Ένας από τους πιο διαδεδομένους και παλιούς ελιγμούς μάχης είναι ο
λεγόμενος «Split S». Η βασική χρήση αυτού του ελιγμού είναι για την
απαγκίστρωση από ένα εχθρικό αεροσκάφος που βρίσκεται πίσω και είναι
έτοιμο να σε «κλειδώσει» στα σκοπευτικά του. Αυτό το πολύ ενδιαφέρον
ελιγμό θα δούμε σε αυτό το άρθρο μας.
Ο ελιγμός «Split S» χωρίζεται σε τρία βασικά μέρη όπως τα βλέπετε και από τη παραπάνω επεξηγηματική εικόνα. Ο βασικός στόχος του ελιγμού «Split S» είναι ο χειριστής να χάσει απότομα ύψος και να κερδίσει επιτάχυνση. Γι’αυτό το λόγο είναι πολύ σημαντικό ο ελιγμός να γίνεται σε αρκετά μεγάλο υψόμετρο ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος πρόσκρουσης στο έδαφος κατά τη δεύτερη φάση του ελιγμού. Ο ελιγμός χωρίζεται σε τρεις φάσεις και τις βλέπετε καλύτερα στη συνέχεια.
Φυσικά, τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο ιδανικά. Η περιστροφή του αεροσκάφους δημιουργεί ισχυρές αρνητικές δυνάμεις επιτάχυνσης G. Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αυτό δημιούργησε ένα τεράστιο πρόβλημα στα βρετανικά μαχητικά αεροσκάφη Supermarine Spitfire που τα γερμανικά δεν είχαν. Καθώς τα Spitfire λειτουργούσαν με το V12 κινητήρα 1470 ίππων Rolls-Royce Merlin 45 που είχε εισαγωγή με καρμπυρατέρ, όταν το αεροσκάφος έμπαινε σε αρνητικά G τότε η ροή καυσίμου σταματούσε στο κινητήρα. Αντίθετα τα γερμανικά αεροσκάφη είχαν ψεκασμό καυσίμου και έτσι δεν είχαν αυτό το πρόβλημα. Αυτό το βλέπετε και στο παρακάτω βίντεο όπου όπως μπορείτε να ακούσετε καθώς το Spitfire μπαίνει σε αρνητικά G ο κινητήρας του πάει να σβήσει, καθώς ο πιλότος το επαναφέρει απότομα στο κινητήρα μπαίνει πολύ καύσιμο από το καρμπυρατέρ και έτσι ο ήχος αλλάζει αλλά βγαίνει και μαύρος καπνός από το άκαυστο καύσιμο από τις εξατμίσεις του.
Ο ελιγμός «Split S» υπό κάποιες συνθήκες χρησιμοποιείται μέχρι και
σήμερα σε αερομαχίες. Είναι μία δύσκολη ενέργεια που απαιτεί εμπειρία
και καλό υπολογισμό καθώς αυτό που κάνει είναι να «χαρίζει» ύψος για να
«κερδίσει» ταχύτητα σε συνδυασμό με μία απότομη αλλαγή πορείας.
Κλείνουμε με ένα βίντεο από ένα ειδικά σχεδιασμένο μονοκινητήριο
αεροβατικό αεροσκάφος 300L της εταιρίας Extra Aircraft (EA) που εκτελεί αυτό τον ελιγμό ως επίδειξη ικανότητας τόσο του πιλότου όσο και της αντοχής του αεροσκάφους.
Ο ελιγμός «Split S» χωρίζεται σε τρία βασικά μέρη όπως τα βλέπετε και από τη παραπάνω επεξηγηματική εικόνα. Ο βασικός στόχος του ελιγμού «Split S» είναι ο χειριστής να χάσει απότομα ύψος και να κερδίσει επιτάχυνση. Γι’αυτό το λόγο είναι πολύ σημαντικό ο ελιγμός να γίνεται σε αρκετά μεγάλο υψόμετρο ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος πρόσκρουσης στο έδαφος κατά τη δεύτερη φάση του ελιγμού. Ο ελιγμός χωρίζεται σε τρεις φάσεις και τις βλέπετε καλύτερα στη συνέχεια.
- Περιστροφή 180°
- Μισή στροφή προς τα κάτω
- Ευθυγράμμιση και έξοδος
Φυσικά, τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο ιδανικά. Η περιστροφή του αεροσκάφους δημιουργεί ισχυρές αρνητικές δυνάμεις επιτάχυνσης G. Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αυτό δημιούργησε ένα τεράστιο πρόβλημα στα βρετανικά μαχητικά αεροσκάφη Supermarine Spitfire που τα γερμανικά δεν είχαν. Καθώς τα Spitfire λειτουργούσαν με το V12 κινητήρα 1470 ίππων Rolls-Royce Merlin 45 που είχε εισαγωγή με καρμπυρατέρ, όταν το αεροσκάφος έμπαινε σε αρνητικά G τότε η ροή καυσίμου σταματούσε στο κινητήρα. Αντίθετα τα γερμανικά αεροσκάφη είχαν ψεκασμό καυσίμου και έτσι δεν είχαν αυτό το πρόβλημα. Αυτό το βλέπετε και στο παρακάτω βίντεο όπου όπως μπορείτε να ακούσετε καθώς το Spitfire μπαίνει σε αρνητικά G ο κινητήρας του πάει να σβήσει, καθώς ο πιλότος το επαναφέρει απότομα στο κινητήρα μπαίνει πολύ καύσιμο από το καρμπυρατέρ και έτσι ο ήχος αλλάζει αλλά βγαίνει και μαύρος καπνός από το άκαυστο καύσιμο από τις εξατμίσεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου