Αυτή η αστεία ιστορία μας έρχεται από τον άνθρωπο που σκότωσε τον
Οσάμα Μπιν Λάντεν, το στέλεχος της DEVGRU κύριο Ρόμπερτ Ονίλ, από το
βιβλίο του «The Operator».
Αρκετές φορές άνθρωποι ξεχνούν ότι ακόμα και στις ΗΠΑ που διαθέτουν ένα
πολύ προηγμένο στρατό, υπάρχουν αξιωματικοί που δεν έχουν θεμελιώδεις
πολεμικές γνώσεις όπως είναι για παράδειγμα οι ενέδρες.
Ο κύριος Ρόμπερτ Ονίλ δε χρειάζεται εισαγωγή. Είναι ένας ζωντανός θρύλος των ΗΠΑ με 17 χρόνια εμπειρίας στις ειδικές επιχειρήσεις αρχικά ως στέλεχος της SEAL Team 2, έπειτα της SEAL Team 4 και μετά κατάφερε να μπει στην αντιτρομοκρατική μονάδα πρώτου επιπέδου του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ, στη DEVGRU, όπου συμμετείχε σε παραπάνω από 400 ειδικές επιχειρήσεις (μερικές φορές σε διαφορετική σχεδόν κάθε βράδυ στο Ιράκ). Ανάμεσα τους ήταν και η διάσωση του Καπετάνιου Φίλιπς στη Σομαλία το 2009 και η εξουδετέρωση του Οσάμα Μπιν Λάντεν στο Πακιστάν το 2011. Μάλιστα στη τελευταία ήταν εκείνος που πυροβόλησε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Στη DEVGRU άνηκε στη Κόκκινη Μοίρα, γνωστοί ως οι «Ινδιάνοι».
Χωρίς άλλα λόγια, πάμε στο απόσπασμα του βιβλίου που είναι από το 2012, ένα χρόνο μετά την επιχείρηση στο Πακιστάν, στη τελευταία ειδική επιχείρηση που συμμετείχε πριν την αποστράτευση του.
Η τελευταία μου επιχείρηση ήταν σε μία από αυτές τις εβδομάδες που κυλούν αργά. Οι αναλυτές πληροφοριών μελετούσαν κάτι βίντεο από τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη τους, απλά ψάχνοντας κάτι να στοχοποιήσουν. Παρατήρησαν μία ομάδα από κάτι τύπους σε ένα σκατένιο μικρό ορεινό χωριό – ήταν αυτό που ονομάζουμε MAM, άντρες σε ηλικία στράτευσης – που ήταν προφανώς ένοπλοι. Έβλεπαν ότι οι τύποι είχαν ρουκέτες – από τον αέρα αυτά φαίνονται λες και κουβαλάς δοκάρια 2×4 ιντσών.
Αυτοί οι τύποι φόρτωναν τα όπλα τους και οδηγούσαν έξω από το χωριό, σε ένα συγκεκριμένο ταλαιπωρημένο αγροτικό χωματόδρομο κάνοντας κύκλους στα γύρω χωριά. Νόμιζαν ότι παίρνοντας αυτό τον επαρχιακό δρόμο δε θα τους βρίσκαμε. Αυτή ήταν λάθος εικασία.
Οι αναλυτές πληροφοριών τους είδαν να το κάνουν αυτό μια μέρα, ήταν Δευτέρα, και μας είπαν ότι το θεωρούν άκρως ύποπτο. Εμάς δε μας έκανε εντύπωση. Το έκαναν ξανά. Το ίδιο πράγμα, στα ίδια σημεία. Προφανώς περίμεναν να κάνουν ενέδρα σε κάποιο κομβόι οχημάτων. Δε θέλαμε να επέμβουμε. Δε θέλαμε να ξοδεύουμε το χρόνο μας με το να καθόμαστε στη μέση του πουθενά και να περιμένουμε κάτι που ίσως να συμβεί. Το έκαναν ξανά και τη Πέμπτη, και τώρα άρχιζε να τραβάει πιο πολύ προσοχή. Είπαμε, «Καλώς. Εάν το κάνουν και πάλι τη Παρασκευή – την ημέρα προσευχής τους – τότε σίγουρα θα το κάνουν και το Σαββάτο.»
Έφτασε η Παρασκευή, και έκαναν τα ίδια σκατά και πάλι.
Άρα κάναμε ένα σχέδιο. Ξέραμε το μοτίβο τους. Το Σάββατο το πρωί θα έκαναν τη πρωινή προσευχή τους καθώς ανέτελλε ο ήλιος, θα φορτώσουν το αμάξι τους, και θα οδηγήσουν ως το σημείο της ενέδρας στην άλλη πλευρά του βουνού. Θα τους περιμένουμε, έχοντας ετοιμάσει μία δική μας ενέδρα. Ονομάζεται ενέδρα σχήματος L, γιατί έχεις μία γραμμή παράλληλα με τη διαδρομή ταξιδιού των κακών, και μία άλλη γραμμή κάθετη με τη πρώτη κατά ενενήντα μοίρες. Είναι από τις παλαιότερες στρατιωτικές τακτικές στο κόσμο. Στρατιώτες εκτελούν ενέδρες σχήματος L εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια.
Παρουσιάσαμε το σχέδιο μας στα αφεντικά μας από το Στρατό Ξηράς – ο Στρατός Ξηράς διοικούσε αυτή τη βάση. Είπαμε, «Θα μπούμε ένα χιλιόμετρο από αυτό το σημείο πίσω από το βουνό και θα περπατήσουμε έως το σημείο όσο είναι ακόμα σκοτάδι. Θα περιμένουμε μέχρι να ξημερώσει. Τότε θα κρυφτούμε πίσω από αυτούς τους βράχους, και θα ετοιμάσουμε την ομάδα μας εδώ. Έτσι θα έχουμε ετοιμάσει μία ενέδρα σχήματος L.»
Ο αξιωματικός του Στρατού Ξηράς είπε «Ενέδρα σχήματος L; Τι είναι αυτό;» και τον κοίταξα με δυσπιστία. Του λέω «Σοβαρά μιλάς; Η ενέδρα σχήματος L είναι το δεύτερο πράγμα που σου διδάσκουν στο Στρατό. Το πρώτο είναι «ορίστε πως φτιάχνεις το κρεβάτι σου» και το δεύτερο είναι «έτσι γίνεται μία ενέδρα σχήματος L».»
«Εξήγησε το», μου λέει.
Οπότε του εξηγώ, του δείχνω στο χάρτη. «Αυτοί θα βγουν εδώ. Εμείς θα βγούμε εδώ. Εγώ θα είμαι ομαδάρχης σε αυτό ακριβώς το σημείο εδώ με έναν άντρα στα αριστερά, και θα πεταχτώ μπροστά τους όταν θα πλησιάσουν με το αμάξι τους.»
Και μου απαντάει «Πως θα τους σταματήσεις; Αφού δε μιλάς Παστό.»
Του λέω «Θα σημαδέψω το όπλο μου επάνω τους. Όλοι μιλάνε τη γλώσσα του όπλου που τους σημαδεύει.»
Και με ρωτάει μετά «Και τι θα κάνεις εάν δε σταματήσει;»
«Θα τον πυροβολήσω τον γαμημένο. Από ποιο πλανήτη ήρθες εσύ;»
Τελικά καταφέραμε να πείσουμε τους αξιωματικούς του Στρατού να μας αφήσουν. Μάλιστα μας ανέθεσαν και ένα επανδρωμένο αεροσκάφος που παρακολουθούσε τους τύπους από το χωριό.
Ο κύριος Ρόμπερτ Ονίλ δε χρειάζεται εισαγωγή. Είναι ένας ζωντανός θρύλος των ΗΠΑ με 17 χρόνια εμπειρίας στις ειδικές επιχειρήσεις αρχικά ως στέλεχος της SEAL Team 2, έπειτα της SEAL Team 4 και μετά κατάφερε να μπει στην αντιτρομοκρατική μονάδα πρώτου επιπέδου του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ, στη DEVGRU, όπου συμμετείχε σε παραπάνω από 400 ειδικές επιχειρήσεις (μερικές φορές σε διαφορετική σχεδόν κάθε βράδυ στο Ιράκ). Ανάμεσα τους ήταν και η διάσωση του Καπετάνιου Φίλιπς στη Σομαλία το 2009 και η εξουδετέρωση του Οσάμα Μπιν Λάντεν στο Πακιστάν το 2011. Μάλιστα στη τελευταία ήταν εκείνος που πυροβόλησε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Στη DEVGRU άνηκε στη Κόκκινη Μοίρα, γνωστοί ως οι «Ινδιάνοι».
Χωρίς άλλα λόγια, πάμε στο απόσπασμα του βιβλίου που είναι από το 2012, ένα χρόνο μετά την επιχείρηση στο Πακιστάν, στη τελευταία ειδική επιχείρηση που συμμετείχε πριν την αποστράτευση του.
Η τελευταία μου επιχείρηση ήταν σε μία από αυτές τις εβδομάδες που κυλούν αργά. Οι αναλυτές πληροφοριών μελετούσαν κάτι βίντεο από τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη τους, απλά ψάχνοντας κάτι να στοχοποιήσουν. Παρατήρησαν μία ομάδα από κάτι τύπους σε ένα σκατένιο μικρό ορεινό χωριό – ήταν αυτό που ονομάζουμε MAM, άντρες σε ηλικία στράτευσης – που ήταν προφανώς ένοπλοι. Έβλεπαν ότι οι τύποι είχαν ρουκέτες – από τον αέρα αυτά φαίνονται λες και κουβαλάς δοκάρια 2×4 ιντσών.
Αυτοί οι τύποι φόρτωναν τα όπλα τους και οδηγούσαν έξω από το χωριό, σε ένα συγκεκριμένο ταλαιπωρημένο αγροτικό χωματόδρομο κάνοντας κύκλους στα γύρω χωριά. Νόμιζαν ότι παίρνοντας αυτό τον επαρχιακό δρόμο δε θα τους βρίσκαμε. Αυτή ήταν λάθος εικασία.
Οι αναλυτές πληροφοριών τους είδαν να το κάνουν αυτό μια μέρα, ήταν Δευτέρα, και μας είπαν ότι το θεωρούν άκρως ύποπτο. Εμάς δε μας έκανε εντύπωση. Το έκαναν ξανά. Το ίδιο πράγμα, στα ίδια σημεία. Προφανώς περίμεναν να κάνουν ενέδρα σε κάποιο κομβόι οχημάτων. Δε θέλαμε να επέμβουμε. Δε θέλαμε να ξοδεύουμε το χρόνο μας με το να καθόμαστε στη μέση του πουθενά και να περιμένουμε κάτι που ίσως να συμβεί. Το έκαναν ξανά και τη Πέμπτη, και τώρα άρχιζε να τραβάει πιο πολύ προσοχή. Είπαμε, «Καλώς. Εάν το κάνουν και πάλι τη Παρασκευή – την ημέρα προσευχής τους – τότε σίγουρα θα το κάνουν και το Σαββάτο.»
Έφτασε η Παρασκευή, και έκαναν τα ίδια σκατά και πάλι.
Άρα κάναμε ένα σχέδιο. Ξέραμε το μοτίβο τους. Το Σάββατο το πρωί θα έκαναν τη πρωινή προσευχή τους καθώς ανέτελλε ο ήλιος, θα φορτώσουν το αμάξι τους, και θα οδηγήσουν ως το σημείο της ενέδρας στην άλλη πλευρά του βουνού. Θα τους περιμένουμε, έχοντας ετοιμάσει μία δική μας ενέδρα. Ονομάζεται ενέδρα σχήματος L, γιατί έχεις μία γραμμή παράλληλα με τη διαδρομή ταξιδιού των κακών, και μία άλλη γραμμή κάθετη με τη πρώτη κατά ενενήντα μοίρες. Είναι από τις παλαιότερες στρατιωτικές τακτικές στο κόσμο. Στρατιώτες εκτελούν ενέδρες σχήματος L εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια.
Παρουσιάσαμε το σχέδιο μας στα αφεντικά μας από το Στρατό Ξηράς – ο Στρατός Ξηράς διοικούσε αυτή τη βάση. Είπαμε, «Θα μπούμε ένα χιλιόμετρο από αυτό το σημείο πίσω από το βουνό και θα περπατήσουμε έως το σημείο όσο είναι ακόμα σκοτάδι. Θα περιμένουμε μέχρι να ξημερώσει. Τότε θα κρυφτούμε πίσω από αυτούς τους βράχους, και θα ετοιμάσουμε την ομάδα μας εδώ. Έτσι θα έχουμε ετοιμάσει μία ενέδρα σχήματος L.»
Ο αξιωματικός του Στρατού Ξηράς είπε «Ενέδρα σχήματος L; Τι είναι αυτό;» και τον κοίταξα με δυσπιστία. Του λέω «Σοβαρά μιλάς; Η ενέδρα σχήματος L είναι το δεύτερο πράγμα που σου διδάσκουν στο Στρατό. Το πρώτο είναι «ορίστε πως φτιάχνεις το κρεβάτι σου» και το δεύτερο είναι «έτσι γίνεται μία ενέδρα σχήματος L».»
«Εξήγησε το», μου λέει.
Οπότε του εξηγώ, του δείχνω στο χάρτη. «Αυτοί θα βγουν εδώ. Εμείς θα βγούμε εδώ. Εγώ θα είμαι ομαδάρχης σε αυτό ακριβώς το σημείο εδώ με έναν άντρα στα αριστερά, και θα πεταχτώ μπροστά τους όταν θα πλησιάσουν με το αμάξι τους.»
Και μου απαντάει «Πως θα τους σταματήσεις; Αφού δε μιλάς Παστό.»
Του λέω «Θα σημαδέψω το όπλο μου επάνω τους. Όλοι μιλάνε τη γλώσσα του όπλου που τους σημαδεύει.»
Και με ρωτάει μετά «Και τι θα κάνεις εάν δε σταματήσει;»
«Θα τον πυροβολήσω τον γαμημένο. Από ποιο πλανήτη ήρθες εσύ;»
Τελικά καταφέραμε να πείσουμε τους αξιωματικούς του Στρατού να μας αφήσουν. Μάλιστα μας ανέθεσαν και ένα επανδρωμένο αεροσκάφος που παρακολουθούσε τους τύπους από το χωριό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου