Σε αυτή τη κατηγορία μας παρουσιάζουμε «κρυμμένους θησαυρούς»
που για διάφορους λόγους έχουν εγκαταλειφθεί και εδώ θα δούμε έναν που
βρίσκεται σε ένα μικρό νησί της Ρωσίας που βρίσκεται ανάμεσα στην Αλάσκα
των ΗΠΑ και τη Ρωσία, στη θάλασσα Τσούκτσι στον Αρκτικό Ωκεανό. Βλέπετε
που βρίσκεται αυτό το νησί καλύτερα παρακάτω.
Πηγή: Google.com
Το νησί αυτό ανήκει σε ένα σύμπλεγμα δύο νήσων που στα ρωσικά ονομάζονται «остров Ратманова» (Νήσοι Ρατμάνοβα)
αλλά στα Αγγλικά θα τα βρείτε να αναγράφονται ως Νήσοι Διομήδης, και
ξεχωρίζουν ως Μικρός Διομήδης και Μεγάλος Διομήδης. Αξίζει να αναφέρουμε
ότι παρότι μόλις 29 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ο Μεγάλος Διομήδης είναι
ένα στρατηγικό σημείο λόγω της εγγύτητας του με τις ΗΠΑ (συγκεκριμένα, είναι μόλις 44 χιλιόμετρα από τις ακτές της Αλάσκα). Έτσι, κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και μετέπειτα κατά το Ψυχρό Πόλεμο, εκεί εβρίσκετο μεγάλη ρωσική στρατιωτική βάση.
Πηγή: MoiaRussia.ru
Η βάση αυτή, που τη βλέπετε παραπάνω, παραμένει και σήμερα αλλά
λειτουργεί ως μετεωρολογικός σταθμός και βάση δυνάμεων συνοριοφυλακής
της Ρωσίας, επίσημα τουλάχιστον.
Βλέπετε ότι δεν έχει αλλάξει ιδιαιτέρως
και στην ακόλουθη πρόσφατη φωτογραφία.
Πηγή: Texsnab.pp.ru
Μπορείτε να βρείτε τη βάση στις συντεταγμένες 65°48’49.1″N 169°02’06.4″W
στο βόρειο τμήμα του Μεγάλου Διομήδη και βλέπετε παρακάτω το πως είναι
το σημείο από αυτή τη δορυφορική φωτογραφία που ελήφθη το 2020, ή μέσω
της υπηρεσίας Google Maps πατώντας σε αυτό το σύνδεσμο.
Πηγή: Google.com
Στις 3 Ιουνίου του 1971, στη καρδιά του Ψυχρού Πολέμου, η Σοβιετική
Ένωση προετοιμάζονταν για εκλογές.
Καθώς η Σοβιετική Ένωση είχε μία
πληθώρα από ανάλογες απομακρυσμένες βάσεις αποφασίστηκε να τους ρίξουν
από αέρος δέματα με τα ψηφοδέλτια και ως κατάλληλο αεροσκάφος για αυτή
την αποστολή επιλέχθηκε το Lisunov Li-2, η σοβιετική έκδοση του
αμερικανικού πολιτικού αεροσκάφους Douglas DC-3 που η Σοβιετική Ένωση
είχε λάβει άδεια παραγωγής του ως PS-84. Μετέπειτα, το μετέτρεψε σε
στρατιωτικό μεταγωγικό αεροσκάφος υπό το αναγνωριστικό Lisunov Li-2.
Πηγή: JetPhotos.net
Το αεροσκάφος έκανε τη ρίψη ακολουθούμενη από μία αναστροφή για να
επιστρέψει στη Σοβιετική Ένωση. Ωστόσο, λόγω ομίχλης προσέκρουσε σε όρος
της νήσου Μεγάλος Διομήδης τέσσερα χιλιόμετρα νοτίως της βάσεως που
δείξαμε παραπάνω, εις τας συντεταγμένας 65°46’43.1″N 169°03’59.2″W, το
οποίο είναι επίσης ορατό και από δορυφορικές υπηρεσίες όπως βλέπετε
παρακάτω, ή εις τη σελίδα της υπηρεσίας Google Maps σε αυτό το σύνδεσμο.
Πηγή: Google.com
Όπως αντιλαμβάνεστε, αυτά τα συντρίμμια παραμένουν εκεί έως και τις
ημέρες μας σβήνοντας σταδιακά στο χρόνο ένα ακόμα ενδιαφέρον κομμάτι της
σύγχρονης πολεμικής ιστορίας. Τουλάχιστον, πλέον έχουμε κάποιο
φωτογραφικό υλικό ώστε να έχουμε μία εικόνα του συγκεκριμένου
αεροσκάφους σε αυτό το απομονωμένο μέρος του πλανήτη μας.
Πηγή: Pogranec.ru
Στις 30 Μαρτίου του 2011 στο ρωσικό φόρουμ στρατιωτικού περιεχομένου Пограничник (Συνοριοφύλακας) δημοσιεύτηκε μία αφήγηση με τίτλο «Η ιστορία της συντριβής του αεροσκάφους Li-2»
από έναν ασυρματιστή που εργάζοντο εις τη προαναφερθέν βάση την ημέρα
του ατυχήματος. Το παραθέτουμε σε ελληνική απόδοση στη συνέχεια.
«Αυτό το γεγονός συνέβη περίπου 40 χρόνια πριν (εάν θυμάμαι καλά
ήταν η δεύτερη Κυριακή του Ιουνίου του 1971). Το πρωί, ο καιρός δεν
επέτρεπε οποιαδήποτε πτήση στη περιοχή μας, αλλά κατά τις 10:00 μία
ακούστηκε μία επικοινωνία μέσω ραδιο-τηλεφώνου από ένα παρατηρητήριο, το
οποίο ήταν συνήθως ειδοποίηση για εμφάνιση αεροσκάφους τροφοδοσίας, και
οι ασυρματιστές ήμασταν οι πρώτοι που το μαθαίναμε στη βάση.
Από την αναχώρηση της τροφοδοσίας του Μαΐου, που πήρε τους παλιούς στα
κεντρικά, είχα αναλάβει πλήρη καθήκοντα. Ήμουν ασυρματιστής και είχα ήδη
3 μήνες εμπειρίας σε επικοινωνίες με αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένων και
των τροφοδοτήσεων, και πολεμικών πλοίων. Γι’αυτό, από τη προηγούμενη
ημέρα προετοιμαζόμουν για την υπηρεσία μου (τη προηγούμενη ημέρα έλεγχα
τον εξοπλισμό μου, και βρήκα κάτι καινούργια μικρόφωνα λαιμού, τα οποία
όπως έμαθα αργότερα αποδείχθηκαν χρήσιμα, και αποφάσισα να τα
χρησιμοποιήσω). Σύντομα ήταν ξεκάθαρο ότι δεν ήταν κάποιο ελικόπτερο που
απογειώνονταν από τη βάση μας, αλλά ένα αεροπλάνο, με αποστολή τη ρίψη
ψηφοδελτίων στις απομακρυσμένες βάσεις. Στη χώρα τη Κυριακή ήταν οι
εκλογές της Ανώτατης Σοβιετικής Ηγεσίας της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο καιρός δεν ήταν κατάλληλος για πτήσεις, και ήδη είχαμε απαγορεύσει την
απογείωση ελικοπτέρων, άρα δε θέλαμε να δούμε κανένα αεροσκάφος να
εμφανίζεται, όταν ο συνάδελφος μου και συμμαθητής από τη σχολή που
βρίσκονταν στο Ουλένσκαγια Ζαστάβα με ενημέρωσε ότι το αεροσκάφος είχε
φορτίο για το νησί Ρατμάνοβα.
Αμέσως εγκαταστήσαμε δίαυλο επικοινωνίας με τους πιλότους (στους
πιλότους άρεσαν τα νέα μικρόφωνα λαιμού, αν και παραμόρφωναν τη φωνή, η
ένταση ήταν καλύτερη, και τα χρησιμοποιούσαν και οι ίδιοι). Μετά την
επικοινωνία, ευθυγραμμίστηκαν με τη βάση μας και στράφηκαν στη ζώνη
ρίψεως όπου έριξαν επιτυχώς το φορτίο τους με ένα μικρό αλεξίπτωτο, το
οποίο μου το επιβεβαίωσαν μέσω ασυρμάτου οι στρατιώτες μας. Ευχαρίστησα
τους πιλότους και τους ευχήθηκα μία καλή μελλοντική πτήση.
Μία πρώιμη τροφοδοσία στη βάση έκανε τους πάντες να ενθουσιαστούν, καθώς
πίστευαν ότι ήταν τα γράμματα που περίμεναν από τους αγαπημένους τους
εδώ και καιρό. Ξαφνικά, ο συνάδελφος από το Ουλένσκαγια μου ζητάει το
στίγμα της τελευταίας επαφής μας με το αεροσκάφος, το οποίο του το
μετέδωσα. Έπειτα ακολούθησε μία σιγή στον ασύρματο. Μετά ο συνάδελφος με
μία αγχωμένη και τρομαγμένη φωνή μου λέει ότι δεν έχει εμφανιστεί το
αεροσκάφος στη περιοχή του όπως θα έπρεπε. Ενημερώνουμε όλα τα φυλάκια
καθώς δε γνωρίζαμε προς ποια κατεύθυνση πήγε, και δύο ακόμα τρομακτικές
ενημερώσεις καταφθάνουν, παρότι «παρακολουθούσαμε» όλες τις
επικοινωνίες, δεν υπήρχε καμία λήψη.
Όλοι οι αξιωματικοί βγήκαν για έρευνα με ασυρμάτους Р-105 και δε θυμάμαι
πόση ώρα πέρασε, αλλά ένας από αυτούς μας ενημέρωσε ότι βρήκε το Li-2
που είχε πέσει με «τη κοιλιά» καθώς περνούσε από το υψηλότερο μέρος του
νησιού που το αποκαλούσαμε «οροφή». Σύντομα οι πιλότοι (απ’όσο θυμάμαι)
μεταφέρθηκαν στη βάση μας. Είχαν όλοι τραυματισμούς, ο ένας είχε ένα
κόψιμο στο κεφάλι όπως προσέκρουσε το αεροσκάφος, άλλος σπασμένο χέρι
και κλείδα, μελανιές και εκδορές, αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι ήταν
ζωντανοί και μπορούσαν να κουνηθούν.
Για όλους μας, το έργο του γιατρού μας ήταν ανεκτίμητο. Έπειτα, από τα
λόγια των ίδιων των πιλότων, καταλάβαμε τι έγινε. Μετά την επιτυχή ρίψη
του φορτίου, άρχισαν μία ανοικτή δεξιά στροφή προς το Νότο, ενώ
ταυτόχρονα ανέβαιναν σε υψόμετρο. Ξαφνικά μπήκαν μέσα σε πυκνή ομίχλη.
Αμέσως άρχισαν να ανεβαίνουν υψηλότερα πιο απότομα, ώστε να ξεφύγουν από
τυχόν κορυφές ή υψώματα, όμως τους «πρόλαβε» η «οροφή». Ήταν καλό ότι
από σύμπτωση η κλίση του αεροσκάφους ήταν σχεδόν ίδια με τη πλαγιά και
έτσι σχεδόν «ξάπλωσε» επάνω στο έδαφος χωρίς να συγκρουστεί και να
διαλυθεί. Αλλά λόγω της ταχύτητας της πρόσκρουσης οι άνθρωποι
τραυματίστηκαν.
Μεταδόσεις έκτακτης κατάστασης έφυγαν προς τη διοίκηση, και οι ασύρματοι
είχαν πάρει φωτιά. Τα μηνύματα έρχονταν βροχή, από επείγοντα ως άκρως
επείγοντα από την ηγεσία της κυβέρνησης (δεν υπερβάλλω, γιατί κάθε
ασυρματιστής των Δυνάμεων Συνοριακής Φύλαξης λάμβανε αυτά τα μηνύματα).
Για δύο ημέρες, η μονάδα μου είχε πνιγεί με μηνύματα από τον ασύρματο
και απαντήσαμε σε όλα, ακόμα ευχαριστώ την ομάδα μου γι’αυτό!
Οι πιλότοι που ήταν πλέον καλύτερα θα επέστρεφαν όταν θα είχε καλό καιρό
στη βάση τους με το ελικόπτερο τροφοδοσίας, και στο ενδιάμεσο
αφαιρούσαν και να μετέφεραν τον ευαίσθητο εξοπλισμό πλοήγησης και
επικοινωνιών από το αεροσκάφος μέχρι το Σεπτέμβριο. Το Σεπτέμβριο, οι
πιλότοι επέστρεψαν και αυτοί, μας ευχαρίστησαν θερμά και μαζί τους
εορτάσαμε τα 30 χρόνια της βάσης του Ρατμάνοβα.
Εμπνεύστηκα για να γράψω αυτή την ιστορία από μία φωτογραφία του
αεροσκάφους που βρήκα στο διαδίκτυο με την περιγραφή «είναι άγνωστο το
πως το αεροπλάνο αυτό έπεσε στο νησί».
Σίγουρα δε το γνωρίζουν όλοι οι Ρατμανίτες το πως έγινε, και δε
προσποιούμαι ότι γνωρίζω την απόλυτη αλήθεια, και εάν κάποιος έχει να
προσθέσει κάτι, σας παρακαλώ κάντε το, αλλά βασικά όσοι υπηρετούσαν μαζί
μου εκεί μπορούν να το κάνουν αλλά προτιμούν να παραμένουν στη σιωπή,
δυστυχώς. Και έτσι το τι έγινε σε αυτή την ιστορία της βάσης μας θα
σβήσει στο χρόνο, καθώς δεν υπάρχει τίποτα περί αυτού στην ηγεσία του
Ρατμάνοβα. Γι’αυτό έγραψα όλα αυτά, ελπίζοντας να τους «ξυπνήσω» και
περιμένω τα σχόλια σας!»
Πηγή: Pinterest.com
Παραπάνω είναι μία φωτογραφία που έβγαλαν οι στρατιώτες της βάσης εκείνο
το πρωί του 1971 αμέσως μετά τη συντριβή.
Λόγω της απομονωμένης
τοποθεσίας του, το αεροσκάφος αυτό έχει παρατηθεί αν και περιστασιακά
άτομα που εργάζονται εκεί δημοσιεύουν κάποιες φωτογραφίες.
Πηγή: WikiMapia.org
Τις παρακάτω δύο φωτογραφίες τις τράβηξε το 2018 από ελικόπτερο ένας
Ρώσος που βρέθηκε εκεί. Φαίνεται και πάλι ξεκάθαρα η φθορά του χρόνου
στο αεροσκάφος Li-2 που βρίσκεται εκεί εδώ και σχεδόν 50 χρόνια.
Πηγή: RuTraveller.ru
Επίσης μία καλή οπτική γωνία έχουμε και από την επόμενη, επίσης πρόσφατη
φωτογραφία, από άτομο που υπηρετεί εκεί όπου βλέπουμε αρκετά καθαρά τη
κατάσταση του αεροσκάφους.
Πηγή: Pogranec.ru
Σίγουρα με αυτή την αντιμετώπιση, και αυτό το κομμάτι της σύγχρονης
πολεμικής ιστορίας θα χαθεί σε μερικά χρόνια.
Ελπίζουμε να το βρήκατε
και εσείς ενδιαφέρον και εάν γνωρίζετε για παρόμοια περιστατικά
εγκαταλελειμμένου εξοπλισμού ή εγκαταστάσεων, στείλτε μας email στη
διεύθυνση defensegr@protonmail.com και θα τα ερευνήσουμε για να τα
καταγράψουμε και να τα μοιραστούμε με όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου