακτηριστικά ο Πρίγκιπας Νικόλαος, μετέπειτα στρατιωτικός διοικητής Θεσσαλονίκης: «μερικοὶ ἐφιλοῦσαν τὰ ὑποδήματά του, ἄλλοι τὴν χλαίνην του, ἄλλοι ἔπεφταν μπροστὰ στὸ ἄλογό του, ἄλλοι ἐχόρευαν κ’ ἐτραγουδοῦσαν κ’ ἐφώναζαν. ἀλλὰ ἡ μεγάλη πλειονότης ἔκλαιε». Ακολούθησε δοξολογία στον ναό του Αγίου Μηνά, μετάβαση του διαδόχου στο διοικητήριο, παρέλαση της Ι Μεραρχίας ενώπιόν του και στη συνέχεια παρουσίαση των αρχών της πόλης. Η Ι Μεραρχία εγκαταστάθηκε στους στρατώνες του Πεδίου του Άρεως. Στην έκθεσή της για την ημέρα εκείνη αναγράφεται ότι «ἡ πραγματοποίησις ἑνὸς ἐθνικοῦ μεγάλου ὀνείρου καὶ ὁ τρόπος καθ’ ὃν τοῦτο ἐπραγματοποιεῖτο, ἐχάραξεν τὴν ἡμέραν αὐτὴν εἰς τὴν καρδίαν τοῦ ἔθνους ὡς μίαν τῶν ἐνδοξωτέρων καὶ εὐτυχεστέρων ἡμερῶν τῆς πατρίδος» (αρχείο ΓΕΣ/ΔΙΣ, Φ.1641/Α/1).

Το επόμενο πρωί εισήλθε στην πόλη και ο βασιλιάς Γεώργιος, περιστοιχισμένος από τον διάδοχο και τους πρίγκιπες. Τιμές απέδωσε η Ι Μεραρχία και το Απόσπασμα Ευζώνων, ενώ, παρά τη συνεχιζόμενη δυνατή βροχή, πλήθη λαού με έξαλλο ενθουσιασμό χαιρετούσαν την άφιξή του. Όταν η πομπή έφθασε μπροστά στον Λευκό Πύργο έγινε έπαρση της σημαίας, ενώ ελληνικά πυροβόλα έριξαν 21 χαιρετιστήριες βολές.

Οι κινήσεις των βουλγαρικών στρατευμάτων προάγγελος νέων συγκρούσεων

Νωρίς το πρωί της 28ης Οκτωβρίου, προτού η VII Μεραρχία προλάβει να εγκατασταθεί αμυντικά στη βορειοδυτική παρυφή της Θεσσαλονίκης, εμφανίστηκαν τα πρώτα τμήματα της VII Βουλγαρικής Μεραρχίας, η οποία έσπευδε να εισέλθει στην πόλη πριν από τον διάδοχο. Η ελληνική μεραρχία απαγόρευσε την περαιτέρω κίνηση των βουλγαρικών στρατευμάτων και το ζήτημα επιλύθηκε έπειτα από διαπραγματεύσεις μεταξύ των διοικητών των δύο συμμαχικών δυνάμεων.

Οι Βούλγαροι στρατηγοί Πετρώφ και Θεοδωρώφ ζήτησαν να υπογραφεί και για τη βουλγαρική πλευρά πρωτόκολλο παράδοσης της Θεσσαλονίκης, παρόμοιο με αυτό που είχε υπογραφεί με τον Έλληνα αρχιστράτηγο, ωστόσο τους κατέστη γνωστό ότι η πόλη είχε ήδη παραδοθεί στον Ελληνικό Στρατό και ο Χασάν Ταχσίν πασάς ήταν αιχμάλωτός του. Επίσης, ζήτησαν να επιλυθεί το ζήτημα της στέγασης των στρατευμάτων, δεδομένης και της ραγδαίας βροχής, ωστόσο τελικά περιορίστηκαν να αιτηθούν την είσοδο στη Θεσσαλονίκη δύο ταγμάτων, προκειμένου να αναπαυθούν οι δύο Βούλγαροι πρίγκιπες που υπηρετούσαν σε αυτά.

Με τη δέσμευση της πλήρους συμμόρφωσης των βουλγαρικών μονάδων προς τις οδηγίες και διαταγές του Έλληνα φρούραρχου, ο διάδοχος εξέδωσε διαταγή για την είσοδο στη Θεσσαλονίκη δύο βουλγαρικών ταγμάτων το πρωί της 29ης Οκτωβρίου. Ωστόσο, μετά την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων, ορισμένες βουλγαρικές μονάδες εισήλθαν τη νύχτα στην πόλη παρά τη συμφωνία. Στις 28 Οκτωβρίου κατέφθασε και το σερβικό σύνταγμα Ιππικού, του οποίου ο διοικητής υπέβαλε συγχαρητήρια επιστολή στον διάδοχο και αποχώρησε για να συναντήσει τη μεραρχία του βόρεια της Γευγελής.

Το μεσημέρι της 29ης Οκτωβρίου, μετά την είσοδο του Έλληνα βασιλιά στη Θεσσαλονίκη, παρέλασε στους δρόμους της πόλης ολόκληρο το βουλγαρικό σύνταγμα αντί των δύο μόνο ταγμάτων για τα οποία υπήρχε έγκριση. Το γεγονός αντιμετωπίστηκε με σιωπή από τον λαό, κυρίως, όμως, προανήγγειλε την έλλειψη σύμπνοιας μεταξύ των συμμάχων και την επερχόμενη σοβαρή σύγκρουσή τους λίγους μήνες αργότερα.

 

Ο ΕΚΔΟΤΗΣ «ΓΚΑΝΓΚΣΤΕΡ» ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ «ΜΑΙΜΟΥ», ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ! ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΚΑΙ ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΤΟΥΛΗΣ ΕΣΤΗΣΑΝ ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ. ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ Ο «ΓΑΛΑΖΙΟΣ» ΕΚΔΟΤΗΣ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ: ΤΡΕΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ «ΕΣΣΟΝΤΑΙ ΕΙΣ ΣΑΡΚΑΝ ΜΙΑΝ»!

Ας παίξουμε ένα παιχνίδι… ελαφρώς τροποποιημένο! Αντί για το γνωστό «Βρείτε τις διαφορές» εμείς θα παίξουμε το «Βρείτε τις ομοιότητες»! Για το παιχνίδι θα χρειαστούμε τα στοιχεία από τρεις διαφορετικές εταιρείες. Ας πούμε ότι θα διαλέξουμε τις τρεις εταιρείες του διαπλεκόμενου εκδότη Νίκου Καραμανλή. Θα χρειαστούμε επίσης και παρατηρητικότητα προκειμένου να εντοπίσουμε τα κοινά στοιχεία. Πάμε να ξεκινήσουμε!

Έχουμε και λέμε λοιπόν… Εταιρεία νούμερο 1: ιστοσελίδα paraskinio.gr, εταιρεία νούμερο 2: Εφημερίδα Political και Εταιρεία νούμερο 3: Site dimosdata.gr

Και οι τρεις εταιρείες έχουν την ίδια διεύθυνση, το ίδιο τηλέφωνο και δύο από τις τρεις έχουν και το ίδιο ΑΦΜ! Στις δύο από τις τρεις  εταιρείες επίσης φιγουράρει το όνομα Καραμανλής (Νίκος ή Γιώργος… πατέρας και υιός) είτε ως ιδιοκτήτης, είτε ως νόμιμος εκπρόσωπος, είτε ως διαχειριστής!

Και στις τρεις εταιρείες επίσης η κυρία Χρυσή Τζουμάκα (σύζυγος του εκδότη) εμφανίζεται επίσης ως ιδιοκτήτης, νόμιμος εκπρόσωπος ή
διαχειριστής!

Ενημερωτικά αναφέρουμε ότι περίπου 10 διαφορετικές εταιρείες (ΟΛΕΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ) μοιράζονται τα ίδια στοιχεία και οι θέσεις ευθύνης είναι μοιρασμένες στα ίδια άτομα με ελάχιστες εξαιρέσεις!

Πιθανόν λοιπόν να αναρωτιέστε γιατί επιλέξαμε να αναφερθούμε συγκεκριμένα σε αυτές τις τρεις… Τι θα λέγατε λοιπόν αν σας λέγαμε πως και οι τρεις αυτές εταιρείες συμμετείχαν στον ίδιο διαγωνισμό του Περιφερειακού Ταμείου Ανάπτυξης Αττικής, που έχει πρόεδρο τον Γιώργο Πατούλη, για να πάρουν την ίδια δουλειά αξίας 28.500€;

Στη θέση σας θα μιλούσαμε για καραμπινάτη περίπτωση ΑΠΑΤΗΣ και για διαπλοκή ενός γαλάζιου εκδότη και ενός προβεβλημένου γαλάζιου στελέχους, όπως είναι οι Νίκος Καραμανλής και Γιώργος Πατούλης!

Πιθανόν για να το πιστέψετε θα ζητήσετε αποδείξεις και θα έχετε απόλυτο δίκιο… Πάμε λοιπόν στην απόδειξη!

Από την παραπάνω ανάθεση έργου προκύπτει ότι στις 19/4/22 σε διαγωνισμό που συμμετείχαν (ως «αντίπαλοι») τρεις από τις εταιρείες του εκδότη Καραμανλή για το «Πρόγραμμα ενίσχυσης επαγγελματιών αγροτών που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της οικοτεχνίας στην Περιφέρεια Αττικής», «νικήτρια» λόγω χαμηλότερης προσφοράς βγήκε η Ν.Κ συμβουλευτική Αλέξανδρος ΕΠΕ και ο Πατούλης έδωσε τη δουλειά στον φίλο του! Φυσικά ο Νίκος Καραμανλής δεν είχε το παραμικρό άγχος μιας και «έτρεχε» μόνος του σε μια στημένη κούρσα!

Κάλλιστα θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί τι σχέση μπορεί να έχει ένας εκδότης με τους επαγγελματίες αγρότες της Περιφέρειας Αττικής, αλλά θυμίζουμε την προηγούμενή μας αποκάλυψη ότι ο εν λόγω διαπλεκόμενος εκδότης και πληρωμένο πιστόλι του Μαξίμου πήρε δουλειά από τον δήμο Μαρκόπουλου για εγκατάσταση και τοποθέτηση πυροσβεστικών κρουνών, αξίας 151.900€!

Και επειδή όσο περισσότερο σκαλίζουμε τόσο περισσότεροι σκελετοι βγαίνουν από τη ντουλάπα του Νίκου Καραμανλή πάμε και σε ένα ακόμα «δωράκι» που έκανε ο Γιώργος Πατούλης στον εκλεκτό του φίλο, τον οποίο πάντα τιμά με την παρουσία του στα διάφορα γκαλά που διοργανώνει… Στα ίδια γκαλά συμμετέχουν «παραδοσιακά» και άλλοι πρωτοκλασάτοι νεοδημοκράτες!

ΣΥΜΒΑΣΗ ΠΑΡΟΧΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ!

Πρόκειται για μια ακόμα σύμβαση έργου μεταξύ Καραμανλή (Ν.Κ συμβουλευτική Αλέξανδρος ΕΠΕ) και ΚΕΔΕ αυτή τη φορά, στην οποία πρόεδρος είναι
ο Γιώργος Πατούλης. Σε αυτήν την περίπτωση η ανάδοχος εταιρεία αναλαμβάνει την επιστημονική υποστήριξη της επιτροπής ΕΣΠΑ της ΚΕΔΕ για το
ποσό των 8.000€!

Τώρα αν είστε απλός πολίτης και όλα τα παραπάνω σας βγάζουν από τα ρούχα σας, είστε απόλυτα δικαιολογημένος… Το θέμα όμως είναι αν πιθανώς
είστε εισαγγελέας και διαβάζετε αυτό το άρθρο τι προτίθεστε να κάνετε; ΚΑΘΑΡΣΗ ή ΟΜΕΡΤΑ;

 

Πηγή: Μακελειό

Πότε κυκλοφόρησε το πρώτο αυτοκίνητο στην Ελλάδα;

 

Πότε κυκλοφόρησε το πρώτο αυτοκίνητο στην Ελλάδα; Σίγουρα το έχετε σκεφτεί. Ποιος το έφερε και πότε έκανε ντεμπούτο η αυτοκίνηση στην Ελλάδα;

 Για την ιστορία, σήμερα κυκλοφορούν 8,2 εκατομμύρια οχήματα και μοτοσυκλέτες σε όλη τη χώρα.Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ ο αριθμός των επιβατικών αυτοκινήτων που κυκλοφορούσαν στη χώρα μας αυξήθηκε από 4,7 εκατομμύρια το 2007 σε 5,2 εκατομμύρια το 2017, με τα 2,8 εκατ. να κυκλοφορούν, στην Αττική και τα περισσότερα στην Αθήνα.

Στην Αττική κυκλοφορούν επιπλέον 285.000 φορτηγά από τα συνολικά 1,3 εκατ. που κυκλοφορούν στην χώρα μας, περίπου 12.000 λεωφορεία από τα συνολικά περίπου 26.000 λεωφορεία και περισσότερες από 730.000 μοτοσικλέτες, από το συνολικά 1,6 εκατ. που κυκλοφορούν στη χώρα μας. Σύνολο, περισσότερα από 8,2 οχήματα και μοτοσικλέτες σε όλη την επικράτεια.

Το πρώτο αυτοκίνητο κυκλοφόρησε στην Αθήνα

Πότε όμως κυκλοφόρησε το πρώτο αυτοκίνητο στην Ελλάδα; Γυρνάμε πίσω στον χρόνο και μεταφερόμαστε στην Αθήνα πριν 127 χρόνια! Το πρώτο τροχήλατο όχημα έφτασε στην Αθήνα το 1897.

Ήταν ένα “Γκάρντνερ” 14 θέσεων που μούγκριζε κάνοντας έναν εκκωφαντικό θόρυβο. Εκεί ξεκίνησαν και οι πρώτες κόντρες με τους αμαξάδες για το ποιος θα έπαιρνε τον πελάτη.

Η περιγραφή από τον Μίλτο Γ.Λιδωρίκη, όπως καταγράφεται στο βιβλίο «Έζησα την Αθήνα της Μπελ Επόκ», εκδόσεις Polaris. Γράφει μεταξύ άλλων ο Μίλτος Γ. Λιδωρίκης: «Μέχρι του 1897 τα αυτοκίνητα ήσαν άγνωστα στην Ελλάδα. Γι’ αυτά μιλούσαν μόνον όσοι διάβαζαν ξένες εφημερίδες και ξένα περιοδικά, που εδημοσίευαν εικόνες και περιγραφές αυτοκινητικών αγώνων. Αλλά και γνωστά να ήσαν, πώς ήτο δυνατόν να κυκλοφορήσει εντός της πόλεως και στα περίχωρα μια μηχανή τόσον λεπτής συνθέσεως, αφού οι δρόμοι μας ήσαν όχι μόνον ακατάλληλοι διά την κυκλοφορίαν αλλά και επικίνδυνοι;

Το πρώτον αυτοκίνητον στας Αθήνας το έφερε ο Νικόλαος Κοντογιαννάκης, γαμβρός του πολιτευτού και τότε υπουργού Κωνσταντίνου Καραπάνου. Εκυκλοφόρησε με αυτό κατά τα μέσα του έτους 1897, και το θυμάμαι γιατί συνέπεσε ο άτυχος πόλεμος του ’97. ο καλός φίλος με παρέλαβε από το σπίτι μου την παραμονήν της αναχωρήσεώς μου διά τα σύνορα, για να πάμε στο ωραίον μέγαρόν του και εκεί να με φωτογραφήσει με την στολήν του λοχίου ευζώνων.

Με το αυτοκίνητον αυτό, μικρόν τρίκυκλο, ο Κοντογιαννάκης, επιχειρών διαδρομάς πολύ μικράς μέσα στην πόλη, υπέφερε τα πάνδεινα από την σκόνη, τις λάσπες και τους φοβερούς λάκκους των δρόμων της Αθήνας. Απαυδήσας, στο τέλος, το γύρισε πίσω στην Ευρώπη, διότι «εδώ» όπως έλεγε «του ήταν άχρηστο». Μετά ένα έτος, άλλος καλός φίλος και αλησμόνητος άνθρωπος, ο Κώστας Χρηστομάνος, ο κατόπιν ιδρυτής της νέας Σκηνής, έφερεν ένα αυτοκινητάκι με δύο θέσεις. Τον ενθυμούμαι που το οδηγούσε μόνος για να κατεβαίνει προς τα δύο Φάληρα, χωρίς ποτέ να φθάνει σε αυτά. Αλλά και το αυτοκίνητον του Χρηστομάνου είχε την ίδια τύχη με την μηχανή του Κοντογιαννάκη. Αχρηστεύθηκε κι αυτό και επεστράφη εις τον τόπον προελεύσεώς του.

Έναν χρόνο μετά, έφθανε στας Αθήνας το τρίτο αυτοκίνητο. Το έφερε τότε ο Πέτρος Καλογερόπουλος, υιός του πολιτευόμενου και πολλάκις υπουργού Νικολάου Καλογεροπούλου. Μα κι αυτό δεν έμεινε στην Ελλάδα παρά λίγους μήνας.

Τα τρία πρώτα αυτοκίνητα ήσαν εξαιρετικώς θορυβώδη, εσήκωναν δε αφάνταστα σύννεφα σκόνης όταν έτρεχαν. Γι’ αυτό ο κόσμος, όταν τα άκουγε να έρχονται, έστριβε δεξιά κι αριστερά για να γλιτώσει τη σκόνη. Μα να, όμως, που στα 1900 ο κόσμος, που σιχαινόταν τα τρία πρώτα, με θαυμασμό παρακολουθούσε να τρέχει μέσα στην πόλη το τέταρτο αυτοκίνητο, ηλεκτροκίνητο, αθόρυβο, με πλούσιο φωτισμό και με επτά θέσεις, που είχε φέρει ο τότε διευθυντής της Ηλεκτρικής Εταιρείας Κ. Νικολαΐδης. Οδηγός του αυτοκινήτου αυτού ήταν ο φίλος Αλέκος Μπαχάουερ, ο πρώτος επαγγελματίας σοφέρ στην Ελλάδα, ο αρχαιότερος όλων και που έκλεισε 40 χρόνια σ’ αυτή την εργασία, αφού προσέφερε ανεκτιμήτους υπηρεσίας στον κλάδο του και εξαιρετικώς εργάσθηκε για την αυτοκινητική πρόοδο στον τόπο.

Στα 1901 ο περίφημος και ιδιόρρυθμος θιασάρχης Λεωνίδας Αρνιώτης έκανε την εμφάνισήν του στας Αθήνας μ’ ένα θίασον σκύλων και μ’ ένα αξιοπερίεργον αυτοκίνητον που έκανε αφάνταστο θόρυβο και είχε γίνει το θέαμα των αθηνών. Με αυτό ο Αρνιώτης απεπειράθη να επισκεφθεί την πατρίδα του την Σπάρτην, το μετέφερε δε σιδηροδρομικώς εις Τρίπολην. Αλλά πριν εισέλθη θριαμβευτικώς εις Σπάρτην, έπαθε βλάβην και επανήλθεν αδόξως ρυμουλκούμενον εις Τρίπολην και μετά πάλιν σιδηροδρομικώς στας Αθήνας».

Ο Μίλτος Λιδωρίκης αναφέρει επίσης: «Στα 1903 ενεφανίσθη και το πρώτον αγοραίον, με τρεις θέσεις και οδηγόν του τον Κων. Πρίντεζην. Το αυτοκίνητον του Πρίντεζη εξετέλει διαδρομάς με τιμολόγιον δραχμών 10 διά τα Φάληρα με διαμονήν μίας ώρας, δραχμάς 15 διά Κηφισιάν, και με ιδιαιτέρας συμφωνίας διά μακρύτερα. Κατόπιν, μέσα σε λίγα χρόνια, επληθύνθησαν τα αυτοκίνητα διά της εισαγωγής πλουσιοτάτων αμαξιών και η κυκλοφορία των στην πόλη και στα περίχωρα ήρχισε να γίνεται αδιάκοπος».

Πότε κυκλοφόρησε το πρώτο αυτοκίνητο στην Ελλάδα;

Tο πρώτο δυστύχημα στην Ελλάδα, έγινε στο Φιξ στη Λ. Συγγρού.

Στην Αθήνα του 1907 που κυκλοφορούσαν μόλις επτά αυτοκίνητα δεν ήταν αναγκαίες οι πινακίδες, αφού όλοι ήξεραν τους ιδιοκτήτες τους. Κι όμως τότε είχαμε το πρώτο αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Ελλάδα που το προκάλεσαν ένας πρίγκηπας και ένας υπουργός. Η 25χρονη Ευφροσύνη Βαμβακά έμεινε στην ιστορία ως το πρώτο θύμα του νέου μέσου που ήρθε για να εκσυγχρονίσει την Ελλάδα.

Το δυστύχημα έγινε στη λεωφόρο Συγγρού, κοντά στο Φιξ, στις 4 Μαρτίου 1907, στις 11.30 το πρωί. Δύο αυτοκίνητα έπεσαν πάνω στην κοπέλα και πέρασαν κυριολεκτικά από πάνω της. Ο οδηγός του πρώτου αυτοκινήτου ήταν ο πρίγκιπας Ανδρέας (πατέρα του Φίλιππου και πεθερός της βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας) με συνεπιβάτες τη γυναίκα του Αλίκη, και τον υπασπιστή του Μεταξά!

Οδηγός στο δεύτερο ήταν ο υπουργός και βουλευτής Φθιώτιδος Ν. Σιμόπουλος ο οποίος ανέλαβε την ευθύνη, παραδεχόμενος ότι εκείνος πρώτος χτύπησε την άτυχη γυναίκα.

Το γεγονός ότι κανένας απ τους δύο οδηγούς δεν φρέναρε καν, ήταν απλή λεπτομέρεια.

Ο Διοικητής της Αστυνομίας μετά απ αυτό το γεγονός κάλεσε όλους τους οδηγούς αυτοκινήτων της Αθήνας και τους συμβούλευσε να… μην πατάνε τον κόσμο!

Αλλαγή ώρας: Πότε γυρίζουμε τα ρολόγια μας μια ώρα πίσω.

 

Μία ώρα πίσω πρέπει να ρυθμιστούν τα ρολόγια από την Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2024 στις 04.00 τα ξημερώματα, λόγω της αλλαγής από τη θερινή στην χειμερινή ώρα.

Έτσι, στις 04.00 οι δείκτες θα πρέπει να δείξουν 03.00.

Αβρααμ, Σάρρα, Αγαρ, Ισαακ και Ισμαϊλ......

 

Ο Άγγελος και η Άγαρ

Η Άγαρ ήταν δούλη της Σάρρας από την Αίγυπτο. Από τον Αβραάμ απέκτησε τον Ισμαήλ.

Η Σάρρα, η γυναίκα του Αβραάμ, ήταν 75 ετών και δεν έκανε παιδιά. Έδωσε λοιπόν στον Αβραάμ τη δούλη της Άγαρ για μια νύχτα, έτσι ώστε να αποκτήσει γιο μέσω αυτής. Όταν η Άγαρ είδε ότι ήταν έγκυος, άρχισε να φέρεται στην κυρά της με περιφρόνηση. Τότε η Σάρρα, με την άδεια του Αβραάμ, άρχισε να κακομεταχειρίζεται την Άγαρ, η οποία αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι (Γένεση 16,1-6).

Κοντά σε μια πηγή, στο δρόμο προς την έρημο Σουρ, την συνάντησε ένας άγγελος Κυρίου, και της είπε ότι ο Κύριος άκουσε τον πόνο της. Τη συμβούλεψε να επιστρέψει στην κυρία της και να ταπεινωθεί ενώπιόν της. Της υποσχέθηκε ακόμη πολλούς απογόνους από τον γιο της. Της είπε ακόμη ότι ο γιος της θα είναι άνθρωπος της υπαίθρου, αγροίκος, θα φέρεται σε όλους με σκληρότητα και όλοι γύρω του θα του φέρονται το ίδιο, και τέλος θα ζει χώρια από τους υπόλοιπους συγγενείς του (Γένεση 16,7-12).

Η Άγαρ επικαλέστηκε τότε με σεβασμό και ευγνωμοσύνη το όνομα του Κυρίου και είπε «Εσύ είσαι ο Θεός, που έριξες το βλέμμα σου προς εμένα». Γι' αυτό και το πηγάδι εκείνο το ονόμασε "Πηγάδι του αληθινού Θεού που με βλέπει", κι αυτό βρίσκεται ανάμεσα στην Κάδης και στη Βαράδ.

Έτσι η Άγαρ επέστρεψε και γέννησε γιο και ο Αβραάμ τον ονόμασε Ισμαήλ. Εκείνη την εποχή ο Αβραάμ ήταν 86 ετών (Γένεση 16,13-16).

Όταν ο Ισμαήλ ήταν δεκατεσσάρων χρονών εκπληρώθηκε η υπόσχεση του Θεού στη Σάρρα, η οποία γέννησε τον Ισαάκ. Σε ένα συμπόσιο κατά το οποίο γιορταζόταν η απογαλάκτιση του Ισαάκ, η Σάρρα είδε τον Ισμαήλ να παίζει με τον Ισαάκ. Η Σάρρα τότε ζήτησε από τον Αβραάμ να διώξει την Άγαρ και τον Ισμαήλ. Μετά από τη βεβαίωση του Θεού ότι θα φροντίσει για την Άγαρ και το παιδί, ο Αβραάμ τους έδιωξε αφού τους έδωσε ψωμί και νερό. Ενώ η Άγαρ περιπλανιόταν μαζί με τον γιο της στην έρημο της Βεερ-Σεβά και το νερό είχε τελειώσει, απελπισμένη άφησε το παιδί της κάτω από τη σκιά ενός θάμνου και απομακρύνθηκε κλαίγοντας και δεόμενη αφού δεν ήθελε να δει το θάνατο του γιου της. Ο Θεός άκουσε την δέησή της και της έδειξε ένα πηγάδι με καθαρό νερό. Εκεί της επανέλαβε την υπόσχεσή Του ότι απ' αυτό το παιδί θα προέλθει ένας μεγάλος λαός, και έτσι έσωσε την Άγαρ και τον Ισμαήλ (Γένεση 21,15-21).

Η Άγαρ και ο Ισμαήλ εγκαταστάθηκαν στη Φαράν, όπου ο Ισμαήλ παντρεύτηκε Αιγύπτια και έγινε γενάρχης των Αράβων. Από την Άγαρ πήραν το όνομα τους οι Αγαρηνοί, φυλή αραβική, που στους βυζαντινούς χρόνους επεκτάθηκε και προσχώρησε στο Μωαμεθανισμό.

Η εκδίωξη της Άγαρ και του Ισμαήλ

 

Ο Ισμαήλ ήταν γιος του Αβραάμ από τη δούλη του Άγαρ. Όταν γεννήθηκε ο Ισμαήλ, ο Αβραάμ ήταν 86 ετών (Γένεση 16,15-16).

Όταν η Άγαρ είχε φύγει από τον Αβραάμ και περιπλανιόταν, την συνάντησε ένας άγγελος Κυρίου, και της είπε να επιστρέψει στην κυρία της. Της υποσχέθηκε ακόμη πολλούς απογόνους από τον γιο της. Της είπε ακόμη ότι ο γιος της θα είναι άνθρωπος της υπαίθρου, αγροίκος, θα φέρεται σε όλους με σκληρότητα και όλοι γύρω του θα του φέρονται το ίδιο, και τέλος θα ζει χώρια από τους υπόλοιπους συγγενείς του (Γένεση 16,7-12).

Σε ηλικία 13 ετών, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, ο Ισμαήλ περιτμήθηκε (Γένεση 17,23-26). Τον επόμενο χρόνο η Σάρα γέννησε τον Ισαάκ (Γένεση 21,1-3). Σε ένα συμπόσιο κατά το οποίο γιορταζόταν η απογαλάκτιση του Ισαάκ, η Σάρρα είδε τον Ισμαήλ να παίζει με τον Ισαάκ. Η Σάρρα τότε ζήτησε από τον Αβραάμ να διώξει την Άγαρ και τον Ισμαήλ. Μετά από τη βεβαίωση του Θεού ότι θα φροντίσει για την Άγαρ και το παιδί, ο Αβραάμ τους έδιωξε αφού τους έδωσε ψωμί και νερό. Ενώ η Άγαρ περιπλανιόταν μαζί με τον γιο της στην έρημο Βηρ-σαβεέ (Βέερ-Σεβά) και το νερό είχε τελειώσει, απελπισμένη άφησε το παιδί της κάτω από τη σκιά ενός θάμνου και απομακρύνθηκε κλαίγοντας και δεόμενη αφού δεν ήθελε να δει το θάνατο του γιου της. Ο Θεός άκουσε την δέησή της και της έδειξε ένα πηγάδι με καθαρό νερό. Εκεί της επανέλαβε την υπόσχεσή Του ότι απ' αυτό το παιδί θα προέλθει ένας μεγάλος λαός, και έτσι έσωσε την Άγαρ και τον Ισμαήλ (Γένεση 21,15-21).

Αργότερα, ο Ισμαήλ συμφιλιώθηκε με τον αδερφό του Ισαάκ, και παρευρέθηκε στο θάνατο του πατέρα του Αβραάμ (Γένεση 25,7-10).

Ο Ισμαήλ έζησε στη έρημο Φαράν σε νομαδική ζωή, διακρίθηκε δε ως τοξότης (Γένεση 21,21). Παντρεύτηκε μια Αιγύπτια κατόπιν υπόδειξης της μητέρας του και απέκτησε 12 γιους και μία κόρη, την Βασεμάθ ή Μαελέθ (Μαχαλάθ), την οποία παντρεύτηκε ο Ησαύ (Γένεση 28,9. Γένεση 36,3). Οι 12 γιοι του Ισμαήλ ήταν ο Ναβαϊώθ (Νεβαϊώθ), ο Κηδάρ, ο Ναβδεήλ (Αβδεήλ), ο Μασσάμ (Μιβσάμ), ο Μασμά (Μισμά), ο Δουμά, ο Μασσή (Μασσά), ο Χοδδάν (Χαδάδ), ο Θαϊμάν (Θαϊμά), ο Ιετούρ, ο Ναφές (Ναφίς) και ο Κεδμά. Από τους απογόνους του προήρθαν διάφορες αραβικές φυλές (Γένεση 25,12-18. Α' Παραλειπομένων 1,28-31).

Ο Ισμαήλ πέθανε σε ηλικία 137 ετών (Γένεση 25,17). Ο Ισμαήλ αναφέρεται στις γενεαλογίες των απογόνων του Αβραάμ (Α' Παραλειπομένων 1,28-29). Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει σχετικά στην προς Γαλάτας επιστολή για τη ζωή του Ισμαήλ και του Ισαάκ (Γαλάτας 4,21-5,1).

ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ! ΑΔΙΑΝΟΗΤΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΙΔΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Η ΕΥΡΩΠΗ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ “ΠΝΙΓΕΙ” ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ: «ΤΟΥΣ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΜΕ… “ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ” ΣΑΝ ΤΟΝ ΟΡΜΠΑΝ»

 

Σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ, ο βουλευτής της ΝΔ και πρώην υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου εξέφρασε τις απόψεις του σχετικά με το μεταναστευτικό ζήτημα. Ανέφερε ότι η Ελλάδα υποχρεώνεται να υποδέχεται τους μετανάστες προκειμένου να μην καταστεί «περιθώριο» όπως η Ουγγαρία. Όσον αφορά τις απελάσεις, σημείωσε ότι η χώρα θα μπορούσε να συνεργαστεί με άλλες χώρες, αλλά δεν το πράττει.

Οι απίστευτες δηλώσεις του βουλευτή της ΝΔ Καιρίδη..

«Να πούμε ότι η Ελλάδα, έχει θαλάσσιο σύνορο 1.000 μιλιών. Εγώ δεν υπήρξα υπουργός Ναυτιλίας. Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Το υπουργείο Μετανάστευσης διαχειρίζεται το πρόβλημα αφού έρθει. Προστασία συνόρων κάνει ο η ΑΛ.ΑΣ (Χρυσοχοΐδης) και ο Στυλιανίδης (Χρήστος Στυλιανίδης υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής) και την κάνουν πάρα πολύ καλά.

Τα πράγματα για τον Χρυσοχοΐδη είναι απλά αν θέλετε. Υπάρχει ο φράκτης, υπάρχει η ξηρά. Τα πράγματα είναι πιο απλά. Στη θάλασσα όταν έχεις 1.000 μίλια υπάρχει πρόβλημα. Ποιο είναι το πρόβλημα;

Καμία ευρωπαϊκή κοινωνία και ιδίως η ελληνική δεν μπορεί να δεχθεί νεκρούς. Ιδίως νεκρούς με υπαιτιότητα της ιδίας. Έτσι δεν είναι; Το καταλαβαίνουμε όλοι αυτό.

Γιατί λένε διάφορα οι τηλεπωλητές.!!!!!

Δεν συμφέρει την Ελλάδα να έχει νεκρούς. Είχαμε την Πύλο στην οποία δεν είχαμε ευθύνη και μας πήρε μήνες και μεγάλη προσπάθεια να αναστρέψουμε το δυσμενές κλίμα διεθνώς.

 Και η Τουρκία καραδοκεί με τα dfrones και μας φωτογραφίζει και είναι έτοιμη να μας δυσφημίσει.

Άρα έχουμε τη δυσκολία της θάλασσας.

Όταν έρχονται εδώ η διαδικασία ασύλου δεν είναι κυβερνητική. Ελέγχεται από τα δικαστήρια. Και δίνεται βάσει του διεθνούς νόμου.

Ή θα φύγουμε από το διεθνή νόμο και άρα θα γίνουμε το παγκόσμιο περιθώριο, θα είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα (…), ή αν δεν θέλουμε να δίνουμε άσυλο να κάνουμε την πολιτική Ορμπάν, να καταλύσουμε το «Κράτος Δικαίου» να μην έχουμε ανεξάρτητα δικαστήρια και τα δικαστήρια να εκτελούν τις εντολές που θα τους δίνουμε.

Επειδή ούτε το ένα ούτε το άλλο γίνεται τα άσυλα δίνονται.

Αλλά και να μην δίνονταν τα άσυλα. Το γεγονός ότι δεν δίνεις άσυλο δε σημαίνει ότι ο άλλος εξαφανίστηκε.

Αντιθέτως. Εγκλωβίστηκε. Γιατί τον αφήνεις εδώ χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα να φύγει για να πάει εκεί που ξέρουμε όλοι.

Μετά λένε γιατί δεν τους επιστρέφετε. Για να τους επιτρέψουμε, να τα ακούσει αυτά ο κόσμος, τα λέω τώρα αφού έφυγα από το υπουργείο.

Οι επιστροφές γίνονται μόνο σε συνεργασία με τις χώρες προέλευσης. Για να τις δεχθεί το Πακιστάν, η Αίγυπτος, το Ιράκ ο οποιοσδήποτε εκεί χρειάζεται η Ευρώπη να το επιβάλει. Μόνη της η Ελλάδα μπορεί αλλά δεν…»

Δείτε το βίντεο:

 

Κατά τον Δ.Καιρίδη για να μην γίνει η Ελλάδα “περιθώριο” θα γίνουν οι Έλληνες “περιθώριο” στην ίδια τους την πατρίδα. 

Η εικόνα από τη Λέρο.