Η υπόθεση αυτή ξεκινάει με το πιο σύγχρονο υπερηχητικό μαχητικό αεροσκάφος της εποχής, το σοβιετικής κατασκευής Mikoyan-Gurevich MiG-21 που πρώτη φορά εμφανίστηκε στη Σοβιετική Ένωση το 1959 και ασφαλώς, καμία δυτική χώρα δεν είχε οποιαδήποτε στοιχεία για τα χαρακτηριστικά του. Βλέπετε μία φωτογραφία του παρακάτω.
Εκείνο το διάστημα, αρχηγός της Μοσάντ ήταν ο κύριος Μείρ Νταγκάν, ένας πρώην στρατηγός των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ, γεννημένος μέσα σε ένα από τα τραίνα των Γερμανών Ναζί στη Πολωνία από όπου και κατάφερε να διαφύγει και να επιστρέψει στο Ισραήλ όπου και μεγάλωσε. Βλέπετε μία πρόσφατη φωτογραφία του παρακάτω.
Όπως διαβάζουμε στο βιβλίο «Mossad: The Great Operations of Israel’s Secret Service» το οποίο περιέχει συνεντεύξεις του ίδιου για αυτό το περιστατικό, μας αναφέρει τα εξής για το ξεκίνημα της θρυλικής αυτής επιχείρησης συλλογής πληροφοριών για το σοβιετικό MiG-21.
«Η υπόθεση ξεκίνησε σε μία από τις συναντήσεις μου με τον Πτέραρχο Έζερ Βάιζμαν, τον τότε αρχηγό της πολεμικής αεροπορίας. Είχαμε το πρωινό μας μαζί ανά περίπου δύο με τρεις εβδομάδες. Σε μία από αυτές τις συναντήσεις, ρώτησα τον Έζερ τι θα μπορούσα να του προσφέρω ως αρχηγός της υπηρεσίας. Εκείνος απάντησε σχεδόν αμέσως «Μέιρ, θέλω ένα MiG-21».
Εγώ του είπα τότε «Έχεις τρελαθεί; Κανένας στο Δυτικό κόσμο δεν έχει αυτό το αεροσκάφος». Τότε το MiG-21 ήταν το πιο προηγμένο Σοβιετικό αεροσκάφος, και οι Σοβιετικοί είχαν στείλει αρκετά τέτοια σε διάφορες συμμαχικές τους Αραβικές χώρες. Αλλά ο Έζερ επέμεινε, «Χρειαζόμαστε ένα MiG-21, και δε θα πρέπει να σπαταλάς χρόνο αλλά να μας το φέρεις»»
Παραπάνω βλέπετε μία φωτογραφία του Έζερ Βάιζμαν που ήταν η αρχή της επιχείρησης που βλέπουμε εδώ. Μην έχοντας άλλη επιλογή, η Μοσάντ είχε μία αποστολή που ακούγεται παράλογη, να φέρει ένα ολόκληρο μαχητικό αεροσκάφος στα χέρια της πολεμικής αεροπορίας του Ισραήλ και των συμμάχων της. Η πρώτη προσπάθεια σχεδιασμού έγινε από το επιχειρησιακό στέλεχος της Μοσάντ, Ρεχάβια Βάρντι που τον βλέπετε παρακάτω.
Με μία πρόχειρη ανάλυση των διαθέσιμων πληροφοριών, ο Ρ. Βάρντι κατέληξε ότι οι πιο εύκολοι στόχοι θα ήταν είτε η Συρία είτε η Αίγυπτος καθώς και οι δύο είχαν μόλις παραλάβει κάποια αεροσκάφη MiG-21. Ωστόσο, του ήταν πάρα πολύ δύσκολο να σκεφτεί ένα ολοκληρωμένο επιχειρησιακό σχέδιο. Η πρώτη του απόπειρα έγινε το 1962 έπειτα από περίπου ένα έτος προετοιμασίας. Ο Τζιν Τόμας, πράκτορας της Μοσάντ είχε εισχωρήσει σε παρέες πιλότων της πολεμικής αεροπορίας της Αιγύπτου όταν στον πιο ευάλωτο, τον πιλότο Αντίμπ Χάνα, έκανε τη προσφορά, του προσέφερε ένα εκατομμύριο δολάρια, ισραηλινή υπηκοότητα, και προστασία του ίδιου και της οικογένειας του με αντάλλαγμα να πετάξει ένα MiG-21 από την Αίγυπτο στο Ισραήλ.
Ο Αντίμπ Χάνα ενημέρωσε την υπηρεσία ασφαλείας της Αιγύπτου και σύντομα ο Τζιν Τόμας και δύο ακόμα συνεργάτες του συνελήφθησαν, καταδικάστηκαν για κατασκοπεία, και εκτελέστηκαν δια απαγχονισμού το Δεκέμβριο του 1962. Παρόμοια μοίρα είχε και η δεύτερη προσπάθεια που απέτυχε καθώς οι ιρακινοί πιλότοι αρνήθηκαν να συνεργαστούν.
Τελικά η βοήθεια του έφτασε από τον διπλωματικό υπάλληλο της πρεσβείας του Ισραήλ στο Ιράν, τον Ιακώβ Νιμρόντι. Ο Ι. Νιμρόντι (που τον βλέπετε παραπάνω) του είπε ότι είχε στρατολογήσει και εκπαιδεύσει έναν Ιρακινό Εβραίο που λέγονταν Γιοσέφ Σιμές και ήταν σε θέση να εκτελέσει αυτή την επιχείρηση. Ο Ι. Νιμρόντι είχε έρθει σε επαφή μαζί του στη Τεχεράνη σχεδόν ένα χρόνο πριν και έπειτα από εκτέλεση διάφορων χαμηλού ρίσκου επιχειρήσεων κατασκοπείας υπέρ του Ισραήλ, τον θεωρούσε απόλυτα έτοιμο για αυτή τη δύσκολη επιχείρηση.
Ο στόχος του πράκτορα της Μοσάντ, Γιοσέφ Σιμές (που τον βλέπετε παραπάνω), ήταν να στρατολογήσει το σύζυγο μίας ερωμένης του από τη Βαγδάτη, στο Ιράκ. Για χρόνια ο Γιοσέφ Σιμές διατηρούσε ερωτικές σχέσεις με μία Χριστιανή, την Καμίλ, από τη Βαγδάτη η οποία ήταν παντρεμένη με τον Μουνίρ Ρέντφα, πιλότο μαχητικών της Ιρακινής πολεμικής αεροπορίας. Το κίνητρο του ήταν ότι ο Μ. Ρέντφα ήταν πολύ απογοητευμένος από την υπηρεσία του. Παρότι είχε εκπαιδευτεί και ήταν κατάλληλος για το νέο μαχητικό MiG-21, δε πήρε προαγωγή και εστάλη να εργάζεται ως πιλότος βομβαρδιστικών MiG-17. Όπως έλεγε ο ίδιος αυτό έγινε γιατί υπάρχει διαφθορά στη πολεμική αεροπορία στο Ιράκ. Επίσης, εκείνο το διάστημα οι αποστολές του ήταν οι βομβαρδισμοί Κουρδικών χωριών, κάτι με το οποίο ήταν ιδεολογικά αντίθετος. Αυτά χρησιμοποίησε ως όπλα ο Γιοσέφ Σιμές για να τον πάρει με το μέρος του. Ουσιαστικά, ο Γιοσέφ Σιμές είχε μάθει τα παραπάνω από τη σύζυγο του και γνώρισε τον Μ. Ρέντφα «τυχαία» και έγιναν φίλοι. Αυτή η διαδικασία κράτησε λίγο λιγότερο από 6 μήνες.
Τελικά ο Μουνίρ Ρέντφα (που τον βλέπετε παραπάνω) δέχθηκε τη βοήθεια του Γιοσέφ Σιμές που ήταν να τον βοηθήσει να φύγει από το Ιράκ για μία νέα ζωή στην Ευρώπη. Έτσι η Μοσάντ του πλαστογράφησε έγγραφα ότι η γυναίκα του έχει κάποια ασθένεια και πρέπει να μεταφερθεί στην Αθήνα για ιατρική φροντίδα, και ο Γιοσέφ Σιμές του τα παρέδωσε. Πράγματι, αυτό δούλεψε και η κυβέρνηση του Ιράκ του έδωσε άδεια και έτσι μέσα σε περίπου ένα χρόνο από την αρχική επαφή το ζευγάρι Ρέντφα πέταξε από το Ιράκ προς την Ελλάδα. Εκεί η Μοσάντ έβαλε σε εφαρμογή το δεύτερο στάδιο της επιχείρησης.
Ο Μουνίρ Ρέντφα γνώρισε εκεί «τυχαία» τον Ζεέβ Λιρόν, έναν Εβραίο πιλότο της πολεμικής αεροπορίας του Ισραήλ. Ο Ζ. Λιρόν είχε γεννηθεί στη Πολωνία και έτσι συστήθηκε στον Μουνίρ Ρέντφα ως ένας Πολωνός πιλότος που είχε αποστατήσει και ζούσε πλέον στην Ελλάδα. Του έλεγε ότι άνηκε σε μία αντι-κομμουνιστική οργάνωση καθώς είχε τα ίδια προβλήματα με τον Μ. Ρέντφα στη χώρα του αλλά κατάφερε να ξεφύγει. Όπως διαβάζουμε από τις συνεντεύξεις του ίδιου του Ζ. Λιρόν, οι δυο τους έγιναν φίλοι και ο Ζ. Λιρόν προσκάλεσε τον Μουνίρ Ρέντφα για λίγες ημέρες διακοπών σε ένα Ελληνικό νησί. Εκεί ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος.
ΡΕΝΤΦΑ: Θα με σκοτώσουν. Στο κάτω-κάτω, καμία χώρα δε θα μου έδινε άσυλο αυτή τη στιγμή
ΛΙΡΟΝ: Υπάρχει μία χώρα που θα έκανε τα πάντα για να σε υποδεχτεί… Δεν είμαι Πολωνός, είμαι Ισραηλινός πιλότος. Ας το συζητήσουμε αύριο καλύτερα.
Τελικά ο Ρέντφα δέχθηκε τη προσφορά και έτσι του δόθηκε το κωδικό όνομα «Γιαχαλόμ» (Διαμάντι). Από την Ελλάδα το ζεύγος Ρέντφα πέταξε ως τη Ρώμη όπου συνάντησαν τον Γιεχούντα Ποράτ, επιστημονικό αναλυτή της πολεμικής αεροπορίας του Ισραήλ. Ο Γιεχούντα Ποράτ είχε πολλές συναντήσεις με τον Μουνίρ Ρέντφα και απέσπασε όσο περισσότερες πληροφορίες γίνονταν, αλλά ακόμα δεν είχε ολοκληρωθεί αυτό που είχε ζητήσει ο Πτέραρχος Έζερ Βάιζμαν κυριολεκτικά χρόνια πριν.
Ο Μουνίρ «Γιαχαλόμ» Ρέντφα κρίθηκε αρκετά έμπιστος για να εκτελέσει την επιχείρηση το 1966. Ο ίδιος ο Μείρ Αμίτ, πρώην αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας του Ισραήλ και τότε διοικητής επιχειρήσεων της Μοσάντ ήταν τόσο ανήσυχος για να μη συμβεί ότι είχε συμβεί στην Αίγυπτο που ζήτησε να συμμετέχει στις συναντήσεις στη Ρώμη, όπως και έγινε. Ο Ρ. Βάρντι ανέλαβε τη τελευταία φάση της επιχείρησης. Το ζεύγος επέστρεψε από τη Ρώμη στην Αθήνα και το σχέδιο ήταν να κλείσουν πτήση για το Τελ Αβίβ, ωστόσο από λάθος της Ολυμπιακής Αεροπορίας τον έβαλαν σε απευθείας πτήση για Κάιρο. Ευτυχώς, οι αεροσυνοδοί το κατάλαβαν όταν μέτρησαν τους επιβάτες και τον έστειλαν πίσω στη σωστή πτήση προς Τελ Αβίβ.
Ο Μουνίρ «Γιαχαλόμ» Ρέντφα θα είχε μόλις 24 ώρες διαμονής στο Τελ Αβίβ. Εκεί μεταφέρθηκε σε εγκαταστάσεις της Μοσάντ για εκπαίδευση και το επόμενο πρωί επέστρεψε στην Αθήνα, και από εκεί στη Βαγδάτη. Εκεί έκανε ένα φοβερό λάθος που ταρακούνησε ολόκληρη τη Μοσάντ, με τα λόγια του ίδιου του Μείρ Αμίτ.
«Θυμάμαι, όταν το έμαθα έπαθα σχεδόν ανακοπή καρδίας… Λίγες ημέρες πριν την επιχείρηση, ο Ιρακινός πιλότος αποφάσισε να πουλήσει όλα του τα έπιπλα! Απλά σκεφτείτε τις επιπτώσεις ασφαλείας όταν ένας πιλότος μαχητικών πουλάει ξαφνικά όλα του τα έπιπλα. Είχα πεθάνει από το φόβο μου ότι η Ιρακινή Μουκχαμπαράτ (η υπηρεσία ασφαλείας) θα εντόπιζε τη πώληση, θα ανέκρινε τον Ρέντφα, θα τον συνελάμβανε, και ολόκληρη η επιχείρηση θα κατέρρεε. Δόξα το Θεό, η Μουκχαμπαράτ δε το αντιλήφθηκε, και η πώληση αυτών των ανούσιων αντικειμένων δεν οδήγησε στη σύλληψη του»
Το διάστημα που ο Μουνίρ «Γιαχαλόμ» Ρέντφα ήταν στην Ελλάδα, η Μοσάντ ήδη είχε καταφέρει να βγάλει όλους σχεδόν του συγγενείς του από το Ιράκ. Τα παιδιά του ήταν στο Άμστερνταμ και από εκεί οδικώς μεταφέρθηκαν στο Παρίσι. Ο ίδιος δεν ήθελε να πει τι συμβαίνει στην οικογένεια του έτσι το ανέλαβε η Μοσάντ. Σε ένα σπίτι της Μοσάντ στο Παρίσι ο Ζ. Λιρόν εξήγησε στη σύζυγο του Μ. Ρέντφα τι συνέβαινε, σε συνέντευξη του είπε.
«Έκλαιγε και ούρλιαζε όλη τη νύχτα. Έβριζε τον άντρα της «προδότη» και ρώταγε πως τόλμησε να προδώσει το Ιράκ. Έπειτα έλεγε ότι τα αδέρφια της θα τον σκότωναν όταν μάθαιναν τι έκανε. Ήθελε να πάει στη πρεσβεία του Ιράκ στη Γαλλία να τους πει τι έχει συμβεί. Δε σταμάτησε να ουρλιάζει και κλαίει όλο το βράδυ. Προσπάθησα να την ηρεμήσω, της είπα αν θέλεις να τον δεις έλα μαζί μου στο Ισραήλ. Κατάλαβε ότι δεν είχε άλλη επιλογή»
Στις 17 Ιουλίου του 1966 ο Μ. Ρέντφα ενημερώνει το τοπικό σταθμό της Μοσάντ με κρυπτογραφημένο ασύρματο σήμα ότι στις 14 Αυγούστου 1966 θα έχει την ευκαιρία να κλέψει το MiG-21 σε μία δοκιμαστική πτήση. Ωστόσο, εκείνη την ημέρα λόγω τεχνικού προβλήματος το αεροσκάφος προσγειώθηκε γρήγορα στην αεροπορική βάση Αλ Ρασίντ, στο Ιράκ.
Δύο ημέρες αργότερα, στις 16 Αυγούστου του 1966, απογειώθηκε και πάλι για μία προγραμματισμένη πτήση επάνω από την Ιορδανία. Όταν το αεροσκάφος μπήκε στον εναέριο χώρο της Συρίας η κυβέρνηση της Ιορδανίας ενημέρωσε ότι ήταν μέρος προγραμματισμένης άσκησης (όπως ήταν άλλωστε), αλλά ο Μ. Ρέντφα στράφηκε προς το Ισραήλ και σταμάτησε την επικοινωνία του με το Ιράκ. Σύντομα στον ασύρματο άκουσε τον ίδιο τον αρχηγό της πολεμικής αεροπορίας του Ισραήλ, τον Πτέραρχο Μορντετσάι Χοντ που είχε ενημερώσει μόνο μία μικρή ομάδα προσωπικού για την επιχείρηση. Τότε ο Πτέραρχος Μορντετσάι Χοντ έστειλε το παρακάτω μήνυμα προς όλες τις μονάδες ετοιμότητας της πολεμικής αεροπορίας του Ισραήλ.
«Σήμερα δε θέλω να κάνετε τίποτα, απολύτως τίποτα, χωρίς ξεκάθαρη διαταγή από εμένα! Ξέρετε ποιος είμαι και τη φωνή μου»
Σύντομα, δύο αεροσκάφη Dassault Mirage III του Ισραήλ ήταν δίπλα στο MiG-21 και το συνόδεψαν ως στην αεροπορική βάση Χατζόρ. Αργότερα σε συνέντευξη του ο Μ. Ρέντφα δήλωσε ότι τα καύσιμα του είχαν σχεδόν τελειώσει κατά τη προσγείωση αλλά χαίρεται που τα κατάφερε. Το αεροσκάφος το πέταξε για πρώτη φορά μετά την άφιξη του ο Ισραηλινός πιλότος πειραματικών αεροσκαφών Ντάνι Σαπίρα. Η Μοσάντ τήρησε τη συμφωνία της προσφέροντας άσυλο, υπηκοότητα και μία πολύ άνετη ζωή στον Μ. Ρέντφα και την οικογένεια του. Αλλά το μίσος της συζύγου του για τη πράξη του σε συνδυασμό με τη νέα ζωή δεν ήταν κάτι εύκολο και μέχρι και τον Αύγουστο του 1988 που πέθανε σε ηλικία 54 ετών από ανακοπή καρδιάς, είχε σοβαρά οικογενειακά προβλήματα, κυρίως με τη σύζυγο του και την οικογένεια της. Στη κηδεία του η Μοσάντ έκανε επίσημη τελετή μνήμης του στην οποία μίλησαν αρκετοί από όσους συμμετείχαν στην επιχείρηση. Ο Ζ. Λιρόν αναφέρει «Ήταν τελείως σουρεαλιστικό. Ολόκληρη η Μοσάντ ήταν σε πένθος για έναν Ιρακινό».
Λόγω του τρόπου με τον οποίο απέκτησε το Ισραήλ, και κατ’επέκταση ο Δυτικός κόσμος, το MiG-21, του έδωσαν το αναγνωριστικό 007 και σήμερα αποτελεί ένα έκθεμα στο μουσείο της αεροπορίας στη περιοχή Χατζερίμ. Χάρη σε αυτή την επιχείρηση, κατά την εισβολή της Συρίας στο Ισραήλ τον Απρίλιο του 1967 η πολεμική αεροπορία του Ισραήλ γνώριζε όλες τις αδυναμίες του MiG-21 και κατέρριψε έξι από αυτά χωρίς να χάσει ούτε ένα αεροσκάφος.
Τον Ιανουάριο του 1968 το Ισραήλ ήθελε να αγοράσει τα νέα McDonnell Douglas F-4 Phantom αλλά οι ΗΠΑ δεν ήταν πολύ πρόθυμες να προσφέρουν ένα τόσο προηγμένο όπλο στο Ισραήλ. Χρησιμοποιώντας το MiG-21 ως διπλωματικό μέσο, το Ισραήλ δάνεισε στις ΗΠΑ το MiG-21 για 2.5 μήνες υπό το άκρως απόρρητο πρόγραμμα «HAVE DOUGHNUT» που διεξήχθη στη «Περιοχή 51» με αντάλλαγμα τη συμφωνία αγοράς των F-4 Phantom. Αργότερα, ο τότε διοικητής της CIA (Central Intelligence Agency, Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών), κύριος Ρίτσαρντ Χελμς συνεχάρη το Ισραήλ και τη Μοσάντ για την εντυπωσιακή δράση τους και βοήθεια της Δύσης. Μπορείτε να μελετήσετε όλη την ανάλυση του MiG-21 από τις αμερικανικές υπηρεσίες στο αντίστοιχο αποχαρακτηρισμένο πλέον έγγραφο που μπορείτε να βρείτε εδώ.
Και κάπου εδώ τελειώνει αυτή η ιστορία μας που είναι τόσο γεμάτη με χρήσιμες γνώσεις και πρακτικές για κάθε άνθρωπο. Από τον καθημερινό πολίτη που σκέφτεται την ασφάλεια του, έως πολιτικούς, στρατιωτικούς, και οτιδήποτε άλλον ενδιάμεσα. Πάρα πολλά μαθήματα από την επιχείρηση διαμάντι που αποδεικνύει γιατί η Μοσάντ έχει τη φήμη που έχει στη κοινότητα των υπηρεσιών πληροφοριών. Κλείνουμε με ένα βίντεο από το αρχείο του Ισραήλ που δείχνει το αεροσκάφος μετά τη προσγείωση του στο Ισραήλ, καθώς και πολλά από τα άτομα που αναφέραμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου