Στόχος του αγώνα που ξεκίνησε η ΕΟΚΑ στη Κύπρο ήταν η ένωση με την Ελλάδα, η οποία τελικώς δεν επετεύχθη καθώς ο αγώνας κατέληξε με τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου και την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Κύπρου, η οποία αποδείχθηκε θνησιγενής, αφού οι συμφωνίες περιείχαν τον σπόρο του διχασμού και της αντιπαράθεσης μεταξύ ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, με την συνέχιση της βρετανικής στρατιωτικής παρουσίας μέσω των κυρίαρχων βάσεων.
Την 1η Απριλίου 1955 μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα όλες οι πόλεις της Κύπρου ξύπνησαν από τις δυνατές εκρήξεις. Μέλη της ΕΟΚΑ είχαν οργανώσει δολιοφθορές σε στόχους βρετανικών συμφερόντων. Πρώτος νεκρός ο μαθητής Μόδεστος Παντελής ο οποίος σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία ενώ προσπαθούσε να κόψει ηλεκτροφόρα σύρματα, ώστε να διακόψει τον φωτισμό σε βρετανική βάση και να γίνει η επίθεση.
Πρώτος καταζητούμενος ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο οποίος υπήρξε και ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ. Ήταν από τους λίγους αντάρτες με στρατιωτική εμπειρία καθώς είχε υπηρετήσει ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στην Ελλάδα. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου είχε ίσως το πλέον ηρωικό τέλος από τους ήρωες της ΕΟΚΑ. Μετά από προδοσία εντοπίστηκε το κρησφύγετο του κοντά στο Μοναστήρι του Μαχαιρά. Αφού έβγαλε έξω από το κρυσφύγετο τους συναγωνιστές του έμεινε μόνος του και έδωσε μάχη επί 8 ώρες σκοτώνοντας δεκάδες Άγγλους. Τελικώς για να τον εξουδετερώσουν έριξαν βενζίνη με ελικόπτερα και τον έκαψαν ζωντανό.
Ηρωική μορφή που ξεχώρισε ήταν και αυτή του Κυριάκου Μάτση ο οποίος επίσης εντοπίστηκε σε κρησφύγετο το οποίο είχε προδοθεί. Όταν οι Βρετανοί του ζήτησαν να βγει, αυτός απάντησε ότι θα το έκανε μόνο πυροβολώντας. Τότε τον σκότωσαν με χειροβομβίδες που έριξαν στο κρησφύγετο.
Τα τέσσερα χρόνια του αγώνα γράφτηκαν σελίδες απίστευτου ηρωισμού με τους Βρετανούς να οδηγούν στην αγχόνη και να εκτελούν νεαρά παιδιά που συμμετείχαν στην ΕΟΚΑ. Καραολής, Δημητρίου, Πατάτσος, Παναγίδης… Όλοι στάθηκαν μπροστά στην αγχόνη ψέλνοντας τον εθνικό ύμνο και φωνάζοντας ζήτω η Ελλάδα. Ο τελευταίος που απαγχονίστηκε ήταν ο 18χρονος μαθητές Ευαγόρας Παλληκαρίδης, στον οποίο η σημερινή Βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ αρνήθηκε να δώσει χάρη. Οι απαγχονισθέντες για να αποφευχθούν οι λαϊκές αντιδράσεις θάφτηκαν μέσα στο χώρο των φυλακών που σήμερα έχουν γίνει τόπος προσκυνήματος με την ονομασία «Φυλακισμένα Μνήματα».
Πολιτικός ηγέτης της ΕΟΚΑ υπήρξε ο πρώτος Πρόεδρος της Κύπρου Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ενώ μέλη της οργάνωσης διετέλεσαν οι μετέπειτα πρόεδροι Σπύρος Κυπριανού, Γλαύκος Κληρίδης και Τάσσος Παπαδόπουλος. Στον αγώνα δεν συμμετείχε το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κύπρου το ΑΚΕΛ και γιατί το ίδιο δεν επιθυμούσε αλλά και γιατί ο Γρίβας ως αντικομμουνιστής το θεωρούσε επικίνδυνο.
Σήμερα σε όλες τις πόλεις της Κύπρου πραγματοποιούνται δοξολογίες και εκδηλώσεις για την επέτειο της 1ης Απριλίου με την υπενθύμιση ότι ο αγώνας για ένωση με την Ελλάδα δεν επιτεύχθηκε, παρά το ότι στο δημοψήφισμα του 1950 το 97% των Κυπρίων είχε ταχθεί υπέρ της ενσωμάτωσης της Μεγαλονήσου στον ελληνικό κορμό. Υπέρ της ένωσης είχαν ψηφίσει ακόμα και οι Τουρκοκύπριοι.
Ο όρκος των μελών της ΕΟΚΑ
Οι αγωνιστές, πριν γίνουν μέλη της ΕΟΚΑ, έδιναν όρκο με τον οποίο δεσμεύονταν ότι θ' αγωνιστούν με όλες τους τις δυνάμεις για την απελευθέρωση της Κύπρου. Έλεγαν ορκιζόμενοι:
«Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας Τριάδος ότι:
1. Θα αγωνισθώ με όλας μου τας δυνάμεις δια την απελευθέρωσιν της Κύπρου από τον Αγγλικόν ζυγόν, θυσιάζων και αυτήν την ζωήν μου.
2. Δεν θα εγκαταλείψω τον αγώνα υπό οιονδήποτε πρόσχημα παρά μόνον όταν διαταχθώ υπό του Αρχηγού της Οργανώσεως και αφού εκπληρωθή ο σκοπός του αγώνος.
3· Θα πειθαρχήσω απολύτως εις τας διαταγάς του Αρχηγού της Οργανώσεως και μόνον τούτου.
4. Συλλαμβανόμενος θα τηρήσω απόλυτον εχεμύθειαν τόσον επί των μυστικών της Οργανώσεως όσον και επί των ονομάτων των συμμαχητών μου, έστω και εάν βασανισθώ δια να ομολογήσω.
5. Δεν θα ανακοινώ εις ουδένα διαταγήν της Οργανώσεως ή μυστικόν το οποίον περιήλθεν εις γνώσιν μου παρά μόνον εις εκείνους δι' ους έχω εξουσιοδότησιν υπό του Αρχηγού της Οργανώσεως.
6. Τας πράξεις μου θα κατευθύνη μόνον το συμφέρον του αγώνος και θα είναι απηλλαγμέναι πάσης ιδιοτέλειας ή κομματικού συμφέροντος.
7. Εάν παραβώ τον όρκον μου θα είμαι ΑΤΙΜΟΣ και άξιος πάσης ηρωρίας»
Με τον πιο πάνω όρκο δεσμευμένοι οι αγωνιστές είχαν ακμαίο και σταθερό φρόνημα σ' όλη τη διάρκεια του Αγώνα. Δεν λύγιζαν στις απειλές του δυνάστη, στις Βαριές ποινές των δικαστηρίων, στα απάνθρωπα Βασανιστήρια. Ούτε και η καταδίκη τους στον δι' απαγχονισμού θάνατο μπόρεσε να κάμψει το φρόνημα τους, γιατί πίστευαν στο θεό και στην Ελλάδα.
Ο οπλισμός της ΕΟΚΑ
Κατά την έναρξη του Αγώνα, ο οπλισμός της ΕΟΚΑ ήταν πολύ περιορισμένος. Χρησιμοποιήθηκαν τα όπλα, τα οποία είχαν φτάσει στην Κύπρο από την Ελλάδα τον Μάρτιο του 1954. Αργότερα έφτασαν άλλα όπλα με διάφορους τρόπους. Τη φροντίδα για την αποστολή όπλων στην Κύπρο από την Ελλάδα είχαν φίλοι και συνεργάτες του Διγενή στην Αθήνα. Μεγάλη ήταν η συμβολή του Κύπριου Ανδρέα Αζίνα. Οι δυσκολίες ήταν πάρα πολλές.
Μερικά όπλα έφταναν με πλοίο, που έκανε τη γραμμή Πειραιά -Λεμεσού. Στο πλοίο ταξίδευε κάθε φορά μέλος της ΕΟΚΑ, που είχε τη φροντίδα για τις βαλίτσες με τα όπλα, τα οποία προορίζονταν για την Οργάνωση. Για τη φόρτωση των Βαλιτσών στον Πειραιά και την παραλαβή τους στη Λεμεσό αναλάμβαναν υπάλληλοι και αχθοφόροι των δύο τελωνείων, οι οποίοι ήταν μυημένοι σε ειδικό σχέδιο. Οπλισμός ερχόταν και στην Πάφο μέσω ταχυδρομείου. Αργότερα έφταναν όπλα μέσα σε κυλίνδρους γκαζιού και με άλλους τρόπους.
Στις 22 Ιανουαρίου 1956, η ΕΟΚΑ ενίσχυσε τον οπλισμό της με 800 περίπου κυνηγετικά όπλα, που μέλη της είχαν αφαιρέσει από τους ιδιοκτήτες τους σ' ολόκληρη την Κύπρο.
Ένας άλλος τρόπος, με τον οποίο η ΕΟΚΑ ενισχύθηκε με όπλα και άλλο πολεμικό υλικό, ήταν η επιτόπια κατασκευή τους. Υπήρχαν ειδικά εργαστήρια γι' αυτό το σκοπό, που λειτουργούσαν στη Λευκωσία, στη Λεμεσό, στην Πάφο, στην Αμμόχωστο και σε μερικές κωμοπόλεις και χωριά. Τρία εργαστήρια στο Στρόβολο κατασκεύαζαν βόμβες, νάρκες και χειροβομβίδες. Στο βιομηχανικό εργαστήριο της Λευκωσίας κατασκευάζονταν απλοί πυροκροτητές, βόμβες ηλεκτρικές, εμπρηστικές και ασφυκτικές βρώμιου, νάρκες πιέσεως και ηλεκτρικές, Βροντώδης υδράργυρος και εκρηκτικά μίγματα διάφορα. Μερικοί αγωνιστές κατάφεραν και κατασκεύασαν όπλα με τα υπάρχοντα στην Κύπρο υλικά. Ο χημικός Νίκος Σέρβος (ψευδώνυμο: Φάουστ) και ο φαρμακοποιός Κώστας Οικονομίδης (ψευδώνυμο: Γεδεών), υπεύθυνοι εργαστηρίων, πρόσφεραν πολύτιμες υπηρεσίες. Η εφευρετικότητα και η αφοσίωση των μελών της ΕΟΚΑ στο σκοπό του Αγώνα εξουδετέρωναν τις υπάρχουσες ελλείψεις.
Τέλος πρέπει να αναφέρουμε ότι ο οπλισμός της Οργάνωσης εμπλουτιζόταν από επιθέσεις ομάδων της σε αστυνομικούς σταθμούς και στρατιωτικές αποθήκες.
1. Μαθητικές διαδηλώσεις στη Λευκωσία εναντίον των Άγγλων
2. Ο Συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας «Διγενής»
3. Τα Φυλακισμένα Μνήματα στις Κεντρικές φυλακές στη Λευκωσία δίπλα στην αίθουσα των εκτελέσεων.
4. Η εφημερίδα «Ελευθερία» για την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ
5. Βρετανοί ξυλοκοπούν στον δρόμο Κύπριους που έγραφαν συνθήματα και μοίραζαν φυλλάδια
6. Ο πολιτικής ηγέτης της ΕΟΚΑ Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και ο στρατιωτικός αρχηγός Γεώργιος Γρίβας
7. Στο δημοψήφισμα του 1950 το 97% ψήφισε υπέρ της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου