Μπάρα

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2019

O μηχανικός Θανάσης Λέφας και η πρωτοποριακή, πρότυπη μοτοσυκλέτα του



Αναδημοσιεύουμε το πρωτοχρονιάτικο επεισόδιο της εκπομπής 2wRide, αφιερωμένο στον εκλιπόντα μηχανικό-εφευρέτη Θανάση Λέφα, και την πρωτοποριακή μοτοσυκλέτα που κατασκεύασε, μαζί με έναν εκτεταμένο σχολιασμό του Διονύση Χοϊδά. 



TEN YEARS AFTER – ΘΑΝΑΣΗΣ ΛΕΦΑΣ

του Διονύση Χοϊδά, αναδημοσίευση από τον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook

Έκλεισαν δέκα χρονιά από τότε που φύγε από κοντά μας ο Θανάσης Λέφας – ο ευφυέστερος αυτοδίδακτος μηχανικός που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα.
Έφυγε κι αυτός πικραμένος από την ελληνική πραγματικότητα, αφού πρώτα ανάλωσε τα τελευταία δέκα χρονιά της ζωής του προσπαθώντας να βάλει σε παραγωγή την απίστευτη «σύλληψη» που είχε για το πώς πρέπει να είναι οι σπορ μοτοσυκλέτες ώστε η οδική συμπεριφορά τους να περάσει σε μια «ανώτερη πιστά».
(Μια οδική συμπεριφορά που μονό όσοι είχαν την τύχη να οδηγήσουν την «μοτοσυκλέτα-πρότυπο» που κατασκεύασε, μπορούν να αντιληφθούν…)
Για τη ζωή του και την επαναστατική μοτοσυκλέτα που κατασκεύασε, έχουν γραφτεί τόσα και τόσα, στο παρελθόν.
Εδω, θα αρκεστώ στο να αναφέρω κάποιες άγνωστες πτυχές σχετικά με το πως ξεκίνησε η όλη ιδέα – και πώς έγινε και δεν κατάκτησε τον κόσμο…
Ο Θανάσης ήταν μηχανικός μοτοσυκλετών αλλά και μηχανουργός.
Και όχι μόνο μηχανουργός αλλά και κατασκευαστής πρωτότυπων μηχανουργικών εργαλειομηχανών για ειδικές χρήσεις – αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
Απλά, το αναφέρω για να γίνει αντιληπτό ότι ήταν «ο άνθρωπος που μπορούσε να κατασκευάσει τα πάντα».
Όλα ξεκίνησαν, ένα απόγευμα, όταν άκουσε τον ήχο από το εμβολοφόρο ελικόπτερο ενός φίλου του, που τον είχε μεταφέρει για να παραλάβει ύστερα από μια «γενική επισκευή».
Την ώρα της προθέρμανσης κάτι του κίνησε την προσοχή.
«Δεν έχω ξανακούσει από κοντά ελικόπτερο, αλλά οι μηχανές έχουν υποχρέωση να βγάζουν τον ίδιο ήχο, όταν είναι σωστά μονταρισμένες…
Σε παρακαλώ, πριν απογειωθείς να φύγεις, κράτα το, για μισό λεπτό, σε αιώρηση κάνα δυο μέτρα πάνω από το έδαφος, να το ακούσω…»
Όπως και έγινε.
Πριν συμπληρωθεί το μισό λεπτό, το ελικόπτερο είχε σκάσει σαν καρπούζι κάτω, από βλάβη κινητήρα.
«Φέρε ένα μέσο να το φορτώσουμε και να το πάμε στο συνεργείο μου να δούμε τι έγινε..
Μην τους ξαναεμπιστευτείς αυτούς…».


***
Και κάπως έτσι, ξεκίνησε μια «άκρως ελληνική» φάση, όπου ένα συνεργείο μοτοσυκλετών, στη Χασια, υποδεχόταν ελικόπτερα, στη ζουλά, για επισκευές!
Και αυτό κράτησε για χρονιά…
Αυτό είχε τρία αποτελέσματα:
1) Να μάθει ο Θανάσης να πετάει ελικόπτερο, μέσα σε ελάχιστο χρόνο…
Ποτέ δεν έβγαλε πτυχίο, αλλά πετούσε για χρόνια, τεστάροντας τα ελικόπτερα που έπρεπε να επισκευάσει ή να παραδώσει.
2) Να αρχίσει να κατασκευάζει το δικό του ελικόπτερο (Με κινητήρα Βάνκελ).
Δεν πρόλαβε να το τελειώσει…
3) Να δει από άλλη βιωματική σκοπιά τις έννοιες «στροφορμή», «γυροσκόπιο» και «στροβός» – που για χρόνια ήταν το αγαπημένο μας θέμα στις συζητήσεις μας… (Ξέχασα να σας πω ότι ήταν ο… «εξ-απ-ανεκαθεν» Άσπονδος Κολλητός μου με τον οποίο είχαμε σχεδόν καθημερινά εικονικούς ομηρικούς καυγάδες -στο σπίτι μου ή στο σπίτι του- ακόμα και για το αν η τάδε βίδα πρέπει να ναι φρεζάτη ή άλλεν…
Αλλά μια φόρα που θα ‘πρεπε σίγουρα να «πλακωθούμε», υπήρξε παράδοξα συναινετικός – κι αυτό είχε ένα απρόσμενα θετικό αποτέλεσμα, όπως θα δείτε στη συνέχεια)
Μετα τις «ελικοπτερικές» πτητικές εμπειρίες του (όχι, δεν τον εμπιστεύτηκα να με πάει βόλτα, όσο κι αν επέμεινε) το νέο θέμα συζήτησής μας, για μήνες, ήταν η «συχνότητα ισορροπίας ανάμεσα σε χειριστή και στροβό» – είτε αυτό ήταν ελικόπτερο είτε ο πρόσθιος τροχός μιας μοτοσυκλέτας, σε ταχύτητες πάνω από 250 χ.α.ω.
Ατελείωτες συζητήσεις που κρατούσαν μέχρι το πρωί…
Και είχαμε καταλήξει σε ένα συμπέρασμα που θα έπρεπε, εξ αρχής, να είναι αυτονόητο:
Το μπροστινό σύστημα των μοτοσυκλετών (αλλά και ο σκελετός που το συνδέει με τον πίσω τροχό) γίνεται -όσο εξελίσσονται οι σπορ μοτοσυκλέτες- ολοένα και πιο στιβαρό προκειμένου οι δυο στροβοί (πρόσθιος και πίσω τροχός) να παραμένουν «ευθυγραμμισμένοι, μεταξύ τους» σε ολοένα και υψηλότερες ταχύτητες.
Αυτό είναι καλό μεν για την ευστάθεια της μοτοσυκλέτας, αλλά ολοένα και περισσότερο «ασύμβατο» με την μόνιμη ελαστικότητα του μέσου που ελέγχει τις σχετικές θέσεις τους: Τα χέρια του αναβάτη που κρατούν το τιμόνι!
Και είχαμε συμπεράνει ότι: «Η γωνία κάστερ και το ίχνος του πρόσθιου τροχού είναι που δημιουργούν τους περιορισμούς στις μοτοσυκλέτες… Τις θέλουμε μεγάλες αυτές τις γεωμετρικές τιμές για ευστάθεια στην ευθεία αλλά σαμποτάρουν την ίδια τη μοτοσυκλέτα στις στροφές, αυξάνοντας την γωνία ολίσθησης του πρόσθιου τροχού, όταν η μηχανή είναι σε κλίση…»
(Η συζήτηση αυτή είχε ξεκινήσει ΠΟΛΛΑ χρόνια πριν, όταν η Ντουκατι είχε 31 μοίρες κάστερ… Και συνεχιζόταν, για χρόνια, όταν πλέον οι σχεδιαστές μοτοσυκλετών είχαν καταφέρει να τη μειώσουν στις 24, αλλά θυσιάζοντας ένα μέρος της ευσταθείας…)
***
Ώσπου ένα βραδύ του 1991 μου τηλεφωνάει και μου λέει: «Έλα να δεις τι φτιάχνω».
Ανεβαίνω στη Χασιά και βλέπω μια «ξύλινη» μοτοσυκλέτα στην οποία είχε προσαρμόσει ένα πρωτότυπο μπροστινό σύστημα – με ένα αόρατο «μείον».
Βασικά επρόκειτο για ένα πιρούνι τύπου Upside Down, κολλημένο σταθερά στο λαιμό ώστε να μην περιστρέφεται κατά τις αλλαγές κατεύθυνσης του τιμονιού.
Η αλλαγή κατεύθυνσης γινόταν με ένα σύστημα hub steering, ενσωματωμένο στον αφαλό του πρόσθιου τροχού.
Και εδώ υπήρχε το μεγαλοφυές: Η σύνδεση της κίνησης μεταξύ του τιμονιού και του τροχού γινόταν μέσω ξεχωριστών ΛΕΠΤΩΝ ράβδων στρέψης έτσι ώστε να συνεχίζεται αδιατάρακτα η «ελαστικότητα μεταφοράς κίνησης», από τον εγκέφαλο του αναβάτη, τους ώμους του, τα χέρια του μέχρι και το κέντρο του τροχού!
Στα πλαίσια της ανταγωνιστικής μας σχέσης, όφειλα να είμαι «κατ αρχήν απαξιωτικός» έτσι ώστε να τον αναγκάσω να ξοδέψει ενέργεια για να με πείσει:
«Καλό είναι, αλλά δεν το βλέπω να λειτουργεί. Έχεις παραβλέψει τον παράγοντα δράση-αντίδραση, στα ελεύθερα πάνω άκρα των καλαμιών του πιρουνιού. Κατά συνέπεια ο αναβάτης δεν θα έχει αίσθηση για τις γυροσκοπικές αντιδράσεις του πρόσθιου τροχού»…
(Εκείνη την ώρα αγνοούσα ότι η Cagiva ΜΟΛΙΣ είχε ήδη καταθέσει αίτηση για να πατεντάρει ακριβώς ΑΥΤΟ! Και αγνοούσα, επίσης, ότι «όντως δεν λειτούργησε», στη συνέχεια – για αυτό και η Cagiva το εγκατέλειψε μετα τις πρώτες δοκιμές.)
Παραδόξως, ο Λεφας δεν έφερε αντίρρηση. «Θα το κοιτάξω, αυτό που λες…»
Και το «κοίταξε» με έναν τρόπο που, πλέον, άνοιγε νέους δρόμους.
***
Λίγους μήνες μετά, η πρώτη μοτοσυκλέτα Lefas ήταν έτοιμη για δοκιμή. Ώρα, για τον Θανάση, να αποδείξει στους πάντες ότι τα προηγούμενα 100 χρόνια, κοιτούσαμε προς τη λάθος κατεύθυνση.
Είχε μεσολαβήσει και μια κωμικοτραγική φάση:
Αδημονώντας ο Θανάσης να δοκιμάσει το μπροστινό του, δεν περίμενε να ολοκληρωθούν τα ηλεκτρικά για να βάλει μπρος τη μηχανή. Απλά την έσπρωξε στην κατηφόρα της Χασιάς, σβηστή. Έχοντας ξεχάσει να τοποθετήσει τα φρένα, από την αδημονία του…
Επιβίωσε κι από αυτό.
Λίγες μέρες μετά, ήταν η δική μου σειρά να κινδυνέψω να σκοτωθώ με δαύτην.
Προηγήθηκε ένα τηλεφώνημα:
«Έλα, πήρε μπρος, κάνει όλα όσα περίμενα κι ακόμα περισσότερα! Τσακίσου να την δοκιμάσεις
Πριν ξεκινήσω ρώτησα: «Που την έχεις τώρα την κάστερ;»
«Κάπου μεταξύ 9 και 12 μοιρών (!!!)…Με 50-60 χιλιοστά τρέιλ… 
Αλλά μην την φοβηθείς, είναι σταθερή»
Τελείωσε η ευθεία, είχα φορτώσει κάποια χιλιομετράκια και την τοποθετώ για την πρώτη δεξιά στροφή. Και διαπιστώνω ότι αυτή στρίβει πιο γρήγορα από το μυαλό μου και με πηγαίνει ολοταχώς προς το ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ πεζοδρόμιο!
Το απέφυγα την τελευταία στιγμή – και καταλαβαίνω ότι αυτό το «θαυματάκι» που ‘χε μαστορέψει ο Θανάσης θα μπορούσε να οδηγηθεί, στις ίδιες στροφές (και με την ίδια κλίση) με τουλάχιστον 20% περισσότερα χιλιόμετρα από ότι με οποιαδήποτε άλλη μοτοσυκλέτα είχα περάσει από το ίδιο σημείο.
Ήταν ένα «πολιτισμικό σοκ» που δεν θα το ξεχάσω ποτέ!
***
Αγνοώντας, εκείνη την εποχή, τις έρευνες της Gagiva, αποφασίσαμε να καταθέσουμε και τις δυο πατέντες.
Και το «σύστημα Λέφας» αλλά το αρχικό «τηλεσκοπικό πιρούνι με hub steering».
(Μπας και μπορέσουμε να το πουλάμε ως “aftermarket” εξάρτημα, αν καταφέρναμε να το κάνουμε να λειτουργήσει σωστά – κι όχι “ολόκληρη μοτοσυκλέτα”, όπως με το Σύστημα Λέφας).
Στο πρώτο πήραμε παντού Α ενώ στο δεύτερο φάγαμε ένα μεγαλοπρεπέστατο Χ «πέφτοντας πάνω» στην πατέντα της Cagiva. Και φυσικά το πρώτο είναι που «μέτραγε», μια και το δεύτερο ήταν μια σκέτη αποτυχία.
Ο πρώτος που ενδιαφέρθηκε (με παραίνεση του Κωστή Στεφανή) για την εμπορική εκμετάλλευση της πατέντας (και μάλιστα πολύ πριν αυτή κατατεθεί), ήταν ο Τζίγγερ.
Ως φαίνεται, το είχε πάρει «ζεστά», αφού στόχος του ήταν να φτιαχτεί ένα μικρό εργοστάσιο στην Ελλάδα που να κατασκευάζει σπορ μοτοσυκλέτες, με κινητήρες του εμπορίου, όπως η Bimota. Δυστυχώς, το σχέδιο αυτό δεν ευοδώθηκε καθώς παρεμβλήθηκαν (κατά τα φαινόμενα – και σύμφωνα με τις διηγήσεις του Θανάση) «σύμβουλοι και λοιπά εξαπτέρυγα» του πατρός Βαρδινογιάννη και τον έπεισαν ότι το σχέδιο αυτό είναι ασύμφορο…
Μια επαφή με την Ohlins (με μεσολάβηση του Βασίλη Ντουλαβέρη) δεν έφερε αποτέλεσμα, πέρα από το να χαθεί κι άλλος χρόνος: Οι Σουηδοί δήλωσαν, τελικά, ότι δεν αποτελεί «μέρος των ενδιαφερόντων τους» ένα τέτοιο σύστημα. (Που προφανώς «απαξίωνε», εδώ που τα λέμε, τα συμβατικά τηλεσκοπικά συστήματα που τους αποφέρουν και τα κέρδη τους).
Εκείνος που πραγματικά ενδιαφέρθηκε (αλλά δεν το ξέραμε τότε – το έμαθα από τον ίδιον, πολύ αργότερα, όταν συναντηθήκαμε στην Κουάλα Λουμπούρ) ήταν ο Kenny Roberts Senior!
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 είχε συμφωνήσει με την Proton/Modenas της Μαλαισίας να στήσει μια γραμμή παραγωγής για δίχρονες τρικύλινδρες ρέπλικες της αγωνιστικής μοτοσυκλέτας με την οποία έτρεχε ο γιος του στα GrandPrix 500, πριν μετακινηθεί στη Σουζούκι.
Δυστυχώς, το σχέδιό του αυτό δεν ευοδώθηκε καθώς μεσολάβησε ο θάνατος (με ελικόπτερο) του προέδρου της εταιρείας…
Και κάπως έτσι πέρασαν τα χρόνια άκαρπα – κι ο Θανάσης πραγματικά μαράζωσε.
Μια καλή αναλαμπή, στη ζωή του, ήταν όταν κλήθηκε από τον Δημήτρη Κορρέ να ολοκληρώσει το αυτοκίνητο Corres 1, με το οποίο ένας άλλος εμπνευσμένος δημιουργός –και φίλος μου-, ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Κορρές, ήθελε να αποδείξει (στον εαυτό του και τους άλλους) ποσό επαναστατική ήταν η ανάρτηση που είχε συλλάβει. Και που όντως ήταν!
Ώσπου, λίγο πριν λήξει το 2003, προτάθηκε στον Θανάση από τον κ. Ηλιόπουλο, αντιπρόσωπο της Triumph, να εξετάσει τη δυνατότητα παραγωγής των μοτοσυκλετών του (με κινητήρες Triumph, πια) σε ένα αυστριακό εργοστάσιο.


Ξεκίνησε, το 2004, να κατασκευάζει το πρότυπο μιας “Lefas Triumph” σε ένα εργαστήριο στο Ζεφύρι, αλλά τον πρόλαβε η επιδείνωση της υγείας του…

Ας περνάει καλά, τουλάχιστον, εκεί που είναι τώρα…

3 Ιανουαρίου 2016

Η Ελληνίδα πιλότος που «έφτασε σε επίπεδα σούπερσταρ»

Η υποσμηναγός Αχιλλεία Γεωργακίλα εντυπωσίασε την πρεσβεία των ΗΠΑ




Η ελληνίδα πιλότος που «έφτασε σε επίπεδα σούπερσταρ»


Ειδική αναφορά έγινε από την πρεσβεία των ΗΠΑ στην υποσμηναγό Αχιλλεία Γεωργακίλα που ανέδειξε το newsbeast.gr στις 20 Μαρτίου κατά τη διάρκεια της αποστολής που πραγματοποίησε στην Ανδραβίδα για τη δημοσιογραφική κάλυψη της πολυεθνικής άσκησης «Ηνίοχος 2018».

Του Μαρίνου Γκασιάμη

Η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα αναφέρει στην ανάρτησή της που τιτλοφορείται «Ελληνίδα πιλότος διαπρέπει σε πολυεθνική στρατιωτική άσκηση» πως «όταν η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία ανακοίνωσε το σχέδιο για να φιλοξενήσει την πολυεθνική άσκηση "Ηνίοχος 2018" από τις 13 μέχρι τις 23 Μαρτίου, έθεσε ένα στόχο να παράσχει ρεαλιστική επιχειρησιακή εκπαίδευση και συνθήκες που προσομοιάζουν ένα σύνθετο περιβάλλον πολλαπλών απειλών ώστε να αυξήσει την επιχειρησιακή ετοιμότητα της Πολεμικής Αεροπορίας».
«Αυτό που δεν περίμενε ήταν πως η άσκηση που διεξήχθη σε όλο το FIR Αθηνών με την συμμετοχή αεροποριών από Ελλάδα, Κύπρο, Ιταλία, Βρετανία, ΗΠΑ και ΗΑΕ, θα έβλεπε ένα αξιωματικό της να φτάνει σε επίπεδο σούπερσταρ.
Πρόκειται για την περίπτωση της υποσμηναγού Αχιλλείας Γεωργακίλα, της οποίας η απόδοση εντυπωσίασε όλους όσους παρακολουθούσαν από το έδαφος στη βάση της Ανδραβίδας και ειδικά εκπρόσωποι διεθνών ΜΜΕ.
Είναι η δεύτερη γυναίκα που πετάει ένα φάντομ της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και μίλησε σε ελληνικά ΜΜΕ αναφερόμενη στο θέμα των γυναικών που υπηρετούν στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία.
Παρά το γεγονός πως οι αριθμοί τους αυξάνουν οι περισσότερες υπηρετούν σε ελικόπτερα και μεταγωγικά δήλωσε. Αυτή είναι προς το παρόν η μόνη που πετάει μαχητικό ως αξιωματικός οπλικών συστημάτων» αναφέρει η ανάρτηση της πρεσβείας των ΗΠΑ.

pilotos

Κριτικές Όπλων: Πιστόλι CZ 75 SP-01 Shadow

Ώρα να δούμε ένα όπλο της Τσέχικης CZ.
Είναι το μοντέλο SP-01 Shadow που είναι βασισμένο στο κλασικό σχέδιο του CZ 75 από το 1975 για το διαμέτρημα 9×19mm.
Ένα πιστόλι που έχει γράψει ιστορία στο χώρο των ημιαυτόματων πιστολιών και επάνω στο οποίο έχουν βασιστεί πολλά νεώτερα όπλα.
Το CZ 75 SP-01 κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 2013 σε μία νέα σειρά βελτιωμένων όπλων που ονομάζονταν «Shadow» (Σκιά).
Είναι ένα πάρα πολύ δημοφιλές όπλο στο χώρο της αθλητικής-αγωνιστικής σκοποβολής και προσωπικά έχουμε αρκετή εμπειρία μαζί του.  
Προσοχή! Ότι διαβάζετε σε αυτή τη κατηγορία είναι η προσωπική μας άποψη βάσει των εμπειριών και γνώσεων μας, δεν είναι σε καμία περίπτωση μία αντικειμενική παρουσίαση.


Πηγή: SniperCountry.com

Το 2013 η CZ, ή πιο σωστά ČZUB (Česká zbrojovka Uherský Brod) κυκλοφόρησε τη σειρά Shadow που στόχευε το αγοραστικό κοινό που αναζητά όπλα με υψηλή ποιότητα κατασκευής (το πιστόλι χρησιμοποιούνταν ήδη για μερικά χρόνια από την αγωνιστική ομάδα της εταιρίας).
Ένα από τα βελτιωμένα «Shadow» ήταν και το παλαιότερο SP-01 (Sporting Pistol 01).
Ένα πιστόλι αθλητικής-αγωνιστικής σκοποβολής βασισμένο στο CZ 75. Το SP-01 ήταν ήδη πολύ διαδεδομένο στο χώρο και χρησιμοποιούνταν από πολλούς αθλητές, συμπεριλαμβανομένης ασφαλώς και της αγωνιστικής ομάδος της εταιρίας (Άνγκους Χόμπντελ και Άνταμ Τάικ).
Μάλιστα η αγωνιστική ομάδα της CZ βοήθησε αρκετά στη βελτίωση του SP-01 σε SP-01 Shadow βάσει των εμπειριών τους.




Οι πιο σημαντικές βελτιώσεις του έναντι του CZ 75 SP-01 ήταν η αφαίρεση της ασφάλειας επικρουστήρα που κάνει τη σκανδάλη του ακόμα πιο ξεκάθαρη και σταδιακή.
Νέα λαβή που είναι πιο εργονομική για βολές τόσο με ένα όσο και με δύο χέρια.
Μοχλό πυρός και ασφαλείας και από τις δύο πλευρές επάνω από τον αντίχειρα.
Νέο σκοπευτικό σύστημα με στόχαστρο οπτικής ίνας και κλισιοσκόπιο τύπου Novak.
Και τέλος, βελτιωμένο επανατατικό ελατήριο που είναι πολύ πιο «ελαφρύ» από αυτό του SP-01 ώστε να γίνεται η όπλιση του πιστολιού με λιγότερη δύναμη και ο ολισθητήρας να έχει πιο γρήγορη ροή, κάτι πολύ σημαντικό ειδικά στις γρήγορες βολές.


Πηγή: Flickr.com/photos/23110022@N03/

Όλες οι βελτιώσεις και σχεδιαστικές τροποποιήσεις έγιναν αποκλειστικά με τον αγωνιστικό χώρο κατά νου. Επιπρόσθετα, ήδη το όπλο αυτό είχε κάποια μοναδικά σχεδιαστικά χαρακτηριστικά που το κάνουν εξαιρετικό για αυτό το περιβάλλον.
Ένα από τα πιο σημαντικά είναι ότι έχει σκανδάλη με εξωτερική σφύρα.
Αυτό σαφώς και αυξάνει τις πιθανότητες εμπλοκών (συγκριτικά με όπλα δίχως εξωτερική σφύρα), αλλά ταυτόχρονα προσδίδει μία εξαίρετη αίσθηση σκανδάλης στον σκοπευτή.
 Επίσης, ένα από τα πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του είναι ότι ο ολισθητήρας δε κινείται επάνω στο κορμό με ράγες, αλλά μέσα στο κορμό.
Έτσι ο ολισθητήρας είναι μικρότερος, ελαφρύτερος, και αυτό συνεπάγεται με εντυπωσιακά πιο ήπια ανάκρουση και επαναφορά στο στόχο έπειτα από κάθε βολή.


Πηγή: Flickr.com/photos/124031497@N07/

Προσωπικά έχουμε μεγάλη εμπειρία με αυτό το πιστόλι και μέχρι και σήμερα παραμένει ένα από τα αγαπημένα μας πιστόλια για τον αθλητικό-αγωνιστικό χώρο για τους παραπάνω λόγους.
Έχει πάρα πολύ καλή αίσθηση σκανδάλης, πολύ εργονομική λαβή, και ο συνδυασμός του σκοπευτικού του συστήματος με τον ολισθητήρα που είναι μέσα στο κορμό του όπλου, κάνουν τις ταχείες εύστοχες βολές πολύ πιο εύκολες. Βλέπετε ένα πιστόλι CZ 75 SP-01 Shadow μας στην επόμενη φωτογραφία.


Πηγή: Προσωπικό αρχείο

Έχοντας ρίξει χιλιάδες φυσίγγια μπορούμε να σας εγγυηθούμε ότι η αξιοπιστία του είναι επίσης πολύ υψηλή και σπάνια θα έχετε προβλήματα εμπλοκών λόγω του όπλου.
Επίσης έχει μεγάλη χωρητικότητα (18 φυσίγγια), μεταλλικό κορμό και ολισθητήρα, και κάννη μήκους 12 εκατοστών.


Πηγή: BH-Waffenhandel.de

Δεν είναι όλα όμως ιδανικά. Όπως με κάθε όπλο, έτσι και αυτό το πιστόλι έχει και κάποια μειονεκτήματα.
Αρχικά είναι πολύ ακριβό. Σήμερα, ενδεικτικά το κόστος του είναι άνω των $1,200.
Σίγουρα σε αυτή τη περίπτωση ισχύει το ότι πληρώνεις παίρνεις, αλλά δε παύει να είναι από τα ακριβά πιστόλια της αγοράς.
Ένα άλλο αρνητικό είναι το βάρος του που είναι 1.18 κιλά (άδειο).
Αυτό είναι ακόμα ένας λόγος για την εξαιρετική απόσβεση της ανάκρουσης, αλλά δε παύει να το κάνει ένα από τα βαριά πιστόλια εκεί έξω.
Τέλος, έχουμε τις διαστάσεις του που το κάνουν σχεδόν απαγορευτικό για οποιαδήποτε χρήση πέραν της αγωνιστικής-αθλητικής.
Παρότι λεπτό, έχει συνολικό μήκος 20.6 εκατοστά και ο μεγάλος του γεμιστήρας το κάνει εξίσου ογκώδες και σε ύψος.


Πηγή: ArtStation.com

Οπότε, αξίζει να το αγοράσει κανείς; Θα λέγαμε ότι εάν ψάχνετε κάτι είτε για αγωνιστική-αθλητική χρήση είτε απλά ψυχαγωγία, τότε το CZ 75 SP-01 Shadow είναι μία από τις καλύτερες προτάσεις της αγοράς σήμερα.
Από την άλλη πλευρά, εάν σας ενδιαφέρει περισσότερο ο χώρος της οπλοφορίας (φανερής ή κεκαλυμμένης) για αυτοάμυνα ή προστασία ατόμων, τότε θα σας λέγαμε να μη το πλησιάσετε.
Δεν έχει σχεδιαστεί για τέτοια χρήση, θα απαιτήσει πολλές τροποποιήσεις, και θα είναι ένα μεγάλο και βαρύ πιστόλι που το κάνει δύσχρηστο για αυτό το αγοραστικό κοινό.
Με απλά λόγια, είναι από εκείνες τις επιλογές που είναι πολύ εξειδικευμένες για μία συγκεκριμένη χρήση.
Για το σκοπό για τον οποίο σχεδιάστηκε είναι μία από τις καλύτερες επιλογές της αγοράς. Αλλά για άλλες χρήσεις, δε θα το προτείναμε σε κανέναν.

Πηγή:defensegr.wordpress.com

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2019

Προς τον κύριο Πρωθυπουργό και τους Αρχηγούς των Ε. Δ.


Αν ο λαός αυτός αντιδράσει με κάθε μέσον, όπως του επιβάλλει το ακροτελεύτιο άρθρο 120 του Συντάγματος του, αφού αυτό καταλύεται από υπέρβαση των ορίων εξουσίας αυτών που εξέλεξε να τον κυβερνήσουν, θα συμβούν δύσκολες καταστάσεις. 

Εκτός αν αυτό επιδιώκετε: το χάος. 
 
Όμως, αναλαμβάνετε πλήρως την ευθύνη έναντι του Έθνους.  

Το ίδιο υπεύθυνοι και εσείς, κύριοι αρχηγοί των Ε. Δ., εφ' όσον δεν ορθώνετε το εθνικό σας ανάστημα, έναντι αυτού της πολιτικής ηγεσίας, υπέρτερο ούτως ή άλλως όταν η Πατρίδα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση και δη ύπουλου υβριδικού πολέμου, ώστε να προστατεύσετε τα σύνορα μας.


Προς τον κύριο Πρωθυπουργό και τους Αρχηγούς των Ε. Δ.


Κύριε Πρωθυπουργέ,

την 7η Ιουλίου 2019 το Έθνος των Ελλήνων δια της ψήφου του σας έδωσε, βάσει του Συντάγματος του, τη διακυβέρνηση της πατρίδος του.
Εκ του Καταστατικού αυτού Χάρτη της Ελλάδος απορρέουν κάποιες απαρέγκλιτες υποχρεώσεις σας προς το Έθνος και το λαό.


Η παρ.2 του άρθρου 1 του Συντάγματος αναφέρει:
Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.

Και η παρ. 2 του ιδίου άρθρου αναφέρει:
Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Η παράγραφος 2 πλην άλλων ορίζει, αρρήτως πλην σαφώς, ότι το ελληνικό Έθνος και ο ελληνικός Λαός είναι έννοιες ταυτόσημες. Λαός και Έθνος είναι δύο όμοια σύνολα, με το λαό να είναι υποσύνολο του έθνους, καθ' όσον στο έθνος ανήκουν  οι προγενέστεροι Έλληνες, αλλά και οι μεταγενέστεροι. Κατά συνέπεια, οι έννοιες αυτές στο ακόλουθο κείμενο θα αναφέρονται ως αδιαχώριστες και ταυτόσημες.
  
Στο άρθρο 1 του Συντάγματος δηλώνεται ότι η εξουσία σας δεν είναι αυθαίρετη. Την ορίζει και την καθορίζει (της θέτει τα όρια) η λαϊκή εξουσία/κυριαρχία, τουτέστιν οι ζωτικές ανάγκες του λαού οι απορρέουσες από την ελεύθερη βούληση του ως συλλογικού πολιτικού υποκειμένου, που είναι αντικειμενικές καθ' όσον είναι περίπου κοινές για όλους τους λαούς. 
  
Οι ανάγκες του ελληνικού λαού εκφράζουν εξ ολοκλήρου την πολιτική του βούληση δηλαδή τη λαϊκή εξουσία/κυριαρχία. Αυτά ταυτίζονται επειδή ποτέ και πουθενά η πολιτική βούληση ενός λαού δεν είναι ενάντια στις ανάγκες του. Αντίθετα η πολιτική του βούληση του είναι ταυτοτική με την κάλυψη των αναγκών του, ιδιαίτερα των πιο ζωτικών.

Αν ιεραρχήσουμε τις ανάγκες του ελληνικού λαού ως πολιτικού υποκειμένου, πρώτη θα εμφανιστεί η ανάγκη του για Εθνική κυριαρχία, ταυτόσημη κατά το Σύνταγμα με τη Λαϊκή κυριαρχία, η οποία περιλαμβάνει ως συνιστώσες πολλές άλλες. Χωρίς όμως να καλύπτεται η ανάγκη του για Εθνική/Λαϊκή κυριαρχία δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για εν ελευθερία κάλυψη οποιασδήποτε άλλης ανάγκης. Είναι απάτη ή φενάκη κάτι τέτοιο. Ένας λαός που έχασε τη Λαϊκή/Εθνική κυριαρχία του βρίσκεται σε δουλεία, έστω και αν οικονομικά τον έχουν “χρυσώσει”.

Η λαϊκή/εθνική κυριαρχία σηματοδοτεί ότι ο λαός/έθνος είναι κύριος και αυτεξούσιος σε όλη την εδαφική επικράτεια της πατρίδος του, όπως ακριβώς ένας πολίτης είναι κύριος και αυτεξούσιος στα του οίκου και της περιουσίας του. Αν του χαρίσουν δεκαπλάσια απ' όσα έχει, αλλά του πάρουν την αυτεξουσιότητα να τα χειρίζεται και να τα καρπούται, το ίδιο και από τους απογόνους του, τότε τι νόημα έχει το “χρύσωμα” αυτό; 

Απλά κάποιοι επιτήδειοι επιχρυσώνουν με ψευδαισθήσεις τις αλυσίδες που του περνούν, ώστε να μην μπορεί να τις αναγνωρίσει. Αυτά λέγονται, γιατί παρατηρούνται πολλά “επιχρυσώματα” του ελληνικού λαού, κάποιες ελαφρύνσεις και επερχόμενη(!) οικονομική ανάπτυξη, εν πολλοίς και αυτά πλαστά, για να καταστεί δυνατόν να του πάρουν το μέγιστο αγαθό που έχει: την εθνική/λαϊκή κυριαρχία του, δηλαδή την ελευθερία του, έστω στον υποτονικό βαθμό που αυτή λειτουργεί στο υπάρχον πολιτικό σύστημα.

Τονίζουμε: λαϊκή κυριαρχία του ελληνικού λαού σημαίνει πλήρη κάλυψη των κύριων και ζωτικών αναγκών του (δεν θα αναφερθούμε εδώ σε όλες) , καμία εκ των οποίων δεν μπορεί να μείνει ακάλυπτη, χωρίς να καταλύεται ταυτόχρονα η κυριαρχία του, εν όλω ή εν μέρει. '

Ομως:
Η πρώτη και πλέον θεμελιώδης ανάγκη του ελληνικού λαού, ακύρωση της οποίας σημαίνει την εν όλω κατάλυση της Εθνικής κυριαρχίας του είναι
η ασφάλεια των συνόρων της πατρίδος του, χερσαίων και θαλασσίων.  

Αυτή αποτελεί, εκτός των άλλων, την προϋπόθεση για την ασφάλεια της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας του κάθε πολίτη, αλλά και το “αίσθημα ασφάλειας” που πρέπει να έχει, ώστε να μη ζει με τον ψυχοφθόρο διαρκή φόβο. 

Πληρώνει, ως εκ τούτων, ο λαός τις Ένοπλες Δυνάμεις του Έθνους για να του παρέχουν ασφάλεια έναντι κάθε εισβολής, είτε πολεμικής είτε άλλου είδους. 
  
Και ένα άλλο είδος είναι εισβολή μεταμφιεσμένη σε έκκληση για “φιλανθρωπία”, όπως συμβαίνει στις μέρες μας. Το θέμα έχει αναλυθεί από ικανότατους αρθρογράφους, δημοσιογράφους και μη, όπως ο κ. Τράγκας που τονίζει καθημερινά όλους τους κινδύνους από αυτό το είδος εισβολής. Οπότε δεν χρειάζεται εδώ να προστεθεί κάτι στο θέμα αυτό. 
  
Τίθεται όμως ένα πολύ κρίσιμο ερώτημα: οι ηγεσίες των Ε.Δ. πράττουν το καθήκον τους σύμφωνα με τον όρκο τους προς την Πατρίδα και το Έθνος; Ή μήπως δεν το πράττουν και αντί να φρουρούν άγρυπνα τις Θερμοπύλες του Έθνους, τα σύνορα, έχουν μεταβάλει το στράτευμα σε ορντινάντσα παράνομων εισβολέων;
  
Μα... το εντέλλεται ο ΟΗΕ. Δεν έγινε κατανοητό... από πού αντλεί ο ΟΗΕ το δικαίωμα να καταργεί την εθνική κυριαρχία των λαών; Ποιος του το έδωσε; Πάντως όχι οι λαοί. Οπότε μπορούμε να συμπεράνουμε ποιος του το έδωσε, δικτατορικώς και αυθαιρέτως, ενάντια στους λαούς και τα έθνη τους. 
  
Αν στείλει ντιρεκτίβα ο ΟΗΕ στις Ε.Δ. μας να παραδώσουν τα όπλα στην Τουρκία, θα το κάνουν; Τότε γιατί παραδίδουν τα σύνορα μας στις ορέξεις τις Τουρκίας και του κάθε τυχάρπαστου; Οι κυβερνήσεις των άλλων λαών της Ευρώπης τους προστάτεψαν, κλείνοντας τα σύνορα τους. Οι δικές μας παριστάνουν τους χρήσιμους ηλίθιους, αλλά δεν είναι καθόλου.  Η υπερελίτ τους δίνει την εξουσία (έχει τους τρόπους), ίσως και πολλά άλλα “οφέλη” από την ιστορία αυτή. Και προβάλλουν τη σαθρή δικαιολογία ότι εμείς είμαστε το συνοριακό όριο της Ευρώπης και η πόρτα εισόδου από την Τουρκία. Ε, και λοιπόν;
  
Πριν πάρετε την εξουσία, κ. Μητσοτάκη, δώσατε στην υπερελίτ τα διαπιστευτήρια σας, τους είπατε: “θα πολεμήσω τον νατιβισμό”. Ήτοι τα δικαιώματα των ηλιθίων -κατ' εσάς- αυτοχθόνων, αφού ακριβώς μετά ζητήσατε την ψήφο τους!
  
Μα... είναι και αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα! Αυτό το νεοταξικό αφήγημα του “δικαιωματισμού” χρήζει μεγάλης αναλύσεως -στην ουσία καταργεί δικαιώματα από τις πλειοψηφίες για να τα δώσει (ένα δήθεν και αυτό) στις μειοψηφίες, στη συνέχεια πανεύκολα χειραγωγήσιμες. 
  
Βάση δικαίου και πραγματικότητας και όχι βάση της “διά πυρός και σιδήρου” (λέγε με πολιτική και μιντιακή υπερεξουσία) επιβαλλόμενης δήθεν πολιτικής ορθότητας, τα δικαιώματα δεν παρέχονται σε κοινωνικό κενό, ούτε είναι ένα αυτονόητο δεδομένο. Εξαρτάται ποιος, γιατί, πού, από ποιον και τι διεκδικεί. Τέλος, με ποιου άλλου το δικαίωμα συγκρούεται η διεκδίκησις δικαιώματος και ποιο είναι υπέρτερο.
  
Τα δικαιώματα κάθε ετσιθελικού εισβολέα αλλογενή αρχίζουν εκεί που τελειώνουν τα δικαιώματα του Έλληνα γηγενή πολίτη: στα σύνορα της πατρίδος του. Και ας μας δείξει κάποιος ένα Νόμο, εθνικό ή διεθνή, που να γράφει το αντίθετο. Οι ντιρεκτίβες του ΟΗΕ δεν έχουν καμία δημοκρατική νομιμοποίηση, γι αυτό και σχεδόν όλες οι χώρες της Ευρώπης πλέον τις αγνοούν. Και ως προς την ΕΕ, αποδεικνύεται ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι βασιλικότερες του Βασιλέως. Κάτι χειρότερο: απλά πιόνια.

Ο Τσίπρας, υπογράφοντας το “Παγκόσμιο Σύμφωνο Μετανάστευσης” στο Μαρακές, παρέδωσε πλήρως την Εθνική κυριαρχία των Ελλήνων, σε “άπειρο” πλήθος (δυνητικά κάπου 45 εκατομμύρια!) μη γηγενών. Ποιος του έδωσε αυτό το δικαίωμα; 
  
Επειδή ο λαός δεν παρέδωσε ποτέ σε κανέναν το δικαίωμα να απομειώνει ή να παραδίδει την Εθνική του κυριαρχία το σύμφωνο αυτό έχει τόση αξία, όση ένα σκουπίδι στην άκρη του δρόμου. Και δυνατοί Έλληνες νομικοί, τυχόν εντολοδόχοι συλλογικοτήτων που αντιδρούν στην “από φιλανθρωπία” άλωση της Ελλάδος, μπορούν το κάνουν κυριολεκτικά σκόνη στα Διεθνή δικαστήρια. Και το ίδιο ισχύει για το Νόμο “Περί Διεθνούς προστασίας...”

Μπορεί, επίσης, να αποδειχτεί εκεί ότι ο Ελληνικός λαός οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε γενοκτονία και εξαφάνιση. Είναι θλιβερή η σύγκριση τού τι παρέχεται στην εξαντλημένη οικονομικά ελληνική οικογένεια, (όταν και αν αυτή μπορέσει να δημιουργηθεί) ως κίνητρο τεκνοποιίας και τι παρέχεται στους αλλογενείς ως κίνητρα για να έλθουν και να καλοβολευτούν στην Ελλάδα, με όλα τα σό(γ)ια τους μαζί!


Κύριε Πρωθυπουργέ και κύριοι ηγέτες των Ε.Δ., ανοίγοντας τα σύνορα μας σε αλλόθρησκους, αλλόγλωσσους και αλλόφυλους ανθρώπους, διαπράττετε δύο τινά:

Πρώτον. Παραχωρείτε εθνικό έδαφος. Η εισβολή τόσων αλλογενών εντός της ελληνικής επικράτειας καταλαμβάνει ζωτικό εδαφικό χώρο, που ανήκει μόνον στους αυτόχθονες Έλληνες. Κατ' ουσίαν παραχωρείτε ολόκληρο το εθνικό έδαφος, εφ' όσον το προγραμματίζετε να κατοικηθεί από πανσπερμία φυλών και εθνών. Και επειδή αυτό το συνονθύλευμα δε θα έχει κοινό πολιτισμικό και αξιακό άξονα να το συνέχει σε ενιαίο Έθνος, η έννοια της Εθνικής κυριαρχίας, πολύ απλά, δεν θα υπάρχει. Ένας διαχειρίσιμος μαζοπολτός, εκεί όπου πάλαι ποτέ άνθισε το Έθνος των Ελλήνων!

Δεύτερον. Αλλοιώνετε τα ταυτοτικά χαρακτηριστικά του Έθνους των Ελλήνων: το ομόθρησκον, το ομόγλωσσον, το όμαιμον και ας προσθέσουμε το ομοπολιτισμικόν. Τούτα τα ταυτοτικά χαρακτηριστικά επί αιώνες και με πολλές θυσίες τα διατήρησε αναλλοίωτα το έθνος μας. Γι αυτό και διατήρησε την Εθνική κυριαρχία μέχρι τώρα. Ποιοι είστε εσείς να τα παραδώσετε και να τα διαλύσετε σήμερα, γιατί έτσι σας εντέλεται η υπερελίτ των παγκοσμιοποιητών;

Όμως αυτά τα δύο: η παράδοση εθνικού εδάφους χωρίς να ηττηθεί ο λαός σε πόλεμο και η διάλυση των ταυτοτικών χαρακτηριστικών του, δηλαδή η διάλυση κάθε ίχνους της Λαϊκής/Εθνικής κυριαρχίας του, συνιστούν τον ορισμό και την επιτομή της Εσχάτης Προδοσίας εναντίον του. Τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα. 

Δεν μπορούν να είναι, ούτε είναι, “έτσι ή αλλιώς”.

Κυβέρνηση και ηγεσίες των Ε.Δ. σε αγαστή συνεργασία έχετε καταλύσει de facto το Σύνταγμα της Ελλάδος, που προβλέπει (άρθρο 1.) ότι την εξουσία όλων σας την ορίζει και την καθορίζει (της θέτει τα όρια) η λαϊκή κυριαρχία και το συμφέρον του Έθνους. Και μη μας πείτε ότι το συμφέρον του Έθνους είναι η διάλυση του!

Όθεν σας καλούμε, πάρα πολλοί Έλληνες πολίτες που σκεφτόμαστε το ίδιο, ίσως όλος ο ελληνικός λαός -πλην αυτών που, σε διάφορα πόστα εξουσίας ή παραεξουσίας, ενθυλακώνουν το χρήμα που ρέει άφθονο από γνωστά παγκοσμιοποιητικά “κέντρα”,

α. να αποσύρετε τον αντισυνταγματικό Νόμο “Περί διεθνούς προστασίας....” που ούτως οι άλλος κάποιοι από μας θα τον προσβάλουν στο ΣτΕ -ίσως χρειαστεί και πιο πάνω, σε διεθνές επίπεδο.

β. να ασφαλίσετε τα σύνορα με το δορυφορικό γεωγραφικό σύστημα πληροφοριών (GIS), έγκαιρης και άμεσης πληροφόρησης για συνοριακό πέρασμα ανθρώπων και αγαθών, που καλύπτει το σύνολο των ελληνικών συνόρων και τα προστατεύει από κάθε απόπειρα λαθραίας εισόδου στην χώρα. Το πανάκριβο αυτό σύστημα αγοράστηκε από την ΕΥΠ επί διοικήσεως του κ. Κοραντή, πληρώθηκε δε αδρά και από τον ελληνικό λαό. Αλλά ο “πολύ περίεργος” κ. Χρυσοχοΐδης, και τότε υπουργός “Προστασίας” του πολίτη (2005), το άραξε σε κάποια αποθήκη ως άχρηστο και αχρείαστο είδος!

γ. να κηρύξετε παράνομες όλες τις ΜΚΟ που δρουν στην Ελλάδα, καθ' όσον οι δραστηριότητες τους είναι εξ ολοκλήρου αντισυνταγματικές και παράνομες.

δ. να απελάσετε τάχιστα όλους τους μη πρόσφυγες. Και δυστυχώς για σας, τέτοιοι είναι όλοι και γνωρίζετε το γιατί. Κατ' οικονομίαν, όμως, ο φιλόξενος ελληνικός λαός θα μπορούσε να φιλοξενήσει μόνον Σύρους, με χρονικό όριο τη λήξη του εκεί πολέμου.

ε. να ελευθερώσετε άμεσα τα στρατόπεδα που έχουν γίνει κέντρα κράτησης και οι Ένοπλες Δυνάμεις να επιστρέψουν στα καθαυτό καθήκοντα τους. Η ηγεσία τους να απαιτήσει αύξηση της θητείας ώστε να προλαβαίνει να αναπτυχθεί εθνική συνείδηση στα στρατευμένα παιδιά μας και καλύτερη εκπαίδευση, ώστε αν γίνει πόλεμος να μη βαδίσουν ως πρόβατα επί σφαγήν. Επίσης, περισσότερους, άριστα εκπαιδευμένους και άρτια οπλισμένους, πολιτοφύλακες.

Συνεπώς, όλα αυτά τα στρατόπεδα είναι εντελώς απαραίτητα για τις παραπάνω δραστηριότητες και μάλιστα εν όψει πιθανότατου διά των όπλων πολέμου με την ισχυροποιημένη Τουρκία. Υπάρχουν άφθονα χρήματα για πρωτοφανείς παροχές σε μυριάδες εισβολείς. Μη μας πείτε, συνεπώς, ότι δεν υπάρχουν χρήματα για τις Ένοπλες Δυνάμεις! Τουλάχιστον για τα στοιχειώδη!

Κύριε πρωθυπουργέ και κύριοι της ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, είναι πάρα πολύ πιθανό να μην ικανοποιήσετε καμία από αυτές τις εύλογες απαιτήσεις, απορρέουσες από ύψιστα ζωτικές ανάγκες  του ελληνικού λαού, που καλύπτουν τους αμεσότερους παράγοντες της Λαϊκής του κυριαρχίας. 

Ωστόσο ας λάβετε, τουλάχιστον, υπ 'οψιν ότι :

Αν ο λαός αυτός αντιδράσει με κάθε μέσον, όπως του επιβάλλει το ακροτελεύτιο άρθρο 120 του Συντάγματος του, αφού αυτό καταλύεται από υπέρβαση των ορίων εξουσίας αυτών που εξέλεξε να τον κυβερνήσουν, θα συμβούν δύσκολες καταστάσεις. 

Εκτός αν αυτό επιδιώκετε: το χάος. 

Όμως, αναλαμβάνετε πλήρως την ευθύνη έναντι του Έθνους.  

Το ίδιο υπεύθυνοι και εσείς, κύριοι αρχηγοί των Ε. Δ., εφ' όσον δεν ορθώνετε το εθνικό σας ανάστημα, έναντι αυτού της πολιτικής ηγεσίας, υπέρτερο ούτως ή άλλως όταν η Πατρίδα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση και δη ύπουλου υβριδικού πολέμου, ώστε να προστατεύσετε τα σύνορα μας.

Σαν σε υστερόγραφο θα επαναλάβω τη διάσημη φράση του μεγάλου Ιταλού σκηνοθέτη και διανοητή της απανταχού, τέως, Αριστεράς : “εκείνο που βλέπω να έρχεται και με φοβίζει είναι ο φασισμός του αντιφασίστα”!


Ελλάδα, 14.11.2019

Ελληνίδα πολίτης


Κατερίνα Χατζηθεοδώρου.

Το κτίριο που βλέπετε δεν βρίσκεται στη Βενετία. Κάποτε ήταν το «κόσμημα» της Αθήνας

Το κτίριο που βλέπετε στις φωτογραφίες δεν βρισκόταν στη Βενετία, στη Φλωρεντία, στη Βιέννη ή σε κάποια άλλη Ευρωπαϊκή χώρα. Ήταν το «κόσμημα» της περιοχής του Φαλήρου στην Αθήνα και αυτή ακριβώς ήταν και η ατυχία του…


Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1900 τοποθετείται για πρώτη φορά σε εργοτάξιο ενός οικοπέδου που ανήκε λίγο καιρό πριν στον πρώτο οικιστή του Νέου Φαλήρου τον Γιαννόπουλο, μια τεράστια πινακίδα που αναγράφει «Μέγα ξενοδοχείον το Ακταίον». Είναι η πρώτη φορά που το όνομά του ξενοδοχείου που ήδη κτίζεται ακούγεται στην περιοχή του Νέου Φαλήρου.



Ο Ι. Πεσματζόγλου ο οποίος ήταν Διευθυντής της Τράπεζας Αθηνών, ήθελε να αγοράσει και ένα ακόμα οικόπεδο επί της Ακτής Ποσειδώνος ώστε η Κεντρική είσοδος του ξενοδοχείου να βρίσκεται στην παραλία. Το οικόπεδο αυτό ήταν ιδιοκτησίας Ευθ. Κεχαγιά αλλά οι κληρονόμοι του αρνήθηκαν την πώληση κι έτσι η Κεντρική Είσοδος του ξενοδοχείου που χτίζονταν, δεν θα ήταν παραλιακή.



Το Ξενοδοχείο ΑΚΤΑΙΟΝ αναγείρεται σε έκταση 10.000 τετραγωνικών πήχεων, κυρίως στην θέση όπου βρισκόταν όπως αναφέραμε, η παλαιά οικία του Κωνσταντίνου Γιαννόπουλου (πρώτου οικιστή του Νέου Φαλήρου) και η οποία έφερε την επιγραφή «η πρώτη εν Φαλήρω κτισθείσα οικία εν έτει 1875¨.



Η κατασκευή του ξενοδοχείου αυτού ανατέθηκε στον αρχιτέκτονα Πάνο Καραθανασόπουλο ο οποίος υπήρξε μεν μαθητής του Ερνέστου Τσίλερ, αλλά τα σχέδια και η κατασκευή ήταν αποκλειστικά δικά του.



Ο Πάνος Καραθανασόπουλος άφησε το δικό του στίγμα στην Ελλάδα, καθώς τα έργα του κοσμούν πολλές πόλεις όπως τον Βόλο, το Άργος (Δημοτική Αγορά), την Πάτρα, την Αθήνα κ.α.



Κύριος βοηθός στην κατασκευή και υλοποίηση των σχεδίων του ήταν ο Λάζαρος Γλήνης.



Τον Ιανουάριο του 1902 ανακοινώνεται ότι η ανέγερση του ξενοδοχείου θα ολοκληρωθεί τον Μάιο του 1903. Σε όλη την διάρκεια της κατασκευής του, το εργοτάξιό του γίνεται αντικείμενο επισκέψεων τόσο του Βασιλιά όσο και των Μελών της Βασιλικής Οικογένειας, ειδικά του Πρίγκιπα Νικολάου και πολιτικού κόσμου που αντιλαμβάνονται ότι το έργο αυτό θα είναι έργο οικονομικής ανάπτυξης.



Σκοπός του ιδιοκτήτη Ι. Πεσματζόγλου δεν είναι να λειτουργήσει ο ίδιος το ξενοδοχείο αλλά να το ενοικιάσει. Το πετυχαίνει μετά από μακρές διαπραγματεύσεις. Η ανακοίνωση της ενοικίασης γίνεται στις 28 Δεκεμβρίου του 1902, σύμφωνα με την οποία ενοικιάσθηκε για μια δεκαετία με ενοίκιο 100.000 δραχμών κατ΄έτος από τον έμπειρο επιχειρηματία και ιδιοκτήτη του Ξενοδοχείου «Κρυστάλλ Παλλάς» στην Κωνσταντινούπολη Α. Μελιέ (A. Meslier).





Ο Μελιέ κατά το πρότυπο το «Κρυστάλλ Παλλάς» μετονομάζει το Ακταίον σε «Ακταίον Παλλάς». Η προσθήκη χαράζεται σε μεταγενέστερο χρόνο κάτω από τις κεντρικές εισόδους του ξενοδοχείου και κάτω από την αρχική επιγραφή ΑΚΤΑΙΟΝ.





Ο Μελιέ αναλαμβάνει να επιπλώσει και να διακοσμήσει εσωτερικώς το ξενοδοχείο με απαλλαγή του ενοικίου για τα δύο πρώτα έτη. Ξοδεύει για την διακόσμηση και τον εξοπλισμό το τεράστιο για την εποχή ποσόν των 2.000.000 δραχμών! Παρόλα αυτά ο Μελιέ είχε κέρδος 400.000 δραχμών καθότι η συμφωνία με τον Πεσματζόγλου τον είχε απαλλάξει για 24 μήνες από την καταβολή ενοικίου.



Έτσι αυτό που είχε φανεί εξωφρενική σπατάλη τότε, επί της ουσίας ήταν μια πανέξυπνη επιχειρηματική κίνηση από τον Μελιέ.



Τελικώς το πενταώροφο ξενοδοχείο των 160 δωματίων ξεκινά την πλήρως την λειτουργία του στις 1 Ιουνίου 1903 με πλήρες όνομα όπως ήδη αναφέραμε «ΑΚΤΑΙΟΝ PALACE HOTEL». Για κάποιο διάστημα πριν διέθετε τα σαλόνια του και κάποιους άλλους χώρους του μόνο για διοργάνωση εκδηλώσεων, χορών και συνεδρίων.



Η πρώτη ορχήστρα έπαιξε μουσική στα σαλόνια του ΑΚΤΑΙΟΝ την 1η Ιουνίου του 1903 και ήταν η Αυτοκρατορική φιλαρμονική του Ρωσικού Στόλου που τότε ναυλοχούσε μόνιμα στον Πειραιά.



Το «Ακταίον» υπήρξε γι αρκετά χρόνια το επίκεντρο της κοινωνικής και κοσμικής ζωής της Αθήνας και του Πειραιά. Εκεί δίνονταν επίσημοι χοροί καλοκαίρι και χειμώνα. Η φήμη του έγινε ακόμα πιο μεγάλη όταν διευθυντής του διετέλεσε ο Μιχάλης Ρούσσος που αργότερα ανέλαβε την διεύθυνση του ξενοδοχείου της Εταιρίας Σιδηροδρόμων Αθηνών Πειραιώς, του «Μεγάλου Ξενοδοχείου» ή αλλιώς «Grand Hotel De Phalere».



Από τα σαλόνια του ΑΚΤΑΙΟΝ παρήλασαν όλοι οι Βασιλείς, Πρίγκιπες και πολιτικοί, είτε για την παράθεση κάποιου επίσημου γεύματος, είτε για διαμονή, είτε για την συμμετοχή σε κάποιο τσάι φιλανθρωπικού συλλόγου ή χοροεσπερίδας.



Πέριξ του ΑΚΤΑΙΟΝ ο Πεσματζόγλου διαμόρφωσε τον χώρο ώστε να προσδίδει την απαραίτητη αίγλη στο ξενοδοχείο, μεταξύ δε των κατασκευών υπήρξε και η περίφημη «Ταραντέλα» που φιλοξενούσε αρχικώς την μπάντα του ΑΚΤΑΙΟΝ.



Το Ακταίον δεν κατεδαφίστηκε με μιας. Υπήρξε μια περίοδος προπολεμικά, όπου πρώτα κατεδάφισαν τους θόλους του προς «ελάφρυνση της όλης κατασκευής». Έλεγαν τότε πως το κτήριο κινδύνευε να καταρρεύσει! Την περίοδο 1935-1936 κυκλοφορούσαν διαρκώς καταχωρίσεις στις εφημερίδες της εποχής με τις οποίες πληροφορούσαν το κοινό πως ό,τι είχε απομείνει από το ξενοδοχείο διατίθετο προς ενοικίαση.



Τελικά ακολούθησε η κατεδάφισή του από τον διαβόητο για τις κατεδαφίσεις δήμαρχο Πειραία Αριστείδη Στ. Σκυλίτση.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, η οποία συμπίπτει χρονικά με τη χούντα, κατεδαφίστηκαν μεταξύ άλλων η Ράλλειος Σχολή, το ιστορικό Ρολόι του Πειραιά, το θεατράκι του Τσίλερ στο νέο Φάληρο, η βίλα Ζαχαρίου.
Μαζί με αυτά εξαφανίσθηκε και το μικρό τμήμα του κτιρίου που είχε διασωθεί κι άξιζε να διατηρηθεί σαν τεκμήριο μιας εποχής που χάθηκε οριστικά.
Ένα αρχιτεκτονικό έγκλημα ανάμεσα στα τόσα που έγιναν στις ελληνικές πόλεις που ακόμη περιμένει δικαίωση…

Πηγή: i-diakopes.gr

“Δεν υποχωρούμε άνδρες, οφείλετε να πεθάνετε εδώ”, μόνο οι Τούρκοι λάκισαν!



«Η Λεπτή Κόκκινη Γραμμή» αποτελεί έναν από τους θρύλους της ιστορίας των πολέμων. Αν και προϋπήρχε του γεγονότος που γέννησε τον θρύλο, εντούτοις ήταν σε μια συγκεκριμένη περίπτωση που ο αληθής θρύλος άνθισε. 

Το 1854 ο Κριμαϊκός Πόλεμος βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Στις 25 Οκτωβρίου Βρετανοί, Γάλλοι και Τούρκοι, από την μια πλευρά, μάχονταν κατά των Ρώσων.
 Ύστερα από τις αρχικές αψιμαχίες ένα ρωσικό σώμα ιππικού δυνάμεως άνω των 2.500 ανδρών, υποστηριζόμενο και από πυροβολικό, κινήθηκε κατά των βρετανικών γραμμών.
Η ταξιαρχία του σερ Κόλιν Κάμπελ βρέθηκε σύντομα εντός του βεληνεκούς των ρωσικών πυροβόλων υφιστάμενη σοβαρές απώλειες. 
Ο Κάμπελ είχε τάξει τους άνδρες του σε έναν ομαλό λοφίσκο. 
Για να περιορίσει δε τις απώλειες τους διέταξε να πέσουν πρηνείς στο έδαφος. 
Στην ταξιαρχία του Κάμπελ ανήκε το περίφημο 93ο Σύνταγμα των Highlanders, ένας λόχος απομάχων, 50 άνδρες της βασιλικής φρουράς και ένα τουρκικό τάγμα 350 ανδρών.
Ξαφνικά εμφανίστηκαν ενώπιον τους τέσσερις ρωσικές ίλες. 
Πίσω τους ακολουθούσε ο υπόλοιπο ρωσικό σώμα ιππικού.  

Οι Τούρκοι αμέσως πανικοβλήθηκαν και το έβαλαν στα πόδια αφήνοντας τους Βρετανούς μόνους. Καθώς πέρασαν μέσα από τον καταυλισμό των Highlanders η γυναίκα ενός Σκώτου στρατιώτη άρχισε να χτυπά τους φεύγοντες Τούρκους, να τους βρίζει, λέγοντάς τους δειλούς και να τους πετά αντικείμενα.

Ακόμα κι αυτός ο εξευτελισμός όμως από μια γυναίκα δεν σταμάτησε τη φυγή των δειλών. 

Στο λοφίσκο απέμειναν 550 Highlanders και 100 απόμαχοι. 
Ο Κάμπελ βλέποντας τη δυσαναλογία των δυνάμεων φώναξε στους άνδρες του: «Άνδρες, θυμηθείτε ότι δεν υπάρχει υποχώρηση από δω. 

Οφείλετε να πεθάνετε εδώ που στέκεστε»!

Οι Σκώτοι σηκώθηκα όρθιοι και με τους συναδέλφους τους σχημάτισαν γραμμή δύο μόλις ζυγών. 

Ήταν τόσο λεπτός ο σχηματισμός τους που αν οι Ρώσοι επιτίθονταν ορμητικά σίγουρα θα τον διασπούσαν. 
Οι Σκώτοι όμως γνωρίζοντας πως είχε έρθει η ώρα να πεθάνουν αποφάσισαν να πουλήσουν ακριβά τις ζωές τους.
Οι τέσσερις ρωσικές ίλες σταμάτησαν αιφνιδιασμένες από την εξέλιξη. 
Οι Βρετανοί όμως δεν σάστισαν καθόλου και άμεσα εξαπέλυσαν την πρώτη τους ομοβροντία. Ελάχιστοι Ρώσοι έπεσαν. 

Οι υπόλοιποι όμως φοβήθηκαν και πισωγύρισαν, αλλά επανήλθαν και επιχείρησαν να επιτεθούν. 

Τότε δέχτηκαν κατά πρόσωπο μια δεύτερη ομοβροντία και υποχώρησαν εν αταξία.

Οι Σκώτοι θέλησαν τότε να επιτεθούν στους ιππείς με την ξιφολόγχη, αλλά ο Κάμπελ τους σταμάτησε, εγκαίρως με… βρισιές. «93ο, 93ο, ανάθεμα την προθυμία σας», τους φώναξε.

 Έτσι οι άνδρες σταμάτησαν και εξαπέλυσαν μια τρίτη ομοβροντία. 
Οι Ρώσοι ιππείς δεν άντεξαν άλλο και τράπηκαν σε φυγή προς το κύριο σώμα του ιππικού τους.
Οι Highlanders ξέσπασαν σε ιαχές.  

Η «λεπτή κόκκινη γραμμή» τους είχε σταματήσει την ρωσική αντεπίθεση. Ο θρύλος είχε γεννηθεί. Ο ανταποκριτής των Times του Λονδίνου Γουίλιαμ Ράσελ ήταν ο «νονός». 

«Τίποτα δεν μπορούσες να δεις μεταξύ των επιτιθέμενων Ρώσων και της Μπαλακλάβα παρά μόνο τη λεπτή κόκκινη γραμμή του 93ου με το ατσάλι στις κάννες των τυφεκίων», έγραψε, δημιουργώντας έναν θρύλο που υφίσταται έως σήμερα.