60 χρόνια από τον Θάνατο του Υποστράτηγου Ανδρέα Καλλίνσκη.

Τετάρτη 18 Μαΐου 2016 στο Α'Νεκροταφείο Αθηνών τελέστηκε μνημόσυνο για τα 60 χρόνια από τον θάνατο του.

Στο μνημόσυνο παρευρέθηκαν ο Στρατηγός Κωνσταντίνος Κόρκας, ο Στρατηγός ε.α. Φραγκούλης Φράγκος, ο Δ/ΔΕΔ Υποστράτηγος Νικόλαος Μανωλάκος, ο Υποστράτηγος ε.α. Αθανάσιος Πουλάκης, ο Ταξίαρχος Κωνσταντίνος Φλάρης, ο Διοικητής του ΚΕΕΔ Συνταγματάρχης Δημήτριος Γούναρης, ο Πρόεδρος του ΠΣΕΕΔ/ΣΑΚ έφεδρος Ταγματάρχης Αλέξανδρος Κόντος με μέλη του Συνδέσμου καθώς και πλήθος άλλων Ανωτάτων, Ανωτέρων και Αξιωματικών Υπαξιωματικών και εφέδρων των Ειδικών Δυνάμεων..

Στο τέλος του Μνημόσυνου ο Στρατηγός Κόρκας αναφέρθηκε στην ζωή του Ανδρέα Καλλίνσκη και για τις επιχειρήσεις του Ιερού Λόχου.

Γεώργιος Δρακόπουλος 

Εφεδρος Βατραχάνθρωπος Π.Ν. 

.

Υποστράτηγος Ανδρέας Καλλίνσκης

Ο Υποστράτηγος Ανδρέας Καλλίνσκης υπήρξε ένας εκ των εκλεκτών πολεμιστών αξιωματικών που σφράγισε με την παρουσία του τα πράγματα σε κρίσιμες περιστάσεις. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Σεπτεμβρίου 1895.
Καταγόταν από αριστοκρατική στρατιωτική οικογένεια και ήταν γιός του Αντιστράτηγου Ιππικού Ανδρέα Καλλίνσκη-Ροΐδη και αδελφός της Μαρίας, μετέπειτα συζύγου του Στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου. Ο από την γιαγιά προπάππος του ήταν ο Πολωνός πατριώτης, πολιτικός αυτοεξόριστος στην Ελλάδα, Ανδρέας Καλλίνσκη, Γραμματέας του Βασιλιά Όθωνα και μετέπειτα του Γεωργίου Α'.
Στις 25 Σεπτεμβρίου 1912 και ενώ σπούδαζε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, όντας εύελπις της ΙΙ τάξης, εξήλθε λόγω επιστρατεύσεως ως λοχίας Πεζικού. Πολέμησε στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο, επέστρεψε στην σχολή και τελικώς κατατάχθηκε στο Ιππικό ως ανθυπίλαρχος το 1914.Εκείνη την χρονιά προσβλήθηκε από τυφοειδή πυρετό, ο οποίος του δημιούργησε ωτοσκλήρυνση, με αποτέλεσμα την μόνιμη βαρηκοΐα.
Το 1916,εξατίας του διχασμού, αποτάχθηκε για λόγους πολιτικούς και επανήλθε με τις εκλογές του Νοέμβρη του 1920.Τοποθετήθηκε στο Μέτωπο της Μικράς Ασίας ως ίλαρχος στην Ταξιαρχία Ιππικού. Στη μάχη του Ουτς Σεράι (5 Ιουνίου 1921) πολέμησε γενναία και τραυματίστηκε σοβαρά δύο φορές ως διοικητής της 1ης Επιλαρχίας του 3ου Συντάγματος Ιππικού. Μετά την καταστροφή, τοποθετήθηκε ως επίλαρχος στην Μεραρχία Ιππικού της Στρατιάς του Έβρου.
Το 1924 αποτάχθηκε ''λόγω ανιάτου νοσήματος''-πιθανολογείται για πολιτικούς λόγους. Αρχικά μετατέθηκε από την Απόταξη σε Τιμητική Αποστρατεία και αργότερα στην κατάσταση της Πολεμικής Διαθεσιμότητας(Β' Κατηγορίας).
Στις 28 Οκτωβρίου 1940 ο Επίλαρχος ΠΔ Ανδρέας Καλλίνσκης ζήτησε εθελοντικά την ανάκληση του στην ενεργό υπηρεσία και την 1η Νοεμβρίου, βρέθηκε ως έφεδρος εκ μονίμων, στην πρώτη γραμμή. Ιπποτική πράξη, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι συμμαθητές του ήταν ήδη Μέραρχοι! Πολέμησε σε όλες τις επιχειρήσεις του Α' Σώματος Στρατού.
Κατά την Κατοχή, κατάφερε να διαφύγει στην Μέση Ανατολή τον Ιανουάριο του 1942 και τον επόμενο μήνα ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία, έχοντας στο μεταξύ προαχθεί για την δράση του σε αντισυνταγματάρχη. Τον Σεπτέμβριο τοποθετήθηκε στην 1η Ελληνική Ταξιαρχία η οποία είχε συγκροτηθεί στην Αίγυπτο. Τον ίδιο μήνα μεταπήδησε στον Ιερό Λόχο, μονάδα καταδρομών από εθελοντές αξιωματικούς, οι οποίοι είχαν δεχτεί να υπηρετήσουν εκτελώντας καθήκοντα απλού οπλίτη. Ως Ιερολοχίτης, παρά την ηλικία του, εκπαιδεύτηκε στα Αλεξίπτωτα. Αποτέλεσε το παράδειγμα για όλους τους άνδρες. Πολέμησε στην εκστρατεία της Τυνησίας και συνέχισε να πολεμά στο θέατρο του Αιγαίου ως διοικητής της Α' Μοίρας του Ιερού Λόχου. Στις 31 Οκτωβρίου 1943 συμμετείχε σε πολεμικό άλμα του Ιερού Λόχου στην Σάμο. Τον Απρίλιο του 1944 προήχθη επ’ Ανδραγαθία σε Συνταγματάρχη.
Από τον Αύγουστο του 1945,λίγο πριν την διάλυση του Ιερού Λόχου, συνέβαλε στην ιδέα συγκρότησης μιας <<Δυνάμεως Καταδρομών>> επιπέδου Ταξιαρχίας. Αν και έγινε δεκτή, δεν υπήρξε συνέχεια, οπότε επανήλθε τον Αύγουστο του 1946,όταν πλέον είχε ξεκινήσει ο αντισυμμοριτικός αγώνας. Ευρισκόμενος στην διάθεση του ΓΕΣ, υπέβαλε λεπτομερή εισήγηση για την συγκρότηση ανεξάρτητων Λόχων Ορεινών Καταδρομών(ΛΟΚ).Τον Δεκέμβριο εγκρίθηκε η σύσταση 40 ΛΟΚ, σηματοδοτώντας την δημιουργία των Δυνάμεων Καταδρομών. Η εξέλιξη των μονάδων αυτών κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων παρουσίασαν μεγάλη επιτυχία στο πεδίο της μάχης. Στις τελικές φάσεις είχε συγκροτηθεί η ΙΙΙ Μεραρχία Καταδρομών στην οποία υπάγονταν οι Ι και ΙΙ Ταξιαρχίες Καταδρομών, υπό τις οποίες τελούσαν 5 Μοίρες(Α',Β',Γ',Δ',Ε') Καταδρομών.
Σε αυτή την δύσκολη περίοδο, ο  Καλλίνκης αναδείχθηκε σε ηγετική μορφή, καθ όλα σεβαστή και παραδεκτή, των πλέων επίλεκτων μονάδων του Ελληνικού Στρατού, που αποτελούσαν την συνέχεια του Ιερού Λόχου.
Στις 21 Μαίου 1956 ο Υποστράτηγος Ανδρέας Καλλίνσκης, Διοικητής των Δυνάμεων Καταδρομών και Αρχηγός του Στρατιωτικού Οίκου του Βασιλέως Παύλου, πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα σε ηλικία 61 ετών. Κηδεύτηκε την επόμενη φορώντας τον πράσινο μπερέ που αγάπησε και τίμησε.

Για την παρουσία και προσφορά του, η Πατρίδα τον τίμησε-εκτός από παράσημα- με τις παρακάτω ηθικές αμοιβές.
-Προαγωγή επ' ανδραγαθία στον Βαθμό του Συνταγματάρχη
-Πέντε Χρυσά Αριστεία Ανδρείας
-Τρεις Πολεμικούς Σταυρούς (Α',Β' Και Γ' Τάξης)
-Τρία Μετάλλια Εξαίρετων πράξεων
-Δύο Μετάλλια Στρατιωτικής Αξίας (Γ' και Δ' Τάξης)
Ο Βασιλιάς της Αγγλίας Γεώργιος ΣΤ' του απένειμε το Παράσημο Διακεκριμένης Υπηρεσίας (DSO)και από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν του απονεμήθηκε το Παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής (The Legion of Merit).

.