Το χέρι του Boeru τρέμει ακόμη ελαφρά όταν μιλάει για την ημέρα που με 29 σφαίρες από το καλάσνικόφ του εκτέλεσε στο απόσπασμα τον 71χρονο δικτάτορα, που σύμφωνα με την περιγραφή του, ήταν κομψά ντυμένος και μύριζε έντονα aftershave.
«Ζήτω η Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ρουμανίας, ανεξάρτητη και ελεύθερη» ήταν τα τελευταία λόγια του.
Σε αντίθεση με τον δικτάτορα, η γυναίκα του Έλενα μύριζε άσχημα, ενώ τα τελευταία της λόγια ήταν προς έναν στρατιώτη. «Πουτ#νας γιε».
«Μου προκαλεί ακόμη νευρικότητα να μιλάω γι’ αυτό», λέει στον δημοσιογράφο της Guardian κρατώντας ένα ποτήρι με μπράντι. «Τερμάτισα δύο ζωές. Είναι μεγάλη υπόθεση. Σε περίοδο πολέμου αυτό είναι ΟΚ, αλλά όταν σκοτώνεις άοπλους ανθρώπους είναι πιο δύσκολο. Δεν θα ήθελα κάτι τέτοιο πλέον, αν και η δουλειά μου είναι να σκοτώνω ανθρώπους».
Το ζευγάρι που φαινόταν «ακόμη πολύ ερωτευμένο», είχε ζητήσει να εκτελεστεί μαζί, αν και η ποινή προέβλεπε χωριστές εκτελέσεις.
«Τους πυροβόλησα πολύ γρήγορα. Νομίζω ότι τους βοήθησα να πεθάνουν με αξιοπρέπεια», λέει. «Άλλος δεν πυροβόλησε μέχρι ότου ήταν ήδη στο έδαφος. Είμαι σίγουρος πως οι δικές μου σφαίρες σκότωσαν και τους δύο».
Στις 21 Δεκεμβρίου ολόκληρη η μονάδα αναγκάστηκε να ορκιστεί πίστη στον άνδρα που ο Boyeru θα σκότωνε λιγότερο από μια εβδομάδα αργότερα. «Μας έβαλαν να υπογράψουμε μια δήλωση που έλεγε ότι δεν συμφωνούμε με αυτό που συνέβαινε και ότι ορκιζόμαστε ότι θα στηρίζουμε και θα προστατεύουμε τον Τσαουσέσκου.
Την επόμενη ημέρα παρακολουθούσαν τους διαδηλωτές να εισβάλουν στο γκρι κτίριο της Κεντρικής Επιτροπής και το ζεύγος Τσαουσέσκου να φεύγει με το ελικόπτερο. «Οι στρατιώτες έκλαιγαν από χαρά, άνθρωποι που προηγουμένως νόμιζες ότι στήριζαν το καθεστώς τόσο ξεσπούσαν από ενθουσιασμό. Βγάλαμε το κρυμμένο αλκοόλ, ένα πολύ κακό μπράντι και ήπιαμε».
«Φαντάσου να μπορούσα να σκοτώσω εγώ τον Τσαουσέσκου. Αν είχα αυτή τη δυνατότητα, τι θα έκανα;», ρώτησε ένας φίλος του τον Boyeru παραμονή Χριστουγέννων. Ήταν ο Dorin Cirlan, ένας από τους εθελοντές που την επόμενη ημέρα πήραν μέρος στην εθελοντική αποστολή.
Ή επιθυμία έγινε πραγματικότητα: στην επιστροφή της πτήσης από το σημείο της δίκης, το ελικόπτερο ήταν γεμάτο εισαγγελείς, δικαστές, και ανώτατο στρατιωτικό προσωπικό.
«Στο ελικόπτερο δεν υπήρχε χώρος και έτσι ο Cirlan έπρεπε να καθίσει πάνω στα πτώματα, γι’ αυτό και έχει τα περισσότερα ψυχολογικά τραύματα», λέει ο Boyeru. «Τότε όλοι ήθελαν να είναι στη θέση μας. Τώρα, δεν θέλει κανείς».
Πηγή: Guardian
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου