Εάν επισκεφθείτε το μουσείο της Πολεμικής Αεροπορίας που εδρεύει
στην Αεροπορική Βάση Δεκέλειας στο Τατόι, ανάμεσα στα πολλά και
ενδιαφέροντα εκθέματα θα συναντήσετε και τη παρακάτω βρετανική βόμβα από
το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αυτό το άρθρο μας θα κάνουμε μία σύντομη
ανάλυση του συγκεκριμένου όπλου.
Προτού προχωρήσουμε στην ανάλυση μας, παραθέτουμε εδώ ακριβώς την επιγραφή που υπάρχει δίπλα από αυτή τη βόμβα στο μουσείο της Πολεμικής Αεροπορίας καθώς εν συντομία και ολοκληρωμένα περιγράφει το έκθεμα. Σχετικά με την ακόλουθη περιγραφή, για όσους δε το γνωρίζουν, ΕΒΑ ήταν η Ελληνική Βασιλική Αεροπορία.
Βόμβα Αγγλικής προέλευσης που χρησιμοποιήθηκε από την ΕΒΑ κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Π. και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950, στα αεροσκάφη Bristol Blenheim MK.IV, Fairey Battle Mk.I και Spitfire Mk.IX/XVI
Κατά τη Μεγάλη Βρετανία, αυτή η βόμβα ορίζεται ως GP (General Purpose, Γενικής Χρήσης) και αποτελεί τη τέταρτη γενιά (Mk IV) όπως φαίνεται και από το όνομα της. Η κατασκευή της ξεκίνησε το 1926 και βελτιώθηκε τη δεκαετία του 1940 κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο βάσει των σχεδίων των ΗΠΑ. Το σώμα της βόμβας κατασκευάζονταν από χυτό ατσάλι. Στη μύτη και στην ουρά της υπάρχουν σπειρώματα για πυροδοτικούς μηχανισμούς και στην ουρά της έχει επίσης εσοχές για τη τοποθέτηση των πτερυγίων σταθεροποίησης ώστε να πέφτει ελεγχόμενα όταν απελευθερωθεί από το αεροπλάνο. Το αεροσκάφος που βλέπετε παρακάτω είναι ένα Bristol Blenheim Mk.IV της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας της Μεγάλης Βρετανίας τον Ιούνιο του 1940.
Η βρετανική βόμβα που μελετάμε εδώ έχει συνολικό βάρος 470 λίβρες (213.2 κιλά) εκ των οποίων το 31% καταλαμβάνει η εκρηκτική ύλη που είναι μία μπάρα από C.E. (Contact Explosive, Εκρηκτικό Επαφής) και όλο το σώμα της είναι γεμάτο με πέλετ από TNT. Το σώμα της βόμβας (δηλαδή δίχως τα πτερύγια) έχει μήκος 93.98 εκατοστά, διάμετρο 32.77 εκατοστά, και το πάχος του ατσαλιού στο σώμα της είναι 1.83 εκατοστά. Βλέπετε όλα τα μέρη της καλύτερα στη παρακάτω επεξηγηματική εικόνα.
Οι πυροδοτικοί μηχανισμοί που δέχονταν αυτή η βόμβα ήταν διαφορετικοί στη κεφαλή και στην ουρά. Στη κεφαλή δέχονταν τους βρετανικούς No. 27, 42 ή 44. Όλοι αυτοί λειτουργούν με παρόμοια τεχνολογία. Βλέπετε ενδεικτικά πως είναι εμφανισιακά ο πυροδοτικός μηχανισμός νούμερο 44 στην επόμενη φωτογραφία.
Στη συνέχεια βλέπετε και το επεξηγηματικό σχεδιάγραμμα του πυροδοτικού μηχανισμού νούμερο 44 της Μεγάλης Βρετανίας. Ουσιαστικά, η περόνη κρατάει το μηχανισμό ακίνητο, αλλά όταν αφαιρεθεί τότε τα πτερύγια μπορούν να περιστραφούν. Όταν απελευθερωθεί από το αεροσκάφος, τα πτερύγια αρχίζουν να περιστρέφονται ξεβιδώνοντας το κάλυμμα το οποίο φεύγει έπειτα από 13 περιστροφές. Έτσι το διάφραγμα είναι εκτεθειμένο και όταν προσκρούσει ή βόμβα ή από το ωστικό κύμα προηγούμενης έκρηξης, το διάφραγμα πιέζει προς τα κάτω τον επικρουστήρα ο οποίος χτυπάει στο καψύλλιο πυροδότησης που οδηγεί εν συνεχεία στην έκρηξη της κυρίως εκρηκτικής ύλης.
Αντίστοιχα, στην ουρά της η συγκεκριμένη βρετανική βόμβα δέχονταν τους βρετανικούς πυροδοτικούς μηχανισμούς No. 28, 30 ή 37 που επίσης έχουν παρόμοια αρχή λειτουργίας. Στη συνέχεια βλέπετε καλύτερα το πως είναι ο πυροδοτικός μηχανισμός No. 37 που είναι σχεδιασμένος ώστε να βιδώνει στην ουρά της εν λόγω βόμβας.
Η λειτουργία αυτού του μηχανισμού είναι αρκετά απλή. Καθώς η βόμβα πέφτει ο αέρας περιστρέφει τη προπέλα που έχει στη βάση της και αυτή η προπέλα με τη περιστροφή της «βιδώνει» τη βίδα όπλισης μέχρι αυτή να σπάσει την αμπούλα που περιέχει ασετόν (προπανόνη). Αυτό σταδιακά λιώνει τα εξαρτήματα ζελατίνης τα οποία όταν λιώσουν θα απελευθερώσουν τον επικρουστήρα που θα χτυπήσει το καψύλλιο πυροδότησης. Βλέπετε πως είναι σχηματικά το παραπάνω στη συνέχεια.
Ώστε να μη γίνει κουραστικό το άρθρο μας δε θα αναλύσουμε όλους τους πυροδοτικούς μηχανισμούς που ταιριάζουν σε αυτή τη βόμβα. Ωστόσο, με τα παραπάνω παραδείγματα και αυτή τη περιγραφή μας θεωρούμε ότι έχετε μία καλύτερη εικόνα του πως ακριβώς λειτουργεί αυτή η βόμβα την οποία μπορείτε να δείτε και μόνοι σας στο μουσείο της Πολεμικής Αεροπορίας που εδρεύει στην Αεροπορική Βάση Δεκέλειας στο Τατόι.
Προτού προχωρήσουμε στην ανάλυση μας, παραθέτουμε εδώ ακριβώς την επιγραφή που υπάρχει δίπλα από αυτή τη βόμβα στο μουσείο της Πολεμικής Αεροπορίας καθώς εν συντομία και ολοκληρωμένα περιγράφει το έκθεμα. Σχετικά με την ακόλουθη περιγραφή, για όσους δε το γνωρίζουν, ΕΒΑ ήταν η Ελληνική Βασιλική Αεροπορία.
Βόμβα Αγγλικής προέλευσης που χρησιμοποιήθηκε από την ΕΒΑ κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Π. και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950, στα αεροσκάφη Bristol Blenheim MK.IV, Fairey Battle Mk.I και Spitfire Mk.IX/XVI
Κατά τη Μεγάλη Βρετανία, αυτή η βόμβα ορίζεται ως GP (General Purpose, Γενικής Χρήσης) και αποτελεί τη τέταρτη γενιά (Mk IV) όπως φαίνεται και από το όνομα της. Η κατασκευή της ξεκίνησε το 1926 και βελτιώθηκε τη δεκαετία του 1940 κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο βάσει των σχεδίων των ΗΠΑ. Το σώμα της βόμβας κατασκευάζονταν από χυτό ατσάλι. Στη μύτη και στην ουρά της υπάρχουν σπειρώματα για πυροδοτικούς μηχανισμούς και στην ουρά της έχει επίσης εσοχές για τη τοποθέτηση των πτερυγίων σταθεροποίησης ώστε να πέφτει ελεγχόμενα όταν απελευθερωθεί από το αεροπλάνο. Το αεροσκάφος που βλέπετε παρακάτω είναι ένα Bristol Blenheim Mk.IV της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας της Μεγάλης Βρετανίας τον Ιούνιο του 1940.
Η βρετανική βόμβα που μελετάμε εδώ έχει συνολικό βάρος 470 λίβρες (213.2 κιλά) εκ των οποίων το 31% καταλαμβάνει η εκρηκτική ύλη που είναι μία μπάρα από C.E. (Contact Explosive, Εκρηκτικό Επαφής) και όλο το σώμα της είναι γεμάτο με πέλετ από TNT. Το σώμα της βόμβας (δηλαδή δίχως τα πτερύγια) έχει μήκος 93.98 εκατοστά, διάμετρο 32.77 εκατοστά, και το πάχος του ατσαλιού στο σώμα της είναι 1.83 εκατοστά. Βλέπετε όλα τα μέρη της καλύτερα στη παρακάτω επεξηγηματική εικόνα.
Οι πυροδοτικοί μηχανισμοί που δέχονταν αυτή η βόμβα ήταν διαφορετικοί στη κεφαλή και στην ουρά. Στη κεφαλή δέχονταν τους βρετανικούς No. 27, 42 ή 44. Όλοι αυτοί λειτουργούν με παρόμοια τεχνολογία. Βλέπετε ενδεικτικά πως είναι εμφανισιακά ο πυροδοτικός μηχανισμός νούμερο 44 στην επόμενη φωτογραφία.
Στη συνέχεια βλέπετε και το επεξηγηματικό σχεδιάγραμμα του πυροδοτικού μηχανισμού νούμερο 44 της Μεγάλης Βρετανίας. Ουσιαστικά, η περόνη κρατάει το μηχανισμό ακίνητο, αλλά όταν αφαιρεθεί τότε τα πτερύγια μπορούν να περιστραφούν. Όταν απελευθερωθεί από το αεροσκάφος, τα πτερύγια αρχίζουν να περιστρέφονται ξεβιδώνοντας το κάλυμμα το οποίο φεύγει έπειτα από 13 περιστροφές. Έτσι το διάφραγμα είναι εκτεθειμένο και όταν προσκρούσει ή βόμβα ή από το ωστικό κύμα προηγούμενης έκρηξης, το διάφραγμα πιέζει προς τα κάτω τον επικρουστήρα ο οποίος χτυπάει στο καψύλλιο πυροδότησης που οδηγεί εν συνεχεία στην έκρηξη της κυρίως εκρηκτικής ύλης.
Αντίστοιχα, στην ουρά της η συγκεκριμένη βρετανική βόμβα δέχονταν τους βρετανικούς πυροδοτικούς μηχανισμούς No. 28, 30 ή 37 που επίσης έχουν παρόμοια αρχή λειτουργίας. Στη συνέχεια βλέπετε καλύτερα το πως είναι ο πυροδοτικός μηχανισμός No. 37 που είναι σχεδιασμένος ώστε να βιδώνει στην ουρά της εν λόγω βόμβας.
Η λειτουργία αυτού του μηχανισμού είναι αρκετά απλή. Καθώς η βόμβα πέφτει ο αέρας περιστρέφει τη προπέλα που έχει στη βάση της και αυτή η προπέλα με τη περιστροφή της «βιδώνει» τη βίδα όπλισης μέχρι αυτή να σπάσει την αμπούλα που περιέχει ασετόν (προπανόνη). Αυτό σταδιακά λιώνει τα εξαρτήματα ζελατίνης τα οποία όταν λιώσουν θα απελευθερώσουν τον επικρουστήρα που θα χτυπήσει το καψύλλιο πυροδότησης. Βλέπετε πως είναι σχηματικά το παραπάνω στη συνέχεια.
Ώστε να μη γίνει κουραστικό το άρθρο μας δε θα αναλύσουμε όλους τους πυροδοτικούς μηχανισμούς που ταιριάζουν σε αυτή τη βόμβα. Ωστόσο, με τα παραπάνω παραδείγματα και αυτή τη περιγραφή μας θεωρούμε ότι έχετε μία καλύτερη εικόνα του πως ακριβώς λειτουργεί αυτή η βόμβα την οποία μπορείτε να δείτε και μόνοι σας στο μουσείο της Πολεμικής Αεροπορίας που εδρεύει στην Αεροπορική Βάση Δεκέλειας στο Τατόι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου