Στην ανάρτηση της 8ης Δεκεμβρίου (https://www.facebook.com/groups/345086039275212/permalink/577488152701665/)
περιέγραψα πως ο Γερμανός στρατηγός Carl Von Le Souir όταν έμαθε το πρωί της 8ης Δεκεμβρίου από τον πρώτο επιζήσαντα στρατιώτη για τη δολοφονία των αιχμαλώτων στρατιωτών άλλαξε την αρχική διαταγή του γιά τήν «Ἐπιχείρηση Καλάβρυτα» (UNTERNEHMEN KALAWRITA),
από:
-«Ἐξόντωση τῶν συμμοριῶν πού βρίσκονται στήν περιοχή Πατρῶν-Μαζέϊκων-Καλαβρύτων-Τρυπιῶν»,
-«Ἔρευνα τῶν χωριῶν γιά τήν ἀνακάλυψη κομμουνιστῶν, ὅπλων καί ὑλικῶν προπαγάνδας» καί
-Ἀναζήτηση τῶν αἰχμαλώτων στρατιωτῶν τοῦ 5ου λόχου τοῦ 749 συντάγματος καταδρομῶν πού αἰχμαλωτίστηκαν κοντά στούς Ρωγούς στίς 18 Ὀκτωβρίου, καί ἐπιβολή ἀντίστοιχων ἀντιποίνων».
Στην βαριά:
- «Σέ ἀντίποινα γιά τήν θανάτωση τῶν 75 αἰχμαλώτων τοῦ λόχου Σόμπερ ἀπό τούς ἀντάρτες, διατάχθηκε ἡ ἐκτέλεση τοῦ ἀνδρικοῦ πληθυσμοῦ καί ἡ πυρπόληση ὅλων τῶν χωριῶν στήν περιοχή τῆς ἐπιχείρησης».
Η νέα διαταγή εστάλη με τον ασύρματο στους 4 υφισταμένους του αξιωματικούς επικεφαλής μονάδων που λάμβαναν μέρος στην «Επιχείρηση Καλάβρυτα».
Ο μόνος που άρχισε να εφαρμόζει αμέσως, από το απόγευμα της 8ης Δεκεμβρίου την ἐγκληματική διαταγή τοῦ στρατηγοῦ ήταν ο ταγματάρχης του Αιγίου Ebersberger, στη Μονάδα του οποίου ανήκαν τα θύματα.
Ἐνῶ μέχρι τότε οι άνδρες του έψαχναν γιά ὅπλα καί ἔκαναν πλιάτσικο, ἀμέσως μόλις ἔλαβε τή νέα διαταγή τοῦ στρατηγοῦ Le Souir πέρασε σέ ἐκτελέσεις καί σέ ἐμπρσμούς σπιτιῶν.
Ὁ ἀπολογισμός τῆς 8ης Δεκεμβρίου γιά τίς μονάδες τοῦ Ebersberger:
- 58 ἄνδρες νεκροί καί 70 σπίτια κατεστραμμένα στούς Ρωγούς,
- 37 ἄνδρες νεκροί καί 78 σπίτια δοσμένα στή φωτιά στήν Κερπινή,
- 21 ἄνδρες ἐκτελεσμένοι καί 60 σπίτια ἀπανθρακωμένα στήν Ἄνω καί Κάτω Ζαχλωρού.
-22 μοναχοί καί πολίτες νεκροί καί φωτιά στή μονή τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου!
Στίς 9 Δεκεμβρίου ο Γερμανικός στρατός μπήκε στα Καλάβρυτα.
Στις 10 Δεκεμβρίου συνέβησαν 3 κομβικά γεγονότα που έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην κορύφωση της τραγωδίας την 13η Δεκεμβρίου στα Καλάβρυτα.
ΠΡΩΤΟΝ, τραυματίσθηκε με το τζιπ του ο επικεφαλής της «Ἐπιχείρησης Καλάβρυτα», ο μετριοπαθής συνταγματάρχης Wolfinger, και μετεφέρθη στην Αθήνα. Ο στρατηγός Le Souir όρισε αρχηγό τον της επιχείρησης τον ταγματάρχη Ebersberger.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, ο στρατηγός Le Souir καταλήγει στή διαπίστωση ὅτι ὁ ἐγκλωβισμός τῶν ἀνταρτῶν τοῦ ΕΛΑΣ στή ἐπαρχία Καλαβρύτων εἶχε ἀποτύχει.
Τότε εξέδωσε γραπτή διαταγή τερματισμοῦ τῆς «Επιχείρησης Καλάβρυτα» καί ἐπιστροφῆς ὅλων τῶν μονάδων στίς βάσεις τους.
Ταυτόχρονα όμως ἐξειδίκευσε τά περαιτέρω ἀντίποινα ὡς ἑξῆς:
«-.Σέ ἀντίποινα γιά τήν ἐκτέλεση τῶν μελῶν τοῦ 1ου καί τοῦ 5ου λόχου τοῦ 749 συντάγματος καταδρομῶν θά ἰσοπεδωθοῦν οἱ τοποθεσίες Μαζέϊκα καί Καλάβρυτα.
- Ἐπίσης τά χωριά στίς περιοχές ὅπου ἔγιναν ἔρευνες καί στά ὁποῖα ἀποδεδειγμένα στεγάστηκαν συμμορίες ἤ υπήρξε ἀντίσταση κατά τή διάρκεια τῆς ἔρευνας ἤ βρέθηκαν ὅπλα καί πυρομαχικά.
- Ὅλα τά ζῶα στίς περιοχές ὅπου ἔγινε ἔρευνα καί κατά μῆκος τοῦ δρόμου ἐπιστροφῆς θά πρέπει νά μεταφερθοῦν ἀπό τίς μονάδες στίς βάσεις τους...».
ΤΡΙΤΟΝ, ο ταγ/ρχης Ebersberger μαθαίνει για τον φόνο των 3 τραυματιών Γερμανών στρατιωτών που ο ΕΛΑΣ είχε αφήσει τον Οκτώβριο στο νοσοκομείο στα Καλάβρυτα.
Προβαίνει σέ ἐκταφή τους καί νεκροψία ἀπό Γερμανούς καί ντόπιους ἰατρούς, πού διαπιστώνουν τήν βαναυσότητα τοῦ θανάτου τους.
[Στις 18 Οκτωβρίου όταν οι 78 Γερμανοί αιχμάλωτοι μετακινήθηκαν από τον ΕΛΑΣ από τα Καλάβρυτα στα Μαζέϊκα, άφησαν στα Καλάβρυτα τρεῖς βαριά τραυματίες (ὅλοι τους Αὐστριακῆς κατάγωγῆς), στό ἐκεῖ πρόχειρο νοσοκο¬μεῖο πού λειτουργοῦσε ὁ ΕΛΑΣ στό ξενοδοχεῖο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ, ὑποτί¬θεται γιά νά νοσηλευτοῦν μαζί μέ τραυματίες ἀντάρτες.
Ἀντί γιά νοσηλεία, στίς 19 Ὀκτωβρίου, μέ τήν ἄδεια τῆς ἡγεσίας τοῦ Φρουραρχείου τῆς πόλεως, οἱ 3 τραυματίες στρατιῶτες πέρασαν στά χέρια τῆς ΟΠΛΑ, βασανίσθηκαν ἄγρια καί μετά δολοφονήθηκαν «μέ κτυπήματα στό κεφάλι μέ ἀμβλύ ὄργανο, πιθανῶς μέ κασμά».
Ἐν συνέχειᾳ ρίχθηκαν σέ ἕνα ξεροπήγαδο τῶν Λιγνιτωρυχείων «Ξυδιᾶς», λίγο νότια ἀπό τά Καλάβρυτα. (Κ. Καλαvτζῆς, «Οἱ σφαγές τῶν Καλαβρύτων», Ἀθήνα 1945)
Οἱ νεκροί βρέθηκαν τήν ἑπομένη ἡμέρα. Ὁ ἱερέας τῶν Καλαβρύτων πατήρ Παναγιώτης Δημόπουλος καί ἄλλοι τοπικοί παράγοντες, διαισθανόμενοι τίς εὐθύνες πού σίγουρα θά ζητοῦσαν οἱ Γερμανοί ἀπό τούς κατοίκους τῶν Καλαβρύτων, φρόντισαν νά μεταφερθοῦν οι σοροί στήν πόλη καί νά ταφοῦν στό νεκροταφεῖο μέ μεγάλη συμμετοχή λαοῦ.
Μέ τήν πράξη αὐτή πίστευαν ὅτι θά ἐλάφρυναν τή θέση τῶν Καλαβρυτινῶν, ἐνῶ θά ἦταν προτιμότερο νά ἀποκρυβεῖ ἡ δολοφονία τῶν 3 στρατιωτῶν.
Μέ τή μεταφορά τῶν νεκρῶν στά Καλάβρυτα, ὁλόκληρη ἡ πόλη γινόταν συνένοχη τῆς ἐγκληματικῆς μανίας τῶν ὀλίγων μελῶν τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΟΠΛΑ πού ἀναμείχθηκαν στή βάρβαρη δολοφονία.]
Ἐνῶ οἱ νεκροί στρατιώτες ἐνταφιάστηκαν πάλι, μέ στρατιωτικές τιμές καί παρουσία ἀντιπροσωπίας κατοίκων, ἡ ἀτμόσφαιρα ἔγινε πολύ βαριά στά Καλάβρυτα. Πιστεύεται ὅτι στήν κηδεία τῶν 3 στρατιωτῶν του ἦταν παρών καί ὁ στρατηγός Le Souir. Ἄν εἶναι ἔτσι, σίγουρα θά συζήτησε μέ τόν ταγματάρχη Ebersberger τί θά ἐπακολουθοῦσε.
Στίς 12 Δεκεμβρίου, τό τμῆμα τοῦ λοχαγοῦ Kockert, πού εἶχε κάνει βάση του τά Μαζέϊκα, μέ τήν βοήθεια 12 κατοίκων τῆς περιοχῆς κατόρθωσε νά φθάσει τελικά στό βάραθρο Μαγέρου του Χελμού καί νά βρεῖ 70 σορούς Γερμανῶν στρατιωτῶν.
Στό τέλος, στό σημεῖο πού κείτονταν οι σοροί τούς ὁδήγησαν τά σμήνη ἀπό ὄρνια πού πετοῦσαν ἀπό πάνω τους. «Φοροῦσaν μόνο κουρέλια καί, ἐν μέρει λόγω τῆς πτώσης στήν aπόκρημνη πλαγιά βάθους 100 μ., ἦταν ἀκρωτηριασμένα σέ μεγάλο βαθμό», ἔγραψε ἀργότερα στήν ἀναφορά του ὁ λοχαγός.
«Ἡ περισυλλογή ὑπῆρξε ἐξαιρετικά δύσκολη, ἀλλά παρ᾽ ὅλα aὐτά στάθηκε δυνατό νά συλλεγοῦν 70 νε-κροί».
Τά πτώματα τῶν 70 στρατιωτῶν ἐνταφιάστηκαν σέ 4 πρόχειρους τάφους, ἐνῶ πρίν τήν ἐπιστροφή τους στά Μαζέϊκα οἱ Γερμανοί δολοφόνησαν τούς 11 ἀπό τούς 12 Ἕλληνες πού εἶχαν πάρει μαζί τους γιά νά τούς βοηθήσουν!
Στά Καλάβρυτα, τήν ἑπομένη ἡμέρα, Δευτέρα, 13η Δεκεμβρίου 1943, οἱ Γερμανοί πρίν ἀναχωρήσουν γιά τό Αἴγιο, ἔκαψαν τήν πόλη.
Ὁ ἐμπρησμός τῶν σπιτιῶν γινόταν ἀφοῦ πρῶτα σκόρπιζαν εἰδική ἐμπρηστική σκόνη, πού προκαλοῦσε ἄμεσα ἀποτελέσματα. Κάηκε τό 90% ἀπό τά 400 περίπου σπίτια τῆς πόλεως.
Τη συνέχεια προέβησαν στό ἀπαίσιο ἔγκλημα τῆς δολοφονίας 490 περίπου ἀρρένων κατοίκων μεταξύ 15 καί 65 ἐτῶν, θερίζοντάς τους πρῶτα μέ πολυβόλα καί στή συνέχεια δίνοντάς τους τή χαριστική βολή. Πάντως, οἱ ἠθικοί ὑπεύθυνοι, οἱ ἡγέτες τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ, δεν ήταν μεταξύ αυτών.
Εἶχαν φροντίσει νά ἐξαφανισθοῦν ἔγκαιρα μαζί μέ τούς ἀντάρτες τοῦ ΕΛΑΣ καί τά τοπικά στελέχη τοῦ ΕΑΜ, τῆς ΕΠΟΝ καί τοῦ Ἐφεδρικοῦ ΕΛΑΣ.
Ἀπό τήν πόλη τῶν Καλαβρύτων διέφυγαν τουλάχιστον 50 ἄτομα αὐτῶν τῶν ὀργανώσεων. Ἄφησαν τούς κατοίκους ἐντελῶς ἀβοήθητους νά ὑποστοῦν τή θηριωδία τῶν Γερμανῶν, χωρίς κάν ὁδηγίες νά φύγουν στά βουνά.
Ὁ ἀκριβής ἀριθμός τῶν ἐκτελεσθέντων στά Καλάβρυτα, στίς 13 Δεκεμβρίου 1943, ἀμφισβητεῖται. Πάντως ἔχει συνταχθεῖ ὀνομαστική κατάσταση 460 ἀτόμων ἀπό τον δήμο Καλαβρύτων.
Μεταξύ τῶν ἐκτελεσμένων ἦταν καί 23 ἐργάτες ἀπό τήν Εὔβοια στό πλησίον λιγνιτωρυχεῖο καί μερικοί βοσκοί, ἐπισκέπτες στήν πόλη πού ἀποκλείστηκαν ἐκεῖ ἀπό τόν Γερμανικό στρατό.
Ὁ Γερμανικός στρατός ἔδωσε τόν ἀριθμό τῶν ἐκτελεσθέντων ὥς 511 ἄτομα: «…Τά Καλάβρυτα καταστράφησαν ὁλοσχερῶς ὡς καταφύγιο συμμοριῶν καί χῶρος συγκεντρώσεως Γερμανῶν αἰχμαλώτων. Τυφεκίσθηκαν 511 ἄνδρες κάτοικοι..» ἔγραψαν στόν ἀπολογισμό τῆς «ἐπιχείρησης Καλάβρυτα».
Οἱ λεπτομέρειες τῆς φοβερῆς αὐτῆς πράξης ἔχουν περιγραφεῖ ἀπό παρά πολλούς, ὥστε μιά ἐπανάληψη ἐδῶ περιττεύει.
Απλά να αναφέρω ότι εκτος του στρατηγού Carl Von Le Souir και του ταγματάρχη Ebersberger, ευθεία ανάμειξη είχε ο υπο/γός Akambhuer που ήταν επικεφαλής της διμοιρίας των δολοφόνων, και ο λοχίας Konrad Dehnert ο οποίος φώναζε τις διαταγές στον κόσμο επειδή γνώριζε Ελληνικά.
Οἱ καταστροφές στήν ἐπαρχία τελείωσαν μέ τόν ἐμπρησμό 250 σπιτιῶν στά Μαζέϊκα στίς 14 Δεκεμβρίου ἀπό ἕνα νέο Γερμανικό τμῆμα πού ἔφθασε στήν περιοχή
Πλιάτσικο, φωτιά καί δολοφονίες μοναχών έγιναν στις 14 Δεκεμβρίου και στη μονής τῆς Ἁγίας Λαύρας, καθώς και σκόρπιες δολοφονίες μερικῶν ἀκόμη ἀμάχων, πρίν ἀπό τήν ἀποχώρηση ὅλων τῶν Γερμανῶν ἀπό τήν ἐπαρχία Καλαβρύτων τήν 15ην Δεκεμβρίου.
Συνολικά, 696 Ἕλληνες ἀπό τουλάχιστον 24 οἰκισμούς –Καλάβρυτα, Κερπινή, Ρωγοί, Κάτω Ζαχλωοῦ, Ἄνω Ζαχλωροῦ, Μοναστήρι τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου, Μοναστήρι τῆς Ἁγίας Λαύρας, Σούβαρδο, Βραχνί, Πριόλιθος, Σκεπαστό, Τρεχλό, Μάνεσι, Μάζι, Βλασία, Παπαντώνη, Μαζέϊκα (Κλειτορία), Τουρλάδα, Ἄρμπουνας, Παγκράτι, Βυσωκά, Λαπαναγοί, Πλανητέρου, Καλύβια καί ἀλλοῦ- ἔχασαν τή ζωή τους.
Τρία μοναστήρια καί 50 οἰκισμοί καταστράφηκαν ἐν μέρει ἤ ὁλοκληρωτικά καί τουλάχιστον 1.000 σπίτια κάηκαν, τά περισσότερα ἀφοῦ πρῶτα λεηλατήθηκαν.
Tό ἐρώτημα πού πλανᾶται ἀπό τότε εἶναι: «ποιοί εὐθύνονται;».
Φυσικά, πρῶτοι-πρῶτοι οἱ φυσικοί αὐτουργοί, οἱ Γερμανοί!
Όμως, χωρίς τή δολοφονία τῶν αἰχμαλώτων στρατιωτῶν, εἶναι σχεδόν βέβαιο ὅτι οἱ Γερμανοί θά περιορίζονταν σέ καταστροφές μόνο οἰκισμῶν πού ἦταν γνωστό ὅτι φιλοξενούσαν καί βοηθοῦσαν μελη τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ.
Ἴσως νά ἰσοπέδωναν καί ὁλόκληρα τά Καλάβρυτα, ἀλλά εἶναι ἄκρως ἀμφίβολο ὅτι θά ἐκτελοῦσαν τόσους ἀμάχους. Σίγουρα δέν θά ἐκτελοῦσαν ὅλους τούς ἄνδρες τῆς πόλεως!
Αὐτοί κρέμονται στό λαιμό τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ. Ἡ ἀπ᾽ εὐθείας σχέση μεταξύ τῶν δυό ἐγκλημάτων ἀποφεύγεται γιά δεκαετίες γιά νά μήν στενοχωρηθοῦν οἱ κομμουνιστές τῆς Ἑλλάδος.
Πιστεύω ότι η αλληλουχία των γεγονότων όπως περιεγράφησαν ΠΟΛΥ ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ, δεν πρέπει να αφήνει ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ σε κάθε αντικειμενικό παρατηρητή για την μεγλαλη ηθική ευθύνη του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ στην τραγωδία των καλαβρύτων και της Επαρχίας τους.
Δεν παρέδωσαν αὐτό πού ζητοῦσαν οἱ Γερμανοί, τούς αἰχμάλωτους στρατιῶτες ἀπό τή μονάδα τοῦ Αἰγίου.
Δεν έλαβαν καμία μέριμνα γιά τόν ἄμαχο πληθυσμό τῆς περιοχῆς, τόν ὁποῖον μάλιστα εἶχαν ἐνοχοποιήσει μέ τίς πράξεις τους.
Οὔτε νά τόν προστατεύσουν μέ τά ὅπλα σκέφθηκαν, ἀλλά οὔτε καί νά συμβουλεύσουν τήν φυγή του στά βουνά.
Ἡ ἀδιαφορία τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ γιά τήν τύχη τῶν κατοίκων τῆς ἐπαρχίας Καλαβρύτων εἶναι γιγαντιαίων διαστάσεων καί δέν βλέπω πώς μπορεῖ νά δικαιολογηθεῖ!
ΟΣΟΥΣ ΦΘΑΣΑΤΕ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ, σας ευχαριστώ!
Ioannis Bougas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου