Μπάρα

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2020

Κριτικές Όπλων: Υποπολυβόλο IMI Uzi

Ώρα να δούμε ένα υποπολυβόλο διαμετρήματος 9×19mm Parabellum από τη δεκαετία του 1950 που έχει γράψει τι δική του ιστορία στο χώρο των ελαφρών όπλων.
Το Ούζι της Ισραηλινής βιομηχανίας όπλων IMI.
Είναι ένα όπλο για το οποίο το 2015 είχαμε γράψει ένα άρθρο περιγραφής του (το άρθρο «Υποπολυβόλο UZI») και μετέπειτα δημοσιεύσαμε και μία κλασική πατέντα, γνωστή στους χειριστές του, στο άρθρο μας «Πατέντες Μάχης: Οπλισμένο Ούζι;».
Είναι ένα όπλο που έχει χρησιμοποιηθεί από αμέτρητα τακτικά τμήματα αλλά και εγκληματίες ταυτόχρονα.
Όπως οι περισσότεροι, έτσι και εμείς έχουμε αρκετή εμπειρία με αυτό το υποπολυβόλο και εδώ θα μοιραστούμε τις απόψεις μας μαζί σας. Προσοχή!
Ότι διαβάζετε σε αυτή τη κατηγορία είναι η προσωπική μας άποψη βάσει των εμπειριών και γνώσεων μας, δεν είναι σε καμία περίπτωση μία αντικειμενική παρουσίαση.



Πηγή: Best-Wallpaper.net

Όταν ο Ισραηλινός Ταγματάρχης Ούζιελ «Ούζι» Γκαλ ξεκίνησε το σχεδιασμό ενός υποπολυβόλο για προσωπική προστασία στις ειδικές δυνάμεις του Ισραήλ τα τέλη της δεκαετίας του 1940, σίγουρα δε φαντάζονταν το λαμπρό μέλλον αυτού του όπλου.
Το Ούζι κατάφερε να ξεπεράσει από κάθε άποψη την αποστολή του καθώς δεν ήταν απλά εξαιρετικό για χρήση σε περιορισμένους χώρους και κεκαλυμμένη οπλοφορία, αλλά ήταν επίσης εύστοχο, απλό, και πολύ εύχρηστο.
Στη τυπική του έκδοση έχει πτυσσόμενο μεταλλικό κοντάκιο, ασφάλεια παλάμης, μηχανισμό πολυβόλου ανοικτού κλείστρου, γεμιστήρα 32 φυσιγγίων, και ταχυβολία της τάξης των 600 φυσιγγίων/λεπτό με αρκετά καλή ευστοχία ακόμα και στις βολές κατά ριπάς.



Πηγή: Προσωπικό αρχείο

Θα λέγαμε ότι δε θα ήταν υπερβολή να γράψουμε ότι το Uzi άλλαξε το κόσμο των υποπολυβόλων προσωπικής προστασίας ανεβάζοντας εκθετικά το πήχη.
Είναι ένα όπλο που όταν το λύσει κανείς αντιλαμβάνεται την απλότητα του, αλλά όταν ρίχνει το μόνο που βλέπει είναι ένα πάρα πολύ αξιόπιστο όπλο που είναι μικρό στη μεταφορά, αλλά από τη στάση του σκοπευτή δίνει την αίσθηση πλήρους διαστάσεων αραβίδας.
Ακόμα και στις βολές κατά ριπάς παραμένει ένα πολύ ελεγχόμενο υποπολυβόλο για μικρές-μεσαίες αποστάσεις.



Πηγή: ArtStation.com

Από την άλλη πλευρά, εάν μιλάμε για τα σημερινά δεδομένα, το Uzi είναι απαρχαιωμένο αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Είναι ένα όπλο της δεκαετίας του 1950.
Παρ’όλα αυτά, θα αναφέρουμε τα πιο σημαντικά, κατά τη προσωπική μας άποψη, μειονεκτήματα του. Αρχικά έχουμε το βάρος του στα 3.5 κιλά άδειο.
Έπειτα έχουμε το σκοπευτικό του σύστημα που είναι αρκετά ιδιαίτερο και απαιτεί εξοικείωση. Εκεί που όμως το Uzi υστερεί δραματικά από τα σύγχρονα όπλα προσωπικής προστασίας, είναι στην εργονομία.
Ο διακόπτης πυρός και ασφαλείας του και ο αναστολέας γεμιστήρα είναι πολύ δύσχρηστα όπως είναι τοποθετημένα, και όλο το όπλο απαιτεί αρκετή εξοικείωση για αποτελεσματική χρήση του. Επιπρόσθετα, η σκανδάλη του είναι κάπως περίεργη στην αίσθηση και δεν είναι σπάνιο ακόμα και στην επιλογή βολή-κατά-βολή εάν πιέζετε πολύ αργά τη σκανδάλη να έχετε 2-3 βολές κατά ριπάς αντί για μία.
Τέλος, έχουμε το θέμα της ασφάλειας παλάμης για την οποία είχαμε αναφέρει μία λύση στο άρθρο «Πατέντες Μάχης: Οπλισμένο Ούζι;».



Πηγή: ExtremeFirepower.com

Όπως ίσως να προσέξατε, δεν αναφέραμε καν τη τιμή του και ο λόγος είναι ότι η «κανονική» του έκδοση, δηλαδή αυτή με δυνατότητα αυτόματης βολής, δεν είναι καν διαθέσιμη προς αγορά σε όλες τις χώρες.
Σε κάποιες χώρες που μπορεί με ειδική άδεια να αγοράσει ο κάθε πολίτης ένα πραγματικό αυτόματο Uzi, όπως είναι για παράδειγμα η Ελβετία ή οι ΗΠΑ, οι τιμές τους είναι τρομακτικά υψηλές. Ενδεικτικά, σήμερα μιλάμε για τιμές άνω των $14000 για ένα αυθεντικό, ισραηλινής κατασκευής, Uzi χωρίς ασφαλώς να συμπεριλαμβάνουμε τα έξοδα που απαιτεί η ειδική άδεια για ένα αυτόματο όπλο.
Φυσικά, σχεδόν σε όλες τις χώρες μπορεί κάθε νομοταγής πολίτης να αγοράσει ημιαυτόματες εκδόσεις από Uzi, όπου στη πλειοψηφία είναι τροποποιημένα αυτόματα Uzi, σε πολύ λογικότερες τιμές.
Εκεί έχουμε τιμές όπως γύρω στα $1000 στις ΗΠΑ, περίπου €400 σε Τσεχία, Πολωνία, Ουγγαρία, και πολλές άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.



Πηγή: Wikipedia.org

Όλα όσα γράφουμε βασίζονται σε πολυετή χρήση από αρκετά διαφορετικά υποπολυβόλα Uzi σε πολλές διαφορετικές συνθήκες, και με διαφορετικά διαμορφώσεις.
Βλέπετε ένα εξ’αυτών στη φωτογραφία που ακολουθεί.
Θα λέγαμε ότι για την εποχή του, και μερικές δεκαετίες αργότερα, το Uzi ήταν ίσως ότι καλύτερο μπορούσε να έχει κανείς για προσωπική προστασία.
Αλλά πλέον στις ημέρες μας υπάρχουν πολύ καλύτερες επιλογές.



Πηγή: Προσωπικό αρχείο

Άρα αξίζει να το αγοράσει κανείς; Εάν έχετε τη δυνατότητα και την οικονομική άνεση, τότε είναι ένα μοναδικό κομμάτι σύγχρονης ιστορίας ελαφρών όπλων, και κανένας δε μπορεί να το αναιρέσει αυτό. Τώρα από το κομμάτι της αυτοάμυνας ή άμυνας στο σπίτι, θα λέγαμε ότι παρότι μπορεί να δουλέψει αρκετά καλά, ρεαλιστικά μιλώντας θα ήταν τουλάχιστον περίεργο να το επιλέξει κανείς έναντι επιλογών που είναι έτη φωτός μπροστά σε όλους τους τομείς.
Από εργονομία, σχεδιασμό, βάρος, διαμετρήματα, ευκολία απόκτησης και συντήρησης, και ούτω καθεξής.
Οπότε, κατά τη προσωπική μας άποψη δεν έχει θέση στο χώρο της αυτοάμυνας σήμερα. Σίγουρα είναι πολύ καλύτερο από το τίποτα, αλλά εάν κάποιος έχει τη δυνατότητα να έχει νόμιμα Uzi για αυτοάμυνα, μάλλον έχει τη δυνατότητα να έχει και κάτι πολύ ανώτερο.

Πηγή: defensegr.wordpress.com

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2020

- Εδώ σηκώνει ταχύτατες απελάσεις - Του Γιώργη Μασσαβέτα ...


 Νικος Αρτεμάκης
Άρθρο του: ΓΙΩΡΓΗ ΜΑΣΣΑΒΕΤΑ

- Μετά την φονική συμπλοκή μεταξύ συμμοριών Αφγανών και Πακιστανών στην οδό Μενάνδρου, στην καρδιά της Αθήνας, για το ποιος θα… ελέγχει την παράνομη διακίνηση ναρκωτικών και λαθραίων τσιγάρων στην περιοχή, αξιωματικοί της ΕΛΑΣ ενημέρωσαν τους δημοσιογράφους για την… γεωγραφία του εισαγόμενου εγκλήματος.


Σε αδρές γραμμές η εικόνα έχει ως εξής :

* Ομόνοια και πέριξ: Ελέγχονται από εγκληματικά στοιχεία με ιδιαίτερα βίαιες συμπεριφορές από Αφγανιστάν, Πακιστάν, Μαρόκο και Αλγερία. Εκεί βρίσκονται οι πιάτσες ναρκωτικών, λαθραίων τσιγάρων και ειδών παραεμπορίου. 

Επίσης πρόκειται για τα πλέον επικίνδυνα σημεία για πεζούς και ΙΧ, καθώς πραγματοποιούνται καθημερινώς ληστρικές επιθέσεις.

* Γ’ Σεπτεμβρίου, Πατησίων και σχεδόν όλες οι κάθετες οδοί και πλατείες: Εδώ είναι το γκέτο της πορνείας. 
Με «νταβατζήδες» από Νιγηρία, Σομαλία, Σιέρα Λεόνε, Ακτή Ελεφαντοστού, Αφγανιστάν, Αλγερία και Μαρόκο.

* Εξάρχεια: Εδώ έχουμε διακίνηση ναρκωτικών, λαθραίων τσιγάρων, ληστείες στον δρόμο, διαρρήξεις αυτοκινήτων, από συμμορίες Αλγερινών, Μαροκινών, Σύρων, Αλβανών και Ελλήνων.
Όταν προ ημερών εξαρθρώθηκε μια εγκληματική οργάνωση, είδαμε τις φωτογραφίες των 17 «μπουμπουκιών» που την συγκροτούσαν, όλοι κυρίως από βορειοαφρικανικές χώρες. 

Το ενδιαφέρον στοιχείο που περιείχε το ρεπορτάζ είναι ότι σχεδόν όλοι τους έχουν κατά καιρούς συλληφθεί, από τρεις έως δέκα φορές έκαστος, αλλά κάθε φορά αφήνονται ελεύθεροι.
Μας δίνετε λοιπόν την γεωγραφική κατανομή. 
Γνωρίζετε και τα πρόσωπα. 
Είτε ληστεύουν είτε διακινούν ναρκωτικά, κάνουν λαθρεμπόριο, σωματεμπορία, είτε πωλούν «προστασία», ως ένοπλοι, σε άλλους παρανόμους. 
Συνήθως ομοεθνείς τους. 

Οπότε τίθεται ένα απλό ερώτημα: Γιατί, όταν συλλαμβάνονται και καταδικάζονται για κακουργήματα, είτε κατά συρροή πλημμελήματα, δεν απελαύνονται αμέσως στην χώρα καταγωγής τους;
Γιατί πρέπει να τους… συντηρούμε σε υπερφορτωμένες ελληνικές φυλακές, όπου το μόνο αποτέλεσμα είναι να κάνουν… μεταπτυχιακές σπουδές στην εγκληματικότητα, να συγκροτούν νέες συμμορίες και να κατευθύνουν, εκείθεν, τα «τσιράκια» τους που δεν έχουν συλληφθεί;
Χρειάζονται άλλα στοιχεία και αποδείξεις, για να γίνει κατανοητό ότι στις περιπτώσεις αυτές δεν έχουμε να κάνουμε με πρόσφυγες, αλλά με λαθρομετανάστες, πολλοί από τους οποίους «την έχουν κοπανήσει» από τις χώρες τους επειδή ακριβώς διώκονταν, διότι δρούσαν και εκεί ως στελέχη του υποκόσμου;
Αν δεν εκπέμψουμε το μήνυμα ότι όποιος παρανομεί εκδιώκεται αμέσως και παραδίδεται στις αρχές της χώρας του (όπου δεν θα έχει τόσο… χαλαρή αντιμετώπιση), πώς θα ανακόψουμε το κύμα εισροής εγκληματικών στοιχείων;

Γ. Π. Μασσαβέτας

giorgis@massavetas.gr

eleftheriaonline.gr

Από Palmografos.com: Palmografos.com

Εδώ σηκώνει ταχύτατες απελάσεις – 

Του Γιώργη Μασσαβέτα

Ευάγγελος Γιάνναρης - Μαρίνος Μητραλέξης



 





















Δύο ονόματα όχι τόσο γνωστά, σε μερικούς ίσως και καθόλου. Θα μου πείτε "εδώ έχουμε ξεχάσει ή δεν έχουμε ακούσει τίποτε για άλλους πιο σημαντικούς, αυτούς θα ξέρουμε;". 
Και πράγματι, έτσι είναι. Σε καμία περίπτωση όμως αυτό δεν μειώνει την ιστορική (και όχι μόνο) αξία αυτών των δύο ονομάτων. 
Αυτών των δύο Ηρώων. 
Που δεν είναι οι μόνοι στην τεράστια λίστα των Ηρώων τους Έπους του 1940. 
Είναι όμως ξεχωριστοί για την Ιστορία της Πολεμικής μας Αεροπορίας, αλλά και των Ενόπλων Δυνάμεων γενικότερα.


Αφορμή γι' αυτό το "άρθρο" αποτέλεσε μία έρευνα που έκανα κατόπιν "παραγγελίας" και σκέφτηκα ότι θα ήταν κρίμα να μη αποτυπώσω το αποτέλεσμά της με κάποιο τρόπο, κάπου.


Ευάγγελος Γιάνναρης

Ο πρώτος Έλληνας πεσών αξιωματικός του Ελληνοϊταλικού Πολέμου.
(βάση και της Φ.900/194/250829, Σ.197, 21/10/2005)




Γεννήθηκε το 1916 στην Αθήνα.
Τον Σεπτέμβριο του '36 κατατάχθηκε στο Τμήμα Αεροπόρων της (τότε) Σχολής Αεροπορίας, απ' όπου αποφοίτησε με το βαθμό του Ανθυποσμηναγού (χειριστή) τον Αύγουστο του 1939.




Το ξέσπασμα του πολέμου τον βρίσκει παρατηρητή-πυροβολητή στα αναγνωριστικά αεροσκάφη Henschel HS 126 του 2ου Αυτόνομου Σμήνους Παρατηρήσεως της 3ης Μοίρας Στρατιωτικής Συνεργασίας που έδρευε στο Λεμπέτ (σημερινή Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης).



Το πρωί της 30ής Οκτωβρίου 1940 παίρνει εντολή να απογειωθεί ως τρίτο πλήρωμα ισάριθμων HENSHEL 126 με χειριστή τον Αρχισμηνία Λεωνίδα Τσάντα, με σκοπό να παράσχουν κάλυψη (αναγνώρισης και βομβαρδισμού) στο Μέτωπο που κάλυπτε το Τμήμα Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας.
Πραγματοποιούν αρκετές επιτυχείς "εξόδους".
Στην τελευταία (και μοιραία) δύο ελληνικά HS 126 εμπλέκονται με πέντε ιταλικά καταδιωκτικά Fiat CR 42 της 392ης Μοίρας Δίωξης.
Κατά την αερομαχία το αεροσκάφος των Γιάνναρη - Τσάντα δέχεται καταιγισμό πυρών, τα οποία αναγκάζουν τον χειριστή του (μετά από ελιγμούς αποφυγής) να πραγματοποιήσει αναγκαστική προσγείωση με διάτρητο κινητήρα, κοντά στο ύψωμα Προφήτης Ηλίας έξω από το χωριό Βασιλειάδα του Νομού Καστοριάς.




Εκεί, ο Τσάντας αντιλαμβάνεται ότι ο Γιάνναρης είναι νεκρός από τα πυρά που δέχθηκαν. Έτσι, από νωρίς ο Ευάγγελος Γιάνναρης, μπαίνει στο πάνθεον των Ηρώων και καταλαμβάνει τη θέση του πρώτου πεσόντα Έλληνα Αξιωματικού του ιστορικού Έπους του '40.
Η Πατρίδα τίμησε τον Ευάγγελο Γιάνναρη προάγοντας τον μετά θάνατον σε Υποσμηναγό και απονέμοντάς του τον Σταυρό του Ιπταμένου.




Το Νοέμβριο του 2007 σε εκδηλώσεις που γίνονται κάθε χρόνο προς τιμήν του στο χωριό Βασιλειάδα της Καστοριάς τοποθετήθηκε σε πλατεία που πήρε το όνομά του, προτομή του και αεροσκάφος F-104 της Π.Α.









Μαρίνος Μητραλέξης ..

και το κατόρθωμα του, που λάμπρυνε ακόμη περισσότερο την Ιστορία της Π.Α.



Γεννήθηκε το 1916 στον Μίλα Μεσσηνίας.
Τον Οκτώβριο του '36 εισήλθε στην (τότε) Σχολής Αεροπορίας, απ' όπου αποφοίτησε με το βαθμό του Ανθυποσμηναγού (χειριστή) τον Αύγουστο του 1938.
Ο πόλεμος τον βρίσκει να υπηρετεί στην 22α Μοίρα Δίωξης που έδρευε στη Μεγάλη Μίκρα έξω από τη Θεσσαλονίκη η οποία "πετούσε" με καταδιωκτικά αεροσκάφη P.Z.L. P24.




Την 2α Νοεμβρίου 1940 και ενώ η Μοίρα βρισκόταν σε κατάσταση πλήρους επιφυλακής, δίνεται εντολή για άμεση απογείωση των έξι PZL, καθώς δεκαπέντε ιταλικά βομβαρδιστικά Cant Ζ1007 bis Alcione (συνοδεία επτά καταδιωκτικών) της 50ης Αυτόνομης Σμηναρχίας BT, πλησίαζαν στη Θεσσαλονίκη με αποστολή τον βομβαρδισμό της.
Τα ελληνικά PZL εντοπίζουν τα ιταλικά βομβαρδιστικά και αρχίζει σφοδρή αερομαχία.
Η αερομαχία μεταφέρεται λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη (περιοχή Λαγκαδά) όπου βρίσκονταν παρατεταγμένα τα ελληνικά αντιαεροπορικά πυροβόλα, τα οποία ενισχύουν από εδάφους την εμπλοκή.




Mια αρχικά άνιση (αριθμητικά) μάχη μετατρέπεται σε εποποιία.
Σε αυτό το γεγονός συμβάλει η πράξη του Υποσμηναγού Μητραλέξη, ο οποίος αφού έχει "αδειάσει" τα πυρομαχικά του πάνω στο τρικινητήριο ιταλικό βομβαρδιστικό, δεν αρκείται σε αυτό (καθώς δεν καταρρίπτεται) και προβαίνει σε εμβολισμό, καταστρέφοντας το πηδάλιο της "ουράς" του ιταλικού βομβαρδιστικού, χρησιμοποιώντας την έλικα του αεροσκάφους του(!).
Το ιταλικό σκάφος μπαίνει σε περιδίνηση και συντρίβεται στο έδαφος.




Το αεροσκάφος του Μητραλέξη με στρεβλωμένη την έλικά του, πραγματοποιεί αναγκαστική προσγείωση κοντά στο χώρο όπου συνετρίβη το ιταλικό βομβαρδιστικό.
Εκεί συνειδητοποιεί ότι από το πενταμελές πλήρωμα οι τέσσερεις είναι σώοι (αφού χρησιμοποίησαν τα αλεξίπτωτά τους), τους συλλαμβάνει (αφού πρώτα τους έχει συστηθεί και χαιρετίσει στρατιωτικά) προτάσσοντας το περίστροφό του, τους επιβιβάζει σε αυτοκίνητο της Χωροφυλακής και τους οδηγεί στη Στρατιωτική Διοίκηση Θεσσαλονίκης (!).




Το εκπληκτικό αυτό περιστατικό γίνεται αμέσως γνωστό στον ελληνικό και ξένο τύπο, ανεβάζει στα ύψη το ηθικό και την υπερηφάνεια της Αεροπορίας μας.
Μάλιστα το περιστατικό αυτό βρήκε γρήγορα μιμητές, δίνοντας στον Μητραλέξη τη φήμη του θρυλικού χειριστή.
Για την παράτολμη αυτή πράξη του, τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας, ανώτατη ηθική αμοιβή σε καιρό πολέμου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι ο μοναδικός Έλληνας Αεροπόρος στον οποίο απονεμήθηκε η διάκριση αυτή, ενώ διαρκούσε ο πόλεμος.
Ο Μητραλέξης ασφαλώς δεν αρκέστηκε μόνο σε αυτό, καθώς συνέχισε τα κατορθώματά του και στη συνέχεια του πολέμου.




Ακόμα και ο θάνατος του όμως, δεν υπήρξε άδοξος.
Σκοτώθηκε τον Σεπτέμβριο του '48 όταν το αεροσκάφος Oxford με το οποίο πραγματοποιούσε αναγνωριστική αποστολή στο Αιγαίο, κατέπεσε μετά από βλάβη του κινητήρα, στη θαλάσσια περιοχή της Τήνου, όπου βυθίστηκε.
Του απονεμήθηκε μετά θάνατον ο βαθμός του Αντισμηνάρχου αφού του είχαν αποδοθεί πολλές διακρίσεις για τη δράση του από το 1940 μέχρι το 1945.





Πηγές: kala-strava-paraloga


Ιστορία της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας - Τόμος Γ,
Ιστοσελίδα Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας
..και άλλες αναφορές στο διαδίκτυο.


Ευχαριστώ θερμά το Μουσείο Ιστορίας της Πολεμικής Αεροπορίας, για την βοήθεια του στην παροχή έντυπου και ηλεκτρονικού πληροφοριακού υλικού. Επίσης τον Δημήτρη Σαμπάνη για τις φωτογραφίες του μνημείου του Μητραλέξη στο χωριό του (
Μίλας Μεσσηνίας).

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2020

O Ναός του Ηφαίστου - Δείτε πως ήταν στην αρχαιότητα σε μια εκπληκτική ψηφιακή αναπαράσταση


Ο Ναός του Ηφαίστου (αποκαλούμενος και Θησείο) είναι ένας από τους πλέον διατηρημένους αρχαίους ναούς του ελληνικού χώρου.
Ήταν αφιερωμένος στο θεό Ήφαιστο και στην Εργάνη Αθηνά. Βρίσκεται στην περιοχή του Θησείου, που πήρε το όνομά του λόγω της παλιάς, σήμερα αναθεωρημένης απόδοσης του ναού στο Θησέα.

Ο ναός του Ηφαίστου είναι προσβάσιμος για το κοινό, καθώς αποτελεί τμήμα του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Αγοράς.

Ο Ναός αυτός είναι χτισμένος πάνω στο λόφο του Αγοραίου Κολωνού, στο δυτικό μέρος της Αρχαίας Αγοράς, κατά διεύθυνση Ανατολή - Δύση με είσοδο από την Ανατολή.
Είναι δωρικού ρυθμού, περίπτερος, εξάστυλος ναός, κτισμένος ίσως από τον αρχιτέκτονα Ικτίνο από πεντελικό μάρμαρο.

Έχει 13 κίονες σε κάθε πλευρά μήκους και 6 (συναριθμούμενοι) κατά πλάτος. Ο σηκός του χωρίζεται σε πρόναο, κυρίως ναό και οπισθόδομο.

Ο ναός είχε σχεδιαστεί και πιθανότατα άρχισε να χτίζεται ήδη από το 450 π.Χ., σίγουρα πριν από τον Παρθενώνα.
Η σύλληψή του ανήκει στη γενιά των Μαραθωνομάχων και του Κίμωνα και όχι στο οικοδομικό πρόγραμμα του Περικλή.

Στα χρόνια που ακολουθούν σημειώνονται αλλαγές στο σχεδιασμό, γύρω στο 445 π.Χ., είναι όμως σε προχωρημένο στάδιο το έργο, αφού τότε ολοκληρώνονται οι μετόπες με τους άθλους του Ηρακλή και τα γλυπτά του ανατολικού αετώματος. Μεταξύ 445-440 π.Χ. φιλοτεχνείται η δυτική ζωφόρος.

Ανάμεσα στο 435 και το 430 π.Χ. χρονολογούνται η ανατολική ζωφόρος, το δυτικό αέτωμα και η διαμόρφωση του εσωτερικού με περαιτέρω αλλαγές στο αρχικό σχέδιο.
Το 421 π.Χ. τοποθετούνται η σίμη, τα ακρωτήρια και το λατρευτικό σύμπλεγμα του Ηφαίστου και της Αθηνάς, οπότε πρέπει να ολοκληρώνεται και η στέγη του ναού.

Τα επίσημα εγκαίνια έγιναν το 416/5 π.Χ. Ο πιθανότερος λόγος που διάρκεσαν τόσο πολύ οι εργασίες στο ναό του Ηφαίστου είναι ότι με το οικοδομικό πρόγραμμα του Περικλή δόθηκε προτεραιότητα στον Παρθενώνα, από το 447 π.Χ., και στο ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, από το 444 π.Χ.

Στην ανατολική πρόσοψη του ναού, που βλέπει προς την Αρχαία Αγορά, ο ανάγλυφος διάκοσμος στις μετόπες απεικονίζει τους άθλους του Ηρακλή, ενώ στο αέτωμα παριστάνεται πιθανόν μια Κενταυρομαχία (μάχη του Θησέα και των Λαπιθών εναντίον των Κενταύρων στο Πήλιο).
Στην ανατολική ζωφόρο απεικονίζεται άλλη μια σκηνή μάχης.

Η ταύτιση του θέματος δεν είναι σίγουρη και οι διάφορες ερμηνείες προτείνουν μάχη του Θησέα και των Παλλαντιδών, μάχη Ελλήνων και Τρώων στο Σκάμανδρο, όπου ο Ήφαιστος βοήθησε τον Αχιλλέα, ή μάχη του Ερεχθέα και του Ευμόλπου.
Στη δυτική πλευρά ο γλυπτός διάκοσμος απεικόνιζε την άλωση της Τροίας στο αέτωμα και το κυνήγι του Καλυδωνίου Κάπρου στη ζωφόρο.

Οι βόρειες και νότιες μετώπες αποδίδουν επεισόδια από τις περιπέτειες του Θησέα (γουρούνα Κρομμυώνα, Σκίρων, Κερκύων, Περιφήτης, Προκρούστης, Σίνης, ταύρος Μαραθώνα, Μινώταυρος).

Κατά την αρχαιότητα στο εσωτερικό του ναού υπήρχαν χάλκινα αγάλματα του Ηφαίστου και της Αθηνάς κατασκευασμένα από τον Αλκαμένη (421 - 415 π.Χ.).
Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα διατηρημένα μνημεία της Αγοράς και τον καλύτερα σωζόμενο ναό δωρικού ρυθμού στον Ελλαδικό χώρο.

Δείτε την ψηφιακή αναπαράσταση του Ναού, όπως ήταν στην αρχαιότητα:






Πηγή

Κάηκε ή όχι η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας;



Από τη στιγμή που υπήρχε διαταγή του Πτολεμαίου Α΄ του Σωτήρος, κάθε χειρόγραφο που εισέρχεται μέσα στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας να κατάσχεται, να αντιγράφεται και να παραδίδεται επί τόπου στον ιδιοκτήτη του, με την καταστροφή της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας ή κάηκαν τα πρωτότυπα και σώθηκαν τα αντίγραφα ή κάηκαν τα αντίγραφα και σώθηκαν τα πρωτότυπα χειρόγραφα!... Διαβάστε τι αποκαλύπτουμε σε μία πρόσφατη συνέντευξή μας!..

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΥ ΣΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΕΡΕΥΝΗΤΗ κ ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΑΪΜΠΑΚΗ

[Ι.Μ.] Έχεις γίνει ευρύτερα γνωστός κυρίως μέσα από το έργο σου για τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα.
Τελικά που βρίσκονται τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα; Πιστεύεις ότι τα ελληνικά μοναστήρια περιέχουν ακόμη άγνωστες κρύπτες με σπάνια χειρόγραφα;
Τα χειρόγραφα που έγιναν αντικείμενο λεηλασίας από μονές του Αγίου όρους από πειρατές, κατακτητές, συλλέκτες, ιερωμένους και αρχαιοκάπηλους, τι απέγιναν;

Πολλοί ερευνητές χαμένων θησαυρών ισχυρίζονται ότι διάφορα οδοιπορικά κείμενα που κυκλοφορούν και αναφέρονται σε αμύθητους κρυμμένους θησαυρούς, προέρχονται από το Άγιο Όρος.

Προσωπικά θεωρώ ότι όλα αυτά τα κείμενα αποτελούν προϊόντα απάτης ή στην καλλίτερη των περιπτώσεων μυθοπλασίες. Στο διάστημα της πολυετούς έρευνας σου έλαβες γνώση για χειρόγραφα που αναφέρονται σε κρυμμένους θησαυρούς και αν ναι τα θεωρείς αξιόπιστα;
Πιστεύεις ότι υπάρχουν τέτοιου είδους χειρόγραφα;

[Α.Σ.] Πρώτα-πρώτα, φίλε Γιάννη, να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα: Τα χειρόγραφα υπάρχουν. Δεν ξέρω πόσα υπάρχουν, αλλά υπάρχουν. Και θα σου το αποδείξω με μερικά παραδείγματα:

Λένε ότι κάηκε η Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας με 690.000 τόμους χειρογράφων (πάπυροι, περγαμηνές κλπ). Αυτό είναι αληθές. Κι όχι μόνον κάηκε η Βιβλιοθήκη, αλλά επί έξι ολόκληρους μήνες περίπου 4.000 λουτρά θερμαίνονταν με τα χειρόγραφα αυτά (!!) Υπάρχουν ενστάσεις; Ασφαλώς, ναι, αφού, όμως, διευκρινίσουμε ότι η Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας δεν κάηκε μόνο μια φορά, αλλά τέσσερις φορές: επί Ιουλίου Καίσαρος, επί Καρακάλλα, επί Θεόφιλου και η μεγαλύτερη –και οριστική- επί χαλίφη Ομάρ (7ος αι.) Διάβασε τώρα τις ενστάσεις ορισμένων ιστοριών:

α) Γνωρίζουμε ότι αμέσως μετά την μεγάλη καταστροφή η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας εμπλουτίστηκε με πεντακόσιες χιλιάδες τόμους βιβλίων (!!) σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Γ. Κωνσταντίνου διδάκτωρ των ωραίων Τεχνών και της Θεολογίας, στο «ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΡΑΦΩΝ» εκδόσεις Γρηγόρη, Αθήνα 1973. Αλήθεια, πού βρέθηκαν αμέσως όλα αυτά τα Βιβλία; Ο αναγνώστης εάν ανοίξει το ως άνω Λεξικό στην λέξη "ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ" μεταξύ άλλων θα διαβάσει τα εξής:

«… Καείσα δε η εν Βρυχίω βιβλιοθήκη τω 47 έτει προ Χριστού, συνεπληρώθη μετ' ου πολύ και επλουτίσθη δια πεντακοσίων χιλιάδων τόμων ούτω δε δια της δόξης, του πλούτου, της ισχύος, του πολιτισμού, της γλώσσης, των τεχνών, των επιστημών, της σοφίας και πάσης εν γένει της αναπτύξεως, του ανθρωπισμού εν ταις ξέναις ταύταις και σκοτειναίς χώραις μεταδούσα η Ελληνική Αλεξάνδρεια, έκυψε τέλος και αύτη τον υπερήφανον αυτής αυχένα υπό το βάρος της Ρωμαϊκής παντοδυναμίας, ευθύς μετά τον θάνατον της τελευταίας Ελληνίδος βασιλίσσης Κλεοπάτρας τω 26 έτει προ Χριστού...».

Ερώτημα τώρα: Όταν μιλάμε για «καταστροφή της Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας» μιλάμε για Βιβλία (ρόλους και κυλίνδρους παπύρων και περγαμηνών) ή μήπως για τα ράφια της Βιβλιοθήκης του Μουσείου;

β) Ο τέως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και Ακαδημαϊκός (αείμνηστος σήμερα), Μιχαήλ Στασινόπουλος, σε ένα άρθρο του στην εφημερίδα «Καθημερινή» της 24ης Ιουλίου 1988, εμμέσως πλην σαφώς αμφισβητεί την πυρπόληση της Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας! (Διάβασε τον πρώτο τόμο του βιβλίου μου: «Πού βρίσκονται τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα»). Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο αείμνηστος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας μεταξύ άλλων γράφει και τα εξής (οι υπογραμμίσεις δικές μου):

«Ένα από τα σπουδαιότερα κοσμοϊστορικά γεγονότα είναι η καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας, που περιείχε, όπως είπαμε, το κυριότερο υλικό απ' όσα είχε θησαυρίσει η γνώση των σοφών της αρχαιότητος.
Ωστόσο, ο Ιούλιος Καίσαρ δεν μνημονεύει το γεγονός στην ιστορία του.
Οι ιστορικοί καταλήγουν να διαπιστώνουν το θλιβερό γεγονός από την χειρονομία του Αντωνίου να χαρίσει αργότερα στην Κλεοπάτρα την βιβλιοθήκη της Περγάμου. Περίεργη σιωπή γύρω από ένα τέτοιο γεγονός.
Στην κρίση ενός Ρωμαίου στρατηγού η πυρπόλησις της βιβλιοθήκης είχε λιγότερη σημασία από τις μάχες και τις κατακτήσεις. Κι όμως, ο Καίσαρ ήταν καλλιεργημένος άνθρωπος και επί πλέον ιστορικός.

Ο Όσκαρ ντε Βερτχάϊμερ, συγγραφέας του κλασσικού Βιβλίου «Κλεοπάτρα» τονίζει αυτό το κενό και βεβαιώνει ότι η τοποθέτηση και η αιτία της καταστροφής μόνο με εικασίες και κατά τρόπο έμμεσο είναι δυνατόν να γίνη.
Κι αυτό, φυσικά, αφήνει πολύ χώρο στη φαντασία και στην εφευρικότητα των διαφόρων συγγραφέων που ασχολήθηκαν με το θέμα. Και πρέπει να ομολογήση κανείς ότι είναι πολύ ελκυστική η έρευνα, τόσο για την αιτία όσο και για την χρονολογία της καταστροφής...»

Δεν ξέρω πόσο δίκιο είχε ο τέως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και Ακαδημαϊκός, Μιχαήλ Στασινόπουλος. Το ερώτημα όμως είναι βάσιμο όταν τίθεται από πολλούς οι οποίοι διερωτώνται πού βρήκε 200.000 τόμους χειρογράφων της Βιβλιοθήκης της Περγάμου για να χαρίσει στην Κλεοπάτρα ο Αντώνιος;
Και γιατί ο Ιούλιος Καίσαρας, συγγραφέας ο ίδιος, δεν μνημονεύει πουθενά ένα τόσο σπουδαίο γεγονός, όσο η πυρπόληση της Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας;

γ) Είναι γνωστό, ότι η Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας κάηκε κατόπιν εντολής του χαλίφη Ομάρ με το σκεπτικό για τα βιβλία: «Αν το περιεχόμενό τους συμφωνεί με το βιβλίο του Αλλάχ, δεν μας χρειάζονται. Αν το περιεχόμενό τους δεν συμφωνεί με το Κοράνι, είναι περιττά. Προχώρα στην καταστροφή τους»!

Ωστόσο, ώσπου να έρθει η εντολή του χαλίφη Ομάρ, όπως τουλάχιστον αναφέρουν όλοι ιστορικοί ερευνητές, μεταξύ των οποίων και ο Λουτσιάνο Κάνφορα (βλέπε βιβλίο του: «Η Χαμένη Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας», Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήναι 1999), πέρασε ένα διάστημα ικανό να γλιτώσουν χιλιάδες χειρόγραφα, διότι αφ’ ενός μεν ο στρατιωτικός διοικητής της περιοχής, Αμρ Ιμπν αλ

Ας, αν και φιλομαθής διότι έκανε συνεχώς παρέα με τον φιλόσοφο Ιωάννη τον Φιλόπονο, δεν είχε συνειδητοποιήσει τι θησαυρούς γνώσεως περιείχε αυτή η Βιβλιοθήκη και, αφ’ ετέρου, ο ίδιος έδειχνε πλήρη αδιαφορία (ή έκανε τα στραβά μάτια, που λέμε) την ώρα που πολλοί κάτοικοι, ιδίως οι λόγιοι και εγγράμματοι άνθρωποι, δεν είχαν καμία δυσκολία να πάνε μέσα στη Βιβλιοθήκη και να πάρουν όποιο χειρόγραφο ήθελαν. Απόδειξη ότι σώθηκαν όλα τα έργα του Αριστοτέλους (αν και υπήρχε ειδική εντολή γι’ αυτό).

δ) Είναι γνωστό, ότι ο Πτολεμαίος είχε δώσει εντολή - και μάλιστα δια νόμου - όποιο χειρόγραφο έμπαινε μέσα στο λιμάνι την Αλεξανδρείας να κατάσχεται, να αντιγράφεται επί τόπου και να παραδίδεται το πρωτότυπο ή ένα αντίγραφό του στον δικαιούχο.

Τι συμπέρασμα βγαίνει εδώ: Ναι μεν κάηκε η Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας, αλλά τα χειρόγραφα υπάρχουν, διότι: α) είτε κάηκαν τα πρωτότυπα και σώθηκαν τα αντίγραφα, β) είτε κάηκαν τα αντίγραφα και σώθηκαν τα πρωτότυπα!
Αυτός και ο λόγος, που πολλά εξ αυτών βρέθηκαν σε πολλές άλλες Βιβλιοθήκες του κόσμου, ή στη Βιβλιοθήκη της Κωνσταντινουπόλεως, που κάηκε κι αυτή, ενώ φυγαδεύτηκαν χιλιάδες εξ αυτών («καραβιές ολόκληρες», όπως λέω χαρακτηριστικά), στο Εσκοριάλ και αλλού ιδίως μετά την πτώση της Πόλεως!..

Το ότι τα χειρόγραφα αυτά έγιναν προϊόν λεηλασίας και καταστροφών από πολλούς, αυτό δεν αμφισβητείται. Οι ίδιοι οι αντιγραφείς αρχαίων ελληνικών χειρογράφων, όπως ήσαν οι καλόγεροι, πολλές φορές, επειδή κρύωναν τα χέρια τους ή ήθελαν να ψήσουν ένα αυγό να φάνε στα κρυφά, έκαιγαν ένα χειρόγραφο για … να κάνουν τη δουλειά τους.



Το ότι υπάρχουν χειρόγραφα και μάλιστα πολλές χιλιάδες μέσα στο Άγιο Όρος κάθε άλλο, παρά είναι προϊόν φαντασίας κάποιων ευφάνταστων σεναριογράφων ή μυθομανών συγγραφέων. Το γεγονός τούτο αποδεικνύεται με ένα δημοσίευμα της «Καθημερινής» (22 Ιουλίου 2001), σε ρεπορτάζ του κ Θανάση Τσιγγάνα, που μιλάει για 38.000 χειρόγραφα διάσπαρτα και περίπου 20.000 χειρόγραφα μέσα στο Άγιο Όρος. Για το θέμα αυτό, βλέπε:

1) «Πού βρίσκονται τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα» (α’ τόμος),

2) το τετράτομο έργο της Εκδοτικής Αθηνών: «Οι Θησαυροί του Αγίου Όρους» (Αθήναι 1973) και 3) Ανάρτηση του θέματος αυτού στην ιστοσελίδα μας (http://www.sakketosaggelos.gr / Αποκαλύψεις). Με ρωτάς, τώρα, αν είδα προσωπικά διάφορα χειρόγραφα.

Ασφαλώς και είδα, όπως χιλιάδες άλλοι επισκέπτες, σε διάφορα μουσεία ή συλλογές, όταν επισκεπτόμουν ξένες χώρες, παρά το σοβαρό κινητικό πρόβλημα, που αντιμετώπιζα. Τούτο, όμως, δεν έχει καμία σημασία, όσο οι αποκαλύψεις που κάνουμε μέσα στο τρίτομο έργο μας για τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα.

Τα περί αμύθητων θησαυρών τα έχω ακούσει κι εγώ. Θα ήταν άλλωστε πέραν πάσης λογικής να πιστεύουμε ότι εδώ και εκατοντάδες χρόνια ζωής του Αγίου Όρους δεν υπήρχαν διάφοροι θησαυροί, που «ακουμπούσαν» είτε υπό μορφή ταμάτων είτε για πολλούς και διάφορους λόγους, στις μονές ή τις σκήτες.

Για το θέμα αυτό –και δεν μιλάμε μόνον για υλικούς θησαυρούς- έχει ασχοληθεί και ο αείμνηστος Ιωάννης Χατζηφώτης, αλλά και πολλοί άλλοι ιστορικοί «ων ουκ έστιν αριθμός».
Ωστόσο, η πιο επίσημη απάντηση είναι αυτή που δίδει το ίδιο το Άγιον Όρος με το τετράτομο, πολυτελές και πολυσέλιδο έργο: «Οι Θησαυροί του Αγίου Όρους» της Εκδοτικής Αθηνών (Αθήναι 1973), όπου εκεί είναι καταγεγραμμένοι όλοι αυτοί οι θησαυροί (κειμήλια κλπ).

Προσωπικά, πέραν των χειρογράφων, που μνημονεύω στα βιβλία μου και στην Ιστοσελίδα μου, δεν έχω κάτι πιο σημαντικό να προσθέσω.
Το πόσο είναι ή όχι αξιόπιστα αυτά τα χειρόγραφα (και το κάθε χειρόγραφο) έχω εξηγήσει ότι αυτό το θέμα, ως προς την αυθεντικότητά τους, για την επιστήμη έχει λυθεί.

Αν είναι, όμως, ή δεν είναι, αξιόπιστα, ποιος μπορεί να το ξέρει πέραν των ιδίων που τα έγραψαν ή των μοναχών, που φυλάνε τις δικές τους ιερές Θερμοπύλες στο ίδιο το Άγιο Όρος και μπορούν –αν μπορούν- να διασταυρώσουν τις πληροφορίες αυτές; (...)


Πηγή

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2020

Κριτικές Όπλων: Πιστόλι ZVS P21

Πρόσφατα είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε ένα όχι και τόσο δημοφιλές ευρωπαϊκό ημιαυτόματο πιστόλι. Ήταν το P21 της Σλοβάκικης εταιρίας ZVS που υπάγεται στον όμιλο MSM Group και κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 2013.
Είναι ένα πιστόλι διαμετρήματος 9×19mm Parabellum που ξεκίνησε από το χώρο της αγωνιστικής σκοποβολής IPSC και προσπαθεί να μπει στο χώρο της ασφάλειας.
Η εμπειρία μας είναι σχετικά μικρή αλλά ελπίζουμε να σας προσφέρουμε μία σωστή κριτική.  

Προσοχή!

Ότι διαβάζετε σε αυτή τη κατηγορία είναι η προσωπική μας άποψη βάσει των εμπειριών και γνώσεων μας, δεν είναι σε καμία περίπτωση μία αντικειμενική παρουσίαση.


Πηγή: CanadianGunNutz.com

Ας ξεκινήσουμε από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του πιστολιού που το κάνουν να ξεχωρίζει.
Είναι ένα πιστόλι με κορμό από πολυμερές υλικό που θυμίζει κάτι ανάμεσα από σύγχρονους απογόνους του CZ-75 και Sig Sauer P320.
Διαθέτει μεταλλικό ολισθητήρα με σύστημα εξωτερικής σφύρας μονής/διπλής ενέργειας με δυνατότητα ημιόπλισης.
Ο κορμός του έχει ράγα Picatinny (πρότυπο MIL-STD-1913) για προσάρτηση εξοπλισμού και όλα τα σημεία χειρισμού του (κομβίο απελευθέρωσης ολισθητήρα, μοχλός πυρός-ασφαλείας, κτλ.) είναι διαθέσιμα και από τις δύο πλευρές του όπλου.
Το όπλο έρχεται με διαφορετικές ράχες λαβής για να το ταιριάξει ο καθένας στο χέρι του, σταθερό σκοπευτικό σύστημα, και διακόπτη πυρός-ασφαλείας που λειτουργεί επίσης και ως κομβίο αφοπλισμού της σφύρας.


Πηγή: RDAShop.sk

Η χωρητικότητα του είναι στα 16 φυσίγγια και το βάρος του όπλου (άδειο) είναι στα 831 γραμμάρια. Είναι πιστόλι κανονικού μεγέθους με κάννη μήκους 12 εκατοστών και συνολικό μήκος 21 εκατοστά. Επίσης, ο υποφυλακτήρας της σκανδάλης του έχει διευρυνθεί για να επιτρέπει εύκολη χρήση και με γάντια.

Πηγή: Pinterest.com

Και τώρα που τελειώσαμε με τα τυπικά τεχνικά χαρακτηριστικά, πάμε στην άποψη μας αναφορικά με τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του. Ξεκινώντας από τα πλεονεκτήματα, είναι σε γενικές γραμμές ένα πολύ αξιόλογο πιστόλι.
Έχει καλή αναλογία βάρους, η σκανδάλη του είναι αρκετά ξεκάθαρη, σταδιακή, και εύκολο να τη «μάθει» κανείς γρήγορα, και το εργοστασιακό σκοπευτικό του σύστημα είναι επίσης καλό προσφέροντας γρήγορη απόκτηση σκοπευτικής εικόνας.
Αναφορικά με την εργονομία του, εάν έχετε εμπειρία από πιστόλια τύπου CZ-75 θα σας θυμίσει αρκετά αυτή την αίσθηση με έντονες επιρροές από σύγχρονα Sig Sauer και ιδιαίτερα το P320.


Πηγή: ProTarget.at

Στα μειονεκτήματα του τώρα, είναι ένα πιστόλι ογκώδες, με καθαρές επιρροές από τον αγωνιστικό χώρο του IPSC στη σκανδάλη, λαβή, και γενική συμπεριφορά.
Επίσης, το να βρει κανείς κατάλληλα ανταλλακτικά και παρελκόμενα όπως θήκες, γεμιστήρες, κτλ. είναι αρκετά πιο δύσκολο σε σχέση με πιο δημοφιλή όπλα της αγοράς.
Η τιμή του εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη χώρα στην οποία πωλείται, στη Σλοβακία το βρήκαμε για γύρω στα €500, ενώ σε άλλες χώρες όπως η Γερμανία και η Αυστρία ήταν παραπάνω από €700, και στις ΗΠΑ είναι περίπου στα $800.
Δε γνωρίζουμε γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη διακύμανση στις τιμές του αλλά το βάζουμε στα αρνητικά του.
Τέλος, απαιτεί λίγο χρόνο για εξοικείωση στο χειρισμό του και διαθέτει εξωτερικό μοχλό πυρός-ασφαλείας που το θεωρούμε ένα παρωχημένο τρόπο ασφάλισης που προκαλεί περισσότερο κακό παρά καλό.


Πηγή: Pinterest.com

Όσον αφορά όλες τις παραπάνω απόψεις μας για αυτό το πιστόλι, προέρχονται από χρήση του για λίγο λιγότερο από μία εβδομάδα σε συνθήκες κλειστού σκοπευτηρίου.
Συνολικά ίσως να ρίξαμε 300-400 φυσίγγια σε διάφορες αποστάσεις και με διαφορετικές τεχνικές.
Σίγουρα είναι ένα εύστοχο όπλο, αξιόπιστο (δε μας έτυχε κάτι απρόοπτο κατά τις βολές), και γενικότερα, είχε μία πολύ αξιοπρεπή συμπεριφορά ως σύνολο.
Βλέπετε μία φωτογραφία από το πιστόλι που δοκιμάσαμε στη συνέχεια.


Πηγή: Προσωπικό αρχείο

Εν κατακλείδι, θα το προτείναμε σε κάποιον να το αγοράσει για αυτοάμυνα ή άμυνα στο σπίτι;
Η απάντηση μας είναι ότι εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το που βρίσκεστε, και τι δυνατότητα οπλοφορίας έχετε.
Στο θέμα της αξιοπιστίας και απόδοσης δεν έχουμε κάτι που να μας ανησυχεί, φαίνεται να λειτουργεί αρκετά καλά.
Αλλά στο θέμα διαστάσεων, θηκών, γεμιστήρων, κτλ. έχουμε σοβαρές ανησυχίες για κεκαλυμμένη οπλοφορία. Είναι ένα ογκώδες όπλο, δεν υπάρχουν πολλά παρελκόμενα, οι γεμιστήρες του είναι επίσης ακριβοί και μεγάλοι, κτλ.
Επιπρόσθετα, ανάλογα με τη χώρα διαμονής σας ίσως να υπάρχουν πολύ ανώτερες επιλογές στη τιμή του P21.
Οπότε θα το αφήσουμε να το κρίνει ο καθένας κατά περίπτωση.
Κλείνοντας, ελπίζουμε στο μέλλον να έχουμε την ευκαιρία να γράψουμε και άλλες κριτικές όχι απλά για πιστόλια Ευρωπαϊκής κατασκευής, αλλά Ελληνικής κατασκευής.

Πηγή: defensegr.wordpress.com

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2020

Η μυστική βάση της CIA στη Λιθουανία

Όπως κάθε υπηρεσία πληροφοριών έτσι και η CIA (Central Intelligence Agency, Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών) των ΗΠΑ χρειάζεται βάσεις, σταθμούς, κρησφύγετα, και χώρους κράτησης για την επιτυχή εκτέλεση μυστικών δράσεων όπου αυτό απαιτείται.
Στο παρόν άρθρο μας θα δούμε μία από αυτές υποδομές που διέρρευσε το 2009 και πλέον γνωρίζουμε αρκετά ώστε να κάνουμε ένα επαρκώς αναλυτικό άρθρο για το πως κατασκευάστηκε, χρησιμοποιήθηκε, καθώς και τη σημερινή κατάσταση της.
Εντός της υπηρεσίας ήταν γνωστή και ως «βιολετί» τοποθεσία βάσει του χρωματικού κώδικα που χρησιμοποιούντο για την αναγνώριση τους.



Πηγή: Reddit.com

Ξεκινώντας από το 2001 έπειτα από μελέτη και έγκριση της σχετικής νομοθεσίας στις ΗΠΑ, η CIA ανέλαβε τη διενέργεια αποστολών «extraordinary rendition» (έκτακτης έκδοσης).
Εν συντομία, αυτό περιγράφει την απαγωγή τρομοκρατών και μυστική κράτηση τους για συλλογή πληροφοριών σχετικά με αντιτρομοκρατικές δράσεις.
Στη σελίδα μας έχουμε δει μερικά αποσπάσματα από τέτοιες ανακρίσεις της CIA στα ακόλουθα άρθρα μας.

Πηγή: Twitter.com/cia

Όλο αυτό το πρόγραμμα υπάγεται στο CTC (Counter Terrorism Center, Κέντρο Αντιτρομοκρατίας) της CIA και όπως αντιλαμβάνεστε, ένα τέτοιο πρόγραμμα παγκόσμιας εμβέλειας απαιτεί και ένα δίκτυο από μυστικούς χώρους κράτησης.
Εντός της Υπηρεσίας, αυτοί οι χώροι ονομάζονται «black sites» (μαύρες τοποθεσίες) και εδώ θα δούμε μία από τις πρώτες τέτοιες τοποθεσίες που βρίσκονταν στη Λιθουανία και λειτούργησε τουλάχιστον από το 2004 έως το τέλος του 2006.
Παρακάτω βλέπετε μία φωτογραφία μας έξω από το χώρο που θα αναλύσουμε σε αυτό το άρθρο μας.


Πηγή: Προσωπικό αρχείο

Η Λιθουανία αποτελεί ένα εξαιρετικό μέρος για τέτοιες υποδομές όχι μόνο λόγω της γεωγραφικής της θέσης, αλλά επίσης λόγω του ότι είναι μία αραιοκατοικημένη και ασφαλής χώρα, με ήσυχα μέρη που δε τραβάει τη προσοχή της παγκόσμιας κοινότητας.
Το προσωπικό υλικοτεχνικής υποστήριξης της CIA αναζητούσε μία καλή επιλογή που να επιτρέπει αρκετό χώρο για κατασκευή μίας κρυφής φυλακής και σύντομα το βρήκε.
Πρώτου όμως δούμε την υποδομή, αξίζει να αναφέρουμε ότι το 2002 ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζωρτζ Μπους ο νεώτερος, είχε επισκεφθεί τη Λιθουανία και ζήτησε την υποστήριξη του κράτους για το αντιτρομοκρατικό πρόγραμμα της CIA, κάτι το οποίο αποδέχθηκε η κυβέρνηση της Λιθουανίας και βοήθησε κάνοντας τα «στραβά μάτια» στις δράσεις της CIA που θα δούμε σε λίγο.


Πηγή: Προσωπικό αρχείο

Περίπου μισή ώρα έξω από τη πρωτεύουσα της Λιθουανίας, το Βίλνιους, θα βρει κανείς ένα μικρό χωριό που ονομάζεται Ανταβιλιάι.
Είτε πηγαίνετε εκεί απευθείας από το αεροδρόμιο, είτε μέσω του Βίλνιους θα δείτε ότι περνάτε από πολλά χιλιόμετρα δρόμων μέσα σε δάση με κυριολεκτικά μηδενική κίνηση.
Επιπρόσθετα, το χωριό αυτό δε θα το βρείτε καν με τις περισσότερες συσκευές πλοήγησης GPS λόγω του μικρού του μεγέθους.
Και τα δύο αυτά το κάνουν ιδανικό για τη χρήση που θέλουμε εδώ καθώς επιτρέπει εξαιρετικά εύκολη εφαρμογή αρχών αντιπαρακολούθησης.
Με απλά λόγια, είναι πολύ δύσκολο να σας παρακολουθήσει κανείς σε μία τόσο ερημική και μεγάλη διαδρομή χωρίς να τον εντοπίσετε εγκαίρως.
Ενδεικτικά, βλέπετε πως είναι το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής στη παρακάτω φωτογραφία.


Πηγή: Google.com

Σε αυτό το ερημικό χωριό είχε εντοπίσει η CIA ένα παλιό στάβλο που λειτουργούσε ως καφετέρια και χώρος επίδειξης και εκμάθησης ιππασίας από το 1999 από δύο οικογένειες ντόπιων.
Ωστόσο, λόγω του σημείου αλλά και της έλλειψης πόρων, η επιχείρηση δε πήγαινε καθόλου καλά. Έτσι, η CIA έπειτα από τις ανάλογες εγκρίσεις προέβη στην αγορά του το Μάρτιο του 2004.
Η αγορά του έγινε μέσω της εταιρίας Elite LLC, μίας από τις εκατοντάδες εικονικές εταιρίες που διατηρεί η CIA για μυστικές οικονομικές συναλλαγές.
Η εταιρία υπάγονταν στον όμιλο επιχειρήσεων Star Group Finance & Holdings, Inc. με έδρα στο Παναμά. Η εταιρία Elite LLC δήλωσε πτώχευση και έκλεισε μετά την αποκάλυψη της σχέσης της με τη CIA.


Πηγή: OffshoreLeaks.icij.org

Οι συντεταγμένες του κτηρίου στο οποίο αναφερόμαστε είναι 54°47’25.4″N 25°23’47.3″E και μπορείτε να το βρείτε και από την υπηρεσία Google Maps ακολουθώντας αυτό το σύνδεσμο. Σύμφωνα με τους ντόπιους, αμέσως μετά την αγορά του από την αμερικανική εταιρία Elite LLC ξεκίνησαν συνεργεία ανακαίνισης και ένα πράγμα που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στους ντόπιους ήταν ότι εγκατέστησαν και μετασχηματιστές και γεννήτριες ρεύματος Caterpillar με όλες τις παροχές να είναι 110V (όπως είναι στις ΗΠΑ δηλαδή) και όχι 220V (όπως είναι στην Ευρώπη).


Πηγή: Google.com

Τα περισσότερα μέρη του χώρου κράτησης έφταναν προκατασκευασμένα από άλλες χώρες.
Ο στόχος ήταν εξωτερικά να μην υπάρχει καμία μετατροπή του κτηρίου πέραν βασικών μέτρων ασφαλείας όπως κάμερες παρακολούθησης, κλειδαριές, κτλ.
Ο σχεδιασμός προέβλεπε τη κατασκευή ενός κτηρίου μέσα σε αυτό το κτήριο, όπως και έγινε άλλωστε.


Πηγή: Google.com (επεξεργασμένη)

Μέσα στο κλειστό χώρο ιππασίας κατασκευάστηκε ένα τσιμεντένιο κτήριο με χοντρούς τοίχους. Μέσα εκεί εγκαταστάθηκαν προκατασκευασμένα κελιά υψίστης ασφαλείας που είχαν μεταφερθεί από τις ΗΠΑ αεροπορικώς.
Το κάθε ένα κελί είχε περίπου 2 μέτρα απόσταση από το άλλο και περιελάμβανε κρεβάτι, ντουζιέρα, και τουαλέτα.
Συνολικά αυτός ο χώρος κράτησης μπορούσε να φιλοξενήσει έως και 8 κρατούμενους ταυτόχρονα. Άρα μπορείτε να φανταστείτε ότι είχε γύρω στα 10 τέτοια κελιά.
Παρακάτω είναι παραδείγματα (όχι πραγματικές φωτογραφίες από το συγκεκριμένο χώρο κράτησης) για το πως είναι αυτά τα προκατασκευασμένα κελιά.


Πηγή: Pinterest.com & TheHagermanGroup.com

Όταν ζητήθηκε από τον πρώην συμβασιούχο υπάλληλο της CIA που εργάζονταν ως ανακριτής για το CTC, Δρ. Τζέιμς Μίτσελ, να περιγράψει τα κελιά σε συνέντευξη του το Νοέμβριο του 2018 είπε τα ακόλουθα.

«Πρέπει να είμαι προσεκτικός γιατί μέχρι και σήμερα οι υποδομές και το που βρίσκονται είναι απόρρητο. 
Άρα δε μπορώ να επιβεβαιώσω ή να αρνηθώ οποιεσδήποτε εικασίες για το που ίσως να βρίσκονται ή τέτοια πράγματα.

Εάν έχετε δει ποτέ το κελί από τη ταινία «Gunsmoke», τότε έχετε μία αρκετά καλή εικόνα για το πως είναι ένα κελί. 

Είναι ένα δωμάτιο από τσιμέντο με μεταλλικές μπάρες, φώτα, κάμερες, και υπήρχε μία κουρτίνα και πίσω της είχε έναν ανοικτό χώρο, και πίσω από εκεί ήταν μία πόρτα. 
Έξω από τη πόρτα υπήρχαν συνεχώς αξιωματικοί ασφαλείας της CIA εργαζόμενοι ως φύλακες»


Πηγή: GunsmokeNet.com

Στον ίδιο χώρο, κατασκευάστηκαν επίσης και χώροι ανακρίσεων με κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης, και προδιαγραφές ανάλογες με αυτές των υπηρεσιών επιβολής του νόμου των ΗΠΑ.
Ο υπόλοιπος κενός χώρος αυτού του κτηρίου μετατράπηκε σε χώρο στάθμευσης οχημάτων ώστε να μην είναι εκτεθειμένα σε κοινή θέα.
Στο δεύτερο κτήριο, εκεί όπου ήταν η καφετέρια και ο στάβλος παλαιότερα, έγινε ανακαίνιση ώστε να μετατραπεί σε χώρο διαμονής του προσωπικού της Υπηρεσίας.
Αυτό περιελάμβανε ανύψωση της στέγης, κατασκευή δωματίων, χώρου εστίασης, γραφείων, κτλ. Είναι το μπροστινό κτήριο που έχει κάποια εξωτερικά τμήματα κατασκευασμένα από ξύλο όπως βλέπετε στις φωτογραφίες του άρθρου μας.


Πηγή: FoxNews.com

Ο χώρος κράτησης στη Λιθουανία άρχισε να χρησιμοποιείται για ανακρίσεις ανώτατων στελεχών της Αλ Κάιντα το Σεπτέμβριο του 2004, δηλαδή μόλις 7 μήνες μετά την αγορά του κτηρίου από την εικονική εταιρία της CIA, την Elite LLC.
Ένας από τους σημαντικότερους κρατουμένους ήταν ο ισλαμιστής τρομοκράτης Αμπού Ζουμπέιντα που φιλοξενήθηκε εκεί από το Φεβρουάριο του 2005. Συγκεκριμένα, η CIA μέσω μίας πραγματικής ιδιωτικής εταιρίας που εξυπηρετούσε τη CIA, της Computer Science Corporation, είχε ενοικιάσει δύο ιδιωτικά αεροσκάφη.
Ήταν τα δύο αεροσκάφη που βλέπετε παρακάτω με αναγνωριστικά N787WH και N724CL, αριστερά και δεξιά αντίστοιχα.


Πηγή: JetPhotos.com

Στις 15 Φεβρουαρίου του 2005 το N787WH αναχώρησε από τις ΗΠΑ με προσωπικό της CIA και προορισμό την αυτόνομη περιοχή Αζόρες της Πορτογαλίας.
Στις 17 Φεβρουαρίου του 2005 έφυγε από τη Πορτογαλία και πήγε στη Μάλαγα της Ισπανίας, και την ίδια ημέρα, στο Ραμπάτ του Μαρόκο.
Μετά από δύο ώρες στάσης, πήγε στη Ρουμανία από όπου ότι παρέλαβε μυστικά τον Αμπού Ζουμπέιντα από άλλο μυστικό χώρο κράτησης (σύμφωνα με τα πλέον αποχαρακτηρισμένα έγγραφα του δικαστηρίου).
Την επόμενη ημέρα το μεσημέρι αναχώρησε από τη Ρουμανία και στις 18:05 τοπική ώρα έφτασε στο Παλάνγκα της Λιθουανίας.
Από εκεί ο Αμπού Ζουμπέιντα μεταφέρθηκε κρυμμένος σε κουτί ως «φορτίο» στο χώρο κράτησης του.


Πηγή: GreatCircleMap.com

Το δεύτερο αεροσκάφος, το N724CL, έφυγε την ίδια ημέρα από τις ΗΠΑ με προορισμό την αυτόνομη περιοχή Αζόρες της Πορτογαλίας.
Σύμφωνα με επίσημες αναφορές μετέφερε προσωπικό της CIA.
Έπειτα πέταξε από Πορτογαλία προς τα Κανάρια Νησιά της Ισπανίας, και έφτασε περίπου την ίδια ώρα με το πρώτο στο Ραμπάτ του Μαρόκο, στις 17 Φεβρουαρίου του 2005.
Έπειτα από μία ώρα στάσης, απογειώθηκε και έκανε μία στάση για ανεφοδιασμό στο Αμμάν της Ιορδανίας.
Από εκεί πέταξε και έφτασε στο Βίλνιους της Λιθουανίας στις 18:15 τοπική ώρα. Μόλις 1.5 ώρα μετά την άφιξη του στη Λιθουανία, έφυγε και πάλι με προορισμό την Ισλανδία, και από εκεί στις ΗΠΑ μέσω Καναδά. Αναφέρεται ότι αυτό ήταν για αλλαγή του προσωπικού καθώς η Υπηρεσία είχε έναν αυστηρό κανόνα ότι απαγορεύεται το προσωπικό να διαμένει παραπάνω από 90 ημέρες σε μία μυστική τοποθεσία.


Πηγή: GreatCircleMap.com

Έτσι γνωρίζουμε ότι ο Αμπού Ζουμπέιντα έφτασε στην υποδομή που μελετάμε στις 18 Φεβρουαρίου του 2005. Αντίστοιχα, τα τέλη Μαρτίου του 2006 μεταφέρθηκε εις τη φυλακή της παραλίας Γκουαντάναμο στη Κούβα με το αεροσκάφος με αναγνωριστικό N733MA που βλέπετε παρακάτω. Και αυτή τη φορά, το αεροσκάφος είχε ενοικιασθεί από τη πραγματική αμερικανική ιδιωτική εταιρία Computer Sciences Corporation για λογαριασμό της CIA.


Πηγή: JetPhotos.com

Για την ακρίβεια, το αεροσκάφος N733MA έφτασε στο Παλάνγκα της Λιθουανίας στις 22:25 τοπική ώρα από το Πόρτο της Πορτογαλίας. Έπειτα από 1.5 ώρα στάθμευσης, το αεροσκάφος έφυγε με προορισμό το Κάιρο της Αιγύπτου.
Από εκεί χάθηκαν τα ίχνη του. Εικάζεται ότι τοποθετήθηκε σε στρατιωτικό αεροσκάφος των ΗΠΑ, και την επόμενη ημέρα βρέθηκε στο Camp 7 της φυλακής του Γκουαντάναμο στη Κούβα με στρατιωτική πτήση.


Πηγή: GreatCircleMap.com

Αξίζει να αναφέρουμε ότι σε όλες τις παραπάνω πτήσεις τα επίσημα έγγραφα της πολιτικής αεροπορίας της Λιθουανίας αναφέρουν ότι δεν έγινε κανένας έλεγχος, τελωνειακός ή άλλος, στα προαναφερθέντα αεροσκάφη έπειτα από εγκεκριμένη ανώτατη κρατική διαταγή. Κάτι που δείχνει ότι η Λιθουανία γνώριζε για την αντιτρομοκρατική δράση της CIA.
Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του εν αποστρατεία αξιωματικού αντικατασκοπείας του στρατού της Λιθουανίας, κύριου Ντομάς Γκριγκαλιούνας, ο οποίος το 2009 δήλωσε τα ακόλουθα στην εφημερίδα «Washington Post».

«Ήταν ευρέως γνωστό στις υπηρεσίες πληροφοριών της Λιθουανίας ότι οι συνεργάτες μας από τις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ είχαν κατασκευάσει αυτή την υποδομή, αν και η βασική χρήση της κρατούνταν άκρως απόρρητη. Το 2004 ο αρχηγός στρατιωτικών πληροφοριών της Λιθουανίας μου ζήτησε να αναπτύξω σχέδια για εξυπηρέτηση ενός ξένου συμμάχου που ενδιαφέρονταν να φέρνει άτομα στη Λιθουανία και να αποκρύπτει τις μετακινήσεις τους ως μέρος κάποιας μυστικής δράσεως.

Έκανα κάποιες προτάσεις αλλά ποτέ δε μου είπαν τη ταυτότητα του ξένου συμμάχου ή τι είδους μυστική δράση εκτελούνταν. 

Πλέον έχω πεισθεί ότι ήταν για το πρόγραμμα της CIA για κέντρα κράτησης υπόπτων για τρομοκρατία.

Μια μέρα μας το παρέδωσαν από το πουθενά. Όλοι γνωρίζαμε ότι μας το παρέδωσαν οι Αμερικάνοι
»


Πηγή: Προσωπικό αρχείο

Το 2016 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποχαρακτήρισε κάποια απόρρητα έγγραφα της Λιθουανικής υπηρεσίας πληροφοριών, της VSD, αναφορικά με τη συγκεκριμένη υποδομή. Εκεί διαβάζουμε τα ακόλουθα.

«H CIA είχε ζητήσει την υποδομή για προσωρινή διαμονή και προστασία εμπιστευτικών πληροφοριοδοτών και μυστικών συνεργατών. 
Ζητήθηκε επίσης από τη VSD υποστήριξη στη περιστασιακή μεταφορά φορτίων από τα αεροδρόμια και εξυπηρέτηση στην έκδοση εγκληματιών»

Θεωρούμε ότι αξίζει να παραθέσουμε και τη παρακάτω δήλωση από ντόπιο συνταξιούχο κάτοικο που ήταν από την εφημερίδα «Washington Post».


«Εάν πλησίαζες σου φώναζαν στα Αγγλικά «φύγε από εδώ!». Πραγματικά αναρωτιόμασταν τι έκαναν εκεί μέσα. 
Είχαμε φτάσει στο σημείο να αναρωτιόμαστε εάν ήταν τίποτα έμποροι ναρκωτικών της μαφίας ή κάτι τέτοιο»


Πηγή: Προσωπικό αρχείο

Πέραν του Αμπού Ζουμπέιντα, άλλος εξίσου σημαντικός ισλαμιστής τρομοκράτης και ανώτατο στέλεχος της Αλ Κάιντα που φιλοξενήθηκε στην εν λόγω φυλακή ήταν ο Αμπντ αλ-Ραχίμ αλ-Νασίρι (2005-2006), όπως επίσης και ο ισλαμιστής τρομοκράτης Μουστάφα αλ-Χαουσάβι (2004-2006) που βοήθησε στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στις ΗΠΑ.


Πηγή: Προσωπικό αρχείο

Κάτι ενδιαφέρον συναντάμε και στο βιβλίο «Enhanced Interrogation» που με δεδομένη τη χρονική περίοδο, και το αναφερόμενο άτομο (Αμπού Ζουμπέιντα), σε συνδυασμό με την επόμενη φωτογραφία, δείχνουν ότι μάλλον αυτό που περιγράφεται ήταν για την υποδομή που παρουσιάζουμε εδώ.
Το συγκεκριμένο απόσπασμα ήταν μία αναφορά στο πως κρατούσαν το ηθικό των κρατουμένων υψηλό ώστε να συνεχίσουν να παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για επικείμενες τρομοκρατικές επιθέσεις, όταν οι συγκεκριμένοι είχαν επιδείξει καλή συμπεριφορά και συνεργασιμότητα με τους ανακριτές.

«Σε μερικούς κρατούμενους, όπως ο Αμπού Ζουμπέιντα και ο Χασάν Γκουλ, τους άρεσε να κάνουν γυμναστική με βάρη και να παίζουν μπάσκετ. 
Καθώς οι υποδομές μας βελτιώνονταν, δεν ήταν περίεργο για κάποιον να δει τους ανακριτές να αθλούνται μαζί με τον Αμπού Ζουμπέιντα συζητώντας μαζί του για τους στόχους της προπόνησης του. 
Η CIA άρχισε να παρέχει στον Αμπού Ζουμπέιντα και συμπληρώματα διατροφής, και κάποια περίοδο είχε γίνει αρκετά μυώδης»


Πηγή: Προσωπικό αρχείο

Τελικά, τα τέλη του 2006 η μυστική υποδομή κράτησης έκλεισε λόγω έλλειψης χώρου ιατρικής περίθαλψης, και από το 2007 έως και σήμερα ανήκει στο Υπουργείο Κρατικής Ασφαλείας της Λιθουανίας αν και είναι άγνωστο το πως χρησιμοποιείται. Επίσημα, αναφέρεται ως εκπαιδευτικός χώρος.
Όταν το 2009 μαθεύτηκε στο τύπο η ιστορία αυτού του χώρου, το ζήτημα έφτασε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το οποίο εν τέλει αποφάσισε ότι το κράτος της Λιθουανίας πρέπει να αποζημιώσει τους ισλαμιστές τρομοκράτες της Αλ Κάιντα που κρατήθηκαν εκεί.

Πηγή: defensegr.wordpress.com