Κυρά Ειρήνη της Κινάρου

Η κυρά Ειρήνη εδώ και 20 χρόνια φυλάει Θερμοπύλες στο Αιγαίο.

Είναι η μοναδική κάτοικος στη βραχονησίδα Κίναρος στη μέση του Αιγαίου.

Συνεχίζει την παράδοση της οικογένειάς της που κατοίκησε στο νησί από τις δύσκολες ημέρες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου...

Το βράδυ που τα στοιχεία της φύσης χτυπούν τον αγέρωχο βράχο καταμεσής του Αιγαίου, μαντρώνει κοντά της τις ετοιμόγεννες κατσίκες και ζει με το φόβο μήπως πέσει και την πλακώσει το καλύβι της που βρίσκεται στο μοναδικό λιμανάκι του νησιού.

«Δεν με φοβίζουν τα στοιχεία της φύσης.

Είμαι μαθημένη από τέτοια.

Άλλα με φοβίζουν, όπως η σκέψη πως θα μου φέρουν στο νησί ξένους ανθρώπους, μετανάστες και πρόσφυγες.

Δεν θα αντέξω να παραδώσω το νησί»,

«Δεν έχω κάτι με τους μετανάστες ή τους πρόσφυγες.

Κάθε άλλο, ξέρω από αυτά και τους νιώθω αλλά όταν άκουσα στην τηλεόραση πως θα φέρουν κόσμο στην Κίναρο, δεν πίστευα στα αυτιά μου.

Τι θα κάνει εδώ τόσος κόσμος;

Θα φαγωθούν μεταξύ τους.

Δεν υπάρχει ούτε νερό στο νησί.

Ας έρθουν να μου φτιάξουν το καλύβι μου, που είναι έτοιμο να πέσει και να με πλακώσει και μετά ας φροντίσουν και τους μετανάστες».

Δεν θέλω πλούτη, δεν γυρεύω πολλά.

Θέλω πριν κλείσω τα μάτια μου να ενδιαφερθεί κάποιος για μένα και να μπω σε ένα σπιτάκι που θα κοιμάμαι ήσυχη.

 Όπως παραδέχεται η κυρά Ειρήνη, ακόμα και η σκέψη να φύγει από το νησί τις δύσκολες ημέρες του χειμώνα και να ξεχειμωνιάσει στην Κάλυμνο ή στην Αμοργό είναι απαγορευτική:

 “Εάν φύγω έστω και μία ημέρα από το νησί θα διαλυθούν τα πάντα.”