Πως έγινε η κατάρριψη του F-16 του Ηλιάκη

Του Κώστα Χαρδαβέλα

Με απίστευτα ψέματα, διαστρεβλώσεις γεγονότων και ανακρίβειες, οι ελληνικές κυβερνήσεις – πάντα για να μην διαταραχθούν οι καλές… ελληνοτουρκικές σχέσεις – βγάζουν το μαύρο άσπρο, χαρακτηρίζοντας «ατυχήματα» τους θανάτους Ελλήνων πιλότων καταδιωκτικών στο Αιγαίο. Στην πραγματικότητα, πολλά από τα «ατυχήματα» έχουν όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι ‘Έλληνες ιπτάμενοι έχουν πέσει θύματα δολοφονικών ενεργειών των Τούρκων πιλότων.
Η πρόσφατη κλοπής της προτομής του ήρωα πιλότου του Κώστα Ηλιάκη φέρνει με δραματικό τρόπο τις συνθήκες του θανάτου του που, έξι χρόνια μετά, παραμένουν στο σκοτάδι.

Η επίσημη εκδοχή

Ο Κ. Ηλιάκης σκοτώθηκε στις 23 Μαΐου 2006, κατά τη διάρκεια αερομαχίας στα ανοιχτά της Καρπάθου. Ήταν 36 ετών και πατέρας δύο ανηλίκων παιδιών, 5 και 2 ετών. Επισήμως ο θάνατος του αποδόθηκε σε «ατύχημα» που προήλθε από «ανθρώπινο λάθος» του Τούρκου πιλότου με τον οποίο ενεπλάκη σε αερομαχία. Οι μαρτυρίες και οι απόρρητες αναφορές που φέρνει στο φως η εφημερίδα Real news την 29η Νοεμβρίου 2012 αποκαλύπτουν ότι ο Έλληνας σμηναγός δέχθηκε απροκάλυπτα δολοφονική επίθεση από το τουρκικό μαχητικό που καταδίωκε.

Ο σχηματισμός «Αλεπού-370» των δύο ελληνικών F-16 που βγήκαν για καταδίωξη τεσσάρων τουρκικών αεροσκαφών, τα οποία είχαν εισβάλει στον εθνικό εναέριο χώρο μας ξεκίνησε από το αεροδρόμιο της 133 Σμηναρχίας Μάχης στην Κρήτη. Όταν συναντήθηκαν οι δύο σχηματισμοί στον αέρα και ξεκίνησε η καταδίωξη τους, ο Κ. Ηλιακής δέχθηκε ξαφνικά επίθεση από το ένα τουρκικό μαχητικό. Ο Τούρκος χειριστής Χαλί Ιμπραήμ Οσκεμπίρ, χτυπώντας με το δεξί φτερό του RF-4 την καλύπτρα του αεροσκάφους του Ηλιάκη, το οδήγησε σε κάθετη και ανεξέλεγκτη πτώση, στέλνοντας τον στον θάνατο.
Το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ), μετά από «έρευνες», είχε προχωρήσει στη σύνταξη επισήμου πορίσματος για τις συνθήκες της κατάρριψης του ελληνικού μαχητικού αυτό αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι ο Ηλιάκης εκτέλεσε άψογα την αποστολή του, καθώς όπως αναφέρεται.
«Ο σμηναγός Ηλιάκης κατευθύνθηκε προς το τουρκικό αεροσκάφος RF-4, στο πλαίσιο διατεταγμένης και σύμφωνης με το περιεχόμενο και τα δεδομένα αποστολής του προσπάθειας αναχαίτισης – αναγνώρισης σε ευθεία και οριζόντια πτήση, χωρίς να ελιχθεί καθ’οποιονδήποτε τρόπο και χωρίς να παραβιάσει την απόσταση ασφαλείας των 1000 ποδών που ορίζεται για την αποφυγή εναέριων συγκρούσεων μεταξύ αεροσκαφών».
Η ελληνική πλευρά, ωστόσο, φρόντισε να είναι πολύ προσεχτική στο σημείο του πορίσματος στο οποίο γινόταν αναφορά στο Τούρκο πιλότο, περιγράφοντας το όλο περιστατικό ως «ατύχημα» που οφειλόταν σε «ανθρώπινο λάθος», χωρίς να υπάρχει ίχνος δόλου:
«Αντίθετα, προέκυψε σαφώς ότι ο χειριστής του leader (αρχηγού) αεροσκάφους του τουρκικού σχηματισμού προέβη στην εκτέλεση βίαιου και επικίνδυνου ελιγμού σε απόσταση μικρότερη των 100 ποδών, προς παρενόχληση – αποτροπή προσέγγισης του Ηλιάκη στο τουρκικό RF-4, αναπτύσσοντας έτσι υψηλή ταχύτητα (εμμονή να παραμείνει εσωτερικά και ψηλότερα από το ελληνικό μαχητικό, έχοντας πορεία σύγκρουσης, αντί να περάσει από κάτω). Συνέπεια όλων αυτών ήταν ο Τούρκος χειριστής να απολέσει τον έλεγχο του αεροσκάφους του, το οποίο ανεξέλεγκτο προσέκρουσε βίαια σε εκείνο του Ηλιάκη».

Τι είδε ο σμηναγός Αγγέλης

Η εφημερίδα Real news επικαλούμενη την αναφορά του σμηναγού Ι. Αγγέλη, που πετούσε στο δεύτερο ελληνικό αεροσκάφος ως Νο 1 του σχηματισμού και είδε πως ακριβώς εκτυλίχθηκε το περιστατικό που οδήγησε στη συντριβή του αεροπλάνου του Έλληνα σμηναγού. Από την περιγραφή του αυτόπτη μάρτυρα προκύπτει πέρα από κάθε αμφιβολία πως υπήρχε πρόθεση εκ μέρους του Τούρκου πιλότου, συνεπώς ο θάνατος του Ηλιάκη ήταν δολοφονική ενέργεια και όχι «ανθρώπινο λάθος»:
«Το F-16 που βρισκόταν πίσω από τον Νο 2 (σ.σ. τον Κώστα Ηλιάκη) του σχηματισμού προσέγγισε σε πολύ μικρή απόσταση και εκτελούσε επικίνδυνους ελιγμούς επί 10 λεπτά, προσπαθώντας να χτυπήσει την καλύπτρα του ελληνικού αεροσκάφους με το πτερό του, αλλά και να το ρίξει στα καυσαέρια σε χαμηλό ύψος. Παρόμοιές ενέργειες, σε μικρότερο βαθμό, εκτελούσε και το άλλο τουρκικό που βρισκόταν πίσω μου. Οι ενέργειες αυτές αναφέρθηκαν και στο R/T»

H τακτική των Τούρκων που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των Ελλήνων πιλότων

Στην 24/9/2010 ο αντιπτέραρχός και τότε υπαρχηγός ΑΤΑ στη Λάρισα και νύν βουλευτής Ανεξάρτητων Ελλήνων Γιώργος Νταβρής, με αναφορά του στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Τεντέ, ζητούσε την αναψηλάφηση της δικαστικής έρευνας στην υπόθεση Ηλιάκη, μιλώντας ανοιχτά για «δολοφονία του Έλληνα πιλότου». Όπως επισήμανε με έμφαση, «ο Τούρκος χειρίστης αντέδρασε συνειδητά και χειρίστηκε το αεροπλάνο του με την ίδια πειθαρχημένη επιθετικότητα, όπως πάμπολλοι συνάδελφοι του στο παρελθόν».
Αυτή ακριβώς η επιθετικότητα των Τούρκων πιλότων αποκαλύπτεται στο δεύτερο ντοκουμέντο της «R», από το οποίο προκύπτει η τακτική που ακλουθούν οι Τούρκοι κατά την εμπλοκή τους με ελληνικά αεροσκάφη, επιδιώκοντας (χωρίς τη χρήση όπλων) τη φυσική εξόντωση των πιλότων μας.

Η αναφορά

Στην απόρρητη αναφορά του προς το Αρχηγείο της Πολεμικής Αεροπορίας ο σμηναγός Ε. Φουτσιτζής γράφει: «Διευκρινίσεις: Η διακριτική ΔΝΧ (παρακολούθηση ξένου στόχου) εξελίχθηκε σε εμπλοκή νότια της νήσου Καστελόριζου. Τα αεροσκάφη της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας προέρχονταν από το αεροδρόμιο DALAMA (192 Μοίρα). Σχόλια – Παρατηρήσεις: Το ένα αεροσκάφος του ζεύγους των αντιπάλων κατά τη διάρκεια της εμπλοκής των αντιπάλων κατά τη διάρκεια της εμπλοκής εκτέλεσε άκρως επικίνδυνο ελιγμό έχοντας πλήρη επίγνωση της θέσης του ελληνικού αεροσκάφους, θέτοντας το έτσι σε άμεσο κίνδυνο, παραβιάζοντας τους κανόνες ασφαλούς πτήσεως. Η εκτιμώμενη απόσταση διασταύρωσης των δύο αεροσκαφών ήταν μικρότερη από 30’ (ση. 1 χλμ.), με αποτέλεσμα να εισέλθει το ελληνικό αεροσκάφος μέσα στα καυσαέρια του κινητήρα του τουρκικού και να υποστεί ισχυρούς κλυδωνισμούς. Από την καταγραφή επίσης των στοιχείων του video-recorder του αεροσκάφους προκύπτει ότι η αποφυγή μείζονος ατυχήματος (mid air collision) απεφεύχθη για λίγα μέτρα».

Η πίκρα των «αετών του Αιγαίου»

Είναι οι αρχάγγελοι στο απέραντο γαλάζιο που μας προστατεύουν από κάθε ξένο εισβολέα. Είναι τα παιδιά του ελληνικού ουρανού που παίζουν τη ζωή τους «κορόνα – γράμματα», εισπράττοντας 900-1000 ευρώ τον μήνα …Είναι οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας μας.
Ορισμένοι από αυτούς τους «αετούς του Αιγαίου» τους συνάντησα προχθές κάπου μακριά από την Αθήνα και προσπάθησα να «ξεκλειδώσω» την ψυχή τους και τη σκέψη τους. Εκείνες τις δύσκολες ώρες που καταδιώκουν με 2 Mach (η ταχύτητα του ήχου) τον Τούρκο για να τον βγάλουν έξω από τον ελληνικό ουρανό, αλλά και τις υπόλοιπες, όταν παλεύουν να επιβιώσουν οι ίδιοι και οι οικογένειες τους με 1000 ευρώ μηνιάτικο. Και ήταν αναπόφευκτο κάποια στιγμή να έρθει η συζήτηση σε τρόικες, Τόμσεν, Σαμαράδες και λοιπούς, που κοστολογούν την ζωή αυτών των νέων παιδιών για 900 ευρώ, οδηγώντας τα στην ταπείνωση. Ήρεμες και περήφανες οι κρίσεις τους, με μία ολοφάνερη πικρία μέσα τους. Είναι χαρακτηριστική η απάντηση ενός υποσμηναγού χειριστή F-16.
«Ας μας τα πάρουν όλα. Να μας αφήσουν όμως τα αεροπλάνα μας».
Είναι δύσκολο να μπεις στη ψυχή αυτών των ανθρώπων. Από τη μία η γαλήνη, η απόλυτη αυτοσυγκέντρωση, η ψυχραιμία και το θάρρος. Από την άλλη η φλόγα για την πατρίδα, η παρορμητικότητα των νιάτων, ο «τσαμπουκάς» εκεί πάνω στον ουρανό, ο εγωισμός στην κόντρα με τον Τούρκο εισβολέα. Και ως παραφωνία μέσα σε όλα αυτά, η αγωνία για την καθημερινότητα στην Ελλάδα των μνημονίων, οι συνεχείς μειώσεις μισθών και επιδομάτων, η οικονομική εξαθλίωση.
«Πόσο άλλαξε η ζωή σας με τα μέτρα της τρόικας και πόσο επηρέασε τη συμπεριφορά σας μέσα στο κόκπιτ των αεροπλάνων σας;». Αυτό ήταν το βασικό ερώτημα που έθεσε στην παρέα των πιλότων της Π.Α. Παραθέτω τις απαντήσεις τους, προστατεύοντας την ανωνυμία τους, καθώς πρόκειται για εν ενεργεία αξιωματικούς.
Γιώργος – Ιπτάμενος σμηναγός, χειριστής Mirage
«Εμείς, την ώρα που τρέχουμε να μπούμε στο αεροπλάνο για να κάνουμε αναχαίτιση, το μόνο που έχουμε στο μυαλό μας είναι ο στόχος που βάζουμε μπροστά μας. Να διώξουμε τον εισβολέα από τον αέρα της πατρίδας μας. Αν αυτό για κάποιους αξίζει 900 ευρώ είναι δικό τους το πρόβλημα και η ντροπή. Εμείς το καθήκον μας κάνουμε πάντα γιατί αγαπάμε την πατρίδα – ακόμη και όταν εκείνη μας πονάει.
Έτσι και αλλιώς, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες υπηρετούμε την αποστολή μας είναι εξαιρετικά δύσκολες. Τι να πρωτοπεριγράψω για να καταλάβετε τι εννοώ; Κάποια φορά, ήταν Γενάρης και χάλαγε ο κόσμος από τις καταιγίδες. Το αεροπλάνο μου έτριζε από τις αναταράξεις και εγώ προσπαθούσα να σταθεροποιήσω τα χέρια μου, ακούω έναν κρότο σαν να έσπασε στα δύο το αεροσκάφος. Καταλαβαίνω ότι έχω σοβαρή βλάβη στον κινητήρα. Ενημερώνω το Κέντρο και λαμβάνω τη διαταγή για «άμεση προσγείωση στη Σκύρο».
Δεν μπορώ να σας εξηγήσω πώς ένιωσα! Δεν με ένοιαζε ακόμη και να πέσω, αλλά δεν άντεχα την ιδέα ότι ο Τούρκος θα πίστευε πώς το έβαλα στα πόδια! Είναι η χειρότερη στιγμή για εμάς. Να τον έχεις «κλειδώσει», να είναι έτοιμος να εγκαταλείψει και να γυρίσει εκεί από όπου ήρθε και ξαφνικά να πρέπει εσύ να τα παρατήσεις λόγω βλάβης! Κι εκείνος να νομίζει ότι τον φοβήθηκες!».
Ηλίας – Ιπτάμενος σμηναγός, χειριστής Mirage
“Να πείτε σε όλους αυτούς που κόβουν και ράβουν τους μισθούς μας ότι εμείς το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ένα πιάτο φαΐ για να μπορούμε να πετάμε το αεροπλάνο μας. Έτσι κι αλλιώς, τη ζωή μας την περνάμε στη Μοίρα μας. Ξέρουν καλά πως ο,τι κι αν γίνει θα κάνουμε το καθήκον μας και, αντί να το εκτιμήσουν, το εκμεταλλεύονται και μας τσακίζουν την αξιοπρέπεια. Μας αντιμετωπίζουν σαν να είμαστε σκυλιά που τους πετάνε ένα κομμάτι κρέας.
Πώς είναι δυνατόν να πετάμε απερίσπαστοι για την πατρίδα όταν την ίδια ώρα αδυνατούμε να συντηρήσουμε τους γονείς μας, όταν αγωνιούμε πώς θα τα βγάλουν πέρα οι γυναίκες και τα παιδιά μας;».

Πηγή:  Εφημερίδα Real News
29η Νοεμβρίου 2012