Μια φορά ... στο Ναυτικό !!!

  

Κώστας Βουλγαράκης Ναύαρχος Π.Ν ε.α


 Μια φορά ... στο Ναυτικό !!!

 
Το 1988-1990, ήμουν Υποπλοίαρχος «Επιτηρητής» (εκπαιδευτής) στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων ( ΣΝΔ ) και μεταξύ των άλλων, εκτελούσα και καθήκοντα Κυβερνήτη του Ιστιοπλοϊκού ΜΑΪΣΤΡΟΣ της Σχολής, για τους εκπαιδευτικούς πλόες των Δοκίμων. 
Έτσι, κάποια μέρα, τέτοια εποχή, με ενημέρωσαν ότι έπρεπε να λάβουμε μέρος σε Πανελλήνιους Ιστιοπλοϊκούς Αγώνες, με το σκάφος μας (στην κατηγορία IOR). Ήμουν τότε νέος Αξιωματικός, στα ντουζένια μου και ερχόμουν απ’ ευθείας από το Στόλο (Α/Τ ΒΕΛΟΣ). 
Έτσι λοιπόν, μόλις έλαβα την «αποστολή», το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν, να διαβάσω καλά … τις «Οδηγίες Επιχειρήσεων» (τον κανονισμό – πλάνο του αγώνα), να μελετήσω στο χάρτη τις διαδρομές και να ψάχνω καθημερινά τον αέρα.
Όταν ήρθε η μέρα του αγώνα, πήρα πλήρωμα οκτώ (8) Δοκίμους της Ιστιοπλοϊκής Ομάδας και καταπλεύσαμε στο Φαληρικό Κόλπο, για την εκκίνηση. Ήταν η πρώτη φορά που λάμβανα μέρος σε Πανελλήνιους Αγώνες και αισθάνθηκα ένα δέος, από τα υπέροχα σκάφη και τα χλιδάτα πληρώματα τους, που έβλεπα γύρω μου.
- «Αυτό το σκάφος κύριε Επιτηρητά, είναι ολοκαίνουργιο, κατασκευασμένο αγωνιστικό, με Κυβερνήτη τον εφοπλιστή … και πλήρωμα που έχει λάβει μέρος σε δύο Ολυμπιακούς αγώνες, …. ετούτο είναι το αγωνιστικό σκάφος της εταιρίας …. με Κυβερνήτη τον δάσκαλο της Σχολής Ιστιοπλοΐας … και ζυγίζει μόλις … κιλά, αυτό …. εκείνο … το άλλο …., όλα είναι τέλεια σκάφη αγώνων, με εκπαιδευμένα και έμπειρα πληρώματα ….», μου σχολίαζαν οι Δόκιμοι, με θαυμασμό και κάποια δόση ζήλιας ταυτόχρονα!!
- «Εμείς εδώ ήρθαμε για την εκπαίδευση, την εμπειρία και για να τιμήσουμε τον εορτασμό με τη συμμετοχή μας. Το σκάφος μας, μπορεί να είναι παλιό και βαρύ, να μην είναι αγωνιστικό, αλλά ένα εκπαιδευτικό (με κουκέτες, κλινοσκεπάσματα, ρουχισμό και συσκευές … πολλά βάρη δηλαδή), αλλά εμείς θα αγωνιστούμε, γιατί έτσι οφείλουμε», τους λέω, απλά για να αποφορτίσω την κατάσταση, αλλά νοιώθοντας και το δικό μου στομάχι σφιγμένο (διότι, ο αγώνας είναι πάντα αγώνας)!!
Πράγματι, μπαίνουμε στην αφετηρία και …. «μπαμ», ξεκινά ο αγώνας. Μέχρι να σβήσει ο ήχος της εκκίνησης, μια ομάδα 10 σκαφών, είχαν ήδη χαθεί μπροστά μας, ολοταχώς προς την 1η τσαμαδούρα του «Τριγώνου» διαδρομών του αγώνα!! Εμείς, ήμασταν κάπου στο μέσον του 1ου σκέλους και … «τα δίναμε όλα» (αγκομαχώντας), ενώ πίσω μας, μας ακολουθούσαν κάτι «τουρίστες», που συμμετείχαν έτσι για την πλάκα τους.
Εγώ κοίταζα μπροστά με τα κιάλια, τους προπορευόμενους, κυρίως για να δω τον αέρα στα πανιά τους. Και ενώ κάποτε αυτοί (οι «πρωταθλητές»), έφθαναν ήδη στην 1η τσαμαδούρα (κορυφή τριγώνου), βλέπω με έκπληξη, να στρέφουν (κάνουν τακ) και να παίρνουν πορεία ….. προς τη 2η τσαμαδούρα (2η κορυφή)!!!!
- «Μα τι κάνουν αυτοί!! Γιατί πάνε προς τη 2η και δεν κάνουν παλινδρομική (προς τα πίσω) πλεύση, όπως προβλέπεται», φωνάζω αυθόρμητα!!
- «Έτσι είναι ο αγώνας κε Κυβερνήτα, αυτοί είναι πολύ έμπειροι αθλητές … και ξέρουν τι κάνουν», λένε με σιγουριά οι Δόκιμοι!!
- «Τι ξέρουν και κουραφέξαλα. Το σχέδιο αγώνων λέει παλινδρομική, στο 1ο σκέλος. Κάνουν λάθος», επιμένω!!
- «Δεν μπορεί να κάνουν λάθος, τέτοιας εμπειρίας ιστιοπλόοι. Εμείς κάτι δεν έχουμε καταλάβει σωστά», ψελλίζουν ευγενικά οι Δόκιμοι!!
- «Τι δεν έχουμε καταλάβει σωστά. Το διάβασα 10 φορές!! Ορίστε, εδώ το γράφει σαφώς», και τους δείχνω τον φάκελο!!
- «Μμμμ, ίσως έχει έρθει κάποια διόρθωση και δεν την πήραμε στην Σχολή. Καλό είναι να ακολουθήσουμε τους άλλους ιστιοπλόους», επιμένουν οι Δόκιμοι (το πλήρωμα μου)!!
Μούγκα, … άκρα σιωπή, άλλοι φτιάχνουν τα πανιά, άλλοι ασχολούνται με τα πάντα και περιμένουν εναγωνίως την εντολή μου, μιας και κοντεύουμε πλέον και εμείς στη 1η κρίσιμη στροφή. Εγώ ξαφνικά νοιώθω μεγάλο βάρος, τεράστια ένταση, …. «να ακολουθήσω τους πρωταθλητές ή να κάνω αυτό καταλαβαίνω, αυτό που πιστεύω»!?
- «Θα κάνουμε παλινδρομική!! Ετοιμαστείτε για τακ και αμέσως θα σηκώσουμε και μπαλόνι, μιας και τώρα βολεύει ο καιρός, … γυρίζοντας προς τα πίσω», λέω σταθερά (η ψυχούλα μου το ξέρει)!!
- «Μα κε Κυβερνήτα, θα ρεζιλευτούμε και θα ακυρωθούμε και είναι κρίμα», λένε ενώ με κοιτάζουν όλοι μαζί απελπισμένοι, σε μια εικόνα που ποτέ .. δεν θα ξεχάσω!!
- «Εμείς θα κάνουμε, αυτό που πιστεύουμε, αυτό που καταλάβαμε, έτσι όπως προετοιμαστήκαμε. Και αν ακυρωθούμε, θάχουμε πάρει το μάθημα μας, αλλά η απόφαση θάναι μόνο δική μας», λέω αποφασισμένος!!
- «Μα, έχουμε τα σήματα της ΣΝΔ στο πανί μας και θα λένε όλοι, ότι αυτοί του Ναυτικού μπερδεύτηκαν, δεν ξέρουν τι τους γίνεται, θα εκτεθούμε και θα ντροπιαστούμε ...», επιμένουν!!
- «Καλύτερα να ντροπιαστώ για το λάθος μου, παρά να με πουν πρόβατο, που ακολουθεί άβουλα το σκύλο του. Ετοιμαστείτε για παλινδρομική, γυρίζουμε», τους κόβω την κουβέντα.
Κάνουμε λοιπόν τακ, σηκώνουμε μπαλόνι και πλέουμε πίσω (προς την αφετηρία), φάτσα και αντίθετα, στους «τουρίστες» που ακολουθούσαν. Και ξαφνικά, επικρατεί … το ΧΑΟΣ!! Οι τουρίστες σαστίζουν και με χειρονομίες –διερχόμενοι αντιπλέοντας στο πλάι μας- ρωτούν τους Δοκίμους, τι συμβαίνει. Αυτοί, αμήχανοι σηκώνουν τους ώμους τους και με κρυφά νοήματα, «δείχνουν» τον Καπετάνιο τους. Έτσι οι τουρίστες, ξεσπούν πάνω στο δίκτυο (ασύρματο) και ρωτούν εναγωνίως την Επιτροπή Αγώνα:
- «Πείτε μας, τελικά προβλέπεται παλινδρομική ή όχι» !? ρωτούν και ξαναρωτούν «Τι πρέπει να κάνουμε ….. πείτε μας … όβερ» !?
- «Μα δεν πρέπει να ρωτούν, κε Κυβερνήτα. Απαγορεύεται από τον Κανονισμό ή δε άλλως, θα ρωτούσαμε και εμείς», επισημαίνουν πικαρισμένοι και ενοχλημένοι πλέον οι Δόκιμοι, για την παρατυπία των τουριστών !!
- «Τι δουλειά σας εσείς» τους λέω (ζωσμένος και εγώ με τις ανησυχίες μου και αγωνιώντας να ακούσω, την απάντηση στο δίκτυο)!!
- «Ότι προβλέπουν οι Οδηγίες Αγώνος και να μη χρησιμοποιήσετε ξανά το δίκτυο, παρά μόνο για λόγους ασφαλείας», απαντά επιτέλους η αυστηρή Επιτροπή …. χωρίς όμως να τους ξεκαθαρίζει, το σωστό ή το λάθος!!
Έτσι, οι μεν πρωταθλητές συνεχίζουν απτόητοι (έχοντας ήδη χαθεί στον ορίζοντα) και οι δε τουρίστες …. διασπώνται, άλλοι ακολουθούν τους έμπειρους πρωταθλητές και άλλοι, εμπιστεύονται … τους «επιστήμονες» (περί την Ναυτική Τέχνη).
Εμείς συνεχίζουμε τον αγώνα μας, όντες τώρα πρώτοι στο γκρουπ με τους εναπομείναντες, μιας και οι άλλοι, οι πρωταθλητές (και οι ακόλουθοι τους), σχεδόν τερμάτιζαν. Στο σκάφος μας στον γέρο-ΜΑΪΣΤΡΟ, επικρατεί σιωπή και κατήφεια (σχεδόν ντροπή). Όλοι περιμένουμε να τελειώσει ο αγώνας, αλλά για διαφορετικούς λόγους, ξεχωριστές έννοιες εγώ και οι Δόκιμοι.
Κάποτε κάνουμε το τελευταίο τακ (στροφή) στην τελευταία τσαμαδούρα και παίρνουμε πλέον πορεία για τον τερματισμό.
- «Ρε παιδιά, άκουσε κανένας σας τον τερματισμό (το μπαμ), για τους άλλους που τερματίσανε (τους πρωταθλητές)», ρωτά ένας Δόκιμος.
- «Όχι, τίποτα», συνειδητοποιούν και απαντούν οι άλλοι. «Αλλά καμιά φορά, δεν βαρά η κόρνα, απλά καταγράφεται η σειρά», συμπληρώνει στωικά και συγκαταβατικά, ο πιο παλιός.
- «Όπως και νάχει, εμείς λάβαμε μέρος στον αγώνα, για εμπειρία και εκπαίδευση», τους χρυσώνω το χάπι.
- «Τώρα που θα τερματίσουμε και εμείς, αν βαρέσει η κόρνα, θα σημαίνει ότι τελικά εμείς νικήσαμε και ότι εμείς είχαμε δίκιο», λέει κάποιος Δόκιμος και ξαφνικά ….. σηκώνει άθελα του την αδρεναλίνη και την αγωνία μας, στα ύψη.
- «Λες, ρε συ», του λέει κάποιος δίπλα του, με πολλούς τόνους ξαφνικής ελπίδας!!
Τις επόμενες στιγμές και μέχρι να φτάσουμε στον τερματισμό, η καρδιά μου κοντεύει να σπάσει!!! Κάποτε φτάνουμε, ξεχνάμε τα πανιά, κοιτάμε προς την Επιτροπή (στο βράχο του ΝΟΑ) και στήνουμε αυτί, γεμάτοι αγωνία … για το «μπάμ»!! Ατελείωτες οι στιγμές!!
Μάταια όμως, ΤΙΠΟΤΑ !! Όχι μόνο δεν ακούγεται τίποτα, αλλά και κανένας δεν φαίνεται στο μπαλκόνι, να μας κοιτά και να ενδιαφέρεται για εμάς …. ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ πλέον!!!
- «Δεν πειράζει. Ήταν μια καλή εμπειρία. Ήσασταν όλοι καλοί, αν και αδιάβαστοι, με το Σχέδιο Αγώνος», επισημαίνω σοβαρά και … κρατώντας την ισορροπία. «Πάμε τώρα να δέσουμε και να φτιάξουμε το σκάφος μας», συμπληρώνω.
Πάμε λοιπόν, δένουμε και αρχίζουμε τον ευθετισμό του σκάφους, εκεί στη βάση μας στο Μικρολίμανο (κάτω ακριβώς από τον ΝΟΑ). Οι Δόκιμοι έπλεναν τα πανιά, έφτιαχναν τα σχοινιά και βούρτσιζαν το σκάφος, όταν εμφανίζονται να κατεβαίνουν τα σκαλάκια του Ναυτικού Ομίλου, μια παρέα από τους … «πρωταθλητές».
- «Τι έγινε, ποιος κέρδισε», τους ρωτά από περιέργεια, ένας Δόκιμος!!
- «Μα ΕΣΕΙΣ φυσικά, διότι φαίνεται ότι ΜΟΝΟ εσείς …. είχατε διαβάσει σωστά τον Κανονισμό», απαντούν ήρεμοι και χαλαροί, ενώ συνεχίζουν αποκρινόμενοι!!
Τα υπόλοιπα δεν περιγράφονται !!
- «Κύριε Επιτηρητά, τώρα θα εισηγηθείτε και καμιά εξόδου με διανυκτέρευση, έτσι δεν είναι», ρωτά γεμάτος χαρά και γλυκιά υπερηφάνεια, ο πιο τολμηρός του πληρώματος!!
- «Θα το σκεφτώ, διότι δεν ήταν που ήσασταν αδιάβαστοι με τις Οδηγίες, αλλά κυρίως διότι δεν πιστέψατε στον Κυβερνήτη σας», τους προσγειώνω (με κρυφό καμάρι), αλλά …. νοιώθοντας όμως τη χαρά τους και την αγωνία τους και ξέροντας ότι … ήδη είχαν πάρει το μάθημα τους (… όλοι μας) και άρα, τώρα …. δικαιούνταν να το απολαύσουν και πολλά περισσότερα!!

Οι οκτώ αυτοί εξαιρετικοί Δόκιμοι, έγιναν άριστοι Αξιωματικοί, που σήμερα υπερήφανα Κυβερνούν τα Πολεμικά μας Πλοία και γνωρίζουν πολύ καλά ότι …. «ως Κυβερνήτες, είναι πλέον καταδικασμένοι, να παίρνουν ΜΟΝΟΙ τους τις αποφάσεις»!!

Άααχ !! Είδα και θυμήθηκα, έγραψα … και ξανάνιωσα !!!


.

Ευχαριστούμε τον Ναύαρχο ε.α. Νίκο Αρτεμάκη που το δημοσίευσε.