Marios Ioannis Floros
Βρισκόμαστε
στην πόλη της Ρουέν, στο Σηκουάνα...είναι η βραδιά της δεξίωσης στο
ελικοδρόμιο του ΕΚΠ. Άρης και η οποία βρίσκεται σχεδόν στο τέλος της.
Έχω κατέβει και συζητώ με τον Αξιότιμο Κο. Νίκο Παπαϊωάννου, μία τάξη αρχαιότερό μου στη ΔΕ πλευρά του Πλοίου έξω από την θύρα που οδηγούσε στο Γραφείο Μηχανής...κοιτάω προς τα ΠΜ ενώ εκείνος προς τα ΠΡ, όταν ξαφνικά μου λέει ''...τι κάνει αυτή ρε;;;'' γυρνάω και βλέπω μία κοπέλα να πέφτει στο νερό, μεταξύ Πλοίου και προβλήτας.
Είχε προσπαθήσει να ανέβει από την ξηρά στο Πλοίο. Ως εκ θαύματος δεν χτύπησε πουθενά το σώμα ή το κεφάλι της...εμβαπτίστηκε στο νερό και σχεδόν ακαριαία με τον τοίχο πίσω της και το Πλοίο μπροστά της έπαθε κρίση πανικού...παίρνω μία μάνικα πυρόσβεσης και την ρίχνω πλάϊ της.
Ο Κος. Παπαϊωάννου, συνδέει το άλλο άκρο της σε μία λήψη δικτύου πυρκαγιάς και φωνάζει ''...άνθρωπος στη θάλασσα από ΔΕ...'' άμεσα ένας Αξιωματικός της Σχολής, ''Βάτραχος'' με το γνωστό ειρωνικό και σίγουρο μειδίαμα, με ματιά που διαρκώς ''...με βια μετράει την Γή...'' προβάλλει μπροστά μας...πιάνει με το ΔΕ χέρι του το ρέλι αφήνει σαλτάρει over και αφήνει το σώμα του να πέσει στο νερό ανακόπτωντας την πτώση με δύο πιασίματα της μάνικας. πέφτει δίπλα στη γυναίκα την ακινητοποιεί και με το ένα χέρι στη μάνικα και το άλλο να κρατάει αυτήν ανεβαίνει φωνάζοντάς μας ''...τραβάτε ρε...'' για καλή μας τύχη ένας άλλος ΟΥΚ που ήταν μαζί στο ταξίδι, πολύ καλό παιδί και ευγενέστατος, μας βοηθά να τον τραβίξουμε και με το πρώτο pull ο Αξιωματικός έχει ήδη ανεβεί σχεδόν μόνος του.
Ο κόσμος χειροκροτά ακατάπαυστα...εκείνος μιλά γαλλικά στην κοπέλα που τον αγκαλιάζει και τον ευχαριστεί...ο Καπετάνιος ο Κος. Τσιτωνάκης, κατεβαίνει και ο Ήρωας μας του λέει...Κε. Κυβερνήτα υπάρχει πρόβλημα...δεν έχω άλλο καθαρό παντελόνι...'', ''...Γιάννη Μπράβο σου αγόρι μου'' του λέει ο Captain και μιά Σχολή Δοκίμων λάμπει από υπερηφάνια για τον Πατέρα της.
Ο Αξιωματικός αυτός αποτελεί την πιό ολοκληρωμένη προσωπικότητα που γνώρισα, με το παράδειγμά του να ουρλιάζει ότι ο κάθε Έλληνας έχει αλτρουισμό, ηρωισμό, λεβεντιά, αρχές και οπωσδήποτε τρόπους αστικής συμπεριφοράς.
Φοράει δε...από τότε την πιο αναγνωρίσιμη στολή στις Ε.Δ. Το Ναυτικό από σήμερα και όποτε φωνάζει ΖΗΤΩ θα φέρνει στο μυαλό του την Τιμημένη αυτή Στολή...την Στολή του Ναυάρχου Ι.Γ. Παυλόπουλου ΠΝ.
Κε. Αρχηγέ και Πατέρα μας, δώσατε στις λέξεις Ναύαρχος και Αρχηγός άπειρες φορές μεγαλύτερο κύρος και αίγλη απο αυτή που αυτονόητα αποπνέουν...🇬🇷️⚓
Έχω κατέβει και συζητώ με τον Αξιότιμο Κο. Νίκο Παπαϊωάννου, μία τάξη αρχαιότερό μου στη ΔΕ πλευρά του Πλοίου έξω από την θύρα που οδηγούσε στο Γραφείο Μηχανής...κοιτάω προς τα ΠΜ ενώ εκείνος προς τα ΠΡ, όταν ξαφνικά μου λέει ''...τι κάνει αυτή ρε;;;'' γυρνάω και βλέπω μία κοπέλα να πέφτει στο νερό, μεταξύ Πλοίου και προβλήτας.
Είχε προσπαθήσει να ανέβει από την ξηρά στο Πλοίο. Ως εκ θαύματος δεν χτύπησε πουθενά το σώμα ή το κεφάλι της...εμβαπτίστηκε στο νερό και σχεδόν ακαριαία με τον τοίχο πίσω της και το Πλοίο μπροστά της έπαθε κρίση πανικού...παίρνω μία μάνικα πυρόσβεσης και την ρίχνω πλάϊ της.
Ο Κος. Παπαϊωάννου, συνδέει το άλλο άκρο της σε μία λήψη δικτύου πυρκαγιάς και φωνάζει ''...άνθρωπος στη θάλασσα από ΔΕ...'' άμεσα ένας Αξιωματικός της Σχολής, ''Βάτραχος'' με το γνωστό ειρωνικό και σίγουρο μειδίαμα, με ματιά που διαρκώς ''...με βια μετράει την Γή...'' προβάλλει μπροστά μας...πιάνει με το ΔΕ χέρι του το ρέλι αφήνει σαλτάρει over και αφήνει το σώμα του να πέσει στο νερό ανακόπτωντας την πτώση με δύο πιασίματα της μάνικας. πέφτει δίπλα στη γυναίκα την ακινητοποιεί και με το ένα χέρι στη μάνικα και το άλλο να κρατάει αυτήν ανεβαίνει φωνάζοντάς μας ''...τραβάτε ρε...'' για καλή μας τύχη ένας άλλος ΟΥΚ που ήταν μαζί στο ταξίδι, πολύ καλό παιδί και ευγενέστατος, μας βοηθά να τον τραβίξουμε και με το πρώτο pull ο Αξιωματικός έχει ήδη ανεβεί σχεδόν μόνος του.
Ο κόσμος χειροκροτά ακατάπαυστα...εκείνος μιλά γαλλικά στην κοπέλα που τον αγκαλιάζει και τον ευχαριστεί...ο Καπετάνιος ο Κος. Τσιτωνάκης, κατεβαίνει και ο Ήρωας μας του λέει...Κε. Κυβερνήτα υπάρχει πρόβλημα...δεν έχω άλλο καθαρό παντελόνι...'', ''...Γιάννη Μπράβο σου αγόρι μου'' του λέει ο Captain και μιά Σχολή Δοκίμων λάμπει από υπερηφάνια για τον Πατέρα της.
Ο Αξιωματικός αυτός αποτελεί την πιό ολοκληρωμένη προσωπικότητα που γνώρισα, με το παράδειγμά του να ουρλιάζει ότι ο κάθε Έλληνας έχει αλτρουισμό, ηρωισμό, λεβεντιά, αρχές και οπωσδήποτε τρόπους αστικής συμπεριφοράς.
Φοράει δε...από τότε την πιο αναγνωρίσιμη στολή στις Ε.Δ. Το Ναυτικό από σήμερα και όποτε φωνάζει ΖΗΤΩ θα φέρνει στο μυαλό του την Τιμημένη αυτή Στολή...την Στολή του Ναυάρχου Ι.Γ. Παυλόπουλου ΠΝ.
Κε. Αρχηγέ και Πατέρα μας, δώσατε στις λέξεις Ναύαρχος και Αρχηγός άπειρες φορές μεγαλύτερο κύρος και αίγλη απο αυτή που αυτονόητα αποπνέουν...🇬🇷️⚓
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου