Κριτικές Όπλων: Πιστόλι Glock 43X Gen5

Αυτό είναι το πρώτο μας άρθρο για ένα πιστόλι της πέμπτης γενιάς (Gen 5) της εταιρίας Glock. Το πιστόλι αυτό κυκλοφόρησε τα τέλη του Ιανουαρίου του 2019. Ήταν ένα νέο όπλο της σειράς Slim (λεπτό) στις διαστάσεις του παλαιότερου Glock 43 με κάποιες ενδιαφέρουσες τροποποιήσεις. Σχεδόν από την ημέρα της κυκλοφορίας του ξεκινήσαμε να το χρησιμοποιούμε και βάσει αυτής της εμπειρίας θα γράψουμε εδώ τη κριτική μας. Προσοχή! Ότι διαβάζετε σε αυτή τη κατηγορία είναι η προσωπική μας άποψη βάσει των εμπειριών και γνώσεων μας, δεν είναι σε καμία περίπτωση μία αντικειμενική παρουσίαση.

Πηγή: AverageJoesHandgunReviews.blogspot.com

Με την εισαγωγή της πέμπτης γενιάς, η εταιρία Glock κυκλοφόρησε δύο νέα μοντέλα σε μία σειρά που την ονομάζει «Silver Silm» (Ασημένια λεπτά). Τα όπλα αυτά έχουν γεμιστήρες μονής στοίβας που τα κάνει αισθητά λεπτότερα, και έχουν χαρακτηριστικούς ολισθητήρες ασημένιας απόχρωσης που τους δίνει αυτή την ιδιαίτερη διχρωμία.

Πηγή: Full30.com

Επίσημα, το Glock 43X (ή G43X για συντομία) είναι μία μίξη του παλαιότερου G43 (του μικρότερου πιστολιού της εταιρίας Glock) με το νέο G48. Πρακτικά τώρα, είναι ένα μικρό πιστόλι για το διαμέτρημα 9×19mm με συνολικό βάρος (άδειο) μόλις 530 γραμμάρια, και χωρητικότητα γεμιστήρα στα 10 φυσίγγια. Κάτι πολύ ανταγωνιστικό για πιστόλι με συνολικό μήκος μόλις 16.5 εκατοστά.

Πηγή: EllisCountyFirearms.com

Αξίζει σε αυτό το σημείο να τονίσουμε ότι ο λόγος που ο γεμιστήρας του χωράει 10 φυσίγγια και όχι 6 όπως του Glock 43 είναι γιατί είναι διαφορετικά σχεδιασμένος και ελαφρώς διευρυμένος. Επίσης, παρότι ο ολισθητήρας του είναι παρόμοιων διαστάσεων με το G43, ο κορμός του είναι τελείως διαφορετικός και συγκεκριμένα η υποδοχή γεμιστήρα και η λαβή είναι μεγαλύτερη. Ο διευρυμένος γεμιστήρας σε συνδυασμό με τη μακρύτερη λαβή του επιτρέπουν να χωράει 10 αντί για 6 φυσίγγια που χωράει το G43. Άρα εάν έχετε γεμιστήρες από Glock 43 να γνωρίζετε ότι δε ταιριάζουν στο G43X. Βλέπετε τη διαφορά στις διαστάσεις κορμού ανάμεσα στα G43 και G43X καλύτερα εδώ.

Πηγή: Wideners.com

Το κόστος του είναι επίσης λογικό σε τιμές γύρω στα $500 και όσον αφορά παρελκόμενα και αξεσουάρ, όπως και στα περισσότερα Glock, θα βρείτε τα πάντα. Όντας πιστόλι πέμπτης γενιάς (Gen5) έχει τη νέα λαβή χωρίς τις χαραγές δακτύλων της τέταρτης γενιάς που ήταν από τα βασικά παράπονα, έχει καλύτερη αίσθηση σκανδάλης, χαραγές όπλισης εμπρός και πίσω, κτλ. Άρα και αυτό είναι αρκετά θετικό καθώς η πέμπτη γενιά σε θέμα εργονομίας είναι χωρίς αμφιβολία η καλύτερη αυτή τη στιγμή.

Πηγή: Reddit.com

Επίσης, αντίστοιχα με ότι θα περίμενε κανείς από ένα πιστόλι Glock, είναι αξιόπιστο σε βαθμό που να μπορείς να βασίσεις επάνω του τη ζωή σου και δεν απαιτεί καμία νέα εκμάθηση ή εξοικείωση εάν γνωρίζετε ήδη τις «περιέργειες» τους. Όπως αντιλαμβάνεστε σε γενικές γραμμές είναι ένα καλό πιστόλι χωρίς δραματικές τροποποιήσεις από το πρόγονο του, αλλά με μικρές βελτιώσεις που πράγματι κάνουν διαφορά.

Πηγή: Twitter.com/GlockMagazine

Όπως αναφέραμε και κατά την εισαγωγή, έχουμε χρησιμοποιήσει εκτενώς αυτό το ημιαυτόματο πιστόλι για περίπου ένα χρόνο τώρα. Δεν έχουμε παρατηρήσει κάτι αξιοσημείωτο είτε στα θετικά είτε στα αρνητικά αναφορικά με τη λειτουργία και αίσθηση που αφήνει στο χειριστή. Δουλεύει όπως πρέπει και έχει κάποια πλεονεκτήματα και κάποια μειονεκτήματα αλλά τίποτα το ακραίο. Στη περίπτωση μας η επιμετάλλωση του ολισθητήρα δεν ήταν όσο καλή (λεία και ομοιόμορφη) θα θέλαμε αλλά αυτό δεν επηρεάζει τη λειτουργία του όπλου. Βλέπετε το G43X για το οποίο μιλάμε στην ακόλουθη φωτογραφία.

Πηγή: Προσωπικό αρχείο

Άρα είναι το τέλειο μικρό πιστόλι κεκαλυμμένης οπλοφορίας; Δε θα το λέγαμε. Προσωπικά θα το χαρακτηρίζαμε ως ένα πιστόλι χωρίς ξεκάθαρο αγοραστικό κοινό. Πέρα από τα τυπικά μειονεκτήματα των Glock όπως είναι η περίεργη σκανδάλη (που έχει βελτιωθεί ελαφρώς στα Gen5), ο πλαστικός οδηγός ελατηρίου και τα πλαστικά σκοπευτικά, το πιστόλι Glock 43X έχει ένα πολύ μεγαλύτερο και σημαντικότερο μειονέκτημα. Δεν έχει κάποιο λόγο ύπαρξης στην αγορά. Εάν κάποιος θέλει ένα πάρα πολύ μικρό αξιόπιστο πιστόλι μπορεί να πάρει ένα G43. Το G43X έχει μία λαβή που είναι σχεδόν ίδιων διαστάσεων με το G19. Εάν κάποιος είναι διατεθειμένος και σε θέση να οπλοφορεί με ένα πιστόλι με κορμό διαστάσεων σχεδόν ίσο με το G19, τότε γιατί να μη πάρει ένα G19 που είναι πιο εργονομικό, εύχρηστο, και με χωρητικότητα 15 φυσιγγίων; Αυτό εννοούμε με το ότι δεν έχει συγκεκριμένο αγοραστικό κοινό.

Πηγή: Guns.com

Οπότε κλείνοντας, αξίζει να το αγοράσει κανείς; Πολύ εύκολη απάντηση αυτή τη φορά, όχι. Εάν θέλετε κάτι τόσο μικρό το καταλαβαίνουμε και είναι λογικό. Για παράδειγμα, κοπέλες που έχουν μικρές τσάντες, άτομα που φοράνε πολύ στενά ή λίγα ρούχα, κτλ. μπορούν πιο εύκολα να μεταφέρουν ένα όπλο πολύ μικρών διαστάσεων. Αλλά τότε μπορείτε να επιλέξετε κάτι όπως το G43 (ίσως με επέκταση γεμιστήρα ή ένα εφεδρικό γεμιστήρα για ισάξια ή και μεγαλύτερη χωρητικότητα φυσιγγίων) γιατί το G43X έχει πολύ μεγάλο κορμό. Αντίστοιχα, εάν θέλετε ένα κανονικό πιστόλι οπλοφορίας τότε μπορείτε να επιλέξετε κάτι όπως ένα G19. Εν τέλει, δε μπορούμε να φανταστούμε κάποια περίπτωση όπου το G43X καλύπτει πραγματικές ανάγκες εκεί έξω. Τέλος, να τονίσουμε κάτι σε όσους αναζητούν ένα πιστόλι εξαιρετικά μικρών διαστάσεων όπως τα G43 και G43X. Όσο πιο μικρό είναι το πιστόλι, τόσο πιο δύσχρηστο γίνεται. Έχετε μικρότερη λαβή (απαιτεί καλύτερο κράτημα), μικρότερη κάννη (άρα μειωμένη ευστοχία), μικρότερους γεμιστήρες (άρα μικρότερη χωρητικότητα), κτλ. Όποτε όσο μικρότερων διαστάσεων είναι το πιστόλι, τόσο περισσότερο χρόνο πρέπει να αφιερώσετε σε εκπαίδευση και εξάσκηση με αυτό.

Πηγή: defensegr.wordpress.com

Επένδυση στο Ελληνικό: «Μετακομίζει» σε νέες εγκαταστάσεις η Μονάδα Υποβρυχίων Αποστολών του Λιμενικού

Λιμενικοί της Μονάδας Υποβρυχίων Αποστολών / Φωτογραφία αρχείου: EUROKINISSI
Αχιλλέας Τόπας

Με την πρώτη δόση, ύψους 300 εκατομμυρίων ευρώ, που θα καταβάλει στο Δημόσιο η Lamda Development όταν θα ολοκληρωθεί η μεταβίβαση της έκτασης του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό, θα καλυφθεί το κόστος της κατασκευής των νέων εγκαταστάσεων της μονάδας υποβρυχίων αποστολών του λιμενικού σώματος.

Η μετεγκατάσταση της μονάδας υποβρυχίων αποστολών, η οποία τώρα λειτουργεί μέσα στην έκταση των 6.200 στρεμμάτων, αποτελεί μία από τις τελευταίες εκκρεμότητες που πρέπει να διευθετηθούν από το Δημόσιο προκειμένου να ξεκινήσει η εμβληματική επένδυση.

Η έκταση στην οποία λειτουργεί τώρα η μονάδα εξαιρέθηκε από τη μεταβίβαση στη δημόσια εταιρεία «Ελληνικό Α.Ε.», η οποία έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας όλες τις υποχρεώσεις του Όταν διευθετηθεί το σύνολο των εκκρεμοτήτων που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του Δημοσίου, όπως η ολοκλήρωση του διαγωνισμού για το καζίνο και η τακτοποίηση των εκατοντάδων κτηρίων, τότε θα μεταβιβαστούν οι μετοχές της «Ελληνικό Α.Ε.» στη Lamda Development προκειμένου να ολοκληρωθεί το οικονομικό κλείσιμο της συναλλαγής με την καταβολή της πρώτης δόσης.
Ελληνικό: Το ΤΑΙΠΕΔ υπεύθυνο για το κόστος κατασκευής των εγκαταστάσεων

Σύμφωνα με τη σχετική διάταξη του σχεδίου νόμου για την αδειοδότηση υδατοδρομίων, το οποίο αναμένεται να ψηφιστεί τις επόμενες ημέρες, το ΤΑΙΠΕΔ θα επωμισθεί το κόστος κατασκευής των νέων εγκαταστάσεων του λιμενικού.

Το έργο θα δημοπρατηθεί από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας (ΥΠΕΘΑ) σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις περί δημοσίων έργων. Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι το έργο θα ενταχθεί στον προϋπολογισμό δημοσίων επενδύσεων του ΥΠΕΘΑ έτσι ώστε όταν το ΤΑΙΠΕΔ λάβει την πρώτη δόση του τιμήματος από την αγοραπωλησία των μετοχών της «Ελληνικό Α.Ε.», η κάλυψη της δαπάνης να γίνεται με κατάθεση των αντίστοιχων εσόδων στον προϋπολογισμό του υπουργείου.

Η εκταμίευση του ποσού για την κατασκευή των νέων εγκαταστάσεων της μονάδας υποβρυχίων αποστολών στο Ελληνικό, θα γίνεται ανάλογα με την πρόοδο των εργασιών.

Πηγή: iefimerida.gr

Το πρώτο ελληνικό υποβρύχιο Nordenfelt (I)

Στα μέσα της δεκαετίας του 1880, το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό επεδίωκε να ενισχύσει τη δύναμη του και παράλληλα να βρει τρόπους να παραμείνει στην πρωτοπορία των τεχνολογικών εξελίξεων.

Η λύση βρέθηκε τον Ιανουάριο του 1886, όταν η ελληνική κυβέρνηση αγόρασε το πρώτο υποβρύχιο της χώρας.

Το Nordenfelt I βασίστηκε στο σχέδιο του George Garrett, Άγγλου κληρικού και κατασκευάστηκε από την εταιρεία του Σουηδού κατασκευαστή όπλων Thorsten Nordenfelt, από τον οποίο πήρε το όνομα του. 

Στις 13 Ιανουαρίου 1886 το υποβρύχιο άγγιξε την ελληνική πραγματικότητα. Αγοράστηκε από την κυβέρνηση του Θεόδωρου Δηλιγιάννη στις αρχές του Δεκεμβρίου του 1885.

Στο λιμάνι του Πειραιά έφτασε αποσυναρμολογημένο, ενώ χρειάστηκαν περίπου δύο μήνες για να συναρμολογηθεί.

Όταν ολοκληρώθηκε, πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στον Φαληρικό όρμο για να παρακολουθήσει τις δοκιμές.

Oι αδυναμίες του υποβρυχίου Advertisement Στην επιφάνεια παρουσίασε στοιχεία αξιόπλοου σκάφους.

Ωστόσο δεν ίσχυσε το ίδιο στην κατάδυση, κατά την οποία δημιουργήθηκαν προβλήματα ευστάθειας, στεγανότητας και αδυναμίες στην εκτόξευση της τορπίλης.

Το «Nordendelt Ι» κρίθηκε μη αποδεκτό από το Ελληνικό Ναυτικό και έτσι δεν κατάφερε να ενταχθεί στη δύναμη του.

Παρέμεινε στον Όρμο του Φαλήρου να σαπίζει ανενεργό έως το 1901, όταν μεταφέρθηκε για διάλυση και καταστράφηκε.

Για να επιτευχθεί η μέγιστη απόδοση της μηχανής του υποβρυχίου, ο λέβητας έπρεπε να ανάβει στο λιμάνι τρεις ημέρες νωρίτερα ή τουλάχιστον δώδεκα ώρες, ώστε να μπορεί να κινηθεί.

Αυτό το μειονέκτημα δεν είχε αναφερθεί στους υποψήφιους αγοραστές του.

Οι συνθήκες μέσα στο σκάφος δεν ήταν ευχάριστες λόγω της υψηλής θερμοκρασίας, της στάχτης από τα κάρβουνα που χρησιμοποιούνταν στο λέβητα, της υγρασίας και κυρίως των διαρροών μονοξειδίου του άνθρακα.

Παρά τις αδυναμίες του, το Nordenfelt ήταν το πρώτο υποβρύχιο με πυροβόλο επί του καταστρώματος.

Μια ακόμη ένδειξη πρωτοπορίας του ήταν το σύστημα καύσης που διέθετε στο λέβητα του.

Συγκεκριμένα το υποβρύχιο περιλάμβανε ένα μικρό πυργίσκο ύψους ενός μέτρου με ένα μικρό θόλο από γυαλί πάχους μιας ίντσας.

Αν με την κατάδυση ο πυργίσκος διατηρούνταν κατά ένα μέτρο έξω από το νερό και με ανοιχτή την κάθοδο, μπορούσε να διατηρηθεί η καύση στο λέβητα, αναρροφώντας αέρα. Αυτός ακριβώς είναι και ο τρόπος που χρησιμοποιείται στις μηχανές εσωτερικής καύσης στα σύγχρονα υποβρύχια. 

Στοιχεία από την ιστοσελίδα του Πολεμικού Ναυτικού..

Χρονολογία: 13/01/1886 - 1901
Τύπος Υποβρυχίου: Nordenfelt
Παροπλισμός
Παρέμεινε στην δύναμη του στόλου μέχρι το 1901, χωρίς να είναι επιχειρησιακό.
Εξωτερικά χαρακτηριστικά σκάφους
Διαστάσεις: 19,5/3,66/3,35 μέτρα
Εκτόπισμα: 60 τον.
Προώθηση: Ατμομηχανή 100hp
Ταχύτητα: 9 κόμβοι
Οπλισμός: 1 πολυβόλο Nordenefelt 25.4 χιλ., 1 τορπίλη Whitehead

Πληροφορίες
Ναυπηγήθηκε το 1884-85 στη Σουηδία, σύμφωνα με τα σχέδια των μηχανικών G.Garrett και T.V Nordeland.
Αγοράσθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση αντί ποσού 9.000 λιρών.
Τον Απρίλιο του 1886, κατέπλευσε στο Ναύσταθμο όπου του έγιναν οι δοκιμές.
Ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε από το Ναυτικό, και μετά την παρέλευση περίπου 15 ετών, το 1901, διαλύθηκε.

Η Πλατεία Τερψιθέας

Οι πλατείες της Τερψιθέας

Η Πλατεία Τερψιθέας (μια πλατεία κάποτε) είναι μια από τις πιο σημαντικές πλατείες στο κέντρο του Πειραιά. Σήμερα η ορθότερη απόδοση θα ήταν "οι πλατείες της Τερψιθέας" αφού χωρίζονται οριζόντια και κάθετα τόσο από την Ηρώων Πολυτεχνείου όσο και από την 2ας Μεραρχίας (πρώην Αιγέως) με αποτέλεσμα να σχηματίζουν τέσσερις (4) διαφορετικές πλατείες που έχουν και διαφορετικά χαρακτηριστικά. Στις παλαιότερες γενιές ήταν περισσότερο γνωστή με το όνομα Περιβολάκια.

Η πλατεία τερψιθέας σημαντική ως προς την θέση της αφού ένωνε δύο διαφορετικά λιμάνια (το εμπορικό λιμάνι με το Πασαλιμάνι το τουριστικό λιμάνι δηλαδή) αλλά και δύο διαφορετικούς κόσμους αυτόν του λιμανιού (της τρούμπας), του λιμανιού, της νύχτας, της θάλασσας (θα μπορούσαμε να δώσουμε εκατοντάδες ονόματα) και αυτόν της αστικής τάξης της πόλης αφού από το ύψος της πλατείας και προς το Πασαλιμάνι συναντούσε κανείς τα πιο όμορφα κτήρια επιφανών ανθρώπων που σήμερα τα περισσότερα στέκονται παρατημένα με την δικαιολογία του "διατηρητέου".  

Πιο εξειδικευμένα θα λέγαμε ότι η ανατολική Τερψιθέα (η άνω πλατεία δηλαδή) είναι αυτή που κοιτάει προς πασαλιμάνι ενώ η δυτική πλευρά (η κάτω) αυτή που κοιτάει προς εμπορικό λιμάνι. Λέμε πάνω και κάτω πλευρά γιατί κάποτε όταν η πλατεία ήταν μία υπήρχαν μαρμάρινα σκαλάκια που χώριζαν την πάνω και την κάτω πλευρά της. 

Η εξερεύνηση αρχίζει: 

Εαν προσπαθούσαμε να εξερευνήσουμε οπτικά την πλατεία τερψιθέας με την φορά του δείκτη ενός ρολογιού τότε φανταστείτε έναν τεράστιο λεπτοδείκτη να μας δείχνει ακριβώς. Αυτό το ακριβώς πέφτει πάνω στο άγαλμα του ήρωα των ιμίων Παναγιώτη Βλαχάκου. Πολλοί είναι αυτοί που τον γνωρίζουν ώς τον ήρωα του πολεμικού μας ναυτικού αντιπλοίαρχο Βλαχάκο, λίγοι όμως γνωρίζουν ότι υπήρξε ναυτοπρόσκοπος στον πειραιά (1ο σύστημα ν/π πειραιά) και για αυτό τον λόγο δύο φορές τον χρόνο (28η Οκτωβρίου και 25η Μαρτίου) όλοι οι πρόσκοποι πειραιά μετά την παρέλαση βρίσκονται κάτω από το άγαλμά του για να του αποδώσουν τιμές και να βγάλουν τις απαραίτητες φωτογραφίες εκεί ως δείγμα ότι δεν τον ξέχασαν.

Μέχρι το 1968 στην πλατεία Τερψιθέας απέδιδαν τιμές σε ένα ιδιωτικό μνημείο το οποίο είχε στηθεί με μέριμνα των ναυτιλιακών εταιρειών, το μνημείο του "Αφανούς ναύτη" την ιστορία του οποίου μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε να αναφέρουμε ότι σε αυτό το σημείο υπάρχει αφιερωματική πλάκα με την οποία η πλατεία Τερψιθέας μετονομάζεται σε πλατεία Κων/νου Καραμανλή (ακολουθώντας τις γνωστές τακτικές δημάρχων χρόνια τώρα που μετονομάζουν τα πάντα σε ένδειξη πίστης σε κάποια  πλαστική σημαία κόμματος. Προτιμητέα ονόματα: Καραμανλής, Παπανδρέου, Ελ. Βενιζέλου και Ηρ. Πολυτεχνείου αναλόγως πολιτικών πεποιθήσεων).

Στο και πέντε (λίγο πιο δεξιά δηλαδή). Το πρώτο αξιόλογο κτήριο που θα συναντούσατε επί της πλατείας θα ήταν η Ευαγγελική εκκλησία Πειραιά η οποία βρίσκεται επί ενός μικρού δρόμου την Γλάδστωνος (στον αριθμό 11). Δεξιά κι αριστερά το συγκρότημα των πλατειών της Τερψιθέας περικλείονται από δύο μικρούς δρόμους σχεδόν πεζόδρομους θα λέγαμε την Γλάδστωνος και την Παλαιολόγου.

 

Στην Δεύτερη πλατεία:

 Εαν το φανταστικό ρολόι μας έδειχνε και τέταρτο τότε θα βλέπαμε το εγκαταλειμένο πλέον κτήριο των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων "Πλάτων" του Παπαϊωάννου. Το σχολείο αυτό (επί της Γλάδστωνος κι αυτό αλλά κάτω από την ηρώων πολυτεχνείου) κάποτε θεωρείτο ένα από τα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία στον Πειραιά αλλά ο οικονομικός μαρασμός του Πειραιά που τον χτύπησε πολλά χρόνια πριν από την έλευση του μνημονίου, έκλεισε το σχολείο αυτό όπως και τα περισσότερα στην περιοχή του Πειραιά. 

 

Συνεχίζοντας την περιήγηση κάτω από την ηρώων πολυτεχνείου και εδώ πρέπει να πούμε ότι η κάτω πλευρά της Τερψιθέας, σώθηκε χάρη στον αγώνα των κατοίκων της περιοχής, όταν το 1999 απέτρεψαν τον Δήμο (που όπως ξέρουμε πάντα φροντίζει για το καλό μας) που επιθυμούσε την ανέγερση γκαράζ χωρητικότητας 450 θέσεων. 
 Πριν όμως ο Δήμος να προβεί στην επίσημη δήλωση περί ανέγερσης του γκαράζ τότε, είχε φροντίσει περίτεχνα να εγκαταλείψει τους κήπους της Τερψιθέας στην τύχη τους και σωροί σκουπιδιών είχαν συσσωρευτεί στα παρτέρια τους ώστε να προκληθεί δυσφορία στον κόσμο και να καταπιεί εύκολα το γκαραζ (για αυτό και εαν δείτε κάτι παρόμοιο σε οποιαδήποτε περιοχή του Πειραιά να ξέρετε ότι τίποτα δεν είναι στην τύχη, για όλα υπάρχει μια σκοπιμότητα από πίσω).

 

Εδώ οφείλουμε να πούμε ότι στον κήπο μπροστά από τον πλάτωνα υπάρχει παιδική χαρά στην οποία ελπίζω να ξαναδούμε παιδιά να παίζουν εντός αυτής. 
Και λέω ελπίζω γιατί πολύ λίγο καιρό πρίν λίγο πιο κάτω λειτουργούσε παράρτημα του ΟΚΑΝΑ με αποτέλεσμα το να φέρει κάποιος το παιδί του ανάμεσα στο πλήθος αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων, ισοδυναμούσε με αυτοκτονία.

Στην τρίτη πλατεία:

Προχωράμε και φτάνουμε στο παρά είκοσι. Στην τρίτη από τις τέσσερις πλατείες που απαρτίζουν την Τερψιθέα. Θεωρώ ότι η τρίτη είναι η πιο πράσινη από όλες. 
Κάποτε η Πλατεία Τερψιθέας ήταν καταπράσινη, ένας μικρός βοτανολογικός κήπος. 
Είχε συντριβάνια, άκουγες τον ήχο του νερού ενώ μικρός ακόμα θυμάμαι τα κλουβιά στην κάτω πλευρά που είχαν ωδικά πτηνά, παπαγαλάκια, παγώνια, πάπιες, χήνες αλλά και κύκνους να λιάζονται ελεύθεροι, ενώ κουλουρτζήδες πούλαγαν κουλούρια περισσότερο για να ταίζουν τα παιδιά τις πάπιες. 
Ήταν ας πούμε μια μικρογραφία του Εθνικού κήπου που υπάρχει σήμερα στην Αθήνα.  Σήμερα ελάχιστα δένδρα έχουν μείνει και αυτά μάλλον βρίσκονται σε αυτό το σημείο.

  
Εδώ στον τρίτο κήπο δηλαδή για κάποιον λόγο που από λίγοι έως πολλοί λίγοι γνωρίζουν έχει τοποθετηθεί και μια πλάκα το 2004 με αφιέρωση στο "παγκόσμιο Στεφάνι Ελιάς". Αφιερωμένο τι; ο συγκεκριμένος κήπος; και οι τέσσερις πλατείες, η πλάκα μόνη της; 

Στο βιοκλιματικό κτήριο:

Βρισκόμαστε ήδη στα αριστερά (πεζόδρομο Παλαιολόγου) και περίπου στην θέση παρά τέταρτο συναντάμε ένα μεγάλο κτήριο κατασκευασμένο από γιαλί. Πρόκειται για το βιοκλιματικό κτήριο ιδιοκτησίας Γιώργου Goodman.

Η φωτο είναι από http://www.glasscon.com/projects.aspx

Από την "Κάσσα" στον Οίκο Ναύτου:

Αφήνοντας το σύγχρονο αυτό κτήριο ανεβαίνουμε στην θέση παρά δέκα όπου και συναντούμε τον Οίκο Ναύτου ή ότι έχει απομείνει από αυτόν μετά την κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων (το φαγοπότι βαπτίστηκε κατάρρευση ασφαλιστικού).

Δεν έχουμε να πούμε τίποτα άλλο για τον "Οίκο Ναύτου" παρά μόνο ντροπή για το γεγονός ότι πρόκειται για έναν θεσμό που ξεκίνησε ουσιαστικά πριν και από το 1821 με τον θεσμό της "κάσσας". 
Κάσσα ήταν ένα κοινό ταμείο τα έσοδα του οποίου προέρχονταν από τα πλοία που εκτελούσαν δρομολόγια στο εξωτερικό και με τα λεφτά που μάζευαν βοηθούσαν τους ναυτικούς που ήταν άρρωστοι, φτωχοί, άνεργοι ή τις οικογένειές τους. 
Την "κάσσα" διαχειρίζονταν η Δημογεροντία και όλα αυτά σώζονται ως καταγραφές χρεωγράφων της προεπαναστατικής ακόμα ελλάδας. 
Αυτή την "κάσσα" οι σύγχρονοι δημογέροντες την έβαλαν σε κάσα και την έκαναν μια ωραία κηδεία.

 Δεκαεπτά Σφαίρες για έναν άγγελο:
 

Στο τελευταίο σημείο μας (θέση παρά πέντε) πρίν ολοκληρώσουμε την πλήρη περιστροφή της πλατείας βρίσκουμε το άγαλμα της 17χρονης Ηρώς Κωνσταντοπούλου. 
Εκτελέστηκε στην Καισαριανή το 1944 από τους Γερμανούς, αφού πρώτα βασανίστηκε στην οδό Μέρλιν από την κομαντατούρ (είναι φίλοι μας οι γερμανοί και τα μνημόνιά τους είναι για το καλό μας). 
Ήταν μέλος της ΕΠΟΝ και μόλις που είχε προλάβει να τελειώσει τις γυμνασιακές της σπουδές. Η ζωή και η δράση της γυρίστηκαν ταινία με τίτλο "17 σφαίρες για έναν άγγελο". 

Ο γύρος της Τερψιθέας κλείνει με την οδό Κολοκοτρώνη που βρίσκεται στο πάνω μέρος της στην οποία βρίσκουμε αυτό το όμορφο διατηρητέο σε φωτογραφία του 1982

Το κτήριο Χριστοπούλου που έχει κριθεί από το ΥΠΕΧΩΔΕ ως παραδοσιακό 

Η Τερψιθέα το 1884 όπως είχε σχεδιαστεί. Έμοιαζε με την Πλατεία Συντάγματος αφού χωρίζονταν σε άνω και κάτω τμήμα που ενώνονταν με σκαλάκια. Επί της Λεωφόρου Σωκράτους περνούσε αρχικά ιππήλατος και αργότερα ατμήλατος σιδηρόδρομος

Σπάνιο επιστολικό δελτάριο της Πλατείας Τερψιθέας - PIREE PLACE TERPSITHEA

Πηγή: pireorama.blogspot.com

Νέα Δωρεά προς το Πολεμικό Μουσείο

Πολεμικό Μουσείο

«Πολεμικό Μουσείο Αθηνών»

Το Πολεμικό Μουσείο γιά δεύτερη φορά μέσα σέ σύντομο χρονικό διάστημα έγινε αποδέκτης μιάς ακόμα μοναδικής/ανεκτίμητης δωρεάς εκ μέρους του συλλέκτου/δωρητού κ. Θεοδώρου Ντατσοπούλου.

Πρόκειται για επτά αυθεντικές γκραβούρες/χαλκογραφίες τού 17ου & αρχών τού 18ου αιώνα, με χάρτες τής Γαληνοτάτης Δημοκρατίας τής Βενετίας πού όλοι τους αφορούν τήν Ελλάδα.

Είναι πράγματι μία ακόμα γενναιόδωρη προσφορά τού κ. Θεοδώρου Ντατσοπούλου τόν οποίο ευχαριστούμε θερμά γιά μία ακόμα φορά η οποία ... μάλλον δέν θά είναι & η τελευταία.
Οι γκραβούρες έλαβαν ήδη τήν θέση τους στόν εκθεσιακό χώρο καί αναμένουν τούς επισκέπτες τους!

Ώρες Λειτουργίας

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ : 09:00-17:00
ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ : 09:00 - 20:00

Ρουμανία: Ο κοριός τακουνιού

Πάμε αρκετά χρόνια πίσω, στη περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, για να δούμε μία συσκευή υποκλοπών που σχεδιάστηκε από τη KGB ή πιο σωστά КГБ (Комите́т Госуда́рственной Безопа́сности, Επιτροπή για τη Κρατική Ασφάλεια) της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά χρησιμοποιούνταν από πολλές υπηρεσίες του κομμουνιστικού χώρου υπό το Σύμφωνο της Βαρσοβίας.

Πηγή: News.com.au

Στη Ρουμανία η Securitate, η μυστική αστυνομία του κράτους, διοργανώθηκε, εκπαιδεύτηκε και εξοπλίστηκε σε μεγάλο βαθμό από τη Σοβιετική NKVD. Την υπηρεσία που μετέπειτα μετατράπηκε στη KGB που όλοι γνωρίζουν. Καθώς μιλάμε για μία εποχή όπου η τεχνολογία δεν είχε προχωρήσει αρκετά, οι τεχνικές παρακολουθήσεις σχεδόν πάντα βασίζονταν σε ένα ενεργό πομπό και ένα δέκτη ραδιοσημάτων. Ο πομπός είχε μία μπαταρία και κεραία και εξέπεμπε σε μία συγκεκριμένη συχνότητα, και ανάλογα με την ισχύ του υπήρχε μία ομάδα κρυμμένη σε ανάλογη απόσταση με ένα δέκτη συγχρονισμένο στην ίδια συχνότητα για να λαμβάνει και να καταγράφει τις συνομιλίες.

Πηγή: Προσωπικό αρχείο

Έμπνευση για το άρθρο μας ήταν το έκθεμα που βλέπετε στη παραπάνω φωτογραφία. Αυτό το έκθεμα προέρχεται από το Διεθνές Μουσείο Κατασκοπείας στην Ουάσινγκτον στις ΗΠΑ, και η περιγραφή του αναφέρει τα ακόλουθα. Να τονίσουμε ότι ζητήσαμε περαιτέρω πληροφορίες για το συγκεκριμένο έκθεμα και μας ενημέρωσαν ότι ήταν από τη Securitate της Ρουμανίας τη περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.

---

Όταν ένας Αμερικανός διπλωμάτης σε μία χώρα της Ανατολικής Ευρώπης έδωσε τα παπούτσια του για επισκευή, η τοπική υπηρεσία αντικατασκοπείας μυστικά τοποθέτησε ένα κρυμμένο μικρόφωνο και πομπό.

Κοριός τακουνιού παπουτσιού, Ανατολική Ευρώπη, δεκαετία 1960

---

Πηγή: AllSetBrunette.wordpress.com

Οι ίδιες συσκευές τεχνικής παρακολούθησης ήταν εξίσου διαδεδομένες και σε άλλες χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Αναφορές από πλέον αποχαρακτηρισμένα εγχειρίδια της Σοβιετικής Ένωσης αναφέρουν ότι η στρατολόγηση ατόμων όπως καθαρίστριες, τσαγκάρηδες, κτλ. ήταν κλειδί για αυτές τις επιχειρήσεις. Τα άτομα αυτά εκπαιδεύονταν και πληρώνονταν για να τοποθετούν τέτοιους κοριούς στα παπούτσια των στόχων των κρατικών υπηρεσιών. Με απλά λόγια, ένας αξιωματικός πληροφοριών ενημέρωνε μία καθαρίστρια ή έναν τσαγκάρη για τους στόχους του και όταν αυτός έδινε τα παπούτσια του για συντήρηση ή επισκευή τοποθετούνταν αυτός ο κοριός. Αντίστοιχα, οι καθαρίστριες έπαιρναν κρυφά τα παπούτσια από τα δωμάτια των στόχων, τοποθετούσαν το κοριό και τα επέστρεφαν στη θέση τους.

Πηγή: Pinterest.com

Ουσιαστικά, ο στόχος γίνονταν ένας κινητός ραδιοφωνικός σταθμός και εάν γνώριζες τη συχνότητα εκπομπής του πομπού και βρισκόσουν εντός της εμβέλειας εκπομπής του, μπορούσες να συγχρονίσεις το δέκτη σου και να ακούς ότι καταγράφει το μικρόφωνο που είχε κρυμμένο. Τα δύο βασικά μειονεκτήματα αυτού του κοριού ήταν ότι λειτουργούσε μόνο για όσο αυτονομία του προσέφερε η μπαταρία του, και η αλλαγή της δεν ήταν κάτι εύκολο, και ο θόρυβος από το βηματισμό έκανε την ακρόαση δύσκολη σε κάποιες περιπτώσεις. Πέραν αυτών, ήταν μία αρκετά έξυπνη τεχνολογία που λειτούργησε επιτυχώς για χρόνια προτού εντοπισθεί.

Πηγή: defensegr.wordpress.com