Στις 26 Μαρτίου 1944, το υποβρύχιο USS Tullibee έκανε επαφή ραντάρ με μια Ιαπωνική νηοπομπή που μετέφερε στρατεύματα και ετοιμάστηκε να επιτεθεί σε αυτήν παρά τις σκληρές καιρικές συνθήκες. Ήταν η τελευταία φορά που κάποιος θα άκουγε για το υποβρύχιο, το οποίο μαζί με όλο το πλήρωμα εξαφανίστηκε. Πιστεύεται ότι βυθίστηκε από ένα Ιαπωνικό Αντιτορπιλικό κατά τη διάρκεια της επίθεσης στη νηοπομπή, ή ίσως από άλλο υποβρύχιο.
Αυτή ήταν η υπόθεση μέχρι το τέλος του πολέμου. Μόνο μετά την παράδοση της Ιαπωνίας και την απελευθέρωση των Αμερικανών αιχμαλώτων πολέμου, ο μόνος επιζών από το Tullibee εμφανίστηκε να διηγείται την ιστορία του χαμένου υποβρυχίου.
Δεν είχε χτυπηθεί από εχθρικό σκάφος, αλλά από κακή τύχη.
Υποβρύχια κατηγορίας Gato
Το USS Tullibee (SS-284) ήταν ένα από τα εβδομήντα επτά υποβρύχια της κατηγορίας Gato . Αυτά ήταν τα πρώτα αμερικανικά υποβρύχια μαζικής παραγωγής και πέτυχαν μακροχρόνιους στόχους για να φτιάξουν ένα υποβρύχιο με μεγαλύτερη εμβέλεια και μεγαλύτερη αντοχή. Αυτές οι ιδιότητες έγιναν γρήγορα απαραίτητες για την ικανοποίηση των απαιτήσεων αποστολών στο θέατρο του Ειρηνικού του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Με μήκος 311 πόδια 8 ίντσες ( 95 μέτρα ) και συνολικό εκτόπισμα 2.424 τόνων, τα σκάφη Gato- class ήταν αρκετά μεγάλα. Δεδομένου ότι υπήρχε χώρος για μία τεράστια αποθήκη καυσίμων, ήταν σε θέση να διεξάγουν περιπολίες 75 ημερών από τη Χαβάη στην Ιαπωνία και πίσω.
Μια άλλη σημαντική βελτίωση που αύξησε τις ικανότητες μάχης του σκάφους ήταν η αύξηση του βάθους κατάδυσης. Τα υποβρύχια Gato- class αναμενόταν να βυθιστούν σε βάθος ρεκόρ 300 ποδιών, αλλά στην πραγματικότητα πήγαιναν ακόμη πιο βαθιά.
Τα υποβρύχια είχαν επίσης βελτιωμένο οπλισμό, με δέκα τορπίλες και είκοσι τέσσερις τορπίλες Mark-14 21 ιντσών. Επειδή οι περιπολίες ήταν τόσο μεγάλες, οι τορπίλες έπρεπε να χρησιμοποιηθούν με φειδώ. Για το λόγο αυτό, το οπλισμένο κατάστρωμα βελτιώθηκε με ένα πυροβόλο καταστρώματος 3 ιντσών, ένα πυροβόλο Bofors 40 mm και ένα πιροβόλο Oerlikon 20 mm.
Το πρώτο Gato USS Drum (SS-228) κατασκευάστηκε λίγο πριν από τον πόλεμο στις 11 Σεπτεμβρίου, 1941. Η παραγωγή της τάξης διήρκεσε μέχρι τις 21 Απριλίου, 1944, όταν αντικαταστάθηκαν με τα βελτιωμένα υποβρύχια κατηγορίας Balao .
Μαζί με τα Υποβρύχια Balao- class, τα Gato ήταν η ραχοκοκαλιά του υποβρύχιου στόλου του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Με μόνο 29 απώλειες, τα συνδυασμένα 197 υποβρύχια αυτών των δύο κατηγοριών συνέβαλαν σημαντικά στη νίκη ενός πολέμου ενάντια στον Ιαπωνικό στόλο στον Ειρηνικό.
USS Tullibee (SS-284)
Το USS Tullibee ξεκίνησε από το ναυπηγείο Mare Island Navy Yard στην Καλιφόρνια στις 11 Νοεμβρίου 1942 και τέθηκε σε λειτουργία στις 15 Φεβρουαρίου 1943. Ήταν ακριβώς στην ώρα που οι σχέσεις του πολέμου άρχισαν να αλλάζουν στον Ειρηνικό.
Μετά από το απαιτούμενο ταξίδι shakedown, ο Tullibee κατέπλευσε στη Χαβάη στις 8 Μαΐου 1943. Μόλις εκεί, ολόκληρο το πλήρωμα έπρεπε να υποβληθεί σε περαιτέρω εκπαίδευση και το σκάφος έπρεπε να δοκιμαστεί ακόμη περισσότερο. Το αποτέλεσμα των δοκιμών ήταν να μείνει δύο μήνες που αφιερώθηκαν στο ναυπηγείο του Ναυτικού για την επισκευή του κύτους για διαρροές αέρα, και δεν ήταν καλός οιωνός.
Tullibee σε πολεμική περιπολία
Τα πράγματα δεν άλλαξαν καθόλου όταν ο Tullibee πήγε στην πρώτη του περιπολία στις 19 Ιουλίου 1943. Είχε την ευθύνη να περιπολεί τη λωρίδα κυκλοφορίας Saipan-Truk, αναζητώντας ιαπωνικά φορτηγά πλοία. Ο στόχος ήταν να διαταραχθούν οι γραμμές εφοδιασμού του ιαπωνικού οχυρού στη λιμνοθάλασσα Truk, που ήταν τότε η πλειοψηφία του ιαπωνικού στόλου .
Ακόμα άπειρο, το πλήρωμα του Tullibee ( που αποτελούταν κυρίως από 19χρονους ) έδειξε κάποια σύγχυση όταν το υποβρύχιο μπήκε σε μάχη για πρώτη φορά. Στις 10 Αυγούστου, ο Tullibee εντόπισε μια συνοδεία τριών φορτηγών με ένα συνοδευτικό. Ο διοικητής Charles F. Brindupke αποφάσισε να επιτεθεί και να ρίξει τέσσερις τορπίλες σε δύο σκάφη.
Ωστόσο, η επίθεση κατέληξε με ένα από τα ιαπωνικά πλοία να πέφτουν στο Tullibee , καταστρέφοντας το κύριο περισκόπιο. Το υποβρύχιο έκανε κατάδυση αμέσως και δέχθηκε επίθεση με βόμβες βάθους από το Ιαπωνικό πλοίο συνοδείας. Ο Tullibee κατάφερε να δραπετεύσει.
Χρειάστηκαν τρεις προσπάθειες για το πλήρωμα του Tullibee να πραγματοποιήσει μια επιτυχή επίθεση. Στις 22 Αυγούστου, βύθισε ένα επιβατηγό φορτηγό πλοίο και προξένησε ζημιές σε ένα φορτηγό. Το υποβρύχιο ολοκλήρωσε την πρώτη του περιπολία στις 6 Σεπτεμβρίου επιστρέφοντας στο Midway.
Οι ακόλουθες περιπολίες ήταν πιο επιτυχημένες. Κατά τη διάρκεια των 52 ημερών της δεύτερης περιπολίας του στην Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 1943, το Tullibee είχε αρκετές επιτυχείς επιθέσεις. Βύθισε ένα επιβατηγό-φορτηγό πλοίο, κατέστρεψε ένα άλλο και κατέστρεψε ένα δεξαμενόπλοιο.
Η τρίτη περιπολία είδε τον Tullibee και δύο άλλα υποβρύχια να περιπολούν την περιοχή γύρω από τα νησιά Mariana, αναχαιτίζοντας πλοία που πλέουν από το Truk προς την Ιαπωνία.
Εκτός από τη βύθιση ενός άλλου φορτηγού, το Tullibee κατάφερε επίσης να προξενήσει ζημιές στο αεροπλανοφόρο Unyo . Αυτή ήταν η μεγαλύτερη από τις περιπολίες της, διάρκειας 58 ημερών από τις 14 Δεκεμβρίου 1943, έως τις 10 Φεβρουαρίου 1944.
Αιώνια περιπολία
Ήταν στις 5 Μαρτίου 1944, όταν το Tullibee έφυγε από το Περλ Χάρμπορ μετά από σχεδόν έναν ολόκληρο μήνα ανάπαυσης. Μια εβδομάδα αργότερα, έφτασε στο Midway, ανεφοδιάστηκε σε καύσιμα και ξεκίνησε στην τέταρτη περιπολία του στις 14 Μαρτίου. Οι εντολές ήταν να πλεύσουν βόρεια του νησιού του Παλάου για να συμμετάσχουν στο Desecrate One - μια επιχείρηση 11 αεροπλανοφόρων εναντίον ιαπωνικών δυνάμεων στο Παλάου. Ήταν η τελευταία φορά που εμφανίστηκε το υποβρύχιο.
Το Tullibee υποτίθεται ότι υπηρετούσε προστατευτικό ρόλο, αλλά ποτέ δεν εμφανίστηκε στο σταθμό του. Κηρύχθηκε
επισήμως χαμένο στις 15 Μαΐου 1944. Παρόλο που δεν υπήρχε αναφορά από Ιαπωνικά μηνύματα για να επιβεβαιώσουν την
απώλεια, το υποβρύχιο πιστεύεται ότι βυθίστηκε από εχθρικό σκάφος.
Cliff Kuykendall - αιχμάλωτος πολέμου
Ο πόλεμος συνεχίστηκε, και το πλήρωμα 60 ατόμων του Tullibee διαγράφηκε. Οι οικογένειες τους πενθούν χωρίς να πάρουν καμία απάντηση σχετικά με το τι είχε συμβεί. Αλλά όταν τελείωσε ο πόλεμος. Η απάντηση ξαφνικά βγήκε από το πουθενά.
Η ιαπωνική κυβέρνηση παραδόθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1945. Πέντε ημέρες πριν, είχε ξεκινήσει η κατοχή της Ιαπωνίας. Συμμαχικοί στρατιώτες που κρατούνται σε αιχμαλωσία στην Ιαπωνία απελευθερώθηκαν. Οι περισσότεροι είχαν εργαστεί ως καταναγκαστική εργασία σε ορυχεία σε ολόκληρη τη χώρα, όπως το ορυχείο χαλκού στο Ashio.
Μεταξύ των ανδρών που αφέθηκαν ελεύθεροι στις 4ης Σεπτεμβρίου ήταν Cliff Kuykendall, ο οποίος είχε καταλήξει στο Ashio αφού πέρασε 17 μήνες που εργάζονται σε διάφορα άλλα ορυχεία ως αιχμάλωτος πολέμου. Πριν μεταφερθεί στην Ιαπωνία, επέζησε από τα βασανιστήρια ενώ κρατήθηκε ως φυλακισμένος στο νησί του Παλάου. Ήταν δεμένος ακόμη και σε ένα δέντρο για τρεις ημέρες, ενώ αμερικανικές βόμβες έπεφταν σε όλο το νησί κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Desecrate One.
Έφτασε στο Παλάου με τον ιαπωνικό αντιτορπιλικό Wakatake , το οποίο τον περισυνέλεξε στην ανοιχτή θάλασσα βόρεια του νησιού. Ήταν ο μόνος επιζών από το USS Tullibee .
Αφού ελευθερώθηκε, ο Cliff αποκάλυψε το μυστήριο του χαμένου υποβρυχίου.
Χτυπήστε από τη δική του τορπίλη!
Στις 26 Μαρτίου, ο 19χρονος Gunner's Mate 2η τάξη Cliff Kuykendall ήταν σε επιφυλακή στη γέφυρα όταν εντοπίστηκε στο ραντάρ μία νηοπομπή, τρία φορτηγά και τρία πλοία συνοδείας. Έριχνε βροχή, αλλά ο διοικητής Charles F. Brindupke ήταν αποφασισμένος να επιτεθεί.
Μόνο στην τρίτη προσπάθεια κατάφερε να ρίξει δύο τορπίλες στο πολεμικό. Ο Kuykendall στεκόταν στην κορυφή της γέφυρας περιμένοντας την έκρηξη όταν το υποβρύχιο χτυπήθηκε από μια τεράστια έκρηξη. Ο Cliff πετάχτηκε ψηλά και κατέληξε στη θάλασσα.
Καθώς αγωνιζόταν να παραμείνει στην επιφάνεια, παρακολουθούσε καθώς το σκάφος του βυθίζονταν και οι σύντροφοί του φώναζαν για βοήθεια. Μόνο σωσίβιό του τον κράτησε ζωντανό.
Όταν όλοι οι ήχοι είχαν εξαφανιστεί, ο Cliff παρέμεινε μόνος, επιπλέοντας για όλη τη νύχτα. Την επόμενη μέρα παραλήφθηκε από το ιαπωνικό αντιτορπιλικό.
Καθώς ανέφερε τι συνέβη εκείνη την ημέρα, ο Κλιφ ήταν σίγουρος ότι τα Ιαπωνικά πολεμικα ήταν αρκετά μακριά ώστε να μην μπορούν να επιτεθούν στο υποβρύχιο. Δεν βυθίστηκε από τους Ιάπωνες, είπε. Το μόνο λογικό συμπέρασμα ήταν ότι μία από τις τορπίλες έκανε μια κυκλική διαδρομή και επέστρεψε για να χτυπήσει και να βυθίσει το υποβρύχιο.
Το Tullibee ήταν οπλισμένο με τορπίλες Mark-14, οι οποίες ήταν γνωστό ότι είχαν τέτοιες αποτυχίες.
Mark-14: η τορπίλη που περιστρέφεται
Το πιο αδύναμο σημείο των υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ ήταν οριστικά η τορπίλη Mark-14. Αναπτύχθηκε κατά την εποχή της δεκαετίας του 1930 όταν η βιομηχανία ήταν στην αρχή της. Αυτό επέτρεψε σε ολόκληρο το έργο να περάσει με πολλά σφάλματα απαρατήρητα.
Εν ολίγοις, η τορπίλη Mark-14 ήταν εξαιρετικά αναξιόπιστη. Τείνει να τρέχει πολύ βαθιά, να εκραγεί πρόωρα ή να μην εκραγεί καθόλου. Ωστόσο, το πιο θανατηφόρο μειονέκτημα ήταν η τάση της τορπίλης να τρέχει μια κυκλική πορεία και να επιστρέφει στο υποβρύχιο από το οποίο εκτοξεύτηκε.
Η κυκλική πορεία ήταν αποτέλεσμα της αποτυχίας του γυροσκοπίου που ήταν υπεύθυνο για να ισιώσει το πηδάλιο της τορπίλης μόλις εκτοξεύτηκε. Εάν το πηδάλιο δεν ήταν ισιωμένο, η τορπίλη δεν θα έκανε μια ευθεία πορεία προς το στόχο, αλλά θα έκανε αντ 'επιστροφής το σημείο από το οποίο εκτοξεύθηκε.
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξαν 24 καταγεγραμμένα περιστατικά κυκλικής διαδρομής. Σε 22 περιπτώσεις, τα υποβρύχια κατάφεραν να αποφύγουν την τορπίλη.
Τα USS Tang και USS Tullibee δεν το έκαναν.
Πηγή: warhistoryonline.com
Μετάφραση στα Ελληνικά Γεώργιος Δρακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου