ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΑΤΡΑΧΑΝΘΡΩΠΟΙ: Απριλίου 2020

Πέμπτη 30 Απριλίου 2020

Αεροσκάφος EC-130J Commando Solo

Εδώ και σχεδόν 80 χρόνια οι PSYOPS ( Psychological Operations, Ψυχολογικές Επιχειρήσεις ) και IO
( Information Operations, Επιχειρήσεις Πληροφοριών ) αποτελούν δομικό συστατικό του στρατηγικού δόγματος των ΗΠΑ.
Για την επίτευξη των απαιτήσεων σε PSYOPS και IO υπάρχουν πολλές εξειδικευμένες υπηρεσίες και μονάδες.
Για τη πολεμική αεροπορία και την εθνοφυλακή των ΗΠΑ, κλειδί σε αυτό είναι ένα ειδικά τροποποιημένο αεροσκάφος Lockheed Martin EC-130 που αντί για «Hercules», έχει πλέον το κωδικό όνομα «Commando Solo» και θα το δούμε σε αυτό το άρθρο μας.

Η ιστορία του αυτού του αεροσκάφους ξεκινάει το 1978 όταν ένα C-130E τροποποιήθηκε ειδικά για PSYOPS από τη Τακτική Διοίκηση Αεροπορίας των ΗΠΑ και έλαβε το κωδικό όνομα «Coronet Solo».
Όταν το 1983 αυτά τα αεροσκάφη πέρασαν στη Στρατιωτική Διοίκηση Μεταγωγικών Αεροσκαφών, το κωδικό του όνομα άλλαξε σε «Volant Solo», και εν τέλει, τα αεροσκάφη αυτά πέρασαν στην 193 SOW (193d Special Operations Wing, 193η Πτέρυγα Ειδικών Επιχειρήσεων) της AFSOC (Air Force Special Operations Command, Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων Αεροπορίας), όπου υπάγονται μέχρι και σήμερα και έχουν τη κωδική ονομασία «Commando Solo».

Είναι άμεσα ορατό ότι το αεροσκάφος «Commando Solo» έχει δεχθεί μεγάλες τροποποιήσεις όπως βλέπετε για παράδειγμα από τις τέσσερις μεγάλες κεραίες στο κάθετο ουραίο πτερύγιο του, τα μεγάλα εξωτερικά ατρακτίδια που βρίσκονται προσαρτημένα κάτω από τα φτερά του, κτλ. Από το 2003 η εταιρία Lockheed Martin παρέχει ειδικά κατασκευασμένα EC-130J, γνωστά ως «Commando Solo III» τα οποία είναι πρακτικά ένας εναέριος σταθμός εκπομπών.
Έχουν δυνατότητες για εκπομπές σε θεωρητικά κάθε εύρος συχνοτήτων.
Ωστόσο, η κύρια χρήση τους είναι ραδιοφωνικές εκπομπές AM, FM, και HF, τηλεοπτικές μεταδόσεις, και κάθε είδους ασύρματες στρατιωτικές επικοινωνίες.
Με απλά λόγια, αυτό το αεροσκάφος πετάει επάνω από μία περιοχή ενδιαφέροντος και μεταδίδει μηνύματα ψυχολογικού πολέμου, ή όπως είναι γνωστά στο ευρύ κοινό, προπαγάνδας.

Παραπάνω βλέπετε το εσωτερικό του όπου εργάζονται στελέχη της 4ης Ομάδα Ψυχολογικών Επιχειρήσεων από την 193η Πτέρυγα Ειδικών Επιχειρήσεων της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια πολεμικής αποστολής επάνω από το Ιράκ.
Κάποιες ειδικές τροποποιήσεις του «Commando Solo» είναι ότι μπορεί να κάνει εναέριο ανεφοδιασμό ώστε να συνεχίζει, θεωρητικά επ’αόριστον, τις εκπομπές του και επίσης έχει ικανότητα πτήσεως έως και στα 28000 πόδια (8534 μέτρα) που είναι και το σύνηθες υψόμετρο πτήσης του ώστε να έχει τη μέγιστη γεωγραφική κάλυψη στις εκπομπές του.

Το πλήρωμα του αποτελείται από έντεκα άτομα.
Συγκεκριμένα, πέραν του κυβερνήτη, συγκυβερνήτη και των δύο ειδικών φόρτωσης, στο αεροσκάφος είναι αξιωματικός συστημάτων αποστολής και οι χειριστές ηλεκτρονικών συστημάτων επικοινωνίας.
Ανάλογα με την αποστολή, ίσως το προσωπικό να αυξηθεί, αλλά μία τυπική αποστολή αποτελείται από αυτό το πλήρωμα.

Αναφορικά με τα εξωτερικά χαρακτηριστικά που αναφέραμε παραπάνω, η κεραία σχεδιασμού Χ στο κάθετο ουραίο πτερύγιου του, είναι για υψηλής ισχύος τηλεοπτικές μεταδόσεις, ενώ τα δύο ατρακτίδια κάτωθεν των πτερυγίων του έχουν τις υπόλοιπες κεραίες και πομπούς μετάδοσης.
Τον Ιούνιο του 2010 μία μη διαβαθμισμένη εκπαιδευτική διαφάνεια της 193 SOW διέρρευσε και από εκεί μαθαίνουμε και κάποιες ακόμη λεπτομέρειες όπως είναι για παράδειγμα η αποστολή του που ορίζεται ως εξής.

«Διενέργεια Επιχειρήσεων Πληροφοριών προς υποστήριξη αντικειμενικών σκοπών της διοίκησης σε όλες τις φάσεις του πολέμου, σε στρατιωτικές επιχειρήσεις πέραν των πολεμικών, και σε κοινωνικές επιχειρήσεις»

Από την ίδια παρουσίαση της 193 SOW διαβάζουμε επίσης ότι το αεροσκάφος «Commando Solo» μπορεί να κάνει έως και 7 ταυτόχρονες εκπομπές σε εύρη συχνοτήτων από 450kHz έως 1GHz και αυτά που μεταδίδει είναι υλικό που αναπτύσσει το MPC (Media Production Center, Κέντρο Παραγωγής Μέσων) το οποίο λαμβάνει και «φορτώνει» στο αεροσκάφος η 4 POG (Psychological Operations Group, 4η Ομάδα Ψυχολογικών Επιχειρήσεων) που όπως προαναφέραμε υπάγονται όλοι στη Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων της Πολεμικές Αεροπορίας των ΗΠΑ.
Το υλικό που παράγει το MPC μπορεί «φορτωθεί» στο αεροσκάφος για μετάδοση με τις ακόλουθες μεθόδους.

Εξωτερικοί σκληροί δίσκοι υπολογιστών
Μέσα DVD, CD-ROM
Κασέτες τύπου VHS ή/και κασέτες ήχου
Μαγνητικές κασέτες Beta SX
Αναμετάδοση από ασύρματους σταθμούς σε πραγματικό χρόνο ή με χρονοκαθυστέρηση
Αναμετάδοση ραδιοφωνικών σταθμών
Αναμετάδοση δορυφορικών εκπομπών μέσω δέκτη εύρους KU

Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και από τον ραδιοερασιτέχνη και τεχνικό τηλεοπτικών μεταδόσεων, Τομ Βέρνον, ο οποίος σε ανάλυση του από τα βίντεο και φωτογραφίες του εσωτερικού του αναφέρει ότι φαίνονται μίκτες ήχου Ramko, συσκευές ανάγνωσης για όλα τα μέσα που ανέφερε η παρουσίαση που διέρρευσε, όπως επίσης και για κασέτες MiniDisc και U-Matic.
Είδε επίσης συσκευές Otari 5050, επεξεργαστές ήχου Valley People, συσκευές βίντεο Sony U-Matic, τηλεοπτικούς μίκτες Panasonic, όπως επίσης ότι το αεροσκάφος διαθέτει τέσσερις γεννήτριες των 90 KVA που παρέχουν τριφασικό ρεύμα 220V στα 400 Hz, και συνδέονται σε τρεις μετατροπείς που κάνουν τα 400Hz σε 60HZ AC για όλο το προαναφερθέν εξοπλισμό ενώ οι πομποί και το σύστημα ψύξης τους έχουν δικούς τους μετασχηματιστές για 400Hz.

Παραμένοντας στα τεχνικά, κάτι εξίσου ενδιαφέρον είναι ότι για μεταδόσεις κατακόρυφα πολωμένων μεσαίων κυμάτων, το «Commando Solo» μπορεί να βγάλει ένα καλώδιο βάρους 250 κιλών από το κάτω μέρος του.
Αντίστοιχα, για εκπομπές οριζόντιας πόλωσης μικρού κύματος ξετυλίγεται ένα καλώδιο από το πίσω μέρος του αεροσκάφους.
Παρακάτω είναι ο πίνακας των πομπών του βάσει της παρουσίασης που διέρρευσε.

Πομποί	Ισχύς	Εύρος (MHz)	Αριθμός
MF (AM)	10 kW	.450-1.99	1
HF (βραχέα)	10 kW	2-29.99	1
VHF (χαμηλά)	1 kW	30-230	2
VHF (υψηλά)	1 kW	100-500	2
UHF	1 kW	470-1000	1
Τηλεόραση	10 kW	Ch 2-69	1
FM	500 kW	88-108	4 * (NB3)

Αξίζει να αναφέρουμε ότι πέραν των τυπικών ψυχολογικών επιχειρήσεων, το αεροσκάφος αυτό έχει χρησιμοποιηθεί και σε κοινωνική χρήση για ενημέρωση των πολιτών.
Ωστόσο αυτό αποτελεί την εξαίρεση και όχι τον κανόνα.
Πίσω στα τεχνικά χαρακτηριστικά του, άλλα τεχνικά μέσα που εντοπίσαμε από το διαθέσιμο υλικό σε ανοικτές πηγές ήταν τα ακόλουθα.

Ψηφιακούς δέκτες επικοινωνιών Collins
Διεγέρτες συχνοτήτων Collins
Αναλυτές φάσματος Hewlett-Packard
Κεραίες της Delta Electronics
Πομπούς HF μεσαίων κυμάτων Rockwell-Collins
Σύστημα εκπομπής Rockwell
Πομποί FM της Microwave Power Devices
Τηλεοπτικός πομπός TV-8022 των 10kW της Rockwell
Αναλυτής δικτύου Hewlett-Packard
Ενισχυτές RF της Delta Sigma
Πομπούς FM μοντέλο XL1000 της Bext
Συστήματα digiplexer μοντέλο MX410/440/480 της Audemat-Aztec

Η σελίδα ραδιοερασιτεχνών «Radio World» κατάφερε να μπει στην 193 SOW το 2002 και ανάμεσα στα άλλα ενδιαφέροντα που ανέφερε, ήταν επίσης το ότι το προσωπικό της μοίρας απαγορεύεται να εργάζεται σε τηλεοπτικούς ή ραδιοφωνικούς σταθμούς στη πολιτική του ζωή.
Παρότι πολλά στελέχη έχουν άλλες δουλειές στη πολιτική τους ζωή, για λόγους μυστικότητας, απαγορεύεται να χρησιμοποιούν τις γνώσεις εκτός του χώρου των ειδικών επιχειρήσεων.

Όπως αντιλαμβάνεστε, σε ένα αεροσκάφος που έχει τόσο άμεση σχέση με τη τεχνολογία αρκετά από όσα γράφουμε ίσως να είναι ήδη παρωχημένα καθώς δέχεται συνεχώς αναβαθμίσεις ώστε να μπορεί να εκτελεί την αποστολή του μέχρι και σήμερα.
Σύμφωνα με τη πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ υπάρχουν 3 τέτοια αεροσκάφη και υπολογίζεται ότι συμμετέχουν σε 10 επιχειρήσεις το χρόνο.
Αυτό το διασταυρώσαμε και βάσει των στοιχείων από το Airport-Data.com όπου εντοπίσαμε τα ακόλουθα 3 τέτοια αεροσκάφη, καθώς και πολλές φωτογραφίες τους και στοιχεία πτήσεων τους από διάφορες πηγές.

Σειριακός αριθμός	Αναγνωριστικό	Έτος κατασκευής
382-5522	00-1934	2000
382-5532	01-1935	1999
382-5490	98-1932	1998

Επίσης, όπως θα πρέπει να είναι κατανοητό από όλα τα παρπαάνω, το μοτίβο πτήσης των αεροσκαφών αυτών είναι αρκετά αναγνωρισίμο καθώς σχεδόν πάντα περιλαμβάνει κυκλική πορεία επάνω από τη περιοχή επιχειρήσεως.
Μελετήσαμε δεκάδες καταγραφές πτήσεων τους από ανοικτές πηγές και στη πληοψηφία τους έχουν παρόμοια δομή με αυτή που βλέπετε στη συνέχεια.
Η παρακάτω καταγραφή είναι από τις 31 Ιανουαρίου του 2020 όπου το αεροσκάφος 00-1934 απογειώθηκε από τη βάση πεζοναυτών Πέντλετον στη Καλιφόρνια, έπειτα ακολούθησε νότια πορεία έως τη θάλασσα του Σαν Ντιέγο, και εκεί εκτέλεσε μία σειρά πολλές διελεύσεις σε συγκεκριμένο μοτίβο.
Έπειτα επέστρεψε και προσγειώθηκε πίσω στην ίδια βάση.
Πιθανότατα αυτό ήταν μέρος κάποιας στρατιωτικής άσκησης ή εκπαιδευτικής δραστηριότητας, αλλά δείχνει πολύ καθαρά το χαρακτηριστικό μοτίβο πτήσεως του «Commando Solo» κατά την εκτέλεση επιχειρήσεων ψυχολογικού πολέμου.

Για το κλείσιμο, αφήσαμε ένα βίντεο διάρκειας 15 λεπτών από τον Αύγουστο του 2017 από το αεροσκάφος «Commando Solo» της 193 SOW που με βάσει όσα αναφέραμε, θα πρέπει να είναι πλήρως κατανοητό το τι ακριβώς βλέπετε σε όλα τα στιγμυότυπα του βίντεο.

Πηγή: defensegr.wordpress.com

Το γερμανικό υποβρύχιο U-557 στη Κρήτη

Ένα μοναδικό κομμάτι ιστορίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκεται εις τα βάθη των νερών πλησίον της Κρήτης στην Ελλάδα.
Μιλάμε για το υποβρύχιο U-557 τύπου VIIC της οικογενείας U-boat που άνηκε στο Kriegsmarine (πολεμικό ναυτικό) της Ναζιστικής Γερμανίας.
Από το 1941, αυτή η κάποτε ισχυρή θαλάσσια πολεμική μηχανή κείτεται εις τη θάλασσα δυσμάς της Κρήτης. Κατ’επέκταση, ανήκει ξεκάθαρα εις τη κατηγορία άρθρων μας «εγκαταλελειμμένα» και ήρθε η ώρα να το παρουσιάσουμε.

Η ιστορία του υποβρυχίου U-557 ξεκινάει το Σεπτέμβριο του 1939 όταν έγινε η παραγγελία κατασκευής του από το Kriegsmarine προς τη γερμανική εταιρία Blohm & Voss στο Αμβούργο της Γερμανίας.
Ήταν βασισμένο στη κλάση υποβρυχίων VIIC που είχε τα ακόλουθα βασικά χαρακτηριστικά.

Μήκος	67.1 μέτρα
Ύψος	9.6 μέτρα
Προώθηση	2 προπέλες (2 κινητήρες πετρελαίου, 2 ηλεκτρικούς κινητήρες)
Ταχύτητα	17.7 κόμβους (επιφάνεια) και 7.6 κόμβους (υποβρυχίως)
Εκπέτασμα	769 τόνους (επιφάνεια) και 871 τόνους (υποβρυχίως)
Εμβέλεια	8500 ναυτικά μίλια με 10 κόμβους
Πλήρωμα	4 αξιωματικούς και 40-56 ναύτες
Μέγιστο βάθος	230 μέτρα

Το υποβρύχιο U-557 διέθετε μία πληθώρα όπλων. Συγκεκριμένα, το οπλοστάσιο του αποτελούντο από 5 τορπιλοσωλήνες των 21″, δυνατότητα μεταφοράς είτε 14 τορπιλών ή 26 θαλάσσιων ναρκών, ένα πολυβόλο καταστρώματος διαμετρήματος 88 χιλιοστών με 220 φυσίγγια, και ένα αντι-αεροπορικό πολυβόλο καταστρώματος C/30 διαμετρήματος 20 χιλιοστών.

Το U-557 καθελκύστηκε στις 22 Δεκεμβρίου του 1940 και μπήκε στο οπλοστάσιο του Kriegsmarine επισήμως στις 13 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους, έπειτα από την ολοκλήρωση των δοκιμών του. Καπετάνιος του ορίστηκε ο Ανθυποπλοίαρχος Οτοκάρ Πάουλσεν που τον βλέπετε στη παρακάτω φωτογραφία.

Το γερμανικό αυτό υποβρύχιο έκανε μόλις τέσσερις περιπολίες, καθώς η πέμπτη του περιπολία ήταν και η βύθιση του λίγο έξω από τη Κρήτη.
Οι τέσσερις περιπολίες του ήτο οι ακόλουθες.

13 Μαΐου 1941
Μετέβη δυσμάς της γαλλικής ακτογραμμής ως μέρος του περιπόλου προστασίας του θωρηκτού Μπίσμαρκ και επέστρεψε έπειτα από 6 εβδομάδες εις τη Γαλλία.
13 Αυγούστου 1941
Τοποθετήθηκε νοτίως της Ισλανδίας για παρατήρηση και προσβολή εισερχομένων πλοίων. Έπειτα από 4 περίπου εβδομάδες επέστρεψε και πάλι στο Λοριάν της Γαλλίας.
19 Νοεμβρίου 1941
Διατάχθηκε να εισχωρήσει στη Μεσόγειο μέσω Γιβραλτάρ και να φτάσει στη Μεσίνα της Ιταλίας όπως και κατάφερε στις 7 Δεκεμβρίου.
9 Δεκεμβρίου 1941
Μαζί με το ιταλικό υποβρύχιο Dagabur σε περιπολία στην ανατολική Μεσόγειο επιτέθηκαν συγχρονισμένα στο βρετανικό καταδρομικό Γκαλάτια βυθίζοντας το, και παραμένοντας στη Μεσόγειο.

Παραπάνω βλέπετε το ιταλικό υποβρύχιο Dagabur που ήταν μέρος της τελευταίας του περιπολίας. Τη Τρίτη 16 Δεκεμβρίου του 1941 το υποβρύχιο U-557 αναδύθηκε προσωρινώς και έστειλε σήμα μέσω ασυρμάτου στις 18:06 ώρα Ελλάδος ότι εβρίσκετο 18 ώρες από το λιμάνι της Σούδας και πλησιάζει για να δέσει.
Έπειτα καταδύθηκε και συνέχισε τη πορεία του προς τη Σούδα. Ωστόσο, συνέβη μία απίστευτη σύμπτωση.
Στις 18:00 ώρα Ελλάδος, το ιταλικό υποβρύχιο Orione έφυγε από το λιμάνι και κινούνταν υποβρυχίως, άρα δεν είχε πρόσβαση σε ασύρματες επικοινωνίες και δεν εγνώριζε το σήμα άφιξης που είχε αποστείλει 6 λεπτά νωρίτερα το U-557 για τη προσέγγιση του. Βλέπετε το ιταλικό υποβρύχιο Orione παρακάτω.

Ο Ιταλός πλοίαρχος περιπολούσε γύρω από τη Κρήτη όταν εντόπισε ένα άγνωστο υποβρύχιο με πορεία προς τη Κρήτη στις 21:44 ώρα Ελλάδος και λόγω της βύθισης του Γκαλάτια υπέθεσε ότι ήταν βρετανικό υποβρύχιο.
Έτσι αποφάσισε να το εμβολίσει, όπως και έκανε, βυθίζοντας το εις τας συντεταγμένας 35°18’35″N 23°11’28″E όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα.

Όταν το ιταλικό υποβρύχιο Orione επέστρεψε για επισκευές στο λιμάνι της Σούδας ανακάλυψε ότι αυτό το σφάλμα οδήγησε στη βύθιση του γερμανικού U-557 και σε μία μεγάλη εσωτερική έρευνα που κατέληξε ότι ήταν βύθιση από φίλιες δυνάμεις λόγω έλλειψης επικοινωνίας, καθώς το σήμα προσέγγισης του U-557 έφτασε στους Ιταλούς στη Σούδα στις 22:00 το βράδυ.
Όλο το πλήρωμα του U-557 πέθανε μαζί με το υποβρύχιο.

Σήμερα το υποβρύχιο υπάρχει ακόμα στο βυθό της Κρήτης στις συντεταγμένες 35°18’35″N 23°11’28″E σε βάθος 250-290 μέτρων που κάνει την επίσκεψη του πρακτικά πάρα πολύ δύσκολη, αν όχι αδύνατη.
Κατ’επέκταση, είναι δεδομένο ότι όσο περνάνε τα χρόνια και αυτό το κομμάτι της σύγχρονης πολεμικής ιστορίας θα χαθεί στα βάθη της θάλασσας.
Γι’αυτό θεωρήσαμε σημαντικό να γράψουμε δυο λόγια προτού η ιστορία του χαθεί για πάντα.

Δυστυχώς, δεν έχουμε ακούσει οποιαδήποτε πρόταση για αξιοποίηση αυτού του υποβρυχίου άρα δυσκολευόμαστε να εκφράσουμε κάποια ελπίδα για το ότι ίσως να μη χαθεί στο μέλλον.
Εάν γνωρίζετε για περισσότερα εγκαταλελειμμένα κομμάτια της σύγχρονης πολεμικής ιστορίας και θέλετε να τα ερευνήσουμε και να γράψουμε γι’αυτά στη σελίδα μας, τότε στείλτε μας μήνυμα στη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου defensegr@protonmail.com.

Πηγή:defensegr.wordpress.com

Τετάρτη 29 Απριλίου 2020

Κριτικές Όπλων: Τυφέκιο Saiga 223

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, η γνωστή ρωσική βιομηχανία όπλων Kalashnikov Concern διατηρεί μία θυγατρική εταιρία, την εταιρία Saiga (сайга) που παράγει τα όπλα της στο εργοστάσιο Izhmash της Kalashnikov, και ασχολείται αποκλειστικά με τη κατασκευή όπλων για μη στρατιωτική χρήση (κυνήγι, σκοποβολή, αυτοάμυνα, κτλ).
Εδώ θα δούμε ένα από τα πιο γνωστά μοντέλα της Saiga για το δημοφιλές «δυτικό» διαμέτρημα του .223 Remington ή αλλιώς 5.56×45mm (εάν δε γνωρίζετε τη διαφορά διαβάστε το άρθρο μας «Διαφορά .223 και 5.56×45»).
Είναι ένα πολύ διαδεδομένο όπλο σε πολίτες καθώς χρησιμοποιεί ένα πολύ δημοφιλές διαμέτρημα, σε ένα όπλο σχεδιασμού Kalashnikov.
Προσοχή! Ότι διαβάζετε σε αυτή τη κατηγορία είναι η προσωπική μας άποψη βάσει των εμπειριών και γνώσεων μας, δεν είναι σε καμία περίπτωση μία αντικειμενική παρουσίαση.

Το τυφέκιο 223 της ρωσικής εταιρίας Saiga βγήκε τις αρχές της δεκαετίας του 2000 με στόχο το άνοιγμα στις αγορές της δύσης όπου το πιο διαδεδομένο με μεγάλη διαφορά διαμέτρημα είναι το .223 Remington.
Επιπρόσθετα, βλέποντας ότι το μεγαλύτερο αγοραστικό κοινό είναι από το χώρο του κυνηγιού, η Saiga πήρε το θρυλικό και ιστορικά αποδεδειγμένα αποτελεσματικό σχεδιασμό του AK, και το μετέτρεψε σε ένα τυφέκιο κυνηγίου για το διαμέτρημα .223 Remington.
Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι είναι πιστοποιημένο και για φυσίγγια διαμετρήματος 5.56×45mm NATO.
Ο λόγος που αναγράφει .223 Remington και όχι 5.56×45mm NATO είναι καθαρά για ευκολότερη εξαγωγή σε Ευρώπη και ΗΠΑ ως τυφέκιο σκοποβολής και κυνηγιού, και όχι «πολεμικό» τυφέκιο όπως αναφέρονται συχνά από άτομα εκτός του χώρου.

Για τους παραπάνω λόγους, όπως μπορείτε να δείτε στις περισσότερες φωτογραφίες του άρθρου μας, έρχεται με ένα κορμό που ταιριάζει στο ρόλο του.
Δηλαδή, έχει κοντάκιο χωρίς πιστολοειδή λαβή, διαφορετική (πιο ελαφριά) σκανδάλη, μεγάλο πλαστικό χειροφυλακτήρα, και δε διαθέτει φλογοκρύπτη.
Συχνά θα τα δείτε τροποποιημένα ώστε να θυμίζουν περισσότερο κλασικά AK τυφέκια, αλλά από το εργοστάσιο βγαίνουν σε αυτή τη διαμόρφωση.
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι όσον αφορά το μηχανισμό και τρόπο λειτουργίας, παραμένει ένα τυπικό AK χωρίς καμία τεράστια διαφορά.

Αναφορικά με τα τεχνικά χαρακτηριστικά του, είναι ένα όπλο με δικό του σχεδιασμό γεμιστήρων, εσωτερικά χρωμιωμένη κάννη μήκους 41.5 εκατοστών, πρεσαριστό κορμό, και βάρος 3.85 κιλά.
Τα παρελκόμενα του είναι από συνθετικό υλικό αλλά συχνά πολλοί τα αντικαθιστούν με παρελκόμενα όπλων ΑΚ που το φέρνουν πιο κοντά στο όπλο στο οποίο βασίζεται.

Στα πλεονεκτήματα έχουμε ότι είναι ένα όπλο όχι απλά σε σχεδιασμό ΑΚ, αλλά κατασκευασμένο στο ίδιο εργοστάσιο, με τα ίδια εξαρτήματα σε πολλά μέρη του.
Αυτό συνεπάγεται ότι έχει εξίσου καλή ποιότητα κατασκευής και ανθεκτικότητα.
Επίσης, είναι σχεδιασμένο για το πολύ δημοφιλές διαμέτρημα .223 Remington, σχεδόν όλα τα παρελκόμενα από τυφέκια τύπου ΑΚ ταιριάζουν στο όπλο, και τέλος, καθώς είναι ίδιου σχεδιασμού, εάν γνωρίζετε πως να χρησιμοποιείτε τυφέκια τύπου ΑΚ τότε δεν έχετε να μάθετε κάτι καινούργιο.

Στα μειονεκτήματα έχουμε τον όγκο του, είναι ένα μεγάλο τυφέκιο για ένα τέτοιο διαμέτρημα. Βέβαια ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι απευθύνεται σε πρώτον σε κυνηγούς, και δεύτερον σε σκοπευτές, που θέλουν κάτι μεγάλο και σταθερό.
Εξίσου αρνητικό θεωρούμε το βάρος του που ξεπερνάει τα 4 κιλά όταν το γεμίσουμε.
Κάτι που το κάνει πολύ κουραστικό, πολύ γρήγορα. Αυτά είναι κατά τη γνώμη μας τα πιο σημαντικά μειονεκτήματα.
Άλλα λιγότερο σημαντικά είναι ότι χρησιμοποιεί διαφορετικούς γεμιστήρες, έχει μόνο πλαϊνή ράγα σοβιετικού σχεδιασμού για προσάρτηση σκοπευτικών, και όπως τα περισσότερα ΑΚ, μία σκληρή σκανδάλη.

Παρότι δεν είχαμε ποτέ στη κατοχή μας ένα Saiga 223, έχουμε χρησιμοποιήσει τέτοια τυφέκια αρκετές φορές σε σκοπευτήρια.
Εν συντομία, το πολύ μεγάλο βάρος και όγκος του σε συνδυασμό με το μικρό διαμέτρημα που χρησιμοποιεί, εξαλείφει σχεδόν οποιαδήποτε ανάκρουση.
Όμως, για τον ίδιο λόγο ακόμα και έπειτα από μερικές δεκάδες βολές το όπλο γίνεται πολύ κουραστικό.
Φανταζόμαστε ότι η μεταφορά του και επώμιση για ώρες κάτω από δύσκολες συνθήκες απλά θα μεγεθύνει αυτό το πρόβλημα.
Σε θέμα αξιοπιστίας, ευστοχίας, εργονομίας, και λειτουργικότητας ήταν ότι θα περίμενε κανείς από ένα όπλο της οικογενείας ΑΚ.
Ένα απλό στη χρήση τυφέκιο κατασκευασμένο για πολύ σκληρή χρήση.
Βλέπετε ένα τυφέκιο Saiga 223 με το οποίο είχαμε ρίξει μερικές δεκάδες βολές παρακάτω.

Στο ερώτημα με το οποίο κλείνουμε πάντοτε τις κριτικές μας, αξίζει να το αγοράσει κανείς;
Αυτή είναι μία δύσκολη ερώτηση καθώς η τιμή του είναι κάτω των $600 καινούργιο. Κάτι πολύ ανταγωνιστικό για ένα τόσο καλό ποιοτικά τυφέκιο.
Ωστόσο, ο όγκος και βάρος του είναι κάτι που μας προβληματίζει έντονα.
Άρα θα λέγαμε ότι για άμυνα στο σπίτι ή γενικά, χρήση κάποιου τύπου που δεν απαιτεί συνεχή μεταφορά ή επώμιση του, θα λέγαμε ότι είναι μια αξιόλογη πρόταση εάν θέλετε αυτό το συνδυασμό (δηλαδή 5.56×45mm σε όπλο τύπου ΑΚ).
Σε κάθε άλλη περίπτωση, συμπεριλαμβανομένης και της κυνηγετικής χρήσης, δε θα το προτείναμε σε κάποιον.

Πηγή: defensegr.wordpress.com

Τρίτη 28 Απριλίου 2020

Δεν είναι ούτε «πανάκεια» ούτε και άλλοθι η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων

Π.Κ.

Το γεγονός και μόνον ότι προσπάθησαν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη και να θολώσουν τα νερά, εμπλέκοντας στην υπόθεση του βάναυσου ξυλοδαρμού πολίτη από την συνοδεία «υψηλά ιστάμενου» προσώπου, την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων, καταδεικνύει το μέγεθος της αμηχανίας που κυριάρχησε στα «δώματα» της εξουσίας μετά την αποκάλυψη του περιστατικού.
Αν λοιπόν, όπως καταγγέλλουν οι πάντα άριστα πληροφορημένοι κυβερνητικοί κύκλοι (εξ ιδίων τα βέλη ), το «υψηλά ιστάμενο πρόσωπο» είναι μέλος της στενής πρωθυπουργικής ομάδας στο Μαξίμου, τότε κατανοούμε τους λόγους που ώθησαν την ομάδα αυτή να αποκρύψει τα στοιχεία του «επισήμου».
Ωστόσο, προφανώς, άλλες οι επιταγές της εξουσίας και άλλες της ίδιας της ζωής.
Όφειλαν να γνωρίζουν πώς ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, πόσω δε μάλλον σε περιόδους κρίσης και συλλογικού εκνευρισμού.
Τι θα πει «ενεπλάκη η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων» για να διερευνήσει την συμπεριφορά ενός αστυνομικού και ενός ιδιώτη σεκιουριτά οι οποίοι ξυλοκόπησαν αναίτια , προκλητικά και βάναυσα έναν πολίτη εν μέση οδώ;
Και ο εκπρόσωπος της εξουσίας ο οποίος διέθετε αυτήν την συνοδεία; Αυτός δεν πρέπει να ελεγχθεί; Αυτός δεν είναι που επωμίζεται όλη την πολιτική ευθύνη;
Δεν είναι αυτός ο οποίος ευθύνεται για τις πράξεις της φρουράς του;
Αλήθεια, αυτόν τον «υψηλά ιστάμενο ο οποίος εκθέτει όλο το σύστημα εξουσίας, αν είναι όντως στέλεχος στο Μαξίμου, ποιος θα τον ελέγξει;
Ποια Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων;
Δεν υφίσταται τέτοιος θεσμός διότι πολιτικός και φυσικός προϊστάμενος του είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Τελεία και παύλα.

Πηγή: zougla.gr

Παρασκευή 24 Απριλίου 2020

ΕΤΣΙ ΧΑΘΗΚΕ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, ΚΙΤΣΟΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ..

Ἔτσι χάθηκε ὁ τελευταῖος ἀπόγονος τοῦ Μακρυγιάννη! Γράφει η Χλόη

Ἦταν 1η Φεβρουαρίου τοῦ 1944 ὅταν ὁ Κῖτσος Μαλτέζος, νεαρός φοιτητὴς Νομικῆς βγαίνοντας ἀπὸ τὸ σπίτι του στην Λεωφόρο Συγγροῦ 8, δολοφονεῖται ἀπὸ μέλη τοῦ ΕΛΑΣ Σπουδάζουσας. Ὁ Κῖτσος Μαλτέζος ἦταν ὁ τελευταῖος ἀπ’ εὐθεῖας ἀπόγονος τοῦ Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη.

Ὁ Κῖτσος Μαλτέζος γεννήθηκε στὶς 14 Αὐγούστου τοῦ 1922. Τὰ παιδικὰ του χρόνια ἦταν δύσκολα λόγῳ τῶν ἔντονων προστριβῶν τῶν γονιῶν του, οἱ ὁποῖοι χώρισαν τὸ 1935.

Τὴν κηδεμονία του ἀνέλαβαν ὁ παππούς του Γεώργιος Μαλτέζος, καθηγητὴς τοῦ Πολυτεχνείου καὶ ἡ γιαγιά του Αἰκατερίνη.

Σχολεῖο πῆγε στὴν σχολὴ Μακρῆ, οἱ μαθητὲς τῆς ὁποῖας προέρχονταν κυρίως ἀπὸ τὰ μεσαῖα καὶ ὑψηλότερα κοινωνικὰ στρώματα.

Ἐπηρεάστηκε, ὅπως οἱ περισσότεροι συνομήλικοί του, ἀπὸ τὰ μεγάλα εὐρωπαϊκὰ κινήματα τοῦ Μεσοπολέμου χωρὶς ὅμως ποτὲ νὰ διαπράξῃ τὸ λάθος τῆς ξενομανίας καὶ τοῦ μιμητισμοῦ. Τὸ 1938 ἐντάσσεται στὴν Ε.Ο.Ν. καὶ ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς ἐλάχιστους μαθητὲς τῆς σχολῆς Μακρῆ σὲ αὐτὴν τὴν ὀργάνωση νεολαῑας ποὺ ἴδρυσε ὁ Ἰωάννης Μεταξᾱς, ἐπειδὴ τὸ δυναμικὸ τῶν μελῶν της ἀπαρτιζόταν κυρίως ἀπὸ γόνους τῆς ἐργατικῆς τάξης.

Γίνεται λοχίτης τῆς Ε.Ο.Ν. καὶ ξεχωρίζει γιὰ τὶς ὀργανωτικές του ἱκανότητες καὶ τὴν ἄψογη ἐκτέλεση τῶν καθηκόντων του.

Τὸν Ὀκτώβρη τοῦ 1940, λίγες μέρες πρὶν τὴν ἔναρξη τοῦ Ἑλληνοϊταλικοῦ Πολέμου, ὁ Μαλτέζος πετυχαίνει στὶς εἰσαγωγικὲς ἐξετάσεις καὶ μπαίνει στὴν Νομική. Ζητάει, ὅπως καὶ πολλοὶ συνομήλικοί του, νὰ καταταγῇ ἐθελοντὴς ἀλλὰ κανείς τους δὲν γίνεται δεκτὸς λόγῳ τοῦ νεαροῦ τῆς ἡλικίας των.

Ἔτσι, προσωρινᾶ ἀρκεῖται στὴν σύνταξη προκηρύξεων καὶ στὸ μοίρασμά τους.

Στον δύσκολο χειμῶνα τοῦ 1941-42 καὶ ἐν μέσῳ Κατοχῆς, ὁ Μαλτέζος ἀποφασίζει νὰ ἐνταχθῇ σὲ ἀντιστασιακὴ ὀργάνωση.

Τὸ καθεστώς Μεταξᾶ καὶ εἰδικότερα ἡ Ε.Ο.Ν., στηριζόταν κυρίως στὸν αὐθόρμητο πατριωτισμό καὶ τὸ ἐθνικό φρόνημα τῶν μελῶν ἤ τῶν ὑποψηφίων μελῶν, ἐνῷ τὸ Ε.Α.Μ. λόγῳ τοῦ Κ.Κ.Ε., ἦταν πολὺ πιὸ ὀργανωμένο καὶ εἶχε τὸν κατάλληλο μηχανισμό γιὰ νὰ προσελκύῃ καὶ νὰ στρατολογῇ μέλη.

Ἂν σὲ ὅλα αὐτὰ προσθέσουμε καὶ τὴν συνεχιζόμενη ἐξαθλίωση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ λόγῳ τῆς Κατοχῆς, τότε ἀντιλαμβανόμαστε γιατὶ ἡ δεκτικότητα ἀπέναντι στὰ κομμουνιστικὰ κηρύγματα ὑπὲρ τῶν ἀδυνάτων αὐξανόταν, μὲ ἀποτέλεσμα πολλοὶ νέοι, ὅπως ὁ Κῖτσος Μαλτέζος, νὰ ἐντάσσονται στὸ ΕΑΜ καὶ τὶς παραφυάδες του.

Ἔτσι, ἐντάσσεται στὴν Ο.Κ.Ν.Ε. (Ὁμοσπονδία Κομμουνιστικῶν Νεολαίων Ἑλλάδος) καὶ ἡ ἐξέλιξή του ἦταν ταχύτατη. Ἀναλαμβάνει καθήκοντα καθοδηγητοῦ γιὰ τὰ νέα μέλη καὶ τὸν Ἰούνιο τοῦ 1942 τοποθετεῖται ἐκπρόσωπος τοῦ Πανεπιστημίου σὲ τριμελὴ ἐπιτροπὴ συντονισμοῦ τῶν ἐνεργειῶν τῆς Ο.Κ.Ν.Ε. στὰ πανεπιστημιακὰ ἱδρύματα.

Τότε παίρνει τὸ προσωνύμιο «Κόκκινος Τσάρος» χάρις τῶν ἱκανοτήτων του.

Ἀπὸ τὸ φθινόπωρο ὅμως τοῦ 1942 ἔχουν ἤδη ἀρχίσει νὰ ἐπεκτείνονται οἱ ἀντιπαλότητες μεταξὺ τῶν φοιτητικῶν παρατάξεων. Ἀπὸ τὴν μία πλευρὰ οἱ ὀργανώσεις-παραρτήματα τοῦ Ε.Α.Μ. (Ο.Κ.Ν.Ε., Ε.Α.Μ. Νέων) καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ ἐθνικὲς ἀντιστασιακές ὀργανώσεις (Π.Ε.Α.Ν., Ἱερᾶ Ταξιαρχία κ.ἂ). Ὁ Μαλτέζος δὲν συμφωνεῖ μὲ τὴν ἐμφυλιοπολεμικὴ τακτικὴ τῆς ΟΚΝΕ καὶ καταλαβαίνει ὅτι ἀληθινὴ ἐπιδίωξη τοῦ Κ.Κ.Ε. δὲν ἦταν ἡ ἐθνικὴ καὶ κοινωνικὴ ἀπελευθέρωση τῆς πατρίδος ἀλλὰ ἡ ἐπιβολὴ τῆς δικτατορίας τοῦ προλεταριάτου.

Τὸν Γενάρη τοῦ 1943 ἀποχωρεῖ ἀπὸ τὴν Ο.Κ.Ν.Ε. καὶ οἱ κομμουνιστές, ξεκινοῦν ἀμέσως μία δυσφημιστικὴ ἐκστρατεία έναντίον τοῡ «νεαροῦ ἀποστάτη» (διαδίδουν τὴν φήμη ὅτι εἶναι ρουφιάνος τῶν 'Iταλῶν), τὴν ὁποία ὄμως δὲν στηρίζουν ἐπαρκῶς ἀφοῦ ἡ κατηγορία ἀποδεικνύεται ἀβάσιμη καὶ ψευδής.

Χρειάστηκε νὰ ἐπιστρατευτῇ ἡ συνηθισμένη συκοφαντία, πὼς εἶχε τάχα γίνει ἀντιληπτὸς νὰ ὁπλοφορῇ στὸ κτήριο τῆς Νομικῆς Σχολῆς καὶ μάλιστα «κατέδωσε δύο συντρόφους» στὴν Ἀσφάλεια!

Ἡ διάθεση ὅμως τοῦ Κίτσου Μαλτέζου γιὰ δράση εἶναι ἀκόρεστη. Τὸν Μάρτιο τοῦ 1943 ἐντάσσεται στην Ρ.Α.Ν., μία ἔνοπλη ἐθνική ἀντιστασιακή ὀργάνωση ποὺ ἰδρύθηκε τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1943 καὶ τὸ ὄνομα της παρέπεμπε στὶς δίκαιες διεκδικήσεις τοῦ Ἑλληνισμοῦ (Ρωμυλία – Αὐλών – Νῆσοι). Ἡ Ρ.Α.Ν. συνεργάζεται στενᾶ μὲ τὴν «Χ» τοῦ Γρίβα, τὸν Ε.Δ.Ε.Σ. Ἀθηνῶν, τὴν Π.Ε.Α.Ν., τὸ Ἐθνικὸ Κομιτάτο, τὴν Τρίαινα καὶ ἄλλες ἐθνικὲς ὀργανώσεις. Ζητεῖ ὁπλισμὸ ἀπὸ τοὺς «Συμμάχους», ἀλλὰ χωρὶς ἀποτέλεσμα.

Τελικῶς θὰ ἀγοράσῃ κάποια ὅπλα ἀπὸ τοὺς Ἰταλοὺς ὅταν πλέον αὐτοὶ ἀποχωροῦσαν τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1943 ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ἀφοῦ εἶχαν συνθηκολογήσει.

Ὁ Μαλτέζος, γνώστης πλέον τῶν κομμουνιστικῶν μεθόδων, τοὺς κατηγορεῖ ἀνοικτᾶ γιὰ προδοσία τοῦ ἐθνικοαπελευθερωτικοῦ ἀγῶνος, διαφθορὰ τῆς νεολαίας καὶ ἐμφυλιοπολεμικὴ τακτική.

Ἡ παρουσία του προσελκύει πολὺ κόσμο στὶς ἐθνικὲς ὀργανώσεις, καὶ αὐτὸ δὲν ἀργεῖ νὰ φανῇ στὰ ἀποτελέσματα τῶν φοιτητικῶν ἐκλογῶν.

Ταυτόχρονα, τὸ φθινόπωρο τοῦ 1943 γράφει καὶ κυκλοφορεῖ τὸ δοκίμιό του: «Γιὰ τὴν Ἑλλάδα ποὺ ἔρχεται», ἕνα συνοπτικὸ πολιτικὸ μανιφέστο.

Σὲ αὐτὸ ἀπορρίπτει τὴν βασιλεία ὡς ξενόφερτη καὶ βλαβερὴ γιὰ τὴν Ἑλλάδα, καταδικάζει τόσο τὸν καπιταλισμὸ ὅσο καὶ τὸν κομμουνισμό, τάσσεται ὑπὲρ τοῦ κρατικοῦ ἐλέγχου σὲ μεγάλες ἐπιχειρήσεις καὶ ἰδιαίτερα στὶς τράπεζες καὶ εἶναι ὑπὲρ τῆς προστασίας τῶν μικροϊδιοκτητῶν.

Τὴν ἴδια ἐποχή, οἱ ἐμφύλιες διαμάχες κλιμακώνονται στὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια.

Οἱ κομμουνιστὲς νεολαῖοι ἔχουν πλέον ἐνταχθεῖ στὴν Ε.Π.Ο.Ν., ἡ ὁποία ἐλέγχεται ἐξ' ὁλοκλήρου ἀπὸ τὸ Ε.Α.Μ..

Στὰ Πανεπιστήμια δραστηριοποιεῖται ἐνεργὰ ὁ Ε.Σ.Α.Σ. (Ἐθνικός Σύνδεσμος Ἀνωτάτων Σχολῶν, μία φοιτητικὴ ὀργάνωση ποὺ συγκέντρωσε στὶς γραμμές του πολλὰ νεαρὰ φωτισμένα μυαλὰ τῆς Ἀθήνας γι' αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο βρέθηκε στὸ στόχαστρο τοῦ Ε.Α.Μ.*).

Οἱ περισσότεροι φοιτητὲς ἀπὸ τὶς ἐθνικὲς ὀργανώσεις, καὶ φυσικὰ ὁ Μαλτέζος, ἐντάχθηκαν στὸν Ε.Σ.Α.Σ..

Στὶς 11 Ἰανουαρίου τοῦ 1944, Ἄγγλοι καὶ Ἀμερικάνοι βομβαρδίζουν τὸν Πειραιᾶ, μὲ θύματα ἑκατοντάδες νεκροὺς καὶ τραυματίες.

Ὁ Ε.Σ.Α.Σ. κινητοποιεῖται ἄμεσα καὶ ἀναλαμβάνει τὴν περίθαλψη τῶν τραυματιῶν στὸν χῶρο τοῦ Πολυτεχνείου, τοῦ Πανεπιστημίου κ.ἂ.
Ὁ Μαλτέζος ἔχει ἐνεργὸ συμμετοχή· κινητοποιεῖ πολὺν κόσμο καὶ γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ἀποδεικνύει τὶς ἡγετικὲς καὶ ὀργανωτικές του ἱκανότητες.

Οἱ κομμουνιστὲς ἀπὸ τὸ περιθώριο, βλέπουν τὶς ἐθνικὲς ὀργανώσεις, μὲ ἡγέτη τὸν Μαλτέζο (τὸν πρώην «δικό» τους) νὰ κυριαρχοῦν.

Ἀντιλαμβάνονται ὅτι πρέπει νὰ βγῇ ἀπὸ τὴν μέση ὁ Κῖτσος Μαλτέζος καὶ ἀποφασίζεται ἡ ἐκτέλεσή του.

Ὁργανωτὴς τῆς ἐκτελέσεως τοῦ Μαλτέζου ἦταν ὁ φανατικὸς κομμουνιστὴς Ἄδωνις Κύρου, γόνος μεγάλης καὶ εὔπορης ἀθηναϊκῆς οἰκογένειας.

Ὁ πατέρας του, Ἀχιλλέας Κύρου, ἦταν ἐκδότης τῆς γνωστῆς συντηρητικῆς ἐφημερίδος «Ἑστία».

Ἡ ἐκτέλεση ἀνατίθεται στὰ ἀδέλφια:

Μικὲ Κουρουνιώτη (φοιτητὴς Νομικῆς καὶ μέλος τῆς Ε.Π.Ο.Ν.) καὶ

Διονύση Κουρουνιώτη (ὑπεύθυνος Οἰκονομικοῦ τῆς Ε.Π.Ο.Ν. Πειραιᾶ),

στὸν Γιῶργο Ἀντωνόπουλο, φοιτητὴ Πολυτεχνείου καὶ ὁμαδάρχη τοῦ Ε.Λ.Α.Σ. Σπουδαστῶν (Ε.Λ.Α.Σ. Σπουδάζουσας, ἔνοπλο φοιτητικὸ παράρτημα τοῦ Ε.Α.Μ.-Ε.Λ.Α.Σ.)

καὶ στὸν Δῆμο Χλιόβα, ἐπίσης μέλος τοῦ ἔνοπλου τμήματος τῆς Ε.Λ.Α.Σ. Σπουδάζουσας.

Ἀναφέρει ὁ Ἰάσονας Χανδρινὸς στὸ πόνημά του «Το τιμωρό χέρι του λαού. Η δράση του Ε.Λ.Α.Σ. και της Ο.Π.Λ.Α. στην κατεχόμενη πρωτεύουσα 1942-1944)», ἐκδ. Θεμέλιο

«Το ηλιόλουστο πρωινό της Τρίτης, 1 Φεβρουαρίου 1944, μια ομάδα τεσσάρων νεαρών παρακολουθούσε το σπίτι του Μαλτέζου στον αριθμό 8 της Λεωφόρου Συγγρού.

Όταν εκείνος βγήκε και κατευθύνθηκε στην κοντινότερη στάση του τραμ επί της Αμαλίας, δύο από τους ενεδρευτές τον ακολούθησαν από απόσταση ενάμισι μέτρου αφού φώναξαν το όνομά του.

Ο Μαλτέζος έπεσε νεκρός με μια σφαίρα στο δεξιό κρόταφο και δύο ακόμα τραύματα στο στήθος.

Ακολούθησαν σκηνές κινηματογραφικές.

Οι δύο εκτελεστές προσπάθησαν να διαφύγουν τρέχοντας σε διαφορετικές κατευθύνσεις.

Ο ένας κατέφυγε στα στενά της Πλάκας και ο άλλος, αφού ξεφορτώθηκε την ιταλική Beretta, έτρεξε προς το Καλλιμάρμαρο Στάδιο.

Στο ύψος του «Ομίλου Αντισφαίρισης» η φυγή του πήρε τέλος. Βλέποντας να τρέχουν προς το μέρος του δυο ταγματασφαλίτες, επιχείρησε να σκαρφαλώσει στα συρματοπλέγματα του Ομίλου, χωρίς όμως επιτυχία.

Μετά τη σύλληψή του από τους ταγματασφαλίτες οδηγείται στο Β’ Αστυνομικό Τμήμα της οδού Κυδαθηναίων για εξακρίβωση στοιχείων.

Εκεί μαθαίνουν πως πρόκειται για τον Μικέ Κουρουνιώτη, φοιτητή Νομικής και μέλος της Ε.Π.Ο.Ν.

Στις πολύωρες ανακρίσεις τη Γενική Ασφάλεια θα παραδεχτεί την πράξη χωρίς όμως να κατονομάσει τους συνεργάτες του.

Αυτοί τελικά ήταν οι Νόνος Κουρουνιώτης, αδελφός του και υπεύθυνος Οικονομικού της ΕΠΟΝ Πειραιά, ο Γιώργος Αντωνόπουλος, φοιτητής Πολυτεχνείου και ομαδάρχης του ΕΛΑΣ Σπουδαστών, και Δήμος Χλιόβας, επίσης μέλος του ένοπλου τμήματος της Σπουδάζουσας.

Τους επόμενους μήνες οι Αντωνόπουλος και Χλιόβας θα βρουν μαρτυρικό θάνατο στην Ειδική Ασφάλεια, ενώ και ο ίδιος ο Κουρουνιώτης θα παραδοθεί σύντομα στους Γερμανούς για να εκτελεστεί με άλλους 11 στις 21 Μαρτίου στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.»...

Ὁ Κίτσος Μαλτέζος, ὁ τελευταῖος ἀπ’ εὐθεῖας ἀπόγονος τοῦ Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη, τὸ χαρισματικὸ παιδὶ τῆς γενιᾶς τοῦ ’40, δολοφονήθηκε στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας, μπροστᾶ στὸ ἅγαλμα τοῦ Βύρωνος.

Στὴν κηδεία του, ἡ ὁποία γίνεται τὴν ἐπόμενη μέρα, πλῆθος κόσμου συρρέει γιὰ νὰ τὸν τιμήσῃ καὶ τὸ ἐξοργισμένο πλῆθος, παθιασμένο γιὰ ἐκδίκηση ἐπεδράμει στὸ Χημεῖο ὅπου βρίσκονται οἱ ΕΠΟΝίτες.

Γίνονται ἀνελέητες συγκρούσεις καὶ οἱ ΕΠΟΝίτες διαλύονται στοὺς γύρω δρόμους.

Ἔκτοτε τὸ γεγονὸς θὰ μυθοποιηθῇ καὶ θὰ μεταμορφωθῇ σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ἰσχυρότερα ταμποῦ τῆς πρόσφατης ἑλληνικῆς ἱστορίας.

Ἡ «Ἀριστερά» θὰ ἀρνεῖται ἐπίμονα τὴν ὁποιαδήποτε ἀναφορὰ σὲ μία ἀπὸ τὶς πιὸ σκοτεινὲς σελίδες τῆς δράσης της, ἐνῷ ἡ σκληρὴ μετεμφυλιακὴ «Δεξιὰ» θὰ προσπαθήσῃ νὰ ἀξιοποιήσῃ πολιτικὰ τὸν θάνατο ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ στὴν πραγματικότητα δὲν τῆς ἀνῆκε.

Ὅποιος ἐπισκεφτεῖ τὸ μνῆμα τοῦ στρατηγοῦ Μακρυγιάννη στὸ Α΄ νεκροταφείο, ἂς κοιτάξει στὴ βάση του μία μικρή μαρμάρινη ἐπιγραφή ποὺ ἀναφέρει:

ΚΙΤΣΟΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ

1922 – 1944

ΕΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΤΗΝ 1ΗΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1944

Σὲ συνέντευξή της ἡ Ναταλία Μελᾶ, ἐγγονῆ τοῦ Μακεδονομάχου Παύλου Μελᾶ καὶ τῆς Ναταλίας Δραγούμη, ἀναφέρει γιὰ τὸν Κῖτσο Μαλτέζο:

«Στη Νομική βρέθηκα με όλους τους πρώην συμμαθητές μου του Μακρή και ήταν όλοι αριστεροί, τότε.

Μπήκαμε αμέσως στην ΕΠΟΝ, γραφτήκαμε, βρέθηκα μαζί με τον Κίτσο τον Μαλτέζο που μας οργάνωσε και με τον Αξελό, τον Άρη το Νικολετόπουλο, τον Άδωνι τον Κύρου και το Βίκτωρα το Μελά… […] … Μετά για να μπω στο Κομουνιστικό Κόμμα έπρεπε να αποδείξω ότι ήμουνα ώριμη κομουνίστρια.

Τότε πηγαίναμε εκδρομές και περιπάτους. Φαντάσου ότι ο Αξελός και ο Κύρου μ’ έβαλαν να φτύσω επάνω στις εικόνες της Μονής στην Καισαριανή για ν’ αποδείξω ότι δεν πιστεύω.

Μετά γράφτηκα στο Κομουνιστικό Κόμμα.
[…]…Έβλεπα τότε τον Κίτσο Μαλτέζο, τον οποίο πολύ θαύμαζα, ήταν και ποιητής και ομορφάνθρωπος, κατά κάποιον τρόπο αυτός μας είχε εγγράψει στο κόμμα.

Μια μέρα αυτός κατέβαινε και εγώ ανέβαινα την Ηρώδου του Αττικού και μου λέει
«Ναταλία να φύγεις από το ΚΚ, πρέπει να φύγεις, διότι θα ματοκυλιστούμε».
Και του απάντησα εγώ «Τι σαχλαμάρες λες, θα ματοκυλιστούμε, τι κάνεις τώρα, φιλολογία; » Θα ματοκυλιστούμε!

Δεν μ’άρεσε αυτό, εγώ θα έλεγα «θα αιματοκυλιστούμε», όχι πως ήμουν καθαρευουσιάνα, κάθε άλλο.

Έφυγε, και επέμενε ότι θα γίνουν φασαρίες. Το διαισθανόμουνα, είχα αρχίσει να καταλαβαίνω ότι ορισμένα πράματα δεν μου πήγαιναν καλά, καταλάβαινα ότι δεν τους ενδιέφερε απλώς να διώξουμε τους Γερμανούς και τους Ιταλούς.
Ο Κίτσος κατέβαινε και συνέχισε το δρόμου του κι έτσι ήταν η τελευταία φορά που τον είδα.

Διότι περίπου μια βδομάδα μετά τον σκοτώσανε, στη γωνία Όλγας, μπροστά στο άγαλμα του Βύρωνος.
Θυμάμαι ότι εγώ καθόμουν στο μεγάλο» πλάτανο, στο τέρμα του Ζαππείου μαζί με τον Αντρέα τον Καμπά με τον οποίο τα είχα τότε – γιατί είχα αρχίσει να έχω ιστορίες – και ακούσαμε τον πυροβολισμό ή δυο-τρεις πυροβολισμούς και μετά τρεχαλητά μέσα στο δασάκι στο κάτω μέρος του Ζαππείου.

Βγήκαμε στη λεωφόρο και είδαμε έναν άνθρωπο να σφαδάζει στο πεζοδρόμιο, εκεί που είναι τώρα το άγαλμα του Βύρωνα.
Δεν κατάλαβα ποιος ήτανε, διότι με άρπαξε ο Ανδρέας και μου λέει «πάμε, πάμε να φύγουμε», φοβόταν, και το βάλαμε στα πόδια, εγώ πήγα σπίτι μου κι εκείνος σπίτι του.

Στο σπίτι μου έλαβα ένα τηλεφώνημα από τη Λίζα τη Σκουζέ, η οποία έμενε απέναντι μου, λέει
«Ναταλία, σκοτώσανε τον τελευταίο Μακρυγιάννη».«Ποιος είναι αυτός;»
Μου λέει «Τον ξέρεις, είναι φίλος, είναι ο Κίτσος ο Μαλτέζος»
«Α», λέω, «δεν είναι δυνατόν». Λέει «Ναι, τώρα, στο Ζάππειο».
Μετά από αυτό το γεγονός έφυγα από το Κόμμα…»

Ναταλία Μελᾶ. Βιογραφία/Συνέντευξη: http://www.nataliamela.gr/bio_andrikopoulou.php

- «ΑΝΑΤΟΛΗ ΑΝΑΤΟΛΩΝ», Κήρυξ, 12 Φεβ. 1944, Ἀρχεῖα ΑΣΚΙ https://archive.is/JQXkI/7e1dbf0796e2dbd1239bf9c4d2f70069b43e8a1f.JPG

***

* Ἀναφέρει ὁ Στάθης Ν. Καλύβας. Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Yale

http://www.kathimerini.gr/726703/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/to-xarisma-toy-anastoxasmoy

***Βιβλιογραφία – Πηγές:

- ΜΑΚΡΗΣ-ΣΤΑΙΚΟΣ ΣΤ.ΠΕΤΡΟΣ «ΚΙΤΣΟΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ - Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ», ἐκδ. ΕΣΤΙΑ. https://www.politeianet.gr/

- Ιάσονας Χανδρινός «Το τιμωρό χέρι του λαού. Η δράση του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στην κατεχόμενη πρωτεύουσα 1942-1944)», εκδόσεις Θεμέλιο.

- Κίτσος Μαλτέζος https://el.wikipedia.org/

- Κίτσος Μαλτέζος: Μια ιστορία άρνησης στο δηλητήριο του διχασμού… https://www.protagon.gr/themata/flashback/kitsos-maltezos-mia-istoria-arnisis-sto-dilitirio-tou-dixasmou-41584000000

- Ιστορία της Κατοχής: Κίτσος Μαλτέζος http://istoriakatoxis.blogspot.com/2011/11/blog-post_21.html

- Σημειώσεις για τον Εμφύλιο: Κίτσος Μαλτέζος https://wp.me/p7aNSk-1dd

Φωτογραφίες

- Φωτογραφίες: Πορταῖτο Κίτσου Μαλτέζου, Ταφικὸς οἴκος Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη, Τάφος/ἐπιγραφή Κίτσου Μαλτέζου © DIMITRIOS CORCODILOS στὸ

https://www.findagrave.com/memorial/185860259/kitsos-maltezos

Χλόη https://anihneftes.blogspot.com/

---------------------

Όταν ο Κίτσος Μαλτέζος ήταν εν ζωή, στην γνωστή εφημερίδα «Εστία» υπήρχαν 2 ιδιοκτήτες, ο Αχιλλέας Κύρου και ο Κύρος Κύρου.

Ο καθένας είχε και από έναν γιο, με το όνομα Άδωνις.

Ο Άδωνις, γιος του Κύρου Κύρου, ζει ακόμα και είναι φίλος φίλτατος.

Ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Κίτσου Μαλτέζου, Άδωνις, γιος του Αχιλλέα Κύρου, μετά την δολοφονία, έφυγε με το πλοίο Mataroa και πήγε το Παρίσι. Εκεί γύρισε και το περίφημο «Μπλόκο της Κοκκινιάς», για το οποίο βραβεύτηκε. Ήλθε στην Ελλάδα, αφού είχε παραγραφεί το αδίκημα για τον φόνο του Κίτσου Μαλτέζου. Πέθανε στο Παρίσι στις 14/11/1985.

Κάποια στιγμή, ο εξάδελφός του Άδωνις Κύρου του Κύρου, πήγε στο Παρίσι, προκειμένου να του αποσπάσει πληροφορίες για τον θάνατο του Κίτσου Μαλτέζου.

Η αλήθεια ήταν ότι υπεύθυνος για την οργάνωση ΟΠΛΑ στην Πλάκα ήταν ο Άδωνις Αχ. Κύρου, ο οποίος και οργάνωσε την δολοφονία του Κίτσου Μαλτέζου.

Αυτός προσέλαβε και τους εκτελεστές αδελφούς Κουρουνιώτη και παρακολούθησε και την δολοφονία από το απέναντι πεζοδρόμιο. Μετά, τον έναν από τους αδελφούς Κουρουνιώτη και τους δύο μικρούς, τον Αντωνόπουλο και έναν άλλον, τους φυγάδευσε σε στενά της Πλάκας και τους έδωσε καταφύγιο σε μία μαιευτική κλινική στην γωνία των οδών Κυδαθηναίων και Αγγέλου Γέροντα (το κτίριο υπάρχει ακόμα).

Η κλινική ανήκε σε κάποιον Νικολακόπουλο, μαιευτήρα, ο οποίος φέρεται ότι κατά τα Δεκεμβριανά ήταν ταγματάρχης του εφεδρικού ΕΛΑΣ, η δε αδελφή του ανήκε στην ΟΠΛΑ.

Εκεί παρέμειναν οι δολοφόνοι, μέχρι να ηρεμήσουν λίγο τα πράγματα, και ύστερα τους βοήθησε να ξεφύγουν και να εξαφανιστούν.

Κατά σύμπτωση, στην ίδια αυτή κλινική, στην διάρκεια των Δεκεμβριανών, όταν κατελήφθη το 2ο Αστυνομικό Τμήμα της Πλάκας, ο διοικητής, ο υποδιοικητής, άλλοι αξιωματικοί και μερικοί αστυφύλακες οδηγήθηκαν στην ίδια αυτή κλινική, όπου παρέμειναν για ένα διάστημα υπό κράτηση του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ, και μετά οδηγήθηκαν στο Μαρκόπουλο, όπου και εσφαγιάσθησαν.

Μετά το 1974, και με την νομιμοποίηση του ΚΚΕ από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον πρεσβύτερο, δημιουργήθηκε έντονη δυσαρέσκεια μεταξύ των οπαδών της Δεξιάς.

Εκ των υστέρων, η νομιμοποίηση φαίνεται να είναι μία σωστή κίνηση, γιατί θα δυνάμωνε το ΚΚΕ, αν παρέμενε στην παρανομία, λαμβανομένων υπόψη των επικρατούντων «φιλειρηνικών» κινημάτων της εποχής, που χρηματοδοτούσε KGB.

Όμως, αυτή η νομιμοποίηση είχε και ένα κόστος: το ΚΚΕ, πιστό στην συμφωνία που υπέγραψε παλαιότερα για να γίνει μέλος της Comintern, γνωστής και ως Τρίτης Κομμουνιστικής Διεθνούς, δεν αναγνωρίζει το κοινοβουλευτικό πολίτευμα, και ας είναι ήδη μέσα στην Βουλή ως κόμμα.

Αυτό, σε άλλο ευρωπαϊκό κράτος θα είχε ενεργοποιήσει το Συνταγματικό Δικαστήριο, το οποίο θα το έθετε εκτός Βουλής, αλλά, με παρέμβαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αυτό δεν έγινε και στην Ελλάδα, ουδέποτε ιδρύθηκε Συνταγματικό Δικαστήριο, μέχρι σήμερα.

Η προσπάθεια για εθνική ενότητα, που ήταν και το ζητούμενο τότε, έπεσε στο κενό, γιατί όλα τα παρακλάδια της Αριστεράς δεν πιστεύουν στην δημοκρατία.

Ακολούθησε μία πλημμυρίδα αριστερών ιστορικών βιβλίων για την εποχή, με ψευδή στοιχεία, χωρίς να υπάρξει αντίδραση από την «άλλη πλευρά» (δηλ. την Δεξιά), που αδρανούσε και περιοριζόταν στην νομή της εξουσίας.

Υπάρχουν και τα «κλειστά αρχεία», που δεν ανοίγουν, για να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια και διευκολυνθεί η κυκλοφορία των ψεύδους, το οποίο έτσι γίνεται και πιστευτό.

Το βιβλίο για τον Κίτσο Μαλτέζο από τον Πέτρο Μακρή-Στάικο ήταν μία πρώτη πράξη αντίστασης σε αυτήν την κατάσταση.

Το 2000 που κυκλοφόρησε δεν υπήρχε κάτι ανάλογο.

O κ. Στάϊκος έχει γράψει ότι δεν είναι αλήθεια ότι το 1989, επί συγκυβερνήσεως, όλοι οι φάκελοι με τα κοινωνικά φρονήματα καταστράφηκαν στην υψικάμινο της Χαλυβουργικής, όπου στην πραγματικότητα κάηκαν κάποιες παλιές δικογραφίες.

Μέχρι το 2000, που βγήκε το βιβλίο για τον Μαλτέζο, όλοι αυτοί οι φάκελοι ήταν στην ΓΑΔΑ, και τους είδε ο ίδιος ο κ. Στάικος.

Αυτά τα γράφει και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του.

Κάποιος είχε γράψει ότι ο Κουρουνιώτης, ο δολοφόνος του Μαλτέζου, υπήρξε κρατούμενος στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου και από εκεί οδηγήθηκε στην εκτέλεση.

Ο συγγραφέας θέλησε να το ψάξει και τελικά βρήκε τον φάκελλο του Κουρουνιώτη στην ΓΑΔΑ. Στον φάκελλό του υπήρχε η έκθεση του Διοικητή του Μηχανοκίνητου Τμήματος, Νίκου Μπουραντά, ό οποίος τον ανέκρινε προσωπικώς και απεκάλυψε το όνομα Άδωνι Κύρου.

Οι Γερμανοί έσπευσαν να του αφαιρέσουν τον φάκελλο, πήραν και τον Κουρουνιώτη και αργότερα τον σκότωσαν ως όμηρο, για να του κλείσουν το στόμα. Γενικά, ο κ. Στάικος θέλησε να βρει κάποια στοιχεία από τους φακέλους αυτούς, ήλθε σε επαφή με υψηλώς ιστάμενα πρόσωπα, αλλά συνάντησε κλειστά στόματα και κλειστές πόρτες.

Σε ερώτηση του κοινού, ο κ. Στάικος είπε ότι επέλεξε να γράψει για τον Κίτσο Μαλτέζο, βασικά για να αφήσει ένα έργο για την υστεροφημία του, σημειωτέον ότι ο πατέρας του ήταν παιδικός φίλος και συμμαθητής του Κίτσου Μαλτέζου. Ρώτησε την Πανδώρα Παπαδάτου-Τσαλδάρη, γυναίκα του Αθανασίου Τσαλδάρη, και αυτή του είπε ότι ο πατέρας του κ. Στάικου ήταν ένας από τους λίγους ανθρώπους που εμπιστευόταν ο Κίτσος.

Ψάχνοντας τους φακέλους του πατέρα του, μετά τον θάνατό του, βρήκε ένα ποίημα του πατέρα του, πολύ θλιμμένο για κάποιον (ανώνυμο) φίλο του, που, σύμφωνα με πληροφορία της μητέρας του, πρέπει να ήταν ο Κίτσο Μαλτέζο.

Επίσης, ένας κοινός φίλος του πατέρα του και του Κίτσου Μαλτέζου ήταν ο Θάνος Μονάς, τον οποίον γνώρισε το 1985, και του μίλησε για τον Μαλτέζο.

Η συνάντησή τους τον έκανε να αποφασίσει να ασχοληθεί με αυτόν και ήταν πολύ τυχερός, γιατί ζούσε πολύς κόσμος ακόμα που ήξερε τον Μαλτέζου και δέχθηκε να του μιλήσει.

Μάλιστα, ο ίδιος ο Γρηγόρης Φαράκος ήρθε στην παρουσίαση του βιβλίου και είπε: «Οφείλω να εκφράσω την συγνώμη της Αριστεράς, για την δολοφονία αυτού του παιδιού».

Επίσης, πριν φύγει για το Παρίσι, ο ηθικός αυτουργός Άδωνις Κύρου, έπεσε θύμα απόπειρας δολοφονίας εναντίον του.

Τελικά, έφυγε για το Παρίσι, εικάζεται με την άδεια του κόμματος, γιατί αυτό ήταν μία πάγια τακτική τότε.

https://www.e-grammes.gr/

Μπάρα

Πέμπτη 30 Απριλίου 2020

Αεροσκάφος EC-130J Commando Solo

Πηγή: defensegr.wordpress.com

Το γερμανικό υποβρύχιο U-557 στη Κρήτη

Πηγή:defensegr.wordpress.com

Τετάρτη 29 Απριλίου 2020

Κριτικές Όπλων: Τυφέκιο Saiga 223

Πηγή: defensegr.wordpress.com

Τρίτη 28 Απριλίου 2020

Δεν είναι ούτε «πανάκεια» ούτε και άλλοθι η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων

Παρασκευή 24 Απριλίου 2020

ΕΤΣΙ ΧΑΘΗΚΕ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, ΚΙΤΣΟΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ..

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων

Ελληνικά νησιά:

Ζώδια

Διαχειριστής