Ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του

 

γράφει ο Υποναύαρχος Βασίλης Πολίτης

 Το Ορούτς Ρείς μαζί με τα συνοδά πλοία του συνεχίζει να κάνει βόλτες και έρευνες στο Αιγαίο μεταξύ Καρπάθου και Ρόδου ,ο Ερντογάν επισκέφθηκε πρόσφατα τα κατεχόμενα στα Βαρώσια της Αμμοχώστου για να κάνει πικνίκ γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια τον ΟΗΕ και την ανύπαρκτη αμήχανη ΕΕ που απλά καταδικάζει , οι παραβιάσεις /υπερπτήσεις πάνω από τα νησιά μας γίνονται κάθε μέρα όλο και περισσότερες αμφισβητώντας τον εναέριο χώρο μας, οι παράνομες NAVTEX  έχουν γίνει πια καθημερινότητα μέσα στην Ελληνική ΑΟΖ , τα νησιά μας Τήλος, Χάλκη Σαμοθράκη, Λήμνος, Λέσβος ζητούνται να αποστρατικοποιηθούν ,οι κυρώσεις ακούγονται αλλά ποτέ δεν έρχονται , η Αλβανία που και που θέτει θέμα Τσάμηδων και χαμένων εδαφών και εμείς η απάντηση σε όλα αυτά  ;

​Η αλήθεια είναι ότι η χώρα μας βρίσκεται εν μέσω αναθεωρητικών μαξιμαλιστικών τάσεων δυνάμεων και  βάλλεται από όλες τις πλευρές παντοιοτρόπως και συστηματικά. 

Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν είναι κατά την άποψη μου ο αναθεωρητισμός των κακών γειτόνων όσο η αδυναμία των πολιτικών μας δυνάμεων τα τελευταία χρόνια στην γεωπολιτική ανάγνωση, γραφή και επεξήγηση των γεωπολιτικών εξελίξεων.  

Η αδυναμία αυτή συνοψίζεται σε  μία δραματική  διαχρονική έλλειψη στρατηγικής κουλτούρας και την«θεοποίηση» των υποκατάστατών της: του Διεθνούς Δικαίου, του όψιμου Ευρωπαϊσμού , του Πολιτικώς Ορθού και της κακώς εννοούμενηςπολιτισμικότητας. 

Αυτή η βαθιά ριζωμένη αντίληψη μέσα μας ,από την μεταπολίτευση και μετά σε συνδυασμό με την υποσυνείδητη κατάργηση στην συνείδηση μας του Βεστφαλιανού Έθνους -Κράτους , δεν μας επιτρέπει να ερμηνεύσουμε τη διεθνή πραγματικότητα όπως πρέπει, έτσι  ώστε να ομιλούμε την ίδια γλώσσα με αυτή των συμμάχων, των αντιπάλων και των εχθρών μας που από καιρό μάλλον δεν συμφωνούν με τις απόψεις του Φράνσις Φουτζιγιάμα περί τέλους της Ιστορίας και επικράτησης του Διεθνούς Δικαίου και της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας . Δυστυχώς, η έλλειψη στρατηγικής , εθνικών στόχων και οράματος έχουνκαταντήσει την χώρα μας να έπεται  πάντα των γεγονότων και καταστάσεων και να αναζητά μετά εορτής «σωτήρες» από το εξωτερικό που ποτέ βέβαια – η ιστορία το έχει αποδείξει– δεν πρόκειται να έρθουν ή όταν έρχονται είναι για κακό και εθνική καταστροφή . 

Στις Διεθνείς Σχέσεις και την Γεωπολιτική ο βασικός  κανόνας είναι ,πως αυτό που μετράει τελικά δεν είναι το δίκαιο αλλά η ισχύς και η αποφασιστικότητα, ούτε βέβαια η ικανότητα για άμυνα αλλά η αποτρεπτική ισχύς, αυτήν την ισχύ που αποκτά η κάθε χώρα από μόνη της η με εποικοδομητικές συμμαχίες.  

Μας το δίδαξε εδώ και χιλιάδες χρόνια πριν, ένας πρόγονος μας ο Θουκυδίδης,  που τον άκουσαν και τον εφαρμόζουν όλες οι άλλες χώρες εκτός από την χώρα που τον γέννησε. 

Τότε μόνο σε υπολογίζουν όλοι οι σύμμαχοι και οι εχθροί όταν ξέρουν ότι είσαι δυνατός και δεν παρακαλάς αλλά απαιτείς.  «Ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του», έγραψε ο διαχρονικά επίκαιρος Θουκυδίδης.

Όποιος πιστεύει πως «οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν κάτι», ή ότι  η ιστορία είναι στατική χωρίς γεωπολιτικές δυναμικές και εκρήξεις ας πάει να ρωτήσει τους Κύπριους και τους Αρμένιους του Ναγκόρνο Καραμπάχ που έχασαν τις προγονικές τους εστίες από την μια μέρα στην άλλη.  

Οι πρώτοι περιμένουν ακόμα τον πολιτισμένο Δυτικό κόσμο ναπείσει τους βάρβαρους  Τούρκους εισβολείς  να τους επιστρέψουν τα σπίτια τους ,οι δε  δεύτεροι, που  θεωρούσαν δεδομένη τη συμμαχική βοήθεια από τη Ρωσία και τον υπόλοιπο κόσμο έφτασε αλλά υπό τη μορφή της διαμεσολάβησης και μίαςσυμφωνίας που επισφράγισε απλώς τα τετελεσμένα/κεκτημένα από τους Αζέρους και Τούρκους στο πεδίο της μάχης: την αρμενική «Μικρασιατική Καταστροφή».

Η Ελλάδα έχει φθάσει πλέον στο χείλος του γκρεμού, είτε θα αλλάξει τρόπο ερμηνείας και αντιμετώπισης των τουρκικών προκλήσεων , θέτοντας στόχους και εκπονώντας μακροπρόθεσμη στρατηγική, είτε θα υποταχθεί στις τουρκικές παράλογες αξιώσεις και θα γίνει κράτος δορυφόρος της Τουρκίας. 

Το Διεθνές Δίκαιο, η Εξωτερική Διπλωματία και η Στρατηγική Κατευνασμού για την επίλυση των όποιων Ελληνοτουρκικών διαφορώντελικά αποδεικνύεται  ότι δεν φθάνουν όταν αυτές δεν συνοδεύονται από αποτρεπτική ισχύ και αποφασιστική πολιτική βούληση.   

Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει, να είμαστε ρεαλιστές …