Πέραν του ότι αυτός ο μύθος έχει βγάλει «κακό όνομα» στα αυτόματα όπλα, και έχει οδηγήσει πολλούς εκτός του χώρου να θεωρούν όλα τα όπλα ως αυτόματα, είναι τόσο εκτός πραγματικότητος που δικαιωματικά του αξίζει ένα άρθρο εις αυτή τη σειρά μας.
Όσοι έχουν εκπαιδευτεί στη χρήση αυτόματων φορητών όπλων γνωρίζουν ότι η επιλογή αυτόματης βολής έχει εξαιρετικά περιορισμένες εφαρμογές.
Για παράδειγμα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε να κρατήσει «κρυμμένο» τον εχθρό για να ολοκληρωθεί μία μετακίνηση (πυρ και κίνηση), ή για να παρατηρήσει κάποιος τις θέσεις του εχθρού χωρίς φόβο εχθρικών πυρών, κτλ. Κυριολεκτικά, δεν υπάρχουν παραπάνω από 5-10 τακτικές που απαιτούν χρήση αυτής της επιλογής βολών.
Για τους παραπάνω λόγους, οι βολές κατά ριπάς σπανίως χρησιμοποιούνται, και όσο πηγαίνουμε προς πιο επίλεκτες μονάδες, τόσο μικρότερη χρήση τους γίνεται.
Ο λόγος είναι ότι φθείρουν το όπλο, είναι επικίνδυνες καθώς δε προσφέρουν εύστοχες βολές, κουράζουν το χειριστή, και το πιο σημαντικό, καταναλώνουν τρομακτικά γρήγορα πυρομαχικά που ίσως να χωρίζουν τη ζωή από το θάνατο σε μία ένοπλη συμπλοκή.
Για να γίνει καλύτερα κατανοητό αυτό, παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο «The Operator» όπου ο SEAL, στέλεχος της DEVGRU, Ρόμπερτ Ονίλ, μίας από τις πιο επίλεκτες μονάδες ειδικών επιχειρήσεων των ΗΠΑ, αναφέρει σχετικά με τη συμμετοχή του στην εξουδετέρωση του Οσάμα Μπιν Λάντεν στο Πακιστάν το 2011.
«Μετά την ενημέρωση, περπατήσαμε πίσω στους θαλάμους μας και φορέσαμε τον εξοπλισμό μας.
Δεν είχα αλλάξει το συνηθισμένο εξοπλισμό μου για αυτή την αποστολή, τον οποίο είχα τελειοποιήσει με τα χρόνια στο ελάχιστο βάρος και μέγιστη χρηστικότητα.
Δε μετέφερα πλέον μαχαίρι ή πιστόλι.
Είχα τη κεραμική θωράκιση μου, ένα μπουκάλι Nalgene με νερό, δύο μπάρες πρωτεΐνης, και την αραβίδα μου Heckler & Koch 416 με τρεις εξτρά γεμιστήρες.
Ακόμα και σε εκείνη την ανταλλαγή πυρών διάρκειας μίας ώρας κοντά στα σύνορα του Πακιστάν είχα χρησιμοποιήσει μόλις ενάμισι γεμιστήρα. Σαρανταπέντε φυσίγγια. Ας το πούμε έτσι…
Το να μου τελειώσουν τα πυρομαχικά δεν ήταν από τα πράγματα που με απασχολούσαν.»
Σκεφτείτε λίγο το παραπάνω, σε μία ένοπλη συμπλοκή με τζιχαντιστές τρομοκράτες διάρκειας μίας ώρας, κυριολεκτικά όσο διαρκούν κάποιες ταινίες, ένας από τους καλύτερους πολεμιστές των ΗΠΑ ξόδεψε μόλις 45 φυσίγγια.
Για να γίνει καλύτερα κατανοητό, σε βολές κατά ριπάς το HK 416 βάλλει με 700-900 φυσίγγια/λεπτό.
Αυτό σημαίνει ότι τέσσερις γεμιστήρες (1 στο όπλο και 3 στην εξάρτηση) είναι 120 φυσίγγια, άρα με βολές κατά ριπάς ο χρόνος που θα χρειάζονταν για να τελειώσει όλα τα πυρομαχικά του θα ήταν 10.28 δευτερόλεπτα (αυτό είναι με τη χαμηλότερη δυνατή ταχυβολία του HK 416, αυτή των 700 φυσιγγίων/λεπτό, δηλαδή 11.7 φυσιγγίων ανά δευτερόλεπτο).
Σκεφτείτε το λίγο, και ελπίζουμε να αντιλαμβάνεστε πόσο εκτός πραγματικότητος είναι ταινίες στο θέμα της χρήση βολών κατά ριπάς.
Επαναλαμβάνουμε, δε θα δείτε ποτέ οποιονδήποτε εκπαιδευμένο σε αυτόματα φορητά όπλα σε συνθήκες ζωής και θανάτου να βάλλει κατά ριπάς βάζοντας σε κίνδυνο άτομα κοντά στο στόχο, και δεύτερον, να ξοδεύει πολύτιμα πυρομαχικά.
Ειδικά σε αστυνομικές και αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις, είναι, πέραν πολύ συγκεκριμένων ελάχιστων εφαρμογών, απαγορευτική η χρήση τους.
Άρα, ελπίζουμε να αντιλαμβάνεστε τώρα γιατί αυτό αποτελεί ένα από τους μεγαλύτερους μύθους που βλέπουμε στις περισσότερες ταινίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου