Μπάρα

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2018

Υπόθεση: Επίθεση στο σχολείο της Βρέμης


Μία από τις βασικές δικαιολογίες των περισσότερων κρατών για την απαγόρευση των όπλων είναι «για τη προστασία των παιδιών», αναφερόμενοι στις ένοπλες επιθέσεις σε σχολεία. Κάτι το οποίο στατιστικά δεν έχει καμία απολύτως βάση. Ενδεικτικά, από το 2015 έως και σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους από ένοπλες επιθέσεις εντός σχολείων σε όλο το κόσμο συνολικά 86 παιδιά. Στο ίδιο διάστημα παραπάνω από 1500 παιδιά έχουν δολοφονηθεί από τους ίδιους τους γονείς τους. Και αν θέλουμε πραγματικά να λύσουμε το πρόβλημα των παιδιών που χάνουν τη ζωή τους τότε πρέπει να συγκεντρωθούμε στην υγεία καθώς στο ίδιο διάστημα 16.8 εκατομμύρια παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους γιατί δεν είχαν βασική ιατρική περίθαλψη. Αντίστοιχα, στο ίδιο διάστημα πάνω από 4800 παιδιά από ατυχήματα όταν βρίσκονταν στα οχήματα των γονιών τους. Αλλά ας αφήσουμε τα νούμερα στην άκρη, και πάμε να δούμε μία πραγματική υπόθεση που μας αποδεικνύει πως το πρόβλημα είναι κοινωνικό και όχι θέμα πρόσβασης σε εργαλεία όπως είναι τα πυροβόλα όπλα.



Πηγή: FloridaPolitics.com

Ζούμε σε μία γενιά όπου ο σεβασμός δε κερδίζεται, αλλά απαιτείται. Είτε λόγω μειονοτήτων, ψυχολογικών προβλημάτων, υπερβολικής ευαισθησίας, κτλ. Οι άνθρωποι, και ιδιαίτερα οι νέοι, θεωρούν υποχρέωση τους να σέβονται σε υπερβολικό βαθμό τους πάντες, ακόμα και όταν εκείνοι δεν έχουν κερδίσει το σεβασμό τους με τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους. Τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι όμως (ευτυχώς και σήμερα υπάρχουν ακόμα λίγες εξαιρέσεις). Το 1913 ο κάθε άνθρωπος έπρεπε να κερδίζει το σεβασμό της κοινωνίας και των γύρω του. Και με αυτή τη μικρή εισαγωγή, πάμε στην ιστορία μας.


Πηγή: DW.com

Είναι 11:00 το πρωί της 20ης Ιουνίου του 1913 στη Βρέμη της Γερμανίας. Βρισκόμαστε στο καθολικό σχολείο της Παναγίας (St. Marien-Schule) όταν ο 29 ετών άνεργος δάσκαλος Χάινζ Σμιτ εισβάλει στο σχολείο. Επάνω του έχει έξι γεμάτα περίστροφα (μερικές αναφορές μιλάνε για 10, αλλά οι περισσότερες αναφέρουν έξι) ώστε να μη χρειάζεται να ξαναγεμίζει τα όπλα του, και είχε περίπου 1000 φυσίγγια επάνω του. Βλέπετε μία πρόσφατη φωτογραφία του σχολείου παρακάτω.


Πηγή: Wikipedia.org

Αρχικά ο επιστάτης του σχολείου, Μπαντς, πήγε να τον σταματήσει αλλά ο δολοφόνος ήταν πιο γρήγορος και τον πυροβόλησε και έτρεξε προς το πρώτο όροφο του σχολείου. Εκεί πήγε να τον σταματήσει η δασκάλα Μαρί Πωλ που τη πυροβόλησε και μπήκε αμέσως στην αίθουσα 8B και άρχισε να βάλλει προς τα παιδιά ηλικίας 6-7 ετών.


Πηγή: ThePublici.blogspot.com

Ο δολοφόνος πήγε να βγει από την αίθουσα και τότε ο δάσκαλος της διπλανής αίθουσας, Χιούμπερτ Χόλμαν, έτρεξε και τον χτύπησε και τον έριξε στο έδαφος. Αμέσως ο Χ. Χόλμαν μαζί με τον επιστάτη του σχολείου, τον Μπαντς, άρχισαν να τον χτυπάνε χρησιμοποιώντας τις γωνίες από τις σκάλες για να του χτυπούν το κεφάλι ώστε να τον εξουδετερώσουν. Αμέσως τα παιδιά από τις αίθουσες έφτασαν και άρχισαν να τους βοηθάνε χτυπώντας το δολοφόνο με οτιδήποτε υπήρχε διαθέσιμο γύρω τους.


Πηγή: WikiHow.com

Όταν η αστυνομία έφτασε δε προσπαθούσε να σώσει τους μαθητές και τους δασκάλους από το δολοφόνο, αλλά το δολοφόνο από το σχολείο! Ολόκληρο το σχολείο είχε αρχίσει να τον λιντσάρει και να τον οδηγεί αργά προς τη ταράτσα του σχολείου για να τον ρίξουν από εκεί στο προαύλιο. Τελικά η αστυνομία όμως τους σταμάτησε και σχεδόν αμέσως ο δολοφόνος καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη σε ψυχιατρικό άσυλο όπου και πέθανε το 1932, 19 χρόνια αργότερα.


Πηγή: RebelCircus.com

Ο απολογισμός της επίθεσης ήταν 5 νεκροί και 20 τραυματίες. Μάλιστα, μόνο οι τέσσερις νεκροί ήταν από τα πυρά του δολοφόνου. Το πέμπτο άτυχο θύμα ήταν η Σόφι Γκόρνισιβιτς η οποία έπεσε από τις σκάλες και έπαθε κάταγμα στον αυχένα που την οδήγησε στο θάνατο.


Πηγή: BugOutMagazine.com

Αν συνδυάσουμε αυτή την υπόθεση με τα στατιστικά που αναφέραμε στην αρχή, βλέπουμε καθαρά ότι το πρόβλημα δεν είναι ούτε τα όπλα-εργαλεία που χρησιμοποιούνται, ούτε οι δολοφόνοι που δυστυχώς θα υπάρχουν πάντα γύρω μας. Το πρόβλημα είναι πως αντιμετωπίζουμε αυτές τις επιθέσεις ως μία κοινότητα που θέλει ο ένας να προστατέψει τον άλλον, και όχι ο ένας να ρίχνει το φταίξιμο στον άλλον (π.χ. φταίνε τα όπλα, φταίει ότι δεν έχουμε κατάλληλη εκπαίδευση, φταίει ότι δεν έχουμε ασφάλεια στα σχολεία, φταίει ότι το όπλο χωράνε πολλά φυσίγγια, κτλ.). Πρέπει πολλοί άνθρωποι να ξαναμάθουν ότι πρέπει να κερδίζουν τον σεβασμό των συνανθρώπων με τις πράξεις τους, και όχι με οτιδήποτε τους διαφοροποιεί από τη πλειοψηφία. Ας διδαχθούμε όλοι κάτι από αυτό το περιστατικό και να σταματήσουμε να είμαστε υπερευαίσθητοι κάνοντας κακό στα νέα παιδιά, και διδάσκοντας τους ψέματα που βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους όπως ότι πάντα θα υπάρχει ένας από μηχανής Θεός που ονομάζεται κράτος ή αστυνομία και θα έρθει να τα σώσει, ή ότι αν κρυφτείς τότε είσαι ασφαλής και όλα θα πάνε καλά.


Πηγή: defensegr.wordpress.com

.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου