Διαμαρτύρονται Αγανακτισμένοι οι Πατριώτες. Δηλαδή αν ήταν Γαλλικά η Γερμανικά θα ξερόχυναν. Ότι είναι Τούρκικα όμως τους Πειράζει. Βέβαια κανέναν δεν ενοχλεί που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ελληνικά.
Ακούστε λοιπόν μια μικρή ιστορία.
Κάποτε στο Περιστέρι περί το 1980, κάθε Σάββατο μεσημέρι σχόλαγε η ΒΙΑΜΑΞ του Δράκουλα αιματορουφήχτρα Φωστηρόπουλου.
Οι Εργάτες, οι βοηθοί, οι Μαστόροι και ο Χαρτογιακάδες με τις τσέπες γεμάτες χιλιάρικα, πήγαιναν στο σπίτι τους την αξιοπρέπεια των οικογενειών τους.
Σε μια φτωχή χώρα (βασικά λόγω της μαλακίας της) που πολύς κόσμος δεν είχε ακόμα εξασφαλίσει τα απαραίτητα, το προσωπικό της ΒΙΑΜΑΞ είχε δουλειά και αξιοπρέπεια.
Στο μεταξύ από το 1974 και μετά την πτώση της Δικτατορίας (της Γιαλατζή) μαζί με την Δημοκρατία και σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη ήρθε και ο οικονομικός κομουνισμός.
Το κράτος πέρασε στα χέρια των Κρατιστών – Μεταπρατών, απογόνων των Μαυραγοριτών και Δωσίλογων της Κατοχής.
Στο όνομα της Δημοκρατίας τους ξεκίνησαν τον υπόγειο πόλεμο εναντίον της επιχειρηματικότητας και έκαναν το κέρδος συνώνυμο του εγκλήματος.
Έτσι λοιπόν μετά το 1980 το περιβάλλον και η νοοτροπία του Λαού, ήταν έτοιμα για να δεχθούν την εκτέλεση της παραγωγής στην χώρα. Με το ΠΑΣΟΚ το 1981 γραφόσουνα σε μια Τοπική οργάνωση και εξασφάλιζες διορισμό στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ.
Ποια λεμόνια στην Κορινθία ??? Πρασινορουφιάνος στο υπουργείο και πρώτο τραπέζι πίστα στις μεγάλες συγκεντρώσεις του κόμματος να φωνάζεις «Αλλαγή και απάνω Τούρλα».
Έτσι λοιπόν λόγω λέει της ΕΟΚ επιτρέπουμε να εισάγονται μεταχειρισμένα λεωφορεία αλλά και να αγοράζουμε φτηνά IKARUS από την Ουγγαρία που είναι τα πιο ρυπογόνα της Ευρώπης. Παράλληλα αγαντάρουμε τους Συνδικαλιστές να ρημάζουν τα πάντα σαν να είναι το χωράφι τους.
Ατελείωτες απεργίες γονατίζουν την ΒΙΑΜΑΧ που δεν μπορεί να παραδώσει τα προϊόντα της στο εξωτερικό.
Προϊόντα με πάνω από 70% προστιθέμενη αξία που εξάγονται ακόμα και στην προηγμένη Ελβετία αφού είναι αρίστης ποιότητας.
Μια ωραία πρωία λοιπόν παρουσιάζονται οι αγοραστές από την Τουρκία που όλως τυχαίως έχουν προμηθευτεί και κεφάλαια από τον Τουρκικό Στρατό και μα συνοπτικές διαδικασίες συσκευάζουν το εργοστάσιο και το μεταφέρουν στην Τουρκία.
Σήμερα ο Τούρκος απόγονος της ΒΙΑΜΑΞ είναι ένας από τους μεγαλύτερους παγκοσμίως κατασκευαστής. Παγκοσμίως και όχι μόνο για την Τουρκία .
Οι καλοπληρωμένοι τεχνίτες της ΒΙΑΜΑΞ που πετούσαν το γαλλικό κλειδί στο καλούπι της πρέσας και την διέλυαν για να πολεμήσουν τον βρωμερό Φωστηρόπουλο, τακτοποιήθηκαν στην αγκαλιά του Δημοσίου, πήραν τις συντάξεις τους τα εφάπαξ τους και τα εγγόνια τους πήγαν μετανάστες στις καπιταλιστικές Αγγλίες και Γερμανίες. Αλλά η περηφάνια η εθνική πάνω από όλα.
Εντάξει να πάρουμε Γαλλικά και Κινέζικα και Ρώσικα αλλά όχι ρε φίλε και Τούρκικα.
Ότι δεν φτιάχνουμε στην Ελλάδα δεν ενοχλεί κανένα.
Με τις υγείες μας Πατριώτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου