ΣΚΟΠΙΜΕΣ ΠΑΡΑΛΗΨΕΙΣ Ή ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ;

Από τον Στρατηγό  Γ. Γιάγκου

Διερχόμενοι των Θερμοπυλών και της γέφυρας του Σπερχειού πιο πέρα, διαπιστώνουμε όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, ότι Η ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ όπως διαμορφώθηκε,αφήνει στην πρώτη περίπτωση εκτός διαδρομής το ιστορικό μνημείο του Λεωνίδα και στη δεύτερη απαγορεύει την πρόσβαση στο ηρώο του Αθανασίου Διάκου.
Για να τα επισκεφθεί δε κάποιος υποχρεώνεται σε παρεκκλίσεις δρομολογίου και επιβάρυνση διοδίων.
Οι ιστορικοί χώροι και τα μνημεία είναι η ταυτότητα μας, η σύνδεση μας με τη μακρά διαδρομή μας ως Έθνους και η πηγή της δύναμης και της περηφάνειας μας.
Για τους λόγους αυτούς και πολλούς άλλους, οι Υπηρεσίες και το Κράτος δεν θα έπρεπε για ΚΑΝΕΝΑ λόγο να τα ΠΑΡΑΚΑΜΠΤΟΥΝ, αλλά αντιθέτως να επιδιώκουν την προβολή τους.
ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΑΛΛΑ Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ μετατρέποντας την σε αφήγημα ραγιάδων.
Με πρώτους υπαίτιους τους πολιτικούς ηγέτες και πολιτειακούς άρχοντες που παραλαμβάνουν τη σκυτάλη της εθνικής μειοδοσίας και ιστορικής λήθης από όλους τους προηγούμενους αφού αυτοί έχουν τον πρώτο λόγο και ευθύνη.
Αέρας «αισιοδοξίας» έρχεται με την επιλογή της αειθαλούς κυρίας Γιάννας Αγγελοπούλου - Παρθένη - Δασκαλάκη κλπ...., ως προέδρου της επιτροπής για τους εορτασμούς των 200 ετών από την επανάσταση του 1821.
Φαντάζεστε ποιοι άλλοι απαρτίζουν την επιτροπή.......

Για να μιλήσουμε λίγο σοβαρότερα από την πιο πάνω «αξιοκρατική» επιλογή της Δασκαλάκη από τον πρωθυπουργό Μήτσοτακη, (που δεν είναι η μόνη), θα αναφέρω ως νότα αισιοδοξίας, τις αναλειφθήσες εργασίες ανακαίνισης της καταρρέουσας οικίας του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά στην Κηφισιά, με πρωτοβουλία του Ελληνικού Στρατού και κάποιων ρομαντικών και αμετανόητων συναδέλφων.
Υπάρχει ο δρόμος της σωτηρίας, πιστεύω όμως ότι και οι ευθυνόμενοι με την καθοδική μας πορεία,δεν πρέπει να συνεχίζουν να κυκλοφορούν ατιμώρητοι