ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ Πρώην αρχιπλοίαρχος, βραβευμένος δήμαρχος

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ

Πρώην αρχιπλοίαρχος, βραβευμένος δήμαρχος

 

Κατάφερε να αναδείξει το Παλαιό Φάληρο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, λόγω της υποδειγματικής διαχείρισης 

 

Της Εύης Σαλτού  | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 19/01/2013 10:00 |

Εχει ταξιδέψει σε όλα τα λιμάνια της Ευρώπης κατά τη διάρκεια της καριέρας του στο Πολεμικό Ναυτικό. Ωστόσο, ο ίδιος έπειτα από 27 χρόνια αποφάσισε πως το δικό του «λιμάνι» είναι το Παλαιό Φάληρο, όπου από το 2002 εκλέγεται δήμαρχος. Το έργο του στον δήμο, τού έδωσε πριν από μερικές εβδομάδες τη θέση του δεύτερου καλύτερου δημάρχου σε όλη την Ευρώπη

Οταν έφτασε στο γραφείο του η επιστολή από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αναρωτήθηκε «γιατί όχι;». Μέσα του όμως γνώριζε καλά πως οι πιθανότητες μιας διάκρισης ήταν μεγάλες, αφού 10 χρόνια στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αν μη τι άλλο, είχε να επιδείξει έργο. Ο Δ. Χατζηδάκης, ο οποίος διανύει την τρίτη συνεχόμενη θητεία του στον Δήμο Παλαιού Φαλήρου, έστειλε αμέσως έναν φάκελο δεκάδων σελίδων με το έργο που έχει γίνει στον δήμο του από τότε που ανέλαβε για πρώτη φορά. Ο φάκελος όμως ήταν μεγάλος και η επιτροπή αξιολόγησης του πρότεινε να τον περιορίσει. Προκρίθηκε στους 50 - από 350 δημόσιους λειτουργούς και αιρετούς από όλη την ΕΕ. Στη συνέχεια, το όνομά του ήταν ανάμεσα στους έξι φιναλίστ και τελικά ήταν αυτός που πήρε τη δεύτερη θέση, στο πλαίσιο της απονομής του βραβείου Local Leader of the Year (κατηγορία Achievement in Government), πίσω από τον νορβηγό συνάδελφό του και μπροστά από τον βέλγο.

Κατά τη διάρκεια της απονομής, μάλιστα, ο γερμανός υφυπουργός Εργασίας Χανς Γιόαχιμ Φούχτελ θέλησε να τον γνωρίσει. «Με ρώτησε "Τι ανάγκες έχεις για να σε βοηθήσουμε;" και του απάντησα "Δεν έχω καμία ανάγκη, είμαι μια χαρά με τη θεσμοθετημένη επιδότηση από το κράτος"», θυμάται, προσθέτοντας πως εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο Γερμανός άρχισε να χτυπά τα δάχτυλα του χεριού του στο τραπέζι. Οπως του αποκάλυψε ο Φούχτελ, αυτός ήταν ο τρόπος για να δείξει ότι επικροτούσε την προσπάθεια του έλληνα δημάρχου.

ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν ήταν πάντα στα σχέδιά του. Γεννημένος τα χρόνια του Εμφυλίου στα Χανιά, περνά το 1965 στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων του Πολεμικού Ναυτικού. Ηταν άλλωστε μία λογική επιλογή, όπως τη χαρακτηρίζει πια, αφού ο πατέρας του Διονύσης Χατζηδάκης (το δικό του όνομα έχει πάρει), αξιωματικός στον Στρατό, σκοτώθηκε στον Εμφύλιο. Εκείνη την εποχή έμπαιναν στη συγκεκριμένη σχολή μόλις 12 νέοι από όλη την Ελλάδα.

Τα τέσσερα φοιτητικά χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Τον πρώτο κιόλας χρόνο κινδύνευσε να πεθάνει από ασιατική γρίπη που είχε κολλήσει σε κάποιο από τα εκπαιδευτικά ταξίδια. Η χρονιά όμως που θυμάται έντονα ήταν εκείνη της αποφοίτησης. Τότε, το 1969, πήρε μέρος σε αγώνες 400 μέτρων με εμπόδια και αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδας. Ακολούθησαν και οι πανευρωπαϊκοί την ίδια χρονιά στο στάδιο Καραϊσκάκη, ως μέλος της ελληνικής ομάδας σκυταλοδρομίας, χωρίς όμως διάκριση. Για τον ίδιο, ωστόσο, ο πρωταθλητισμός σταμάτησε εκεί, στην ηλικία των 22 ετών, αφού η συνέχισή του θα στεκόταν εμπόδιο στην καριέρα ενός αξιωματικού. Από τότε, το Πολεμικό Ναυτικό υπήρξε η ζωή του: κυβερνήτης τριών πολεμικών πλοίων, υπασπιστής δύο υπουργών Εθνικής Αμυνας - του Τζαννή Τζαννετάκη και του Ιωάννη Βαρβιτσιώτη -, ναυτικός ακόλουθος στο Παρίσι, ενώ τιμήθηκε με μετάλλια και παράσημα, ένα εκ των οποίων ήταν και ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Τιμής. Οι περιπολίες στο Αιγαίο και η «επαφή» με τα τουρκικά πλοία που βρίσκονταν σε απόσταση ενός... μέτρου είναι από τις πιο έντονες εικόνες που κρατά από εκείνα τα χρόνια.

Επειτα από 27 χρόνια στο Πολεμικό Ναυτικό αποστρατεύεται το 1994 με τον βαθμό του αρχιπλοιάρχου. Την ίδια χρονιά ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τον τοποθετεί γενικό διευθυντή του πολιτικού του γραφείου. Αλλωστε, ο επίτιμος είναι ο άνθρωπος που τον βάφτισε. «Ηταν παιδικός φίλος με τον πατέρα μου. Μάλιστα, στο σχολείο κάθονταν στο ίδιο θρανίο. Οταν εκείνος σκοτώθηκε, ο πρώην πρωθυπουργός συνέβαλε στη μόρφωση και την ανατροφή μου. Οπότε η υπηρεσία μου στο πολιτικό του γραφείο ήταν στην πραγματικότητα ένα μεγάλο "ευχαριστώ" από μέρους μου».

Το 1998 βάζει για πρώτη φορά υποψηφιότητα στον Δήμο Παλαιού Φαλήρου. Το αποτέλεσμα κρίθηκε στον δεύτερο γύρο και το ποσοστό του 48% - που είχε λάβει κατά τον πρώτο γύρο - δεν ήταν αρκετό για να του δώσει τη νίκη. Προσπάθησε ξανά το 2002 και βγήκε νικητής στον δεύτερο γύρο με ποσοστό που άγγιξε το 55%. Τέσσερα χρόνια αργότερα, με ποσοστό 52% επανεξελέγη δήμαρχος από την πρώτη Κυριακή, ενώ το 2010 πετυχαίνοντας ένα από τα υψηλότερα ποσοστά πανελλαδικά (61,5%) θα ξεκινούσε η τρίτη θητεία του στη δημαρχία.

Σε όσους τον ρωτούν γιατί τόσα χρόνια κατεβαίνει στις δημοτικές εκλογές δίνει μία αποστομωτική απάντηση: «Γιατί τρελαίνομαι να διοικώ. Ο δήμος λειτουργεί όπως ένα αντιτορπιλικό. Και τα δύο χρειάζονται πειθαρχία και έλεγχο για να δουλέψουν σωστά».

Η πειθαρχία και ο ασφυκτικός έλεγχος στα έξοδα είναι, όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος, και ο λόγος που ο δήμος τα τελευταία έξι χρόνια είναι πλεονασματικός. Πώς; «Δεν τέλειωσα το Χάρβαρντ ή το LSE αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι όταν εισπράττεις 1.000 δεν μπορείς να ξοδεύεις 3.000». Τα οικονομικά στοιχεία του δήμου το αποδεικνύουν: παρέλαβε τον Ιανουάριο του 2003, με έλλειμμα από την προηγούμενη διοίκηση περίπου 3,8 εκατομμύρια ευρώ. Κατά τη διάρκεια της θητείας του κάλυψε το έλλειμμα και κατάφερε να δημιουργήσει πλεόνασμα 6,5 εκατομμυρίων ευρώ. Οχι μόνο η πολιτική εξυγίανσης, αλλά και το γεγονός ότι αξιοποίησε για τα δημοτικά έργα αρκετά ευρωπαϊκά προγράμματα - ύψους 10 εκατομμυρίων ευρώ - συνέβαλαν στη δημοτική... αποταμίευση.  

ΜΕ ΒΕΣΠΑ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ. Καθημερινά βρίσκεται στους δρόμους του Παλαιού Φαλήρου και μετακινείται με ένα μηχανάκι, γιατί - όπως εξηγεί - «δεν είμαι από αυτούς που κάθονται στο γραφείο να κάνω τον... Λουδοβίκο. Εχω μάθει από τη στρατιωτική μου πορεία να είμαι "on the job training", που λέμε και στο Ναυτικό».

Στη λίστα με τα δημοτικά έργα για τα οποία είναι περήφανος είναι το δημαρχείο των 6.000 τ.μ., που ολοκληρώθηκε μέσα σε 20 μήνες, με χρηματοδότηση εξ ολοκλήρου από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα Θησέας. Το 2008 εγκαινιάστηκε ο μεγαλύτερος στην Αττική - και πιθανότατα σε όλη τη χώρα - παιδότοπος. Μια έκταση 80.000 τ.μ. που ανήκε στον ΕΟΤ μετατράπηκε σε ένα βιοκλιματικό πάρκο, επιτυγχάνοντας πτώση θερμοκρασίας στην περιοχή κατά 3,5 βαθμούς Κελσίου, σύμφωνα με μελέτες του Πολυτεχνείου. Οσο για το νέο εγχείρημά του, αυτό είναι η ανάπλαση της περιοχής που είναι γνωστή ως Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο, κοντά στο θωρηκτό «Αβέρωφ», που θα περιλαμβάνει κλειστό γήπεδο μπάσκετ, χώρους περιπάτου και κήπους. Μάλιστα, μόλις πριν από μερικές ημέρες εγκρίθηκε από το Περιφερειακό Συμβούλιο ο προϋπολογισμός, ύψους περίπου 8,5 εκατομμυρίων ευρώ.


Είπε:
Εχω μάθει να μιλάω λιγότερο και να δουλεύω περισσότερο

Είπαν γι’ αυτόν:
Αυτή η διάκριση αποτελεί τιμή για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και δείχνει τον δρόμο ότι με σωστή διαχείριση μπορεί να παραχθεί έργο επ’ ωφελεία των πολιτών. Κι αυτό το κάνει πολύ καλά ο κ. Χατζηδάκης 
Γιάννης Σγουρός, περιφερειάρχης Αττικής 

Πηγή:  tanea.gr

.